Dag lieve schatten! Hier is het derde deel van Oude herinneringen, nieuwe gevoelens. Weer heeft het meer tijd gekost dan ik had verwacht maar hopelijk vinden jullie het de moeite van het wachten waard! Ook nu weer veel verhaal, veel gevoelens en emoties en eigenlijk bitter weinig seks voor een seksverhaal… maar ik geniet ervan en wil het graag met jullie delen.

Als dit je eerste verhaal is dat je van mij leest, ga dan eerst even deel 1 en deel 2 lezen want deel 3 gaat gewoon verder waar deel 2 eindigde.
Ik heb ook een eerdere serie online staan en die kan je via mijn profiel terug vinden. Het oudste verhaal is het eerste en zo kan je verder lezen en heel het verhaal van Noor en Silvy ontdekken.
Alle commentaren op dit en vorige verhalen zijn steeds welkom en dan nu veel leesplezier!

X Noor

Stijn keek op toen de voordeur open ging. “Hey mam! Ben je gaan wandelen?” Hanna, die diep in gedachten verzonken was, leek Stijn gewoon niet te zien. Ze liep naar de keuken en nam een glas water dat ze langzaam leeg dronk. Dan draaide ze zich om en schrok toen ze recht in Stijns ogen keek, alsof ze hem nu pas opmerkte. “Hey lieverd! Ben je al lang thuis?”
Stijn liep naar haar toe en nam het glas uit haar handen.
“Nee, nog maar net. Is euh…. alles goed mam? Je doet een beetje…. vreemd!”
Hanna schudde het hoofd en glimlachte een beetje. “Het gaat wel jongen, het gaat wel…. Je moet je om mij geen zorgen maken hoor.”
Stijn keek nog een beetje bedenkelijk maar knikte dan. “Je vertelt het me toch wel als er iets is hè mam?”
“Tuurlijk jongen, tuurlijk…. Maar er is niets aan de hand, echt niet. Ik moet gewoon nog wat wennen aan…. aan de omgeving, aan ons nieuwe leven hier. Het zal wel beter gaan met de tijd. Ik ga nu even wat liggen, het was een lange wandeling. Tot straks jongen.”

Stijn keek haar na terwijl ze naar de slaapkamer liep en hoorde even later de deur dichtvallen. Zo had hij haar nog nooit gezien, zo…. afwezig. Misschien is het beter als ik wat meer naar huis kom. bedacht hij. Dan zit mams niet zo alleen. Het is voor iedereen aanpassen maar voor haar is het toch wel een heel grote stap geweest, na al die jaren in ons oude huis. Ja, laat ik maar wat meer tijd hier doorbrengen, dan kan ik haar wat meer aandacht geven.

“Lientje?”
“Mja….”
“Wat gaan we doen?”
“Geen idee! Wat wil jij doen?”
“Pffft, kweetniet! Maar ik verveel me zo…. zullen we wat gaan winkelen?”
Lien keek naar buiten door het zolderraam. “Het is wéér aan het regenen, dus dat kan je mooi vergeten! Ik heb geen zin om kletsnat door de stad te lopen.”

De twee vriendinnen lagen samen op het grote bed van Silke en verveelden zich haast dood. De vakantie was bijna half voorbij maar het deed de hele dag niets anders dan regenen en waaien, bijna stormen zelfs, dus zaten ze noodgedwongen op Silke’s kamer.

Het was ondertussen bijna 2 maanden geleden dat ze voor het eerst openlijk hun liefde voor elkaar hadden geuit en sindsdien brachten ze nog meer tijd bij elkaar door dan voorheen. Ze genoten van het samen zijn en omdat ze vroeger ook al zoveel bij elkaar langs kwamen, viel het niemand op dat ze nu bijna onafscheidelijk waren geworden en werden er geen vragen gesteld door hun ouders. Tot nu toe hadden ze nog niemand hun grote geheim verteld maar volgens Silke hadden een aantal van hun vrienden wel al iets in de gaten. Er werden soms wel heel dubbelzinnige opmerkingen gemaakt en ook al werd er altijd hartelijk mee gelachen, toch had Silke het gevoel dat er achter hun rug anders naar hen werd gekeken dan vroeger. Het werd volgens haar dan ook hoog tijd om er mee naar buiten te komen maar Lien twijfelde nog steeds. “Maar waarom wil je het niet vertellen?” had Silke de laatste keer gevraagd toen ze het er weer eens over hadden. “Wij zien elkaar toch graag en ik denk niet dat iemand van onze vrienden zo kleingeestig is dat ze ons dat geluk niet gunnen! Echt Lien, waarom kunnen we niet gewoon open zijn over onze relatie?!”

