Op verzoek van Sandra geschreven

Ik had haar betrapt. Ik zag haar...

Ze was een knappe vrouw van in de veertig. Lang blond haar, en bolle billen. Haar figuur oogde sportief maar dat kon ook schijn zijn.

Ik volgde haar op een meter of vijftig. Dat was niet moeilijk want ze liep nonchalant weg, zodat het niet opviel dat zij de dader kon zijn.

Ik had een beetje geluk nodig om dichter bij haar te kunnen komen voordat ze ergens een huis binnen zou gaan. Dan was het 'heterdaad' moment voorbij en zou het lastig zijn haar weer alleen te overrompelen. Ik kende haar routine niet. Maar ik weet dat ik het geluk een beetje in mijn voordeel kan laten werken. Het was tijd voor de lawaai truc. Ik schopte tegen een afvalcontainer en deed of ik struikelde. Instinctief draaide ze zich om, voor een moment vergeten dat ze moest verdwijnen. Ze wilde naar me toe lopen, maar aarzelde toen ze zag dat ik niet viel, stopte ze haar beweging. Ze zat in de val. Binnen een paar tellen rende ik naar haar toe. Verbaasd bleef ze naar me kijken.

S a n d r a

Ik weet niet wat me bezielde en hoe ik het deed, maar ik liep rustig weg van de winkel met drie nieuwe Iphones in mijn zakken. Er waren geen camera's. Alleen een onopvallende man die zo doelgericht over de stoep liep dat ik nooit had kunnen beseffen dat hij mijn daad gezien had. Hij was bezig met zijn eigen ding. Dacht ik. Hij was oneindig veel scherper dan zijn opkomende grijze haren deden vermoeden. Door een plotselinge herrie viel ik uit mijn rol van dief. Ik had vele scenario's van tevoren doorgenomen, en overal had ik een oplossing voor bedacht. Maar dit scenario zat er niet bij en dat werd mij noodlottig. Voor ik het doorhad stond de man naast me en greep mijn pols. De adrenaline gierde door mijn lichaam.

Ik voelde me ineens klein, betrapt, schuldig.

"Ik heb het gezien." zei hij met een kalme warme stem. Heel beheerst. Achteraf bedacht ik me dat hij nooit had gezegd wat hij precies had gezien, maar dat was te laat. De greep op mijn pols was intimiderend. De man kneep niet hard maar ik voelde de overmacht die in die greep zat. Ik denk dat ik alles al verloren had op het moment dat hij me vastpakte.

"We kunnen een paar dingen doen. We gaan terug naar de winkel, maar dat wil je niet."

Hij vulde het antwoord al voor mij in, hij bepaalde het al, zoals hij later nog veel meer zou bepalen.

"We kunnen naar de politie gaan, maar... "

"Nee..." zuchtte ik zachtjes terwijl gedachten over een strafblad, mijn werk kwijt, mijn man geïnformeerd, mij kwelden. Ik schoot in paniek. Waarom had ik dit gedaan, want nu zou ik mijn lieve leventje kwijt raken. Ik was overgeleverd aan deze man, of zou hij me na een vermaning laten gaan? Zo voelde het niet.

"We kunnen...nee we gaan dit oplossen. Op mijn manier."

Zijn ogen en overtuigende besluit dwongen me om te zeggen: "Ja, meneer. Hoe meneer?"

Hoe was hij in twee minuten mijn superieur geworden? Hoewel het tegenstrijdig was, was iets in mij blij dat Hij er was en Hij het ging oplossen. Stom natuurlijk want als hij mij niet had gezien was ik nu thuis geweest en was mijn plan gelukt en hoefde niemand iets op te lossen.

"Morgenavond zeven uur kom je op dit adres". En hij gaf me een wit kaartje met alleen een adres erop.

"Ik hoef je niet uit te leggen wat er gebeurt als je er niet bent."

Al die tijd keek hij me strak aan en ik had moeite mijn ogen niet dicht te knijpen.

"Eh, nee."

"Nee, wat?"

Zijn stem klonk ineens luider

"Nee meneer."

Ik voelde me als een kleuter die bestraft werd, een kleuter in het lijf van een moeder van 46. Een gehoorzame moeder.

