Oude Herinneringen, Nieuwe Gevoelens - 2

Dag lieve schatten! Hier is het vervolg van Oude herinneringen, nieuwe gevoelens. Het duurde even voordat het goed genoeg was voor mijzelf maar ik denk dat het weer een geslaagd deel is. Ook nu weer veel verhaal, veel gevoelens en emoties en eigenlijk bitter weinig seks voor een seksverhaal ;-)

Als dit je eerste verhaal is dat je van mij leest, ga dan eerst naar deel 1 want deel 2 sluit gewoon aan bij het vorige. Lees ook eens mijn andere verhalen die eigenlijk 1 lange serie was over Noor en Silvy. Begin bij het oudste verhaal en als je er zin in hebt kan je zo verder naar boven toe werken! Alle commentaren op dit en vorige verhalen zijn steeds welkom en dan nu veel leesplezier!

X Noor

Hanna liep samen met Nellie naar het strand, net zoals ze bijna elke dag van hun vakantie al hadden gedaan. Maar het voorval in de slaapkamer van een paar dagen geleden had iets veranderd tussen de twee vriendinnen. Nellie voelde aan dat er iets onbesproken tussen hen in stond sinds die avond, ook al deed Hanna alsof er niets aan de hand was. Ze wist dat ze er over moesten praten, maar hoe kon ze er over beginnen zonder Hanna weg te jagen? Het beste wat Nellie kon bedenken was haar gewoon de tijd te geven en dan zou Hanna zelf wel naar haar toe komen om te praten. Maar ze had het er moeilijk mee om het knagende gevoel een plaats te geven en ze bleef er over piekeren.

De handdoeken werden naast elkaar op het warme zand gelegd en Nellie deed haar korte jurkje uit. Daaronder droeg ze een mooie rode bikini die veel minder van haar jonge lichaam bedekte dan wat haar moeder als deftig zou omschrijven. Ze gooide het jurkje op haar handdoek en strekte zich daarna eens goed uit waardoor ze onbewust haar mooie figuurtje helemaal tot zijn recht liet komen.

Vanuit een ooghoek gluurde Hanna snel even naar haar vriendin en weer voelde ze haar maag samentrekken van de verwarrende gevoelens bij het zien van Nellies strakke buik en volle borsten. Maar ze kon hier toch niet aan toegeven, het kon gewoon niet! Zelf had ze een T-shirt en een broekje aan over haar aansluitende badpak dat eigenlijk net te klein was. Daardoor stond haar bijna volwassen figuur scherp afgetekend in het badpakkenstof en vooral haar stevige borstjes werden tegen elkaar geduwd waardoor ze boven de rand van het badpak opbolden. Hanna was zich er niet van bewust maar haar strakke badpak maakte dat ze er enorm sexy uitzag en terwijl ze netjes haar kleren plooide en in haar tas stopte zat Nellie onopvallend naar haar vriendin te kijken. Er kriebelde iets in haar buik en ze voelde haar knieën knikken. Wat was er met haar aan de hand? Zo had ze zich nog nooit gevoeld bij Hanna! Dan kwam Hanna weer recht en Nellie keek snel naar de golvende zee.

“Zullen we even gaan afkoelen in het water?” vroeg Hanna. Nellie knikte ja en samen liepen ze de golven tegemoet.

