Het was donderdag, maar ik weet nog donders goed dat het geen doordeweekse donderdag is geworden. Na een uiterst genietbare avondactiviteit met mijn vriend en een verkwikkende nacht dito douche haast ik mij naar het kantoor. Om de één of andere reden heb ik een leuk zwart lingerie-setje aangetrokken van kant. Niet de filosoof, wel de stof. Niet om die te showen aan mijn baas, ben je gek? Nee, als vrouw voel je je gewoon sexy en zelfzeker in een leuk setje. Toch, dames? Niet dat mijn vriend altijd onder de indruk is. Ik vergelijk mijn lingerie soms met de verpakking van een groot pak friet. Hoe sneller die weg is, hoe beter.

Ik merk dat ik niet de eerste ben. Mijn baas is al druk aan het werk en begroet mij tussen twee telefoongesprekken door. Het kantoor is zo ingedeeld dat hij recht tegenover mij zit, weliswaar op enkele meters afstand. Zijn werkruimte is afgescheiden van de mijne door een glazen wand. Ik hoor dus niet wat hij zegt, maar ik zie alles. Dat geldt voor hem natuurlijk ook en ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat hij tijdens zijn telefoongesprekken iets langer dan gebruikelijk in mijn richting kijkt. Dat merk ik als ik eens “toevallig” in zijn richting kijk, of is het puur toeval dat hij uitgerekend ook die seconde mij aan het begluren is?

Hoe dan ook, mijn visie op hem is sinds gisteren veranderd. Ik bekijk hem niet alleen meer als baas, maar hij heeft voor het eerst ook een soort van aantrekkingskracht voor mij. Zijn stoute opmerking gisteren, gevolgd door zijn al bij al weinig subtiele knipoog, overtuigde mij dat hij ook een mens van vlees en bloed is en niet enkel maar een hardwerkende advocaat. Bovendien heeft hij bij mijn weten geen relatie. Zouden zijn gedachten gisteren even fout geweest zijn als de mijne? Hij zou eens moeten weten dat ik gisterenavond aan hem dacht toen ik op mijn vriend aan het rijden was… Dat ik aan zijn pik dacht toen ik mijn vriend aan het pijpen was… Ik voel me een beetje overspelig, maar anderzijds zou het mij verbazen dat de gedachten van mijn vriend zo helder zijn. Ik weet ook wel dat hij op de nieuwe stagiaire van zijn werk geilt. Ze is wel knap, want mijn vrouwelijke nieuwsgierigheid bracht mij natuurlijk bij haar instagram-foto’s. Hij doet maar, hij kan haar toch niet krijgen, haha. Toch is ze niet zo knap als de vrouw die even later aan de deur staat.

De bel gaat, ik doe open en ik voel dat mijn mond spontaan openvalt. Voor mij staat een vrouw die ik nog nooit eerder zag. Ze lijkt Oost-Europese roots te hebben. Wat een verschijning. Zo’n mooie vrouw heb ik nog nooit gezien. Voor alle duidelijkheid, want ik weet hoe jullie gedachten alle kanten kunnen opschieten: ik ben niet biseksueel, ik heb geen behoefte om iets met vrouwen te doen, behalve dan praten, shoppen en roddelen over onze mannen. Dat neemt niet weg dat ik in alle eerlijkheid kan toegeven of ik iemand mooi vind of niet. Voor mij staat een vrouw die mij onbewust nietig laat voelen. Mijn sexy lingerie verandert in een oma-onderbroek, zo onaantrekkelijk voel ik mij nog.

Haar blik, haar lange haren, haar glimlach, haar jurkje, haar benen die maar niet lijken te eindigen, haar hoge hakken. She stole my thunder en ik neem het haar niet eens kwalijk. Ik sta even stokstijf, maar dat geldt voor mijn baas wellicht ook. Dan besef ik dat het wel zo beleefd zou zijn om haar binnen te laten en plaats te laten nemen in de wachtruimte. Mijn baas laat niet lang op zich wachten. Zo’n vrouw laat je niet wachten. Hij neemt haar mee naar de gespreksruimte, die om redenen van privacy niet zichtbaar is van buitenaf. Dat wordt vast een leuk gesprek.