"Je loopt nu naar huis. Ik volg je totdat ik zie dat je met een sleutel een huis binnengaat."

Hij liet mijn pols los. Zonder nog iets te zeggen vertrok ik en liep via een paar straten naar huis. Ik voelde niet hoe hij me volgde. Mijn hoofd tolde. Waar was ik in beland? En wat wilde deze man van mij? Gelukkig viel de "afspraak" samen met mijn handbaltraining. Die zou ik dan via de app afzeggen om naar die man te gaan. Die man. Hij had iets over zich, iets dwingends, en dat had in die luttele minuten wel fijn gevoeld, als ik , als ik me niet zo betrapt had gevoeld.

De rest van de dag was ik nerveus maar de volgende dag voelde ik me weer gewoon, alsof er niks aan de hand was. Mijn man en kinderen merkten niks aan me. Ik zette de telefoons te koop op MP en bedacht dat ik op een relatief makkelijke manier nu kon cashen. Dan hadden we wat geld voor een zonvakantie. Happy days! Mijn man zou ik vertellen dat ik een bonus had gekregen op het werk. Kon hij toch niet checken. Ik was niet bezig met vanavond.

*

Om half zeven vertrok ik op de fiets met mijn sporttasje en belde aan bij het adres wat ik gekregen had.

Iemand stond blijkbaar achter de deur, want deze ging onmiddellijk open. Omdat ik niemand zag stapte ik naar binnen. Toen zag ik een lange vrouw die achter mijn rug de deur dichtdeed

"Welkom bij Heer Marque. Ik ben Mathilda".

Mathilda was niet ouder dan 25 en droeg alleen een stralende glimlach. En verder onthield ik van mijn eerste indruk haar indrukwekkende naaktheid, haar stevige borsten en de rust die ze uitstraalde.

"Loop maar mee. Heer Marque wacht op je in de kamer."

In de kamer stond hij, en ik voelde verse zenuwen door mijn lijf gieren, maar ook dezelfde gedweeheid van het moment dat hij mijn pols had gepakt. Heer Marque droeg een leren broek en schoenen. Zijn bovenlijf was naakt en werd alleen gesierd door een tattoo van een schorpioen.

"Je zult merken dat jouw actie gevolgen heeft. Terwijl M een glas drinken voor je haalt, wil ik dat je dit even bekijkt op deze laptop."

De laptop had een splitscreen. Links stond een krantenbericht. Brutale roofoverval. Op klaarlichte dag is de mediashop gister beroofd door een vrouw met lang blond haar. Hoewel de buit relatief klein was, is na de zoveelste beroving de maat vol voor de eigenaar. Hij looft een beloning uit van 100.000 euro en behalve een celstraf zal vanwege het nieuwe afschrikbeleid de dader "geshamed" worden. Rechts stond een conceptmailtje aan info@mediashopT: ik weet waar de dader woont. Ze is bereid zich aan te geven.

De schrik sloeg me om het hart en het koude zweet brak me uit. Mathilda reikte me een enorm glas water aan.

"Neem een slokje water. Of beter, drink het glas leeg. Ik wil niet dat je dorst krijgt. Zoals je ziet wordt er op je gejaagd en zal je geslachtofferd worden. Ik ben je alternatief. Ik zorg dat je niet gevonden wordt. We doen het zo. Elke keer dat je hier komt, geef ik je de kans om de mail te verzenden. Als je dat niet doet, dan volg je mijn instructies. Als het je niet bevalt, als je niet verschijnt op je afspraak of als je te laat komt, dan verstuur ik de mail."

Nu dwingender:

"Drink je glas leeg!"

"Mathilda!"

"Ja, meneer?"

"Doe even de tie rips en de device"

"Ja, meneer!"

"Wat is je naam? We gaan elkaar wat beter leren kennen, vermoed ik. ""

Heer Marque lachtte.

"Sandra"

"Sandra hoe? "

Net als gister werd ik geïntimideerd door zijn woorden en zonder er erg in te hebben dat ik mijn hele identiteit weggaf zei ik:

"Sandra van Dijk, meneer"

In zekere zin voelde het goed dat ik me overgaf, een veiligheid, omdat ik zo mijn straf kon ontlopen. Geen idee wat er op me af zou komen.