Maar Lien had niet toegegeven en Silke had het uiteindelijk maar laten rusten. Dan was de vakantie begonnen en met iedereens vakantieplannen en het slechte weer hadden ze niet veel kans gehad om met hun vrienden af te spreken en dat maakte het dan weer heel moeilijk om hun grote liefde openlijk te verkondigen aan de buitenwereld! Maar het bleef knagen aan Silke dat ze Lien niet op straat of op café gewoon kon zoenen of er met hun vrienden over mocht praten.

Dicht tegen elkaar liggend op het bed keken ze naar de regendruppels die op het dakraam uit elkaar spatte om dan in kleine stroompjes naar beneden te rollen. Onbewust had Silke Liens hand vast genomen en streelde nu zacht met haar duim over de gladde huid van haar vriendin die haar hart zo totaal onverwacht had veroverd. Zo samen liggend genoten ze van de stilte die enkel werd verstoord door het hypnotiserende geluid van de voortdurend neervallende waterdruppels op het raam. Maar plots ging Silke recht zitten en nam haar telefoon. Lien keek haar verbaasd aan en wou wat vragen maar Silke hield een vinger tegen de lippen en keek gespannen voor zich uit. Blijkbaar werd er aan de andere kant opgenomen want ze glimlachte even en zei toen “Hey Tom, heb je wat te doen vandaag? Ja…. ja inderdaad, rotweer hè! Wij dachten van misschien naar de film te gaan. Zou jij…. Ja…. jaja…. Nééé, tuurlijk niet joh! Dus je doet het? Oké, binnen een half uurtje dan? Prima! Ja, tot dan! Doei!”
Lien keek verbaast naar Silke. “Wat ben je van plan Sil? Waarom heb je Tom gebeld?”
“Wel lieve schat, Tom heeft sinds vorige week een autootje dus hij kan ons komen ophalen om dan samen met z’n allen naar de film te gaan. De vakantie is bijna half en we hebben nog niets leuks met vrienden gedaan. Margot gaat trouwens ook mee dus je kan het zien als een soort van dubbel date! Kom, we gaan ons klaar maken want Tom komt ons over een half uurtje al ophalen.” En zonder op Lien te wachten liep Silke naar de badkamer waar ze fluitend haar kleren uit deed en de douche aanzette. Vlak voordat ze in de douche stapte zei ze nog met een ondeugende stem “Dan kunnen we ook meteen vertellen dat we een koppeltje zijn, lijkt me wel leuk!”

Er kwam steeds meer licht tussen de gordijnen naar binnen gekropen en met tegenzin deed Nellie haar ogen open. Ze was nog wat suf en zocht een beter plekje in het bed toen ze een zacht gekreun vlak naast zich hoorde. Het was Hanna die op haar zij dicht tegen Nellie aan lag en nog diep in slaap was. Ze glimlachte in haar slaap en vertederd keek Nellie naar haar ontspannen gezicht. De angst en spanning van de afgelopen dagen waren verdwenen nu ze eindelijk allebei de waarheid hadden aanvaard. Ze waren verliefd op elkaar, dolverliefd maar tegelijk ook verschrikkelijk onzeker over hoe het nu verder moest! Nellie streelde zachtjes over Hanna’s schouder, voelde haar warme huid en fijne haartjes en drukte dan een zoentje op haar wang. Nog half slapend deed Hanna haar ogen open en keek haar aan met een nog bredere glimlach. “Ik lag net van je te dromen….” mompelde ze waarna ze zich naar Nellie draaide, haar lippen samen kneep en vol liefde genoot van een heerlijke ochtendzoen. Hunkerende lippen vonden elkaar, zogen zich vast aan de ander en gingen dan langzaam open. Nellie was de eerste die haar tong voorzichtig door de opening liet glijden en op zoek ging naar Hanna’s tong. Een streling deed hen beiden huiveren van verlangen en Nellie deed opgewonden verder. Hanna, die het eerst gewoon liet gebeuren en alleen maar genoot van de zwoele kus, ging nu ook meedoen en even later waren hun tongen verstrengeld met elkaar en hadden de twee meisjes hun allereerste tongzoen met elkaar. Na wat voor beiden een eeuwigheid van puur genot leek ging Nellie wat achteruit zitten. “Dat was…. heerlijk!” Ze grijnsde breed en streelde even over Hanna’s wang. “Ik zie je graag Hanna…. Mijn lieve Hanna….” Met een brede glimlach keken ze elkaar aan, gaven nog een snel kusje en dan stond Nellie op, trok haar slaapkleedje uit en liep naar de kleerkast. “Wat gaan we vandaag doen? Naar het strand zoals elke dag?”
Hanna stapte ook uit het bed en liep naar Nellie toe. Ze streelde over haar rug, liet haar handen dwalen over heel Nellies slanke lijfje en verraste zowel Nellie als zichzelf toen ze haar beiden handen rond de zachte borstjes van Nellie legde. “Ik hou van je Nellie.” fluisterde ze in haar oor en streelde ondertussen verder. “Ik wil hier niet weg, ik wil dat we hier kunnen blijven en dicht tegen elkaar in het bed blijven voor de rest van de dag….”
Nellie draaide zich lachend om en gaf Hanne weer een zoentje. “Dat zou ik ook wel willen liefje, maar dat vinden je oma en opa nooit goed! Kom, we kleden ons aan, gaan ontbijten en dan zien we wel waar we terecht komen. En met een schaterlach glipte ze uit Hanna’s armen, greep wat kleren uit de kast en rende naar de badkamer. Hanna keek haar na en liet zich dan achterover op het bed vallen, haar handen nog steeds tintelend van Nellie’s warme lijfje.

