Taboe - 31

Het was duidelijk dat vader Jan zich aan een scheldkanonnade van zijn echtgenote verwachte. Hij zette zichzelf mentaal al schrap voor een reeks van vurige verwijten die Bets ongetwijfeld naar zijn hoofd zou slingeren. Vaders verbazing was groot toen Hilke voor de ogen van haar moeder naar hem toe boog en haar lippen ongegeneerd hitsig op de zijne perste. Jans verrassing was echter pas helemaal compleet toen zijn dochter direct daarna bij hem vandaan schoof en samen met haar moeder voor zijn ogen wel heel erg intiem aan het zoenen ging. Enigszins aarzelend, omwille van zijn schuldbewust zijn, vroeg hij wat dat te betekenen had. Zijn echtgenote snoerde hem op kordate toon de mond door te stellen dat hij voorlopig beter geen vragen kon stellen. In niet mis te verstane bewoordingen herinnerde Bets haar man eraan dat ze hem zojuist betrapte terwijl hij hun dochter lag te neuken. Op een al even snauwerige toon maakte ze haar man duidelijk dat ze nog lang niet klaar was met hem. Een krachtige duw van Bets volstond om een verbouwereerde Jan achterover op het bed te doen belanden.

Ondanks het genante van het betrapt worden, bleef zijn glimmende pik fier rechtop staan, zag Hilke. Die Viagra was nog lang niet uitgewerkt, stelde ze tevreden vast.

Geholpen door haar dochter was moeder in geen tijd uit de kleren, waarna ze schrijlings over haar man heen klom. Met de rechterhand leidde ze vaders trotse pik tot bij haar pubis.

In de deuropening draaide Hilke zich nog even om. Het schouwspel dat zich op het ouderlijke bed afspeelde kon zo weggeknipt zijn uit een erotische film. Wat ze zag was echter niet geacteerd. De gelukzalige grijns op moeders gelaat, terwijl haar kut vaders trotse hardheid opslokte, verraadde oprechte liefde en oprecht genot. Aan de andere kant leek vader over zijn ergste verbazing heen want zijn grote, klauwende handen namen moeders gulle borsten goed te grazen, iets wat moeder zichtbaar wist te waarderen. Eindelijk kwamen haar ouders weer aan seksen toe. Het gaf Hilke een goed gevoel dat ze daar haar steentje toe had kunnen bijdragen. Nu was het aan haar moeder om van dit moment gebruik te maken om vader op de hoogte te brengen van haar onverwachte zwangerschap als gevolg van het vrijen met haar zoon. Ma en pa hadden nu immers allebei boter op hun hoofd. Haar ouders kennende, verwachtte Hilke niet anders dan dat ze er als volwassen mensen uit zouden komen. Na een laatste goedkeurende blik op wat er zich op het echtelijke bed afspeelde, liep het meisje met lichtvoetige tred naar de badkamer. Een grondige opfrisbeurt kon ze immers wel gebruiken.

Lekker achterover liggend in het schuimende sop kon Hilke het ritmische gekraak van het ouderlijk bed horen. De dunne muren op de bovenverdieping boden maar weinig privacy en dus kon ze perfect volgen hoe haar vader afwisselend met lange halen en snelle krachtige stoten zijn vrouw neukte. Al gauw waren moeders vertrouwde genotkreetjes te horen. Wat was dat lang geleden en wat gunde ze het haar moeder. Hilke wist maar al te goed wat moeder nu voelde. Ze had vanavond immers zelf ondervonden wat een heerlijke neuker haar vader wel was. Met al zijn ervaring had hij haar moeiteloos meegenomen naar de hoogste toppen van het genot. Voor zichzelf moest ze bekennen dat ze er bijna evenveel van genoten had als wanneer ze seks had met Wim.

Bij de gedachte aan haar broer rolde er een diepe zucht over haar lippen. De vraag die haar de laatste tijd zo vaak bezig hield, maar waarover ze nog met niemand had durven spreken, stak alweer de kop op. Was het wel verstandig geweest om haar verkering met Ben Verhees stop te zetten? Soms twijfelde ze daar oprecht aan. En toch… ze miste Ben nog wel, maar dat gemis situeerde zich in hoofdzaak op emotioneel vlak. Naar seks met Ben verlangde ze helemaal niet meer. Voor de lichamelijke invulling van haar behoeften kon ze zoveel beter terecht bij haar eigen broer. Oh jawel, ergens hield ze nog wel van Ben, maar tegenwoordig minstens evenveel van Wim.

