O nee, daar gaat de wekker weer. Dennis is duidelijk al actiever. Hij heeft zijn wekker al uitgezet en ik hoor hem opstaan. Langzaam gaat ook mijn hand naar de wekker. Mooi, dat ding is stil. Mijn hersenen moeten even schakelen. O ja, het is woensdag, mijn vrije dag. Vrij is een ruim begrip, want eigenlijk doe ik meestal best veel op woensdag. En ik heb vandaag een lunch afspraak met Ardin. Nog steeds vraag ik mij af waarom ik dit niet aan Dennis heb verteld. Hij zou het echt niet erg vinden dat ik ga lunchen met de man die mijn leven heeft gered. Waarschijnlijk heb ik niets verteld omdat Ardin zo'n uitwerking op mij heeft gehad, alsof ik weer een verliefde puber was. Misschien is het wel verstandig als ik niet ga.

Omdat het geen werkdag is besteed ik minder aandacht aan mijn uiterlijk. Daarom ben ik gelijktijdig met Dennis en de kinderen beneden en kunnen we samen ontbijten. We gaan dan ook samen de deur uit. De kinderen en ik geven Dennis een kus. Dennis gaat naar zijn werk en ik breng de kinderen naar school. Daar tref ik Daphne. Op woensdag gaan de kinderen maar een halve dag naar school en normaal haal ik de meiden zelf op. Ik vraag haar of ze eventueel ook vandaag Fleur en Roos op zou kunnen halen omdat ik een afspraak heb, en waarschijnlijk niet op tijd terug ben. Natuurlijk is dat geen probleem. Weer thuis ga ik in de poetsmodus. Wel in een hoger tempo dan anders, want ik wil mij nog even optutten voordat ik naar mijn afspraak ga. Wat extra aandacht besteed ik aan mijn make-up. Ik kleed mij meerdere keren om voordat ik tevreden ben met mijn outfit. Ook borstel ik mijn haren langer dan normaal. Ik lijk echt wel een tiener die voor de eerste keer met een vriendje uit gaat. Hoe dichter de klok richting kwart over twaalf gaat, hoe groter de knoop in mijn maag wordt. Mijn god, wat ben ik gespannen.

Uiteindelijk moet ik mij weer haasten. Als in een automatisme rijd ik naar het kantoor. Dan realiseer ik mij dat het wel erg opvalt als ik daar mijn autootje parkeer. Daarom zet ik hem in een stukje verder in de parkeergarage. Ik stel mij verdekt op in de buurt van de broodjeszaak. Daar wacht ik rustig af. Het is al bijna kwart over twaalf als ik Daniëlle uit het kantoor zie komen. Rustig wacht ik tot ze de koffie heeft besteld en weer terug het kantoor in gaat. Het is dan al kwart over twaalf geweest. Snel haast ik mij de broodjeszaak in. Ik kijk rond maar zie Ardin niet. Dan ben ik in ieder geval niet te laat. Maar wat als Ardin helemaal niet komt. Teleurstelling maakt zich van mij meester bij die gedachte. Ik schrik als ik een hand op mijn schouder voel. Als ik mij omdraai zie ik die staalblauwe ogen. Weg is mijn teleurgestelde gevoel. Het maakt plaats voor ongekende vreugde en een brede lach verschijnt op mijn gezicht.

Zelfverzekerd kust hij mij drie keer op mijn wang. "Ik ben blij dat je gekomen bent." "Natuurlijk" zeg ik. "Dat hadden we toch afgesproken". Hij hoeft niet te weten dat ik vanmorgen nog aan het twijfelen was. "Zullen we dan maar?" Ik knik en we lopen naar een vrij tafeltje. Gelukkig voel ik mij niet zo onzeker als gisteren, maar beide weten we niet goed wat te zeggen. Tot mijn opluchting komt een serveerster de bestelling opnemen. Ik bestel saté met stokbrood, en natuurlijk een koffie. Ik ben benieuwd wat Ardin gaat bestellen. "Doe mij maar hetzelfde," hoor ik hem zeggen. Als de serveerster weer weg is neem ik hem nog eens goed op. Uiteraard zijn ogen, maar ook zijn mooie kaaklijn. Dan realiseer ik mij dat hij bij mij hetzelfde doet. Om de spanning te breken ben ik de eerste die wat zegt.