“Wat een rotslechte film was dat!” gromde Tom toe ze de bioscoop uitliepen. Margot stapte naast hem en Lien kwam samen met Silke achter hen aan gewandeld. “Ach, zo erg was het nu ook weer niet schatje.” antwoordde Margot en ze gaf Tom snel een zoentje. “Maar je moet niet aan die twee achter ons vragen wat zij ervan vonden want volgens mij hebben ze maar weinig van de film gezien! Ik zeg het je, die zijn een koppeltje!” fluisterde ze terwijl ze even snel achterom keek naar Lien en Silke. Die hadden echter niets gehoord van Margots fluisterende geroddel maar stapten diep in hun jassen weggedoken en dicht tegen elkaar aan lopend mee naar de auto van Tom. “Ben je nu weer daar met dat gedoe?!” mopperde Tom die nog steeds teleurgesteld was in de film maar hij keek toch snel even naar de twee meisjes waar hij al bijna zijn hele leven mee bevriend was. “Wat geeft het?!” reageerde hij daarna op Margot haar vragende blik waarop die met haar ogen rolde van frustratie maar dat had Tom al niet meer gezien. “Gaan jullie nog mee iets drinken?” vroeg hij aan Lien en Silke waar die enthousiast op in gingen. Even later zaten ze gezellig in een hoekje van een klein café waar het warm en droog was in tegenstelling tot buiten. Tom nam een biertje en Margot koos voor een fruitsap. “Voor ons allebei een Cola Zero alstublief!” zeiden Lien en Silke tegelijkertijd waarna ze in de lach schoten bij het zien van het verwarde gezicht van het meisje dat de bestelling kwam opnemen. Toen iedereen wat later zijn drankje had gekregen werd er eerst even gedronken maar dan zette Margot haar glas voor zich neer en keek de twee vriendinnen uitdagend aan. “Hoe zit dat nu eigenlijk met jullie twee? Jullie zijn een koppeltje hé?!” vroeg ze met een schittering in haar ogen.

Lien verslikte zich in haar cola en hoestte zo hard dat ze helemaal rood werd. Silke klopte haar op de rug tot ze weer kon ademen en keek dan Margot aan. “Waarom denk je dat?” vroeg ze zo neutraal mogelijk. Alleen Lien merkte dat ze gespannen was door haar tot vuisten geknepen handen onder de tafel. Margot haalde haar schouders op. “Ik weet niet…. Jullie zijn gewoon altijd samen, zo close en de laatste tijd ook zo…. afwezig als jullie ergens mee naar toe gaan! En tja…. iedereen weet toch dat ik een zesde zintuig heb als over koppeltjes gaat en ik voel gewoon dat er wat is tussen jullie twee! Tom vindt het ook hè, ja toch liefje?! Zeg nu ook eens wat Tom!” Ze porde haar vriend op de schouder en die keek verschrikt op van zijn biertje. “Tja euh…. Wat moet ik zeggen Margot? Ik euh…. Jij komt altijd met van die gekke ideeën af, niet ik!” Het was duidelijk dat hij zich ongemakkelijk voelde bij de hele situatie en vlug nam hij zijn glas bier en dronk het in één teug leeg om daarna rond te kijken of hij het dienstertje nog zag voor een nieuw biertje.
Margot keek hem even boos aan en draaide dan terug naar Silke en Lien. “Dus…. Ja of nee?”
Lien leek verward en vroeg “Wat ja of nee?”
“Of jullie een koppel zijn?”
Silke had ongemerkt de hand van Lien onder tafel vastgenomen en gaf nu een klein kneepje als om te zeggenHet komt allemaal goed lieve schat! Vertrouw me nu maar, we kunnen dit aan!

