Taboe - 3

Tijdens het ontbijt zat het hele gezin samen aan tafel en werden plannen gemaakt voor de invulling van hun eerste vakantiedag. Vader was al broodjes gaan kopen en had tegelijk ook enkele folders meegebracht. Zo wist hij dat er die dag een toeristische busuitstap was geprogrammeerd naar enkele bezienswaardigheden even verderop in het binnenland. Hij stelde voor dat zij daar met zijn allen aan deel zouden nemen.

Hun ouders waren niet bepaald zonnekloppers en dus ging moeder direct akkoord. Wim en Hilke keken elkaar aan. Dat was niet bepaald hun idee van een gezellige vakantie in Spanje.

“Wim en ik gaan liever naar het strand als jullie het niet erg vinden,” zei Hilke die tegenover haar broer zat. “Wij zouden van deze vakantie liefst van al een strandvakantie willen maken, is het niet, Wim?”

Als Wim al twijfels had of hij de dag wel in het gezelschap van zijn zuster wilde doorbrengen, dan verdwenen die onmiddellijk toen hij het dijbeen van zijn zus onder de tafel tussen zijn billen voelde schuiven. Instinctief klemde hij zijn benen tegen het hare en haastte zich om haar vraag positief te beantwoorden. Hij keek Hilke aan en zag de samenzweerderige glimlach in haar ogen. Automatisch glimlachte hij terug. Wat was zijn zus hier een andere meid dan thuis, bedacht hij. Daarop zag hij hoe hun moeder argwanend van hem naar zijn zuster keek. Blijkbaar was ze toch niet helemaal overtuigd door de smoes die hij haar een half uur eerder had verteld. Het was duidelijk dat zij vragen had bij het plotse ‘goed opschieten’ van haar kinderen. Wim besefte dat ze heel voorzichtig zouden moeten zijn als er nog eens iets intiems tussen Hilke en hem zou gebeuren.

Dat die mogelijkheid bestond, daar hield hij serieus rekening mee, zeker toen Hilke haar been tussen zijn blote knieën zacht heen en weer bleef schuiven. Wim bracht zijn hand onder de tafel en liet zijn vingers strelend over haar zachte huid glijden. Plots ontmoette zijn hand die van Hilke en het volgende ogenblik verstrengelden hun vingers zich als vanzelfsprekend. Zacht kneedde Wim de fijne vingers die eerder in de ochtend zijn jongeheer zo zalig hadden verwend. Met veel genoegen dacht hij daaraan terug, maar dan trok Hilke haar been en haar hand weg en richtte zich tot hun vader.

“Papa, mag ik wat geld? Ik zou voor we naar het strand gaan graag eerst een nieuwe bikini kopen. Je hebt gezegd dat ik die niet zelf hoefde te betalen als ik slaagde voor mijn examens. Thuis kwam het er niet meer van, maar met dat oersaaie badpak dat ik in de zwemclub draag durf ik hier echt het strand niet op. Trouwens, dan word ik nooit bruin.”

“Alsof bruin bakken het hoogste doel is van een vakantie in Spanje!” Haar vader sputterde nog wat tegen voor de schijn. Maar belofte maakt schuld en uiteindelijk haalde hij toch zijn portefeuille tevoorschijn. Hij gaf haar ruim voldoende voor een nieuwe bikini, doch hij liet zijn dochter wel beloven dat ze het wisselgeld terug zou geven.

Anderhalf uur later schuifelde Wim een beetje onwennig achter zijn zuster aan terwijl die haar keuze probeerde te maken tussen het ruime aanbod aan strandmode voor dames. Al snel werd het hem duidelijk dat Hilke de modelletjes die wat teveel ‘open’ waren steeds weer terug hing. Iets uitdagends zocht zijn zus dus zeker niet. Uiteindelijk had ze een drietal bikini’s uitgezocht die ze wilde gaan passen. De paskamers waren achteraan, een beetje weggemoffeld in een gang die toegang gaf tot het magazijn

Zodra Hilke het eerste badpak had aangetrokken opende ze het gordijn en vroeg Wim om zijn mening. Het bovenstukje zat perfect om haar kleine borsten maar toen zij zich omdraaide schudde Wim het hoofd. Het broekje was achteraan veel te groot voor haar fijne billen, zodat naar beneden toe de stof wat slapjes hing te bengelen onder haar kontje. Toen Hilke zichzelf in de spiegel langs achter bekeek, moest ze toegeven dat haar broer gelijk had. Ze schoof het gordijn weer dicht en trok de tweede bikini aan.

