Droom Of Werkelijkheid - 8

Ik weet niet hoelang ik daar zat maar ik hoorde stemmen.

Ik hoorde hem boos tegen haar tekeer gaan. Hoe zij me had kunnen laten gaan. Hij had gedacht dat ze meer kon dan dit. Ze stotterde tegen hem dat ze had me onderschat. Hij begon te lachen. "Waarom denk je dat ze me zoveel waard is", zei hij. "Ze is er één uit duizenden". "Zo één als haar zal ik nooit meer vinden". Zoveel kracht, zoveel gratie en toch zo onderdanig ik ken niemand zoals haar. "Ik was hier om een schuld in te lossen bij je en om haar een les te leren", zei hij boos. " maar ik denk dat zij meer geleerd heeft dan jij".

Ik hoorde de stemmer luider worden. "Hoe weet je nou dat ze hier is", hoorde ik haar vragen. "Omdat ik haar ken", antwoorde hij.

Hij riep me en zei me te komen omdat ik wist dat het anders erger voor me zou worden. "En dat is geen dreigen en bang maken", beet ze hem toe.

"Nee! , antwoorde hij kalm. Het is zeker geen dreigen. Dat weet ze.

"En haar bang maken", lachte hij. Je kent haar echt niet hè?

Ze is niet bang ze weet dat ze veilig is. Maar ze maakt het er zelf naar door weg te lopen en mij te laten zoeken. Ze krijgt dat wat ze verdiend en dat weet ze heel goed.

ik hoorde dit aan en wist dat ik moest komen. Al was het alleen al om haar te laten zien hoe het hoorde. Ik liep door de deur naar de gymkamer.

Daar stonden ze. Helemaal verbaasd stond ze aan de grond genageld toe ik op hem af kwam lopen. Voor hem stond ik stil en knielde.

Hij zakte door zijn knieën en kuste mijn voorhoofd. Dit was een heel speciaal teken zonder woorden voor mij. Hij was trots op me. Ik keek minachtend naar haar maar bedacht me dat ik me moest gedragen om hem niet ten schande te zetten. Ik zette mijn gedacht opzij en sloeg mijn ogen neer.

Hij vroeg me waarom ik ongehoorzaam was en wederom was weggelopen.

Ik voelde alle woede en minachting van eerder terug komen maar kon de woorden nog net inslikken. Ik antwoorde dat ik haar niet vertrouwde zonder toezicht en dus ook niet van plan was me te onderwerpen aan haar.

Ik had gezien hoe ze met haar twee meiden omging en kon de angst in hun ogen lezen. "Ik vind haar een egoïstische en arrogante vrouw", vervolgde ik mijn zin. Haar ogen spuwde vuur en en met opgeheven hand deed ze een stap naar voren in mijn richting. Ik dook weg maar voor ik verder kon gaan hoorde ik luid; "stop!". Meteen ging ik rechtop zitten. Zij stond stil en liet haar hand zakken. "Dit is nu de reden waarom ze wegliep",zei hij.

"Ze heeft gelijk", je bent egoïstisch en arrogant. Ze wilde haar mond open doen maar voor ze iets kon zeggen snoerde hij haar opnieuw de mond door te zeggen dat hij haar zou laten zien, hoe je straf geeft.

Hij stak zijn hand uit en ik stond op. Keek ik uit naar zijn straf?

Nee zeker niet want die zijn niet mild. En wat hier allemaal is zou het nog wel eens moeilijker kunnen maken. Ik liep naar hem toe met opgeheven hoofd want zo wilde hij me zien. Als een trotse vrouw die de gevolgen van haar acties accepteerd. Hij nam me mee naar de elastieke touwen. Tussen de touwen was een stok gespannen. Toen de touwen gezakt waren moest ik op de stok gaan zitten. Hij hield me vast en zorgde ervoor dat de touwen weer omhoog gingen. Hij zorgde ervoor dat ik niet viel. Eenmaal een stuk hoger bevoelde hij dat ik mijn knieën om de stok moest vouwen en mezelf langzaam achterover moest laten vallen zodat ik aan mijn knieën onderste boven hing. De stok hing zo hoog dat ik nog met mijn handen bij de grond kon. Zo kon ik steunen. Hij maakte aan elke enkel een band vast. Deze zaten aan de uiteinde van de stok. Langzaam takelde hij de stok nog hoger als snel kon ik niet meer bij de grond. Mijn benen nog steeds om de stok gevouwen. Ik vond het wel eng. Ik had nog nooit bij hem in deze positie gehangen. Ik had überhaupt nog nooit bij hem ergens aan gehangen.

Ineens waren daar de twee meisjes weer. Langzaam hielpen ze me van de stok zodat ik aan de boeien van mijn enkels hing.

Hij had zijn shirt uitgedaan en liep om me heen. Zijn geur deed weer wonderen. Of was het misschien zijn lichaam. Op blote voeten liep hij om me heen. En streelde mijn billen, mijn rug, mijn buik, mijn borsten.

Bij de volgende ronde nam hij afstand en haalde uit met de zweep.

Als in automatische zei ik; "één". "Goed zo, netjes", zei hij.

We gaan tot 8 iedere bil 4. Ik wist dat dit zou komen omdat hij had gezegd dat bij een volgende keer de straf opgevoerd zou worden.

Bij de volgende klap zei ik netjes twee.

