Daar staat ze weer. Iedere ochtend op het perron zie ik dezelfde meid staan, roodachtig haar, slank en met een ongenaakbare uitstraling. Het is me wel duidelijk dat ze zich niet makkelijk laat paaien en juist dat triggert me. Ook vandaag weer staat ze, net als ik, geduldig te wachten op de trein naar Den Haag. Ik heb haar nog nooit gesproken en ik geloof ook niet dat ze ooit in de trein met een andere reiziger heeft gesproken. Ze is onbereikbaar.

Toch heb ik al de nodige avonden met haar in mijn gedachten doorgebracht.

Na mijn scheiding woon ik al drie jaar alleen. Ik heb wel wat vriendinnen gehad maar meestal duurde dat niet veel langer dan drie vier maanden. Sinds pakweg een jaar merk ik dat ze meid op het perron me meer aantrekt dan goed voor me is. Als ze er een keer ‘s morgens niet is mis ik haar en ik heb wel eens een trein voorbij laten gaan in de hoop dat ze later kwam en ik haar dan alsnog zou zien. Vandaag staat ze er gelukkig wel en kan ik zelfs wat langer naar haar kijken omdat de trein vertraagd is. Voorzichtig loop ik, zo nonchalant als mogelijk is, haar kant op. Ter begroeting geeft ze een knikje, meer niet. Ik zeg haar wel goedemorgen en tot mijn verbazing glimlacht ze zelfs even naar me. Minuten gaan voorbij, mijn aansluiting in Den Haag kan ik wel vergeten maar het maakt me niet uit vandaag. Zolang ik maar bij haar in de buurt kan zijn.

Ik weet het, het is fout om zo verliefd te zijn op haar zonder iets te zeggen, zonder dat er ooit enig contact geweest is tussen ons maar ze intrigeert me mateloos.

Na tien minuten komt er eindelijk een mededeling uit de speakers op het perron. De treinen zullen vanmorgen niet rijden. Mensen beginnen al weg te lopen en ik bedenk me dat ik vandaag met de auto zal moeten òf vrij zal moeten nemen. Naast elkaar lopen we zonder iets te zeggen de trap van het perron af, dan verzamel ik alle moed en zeg dat ik met de auto ga vandaag, ik bied haar een lift aan, ook al moet ik zelf helemaal niet in Den Haag zijn.

Haar gezicht klaart op. ”Dank je wel, dat zou heel fijn zijn want ik heb vandaag een belangrijke presentatie op kantoor.” Haar stem klinkt als muziek in mijn oren.

Zonder verder iets te zeggen loopt ze met me mee naar mijn huis waar we in de auto stappen. “Als je tomtom instelt breng ik je tot aan de voordeur.” Met alleen een knikje ter bevestiging zet ze de navigatie aan en typt het adres in. Even later begint tomtom me al de weg te wijzen. Zwijgend rijden we de stad uit en ik vraag me af hoe ik een gesprek op gang zou kunnen brengen. Natuurlijk! Vragen naar haar presentatie, het is zo simpel.

“Daar kan ik niet zoveel over zeggen, dat is nogal vertrouwelijk.” “Jammer, ik was wel benieuwd. Maar wat doe je dan als werk?”

“Tja, je gaat het zo toch zien, ik werk op het ministerie van binnenlandse zaken en veiligheid. Ik zit daar in een team, wat ze tegenwoordig taskforce noemen, dat officieel nog niet eens bestaat. Meer kan ik er niet over vertellen. Wat doe jij?” “Niet zo spannend hoor, ik werk als engineer voor een scheepswerf.”

Ik vertel een beetje over wat ik daar doe en verder kletsen we over van alles en nog wat. Hetgeen wat ik graag zou willen weten durf ik echter niet te vragen. Is ze nu vrijgezel of niet? Uit niets blijkt dat ze een partner heeft, maar dat zegt natuurlijk helemaal niets.