Deze keer zat het broekje prima maar nu leek het bovenstukje nergens naar. Het was veel te groot voor haar kleine borstjes. Zijn zus merkte dat zelf natuurlijk ook en dus paste ze snel haar als derde uitgekozen setje. Ditmaal zat alles goed, maar nu was de kleur veel te flets. Dat lichtbeige lag veel te dicht bij haar eigen huidskleur en dat stond haar absoluut niet.

“Wat nu,” vroeg ze. “Ik zag eigenlijk niets beters.”

“Zal ik eens iets voor je uitzoeken, zus? Ik denk wel dat ik iets moois voor je zag.”

Hilke ging akkoord en wachtte in het pashokje, benieuwd naar hetgeen hij zou meebrengen. Wim was nog maar pas tussen de bikini’s aan het zoeken toen er een winkelbediende bij hem kwam die in een soort gebroken Engels vroeg of ze kon helpen. Natuurlijk kon dat, hij was zelfs blij met de hulp.

Daarop vroeg de verkoopster met een ondeugend lachje op haar gezicht, of hij soms iets sexy en uitdagends zocht voor zijn ‘girlfriend.’ Inwendig lachend omdat de verkoopster meende dat Hilke zijn liefje was, antwoordde hij met een ernstig gezicht dat het precies dat was wat hij zocht. De Spaanse verkoopster troonde hem mee naar een rek waaraan Hilke even voordien nauwelijks aandacht had geschonken. De Spaanse wist duidelijk wat ze zocht want direct haalde zij er een bikini tussenuit. Ze hield het voor zijn ogen naar omhoog en zei dat het zijn ‘girl’ prima zou staan.

Nou, sexy en uitdagend was het zilverkleurige setje zeker wel. Het bovenstukje bestond slechts uit twee minuscule driehoekige lapjes die door twee lederen riempjes bij elkaar werden gehouden. Het andere deel kon je nauwelijks een broekje noemen want de hoge uitsnijding aan de zijkanten liep helemaal door tot boven, zodat er aan weerszijden over een breedte van circa acht centimeter alleen maar een zilverkleurig lint overbleef.

Wim twijfelde er sterk aan of zijn zus zoveel ‘inkijk’ wel zou willen maar toch nam hij het niemendalletje van de verkoopster aan en liep er mee naar de pashokjes. Als Hilke het setje niet kocht dan wilde hij haar daar toch op zijn minst een keertje in gezien hebben.

Zijn zus reageerde zoals Wim verwacht had en even leek ze op de preutse meid die hij kende van thuis. Het was pas na lang aandringen dat ze bereid was om de bikini te passen.

“Ik trek het alleen even aan om jou een plezier te doen,” zei ze, “niet om het te kopen, daarvoor is het veel te bloot.”

Terwijl Hilke het setje aantrok wachtte Wim op de gang. Hij dacht na hoe hij haar zover zou kunnen krijgen dat ze deze bikini toch zou kopen.

“Wim, kan jij eens helpen met dat onderste riempje?” klonk het plots.

Toen hij het gordijn opzij schoof zag hij hoe Hilke met twee handen de beide lapjes stof voor haar tietjes hield. Snel knoopte hij de lederen nestel samen op haar rug. Daarna zette hij een stap achteruit en bewonderend floot hij stilletjes tussen zijn tanden.

“Hil, dit is het! Deze bikini is voor jou gemaakt.”

Hilke draaide zich voor de spiegel om en om. Ze bekeek zichzelf langs alle kanten en eigenlijk moest ze toegeven dat haar broer gelijk had. Ze trok de driehoekige lapjes van het bovenstukje tot helemaal onder aan de aanzet van haar borsten en zag hoe de zilveren stukjes textiel gelukkig nog net voldoende hoog kwamen om haar donkere tepeltuintjes te verbergen. Dat accentueerde alles wat daar bovenuit kwam echter zodanig, dat haar borsten groter leken dan ze eigenlijk waren. De bikinislip sloot al even perfect aan op de rondingen van haar bips en hoewel ze klein van gestalte was, leek het door de hoge uitsnijdingen aan de zijkant, alsof ze eindeloos lange benen had. Ja, als ze eerlijk was dan moest ze toegeven dat deze gedurfde bikini haar figuur absoluut eer aan deed. Wim dacht daar precies hetzelfde over. De hele tijd had hij haar bewonderend bekeken. Hij vroeg zich ter plaatse af wat hij ooit in die mollige Evy Droesems had gezien. Zolang er vrouwen waren met een figuur als zijn eigen zuster ging je daar toch voor…Dat hij pas tijdens de vorige nacht zijn beeld van de ideale vrouw had bijgesteld, daar ging hij in de gauwigheid maar snel aan voorbij.