Hanna lag op haar buik te drogen in de warme zon. Ze kneep haar ogen dicht en deed alsof ze sliep maar in haar hoofd bleef ze Nellie zien, knappe Nellie met haar sproetjes en krullend haar! Het werd steeds moeilijker om de gevoelens die Nellie bij haar opriep te onderdrukken, ook al vocht Hanna er met al haar wilskracht tegen. Ze hoorde beweging naast zich en even deed ze één oog open tot een klein spleetje. Nellie zat met haar knieën opgetrokken tegen haar kin naar de zee te kijken, starende blik in haar ogen, en wreef onbewust door haar bijna droge haren. Hanna bleef naar haar vriendin kijken en weer gleed haar blik over het jonge vrouwenlichaam dat naast haar zat. Er hing wat zand aan Nellies linkerbil en een paar druppeltjes water vielen uit haar rode krullen om dan over haar rug naar beneden te glijden. Er ging even een rilling door Nellie heen maar ze leek het amper te merken. Hanna voelde haar hart steeds zwaarder kloppen en de knoop in haar buik werd nog strakker aangetrokken. Ze slikte even en keek weg van Nellie, maar het gevoel van verlangen bleef in haar branden en tussen haar benen voelde ze hoe haar grotje reageerde op die gevoelens. Een bekende tinteling ging door haar heen maar ze durfde er niet aan toe te geven, zeker niet met Nellie in de buurt. Haar hele jonge lijfje schreeuwde van verlangen en wou bevredigd worden, iets wat ze al wel eens had gedaan maar dan wel alleen, in haar kamer en onder het deken. Ze had het nooit durven vertellen aan Nellie want ze schaamde zich er wel wat voor. Maar de roep naar bevrediging werd steeds groter terwijl ze er net nu niet aan kon toegeven. Ze beet op haar lip en kneep haar ogen hard dicht.

Nellie keek uit over de golven die steeds weer naar het strand kwamen aanstormen om dan met veel gespetter op het zand in elkaar te zakken maar ze zag er niets van. In gedachten verzonken zag ze steeds weer Hanna voor zich uit lopen in haar strakke badpak dat haar zo sexy stond. Waarom kon ze dat beeld niet vergeten? Waarom kriebelde haar hele lijfje als ze naar Hanna keek? Ze was toch niet…. Nee, dat kon niet! Vanwaar kwamen die gevoelens zo ineens?! Nellie had al wat geflirt met jongens en wist wel hoe het voelde om verliefd te zijn maar zo had ze zich nog nooit gevoeld als ze aan een meisje dacht. Hoe moest ze hier mee omgaan? En wat zou Hanna wel niet denken als ze het te weten kwam? Twijfels spookten door haar gedachten maar die verwarrende gevoelens werden alleen maar sterker! Snel keek ze even naar Hanna die op haar buik lag te drogen in de brandende zon. De kriebels in Nellies buik werden alleen maar intenser en dwingender! Hoe lang kon ze die nog bedwingen? En wou ze die wel bedwingen, of was het beter er aan toe te geven en dan te zien wat er gebeurde? Weer keek Nellie naar de zee, hopend op wat afleiding, in een poging om weer tot rust te komen. Oh Hanna! Wat gebeurt er toch allemaal met mij? bedacht ze in stilte terwijl boven hun hoofden de meeuwen schreeuwend rondcirkelden.

Silke en Lien zaten naast elkaar op Liens bed maar geen van beiden wist hoe te beginnen. Uiteindelijk legde Silke een hand op Liens been en keek haar aan. “Lien, we moeten hierover praten! Ik…. Waarom…. Waarom ben je zo gaan lopen?”

Lien bleef voor zich uit staren en prulde wat aan haar vingers.

“Lien! Wij kunnen toch over alles praten! Toe, praat met me!” drong Silke aan.

Eindelijk keek Lien haar vriendin in de ogen. De tranen liepen weer over haar wangen en ze kreeg geen woord over haar lippen. Uiteindelijk, als een fluistering in de nacht, zei ze zacht “Ik weet het niet Sil…. Ik…. ik weet niet waarom ik het heb gedaan…. ik weet niet waarom ik je heb gekust…. waarom ik….” Het werd Lien teveel en huilend zakte ze in elkaar op het bed. Silke schoof tot tegen Lien aan en sloeg haar armen rond haar huilende vriendin. Haar zachtjes vasthoudend probeerde ze Lien te troosten en na een tijdje ging het huilen langzaam over in snikken. Lien veegde haar tranen weg met de mouw van haar pull en keek dan met roodomrande ogen naar Silke. “Het spijt me Sil! Ik…. Ik weet niet wat ik deed, waarom…. Ik….”