De spanning was te snijden aan het tafeltje in het café terwijl iedereen wachtte op een antwoord. Tom keek op van zijn lege glas en schoof wat ongemakkelijk op de bank heen en weer. Silke ging wat dichter bij Lien zitten en, heel zacht maar vol overtuiging, antwoordde ze met simpelweg “Ja….”
Even leek Margot het niet te hebben gehoord maar dan keek ze triomfantelijk naar Tom. “Zie je nu wel! Ik had gelijk! Ik heb al die tijd al gelijk gehad!” Maar Tom negeerde haar totaal, hij had alleen maar oog voor Silke en Lien die nu dicht tegen elkaar aan zaten en gespannen wachtten op een reactie van de jongen die ze als hun beste vriend beschouwden. Het duurde even voordat Tom wat uit zijn keel kreeg en uiteindelijk vroeg hij stotterend “Dus…. jullie zijn een…. een koppel! Jullie zijn…. verliefd? Zijn jullie dan euh….?”
“Ja Tom!” grinnikte Silke “Wij zien elkaar graag en zijn nu een koppel! Dus ja, wij zijn lesbish maar dat veranderd helemaal niets tussen ons, toch?”
Tom keek verwonderd naar de twee jonge vrouwen tegenover hem die overduidelijk verliefd waren op elkaar en die nu gespannen op zijn volgende antwoord wachtten. Dan knipperde hij even met zijn ogen en leek op dat moment pas volledig te beseffen wat er net allemaal was gebeurd. “Nee…. Nee! Natuurlijk verandert dat niets! Ik bedoel, we zijn al jaren vrienden, waarom zou dat nu veranderen?” Het klonk misschien nog wat geforceerd maar de blik in Toms ogen vertelde de meisjes dat het voor hem echt niets veranderde, dat ze nog steeds vrienden waren en dat hij er voor hen was als ze hem nodig hadden, net zoals het altijd al was geweest!

Een golf van opluchting ging door Silke en Lien heen en de gespannen sfeer verdween helemaal. De rest van de avond werden de twee tortelduifjes door Margot uitgevraagd over elk klein detail dat ze maar kon bedenken terwijl Tom er stil bij zat en het allemaal liet gebeuren maar hij had wel een warme glimlach op zijn mond en knipoogde af en toe naar Lien en Silke. Dat was voor hen het belangrijkste van die avond, de oprechte aanvaarding van hun relatie door Tom en de groeiende hoop dat al hun vrienden op deze manier zouden reageren als ze het vertelden. Laat die avond kroop Silke onder haar deken dat nog naar Liens parfum rook en keek naar de spetterende regendruppels op het dakraam. Vaag tussen de regenwolken door zag ze de volle maan die zijn vale licht over het huis en de tuin liet stralen. “Dat is goed gegaan!” mompelde ze, denkend aan de gezellige avond. “En vanaf morgen moeten we ons niet meer verbergen! We kunnen het eindelijk aan iedereen vertellen, laten zien dat we van elkaar houden! Tot morgen lieve schat…. Tot morgen!”

De zon stond te schitteren aan de hemel en er was amper een wolkje te bekennen aan de staalblauwe lucht. De zee bleef onverstoord het strand oprollen in een eeuwigdurende cyclus van eb en vloed terwijl een paar meeuwen zich loom lieten dragen door de luchtstromen vlak boven de branding. Alles zag er nog net hetzelfde uit als gisteren en toch was vandaag alles anders…. nieuw, spannend zelfs! Hanna keek naast zich naar Nellie die met gesloten ogen lag te genieten van de warme zonnestralen. Ze had weer haar rode bikini aan en had zich grondig ingesmeerd met zonnecrème om te voorkomen dat haar gevoelige huid zou verbranden. Na al die dagen vol zon aan het strand te hebben doorgebracht was zelfs de bleke Nellie mooi bruin geworden maar ze bleef toch voorzichtig en smeerde elke dag haar hele lichaam in. Hanna, die heel gemakkelijk bruinde, maakte zich minder zorgen over de zon en verbrande huid maar om Nellie te plezieren smeerde ook zij zich elke dag een beetje in met die heerlijk ruikende zonnecrème. Het werd langzaam middag en de zon stond op zijn hoogste punt aan de hemel. De warmte werd steeds drukkender en zelfs het zachtje briesje dat van over de golvende zee kwam aanzweven kon geen echte verkoeling meer brengen. Hanna pufte in de hitte en draaide zich dan weer naar Nellie. “Zullen we ergens wat schaduw opzoeken?” vroeg ze en wees naar een oude hut die verderop net op de grens van het strand en de duinen stond. Nellie volgde haar vinger en knikte dan. “Lijkt me een goed idee, ik ben bijna gebakken hier op het strand.” Ze stonden beiden op en staken hun spulletjes terug in de tas. Met hun handdoek over de schouder liepen ze hand in hand naar het hutje toe.