“Toch ga ik het niet kopen,” hoorde hij Hilke zeggen, meer tegen haar spiegelbeeld dan tegen hem. Het is veel te bloot. Pa en ma schrikken zich een beroerte zeg.”

Wim zijn handen jeukten al lang om al dat moois te strelen. Hij keek rond of iemand hen in het oog had. Toen dat niet zo bleek te zijn stapte hij bij zijn zus het pashokje in en sloot snel het gordijn achter hem. Vooraleer Hilke begreep wat er gebeurde, had Wim zijn handen al bovenop de driehoekjes van het bovenstukje gelegd. Met zijn grote handen kneedde hij haar kleine tietjes stevig doorheen de zachte stof. Hilke schrok nogal om zijn plotse heftigheid en duwde zijn handen weg.

“Nee Wim,” fluisterde ze, “niet hier!” Vooral dat ‘niet hier’ klonk als muziek in zijn oren. Zijn zus had alleen maar bezwaar tegen de plaats, niet tegen het feit dat hij haar borsten wilde strelen.

Zonder aarzelen legde hij zijn handen opnieuw op haar tietjes en herbegon. Opnieuw duwde Hilke zijn handen weg maar Wim gaf het nog niet op. Bij de derde poging voelde hij duidelijk haar intussen harde tepels in zijn handpalmen prikken. Het viel hem op dat zijn zus zich al veel minder fel verzette. Toen ze nog tweemaal de handen van haar broer had weggeduwd, gaf ze haar verzet op. In plaats daarvan leunde ze tegen hem aan en zodra Wim doorheen de zachte stof haar tepels tussen duimen en wijsvingers rolde hoorde hij zijn zusje ingehouden kreunen. Daardoor aangemoedigd ging hij al vlug wat steviger te keer. Hilke ging zowaar achterover tegen zijn borst aanleunen . Ze bracht haar handen naar boven en vouwde ze in Wims nek samen. Een beter bewijs dat zij hem zijn gang zou laten gaan kon ze hem niet geven. Wim, die een kop groter was dan zijn zus, kon boven haar hoofd in de spiegel van het pashokje zowel zijn handelingen als haar reactie ’s gadeslaan.

Wat was ze adembenemend mooi zoals zij nu met de ogen gesloten en een zalige glimlach om haar mond tegen hem aanhing. Hilke verzette zich niet langer en dat gaf hem de kans om, terwijl hij zachtjes in haar tepels kneep, haar hele figuur in de spiegel te bekijken. Wat een heerlijk slanke lijn had zijn zus, doch tegelijk was alles aan haar perfect in verhouding. Al was Hilke klein van postuur, alles aan haar was wel degelijk honderd procent vrouwelijk. Als zij zijn zuster niet was geweest, dan had hij hier ter plaatste geprobeerd om haar te neuken. Dat was echter taboe. Hilke was helaas wel zijn zuster, maar het genot dat zij hem die ochtend had geschonken in de badkamer wilde hij haar wat graag teruggeven. Uit haar hele houding bleek trouwens dat zij dat ook wel van hem verwachtte.

Wim aarzelde niet langer en trok het kleine bovenstukje van de bikini naar omhoog. Twee vooruit priemende peertjes sprongen tevoorschijn. Hij omvatte ze allebei met zijn grote handen en begon ze stevig te masseren. Terwijl Wim haar borstjes verwende, lette hij op haar reactie. Zijn zusje leek nog het meest te genieten als hij haar heuveltjes flink kneedde maar vooral als hij af en toe eens flink aan haar rechtop staande speentjes trok werd haar ademhaling zwaarder en de lach om haar mond breder. Toen hij dat wist plukte hij tussen het strelen en kneden door met regelmatige tussenpozen aan haar, zeker in verhouding tot de rest van haar borstjes, behoorlijk grote tepels. Minutenlang concentreerde Wim zich op Hilke’s borsten. Dat hij daarbij zelf zo opgewonden werd dat het bijna pijn deed, probeerde hij zoveel mogelijk te negeren. Het ging hem hier om zijn zus. Hilke moest en zou klaarkomen door zijn toedoen, daar ging hij helemaal voor. Naar zijn aanvoelen was hij die tegenprestatie aan haar verplicht na het genot dat hij door haar hulp had mogen ervaren. Natuurlijk had hij liever ‘meer’ gewild maar dat kon echt niet. Het was alsof Hilke zijn gedachten kon raden want onverwacht draaide zij haar hoofd schuin omhoog naar hem toe. Ze keek hem aan met een verleidelijke blik zoals hij die nog nooit eerder bij haar had gezien. Wim boog zijn hoofd langzaam en drukte zijn mond zachtjes op de hare. Meteen voelde hij het puntje van Hilke’s tong op zijn lippen. Automatisch deed hij ze wat uit elkaar en daarop plofte zijn zus haar tong in één keer helemaal bij hem naar binnen.