“Stil maar lieverd! Ik was geschrokken…. dat wel! Maar…. eigenlijk….” Lien keek verwonderd naar Silke. Wat bedoelde ze? Zou het kunnen zijn dat….?

“Ik euh…. vond het wel…. leuk, eerlijk gezegd….” zei Silke zachtjes. Ogen vonden elkaar en doken diep in de ander, vol verwachting, verlangen en hoop! Stil zaten ze bij elkaar, hand in hand, elkaar begrijpend zonder ook maar één woord te zeggen.

“Sinds…. wanneer wist je dit al?” vroeg Silke na een tijdje. Lien haalde haar schouders op. “Ik weet het niet, al langer denk ik…. Maar gisteren, na het feestje…. Ik kon aan niets anders denken dan dat ik jou wilde kussen!”

“Gelukkig deed je het….” fluisterde Silke.

Lien keek haar aan en zag een twinkeling in Silke’s ogen. “Dus…. dan wou jij het ook?!”

“Ja…. Eerlijk gezegd zit ik ook al een tijdje met die…. gevoelens. Alleen wist ik niet hoe ik het moest  zeggen…. Hoe jij zou reageren als ik je vertelde wat je met me deed…. Eigenlijk…. Eigenlijk was ik gisteren blij toen ik besefte wat er was gebeurd en dat jij…. dat jij de eerste stap durfde zetten maar je was al gaan lopen voordat ik wat kon zeggen!”

De twee vriendinnen keken elkaar aan met een brede glimlach, dan boog Lien wat naar Silke toe en drukte, net als de vorige dag, heel zachtjes haar lippen op die van het meisje waar ze van hield. Maar in plaats van zich weg te trekken bleef Silke nu wel dicht tegen Lien aan zitten en beantwoordde de kus terwijl ze elkaars handen vasthielden. Genietend van elkaars zachte kus leek de tijd stil te staan en pas na wat een eeuwigheid leek kwamen hun lippen weer van elkaar. Met hun hoofden tegen elkaar bleven ze stil zitten, verdrinkend in elkaars ogen die straalden van liefde en verlangen. “Heerlijk….” mompelde Silke.

“Ja!” grijnsde Lien. “Heerlijk!”

Hanna en Nellie stonden samen aan de rand van de branding waar de koude golven telkens weer over hun voeten spoelden. Langzaam zakte de zon onder aan de horizon en zette daarbij heel het strand in een gouden gloed. De wind woei zachtjes en speelde met Hanna’s lange haren die los over haar rug hingen. De rode krullen van Nellie leken wel te branden in de laatste zonnestralen en ze wreef een haartje van haar gezicht. Hanna keek haar aan en glimlachte breed. “Nell, ik zie je graag!” fluisterde ze in Nellies oor terwijl haar hand naar die van Nellie zocht. Zoekende vingers vonden elkaar en Nellie draaide zich naar Hanna toe. Zo vlak voor elkaar stonden ze daar, hand in hand, met op de achtergrond de steeds dieper zinkende zon. Nellie keek haar vriendin aan en streelde dan met haar andere hand over de zachte huid van Hanna's kaak. Er ging een rilling door Hanna heen maar Nellie streelde gewoon verder. Plagend langzaam dwaalde haar hand over het warme, naakte lijfje van Hanna, steeds weer nieuwe plekjes zoekend die Hanna deden zuchten van verlangen. De zachte zomerbries gleed over harde tepeltjes en bracht zowel verkoeling als opwinding! Hanna kreunde even toen Nellie over de gevoelige tepel wreef maar dan was de hand alweer verder. En terwijl de zon helemaal achter de horizon verdween gleed slechts een enkele vinger over Hanna's mond. Met Nellies lippen amper van de hare verwijderd fluisterde Hanna weer “Nell, ik zie je graag!”