Dan ineens zijn we al op het adres waar ze werkt. We nemen afscheid met een hand en een ‘tot morgen’. Weg is ze. Ik stel tomtom in om naar mijn werk te rijden en een half uur later ben ik er dan toch. Wel een beetje laat maar deze keer heb ik een goed excuus.

De dag gaat langzaam voorbij, mijn gedachten zijn steeds bij haar, ook als ik weer in de auto stap om naar huis te rijden. Verschillende keren gaat het maar net goed en ik ben dan ook heel blij als ik mijn auto weer zonder schade op mijn oprit zet.

Die avond laat ze me ook niet los en ik probeer een plan te bedenken om haar beter te leren kennen. Fantaserend over haar val ik in slaap en word de volgende dag ruw door mijn wekker wakker gemaakt. Een half uurtje later sta ik weer op het perron en kijk meteen of ik haar zie. Helaas is ze er vandaag niet en ik bedenk me gelukkig net op tijd dat ik na gisteren geen trein later kan nemen. Een uurtje later ben ik op mijn werk en sleep mezelf door weer een zware werkdag in de hoop dat ik haar in de trein naar huis zal tegenkomen. Iets wat me nog nooit gebeurd is maar wie weet. In Den Haag wacht ik tot de trein naar Utrecht komt.

Tot mijn grote blijdschap zie ik haar ook aankomen. Vreemd eigenlijk, ik weet nog steeds haar naam niet. Ze ziet me en komt meteen op me af. Blijkbaar realiseert ze zich dat we ons nog steeds niet hebben voorgesteld en met een stevige hand stelt ze zich meteen voor ”Ik ben Vera.” “Ik ben Frank, ik bedacht me ook net dat we elkaars namen nog niet wisten.

Het ijs is gebroken en na een tijdje kletsen komt de trein met vijf minuten vertraging binnenrollen. In de trein kletsen we verder ik informeer voorzichtig naar een partner. Die blijkt ze niet te hebben. “Ik neem even een tijdje rust met mannen, er is iets teveel gebeurd de laatste tijd.” Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. “Vertel, als je wilt ten minste.” Ze heeft er duidelijk geen zin in om ook maar iets te vertellen en na een korte onderbreking praten we verder. En passant nodig ik haar uit om eens bij me te komen eten. Ze houdt het een beetje af, wat ik me ook wel voor kan stellen na haar opmerking zojuist. Ik dring niet verder aan en als we in Gouda uitstappen lopen we samen het perron af. Waar ik rechtsaf ga in de richting van mijn huis steekt zij over naar links. Even denk ik erover om haar te volgen om er achter te komen waar ze woont. Ik besluit het niet te doen, althans, niet vandaag. Als ik thuiskom maak ik eten, net als altijd, zet de vaat in de vaatwasser en zet de tv aan om naar het nieuws te kijken. Ook deze avond vult zich met de gedachten aan Vera.

Nu we wat langer hebben zitten praten heb ik goed kunnen kijken hoe mooi ze eigenlijk is.

Mooie rood blonde lange haren, mooi fijn gezicht met sproetjes op haar neus, slank figuur met kleine borsten en net iets bredere heupen. Zo mooi kom ik ze niet vaak tegen, daarbij is ze zeker ook intelligent en heeft ze een goede baan.

Ik merk dat ze een obsessie begint te worden en dat verwart me. Nooit eerder ben ik zo in de ban geweest van een vrouw. Misschien is het juist dat onbereikbare wat me zo aantrekt.

De film die ik aan het kijken ben komt niet eens echt binnen en ik besluit hem dan ook maar uit te zetten en naar bed te gaan. Pas na een lange tijd woelen val ik in een diepe slaap en net als ik een heerlijke droom heb waarin Vera de hoofdrol speelt gaat mijn wekker af.

Met moeite hijs ik mezelf uit bed voor weer een lange kantoordag.

Even snel koffie en ontbijt en dan naar het station, hopend dat ze er weer staat.