Met hart en ziel hield Hilke van haar jongere broer en ze wist dat die liefde wederzijds was. Bovendien hadden ze elkaar telkens weer zoveel te bieden tijdens het vrijen. Ze voelden en vulden elkaar perfect aan. Vrijen met Wim was altijd weer een feest, in tegenstelling tot het aarzelende en meestal teleurstellende gedoe met haar ex lief. Het besef dat binnen een relatie met Ben de seks al snel een routineklusje zou worden, had haar de ogen geopend. Bij haar broer zou ze nooit voor sleur of routine moeten vrezen. Natuurlijk rustte er een huizenhoog taboe op relatie en seks tussen broer en zus, anders zou de keuze niet zo moeilijk zijn. Sterker nog, dan zou haar keuze al lang gemaakt zijn.

Zou Wim ook met dat soort dilemma zitten, vroeg ze zich af. Ze vermoedde van wel en dan was het beter om daar samen over te praten. Liefst zo snel mogelijk, hield ze zich voor en ze nam een besluit. Ze droogde haar handen, pakte haar mobieltje van de wastafel en tikte snel een berichtje in.

‘Ik mis je, kom je?’ Geen minuut later was zijn antwoord er al. ‘Ik kom eraan, lieverd!’

Die ‘lieverd’ deed het hem. Hilke kwam ter plekke tot de conclusie dat er in haar verdere leven altijd plaats zou zijn voor Wim. Oh ja,ze hield zeker ook van Ellen, maar haar broer was haar enige, grote liefde van het mannelijke geslacht. Daar was ze zich meer dan ooit van bewust.

Het was al zondagmiddag toen de vier huisgenoten aan het ontbijt zaten. Zowel voor het ouderpaar als voor de jongelui was het een stormachtige nacht geworden. Een nacht vol van liefdevolle passie en stomende seks, maar evengoed van openhartige gesprekken en het nemen van besluiten. Het was al bijna ochtend geweest toen in beide slaapkamers het licht werd gedoofd en twee paar uitgeputte, maar oh zo voldane lichamen, dicht tegen elkaar aankropen om alsnog wat te slapen.

Uiteraard moest tijdens het ontbijt moeders zwangerschap ter sprake worden gebracht. Hoe eerder dat probleem van de baan was, hoe beter. Het was vader Jan die zich geroepen voelde om het hete hangijzer op tafel te gooien. Hoewel… hij haalde er meteen zelf de angel uit door te stellen dat hij ook schuld had aan het gebeurde. Doordat hij tekort was gekomen in zijn echtelijke plicht als man, kon hij begrip opbrengen voor het feit dat moeder voor haar noden toevlucht had gezocht bij haar zoon.

Terloops dankte hij Hilke omdat ze hem op zo’n overtuigende manierz ijn ongelijk over de waarde van dat blauwe pilletje had doen inzien. Het was de oplossing voor zijn probleem, hoewel hij daar eerder niet van had willen weten.

Maar goed, hij was in de fout gegaan en zou daar de gevolgen van dragen. Hij was bereid om naar de buitenwereld toe het vaderschap over het jonge leven dat groeide in moeders schoot op zich te nemen. Enerzijds om Wims studies en zijn latere carrière niet te hypothekeren en anderzijds om de goede naam van hun gezin niet ten grabbel te gooien. Toch stelde hij één voorwaarde. Wim moest er niet aan denken dat hij in de toekomst zijn moeder nog eens zou neuken.

Wim liep rood aan toen zijn vader het zo scherp stelde. Enigszins schuchter keek hij zijn moeder aan. Die lachte hem echter bemoedigend toe, terwijl ze vaders hand vastpakte. Toen richtte Bets zich tot haar dochter. “Ook papa heeft beloofd dat hij jou ook nooit meer zal neuken, Hilke”

“Dat komt dan mooi uit,” zei het meisje. Op haar beurt pakte ze de hand van haar broer. “Wim en ik hebben elkaar immers ook een belofte gedaan. Wij houden zielsveel van elkaar en vannacht hebben we besloten om samen door het leven te gaan als koppel.”