Het hutje was meer een schuilhok voor als het regende of stormde dan een echt huisje met aan de stevige achterwand een lange, brede, houten bank en een grote, scheef hangende deur die normaal kon worden gesloten om de regen buiten te houden. Door de ouderdom en gebrek aan onderhoud was het hutje wat vervallen en ging de deur niet meer helemaal open of dicht. Ook lag er een aardige hoeveelheid zand in de hoeken die de wind door alle kleine en grote gaten en scheuren in de wanden naar binnen had geblazen. Maar verder was het proper en vooral koeler dan buiten! Nellie keek even door de deuropening en stapte dan, gevolgd door Hanna, naar binnen, een zucht van opluchting slakend toen de hitte van de volle middagzon verdween. “Veel beter hier! Kom, laten we op die bank gaan zitten.” Hanna volgde haar en even later zaten ze naast elkaar op de krakende bank die nog niet zeker wist of hij het gewicht van de twee jonge meisjes wel kon dragen. Nellie keek een beetje rond zich en schoof dan wat dichter tegen Hanna aan. “Wel gezellig hier hè?” mompelde ze zachtjes terwijl haar hoofd steeds dichter bij Hanna’s nek kwam. Hanne, die met gesloten ogen zat te genieten van de koelte, knikte maar zei niets. Pas toen Nellies zachte, warme lippen neerdaalden op de gebruinde huid van Hanna schrok die op en keek Nellie aan. Hun ogen vonden elkaar en allebei zagen ze de schittering diep in de ander, een verlangen naar elkaar, een verlangen dat ze nog geen naam konden geven maar dat hun voortstuwde naar nieuwe grenzen, nieuwe ervaringen en nieuwe gevoelens. Hanna streelde over Nellie’s kaak, kriebelde in de korte nekhaartjes en liet ondertussen haar lippen zachtjes maar hunkerend landen op die van Nellie. Er klonk een gedempte kreun uit haar keel en gulzig kwam Nellie naar voren, haar handen zoekend naar Hanna’s slanke lijfje waar ze naar verlangde op een ongekende manier maar Hanna hield haar tegen en schudde haar hoofd. “Nee Nel…. Wacht even….” fluisterde ze waarop ze opstond. Hanna nam de twee grote strandlakens die ze bij hadden en liep ermee naar de grootste zandhoop in het hutje. Ze maakte de hoop wat vlakker en spreidde dan de twee lakens er over uit waardoor ze een soort van bed maakte waar er genoeg plaats was voor hen allebei om te gaan liggen. Hanna zette zich neer op de rand van het geïmproviseerde bed en wenkte naar Nellie die al stond te popelen om naast haar liefste schat te gaan liggen.

De ochtendzon kroop langzaam over Silke’s bed en ze draaide zich grommend op haar andere zij om nog wat verder te slapen. Maar dan kwam het besef van wat er de voorbije avond was gebeurd en opgewonden gooide ze het deken van zich af. Snel keek ze even naar het dakraam en zag dat de regen was verdwenen en was vervangen door een stralende zon aan de heldere hemel, met de belofte van een frisse maar mooie dag! Bovendien had ze samen met Lien gisteren voor het eerst tegen iemand verteld dat ze een koppel waren en het feit dat Tom en Margot het zo goed hadden aanvaard gaf haar vleugels! Ze zou het wel de hele wereld willen laten weten dat ze verliefd was op het mooiste en liefste meisje van de hele planeet! Vlug liep Silke naar de badkamer en dook de douche in. Een kwartiertje later zat ze al op de fiets richting Lien. Vandaag zouden ze het tegen hun ouders gaan vertellen, want nu het eenmaal uitgekomen was dat ze een koppeltje waren, was het slechts een kwestie van tijd voordat iemand iets tegen Silkes ouders zou zeggen of tegen Liens mama. Dus hadden ze gisterenavond besloten om het zelf te vertellen en best zo snel mogelijk. Lien had eerst nog wat tegen geprutteld maar had uiteindelijk moeten toegegeven dat het inderdaad beter van hen kwam dan dat hun ouders het van iemand anders moesten horen.

Met blozende kaken van de koude wind belde Silke aan bij Liens appartement en liep even later de trap op naar de voordeur. Liens broer Stijn deed de deur open en liet haar binnen komen. “Lien zit op haar kamer. Ga maar door hoor, je kent de weg ondertussen wel hé!?” zei hij met een knipoog. Silke knikte en lachte even terug. Dan liep ze door de gang naar Liens kamer en klopte op de deur waarna ze naar binnen stapte. Lien zat op haar bed en keek in een fotoalbum. “Hey liefje! Alles goed hier?” vroeg Silke en ze gaf Lien een zoentje op de mond. Die moest breed glimlachen toen ze Silke zag binnen komen en ondanks dat ze nu al zo goed als twee maanden samen waren, sprong haar hartje elke keer als ze Silke zag weer omhoog en ze genoot er elke keer opnieuw van. “Ja hoor, alles is prima.” Silke deed haar jas uit en ging naast Lien op het bed zitten. “Wat ben je aan’t doen?”