"Ik had je nog niet bedankt voor gisteren toen je mij, euh, gered hebt. Dat was vast niet goed afgelopen als je mij niet weggetrokken had. Daarbij had je zelf ook onder die auto kunnen komen. Dat was best dapper wat je daar gedaan hebt om zomaar een onbekende te helpen met gevaar voor eigen leven." Hij knijpt zijn mooie ogen dicht en er verschijnt iets verdrietigs op zijn gezicht. Ik ben bang dat ik iets verkeerds heb gezegd, maar weet niet wat. Dan opent hij zijn ogen weer. "Ach, dat was niets. Dat had iedereen gedaan als hij daar toevallig had gestaan." Ik weet wel beter, maar laat het onderwerp rusten. "Hoe kom je aan die aparte naam." Ardin begint te vertellen. Als hij eenmaal begint is hij niet meer te stoppen. Ik vergeet zelfs van mijn saté te eten, zo hang ik aan zijn lippen.

Ardin is geboren in Bosnië. Hij is met zijn moeder en zus naar Nederland verhuisd. Daar waar hij in Nederland is gebleven waren zijn moeder en zus later weer terug naar Bosnië gegaan. Ardin is kunstenaar en woont hier vlakbij. Zijn atelier heeft hij aan huis. Zo nu en dan verkoopt hij wat van zijn werken en daar kan hij van leven. Ik denk dat hij best goed moet zijn als hij van zijn werk kan leven. Volgens mij is dat maar aan weinig kunstenaars gegeven. Ik reken ook even terug. Hij moet erg jong zijn geweest toen hij naar Nederland is gekomen, en waarschijnlijk is dat geweest toen daar die verschrikkelijke oorlog was. Plotseling wijst hij naar mijn ring. "Jij bent getrouwd?" Zijn vraag is meer een constatering. Ik begrijp dat hij nu wat van mij wil weten. Ik vertel dat ik getrouwd ben met Dennis en twee kinderen heb. Fleur is acht jaar en Roos is zes. Dat ik aan de overkant werk had hij al begrepen, al wist hij niet wat ik daar precies deed.

Ondertussen hebben we beide onze lunch op. Ik stel voor om te betalen, als dank voor zijn heldendaad. Daar wil hij niets van weten, want dat is in de Bosnische cultuur een belediging als de vrouw voor de man betaalt. Hij zegt dit met een brede grijns, want volgens mij is hij qua cultuur net zo Bosnisch als ik. Als hij betaald heeft vraagt hij mij of ik zijn werk wil zien. Ach, zijn atelier is dichtbij, dus dat kan nog wel even. In werkelijkheid ga ik mee omdat ik nog geen afscheid wil nemen. Ik voel mij heel prettig in zijn gezelschap. Als we zijn atelier binnen gaan vraag ik mij toch af waar ik mee bezig ben. Ik realiseer mij namelijk dat dit ook zijn woning is. Het kan toch niet normaal zijn dat ik met een vreemde man die zo'n uitwerking op mij heeft mee naar zijn huis ga. Dat is vragen om problemen.

Mijn gedachten smelten als sneeuw voor de zon als ik zijn schilderijen zie. De meeste zijn van naakte vrouwen en de erotische spanning springt bijna van de doeken af. Ik ben geen kunstkenner, maar ik besef dat dit bijzondere werken zijn. Hij is echt goed. "Wil je nog wat drinken? Ik moet je waarschuwen, mijn koffie is niet zo lekker als in de broodjeszaak." "Doe dan maar een cola, als je die hebt." "Een cola voor mevrouw, komt er aan," zegt hij als een volleerd ober. Hij verlaat de ruimte. Ik loop nog even door zijn atelier en bekijk nog enkele schilderijen. Ook zie ik dat hij aan beeldhouwen doet. Er staan enkele bustes, allemaal van vrouwen. Mijn oog valt op een gordijn dat een hoek van het atelier afschermt. Ik schuif het open. Daar hangen schilderijen, maar die zijn heel anders dan die ik eerder heb gezien. Deze zijn donker en somber, en ik kan ze niet rijmen met de werken die ik eerder heb gezien. Dan schuift het gordijn weer dicht. Blijkbaar heb ik Ardin niet binnen horen komen. "Die werken zijn nog niet af, en ik laat mijn schilderijen pas aan andere zien als ze helemaal af zijn." Oké, hij wil niet dat ik dit had gezien, al geloof ik de reden niet helemaal.