Zoveel hartstocht had Wim bij zijn zus nooit vermoed. De Hilke met wie hij hier in het pashokje dingen stond te doen die eigenlijk ongehoord waren tussen broer en zus, was een heel ander meisje dan de preutse meid die hij kende van thuis. Gedurende enkele seconden dansten hun tongen wild over elkaar heen, tot Hilke die van haar even onverwacht weer terug trok.

“Oh Wim,” zuchtte ze, “dit is oh zo fout, maar wel ongelooflijk spannend en lekker.”

Zijn zus dacht er net zo over als hij, bedacht Wim opgelucht. Het volgende ogenblik waren haar lippen terug op de zijne en kusten ze elkaar hartstochtelijk en ongeremd. Nu wisten ze ten minste van elkaar dat ze alle twee beseften dat zoiets niet kon tussen broer en zus. Tegelijkertijd beseften ze dat voor allebei het verlangen groter was dan wat hun verstand hen oplegde en dus hadden ze met dat kussen niet langer een probleem, integendeel.

Ondertussen vergat Wim echter niet wat zijn uiteindelijke doel was en terwijl hij met zijn linkerhand haar borstjes bleef bewerken, liet hij zijn rechterhand langzaam langs haar buik omlaag glijden. Strelend gingen zijn vingers langs het stukje dij dat het bikinibroekje bloot liet, in de richting van Hilke’s kruis. Via het smalle bandje dat voor en achterkant bij elkaar hield, gleden zijn vingers ter hoogte van haar schaamstreek op en neer. Gretig streelde hij over het kleine bultje van zijn zus en af en toe kneep hij doorheen de stof er zachtjes in.

Hilke reageerde door haar onderbuik strak tegen zijn hand aan te drukken en tegelijk beet ze zachtjes op zijn tong. Toen ze voelde hoe haar broer doorheen de stof met zijn vinger de scheidingslijn tussen haar grote schaamlippen volgde, spreidde Hilke haar benen een klein beetje. De prikkels in haar onderbuik deden haar verlangen naar meer. Lang hoefde ze daar niet op te wachten want haar broer maakte een einde aan hun hete tongzoen. Hij haalde nu ook zijn hand van haar linkerborst en vervolgens schoof hij aan twee kanten een hand onder de stof van haar piepkleine broekje. Zijn vingers vonden haar lipjes meteen. Hij streelde er zachtjes overheen, waarna hij zijn vingers langsheen haar vochtige opening liet glijden. Terwijl Hilke lichtjes door haar benen zakte en zwaar hijgend tegen hem aanleunde, raakten zijn vingers haar zo gevoelige knobbeltje. Tinteling na tinteling klom langs haar buik naar boven zodra haar broer zijn vinger er plagend stimulerende rondjes overheen draaide.

“Oh Wim,” hijgde ze hees, “ga alsjeblief door, maar doe eerst dat broekje naar omlaag voor het helemaal besmeurd is.”

Wim voldeed wat graag aan haar verzoek en twee seconden later lag het stukje textiel aan haar voeten. Snel nam Wim zijn plaats weer in en treuzelde niet langer. Hilke deed haar benen opnieuw een beetje uit elkaar en slaakte een gesmoord kreetje toen haar broer zonder aarzelen zijn middelvinger in haar warme opening schoof. Hilke genoot ervan hoe hij met die vinger al draaiend de hele wand van haar vagina langsging en geen plekje onberoerd liet. Daarna begon hij langzaam zijn vinger in en uit te bewegen en tegelijk liet hij de vingers van zijn linkerhand opnieuw langs haar lipjes glijden, regelmatig een onderbreking inlassend om plagerig haar klitje te prikkelen.

