Ik moet ongeveer 16 zijn geweest toen het gebeurde. Ik ging na school naar mijn vriend Frank die een uur eerder vrij was want we hadden afgesproken samen aan het werkstuk te werken. Toen ik echter aanbelde deed zijn moeder open, Frank was niet thuis. Zijn vader had hem gevraagd om mee te gaan met hun sloepje om te gaan vissen op het IJsselmeer.

‘Maar je kunt wel binnenkomen hoor. Je weet waar alles ligt en dan kan jij rustig verder gaan. Frank’s moeder was een vrouw waar ik altijd wat teruggetrokken tegen was. Dat kwam omdat ze vroeger onderwijzeres was geweest en ik bij haar in de klas had gezeten. Op die leeftijd vraag je je niet af hoe oud de moeders van je vrienden zijn, of hoe ze er uit zien. Ouders zijn, het woord zegt het al, per definitie oud. Maar achteraf zeg ik dat ze begin of midden 40 moet zijn geweest. Niet zo lang, wel rond en, ook achteraf gezegd, ze had een mooi blank gezicht en donkere krullen. Ze had voor mij de reputatie van streng te zijn, hoewel ze sinds ik op de middelbare school bevriend was geraakt met haar zoon, altijd vriendelijk tegen mij was. Dat was ook nu het geval, ze schonk een glas fris voor me in, maakte een praatje over het werkstuk. Gerda Graven, zo heette ze, was altijd wat deftig vond ik, nette kleren en sierraden en ze praatte heel netjes, niet bekakt maar gewoon heel goed Nederlands.

Ik ging naar Frank’s kamer en zocht de spullen bij elkaar. Het was echter wel vervelend dat ik nu alleen moest werken en ik raakte al snel afgeleid. In zijn onderste lade, achter de dikke woordenboeken en de Bosatlas, de boeken die je nooit gebruikte dus, bewaarde hij sexblaadjes die we in onze vriendenploeg met elkaar uitwisselden. Bij mij thuis dorst ik echter niets te bewaren, mijn ouders waren echt vreselijk preuts, alles wat maar met bloot te maken had was onbespreekbaar, laat staan seks. Als ze zoiets zouden vinden dan zou de wereld te klein zijn, dus nam ik het risico niet

Ik kon de verleiding daarom niet weerstaan en haalde het stapeltje tevoorschijn: Chick, Candy, Rosie, alle Nederlandse bladen uit de jaren ’70. Frank had echt een grote verzameling. Ik begon te bladeren en werd gelijk geil bij het zien van die foto’s ‘waarop je alles zag’ en door de brieven van de lezers. Al strelend over mijn kruis was ik volledig verdiept in deze lectuur toen plotseling de deur openzwaaide. Daar stond mevrouw Graven. Ze had nog een glas fris in haar handen herinner ik me. In een blik overzag ze wat er gaande was.

‘Wel, heb ik nou ooit! Wat zit jij hier een beetje te doen, viezerik?

Ik kon geen woord uitbrengen.

‘Ben je helemaal een beetje…Sta es op, vies mannetje dan zal ik je leren.’ Ze verviel in haar oude onderwijzeressentoon die ik nog zo goed kende.

Ik was volledig verbouwereerd en zonder na te denken gehoorzaamde ik.

‘Hiervan zal ik je ouders van op de hoogte stellen, hoor je dat?

‘Nee, alstublieft mevrouw’ probeerde ik.

‘Nee? Ben je bang dat je vader als voorzitter van het katholieke schoolbestuur boos zal zijn? Of je moedertje, die altijd zo vroom vooraan in de kerk zit?’

‘Alstublieft’ probeerde ik het nog een keer.

‘Wat moet ik hier mee aan?’

Bedremmeld sloeg ik mijn blik neer

‘Wil je soms dat ik je een straf geef? Je kent mijn manier van straffen toch nog wel?’