Ik keek achter me en zag de twee meisjes staan naar die vrouw. Ze stonden er somber bij. Hij liep om me heen en keek me aan. Hij zag aan me dat ik ergens mee zat en stopte even. Fluisterd vroeg hij wat er was. Ik wist dat dit een uitzondering was omdat hij anders nooit gestopt zou zijn. Maar vandaag was een les. En ik vroeg me af voor wie. Ik kreeg sterk de indruk niet voor mij. Hoewel ik goed fout zat de dag ervoor. Ik vroeg hem naar de twee meisjes te kijken. Hij deed dit en riep de meisjes bij hem. Even aarzelden ze.

Hij keek ze aan en zonder naar haar te kijken voor goedkeuring zei hij; "nu".

Meteen stonden ze naast hem. Die vrouw was perplex. Ze leek even woedend te worden maar hield zich in en knikte naar hem ter goedkeuring.

Hij zou dit anders nooit hebben gedaan maar zij ging zo onrespectvol met deze meisjes om dat hij zich niet meer in kon houden.

Hij liet de meisjes knielen bij mijn hoofd. Ging opnieuw achter me staan en haalde weer uit. "Één", zei ik. "Goed zo meisje", zei hij.

De twee meisjes keken me verschrikt aan dat ik overnieuw was begonnen. Ik wist dat hij dit van me verwachtte. Ik keek hun aan en fluisterde dat het goed was. Normaal mocht ik niet spreken ook nu wist ik dat dit voor 1 keer was toegestaan. Hij wilde hun net zo helpen als ik dat wilde.

Verwonderd keken ze naar me. Bij elke klap raakte ik meer en meer in een roes. De twee meisje werden steeds meer en meer opgewonden. Na de achtste klap liet hij de zweep vallen. Hij pakte me vast en liet de stok zakken. Hij zakte terwijl hij me vast had mee naar de grond.

De twee meisjes maakt snel mijn boeien los toen ik was gezakt. Hij bleef me vasthouden en wiegde me heen en weer.

Hij kuste me en fluisterde dat hij trots was op me. Hij wikkelde een deken om me heen en liet me in een stoel zitten die in die kamer stond. Hij keek me aan en stilzwijgend vroeg hij me of ik in orde was. Ik knikte naar hem dat ik in orde was. Tegelijk gaf ik hem de goedkeuring om naar de twee meisjes te gaan. Die weer terug waren gaan zitten op de plaats waar hij ze had neergezet.

Het waren nog niet zo heel veel klappen zoals hij wel eens had verteld maar voor mij was het nog best heftig en zeker in deze positie.

Hij liep naar de twee meisjes en gebood ze op te staan. Ze stonden meteen op. Ze keken niet eens naar hun Meesteres.

Heel slecht eigenlijk, maar ze wist dat ze dit zelf had veroorzaakt. Ik keek naar haar en zij naar mij. Ik kreeg bijna medelijden met haar. Het was voor het eerst dat ik wat warmte in haar blik zag. Ik stak mijn hand naar haar uit. En zij pakte hem aan. Ze keek naar me en ik zag haar bewondering voor me. Ik glimlachte naar haar en zag dat ze het begreep.

Ik keek naar hem en hij naar mij. Hij wist wat ik bedoelde en knikt.

Ik stond op en knielde voor haar voeten op de grond. Zij had respect voor hem en liet haar helpen de weg te wijzen met haar meisjes. En ik toonde daarom mijn respect voor haar en voor hem.

Ze keek me vreemd aan en ik legde mijn hoofd op haar schoot. Ze legde haar hand op mijn schouders.

Hij had de twee meisje voorover gebogen vastgebonden aan een tafel.

Hij vroeg ze of ze de zweep kende. Beide knikte van ja.

"Oké", zei hij. "Jullie zijn ongehoorzaam en niet respectvol geweest naar jullie meesteres". Als eerste was jullie opdracht om er voor te zorgen dat zij gereed zou zijn volgens de wensen van jullie meesteres. Daarna zijn jullie niet respectvol naar jullie meesteres en volgen zonder na te denken de bevelen van een andere Dominant.

Normaal zou ik dit niet hebben gedaan omdat dit niet getuigd van respect. Echter deze situatie was heel uniek en koos ik ervoor dit toch te doen omdat ik weet dat jullie Meesteres liefdevoller is dan jullie denken. Ze is alleen wat onhandig geweest en moet nog leren. Jullie krijg iedere 8 klappen. Bij elke klap tellen jullie mee en zeggen jullie dank U Meesteres. Jullie Meesteres laat jullie namelijk een positieve straf ervaren en doet moeite om te leren. Daarvoor mogen jullie haar heel dankbaar zijn. "Duidelijk", vroeg hij.

De twee meisjes knikt. En deden vervolgens wat er werd gevraagd.

Toen hij klaar was kwam hij naar me toe. Hij strekte zijn arm uit en tilde me omhoog. Ik wist dat onze tijd om te gaan was gekomen.

Zij stond ook op. Ik fluisterde bedankt voor uw tijd.

Ze keek me aan en knikt. Hij zei haar gedag en liet hun achter in de gymzaal. We liepen de gang in en hij stopte. Ik stopte ook en hij hield de blinddoek omhoog. Ik keek hem smekend aan maar hij was onverwurmbaar.

Ik gaf toe en hij blinddoekte me.