“Dit is een oud fotoalbum van mijn moeder. Het is van toen zij ongeveer onze leeftijd had. Kijk, hier staat ze!” Lien wees naar de kerstfoto waar haar mama met Nellie op stond. Silke keek naar de foto en wees dan naar Nellie. “Wie is dat op die foto? Ze hebben precies veel plezier samen, ze stralen allebei! Ken je haar?”
“Niet echt! Het is mama’s vriendin van toen. Nellie noemt ze, maar mama wil er niet veel over praten. Ze zijn uit elkaar gegroeid zegt ze, en daarom wil ze er niet teveel aan denken. Maar ik heb het gevoel dat er meer achter zit, alsof er toen iets vervelends tussen hen is gebeurd of zo….”
“Spijtig.” zei Silke zacht. “Ze zien er zo gelukkig uit op die foto, alsof ze de hele wereld aan konden!”
Lien kroop wat dichterbij en fluisterde in haar oor “Net zoals wij, hè liefje! Ik zie je graag Sil!”
Silke draaide haar hoofd naar Lien en streelde met haar hand zachtjes over Liens kaak. “Ik zie je ook graag liefje….” antwoordde ze hees en dan werd het stil tussen hen en spraken hun lippen de woordeloze taal van de liefde!

“Lien? Blijft Silke eten vanavond?” klonk het achter de deur. Lien schoot recht en keek dan verwonderd naar de deur. Die was niet op slot en haar moeder kwam normaal altijd zo naar binnen gestapt als ze iets wilde vragen. Waarom deed ze dat dan nu niet? Maar ze dacht er niet langer over na en riep terug “Als dat gaat zou het leuk zijn mam! Dankje!”
“Geen probleem schat! Over een half uurtje kan je de tafel komen dekken.”
“Oké mam, we zijn er zo!”
Voetstappen liepen weg van de slaapkamerdeur en Lien liet zich weer in de armen van Silke zakken. “Je eet dus vanavond met ons mee schatje!” zei ze met een glimlach op de mond. Silke streelde door haar lange haren en gaf dan een kusje op haar voorhoofd. “Leuk! En dan kunnen we het ook samen van ons vertellen.”
Lien werd opvallend stil en keek voor zich uit. “Hey Lien, komaan, we hadden het afgesproken om het te vertellen! Je wilt toch niet dat je mama het van iemand anders te horen krijgt hé?!” reageerde Silke een beetje boos.
Lien schudde haar hoofd. “Nee, tuurlijk niet! Maar…. Ik ben toch een beetje bang Silke. Wat als mama er tegen is? Ik wil je niet kwijt, echt niet, maar ik wil ook geen ruzie met mijn moeder. Ze heeft alleen nog maar mij en Stijn, ik wil haar geen verdriet doen of tegen haar ingaan.”

Silke nam haar stevig vast en zweeg een tijdje. Dan ging ze rechtop zitten en keek Lien ernstig aan. “Ik snap je wel liefje, maar we moéten het vertellen! En dan zien we wel hoe ze er op reageert. Je weet het niet Lien, misschien staat ze er wel helemaal voor open! Ze ziet je toch graag en iedereen wil toch dat zijn kinderen gelukkig zijn? Dus ik denk dat het wel mee zal vallen! Kom, laten we gaan en die tafel klaar maken voor het eten!” Met een blik vol vertrouwen en optimisme stond Silke op en stak haar hand uit naar Lien. Die nam ze aan en liet zich van het bed trekken. Net voor ze bij de deur stonden pakte ze Silke stevig vast, trok haar tegen zich aan en gaf haar een lange, tedere zoen. Daarna bleven ze even met hun hoofden tegen elkaar staan en Lien fluisterde heel zacht “Ik hou van je Silke, ik hou zo geweldig veel van je dat het bijna pijn doet! Wat er ook gebeurd, ik laat je nooit meer gaan….” Silke keek met een ondeugende glimlach naar Lien en antwoordde even zacht “Je zou eens moeten durven! Je raakt mij nooit meer kwijt liefje, nooit meer!” En samen liepen ze de kamer uit om de eettafel te gaan dekken.