Om van thema te veranderen wijs ik naar een schilderij van een naakte vrouw. "Is dat een model of komt ze voort uit jou fantasie?" "Alle vrouwen die ik schilder hebben model gestaan." Ik wil weten hoe hij aan al die modellen komt. Ardin vertelt dat sommige van een modellen bureau komen. Andere zijn studenten aan de kunstacademie en weer andere heeft hij gewoon op straat ontmoet. "En ze kleden zich allemaal voor je uit?" De vraag is er uit voordat ik er erg in heb. Ardin's reactie verbaasd mij. "Euh, ja." Hij kijkt er bij alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat vrouwen zich voor hem uitkleden. Maar dan bedenk ik mij dat als deze mooie man mij nu zou vragen om naakt model voor hem te gaan staan ik het meteen zou hebben gedaan. Deze gedachte brengt mij weer van mijn stuk, omdat ik mij weer bewust word van de uitstraling die Ardin op mij heeft en wat hij met mij doet.

Mijn nieuwsgierigheid wint en dwingt mij om de volgende vraag te stellen. "Heb je seks met je modellen." Ardin is totaal niet van zijn stuk gebracht door deze vraag. "Niet met allemaal, maar de meeste wel. Met sommige heb ik zelfs een relatie gehad, maar dat duurde meestal niet zo lang." Uiteraard wil ik weten waarom niet. "Na een tijdje willen alle vrouwen hetzelfde. Trouwen en kinderen krijgen. Ik wil mij echter niet op deze manier binden en daarbij ben ik niet monogaam in mijn relaties. Uiteindelijk trekken vrouwen dat niet meer en gaan ze op zoek naar iets anders." Zo, die is eerlijk denk ik. Toch heb ik het gevoel dat er meer aan de hand is, maar ik kan mijn vinger er niet opleggen.

"Zou ik jou mogen schilderen?" Na zijn ontboezeming van zojuist weet ik even niet wat ik met die vraag aan moet. Hij zegt net dat hij met de meeste modellen seks heeft. Is dit zijn manier om mij te vertellen dat hij met mij het bed in wil duiken. Mijn innerlijke ik maakt een vreugdedansje bij deze gedachte, want mijn god, wat lijkt het mij heerlijk om met deze adonis seks te hebben. "Jij wil mij als model," vraag ik om tijd te rekken. "Waarom ik, als je al zo'n mooie vrouwen hebt mogen schilderen." Hij kijkt mij oprecht verbaasd aan. "Ik wil jou niet als model, maar als mijn muze. Jij hebt iets speciaals dat ik graag op doek en/of in steen wil vastleggen." Ik word helemaal warm van zijn lieve woorden. Als ik het nog niet was, dan ben ik nu echt verliefd geworden op deze man. Omdat ik zijn intenties niet kan peilen probeer ik het nog op een andere manier. "Je weet dat ik getrouwd ben?" Daarmee vraag ik eigenlijk of hij seks met mij wil. Uit zijn antwoord kan ik het echter niet opmaken. "Ja, dat had je al verteld. Maar is het niet het ultieme cadeau voor je man om hem een schilderij aan te bieden van jezelf, waarin jij je helemaal blootgeeft. Denk er eens rustig over na. Ik geef je mijn telefoonnummer. Bel me maar om te zeggen of je het wel of niet wil doen."