Mathilda trok mijn armen achter mijn rug en deed om elke pols een tierip, waarbij ze de tweede door de eerste heen haalde. Ik moest eigenlijk plassen maar ik durfde niet echt wat te zeggen. Ik dacht dat ik dan straks wel deed als deze 'kennismaking' voorbij was.

"Mond open", zei Mathilda.

Ik wilde mijn hoofd omdraaien naar Mathilde om te vragen waarom, maar ik werd direct door meneer gecorrigeerd.

"Gewoon luisteren is voldoende", meldde hij op een kalme maar heel duidelijke toon.

Voor ik het doorhad drukte Mathilda een balgag in mijn mond en trok de riempjes naar achteren. Ik vermoed dat mijn ogen een grote verbazing uitdrukten en iets van ongenoegen, maar ik kreeg een grijns van meneer Marque terug. Ik wilde protesteren maar behalve weglopen kon ik nu niks. Mijn benen weigerden sowieso dienst en meneer draaide zijn hoofd naar de laptop, als om aan te geven...dat het dit was of een mailtje versturen. Ik werd gechanteerd, dat was duidelijk, al kon ik nog niet bedenken wat er van mij verwacht ging worden.

"Ik zal je naar je plekje voor vanavond brengen", zei meneer. Hij liep naar de bank in de woonkamer. Ik stond nu voor een enorm groot raam. Van buiten kon je alles zien en ik vroeg me af of Mathilda dat niet erg vond...of...??? Ik had nog al mijn kleren aan maar toch voelde ik schaamte, voelde me bekeken. Een seconde bedacht ik me dat ik zo naast hem op de bank moest zitten en dat het feest zou beginnen zodra de gordijnen dicht gingen. Maar ik had het weer mis. Mathilda was achter me aan gehuppeld en trok nu de schoenen van mijn voeten. Meneer tilde het gescharnierde tafelblad van de salontafel aan een kant op. Onder het blad zag ik een kleine kooi met tralies van ca 2 cm dik.

"Heb je een speciale uitnodiging nodig?"

Van schrik brak het zweet me uit en wenste dat ik nu poedelnaakt was. Ik stapte over de rand. Meneer duwde me naar beneden en ik bewoog mee. Ik leek wel een rubberen pop want voor ik het wist lag ik om mijn rechterzijde in een soort van foetushouding. Ik kon niet begrijpen hoe ik zo snel in deze positie was gekomen. Met mijn handen gebonden op de rug kon ik alleen mijn tenen en mijn hoofd een beetje bewegen. Ik murmelde wat tegen de gag aan maar dat maakte geen indruk. Meester klapte het tafelblad dicht en sloot het af met een schuifje.

Vanuit mijn positie zag ik de tv. Achter mij hoorde ik meneer en Mathilda op de bank gaan zitten en ze deden de tv aan. Het geluid stond zacht dus ik kon zo nu en dan horen wat ze spraken. Mathilda zat duidelijk in dezelfde positie als ik maar was bevoorrecht. Op de tv verscheen nu SM porno. Ik had dat nog nooit zo bekeken maar iets wond mij er wel degelijk aan op. De pijn schrok me af maar de ferme hand van de strenge in leer geklede man deed wat met mij. Op de bank achter mij hoorde ik nu sex geluiden. Mathilda was overduidelijk aan meneer zijn pik aan het zuigen. Ik hoorde geslobber en zo nu en dan een goedkeurende kreun van meneer. Tot dan wist ik niet dat sexgeluiden zo opwindend waren. In mijn hele ongemakkelijke positie, alles deed me inmiddels zeer, voelde ik mijn tepels verstijven en mijn kut werd ook nat. In de film werd inmiddels een vrouw in een soort stellage vastgeketend en twee mannen begonnen over haar heen te pissen. Dat herinnerde me aan mijn eigen blaas en direct voelde ik ook aandrang en bedacht me dat ik nog net een flink glas leeg had gedronken. De gedachte liet me niet meer los en hoe natter mijn kut werd hoe meer ik moest pissen. Ik raakte in een rare mood van opwinding, aandrang, pijn en het comfort van de beschermende omgeving van de kooi. Elk van deze gevoelens werd met de minuut sterker. Door de opwinding vergat ik de pijn. Hoe lang lag ik hier al? Fuck, ik moest niet te laat thuis...en met deze negatieve gedachte voelde ik ook direct mijn blaas in alle hevigheid. Ik moest piesen...en als ik nu zou piesen zou ik van dat gevoel spontaan klaarkomen, dacht ik