Het werd al donker en ook merkbaar frisser in de schuilhut toen Nellie wakker werd. Ze keek wat verward om zich heen, besefte opeens weer waar ze waren en gaf dan met een brede glimlach de nog steeds slapende Hanna een zoentje. Die deed ook haar ogen open en zoende passioneel terug. “Dag lieve schat….” fluisterde ze en rekte zich daarna eens goed uit. Dan pas merkte ze dat het steeds donkerder werd in de hut en verschrikt schoot ze recht. “Hoe…. Hoe laat denk je dat het is?”
“Ik heb geen idee. Mijn horloge ligt nog op onze kamer dus…. Maar het zal wel al laat op de avond zijn, de zon is bijna helemaal weg.”
Hanna sprong recht, grabbelde de strandlakens van de zandhoop en wou Nellie meesleuren naar de half openstaande deur. “Kom, we moeten naar het appartement! Oma en opa zullen al wel ongerust zijn!”
Nellie bleef echter staan en zei lachend “Dan kunnen we toch beter onze kleren weer aandoen!” en ze wees naar het naakte lijfje van Hanna die op dat moment pas besefte dat ze inderdaad allebei volledig bloot waren. Paniekerig grabbelde ze haar kleren van onder de bank vandaan en deed ze snel aan. “Vlug dan! We moeten echt doordoen! Komaan Nell, haast je dan toch!”

Even later renden de twee meisjes over het verlaten strand en haasten zich zo snel als ze maar konden naar het appartement. Hijgend kwamen ze binnen gestormd waar ze opa aan de telefoon zagen staan. Hij keek verrast naar de buiten adem zijnde tieners, schudde zijn hoofd en draaide zich dan een beetje om. “Nee…. Nee het is niet meer nodig agent. Ze zijn net binnen gekomen. Ja…. Ja natuurlijk. Toch bedankt hoor!” Met een zachte klik legde hij de hoorn neer en draaide zich weer naar Hanna en Nellie. Zijn gezicht stond streng en wijzend naar de twee schuldig kijkende meisjes gromde hij “Waar hebben jullie gezeten? Je oma en ik waren doodongerust Hanna! Het is al bijna donker buiten en jullie kwamen maar niet naar huis. Jullie hebben zelfs het eten gemist. Vooruit, waar zaten jullie?”
Maar nog voordat ze iets konden zeggen kwam oma uit de slaapkamer gelopen, zag de twee voor opa staan en rende op hen af. Hen allebei stevig knuffelend zei ze opgelucht “Daar zijn jullie, we waren zo ongerust!! Maar kom, vlug aan tafel nu, ik zal wat eten voor jullie maken, jullie zullen wel uitgehongerd zijn. Zo laat nog buiten, meisjes toch….” En voordat opa nog wat kon zeggen duwde ze Nellie en Hanna naar de tafel en verdween in de kleine keuken.

“En? Smaakt het Silke?” vroeg Hanna toen ze wat later samen aan tafel zaten te eten.
“Ja hoor mevrouw! Het is heel lekker!” antwoordde Silke met haar mond vol en ze knipoogde even naar Lien. Die merkte het niet maar zat wat afwezig in haar bord te prikken in plaats van te eten. De hele maaltijd was ze al zo verstrooid en Hanna keek af en toe naar haar dochter maar hield haar mond. Na die éne dag in het park waar ze Lien en Silke had zien zoenen had Hanna bang zitten afwachten tot Lien het haar vertelde. Maar de dagen werden weken en nu waren ze bijna twee maanden verder en nog steeds had Lien niets verteld. Uiteindelijk had Hanna zichzelf overtuigd dat het maar een bevlieging was geweest, een one-off, en dat de meisjes het al achter zich hadden gelaten. De spanning aan tafel deed haar echter beseffen dat het helemaal niet voorbij was maar net het tegendeel! Hanna keek onopvallend naar de twee jonge vrouwen die voor haar aan tafel zaten en schrok toen ze plots Nellie voor zich zag zitten. Die hield een vinger voor haar mond opdat ze zou zwijgen en glimlachte dan ondeugend. Hanna schudde haar hoofd en keek dan recht in de ogen van Silke die haar verwachtingsvol aankeek.
“Sorry Silke, wat zei je?” stamelde Hanna terwijl ze de flarden herinneringen uit het verleden probeerde uit haar hoofd te zetten.
“Ik vroeg of we konden helpen met het afruimen.” herhaalde Silke.
“Nee…. nee dat hoeft niet. Jullie hebben de tafel al gedekt, ik zal nu wel opruimen.”
“Oké, kom Lien, dan gaan we wat tv kijken!” Silke stond op en trok Lien mee naar de zetel waar ze zich samen voor de tv nestelden. Hanna begon de tafel op te ruimen maar liet haar blik naar de zithoek dwalen waar ze de twee vriendinnen naast elkaar in de zetel zag zitten. De tv stond wel op maar er werd niet naar gekeken, daarvoor waren ze te druk aan het fluisteren maar Hanna kon niet horen wat er werd gezegd ook al had ze wel een idee waar het over ging.