Ik realiseer mij dat het laat aan het worden is en dat ik de kinderen nog op moet halen. Ik zeg tegen Ardin dat ik er over na zal denken, maar dat ik nu echt moet gaan. Mijn glas cola, waar ik nog niet van gedronken had, drink in één teug leeg. Het afscheid loopt net zo stroef als gisteren. "Euh, nou, tot ziens dan maar weer," stamelijk ik. "Ik hoor wel van je," zegt hij en dan sta ik ineens weer buiten, met een papiertje met zijn telefoonnummer in mijn hand. Ik moet een keer diep ademhalen om weer tot mijzelf te komen. Wat is er nou zojuist gebeurt? Was hij nu met mij aan het flirten of niet.? Wat moet ik hier nu mee.? Ik moet er eens rustig over denken.

Ik loop naar mijn auto en haal de kinderen op. Daphne kijkt mij op een vreemde manier aan. Waarschijnlijk ziet ze de opwinding die nog in mijn lichaam zit. Dat in combinatie met dat ik op een vreemd moment een afspraak heb gehad, doen bij haar waarschijnlijk wat bellen rinkelen. Haar ex heeft haar laten zitten voor een jonger exemplaar, en ik weet dat ze daar nog steeds verbitterd over is. Ik denk dat ze daardoor een "overspel radar" heeft ontwikkeld. "Ik weet niet waar je mee bezig bent, maar ik hoop dat je er geen spijt van krijgt. Iets is snel stuk gemaakt, maar repareren is niet altijd even makkelijk." Ik had natuurlijk meteen moeten reageren en moeten zeggen dat ik niet weet wat ze bedoeld. Maar ik aarzel te lang, en daarmee bevestig ik eigenlijk wat zij denkt en dat er iets speelt. Ik besluit gewoon eerlijk te zijn. "Er is niets gebeurd waar ik spijt van zou moeten krijgen, dus maak je maar niet ongerust."

"Ik wil niet lang blijven hangen. In het winkelcentrum doe ik de boodschappen en daarna door naar huis. Als ik zo'n open boek ben voor Daphne, dan moet ik bij Dennis helemaal oppassen. Hij heeft altijd meteen door als er iets met mij aan de hand is. Daarom kleed ik mij weer om en doe mijn kleren van vanmorgen weer aan. Ook verwijder ik mijn make-up. De kinderen zijn rustig aan het spelen. Ik houd mij voor om mij zo normaal mogelijk te gedragen. Als Dennis thuis is begin ik met koken. De kinderen houden Dennis bezig. Tijdens het eten kijk ik regelmatig naar Dennis, maar ik heb niet het idee dat hij iets vreemd aan mij merkt. Dennis brengt de kinderen naar bed terwijl ik de computer opstart. Deze avond gun ik mijn mannetje zijn voetbal avond. Ik lees wat berichten op facebook, maar hoe later het wordt, hoe minder ik mij kan concentreren. Het aanbod van Ardin speelt door mijn hoofd. Ik fantaseer dat ik naakt voor hem sta terwijl hij mij schildert. Ik merk dat ik er opgewonden van word. Ik zou mij moeten schamen dat ik hier zit te fantaseren over een andere man, terwijl Dennis maar een paar meter van mij vandaan zit. Maar ik kan er niets aan doen. Ardin heeft iets in mij losgemaakt, en ik bang dat dit proces niet meer te stoppen is.

Als we naar bed gaan ben ik ronduit geil. Ik kan mij niet herinneren dat ik nog eens zo'n zin in seks heb gehad. Dennis is nauwelijks gaan liggen of ik klim al boven op hem. Ik buig mij over hem heen en begin hem passioneel te kussen. Als onze tongen na een heftige worsteling eindelijk loslaten vraagt Dennis wat met mij aan de hand is. "Niet praten schat, ik wil je voelen, diep in mijn kutje." Terwijl ik dat zeg trek ik mijn nachthemd weer uit. Daarna trek ik gehaast mijn slipje uit. Dat lukt natuurlijk niet meteen omdat ik over Dennis heen zit. Als dat rotding eindelijk uit is buig ik weer voorover. Ik kus hem, en tegelijkertijd steek ik mijn hand onder mij door. Ik haal zijn pik door zijn gulp naar buiten en begin hem onder mij af te trekken. Al snel is hij goed hard en ga ik rechtop zitten. Ik plaats mij goed boven zijn harde paal en laat mij meteen er helemaal overheen zakken. "O ja, Dennis, dat voelt heerlijk." Ik leun wat achterover en sluit mijn ogen. In gedachte zie ik staalblauwe ogen.

