Een Foute Keuze - 5

Na een heerlijke nachtrust was ik eindelijk een beetje tot rust gekomen. Ik ging op de rand van mijn bed zitten en pakte mijn telefoon erbij. Ik opende Whatsapp en verwijderde de chat van mij en Lotte. Nog steeds bedenkend wat nou hun idee helemaal was om Donna niet in de groep te zetten maar Lotte mee te laten kijken. Ik begreep het niet “Die meiden zijn ziek” bedacht ik bij mezelf. Ik stapte me bed uit. Eindelijk voor mijn gevoel een beetje bijgekomen. Ik liep naar de badkamer en stapte vluchtig even onder de douche, waste mezelf en kleedde mij aan. Snel mijn ontbijtje opgegeten en toen weer naar school toe. Onderweg ging ik nog even langs de pin, ik moest ze natuurlijk nog steeds voorzien van eten en drinken. En fietste hierna door naar school.

Ik kwam goed op tijd op school aan, en op het schoolplein stonden die meiden alweer met zijn drieën. Vlak na hen liep Lotte zichtbaar terneergeslagen en ietwat moeilijk naar de ingang van de school. De meiden stonden haar lachend na te kijken en na te wijzen. Ik vond het moeilijk om te zien. Ze nemen mij te grazen door een stomme fout van mezelf. Maar Lotte, ze is zo lief en leuk. Dit verdiende ze ook echt niet. Ondanks alle vernedering die ik al had ondergaan voelde ik meer woede over het feit dat ze haar zo te grazen namen dan dat ze mij pakte. Ik liet mijn hoofd even zakken en schudde mijn hoofd in onbegrip en woede. Ik liep naar de meiden toe en zei “Goede morgen dames, alles goed met jullie?” om de focus even van Lotte weg te halen en mijn goede gedrag te tonen. “Goede morgen Daan, Heb je genoeg geld bij je voor ons?” antwoordde Celena. “Ja natuurlijk, als jullie wat willen hebben dan hoor ik het wel he?” Antwoordde ik naar haar toe, wellicht dat een andere reactie als boos worden zou helpen. “Geef die telefoon gelijk maar weer even aan ons” zei Lisette direct met uitgestoken hand. Ik pakte mijn telefoon erbij, gelukkig helemaal opgeschoond en gaf deze aan Lisette. Meteen doken de drie meiden op de telefoon en gingen alles weer af, Whatsapp berichten, mailtjes en in mijn galerij met foto’s. Hieronder stonden ook al mijn naaktfoto’s die ik al voor die meiden op verzoek had gemaakt. Ze begonnen te lachen. “Ja die is leuk, die gaan we neerzetten” zei Donna. Ik keek er naar en dacht bij mezelf “Wat zijn ze nu weer aan het doen” ik wachtte in spanning af en kreeg na een paar minuten mijn telefoon weer terug. “Zo Daan, kijk is wat we hebben gedaan!!” zei Celena lachend. Ik keek met schrik op mijn telefoon en zag op de achtergrond van me telefoon een naaktfoto van mezelf staan. Ook op mijn vergrendelscherm was deze neergezet. “Nee, wat hebben jullie nu weer gedaan?” vroeg ik. “Ja Daan dat wordt oppassen he. En als we erom vragen stuur je een screenshot op van allebei de schermen, deze achtergronden laat je de hele dag op je telefoon staan begrepen?” reageerde Celena. zuchtend zei ik “Ja is goed” en stopte mijn telefoon direct in mijn broekzak.