“Wat zeg je Han?” klonk het mompelend naast haar. Met een schok kwam Hanna recht. Ze stond niet op het strand maar lag gewoon met Nellie in hun bed in het appartement. Die keek haar met slaapogen aan en vroeg weer “Wat zei je net?”

Hanna verstijfde en kreeg een kleur als een rijpe tomaat toen ze besefte dat ze in haar slaap had liggen praten en dat Nell had gehoord hoe zij haar gevoelens voor haar uitriep!

“Ik…. ik zei niets! Je zal het gedroomd hebben Nell.”

“Ja…. Dat kan ook wel…. Kom, laten we nog maar wat slapen, het is nog donker buiten.” antwoordde Nellie slaperig en ze draaide zich weer op haar zij en deed haar ogen dicht. Hanna bleef echter wakker liggen, bang dat ze weer in haar slaap zou praten. De nacht kroop tergend langzaam voort en pas tegen de ochtend viel Hanna uiteindelijk weer in slaap, te moe om zich nog wakker te kunnen houden.

“Hey slaapkop! Je moet ‘s nachts slapen hoor!” lachte Nellie en ze duwde tegen Hanna’s been. Ze waren na het ontbijt naar het strand gegaan maar Hanna was al snel in slaap gevallen op haar handdoek. Slaperig keek ze nu voor zich uit, wreef eens over haar gezicht en ging rechtop zitten. “Sorry, ik heb slecht geslapen vannacht.”

“Ja, je hebt liggen praten in je slaap. Je hebt er mij zelfs mee wakker gemaakt!”

Verschrikt keek Hanna naar Nellie. “Heb…. Heb je gehoord….?”

“Nee, ik weet niet meer wat je zei, ik lag wel te slapen hoor! Ik vraag me wel af wat je aan het dromen was dat je zo opgewonden was. Je praat anders nooit in je slaap!”

Hanna keek strak naar de golven en mompelde “Dat weet ik niet meer. Het zal wel niet belangrijk geweest zijn….”

“Als jij het zegt. Kom, laten we nog wat in het water gaan, ik heb het veel te warm gekregen hier in de volle zon!”

Nellie stond op en stak haar hand uit naar Hanna. Die liet zich recht trekken en samen liepen ze naar de opkomende zee.

Hanna schoot recht en keek even verward om zich heen, zoekend naar de zee en Nellie maar dan kwam het besef dat ze gewoon in haar slaapkamer in het nieuwe appartement in bed lag. “Wat is er toch met me aan de hand? Ik…. Ik kan Nellie maar niet uit mijn gedachten krijgen.” mompelde ze terwijl ze opstond. Nog half slapend liep Hanna naar de keuken en maakte ruzie met de koffiezet die weigerde mee te werken. Even later zat ze dan toch met een kop dampende koffie in de zetel en staarde voor zich uit. Waarom bleef ze de hele tijd toch aan Nellie denken? Sinds ze die foto's had gevonden gleden haar gedachten steeds weer af naar het verleden, naar Nellie en die zomer aan zee. Een vrolijke “Morgen mam!” deed haar opschrikken. Ze keek achter zich en zag Lien naar de keuken lopen. Ze ziet er weer beter uit! bedacht Hanna. Ik ben blij dat Silke haar zo goed heeft opgevangen. Ze ziet er weer gelukkig uit, lachend en haar vrolijke zelf! Het is goed dat ze een vriendin als Silke heeft! Maar in de achterkant van haar hoofd weerklonk dat zeurende stemmetje opnieuw dat heel venijnig zei Jij had vroeger ook zo'n vriendin en dat was Nellie! Nellie, waar je al die jaren niet meer aan hebt willen denken!

Na een snel ontbijt schoot Lien de badkamer in en kwam even later volledig klaar weer naar buiten. “Mam! Ik ga naar Silke, oké?”

Hanna keek op van haar koffie waar ze zat in te staren. “Oké…. Wat gaan jullie doen?”

“Goh, dat weten we nog niet! Misschien wat shoppen of zo, of anders wat gaan wandelen, naar het park misschien. We zien nog wel!”