Ik begin mijn mannetje hard te berijden. Dit is niet de liefde bedrijven, maar dit is neuken. Het is heerlijk om mijn heiligdom over zijn pik te voelen bewegen. Mijn god, wat ben ik hier aan toe. Ik kreun en steun. Doordat ik zo hard beweeg wordt ook Dennis maximaal gestimuleerd. Bijna paniekerig roept hij "O. Oh, ik kom al klaar." Ik vind het niet erg. "Ja schat. Laat mij het voelen. Spuit mij vol." Meer heeft hij niet nodig. Ik voel dat Dennis zijn lichaam aanspant en zijn harde paal begint schokkende bewegingen te maken in mijn kutje. Ik voel zijn warme sperma naar binnen spuiten. O, wat een heerlijk gevoel is dat. Ik laat mij weer voorover vallen en begin hem opnieuw te kussen. Zijn pik heeft nog wat laatste stuiptrekkingen, zodat de laatste druppel sperma ook in mijn kutje terecht komt. "Dank je schat, dat was heerlijk." Dennis kijkt mij schaapachtig aan. "Ik moet jou bedanken. Wat ben jij heet vanavond." Dat is weer typisch Dennis. Altijd hoffelijk. Alweer een reden waarom ik zoveel van hem hou. Dan maakt hij een grapje. "Als dat komt omdat je gisteren bijna verongelukt bent, dan mag je van mij vaker bijna onder een auto komen." Hij grijnst bijna van oor tot oor. Quasi boos wil ik hem op zijn borst slaan. Hij pakt echter mijn polsen vast en voordat ik het besef draait hij ons om zodat ik onder hem terecht kom. Zijn half harde lul floept daarbij uit mijn lichaam. We knuffelen zo nog even. Als ik voel dat ik begin te lekken ga ik snel naar de badkamer om mijzelf op te frissen. Daarna zoek ik mijn slipje en mijn nachthemd en trek deze aan. Mijn gedachten zijn weer leeg en even later val ik in zijn armen in slaap.

De wekker kondigt de donderdag aan. Alles loopt weer op routine. Voordat ik het door heb haast ik mij het kantoor binnen, weer eens net op tijd. Tijdens het werk denk ik veel aan Ardin en aan zijn voorstel. Regelmatig heb ik het papiertje met zijn telefoonnummer in mijn hand. Het tien cijferig mobiele nummer ken ik ondertussen van buiten. Als ik besluit om het te doen weet ik dat ik niet voor mijzelf in kan staan. Ik ben bang dat als hij avances maakt ik die niet zal kunnen weerstaan. Daarom moet ik het niet doen. Van de andere kant wil ik hem dolgraag weer ontmoeten. Ik voel mij zo prettig bij Ardin, en ik raak weer opgewonden van het idee dat hij mij kust. Mijn telefoon gaat en ik schrik op. Het is een wonder dat ik geen fouten maak vandaag. Ik zie dat Karin aanstalten maakt om koffie te gaan halen. Snel spring ik op van mijn bureaustoel en ben net iets eerder bij het koffiedoosje. Ik ga wel, roep ik iets te enthousiast. Misschien gaat Ardin vandaag weer lunchen in de broodjeszaak, en een gelegenheid om hem te zien wil ik niet onbenut laten. Mijn teleurstelling is dan ook groot als ik hem niet zie. Iets langer blijf ik nog ronddwalen, maar dan moet ik toch echt terug naar het kantoor. Na de lunchpauze moet ik het dan maar doen met het papiertje met zijn telefoonnummer. Het is verleidelijk om de hoorn van de telefoon te pakken en die tien cijfers in te toetsen. Maar ik ben sterk en doe het niet.