Even later was alles opgeruimd en met wat drinken en koekjes liep Hanna naar de zithoek. “Wie wil er een lekker koekje?” zei ze zo enthousiast mogelijk en ging dan naast de twee meisjes zitten. Silke zei beleefd “Dankuwel.” en nam een koekje dat ze smakelijk op at. Dan stootte ze Lien aan maar die schudde zachtjes haar hoofd en nam snel een slokje drinken. Hanna hield het gesprek ondertussen gaande met wat vragen over school en hun vrienden maar toen Lien stilletjes fluisterde “Mam, we…. We moeten je wat vertellen….” viel ze stil en keek gespannen naar haar dochter.
“Tuurlijk schat, vertel maar, ik luister.” Was het haar verbeelding of klonk haar stem echt zo schor? Het maakte niet uit, ze moest er nu zijn voor haar dochter!
Lien kuchte nog eens en keek een beetje angstig naar Silke maar die gaf haar een glimlach vol vertrouwen en legde haar hand op Liens knie. Niet goed wetend waar te kijken negeerde Lien zoveel mogelijk haar moeder en met haar blik op de grond gericht begon ze stotterend te vertellen.
“Mam…. je weet…. Ik bedoel, Silke en ik…. Tja, wij zijn beste vriendinnen eneuh…. Ik euh…. Silke en ik hebben…. Wij zijn euhm…. Wij zijn….”

“Jullie zijn verliefd op elkaar….” zei Hanna met zachte stem. Lien keek verschrikt op en staarde haar moeder aan met open mond. Silke kwam wat dichter bij Lien zitten, nam haar hand stevig vast en keek dan verwonderd naar Hanna. “U wist hiervan?” reageerde ze verbaasd, niet zeker of ze het wel goed hadden gehoord. Maar Hanna knikte en terwijl de tranen over haar wangen liepen antwoordde ze “Ja, ik weet het nu al bijna twee maanden, van toen ik jullie in het park heb zien kussen. Twee lange maanden waarin je niets durfde vertellen Lien! Ik…. Ik wil er voor je zijn lieverd, ik wil dat je mij zulke moeilijke dingen komt vertellen in plaats van ze angstig voor jezelf te houden…. Ik…. Ik heb jullie elkaar zo verliefd zien aankijken die dag in het park…. Jullie straalden allebei, dolgelukkig en dan die kus…. Ik…. Ach Lientje, ik zie je zo graag dat mijn hart bijna brak van angst voor jullie toekomst! Niet iedereen gaat jullie relatie zomaar aanvaarden, dat weten jullie ook wel, niet?”
Silke knikte ja en keek met een verliefde blik naar Lien die nog steeds met haar mond open haar eigen moeder aanstaarde alsof ze een totale vreemde was. Hanna ging nu voor de twee meisjes zitten en nam Liens handen vast terwijl ze haar dochter aankeek. “Lientje, ik ben zo blij dat je het eindelijk verteld hebt, je hebt er gewoon geen idee van! Ik vind het enorm moedig van jullie om zo te kiezen voor jullie liefde en ik wil dat je weet dat ik jullie altijd zal steunen, er altijd zal zijn als je mij nodig hebt.” Met het laatste woord brak Hanna’s stem en huilend en lachend tegelijk keek ze haar dochter aan bij wie ondertussen ook tranen naar beneden rolden, natte sporen achterlatend op haar gezicht en T-shirt. Hanna stak haar armen uit en Lien nestelde zich in de vertrouwde warmte die nog steeds dezelfde troost en geruststelling gaven als toen ze nog als klein kindje huilend naar haar mama was gelopen. De opluchting die ze door zich heen voelde gaan toen ze eindelijk besefte dat haar moeder haar nog steeds graag zag en hun zelfs steunde in hun keuze maakte dat Lien een gigantische last van haar schouders voelde afglijden. “Ik hou van je mama!” fluisterde ze zacht en haar zacht knuffelend zei Hanna “Ik ook van jou lieve schat…. Ik ook van jou!”

Tot zover deel 3 lieve schatten! Hopelijk hebben jullie weer genoten en kijken jullie al uit naar een volgend deel. Als ik het verhaal zo zie zit er in deel 4 wel een goede kans op seks maar ik kan niets beloven. Tot nu toe is het bij suggesties gebleven maar weet dat ik net zoveel uitkijk naar wat er gaat komen als jullie!

Als je wilt reageren mag dat altijd in de commentaren of via een mailtje, ik lees het zeker en je krijgt zeker een reactie terug! En nu ga ik nog wat verder schrijven aan dit heerlijke verhaal!

Dikke knuffel van Noor!