Hoofdstuk 7. Échte slaven"..

Een jaar nadat we waren "verkocht" aan de wrede vader en zijn twee nog wredere zoons waren ze ons beu. We merkten het omdat we al een tijd lang niet meer uit onze kooien werden gehaald, in feite werd er nauwelijks nog naar ons omgekeken. Mijn zusje Helen en ik verveelden ons vaak, en als we de gelegenheid hadden, speelden we en vrijden we met elkaar. Tot op zekere dag onze folteraars samen met een paar Aziatische mannen bij onze kooi opdoken. We bleken opnieuw verkocht te zijn!

Maar dit keer hing ons een heel wat wreder en perverser lot te wachten dan na de eerste verkoop: nu werden we in een vliegtuig gezet om vele uren later in een tropisch land te landen. Na aankomst werden we naar een landhuis gereden, waar onze handen op onze rug werden geboeid en waar we met een lange ketting aan onze halsbanden in twee aangrenzende kooien werden opgesloten. De volgende dag begonnen de "klanten" te komen: we werden allebei, niet èèn keer, niet tien keer, maar soms wel honderd keer op een dag, doorgeneukt, gepaald, verkracht, uitgewoond en gefolterd door tientallen verschillende Aziatische mannen, die met elkaar gemeen hadden dat ze wreed, vies, sadistisch en geil waren. Pik na pik kregen mijn zus en ik te verwerken. Soms was de ene lul nauwelijks teruggetrokken of de volgende werd alweer met veel geweld in een van onze lichamen geramd.

Toen we ruim een maand lang de speeltjes van honderden mannen geweest waren, werden we op een avond meegenomen door een man, die ons de ultieme sado-masochistische ervaring zou bezorgen (maar omdat wij geen enkele inbreng hadden in wat er met ons werd gedaan wisten we dat op dat moment natuurlijk nog niet). Spiernaakt werden Helen en ik vastgezet, naast elkaar, in pols- en enkelklemmen aan de stenen muur van het huis waar we naartoe gebracht waren. Voor ons namen drie mannen plaats aan een tafel, en met sombere stemmen werd er in het Engels iets voorgelezen: toen ik op de betekenis begon te letten, hoorde ik tot mijn verbazing à en schrik à dat het wel een gerechtelijk vonnis leek! Ik luisterde wat aandachtiger en kon het volgende verstaan:

". Worden de verdachten schuldig bevonden aan het veelvuldig schenden van de eerbaarheid en aan het in verleiding brengen van eerzame en deugdzame mannen. Ook worden ze schuldig bevonden aan het uitlokken van overspel, aan het uitlokken van seksuele handelingen door derden, en aan het verleiden van meerdere leden van èèn familie. Tevens zijn ze schuldig aan perversiteiten, begaan in gezamenlijkheid, en aan incest.
De verdachten, tegen wie voor deze vergrijpen de doodstraf is geëist, zullen worden terechtgesteld op een wijze, die passend is bij de vergrijpen die ze hebben gepleegd: ze zullen èèn voor een net zo lang worden verkracht en gefolterd, tot de dood er op volgt! Het vonnis wordt met onmiddellijke ingang ten uitvoer gelegd"."

Doodgeneukt! Helen en ik zullen worden DOODGENEUKT, schoot het door me heen. Ik zag aan mijn zus, dat die ook had begrepen wat er werd gezegd, want ze bewoog onrustig en bang haar naakte lichaam een beetje heen en weer in haar boeien. Maar vèèl respijt kregen we niet: èèn van de mannen van de "rechtbank" stond op en trok zijn lange kleed omhoog. Zijn enorme stijve lans zette hij bijna achteloos tegen Helen's kutje aan en even later ragde hij zijn lat wreed en hard steeds opnieuw bij haar naar binnen. Ik was bang, maar merkte tot mijn verbazing dat Helen zelfs onder dèze biazrre omstandigheden nog vochtig werd: gemakkelijk en ervaren doorstond ze de berijding door de woeste hengst. Toen hij haar had volgespoten (hij deed dat bijna nèt zo achteloos alsof hij zijn blaas ledigde in een urinoir!) trok hij zich terug en liet Helens vochtige en met zaad gevulde kut aan nummer twee, die weer door nummer drie werd opgevolgd. Na de drie mannen die achter de tafel hadden gezeten ging de deur open voor weer àndere mannen, die binnen stroomden en die, bijna verveeld, de een na de ander hun grote pik onder hun kleden vandaan haalden en zich hard en wreed in het nu natte en zwetende lichaam van Helen boorden. In het begin probeerde ik nog te tellen, maar na de dertigste verkrachting raakte ik de tel kwijt. Bij ongeveer de veertigste man die haar nam zag ik dat Helen bekaf begon te worden en enkele wrede penetraties later liet ze haar hoofd hangen, langzaam wegzakkend in bewusteloosheid. Maar ik kreeg niet meer al te veel kans om te zien hoe het verder ging, want ongeveer op dàt moment stroomden er weer nieuwe kerels naar binnen, en dit keer hadden ze het op MIJ gemunt! Mijn boeien werden van de muurankers losgemaakt om hen makkelijker bij al mijn openingen te laten komen, en even later voelde en proefde ik de eerste stijve palen in mijn kont en mond. Ik werd aan twee kanten wreed en hard en pijnlijk bereden, en even later werd ik ook van twee kanten tegelijk volgespoten met sperma; en de pauze die daar op volgde duurde denk ik nog geen DRIE seconden! Toen verdween weer een andere pik in mijn anus, en ook een in mijn mond. Een derde, vierde, vijfde keer werd ik, steeds van twee kanten tegelijk, verkracht, en ik denk dat ik zelf ongeveer bij de dertigste aanranding het besef van tijd kwijtraakte en alle gevoel in mijn lijf begon te verliezen. De pijn in mijn kont en kaken was ZO hevig dat ik hem bijna niet meer voelde, ik zakte langzaam weg in een vergetelheid die me bijna liet verlangen naar het einde"..

We zijn bij die gelegenheid NIET gedood, maar kwamen pas vele dagen later weer bij in onze kooien. Na deze zoveelste super-wreedheid KON het gewoon niet meer erger. We wisten nu allebei, dat we ons hele leven seksslaven zouden zijn en blijven: een eeuwige TWEELING IN SLAVERNIJ"..

Einde.