“Dat… dat … !” Vaders vuist beukte met volle kracht op het tafelblad en deed de koffiekopjes rammelen. “Dat kan niet! Over mijn lijk!”

“Jan, hou je in!” snauwde Bets hem toe. “Wanneer ga jij eindelik eens inzien dat die twee echt stapelgek zijn op elkaar? Wij hebben geen keuze, man. Probeer nou maar om het onvermijdelijke te aanvaarden, want ik wil niet dat we door jouw koppige houding onze kinderen kwijtraken. Het hoeft toch zeker niet in de krant? Op een familiegeheimpje meer of minder komt het hier in dit huis echt niet meer aan hoor!”

Met uitzondering van vader Jan was het hele gezin het daarmee eens. Het koste moeder Bets een paar weken tijd en heel wat overredingskracht, maar uiteindelijk draaide Jan bij. Er werd een tussendeur geplaatst. Hilke’s kamer werd als knusse zithoek ingericht en in die van Wim kwam een groot tweepersoonsbed. Vanaf dan hadden Hilke en Wim hun eigen liefdesnestje, waar ze uiteraard vaak en veel gebruik van maakten.

Zeven maanden later kondigde de baby zich aan en het hele gezin vergezelde Bets naar de kraamkliniek. De verloskundige trok aanvankelijk wel vreemde ogen, maar maakte er verder geen bezwaar tegen dat vader en zoon elk een hand vasthielden en beurtelings het hoofd betten van de in hoge barensnood verkerende vrouw. Hilke mocht echter niet in de verloskamer blijven. Zij werd de gang op gestuurd. Daar ging er een steek door haar hart, telkens moeders luide schreeuw een nieuwe wee aankondigde.

Zodra de baby er was, mocht ze wel weer naar binnen. Het in doeken gewikkelde kleine schepseltje werd door moeder Bets in de handen van ‘tante Hilke’ gelegd, waarna het Wim was die van vader de navelstreng mocht doorknippen. Op die manier was de geboorte van de kleine Britt – een naam die Hilke had mogen kiezen – helemaal een intiem familiaal gebeuren.

Anderhalf uur later en weer thuis gaven Wim en Hilke nog wat extra diepgang aan die familiale intimiteit. Papa bleef die nacht bij mama en Britt in de kraamkliniek. Hilke en Wim hadden dus het rijk voor hen alleen. De kersverse papa/halfbroer en de nieuwbakken halfzus vierden de geboorte van Britt op hun eigen manier. Een spoor van in der haast achtergelaten kledingstukken liep vanaf de achterdeur tot aan het tapijtje voor de open haard in de woonkamer. Met het wollen karpetje als occasioneel liefdesnestje ‘smeten’ broer en zus zich helemaal. Allebei ten prooi aan een extreem hoog verlangen naar elkaar, gaven zich over aan de liefde en de lust.

“Ja, ooohh… ja!” gilde Hilke op het moment dat Wims heupstoten merkelijk verdapperden. In opperste staat van opwinding kraamde ze wel meer dingen uit die ze met hun ouders in de buurt hoogstens zou durven fluisteren. Maar ach, pa en ma waren er niet en het moest maar niet zo extreem lekker zijn.

“Geef het me Wim, neuk me… Neuk je zus helemaal suf met die hemelse pik van je. Ooh Wim!... Ooooh!”

Terwijl haar broer hijgend nog een tandje bij stak, haakte Hilke haar hielen in zijn kuiten. Met haar handen rond zijn onderrug geklemd voelde ze zich in haar hoofd ongelooflijk innig met haar broer verbonden. Hoe driest en scoringsgericht Wims galop soms ook leek, dan nog lukte het haar opperbest om simultaan mee te gaan in de golfslag van Wims krachtige heupslagen. Telkens haar broer opwaarts bewoog, kwamen haar billen van het tapijt los, waarna Wim haar bij elke daarop volgende lange haal aan het karpetje leek te spijkeren.