“Kom je deze middag thuis eten?”

“Nee, dat denk ik niet. We gaan wel iets halen of ik eet mee bij Silke's thuis. Tot straks!”

“Amuseer je schat! Tot vanavond!”

Met een klap liet Lien de deur achter zich in het slot vallen en rende de trap af. Even later reed ze met haar fiets kris kras door het drukke stadsverkeer naar het huis van Silke. Die woonde wat meer aan de rand van de stad waar het gelukkig wat rustiger was zodat Lien nu stevig kon doorfietsen en na een kwartiertje stond ze aan de voordeur. Ze zette haar fiets tegen de zijgevel en belde aan waarop Silkes papa open deed. “Hoi Lien! Jij komt voor Silke zeker? Loop maar door, ze zit op haar kamer.”

“Dankuwel meneer!” antwoordde Lien en ze liep de trap op. Silke haar kamer was op de zolder waar ze van haar ouders alle ruimte en privacy had gekregen die een jonge meid nodig heeft. Haar gitaar en andere muziek spullen stonden in een hoek samen en aan de andere kant van de kamer had ze een groot tweepersoonsbed staan. Toen Lien binnen stapte zat Silke achter haar PC iets te lezen. “Hoi lieverd! Wat ben je aan het doen?” vroeg Lien en ze boog zich naar Silke toe voor een zoentje. Silke keek haar even verwonderd aan maar glimlachte dan en zoende Lien terug. “Ik was wat aan het opzoeken over lesbische relaties en zo…. Wat een hoop onzin dat je op internet vind joh!”

“Wat wilde je dan vinden?”

“Gewoon…. Hoe we nu verder moeten! Ik…. Hoe zit het nu tussen ons Lien? Zijn we nu een koppel of was het gewoon…. a thing? Iets waar we allebei naar verlangden, wat we hebben laten gebeuren en dat nu voorbij is. Was het een…. een experiment of zo….?”

Lien wou iets zeggen maar zweeg dan weer. Uiteindelijk ging ze voor Silke op haar knieën zitten, nam haar hand vast en zei zacht “Ik ben verliefd op jou Silke!... Ik denk heel de tijd aan jou, ik voel me gelukkig als we samen zijn en ik mis je van zodra je weer weg bent! Heel mijn hart behoort aan jou en ik wil geen ander meer! Ik hoop dat jij hetzelfde voor mij voelt en dat we vandaag, samen, beginnen aan de eerste dag van de rest van ons leven!”

Silke keek haar met open mond aan! Lien was altijd de stille en bedeesde van hun tweeën, ze dacht altijd eerst na en deed nooit grote uitspraken! Deze liefdesverklaring was wel het laatste wat Silke had verwacht. Maar diep in haar hart laaide het smeulende vuurtje van verliefdheid op tot een woest uitslaand vuur dat alle twijfels en zorgen wegbrandde waarna enkel de intense gevoelens van geluk en liefde overbleven! Silke trok Lien naar zich toe en drukte vol passie haar mond op die van Lien. De verraste Lien voelde hoe de zachte lippen hongerig zochten naar meer, haar vol verlangen streelden. Een tong kriebelde over Liens lippen en zocht naar een opening, vroeg om totale overgave met de opwindende belofte van genot. Langzaam liet Lien haar lippen van elkaar gaan en voelde ze hoe het puntje van Silke’s tong plagend naar binnen glipte. Tastend, zoekend drong Silke dieper naar binnen en vond even later Liens tong die ze zacht streelde. Tintelingen gingen door hun hele lijf en Lien deed ijverig mee. Samen genoten ze van hun eerste tongzoen samen en vergaten de hele wereld rondom hen. Na wat eeuwig leek liet Silke Lien los en keek haar aan. “Ik hou van je Lien! En ik wil net als jij samen verder gaan!”