Vandaag heb ik mazzel, ze staat op haar gebruikelijke plek en als ik op haar afloop groet ze me meteen met een brede glimlach. Zo is ze op haar mooist. Niet veel later komt onze trein en gaan we in een tweezit zitten. We praten wat en ik kan mijn ogen niet van haar afhouden.

Haar gezicht, haar hals en soms kijk ik ook wat verder naar beneden naar haar borsten, die vandaag wel heel mooi uitkomen in het shirt wat ze aanheeft. Veel te snel zijn we in Den Haag waar we weer afscheid nemen.

Zo gaat het een paar weken door, bijna iedere dag reizen we samen naar Den Haag en kom ik in mijn eentje weer thuis. Ik raak bijna gefrustreerd dat er niet meer is tussen ons.

Wanneer ik haar een keer bij de winkels tref en we even praten stel ik voor iets te gaan drinken. Zowaar accepteert ze mijn aanbod maar zegt er meteen bij dat ze wel eerst even thuis wat spullen in de diepvries moet doen. Alsof we het zo hebben afgesproken loop ik met haar mee haar huis. Ik kom nu in een stuk van de wijk waar ik nog niet eerder geweest ben en volg haar mee haar huis is. Het blijkt een appartement te zijn op de begane grond.

Best aardig ingericht en gedecoreerd, een beetje leeg nog vind ik zelf.

Even later komt ze de keuken uit met een fles wijn en twee glazen.

“Ik meen me te herinneren dat je eens gezegd hebt van rode wijn te houden.” Ik knik ter bevestiging. Hoewel het nog maar twee uur ’s middags is laat ik het me smaken. Al snel is mijn glas leeg en schenkt ze zonder iets te vragen bij. Ze heeft het blijkbaar naar haar zin en wordt wat losser in de omgang. Ook bij mij valt de wijn zwaar. Ik had nog niet geluncht en dan zijn twee glazen wijn ineens wel veel.

Dat merk ik vooral als ik naar de wc moet, mijn koers is een stuk minder vast dan anders en hoewel ik het goed weet te verbergen schaam ik me er toch wel een beetje voor.

Als ik weer terugkom in de kamer is Vera daar tot mijn verbazing niet meer. Dan hoor ik achter me in de douche watergekletter. Zou ze nu ineens zijn gaan douchen?? Even later komt ze de kamer weer in met een rood hoofd. “Sorry, jij ging naar de wc en ik kon het ook niet meer houden, dus ik heb het maar even in de douche gedaan. Je zal me nu wel een rare meid vinden?” Ik schud mijn hoofd en zie haar in gedachten wijdbeens in de douche staan plassen. Hier moet ik niet aan denken, dit is zoo fout. Alsof ze het aan mijn hoofd ziet vraagt ze “Zag je het voor je?” Haar schaamte en fatsoen zijn verdwenen. Ik knik ietwat beschaamd “Ja inderdaad.” “Sorry, ik geloof dat ik een glaasje meer opheb dan goed voor me is. Misschien is het beter dat je gaat voordat er dingen gebeuren waar ik spijt van krijg.” Ik wil helemaal niet weg nu de sfeer zo vrij is geworden en wijs op mijn glas wat nog verre van leeg is. Terwijl ik rustig aan mijn glas nip komt ze tegen me aan hangen. “Het is lang geleden dat ik me zo vertrouwd voelde met iemand. Het lijkt wel of we elkaar al jaren kennen.” Ik beaam het direct en vertel haar, overmoedig geworden door de drank, ook meteen dat ik best gek ben op haar. Even kijkt ze me geschrokken aan “Je weet toch wat ik gezegd heb over mannen?” Ik knik en sla tegen beter weten mijn arm om haar heen. Meteen kijkt ze me weer aan maar haar blik staat nu ineens heel anders en zonder er verder over na te denken geef ik haar een zoen op haar mond. Net iets te lang voor een kusje maar haar reactie zegt me genoeg. Ze laat zich nog verder tegen me aan glijden en zucht diep. “Ik zou dit niet meer doen had ik mezelf beloofd!” Het klinkt boos en ik weet dat dat niet voor mij maar voor zichzelf bedoeld is. Ze maakt zich van me los en gaat weer rechtop naast me zitten. “Sorry Frank, dit had ik niet moeten doen.” “Nou, ik vond het eigenlijk wel heel erg fijn dat je dat deed, jammer dat je er nu spijt van hebt.”