De eerste les begon bijna en we liepen met zijn allen naar binnen toe naar hetzelfde lokaal. Ik zette mijn tas naast mijn tafel neer en ging zitten, ik zat deze les achter in de klas en had goed overzicht op iedereen en er zat dus ook niemand achter me. Na een paar minuten zag ik Celena met haar telefoon bezig. Toen ze deze weg deed zag ik hierna Lotte haar telefoon pakken. Ze hield alles goed verborgen en je kon niets zien, het was duidelijk dat ook zij op haar achtergrond naakt stond. Hoewel ik mezelf er door verafschuwde kon ik het toch niet laten stiekem een poging te wagen op haar telefoon te gluren. Want oh, oh, wat is het een prachtige meid. Prachtig lang blond krullend haar, een heel mooi gezicht, mooie ogen en zoals ik het in kan schatten een mooie cup D op een prachtig lichaam. Niet te dun, gewoon een gezond mooi lichaam. Ik zag helaas de foto niet maar die gedachte maakte mij erg opgewonden, helaas werd die gedachte ruw verstoord toen ik een berichtje van Celena kreeg. “Zo nu tijd voor je eerste screenshots Daan!” en ik was weer terug op aarde. Ik pakte me telefoon erbij en hield deze dicht bij me dat ook mijn buurman niets kon zien en maakte van beide achtergronden een screenshot en stuurde deze op. Het was allemaal een stuk minder vernederend dan gister maar toch ik vond dit wel echt doodeng, dit is heel openbaar en je hoeft maar een keer te vergeten dat die foto’s er staan en iedereen kan het zien.

De ochtend liep op deze manier gestaag verder. Geregeld zag ik Lotte met haar telefoon bezig en wist al dat ook ik niet lang daarna aan de beurt was. Na nog een aantal lessen was het alweer pauze waarin ik weer eten en drinken voor die meiden halen moest. Ik vroeg wat ze wilden hebben en ging dit voor ze halen. Nadat ik ze op het schoolplein gevonden had overhandigde ik hun lunch aan hen. “Dank je Daan nu weer opzouten” snauwde Lisette, en zonder iets te zeggen draaide ik mij om eb liep ik weer de school binnen waar ik bijna omver werd gelopen door Lotte die de school uit kwam en richting de meiden liep althans het lopen ging nog steeds niet heel gemakkelijk bij haar. Ze strompelde meer naar ze toe waarna ze met zijn vieren vertrokken in de richting van dat oude schoolgebouw. Even bedacht ik om er achteraan te gaan maar ik deed dit niet. “Voor hetzelfde geld zien ze mij en zijn we straks beide de lul” bedacht ik me op tijd. Het was een half uur pauze zonder tussen uren dus besloot ik wat te wandelen rond het schoolplein en zag die drie meiden al snel terugkomen. Niet veel later zag ik ook Lotte terug komen lopen. Met een rood gezicht liep ze het schoolplein op en je zag duidelijk dat het niet goed ging, ze liep zelfs nog moeilijker. Een meter of 20 bij haar vandaan zag ik die meiden zag ik die meiden haar opwachten om te zien hoe ze het schoolplein op kwam strompelen en naar binnen liep. “Wat doen ze die meid toch aan?” dacht ik weer, en steeds meer in me zei dat ik dit stoppen moest. “Maar hoe? Ik wist het niet”.

Aangezien ze niet naar die meiden liep ging ik er vanuit dat ze zelf de telefoon wel had en ik stuurde een bericht naar Lotte “Heey Lotte, hoe gaat het? Ik zag je net weg strompelen met die meiden. Gaat het een beetje?” Ik hoefde niet lang op een antwoord te wachten. “Hey Daan. Nee het gaat niet echt. Ik voel me zo vernederd en beurs. Ik hou het echt niet lang meer vol”. “Jeetje Lotte, wat erg, wat hebben ze je laten doen dan?” vroeg ik daarop. Weer zag ik Lotte typen. Het duurde een flink aantal minuten voordat ze antwoordde. “Ik heb het berichtje even getypt en even geknipt Daan. Als je het echt wilt lezen dan stuur ik het” antwoordde ze. “Stuur maar Lotte, ook ik kan me dan wellicht voorbereiden op andere dingen die me nog staan te gebeuren” en ze reageerde met “Ok, daar komt het” en direct verscheen het berichtje in me scherm waarin ze het volgende zei.