Hilke, die sinds het vertrek van haar Ben naar Artsen Zonder Grenzen, nu vier maanden geleden, voor het eerst weer eens echt seksueel opgewonden was, wist dat er nu geen weg terug meer was. Haast willoos gaf zij zich over aan de gevoelens van wellust die de handen van haar broer bij haar veroorzaakten. Toen Wim ook nog eens zijn wijsvinger mee naar binnen schoof zocht Hilke steun tegen de spiegel.

“Oh Wim,” hijgde ze met een piepstemmetje, toen hij zijn vingers sneller op en neer begon te bewegen. “Wat doe je me aan?”

De geile grijns die hij op het gezicht van zijn zuster zag was de mooiste lach die hij ooit op het gelaat van een vrouw had gezien. Meer aanmoediging had Wim echt niet nodig en alsmaar sneller stootte hij zijn vingers steeds weer haar hunkerende mutsje in. Hij genoot ervan hoe zij bij elke ingaande beweging die hij maakte haar spieren voelbaar spande. Toen hij na een tijdje zijn vingers even stilhield nam zij als vanzelf het initiatief over. Denken kon Hilke al eventjes niet meer, maar doen des te meer. Begeleid door wulps gekronkel van haar billen bewoog zij zich nu zelf heen en weer op de vingers van zijn rechterhand. Wim leefde mee met zijn zus en genoot van wat hij voor zijn ogen zag gebeuren.

Intussen stond hij steeds meer versteld van zichzelf. Ondanks een aanhoudende erectie kon hij zich tamelijk gemakkelijk bedwingen. Nooit eerder was het hem gelukt om zijn eigen behoeften zo probleemloos te onderdrukken. In de anderhalf jaar dat hij met Evy Droesems verkering had, was het hem nooit gelukt om alleen maar aan Evy’s genot te denken en zichzelf weg te cijferen. Hij had daar trouwens zelfs nooit aan gedacht, maar nu bij zijn zus lukte dat zonder moeite.

Op het moment dat deze gedachten door zijn hoofd gingen bleef Wim zich verder verdienstelijk maken door met zijn vrije hand onophoudelijk haar klitje te bewerken. Aan haar toenemend gesteun en gehijg merkte Wim dat zijn lieve zus in sneltreinvaart naar haar hoogtepunt toe snelde. Hilke leek wel in trance en het was alsof haar hele lijf leek zich spande als een boog. Weldra voelde hij haar warme jus langs de vingers van zijn hand een weg naar buiten zoeken.

Terwijl haar hele lichaam ongecontroleerd tegen hem aan schokte, gleden zijn vingers als vanzelf uit haar kletsnatte schachtje. Zijn zusje die daarnet nog zo fel te keer was gegaan leek eventjes van de wereld af te zijn en zwaar hijgend hing ze in zijn armen. Voor Hilke leek het alsof haar orgasme alle kracht uit haar lichaam had gezogen. Met heel veel moeite en de steun van Wim lukte het haar om rechtop te blijven. Terwijl haar broer teder haar hals en schouders streelde kwam zij beetje bij beetje weer op adem en stilaan kreeg ze zichzelf weer onder controle. Ze draaide zich naar haar broer om en kuste hem vol op de mond.

“Dank je wel, broertje,” zei ze.

“Niets te danken zus, dat had je nog van mij te goed.”

“Het was heerlijk, Wim.”

“Ja, ik zag dat je er van genoot.”

“Dat mag je wel zeggen. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zo heftig ben gekomen en dat alleen dank zij jou.” Opnieuw gaf ze hem een kus en een knuffel. “Jij hebt je schuld ruimschoots ingelost.”

Wim legde zijn handen rond haar middel en trok haar tegen zijn borst.

“Zusje, zusje,” fluisterde hij bij haar oor, “wat is er toch in ons gevaren? Hoe moet het nu verder met ons?”

“Dat bespreken we dadelijk onderweg naar het strand wel,” antwoordde Hilke beslist en ze duwde hem van zich af. “Geef me nu eerst een paar minuutjes want ik moet mezelf wel schoonmaken hier en daar.” Juist voor het gordijn dicht viel zag Wim hoe zijn zus uit haar handtas een pakje papieren zakdoekjes tevoorschijn haalde.

‘Oh god, wat ben ik verliefd,’ ging het plots door Wims hoofd, ‘maar wel op het verkeerde meisje.’ Dat hij naast die verliefdheid ook heel erg naar haar verlangde, echt naar zijn zus verlangde dus, dat probeerde hij te ontkennen. Toen dat niet lukte, besefte dat hij zichzelf wat probeerde wijs te maken…