Ineens ging het tafelblad weer omhoog en werd ik omhoog gehesen. Gelukkig hield meneer me eerst even vast want ik was zo stijf geworden, dat ik moeite had te blijven staan. Hij liet me zakken op de vloer en knipte de tierip door.

"Heb je genoten...sandra?"

"Ik wel. Mathilda is een erg gedreven zuigertje.

"Hoe bevalt de gagbal je? Je mag hem houden hahaha"

Ik had niet veel heldere gedachten meer, behalve dat ik moest pissen als een paard.

Toen meneer ook eindelijk de gag verwijderde was het enige wat ik uit kon brengen: "mag ik naar de wc?

"Nee! Je gaat nu naar huis. Volgende week, zelfde tijd"

Ik strompelde naar de deur, vergat op het nippertje mijn sporttas niet.

"Dag sandra, ik kijk uit naar volgende week! ", zei meneer nog in de deur.

Het was gelukkig donker. Ik liep met de fiets aan de hand, zo snel als ik kon naar het dichtstbijzijnde plantsoentje. Als ik was gaan zitten was mijn blaas gesprongen. Ik liet mijn fiets vallen, trok mijn broek van de mijn kont en hurkte naast de eerste struik die ik zag en liet met kracht mijn pis stromen en zuchtte van opluchting.

Er liep een man langs die grijnzend vroeg of het lukte. Ik voelde me naakt, bekeken en leeg. Ik was beduusd, alsof ik het afgelopen uur had gedroomd en nu wakker werd. Het was alleen geen droom. Ik had als een hond in een kooi gezeten, zonder vorm van aandacht. Ik had van alles verwacht, een soort lijfstraf, financiële of seksuele chantage, maar dit...nee. Mijn hoofd zei nee, en ik voelde walging. Maar mijn lijf zat vol adrenaline en smachtte naar intieme aanraking. Volgende week ging ik weer.

**

De week leek eindeloos en zinloos voorbij te gaan. Het enige wat mijn man vroeg toen ik thuiskwam, waarom ik zo laat was. Maar hij wachtte niet op mijn antwoord en zapte verder. In het weekend hadden we ons geplande sexmomentje. Ik hield van hem en gaf me zelf zoals altijd helemaal over aan het moment en hij maakte daar dankbaar gebruik van. Nadat hij was gekomen, had hij mij ook nog "gedaan". Lichamelijk was het helemaal prima, maar omdat ik bij meneer was geweest, besefte ik dat ik iets miste. Een spanning, een onverwachte actie, een thrill. Had ik dat altijd al gemist? Ik wist het niet. De dag voor ik weer "handbaltraining" had was ik weer heel kalm en dacht totaal niet meer aan de pijn en het ongemak van de kooi en zeker niet aan de vernedering. De thrill trok me.

Onderweg op de fiets bedacht ik dat deze bezoekjes niet te lang moesten doorgaan want..want ik kon niet voor eeuwig trainingen missen en smoesjes verzinnen. Heel slim, vond ik van mezelf, was ik thuis twee keer naar de wc geweest en had na het avondeten ook niks meer gedronken. Meneer bleek onvoorspelbaarder dan ik met mijn kleine brein had bedacht.

Nadat Mathilda me weer poedelnaakt had binnen gelaten wees meneer, na een kort hoofdknikje als welkom, me weer naar zijn laptop. Ik dacht dat er hetzelfde te lezen was als vorige keer en keek hem vragend aan.

Meneer bleef stil maar Mathilda gaf antwoord.

"Elke week moet je dit lezen. Misschien staat er wat nieuws, misschien niet, maar meneer wil dat je elke keer kan kiezen tussen de mail of je overgeven."