“Gisteren hebben ze me weer flink te grazen genomen. Ik moest bij Lisette thuis komen, haar ouders waren er niet, ze waren er weer alle 3 bij maar tot mijn schrik was mijn Ex er ook. Ze lieten mij mijn kleren uittrekken en moest ik als een soort van hond door het huis heen kruipen op handen en knieën. Daarna moest ik met mijn handen leunend tegen de muur gaan staan met mijn benen wijd alsof ik werd gefouilleerd. Nadat hij mij daar eerst overal betastte heeft hij daarna 10 keer heel hard uitgehaald op allebei mijn billen. Het leek wel alsof ze in brand stonden zoveel pijn dat het deed. Nou toen hebben ze mij met mezelf laten spelen en begon Celena mijn ex af te trekken en toen hij bijna klaar kwam moest ik met geopende mond op mijn knieën zitten en liep hij naar mij toe. Hij trok zich nog een korte tijd af en kwam toen hevig klaar in mijn mond. Ik moest alles doorslikken en hij maakte me daarna ook nog uit voor smerige slet en spuugde in me gezicht. Net in de pauze moest ik met die meiden mee om te laten zien hoe rood mijn billen nog waren. Ze maakte er foto’s van en stuurde het naar mijn ex toe en toen konden ze het niet laten om mij nogmaals een aantal keren hard op mijn billen te slaan. Het doet zo’n enorm veel pijn nu Daan. Ik ben er helemaal klaar mee”

Ik las het bericht met open mond. Die arme meid en ik stuurde terug “Lotte toch, dat meen je niet, kun je je niet ziekmelden na het weekend. Even wat extra dagen om een beetje bij te komen van alles?” Daarop stuurde ze terug “Nee Daan, ik kan dat niet. Stel dat ze er boos om worden. Ik durf dat niet. Weet jij veel wat ze doen als ik er niet ben. Ze hebben nu zelfs mijn ex erbij betrokken en die is al net zo ziek als die wijven.” Ik had echt met haar te doen die arme meid. “Lotte, als ik iets kan doen, al is het maar praten of een schouder om op te huilen, laat het weten. Ik ben er voor je als je me nodig hebt. En we hebben elkaar nodig want we kunnen dit aan niemand anders kwijt” antwoordde ik naar haar. “Dank je wel Daan, inderdaad hebben we elkaar hierin nodig. Het wordt weer een paar daagjes vervelend zitten haha” stuurde ze terug. Ik kon een glimlach niet verbergen. Toch weer een grapje ondanks alles. Ze is echt wel sterk. “Voorzichtig gaan zitten op een goed kussentje zal wel helpen Lotte. Haha. Dat je zelfs nu nog grapjes kan maken heb ik echt respect voor” stuurde ik als reactie terug. Na een paar minuutjes stuurde ze terug. “Ja je moet toch wat Daan. Ik probeer het beste er van te maken. Ik gooi dit gesprek weer weg want ze zullen zo wel weer mijn telefoon willen hebben. Ik zie je zo op school wel weer”

Ik reageerde hier niet meer op. En liep ook weer terug het schoolgebouw in naar me volgende les. Hierin zat ik nu wat verder naar voren. Die meiden hadden dat ook door want elke 10 minuten vroegen ze wel om een screenshot van me achtergronden. Heel irritant werd het toen ook de leraar doorkreeg dat ik met mijn telefoon zat. “Meneer Daan, vind jij deze les niet interessant genoeg ofzo?” ik schrok ervan en liet bijna mijn telefoon uit mijn handen vallen en ik voelde iedereen kijken naar mij. Ik stopte mijn telefoon snel terug in mijn broekzak. “Sorry meneer, het zal niet meer gebeuren” waarop Celena hardop lachend zei “Oooh zullen we wedden van wel” niemand begreep het natuurlijk maar schaamte en angst namen de overhand. Ik was als de dood dat de leraar mijn telefoon in zou nemen en alles zou zien. Gelukkig was het nog niet zover en hield hij het nog bij een waarschuwing. Maar nog voor de les om was kreeg ik weer een berichtje. “Screenshot nu!!!” kreeg ik weer op de app. Zo ging het steeds met die woorden. En heel voorzichtig lukte het me toch om ze te maken en door te sturen.