Hanna zat op een bankje in het park en keek naar de voorbij wandelende mensen. Het was een mooie zomerdag en er waren veel mensen in het park die genoten van de rust en kalmte midden in de drukke stad. Een jong koppeltje liep voorbij, Hanna totaal negerend omdat ze enkel maar oog hadden voor elkaar. Ze zweefden bijna van de verliefdheid en Hanna glimlachte even maar dan keerde het knagende gevoel weer terug. Het was die innerlijke onrust die haar om te beginnen naar buiten had gejaagd, weg van het appartement, weg van de foto’s van Nellie die haar steeds maar weer het verleden insleurden! Een verleden vol gevoelens die ze jaren geleden met veel pijn en moeite had verdrongen, had opgeborgen in het diepste van haar hart en langzaam was vergeten. Gevoelens die nu steeds meer haar gedachten beheersten en schreeuwden om aandacht! Een traan rolde over haar wang en Hanna zuchtte diep. Waarom nu, na al die tijd? Waarom Nellie?

“Hanna? Ben je nog wakker?” De stem van Nellie was amper meer dan een gefluister in de donkere kamer. Hanna hield zich stil en deed alsof ze sliep. Opnieuw fluisterde Nellie “Hanna, ben je nog wakker?” en ze duwde zachtjes tegen Hanna’s schouder. Na nog een paar duwtjes deed Hanna haar ogen open en keek naar waar Nellie zat. Het was midden in de nacht en donker in de slaapkamer. Nellie was amper te zien maar haar ogen schitterden in het maanlicht dat voorzichtig door het raam naar binnen gleed.

“Wat is er Nell?” mompelde Hanna, hopend dat die niet merkte dat ze eigenlijk al de hele tijd wakker had gelegen.

“Ik…. Ik moet je wat zeggen….”

Hanna ging wat rechter zitten en knipte het nachtlampje aan. Het zwakke lampje verdreef de duisternis wat naar de hoeken van de kamer en maakte dat de twee meisjes elkaar in de ogen konden kijken. Hanna kon amper een verlangende zucht onderdrukken toen ze naar Nellie keek. Ze had een dun nachtkleedje aan dat haar amper bedekte en haar krullenbol was nog meer in de war dan anders. In het licht van het nachtlampje zag Nellie er zo ongelooflijk lief en sexy uit dat Hanna verlangde om haar vast te nemen en nooit meer los te laten.

“Hanna, ik….” De anders zo vlotte Nellie kreeg amper een woord over de lippen en haar ogen die anders altijd zo ondeugend straalden keken nu heel ernstig, volwassen zelfs. Haar handen prulden aan het laken en er viel een ongemakkelijke stilte. Dan zuchtte Nellie even en keek Hanna recht in de ogen. “Hanna, ik zie je graag….”

Eerst wist Hanna niet wat zeggen maar dan lachte ze even en antwoordde “Ik zie je toch ook graag Nell! We zijn al jaren de beste vriendinnen!”

Nellie lachte echter niet mee maar bleef Hanna ernstig aankijken. “Hanna, je begrijpt het niet. Ik…. Ik ben…. verliefd op jou…. Ik…. Ik hou écht van je Hanna!”

Een razende storm van gevoelens stak op en joeg door Hanna’s lijfje heen! Al die emoties die ze de laatste tijd had ervaren, al die verlangens die haar hadden verscheurd als ze naar Nellie had gekeken, alles was niet voor niets geweest! Nellie zag haar ook graag! Maar gelijk kwamen ook de twijfels en de angst weer naar boven! Dit konden ze niet doen, het was een zonde om als meisje verliefd te worden op een ander meisje, het mocht niet, het kon niet!