Ik herpak mij en besef dat ik op een advocatenkantoor werk, niet op een modellenbureau. Misschien zit ze wel in een echtscheiding, misschien moet ze wel voor de Politierechtbank verschijnen omdat ze ondanks haar hoge hakken een te zware voet heeft en veel te snel heeft gereden (op iemand?). Of misschien solliciteert ze hier wel en wil ze hier komen werken. Ik schrik even van deze gedachte: dat wil ik echt niet. Jaloers, ik? Neehoor. Maar als zij hier werkt, kan ik de glimp van mijn baas wel vergeten.

Gelukkig zit ze in een echtscheiding. Wat een erge uitspraak, maar ook ik heb mijn gebreken. Na een gesprek van bijna een uur stapt ze de deur uit en ik zie dat mijn baas een glimlach niet kan onderdrukken. Hij heeft vast de tijd van zijn leven gehad. Hij kijkt naar mij en zegt mij dat ik een nieuw dossier mag aanmaken. Hij geeft mij haar onuitspreekbare naam en tegelijk zegt hij dat slechte seks aan de basis ligt van haar echtscheiding.

Slik. Die zit. Waarom doet hij dat altijd? Heeft hij voorkennis? Heeft hij bijbedoelingen? Gelukkig ben ik niet op mijn mondje gevallen en ik reageer: “Ocharme, dan heb ik wel méér geluk.” Ik schrik van mijn eigen uitspraak, maar mijn baas reageert gevat. “Inderdaad, cuckolding kan huwelijken kapotmaken, maar ook redden. Wees blij.”

Ik kruip eventjes onder de grond. Ik kan het nooit halen in discussies met mijn baas. De kracht van het woord, dat is nu eenmaal zijn sterkte. Ik voer alleen maar uit. Hij ziet mij naar woorden zoeken en scoort zijn tweede goal: “Dat is toch wat je bedoelt, Lindsay? Je gaat niet zomaar op zoek naar filmpjes over cuckolding. Een fantasie komt altijd voort uit een leegte, een gebrek, een nood, … Wees eens eerlijk: heb je een Bull of zoek je een Bull?”

Ik stamel dat ik helemaal niets zoek en dat ik perfect gelukkig ben met mijn vriend. Hij lacht veelbetekenend en stapt weer richting zijn bureau. Het wordt erger en erger, wat denkt hij wel van mij? Ik heb toch een goed seksleven, ik ben toch perfect gelukkig met mijn vriend. Mijn fantasie gisterenavond was toch eenmalig en mijn baas kan toch geen gedachten lezen. Hij heeft het verkeerd voor. En toch.

Toch knaagt het aan mij. Bovendien was zijn vraagstelling zo suggestief dat hij wel lijkt te solliciteren naar een rol als Bull. De gedachte hieraan is zo sterk dat ik even vergeet dat de bel gaat. Ik herpak mij en doe open. Het is mijn vriend. “Dag schat, je was je boterhammen vergeten en je nam je telefoon niet op. Zo druk?” Ja, natuurlijk! De ene belegt vergaderingen, de andere boterhammen.

Ik sluit de deur weer en ik zie diezelfde arrogante lach van mijn baas. Arrogant, maar in zekere zin wel aantrekkelijk. Er is iets mis met mij. Mijn baas passeert langs mij, op weg naar koffie. “Je hebt inderdaad geluk met je vriend, Lindsay. Zo attent. Jammer dat hij zo slecht is in bed.”
Ik laat mij niet doen en ik reageer boos. Dat het onzin is, dat hij dat helemaal niet kan weten en dat mijn vriend héél goed is in bed. Toch praat mijn baas mij in de vernieling. Hij is advocaat, maar het lijkt wel of hij een verleden heeft als onderzoeksrechter. Voor ik het besef, geef ik ootmoedig toe dat ons seksleven na al die jaren in de herfst van haar carrière zit.

