Lydia 05. Proposal

Als ik de ontbijtzaal binnen kom valt mijn oog meteen op Claremont. Ze staat bij het buffet in een heel kort wit kanten jurkje. De armen en haar buik zijn zichtbaar door de stof. Meisjesachtiger dan het latex jurkje maar heel erotisch. Mannen kijken naar haar. En ik ook. Lydia wenkt me. Ze wijst naar de stoel naast haar. Ik knik vriendelijk terug en ga met mijn bordje naast Claremont staan.
"It's a pity you didn't come last night. What were you doing?" Ik had de zin in de lift bedacht en geoefend.
Ze zwijgt en kijkt me aan. Met haar mooie ogen. Ik voel mijn pik groeien. Eindelijk fluistert ze:
"I cannot say. I was occupied."
"That sounds mysterious Claremont."
Ze draait zich om en pakt met een paar croissants.
"You don't have an American accent, what country do you come from?"
"I come from Tel Aviv, but I live in Los Angeles now, with Lydia. We met in Italy, four years ago. Two years ago I moved in with her."
"You like to live with them?"
"Very much, Lydia takes very good care of me. She makes me happy and at ease."
"And you take care of them, ik wijs naar de croissants."
"Oh well, I enjoy doing that."
We lopen naar de tafel.
"Good morning dear Martin, you want to have breakfast at our table?"
"Sure Lydia, and thanks for the dinner."
"Don't mention it. You're most welcome, you were lovely company. Still not shaven though."
Ze aait speels met de rug van haar hand over mijn kin.
"Why are you so persistent Lydia? I haven't shaven with a razor for years."
"I see. I can be quite persistent Martin."
Tijdens het ontbijt vertelt Lydia dat Claremont psychologie studeert aan de University of California.
"I would like to see you again tonight at eight at the same restaurant."
"Yes Lydia, it would be an honor."
Op het strand ga ik dichtbij het groepje zitten.
Claremont en Dassie spelen weer in de zee. Ze gooien een bal over. Zodra Richard zich ermee bemoeit en de bal afpakt ontaardt het in een stoeipartij. Ze bespringen hem, gillen en lachen en proberen Richard kopje onder te duwen.
Lydia ligt op het ligbed en kroelt door het haar van George. En bekijkt mij aandachtig. Het is vleiend. Lydia is aardig, maar te oud en te dik en te getrouwd. George kijkt op naar Lydia. Lydia zit als een onwankelbare koningin op het strand. Naast haar zit haar man op een handdoekje. Typisch.
Die middag, als ik mijn kamerdeur open zie ik op het bed een rood doosje, met een grote strik eromheen.
Ik maak het open. Scheerzeep, een scheerkwast en een scheermes.
Lydia. Ik leg het aan de kant. Waarom doet ze dit? Als dit een test is, dan neem ik hem aan. Ik trek mijn blouse aan en loop door de schemering naar het restaurant.
We zitten aan dezelfde tafel. Claremont zit schuin tegenover Lydia. Hetzelfde witte jurkje van vanochtend, en haar dunne metalen halsband. Claremont draait zich om kijkt me recht aan. Koel en onderzoekend. Het raakt me. Haar lange blonde haar, de blauwe ogen. Vanavond wilde ik haar vragen om met me te wandelen in de heuvels. Ik wil naast dat mooie mysterieuze meisje lopen, maar ik durf het niet te vragen.
"Lydia, good evening. Thanks for the shaving set. I looked in the mirror and decided that I like my face like it is."
Lydia kijkt me fel aan en fronst haar wenkbrauwen.
"We'll talk about that. Please sit down next to me Martin."
Ik neem plaats naast Lydia, ze bekijkt me en kust me vol op de mond.
Ze draagt een glanzende paarse jurk. Haar borsten steken boven het décolleté uit. George zit tegenover me en kijkt me aan. Een vreemde avond, maar geanimeerd. We praten over kunst en over de Amerikaanse verkiezingen en over Jeff Koons. Dassie is docent kunstgeschiedenis. Ze is vaak in Italië geweest. George, Dassie en Claremont drinken vandaag wijn. Het verschil met gisteravond is groot. Iedereen praat door elkaar heen en er wordt veel gelachen.
Tijdens de espresso legt Lydia haar hand op mijn bovenbeen en kijkt me aan. Het gesprek valt stil.
"You would look better shaven. How could you be persuaded to shave Martin?"
"How should I know that Lydia? You tell me."
"No Martin. You tell me. Use your imagination."
Iedereen kijkt naar ons, en ik voel dat ik iets moet verzinnen. Ik kijk naar Claremont. Zoals de hele avond al. "Maybe if a beautiful girl shaved me?"
Lydia knijpt in mijn bovenbeen.
"That is a wonderful idea."
Lydia laat mijn been los en vraagt meteen de rekening.
We lopen gezamenlijk naar het hotel. Lydia loopt dicht naast me, en pakt mijn hand. Claremont loopt aan haar andere zijde. Wat wil Lydia? Wil ze me verleiden? Ik zie mezelf niet met haar vrijen. Ik wil Claremont voelen, ik voel lust om dat vreemde jonge mens tegen het bed te drukken en langdurig en diep te penetreren, haar tepels in mijn mond te zuigen. Net zolang tot ze tegen haar zin uit haar rol valt en haar nagels in mijn rug zet en schokkend klaarkomt. Ik wil het zo graag dat ik het voor me zie. Ik voel haar kut.
In de lobby van het hotel nemen we afscheid. Lydia staat recht tegenover me en geeft me een kus. Ze is ongeveer even groot als ik.
"Tomorrow at twelve we go on a trip to Monaco. We go by cab. It is a one hour drive. We will get back late. Do you want to join us?"
"Yes Lydia, I'd love to."
"I'll see you at breakfast then. Don't be late."