Wims hoofd glansde ondertussen van de inspanning en transpiratie. Toen zijn ademhaling nog zwaarder werd, wist Hilke dat hij weldra klaar zou komen. Zelf zat ze ook erg dicht tegen haar hoogtepunt aan en dus was het de hoogste tijd om haar ultieme troef uit te spelen. Hilke gooide haar bekkenbodem spiertjes in de strijd en dat voelde haar broer meteen.

“Oh Hil!” gromde Wim. “Oooh zus… Je melkt me… Oooooh…!”

Hilke glunderde omdat het haar telkens opnieuw lukte om haar broer met zo’n serie van inwendige contracties helemaal gek te maken. Tegelijkertijd lachte ze om de manier waarop haar broer zijn aanvoelen omschreef, want dat was precies het effect wat ze wilde bereiken. Wims diepe basstem klonk dan ook alsof zijn woorden rechtstreeks vanuit zijn onderbuik kwamen.

“Aaah…” kreunde Hilke op haar beurt toen kort daarna een broeierig hete kramp de gehele zone onder haar navel geselde. Ze drukte haar achterhoofd in de lange haren van het vloermatje en gaf zich over aan haar genot. Haar blik kruiste die van haar knappe, zwoegende broer, die zijn pik als een zuigerstang in en uit haar kleddernatte scheurtje bleef pompen. Hilke was er zeker van dat eenzelfde stralende grijnslach zoals Wim haar er een toestuurde ook op haar gezicht af te lezen moest zijn. Vanzelf daalden haar handen af tot op zijn gespierde billen, terwijl ze haar schoot zo mogelijk nog strakker tegen hem aan perste.

Met het laatste beetje kracht wat Hilke nog restte, bleef ze harmonieus meegaan in de sierlijke, opzwepende cadans van Wims wipstoten.

“Kom in mij…” kreunde ze op het moment dat een volgende hete scheut doorheen haar onderbuik denderde. “Geef het me, schat..! Neuk me helemaal suf met die lekkere pik van je!”

Een gloedhete kramp verlamde haar benen en haar bekken. Zelfs al zou ze het anders willen, meegaan in Wims cadans was plots niet langer mogelijk. Er bleef Hilke geen andere keuze dan haar lijf en lot aan haar broer toe te vertrouwen. Hoewel ze eigenlijk wel wist dat die geen verdere aansporing nodig had, meende Hilke hem in al haar geilheid toch nog wat te moeten aanvuren.

“ Oooh Schat… oh… Geef het me, Wim! Spuit…me…vol… Aaaaaai..!”

“Jaaa..!” De bijna dierlijke brul die Wim uitstootte klonk Hilke ondertussen als muziek in de oren. Ze wist dat haar broer op het punt van ejaculeren stond en dus klemde ze haar onderbenen nog snel rond zijn kont. Wim gromde opnieuw en het volgende moment voelde zijn zus hoe een eerste, krachtig salvo liefdesvocht in haar verhitte diepte uiteen spatte. Dat was de trigger die ook Hilke over het randje tilde. Twee tellen later klauwde zijn zus haar vingers in zijn rug. Ze schreeuwde haar genot uit op het ogenblik dat een oncontroleerbare, deugddoende siddering doorheen haar hele lijf denderde. Het was de voorbode van een orgastische stuip waarvan de aanhef hemels was, maar die haar evengoed gedurende een aantal seconden meenam in soort van zalig aanvoelende smeltkroes van genot.

Het rood aangelopen gezicht van haar broer was het eerste wat Hilke zag toen ze weer min of meer bij haar positieven kwam. Hij lag nog bovenop haar, met zijn verslappende jongeheer nog in haar broeierige spleetje. De stralende grijns die hij haar toestuurde loog niet. Hilke interpreteerde die lach als een mengeling van genot, dankbaarheid en verliefdheid. Precies datgene wat ze zelf ook wilde uitstralen in de spontane grijnslach die ze haar broer terugstuurde. De tederheid die Wim in de daaropvolgende kus legde werkte meeslepend, waardoor het wel nog een tijdje duurde vooraleer Wim van haar afrolde.