De arrogante glimlach verdwijnt en lijkt plaats te maken voor begrip en een soort van medelijden. Zo zag ik mijn baas nooit eerder. Hij luistert begripvol en ik schrik ervan hoe bloot ik mezelf geef. Figuurlijk, maak je geen illusies. Dit heb ik nooit eerder aan een man verteld. Mijn beste vriendin weet wel dat ons seksleven op een dermate laag pitje staat, dat het vuur niet eens meer kan oplaaien. Toch kan ook zij mij niet helpen. Vreemdgaan is geen optie, daarvoor zie ik mijn vriend te graag. Ik wil mijn gezin ook niet op het spel zetten. Als ik hem bedrieg en hij dumpt mij, dan ben ik mijn dochter ook voor een stuk kwijt. Mijn moederhart is nog altijd groter dan mijn libido. Dus je leert ermee leven.

Dat is ook wat mijn baas in eerste instantie zegt. Dat geen enkele relatie perfect is. Dat je leert leven met elkaars gebreken. Maar toch insinueert hij dat er voor alles een oplossing is. "Ik heb ook relaties gehad, en nooit zat ik helemaal op dezelfde lijn. Toch vind ik dat je niet verplicht bent om op alle punten overeen te komen. Mijn ex-vriendin ging graag op reis, maar daar had ik niet altijd tijd voor. Dan ging ze maar met haar zus op reis. Ik ging graag lopen, maar mijn ex-vriendin heeft aan sporten zeven broertjes dood. Dus ging ik maar lopen met een vriend van mij. Het is niet omdat je iemand graag ziet, dat jullie over alles hetzelfde moeten denken. Met seks is dat ook zo. Het zou toch heel toevallig zijn indien jullie allebei exact dezelfde wensen zouden hebben. Ik vind het balen dat je een slecht seksleven hebt. Jij hebt een lichaam dat alle aandacht verdient. Het is al erg dat slechts één iemand mag genieten van jouw lichaam, het is helemaal te gek dat hij dat niet eens doet."

En dan, uit het niets:
"Is je vriend eerder dominant of onderdanig?"

Vooraleer ik kan reageren, gaat hij verder:
"Wie is de baas in bed? Wie bepaalt wanneer jullie seks hebben? Wie bepaalt wat voor seks jullie hebben? Wie bindt wie soms eens vast?"

Ik besef dat ik op alle vragen “ik” moet antwoorden. Dat vastbinden is al even geleden, maar ik herinner mij dat we dat allebei wel leuk vonden. Ik vond het leuk om de baas te zijn over mijn vriend en om hem aan mij overgeleverd te zien. Toen hij vastgebonden lag op bed, poedelnaakt, dan gaf zijn pik het signaal dat hij het ook helemaal niet erg vond. Hij was keihard!

Oeps, heb ik dat nu echt verteld aan mijn baas?

Mijn baas als de verpersoonlijking van mijn ingebeeld dagboek. Hoe meer ik vertel, hoe meer ik durf te vertellen. Het is nu toch al om zeep. Mijn baas blijft zijn luisterend linkeroor ten volle gebruiken. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat hij geniet van mijn openhartigheid.

"Lindsay, ik heb je eergisteren betrapt terwijl je naar cuckolding keek. Zeg eens eerlijk... heb je daar ooit over gefantaseerd?" Ik beken dat het filmpje mij wel iets deed, maar dat zoiets in realiteit een utopie is. "Denk je dat echt? Het lijkt mij voor jullie wel een leuk alternatief. Jij vindt je seksleven niet bevredigend genoeg. Je wil meer en vooral betere seks, maar je wil niet vreemdgaan. Jouw vriend heeft een onderdanig kantje, dus als er iets is dat onderdanig is voor een man, dan is het wel dat zijn vrouw tekeer gaat met een viriele Bull." Ik weet niet meer waar kijken.

De gsm van mijn baas. Hij is wel zo professioneel om op te nemen. Ik hoor hem zeggen "Jahoor, ik kom". Zonder bijbedoelingen. Hij haast zich in zijn jas; spijtig dat het gesprek moet eindigen, want de kriebels in mijn buik zijn veelbetekenend…

Hij kijkt nog even in mijn richting en net voor hij vertrekt, fluistert hij me toe: "Oh, als je een goeie Bull zoekt, ik ken wel iemand. Jij kent hem ook.” Knipoog.