En of ik me dat herinnerde. Juf Graven stond op school bekend als de juf die nog kinderen in de hoek zette, die kinderen over de knie nam en hard op de billen sloeg. Ook nog bij kinderen in de zesde klas waar ik les van haar had gehad. Opeens klonk het dan door de klas:

‘Jij daar, opletten!’

Er werd schijnbaar willekeurige leerling uitgekozen en dan wisten we het al.

‘Vanmiddag zal ik jou eens leren op te letten.’

De hele dag hing er dan een wat gespannen sfeer. De kinderen waren gelijk rustig, praatten gedempt en naar mate de middag vorderde steeg de spanning. Het slachtoffer, jongen of meisje, zat vaak de hele verdere middag met vuurrode wangen. Nu was hij of zij aan de beurt. Dan tegen het eind van de middag werd de leerling naar voren geroepen. De klas werd dan doodstil. Het slachtoffer moest een stoel midden in de klas zetten en de andere kinderen schaarden zich dan daarachter in een halve kring. Er volgde dan een korte preek, die steevast eindigde met de woorden ‘ik doe dit liever niet, heus niet, maar het is beter dat je leert gedrag te verbeteren. En dit lesje zul je niet snel vergeten. Toch?

‘Ja juf’

Dan kwam het spannende moment waarop wij allemaal stiekem wachtten. De jongens vooral als het een meisje was dat gestraft ging worden. Een onbestemd gevoel kwam in mijn buik, een soort van angst, nieuwsgierigheid. Mijn piemel werd harder wanneer ik zag hoe juf Graven het meisje bij de nek pakte en haar met zachte dwang voorover deed buigen over de rugleuning van het stoeltje.

‘Ja zet je handjes maar op de zitting. Goed zo’

Daarna ging ze met haar handen onder het rokje en trok het onderbroekje naar beneden tot op de knieën. Nieuwsgierig keken we naar het onderbroekje, wit soms met stippeltjes, katoen of badstof. Zonder medelijden wachtten we af wat er onvermijdelijk zou gaan gebeuren, soms jammerde het slachtoffer zachtjes. Een van ons, de braafste van die week, mocht dan het rokje omhoogslaan zodat de billetjes bloot kwamen. Juf Graven voelde zich geil bij het zien van de hulpeloosheid van haar slachtoffer, en van de nieuwsgierige blikken van de leerlingen. De dagen ervoor had ze zich al verheugd, had ze in gedachten verschillende potentiele slachtoffertjes in haar gedachten voorbij zien gaan. ’s Nachts had ze haar hand in haar slipje gedaan en haar gleuf zachtjes gestreeld bij de gedachte wat ze zou gaan doen. En dan kwam het zorgvuldig uitgekozen moment, het moment waar haar slip nat van werd enkel alleen al bij het vooruitzicht. Ze bestudeerde dan de gezichtjes, vaak met blossen op de wangen, de handen onwillekeurig tastend naar de schaamstreek. Dat alles verhoogde haar genot.

Onbekende gevoelens maakten zich van ons meester. Nieuwsgierig, angstig ook en dat rare gevoel in je buik. Daarna volgde de straf, heel rustig, klap voor klap totdat de billetjes rood waren. Het kletsende geluid door de klas. Het altijd brave meisje met het brilletje en het haar wat vlezige achterwerk dat geluidloos weende van schaamte. De stoere voetbaljongen met zijn harde billen, iedereen die daar bloot te kijk lag werd week. Van schaamte vooral. De schaamte zat zo diep dat je het niet waagde om het tegen je ouders te vertellen. Het was een geheim tussen de leerlingen.

‘Kom maar overeind’

Het meisje stond op, de rok bedekte haar billetjes weer.

‘Til je rokje nog maar even op, laat het maar zien aan je vriendjes en vriendinnetjes wat er gebeurt als je ongehoorzaam bent’

‘Ja til maar goed omhoog, handjes aan de zijkanten en zo hoog mogelijk.’