Bij de laatste woorden keek ze van mij naar de tafelkooi, die ik nu wel direct zag. Ik las wat er links op het scherm stond.

"Een man heeft deze week melding gemaakt van het feit dat hij in het noorderplantsoen een vrouw had gezien die zonder schaamte haar blaas leeg piste. De politie had dit bijna als een doofpot melding beschouwd als de man niet erbij wist te melden dat de vrouw slank was en lang blond haar had. Omdat de politie nog op zoek is naar een dief met dit signalement zullen ze in de wijk nog wat extra rondes doen en roepen bewoners op vooral meldingen te blijven doen of 112 te bellen."

Net als vorige week brak het zweet mij weer uit en kreeg blosjes. Ik kreeg geen glas water deze keer, waar ik erg blij mee was. Want terwijl ik het bericht las, bedacht ik op welke andere plek ik moest gaan pissen als deze avond hetzelfde zou verlopen als vorige week. Ik klikte niet op het verzenden van de mail en stond op.

Meneer sprak ineens tot mij, weer met die toon die mij helemaal week maakte.

"Waar had jij nu moeten zijn, ofwel, waar denkt je gezin dat je bent?"

Het flitste door mijn hoofd dat ik iets goeds moest zeggen want het kon wel de laatste zin van de avond worden.

"Dankuwel meneer", zei ik, stom rund dat ik was. Hoorde ik mezelf nu zeggen dat ik hem bedankte om mij te vernederen?

"Ik moest op handbaltraining zijn, meneer"

"Prima. Mathilda, neem jij even contact met ze op. Je weet wel hoe."

"Ja meneer!".

Mathilda lachte van oor tot oor en wreef even over haar rechterborst heen. Alsof haar borst iets met de oplossing te maken had. Nu ik er op lette zag ik dat ze ook stijve tepels had. Misschien had ze die steeds, maar dan was het me nog niet opgevallen.

"Loop met mij mee, sandra"

Een ding wat hier ook duidelijk was, was dat er geen enkel overbodig woord werd gesproken. Ik was te overtuigd dat meneer me zou beschermen, en het beste met me voor had dat ik hem gedwee en zonder angst volgde. Die angst zou zo wel komen.

Meneer ging naar boven en wees naar mijn schoenen en toen ik die uit had en hij bleef kijken, trok ik ook mijn sokken uit. Wonderlijk hoe hij me zonder woorden kon sturen. Hij opende de badkamerdeur en vertelde me dat ik in het bad moest gaan zitten.

"Met mijn kleren aan?" zei ik verbaasd. Had ik beter kunnen laten, want zijn handafdruk gloeide al door mijn wang en hele hoofd heen. Ik was dizzy van de hardheid van de klap. Tranen sprongen uit mijn ogen en ik besefte ineens weer wat ik de hele week had genegeerd. Ik betekende hier niks, ik was niks.

"Als ik wilde dat je naakt was, dan had ik dat gezegd. In bad!".