Stamelend probeerde Hanna wat te zeggen maar het lukte haar niet. Nellie schoof wat dichterbij en nam een hand van Hanna vast. “Hanna, ik…. Ik weet dat dit niet gemakkelijk voor je is maar…. ik zie je echt graag en ik…. Ik denk…. dat jij mij ook graag ziet…. Ja toch? Hanna, zie je mij graag?” Hanna keek naar haar beste vriendin die er plots zo kwetsbaar, zo fragiel uitzag. Alle twijfels werden door een vloedgolf van warme liefde aan de kant geveegd en ze fluisterde hees “Ja Nell…. Ja, ik zie je ook graag!” En zonder dat ze zich er bewust van was boog ze dichter naar Nellie toe, sloot haar ogen en drukte dan haar lippen op die van Nellie. Het leek wel of de bliksem door hen heen schoot toen alle emoties die al dagen opgesloten zaten eindelijk werden vrijgelaten en de twee jonge meisjes overspoelden, hen meesleurend naar ongekende plekken en nieuwe verlangens!

Lien en Silke wandelden samen door het park, genietend van de zon en de rust in het mooie stukje groen midden in de stad. Veel werd er niet gezegd, ze liepen gewoon samen, zij aan zij, met hun armen losjes bengelend tussen hen in, over de kleine paadjes en tussen de vele bloeiende struiken door. Hun handen zweefden naast elkaar, vingers raakten elkaar vluchtig aan, strelend, zoekend, even bij elkaar blijvend en dan weer verdwijnen. Steeds meer, steeds langer duurde het contact en dan, totaal onverwacht en toch zo spontaan, nam Silke Liens hand vast alsof dat doodnormaal was. Lien keek verrast en trok dan haar hand voorzichtig terug. Niet begrijpend naar het waarom keek Silke haar aan en vroeg “Wat scheelt er Lien? Ik dacht…. Als we een koppel zijn mogen we toch wel hand in hand rondlopen! We houden toch van elkaar?”

Liens kaken kleurden dieprood en onzeker keek ze even om zich heen, duidelijk zoekend naar de juiste woorden. “Ik hou echt van je Silke, maar…. maar…. Het is toch nog te vroeg…. Gaan we nu al tegen iedereen vertellen dat we een koppel zijn? Ik…. Ik weet niet of…. of ik daar al klaar voor ben….”

Silke trok Lien tegen zich aan en streelde even door haar lange haren. “Sorry liefje…. Ik heb er niet aan gedacht. Weet je, ik wil gewoon samen met jou zijn, als een koppel, snap je? Dingen doen die andere koppels ook doen! Je hand vast houden…. je kussen wanneer ik dat wil…. Gewoon normale dingen voor twee mensen die verliefd zijn!” Silke zuchtte even en ging dan verder “Maar ik begrijp heel goed wat je wil zeggen Lien. En je hebt inderdaad gelijk, ik denk niet dat we al klaar zijn om het aan iedereen te vertellen…. Zeker niet aan onze ouders!” Silke grinnikte even en ook bij Lien verscheen er een kleine glimlach. “Ik denk dat je papa raar zal opkijken als hij het hoort.” zei ze plagend en Silke trok een gek gezicht. “Ja, weet je dat hij onlangs zei dat we beter gingen samen wonen omdat we meer tijd bij elkaar doorbrengen dan apart. Ik vraag me af of hij daar nu ook nog zo over denkt!” Allebei schoten ze in de lach toen ze zich voorstelde hoe Silke's vader zou kijken als hij wist dat de twee meisjes ondertussen meer waren dan gewoon vriendinnen. Dan nam Lien de hand van Silke, trok haar wat dichterbij en zoende haar lang en vol passie. “Kom, laten we wat gaan eten! Ik rammel van de honger!” Lachend en gekscherend liepen ze het park uit en verdwenen in de drukke straten van de stad. Geen van beiden zag Hanna die na hen het park uit liep, de twee jonge vrouwen nakijkend. “Lien…. en Silke…. Verliefd?” mompelde ze. “Dat kan toch niet! En toch…. Oh Lientje, waar ben je aan begonnen lieve schat!”

En hiermee zit deel 2 erop! Ik hoop dat jullie genoten hebben en laat zeker een commentaar achter of stuur een mailtje als je het liever persoonlijk doet! Ik schrijf ondertussen rustig verder aan deel 3 en hoop snel van jullie te horen!

Dikke knuffel van Noor