Als ik de kinderen ophaal doet Daphne weer heel normaal. Het lijkt wel of het gesprek van gisteren niet heeft plaatsgevonden. Misschien heb ik haar wel overtuigd dat er echt niets is gebeurd. Ik ben weer iets eerder thuis dan Dennis. Hij heeft een mooie bos bloemen bij zich. Dat doet hij vaker. Soms omdat er een aanleiding voor is, en soms zoals nu, gewoon omdat het kan. Hij weet dat ik graag bloemen in huis heb. Ik kus hem daarom iets enthousiaster dan anders. Mijn zielige ogen doen weer hun werk en even later is Dennis aan het koken. Nu heb ik daar weer spijt van, want de afleiding had ik kunnen gebruiken. Nu denk ik weer aan Ardin's voorstel. Het eten is als te doen gebruikelijk weer heerlijk. De kinderen liggen net in bed als de telefoon gaat. Dennis neemt op. Even later hoor ik hem zeggen:"Ja hoor, momentje." Hij brengt het toestel naar mij toe en fluistert "Inge." Inge is mijn jongere zusje. Wij zijn altijd close geweest, maar als ze belt is er meestal iets aan de hand. Dennis draait dan ook met zijn ogen als hij mij het toestel aangeeft.

En inderdaad, Inge zit weer eens in de put. Het zoveelste vriendje heeft haar gedumpt. Daar waar ik in één keer het lot uit de loterij heb getrokken, wil het bij Inge maar niet vlotten. Ik begrijp echt niet dat bij zo'n leuke en spontane meid de relaties steeds stuk lopen. Het wordt echt tijd dat ze haar "Dennis" eens gaat ontmoeten, want dat heeft ze ondertussen wel verdiend. Ik hoor haar tirade even aan en besef dan dat dit vriendje echt wel een gat in Inge's zelfvertrouwen heeft geslagen. Ik zeg haar dat ik wel naar haar toe kom. Even later bel ik bij haar aan. Met rood doorlopen ogen maakt ze de deur open. Ik geef haar een knuffel voordat we naar binnen gaan. Alle zeilen moet ik bijzetten om haar weer een beetje te kalmeren. Uiteindelijk denk ik dat het enigszins is gelukt. Vroeger kropen we bij elkaar in bed als een van ons ontroostbaar verdrietig was. Als ik morgen niet moest werken was ik waarschijnlijk ook deze nacht bij haar gebleven. Nadat ik mij verzekerd heb dat het echt beter met haar gaat, ga ik weer naar huis.

Op de terugweg dringt het tot mij door wat voor impact een verstoorde relatie op iemand kan hebben. Wil ik het risico lopen om met Dennis hetzelfde mee te maken. Nee, natuurlijk niet. Daarvoor houd ik te veel van mijn mannetje. Het beste is dat ik morgen Ardin opbel en hem zeg dat het helaas niet door kan gaan. Wel besef ik mij dat mij dat ongelukkig gaat maken, omdat het betekent dat ik hem waarschijnlijk nooit meer zal zien. Mijn god, wat is het moeilijk om de juiste keuze te maken. Dennis ligt al in bed als ik thuis kom. Het is best wel laat geworden. Hij slaapt nog niet. Hij vraagt hoe het is geweest. Ik vertel hem wat Inge is overkomen terwijl ik mijn nachthemd aantrek. "Inge heeft het echt goed te pakken deze keer. Misschien dat ik de komende tijd wat vaker bij haar langs ga." Dennis begrijpt het. Hij weet dat ik een goede band heb met mijn zus, en dat ik in deze moeilijke periode er voor haar wil zijn. Hij is zo begripvol. Ik houd zoveel van deze man. Al snel val ik in slaap. Ik droom dat ik naakt ben en dat Ardin mij aan het schilderen is. De naakte vrouwen aan de muur kijken mij vanuit hun portretten boos aan. "Ja kijk maar goed," denk ik. Jullie stomkoppen hebben hem laten gaan en nu is hij van mij. Helemaal van mij.