Dat laatste bulderde hij. Het bad waar ik in stapte was iets gemodificeerd, dat wil zeggen, dat het verfraaid was met leren gespen. Twee op de bodem aan het lange eind waar ook de kraan zat en twee gespen op de rand van het bad. Meneer gespte eerst mijn polsen vast aan de rand, en daarna mijn enkels aan de bodem van het bad. Ik kon leunen tegen de achterkant van het bad en door het scharnieren van mijn ellebogen licht naar voren buigen. Meer dan in de kooi! Gelukkig! En toen ging de badkraan aan, meneer verliet de ruimte en deed de deur achter zich dicht. Eerst voelde het warme water aangenaam. Het nam bezit van mij, mijn kleren plakten maar het gaf een zeker comfort. Als dit het was? Hoe langer je ergens bent hoe meer je observeert. Het water stond inmiddels tot onder mijn borsten en besefte ineens dat ik heel diep zat. Ik kon net over de badrand heen kijken. U denkt natuurlijk, elk bad heeft een overloop om overstroming te voorkomen. Nou...dit bad niet. Ik raakte in paniek bij de gedachte dat ik over niet al te lange tijd met mijn hoofd onder water zou komen, en hier kon verdrinken. Was dat een irreële gedachte? Niet, als je het mij vroeg. Ik schreeuwde een keer, maar er kwam geen enkele reactie. Ik had sinds meneer was vertrokken ook geen geluid meer gehoord. Het water stond nu over mijn schouders. En hoeveel water hier ook was en hoe ironisch het ook was, ik had ongelofelijke dorst. Zag ik nu dat de kraan trager stroomde dan zonet? Ik probeerde te tellen en te kijken hoe snel het steeg maar ik raakte alleen maar meer in paniek en schreeuwde nog een keer. Ik bewoog naar voren maar door die beweging ging het water golven en klotste het al tegen mijn hoofd aan. Ik schreeuwde nog eens. Niks. Nog vijf minuten en dan stond mijn neus onder water en over tien minuten was ik verdronken. Ik probeerde nog eens heftig te bewegen om het water over de rand te klotsen. Dat hielp deels maar daardoor klotste het ook mijn neusgaten in en ik moest afwegen of dit me hielp of dat dit het erger maakte. Hoorde ik nu een geluid? Mijn gedachten waren niet meer helder maar ik probeerde aan mijn man en dochters te denken. Dat lukte me nauwelijks. Ineens had ik een ingeving dat meneer me toch niet zou laten verdrinken, wat had dat voor nut? Met deze gedachten voelde ik mijn tepels stijf worden en mijn kut pulseerde even. Het water stond al tegen mijn mond. Ik had vaak gedacht dat als je wist dat je bijna dood ging, dat ik me dan nog zou willen vingeren of nog beter laten neuken, en dat je dan in de roes van een orgasme weg zou zakken. Was ik daarom nu geil? Het water had mijn neus bereikt. Ik deed mijn hoofd achterover in een poging nog een paar millimeter te winnen. Dit was het dan.

Terwijl ik mijn adem inhield bewoog in mijn lijf in wanhoop nog eens krachtig naar voren om toch water uit het bad te klotsen. Het lukte, maar ik moest wel een gulp water in mijn mond en neus trotseren. Ik moest proesten. Ik was zo bezig met het water, de plotselinge geilheid en overleven dat ik niet door had dat de kraan al niet meer stroomde.

Ik zat zo nog een hele tijd tot Mathilda kwam. Ik had nog eens kunnen roepen maar dat was zinloos wist ik. Het water stond na de lozing letterlijk tot aan mijn lippen maar ik kon vrij ademen.

Mathilda kwam door de deur, wreef even ongegeneerd in haar kruis en zei zakelijk dat het geregeld was met mijn handbaltraining. Dat ik in het vervolg op dinsdag hier moest zijn en dat ik donderdag in de sporthal werd verwacht. Ik kreeg nooit te horen hoe ze dit precies had opgelost. Zonder een verder woord maakte ze mijn gespen los. Toen ze mijn enkels losmaakte hingen haar borsten in het water en dat deed wat met mij. Alsof ik ineens kon zien wat mannen altijd zagen. Het was erotisch en opwindend.

"Deruit", zei Mathilda

Net als vorige week kon ik amper bewegen maar het lukte me uit het bad te klimmen en daar stond ik dan als een verzopen kat met plakkende kleren. Bedacht me ineens dat ik zo nat niet naar huis kon. Wat moest ik zeggen dan? Dat ik in de sloot was gefietst?

Mathilda liep de badkamer al uit. Ik liep achter haar aan over de handdoeken die klaar waren gelegd. Het water stroomde langs mijn lijf en kleren naar beneden en ik kreeg koude rillingen.

Meneer zag ik nergens. Alleen handdoeken. Bij de voordeur duwde Mathilda me mijn sporttas in de handen en was ineens weer vriendelijk.

"Tot volgende week sandra. Ik mis je nu al. Kus me."

Ik had nog nooit een vrouw gekust, althans niet zoals dit bedoeld was. Ik wachtte en ze drukte een stevige kus op de mond waarbij ze haar mond licht open deed. Een elektrische schok ging door me heen van deze intimiteit.

En het volgende moment stond ik doornat voor een dichte voordeur. Het was donker