“Frank, je moet echt zo gaan, anders gaat het fout.” Met tegenzin drink ik mijn glas leeg en sta op. Iets te snel waardoor ik bijna mijn evenwicht verlies. Door haar vast te pakken gaat het nog net goed en loop ik naar de voordeur, gevolgd door Vera die duidelijk ook niet geheel vast meer op haar benen staat. Bij de voordeur draai ik me om waardoor ze bijna letterlijk mijn armen inloopt. Opnieuw kus ik haar op haar mond en deze keer voel ik hoe ze haar mond een beetje opent. De uitnodiging voor een tongzoen. Heel lang duurt deze echter niet tot mijn spijt. “Dag Frank. Tot maandag.” Ze opent de deur en even later sta ik buiten, nog een beetje verdwaasd door wat er is gebeurd. Nog geen tien minuten later sta ik weer bij mijn voordeur en besef ik dat mijn boodschappen nog bij haar staan. Meteen teruglopen wil ik niet en er zit niets in wat ik direct nodig heb dus ik besluit om pas in de avond terug te lopen. Eerst maar even een tukje doen op de bank om weer wat nuchterder te worden. Pas een uur later word ik weer wakker, mijn spieren doen pijn en mijn hoofd voelt als een spons. Toch zal ik moeten opstaan om te koken. Eerst een bak espresso en nog even goed wakker worden. Ik laat de middag nog een keer aan me voorbij gaan en baal als een stekker dat ze me heeft weggestuurd. Met frisse tegenzin begin ik met koken. Als ik net lekker bezig ben gaat de bel. Wanneer ik de deur opendoe zie ik tot mijn grote verrassing en blijdschap Vera voor de deur staan met mijn boodschappen.

Ik nodig haar binnen uit en gelukkig komt ze ook binnen. “Oe, het ruikt lekker hier, wat ben je aan het maken?” “Ajam peniki, ofwel hete kip. Heb je zin om mee te eten?”

“Nou het ruikt erg lekker maar eigenlijk kwam ik alleen maar de boodschappen brengen die je had laten staan. Deed je dat expres?” Ik schud mijn hoofd en loop terug naar de keuken om verder te gaan met koken. Terwijl de kip aan het sudderen is dek ik de tafel voor twee.

Vera staat verbaasd te kijken “Ik had nog geen ja gezegd hoor.” “Doe dat dan nu maar en ga zitten.” Even kijkt ze me met een omfloerste blik aan die me vertelt dat ze het prettig vindt dat ik voor haar besloten heb en gaat dan zitten op de stoel die ik voor haar naar achteren geschoven heb. “Hou jij van koken Frank?” Ik bevestig het zonder ook maar een seconde om te kijken. “Ik niet, ik kan er niets van ook.” “Dan heb je vandaag mazzel.”

Niet veel later zet ik de pannen op tafel en scheppen we op. Ze geniet duidelijk van de maaltijd al vraagt ze halverwege wel om iets te drinken omdat het wat pittig is. “Rode wijn dan maar weer?” Ondanks dat ze nee schudt schenk ik voor ons beiden een glas wijn in en zet ze op tafel. “Op onze vriendschap.” We proostten en gaan verder met eten. Aan Vera’s ogen kan ik zien dat ook dit glas wijn zijn uitwerking heeft op haar. Na het afruimen loods ik haar naar de bank en plof ernaast. Omdat ik het idee had dat ze een beetje dwang wel fijn vond kus ik haar vol op haar mond en begin meteen te zoenen. Even probeert ze nog weg te komen maar dan geeft ze zich over en deze keer duurt de zoen wel lang. Met een rood verhit hoofd zit ze naast me als ik stop. “Jij gaat vanavond niet meer naar huis Vera.” Ik vraag het niet meer, ik gebied het haar. Ze knikt en laat daarna haar hoofd zakken. Even later zie ik dat ze zit te huilen en sla ik een arm om haar heen. Die accepteert ze gelukkig en na een paar minuten kust ze me op mijn mond. Haar gezicht is nog betraand maar ze heeft ook een glimlach op haar gezicht. Haar weerstand is gebroken.