Of wanneer het een jongen was: ‘Doe je broek maar helemaal tot op je schoenen, je onderbroekje ook, en je handjes op je hoofd.’

Juf Graven stond dan voor het slachtoffertje, zodat ze zicht kreeg op de ontblootte voorkant. Haar kruis was dan drijfnat, ze voelde zich geil bij het ongegeneerd bekijken van het piemeltje of het gleufje van haar slachtoffer. Ze liet de leerling dan een minuut of zo staan, maar voor het slachtoffer leek het een eeuwigheid. De hulpeloosheid, de schaamte, ze werd daar zo opgewonden van. ‘Avonds in bed als haar man sliep vingerde ze zich klaar met deze beelden voor ogen.

Maar op dat moment dat ik, zoveel jaar later betrapt was door dezelfde juffrouw Graven leek de wereld onder mijn voeten te vergaan en wilde ik overal in toestemmen, als maar niet mijn ouders werden ingelicht.

Mevrouw Graven genoot van het effect van haar woorden. Natuurlijk wist ze dat Frank wel eens seksboekjes las, en de gretigheid waarmee zijn vriend Jaap naar de kamer van Frank ging had haar fantasie geprikkeld van wat deze jongen daar zou gaan doen in zijn eentje met die seksboekjes in zijn nabijheid. Ze had hem als leerling gehad in de zesde klas. Toen was het al een mooi jongetje. Ze hield van mooie jongetjes. En nu was hij uitgegroeid tot een puber, brede schouders, een gaaf gezicht met de aanzet van donkere baardgroei op zijn kaken. Altijd nog wat angstig naar haar toe. Dat had vast te maken met de bestraffing die ze hem ooit gegeven had. Ze had daar aan teruggedacht toen hij de trap opliep en ze naar zijn sterke benen en strakke achterwerk keek. De gedachte aan die straf, het mooie jongetje dat over haar knie moest, hij was toch lastig geweest, of niet soms? Die gedachte bracht een steek van verlangen in haar onderbuik teweeg. Hem op deze manier betrappen was iets waar ze op gehoopt had, maar toen ze de deur opende dacht ze niet dat het haar droom werkelijkheid zou worden. Nu was ze in controle. Weer in controle.

Ze keek hem onderzoekend aan.

‘Dus dit windt jou op’ zei ze beschuldigend. Terwijl Jaap met een rood hoofd zijn blik afwendde, bladerde ze door het boekje met de seksfoto’s.

‘Wijs maar aan wat jou opwindt, welke foto’s vind jij het meest opwindend, vies ventje’

Verlegen wees Jaap naar een foto waarin een stel in standje 69 elkaar bevredigden.

‘Zo, zo, meisjes en jongens die elkaars geslachtdelen kussen. En hier? Jasses!’

Ze wees naar een foto waarop te zien was dat een gezicht werd volgespoten met sperma.

‘Zo, dit vind jij dus mooi. Hoe denk je dat deze jongens en meiden zich moeten voelen, zich volledig naakt moeten laten fotograferen en dan deze dingen doen. Voor het oog van iedere viezerik die hiervoor wil betalen. Met een verachtelijk gebaar wees ze naar de stapel bladen.

‘Nee, mevrouw’ zei Jaap, nauwelijks hoorbaar.

‘Nee? Dan wordt het tijd dat jij dat eens gaat ondervinden. Dat vind ik een passend onderdeel van je straf, vind je niet?’

Jaap zweeg, en bleef naar het tapijt staren.

‘Vooruit, trek je shirt maar uit en leg het maar netjes opgevouwen op het bed.’

Tevreden keek ze naar de jongen die verlegen gehoorzaamde en nu met een ontbloot bovenlijf wat slungelig en onbeholpen voor haar stond. Een gladde, onbehaarde borst en buik. Twee donkere tepels scherp afgetekend op de blanke huid. O, ze verlangde er zo erg naar om met deze jongen te spelen. Om haar machtspelletjes te spelen.