Gelukkig was na deze les de school weer voorbij. En het weekend was begonnen. Waar ik vorige week nog heel enthousiast naar huis racete om te denken aan Lisette, de voetbal en hoe goed het allemaal wel niet ging op school is alles veranderd door een verkeerde keuze, door te vertrouwen op een verkeerd persoon. Lopend naar mijn fiets dacht ik even terug aan de laatste vijf dagen. De pijn, de vernedering, de angst die ik sinds deze vijf dagen heb zijn onbeschrijfelijk. Hoe drie meiden een leven zo overhoop kunnen gooien is niet normaal. En niet alleen mijn leven natuurlijk. Ook dat van Lotte. Die arme Lotte.

“Daantje kom eens even hier jongen” riep Celena vanaf het schoolplein heel denigrerend. De gedachte aan deze week werden daardoor weer verstoord. Ik draaide me om en met een diepe zucht liep ik naar ze toe. “Ja Celena, wat is er?” vroeg ik kortaf. “Daan morgen ben je dus de hele dag voor ons beschikbaar he. Morgenavond zijn mijn ouders er niet en kom jij naar mij toe. Wij zullen daar met zijn drieën zijn. Het adres zet ik in de Whatsapp groep neer anders vergeet je het. Zorg er voor dat jij rond 6 uur bij mij bent. Tot die tijd laat je je foto’s op je achtergrond staan. Ook willen we dat je 4 foto’s van jezelf uitprint. Neem deze mee. We zien je morgen begrepen?” Ik hoorde het allemaal aan en zei dat ik het begrepen had. Angstig voor wat komen gaat draaide ik me weer om en liep richting mijn fiets. Ook Lotte stond daar om haar fiets te pakken. Ik keek even of die meiden ons konden zien en liep toen snel naar Lotte toe en gooide even een arm om haar heen. Duidelijk in gedachte schrok ze hiervan en keek op. “Heey Daan, sorry was even in gedachte” was haar reactie. “Geeft toch niet, ik wilde gewoon even laten weten dat je er niet alleen voor staat, ik ben er voor je.” zei ik daarop. “Dank je wel Daan. Lief van je. Maar denk dat die wijven zo ook komen, dus pak snel je fiets maar”. Ik gaf haar een knipoog en een glimlach en liep naar me fiets, toen ik bij mijn fiets kwam keek ik nog even om en zag Lotte met veel pijn en moeite gaan zitten op haar zadel en al nee schuddend en met een diepe zucht keek ze me kort even aan voor ze weg reed. Niet veel later deed ik hetzelfde en fietste richting huis.

Thuis gekomen besloot ik de hele avond niets te gaan doen. Zo saai mogelijk en veel naar de klok kijken. Dan gaat de tijd langzamer voor je gevoel. Al wilde ik dat het zo lang mogelijk zou duren voor het morgen zou zijn, ik wilde ook dolgraag dat het heel snel weer zondag was en die verdomde zaterdag er heel snel op zat. Stomme gedachtes maar o zo logisch op dat moment. Ik ging dus helemaal niets doen vanavond. Lekker relaxen en het zo saai mogelijk houden. Ondertussen stuurde ik op commando nog even de screenshots door, keek ik een filmpie en deed rustig aan. Toen het een uurtje of 3 ‘s nachts was moest ik toch echt gaan slapen ik deed mijn hoofd dicht en probeerde in slaap te komen. Makkelijk ging het niet. Angstig voor de dag die komen gaat. Uiteindelijk viel ik in slaap.