“Je neukt nog behoorlijk lekker voor iemand die net papa geworden is, broertje,” grapte Hilke zodra ze in zijn arm lag.

Wim grinnikte, maar meteen daarna kwam er een ernstige trek rond zijn mond.

“Lieve grote zus van me, ik hoop dat je mij dat binnen afzienbare tijd nog eens zult zeggen als jij zelf bevallen bent van ons eigen kindje.”

Het duurde ongeveer een volle minuut voor Wim doorhad dat diezelfde lieve grote zus van hem plotseling wel heel erg stil was. Toen hij zag dat er een traan over Hilke’s wang rolde, vroeg hij haar of hij misschien iets verkeerds had gezegd.

“Nee, lieverd,” antwoordde Hilke. “Het moest er gewoon een keer van komen.” Ze draaide zich zodanig dat ze met haar hoofd op Wims borst lag en ze elkaar in de ogen konden kijken. “We hebben elkaar lief en we hebben al meermaals besproken wat we voor elkaar willen en kunnen betekenen. Alleen over een eventuele kinderwens hadden we het nog nooit.”

“Klopt,” reageerde Wim. Het jubelende gevoel van de trotse, kersverse vader nam binnen in hem weer de bovenhand. “Hoe zie jij…”

Met een vinger op zijn lippen legde Hilke haar broer het zwijgen op. “Schat, ik zou niets liever willen dan dat ik de vrucht van onze liefde in mijn schoot zou mogen dragen, maar kunnen of mogen wij daaraan wel toegeven?”

Wim trok alleen zijn linker wenkbrauw op en Hilke begreep dat hij wachtte op meer duidelijkheid van haar kant.

“Waar trekken we de grens van wat kan en niet kan, lieverd?” vervolgde ze. “Allebei studeren we geneeskunde, maar die medische voorkennis hebben we volgens mij niet eens nodig om te weten dat we de natuur niet mogen uitdagen.”

“Je bedoelt…”Wim aarzelde even. “Je bedoelt dat… de kans op een kind met een afwij…”

“Precies,” onderbrak Hilke haar broer. Spontaan liet ze haar hand strelend langs zijn wang glijden. “Daar moeten we absoluut een afspraak over maken, broer. Met Britt lijkt alles dik in orde, maar dan nog blijf ik ervan overtuigd dat we het noodlot niet mogen uitdagen. Hoeveel ik ook van je hou, jouw kind dragen zal voor mij altijd een te groot risico blijven.”

Wim had een twintigtal seconden nodig om die boodschap in zich op te nemen. “Je hebt gelijk, zus,” klonk hij overtuigd. “Zolang het jouw moederlijke gevoelens niet in de weg staat en de relatie tussen ons niet verzandt in kusjes geven en handjes schudden, kan ik daar best mee leven.”

“Ach zo! Meneer gaat eisen stellen,” glimlachte Hilke. “Wat het eerste betreft, kan ik je anders helemaal geruststellen. Mijn moederlijke gevoelens ga ik voor de volle honderd procent loslaten op ons pasgeboren halfzusje. Het kind van mama en jou zal ik altijd als een deel van mezelf beschouwen. Britt zal bij wijze van spreken twee mama’s hebben.”

“En het tweede…? vroeg Wim toen het erop leek dat zijn zus daar niet op in zou gaan.

“Ik werd al bang dat je daar niet meer naar zou vragen,” grinnikte Hilke. “Nou ja, op die vraag antwoord ik eigenlijk liever niet met woorden maar met daden… Kom je mee naar boven, schat?”

Ruim anderhalf uur later kon Wim geen pap meer zeggen. Stik kapot van het fysiek best wel veeleisende ‘met-daden-antwoord’ van zijn zus, maar o zo voldaan en zielsgelukkig. Kusjes geven en handjes schudden zouden ze beslist in de toekomst nog heel vaak doen, maar enkel en alleen naar de buitenwereld toe.

“Oooh Hil,” kreunde Wim desondanks ingetogen op het moment dat de liefde van zijn leven bovenop hem rolde en haar mond de zijne zocht.

“Hmm… Wim,” zuchtte Hilke, waarna haar lippen wat graag weken voor de immer gulzige tong van haar broer.