“Ik geloof dat ik verliefd ben op je.” Zegt ze dan plompverloren. “Dat ben ik al maanden op jou. Ik hoop dat je het een kans geeft.”

Ik zet een muziekje op wat we allebei kunnen waarderen en zo praten we de hele avond verder, over ons verleden, onze plannen, onze voorkeuren qua muziek, eten en dergelijke.

Voordat we het in de gaten hebben is het bijna twaalf uur en zijn we met de tweede fles wijn aardig op weg. Ineens staat ze op. “Ik moet naar huis.” Ik sta ook op en pak haar beet. “Geen sprake van, je blijft hier vannacht.” Even kijkt ze me bang aan maar als ik haar een kus op haar voorhoofd geef verandert haar uitdrukking. “Nou dan zal je me toch echt moeten vastbinden.” Ik weet dat ze dit overdrachtelijk bedoelt maar ik reageer meteen. Ik loop naar de trapkast en pak daar mijn bondagetouw uit. Ik negeer de uitdrukking op haar gezicht en niet veel later staat ze met de handen op haar rug gebonden vast midden in de kamer.

Haar gezicht is rood van spanning. Althans, ik hoop niet dat het van woede is.

“Je vroeg er zelf om Vera. Daar sta je dan, zie nu maar eens naar huis te gaan.” Met mijn hand duw ik haar kin omhoog en zoen haar vol op de mond. Ze beantwoordt de zoen door haar mond weer open te doen en zelf haar tong in mijn mond te duwen. Een lange tongzoen is het gevolg. Mijn handen verkennen ondertussen haar lichaam om uiteindelijk op haar billen tot stilstand te komen. Nadat we zijn uitgezoend doe ik een stap achteruit en bekijk haar. Ze staat met gebogen hoofd voor me maar uit het kreunen tijdens de zoen weet ik dat ze het waardeert om er zo weerloos bij te staan. Ik doe weer een halve stap naar voren en begin haar bloes los te knopen. Ze zwijgt en laat me mijn gang gaan. Onder haar bloes tref ik tot mijn verbazing geen bh aan. Haar borsten zijn, zoals ik al zei, klein maar super stevig. Ik doe de bloes over haar schouders achter haar rug en geniet van mijn uitzicht. Het is bijna te mooi om echt te zijn. Een prachtige blanke huid met sproetjes op haar borstkas en borsten.

Een mooie langwerpige ondiepe navel en een prachtige platte buik maken het plaatje compleet. Ik neem beide tepels tussen mijn vingers en knijp er zachtjes in, geen reactie. Ik knijp wat harder en nu kreunt ze duidelijk. Nog wat harder en ze begint met haar heupen te draaien en luider te kreunen. Dan laat ik haar weer los en begin met de knoop van haar spijkerbroek los te maken. Er wordt geen woord gesproken. Haar rits gaat ook los en met wat moeite trek ik de broek over haar heupen naar beneden. Ze heeft een mooie hipster aan, donkerrood met kant afgezet. Hij kleurt mooi bij haar rode haren en blanke huid. Ik trek de spijkerbroek verder naar beneden tot op haar enkels. Met wat hulp van haar kan ik hem helemaal uitrekken. Wanneer ik dat gedaan heb ga ik met mijn handen over de binnenkant van haar benen omhoog terwijl ik overeind kom. Vlak voor haar broekje verbreek ik het contact om haar daarna in mijn armen te nemen. Ze moet nu wel voelen hoe opgewonden ik ben geraakt. Opnieuw een lange passionele tongzoen. Ze staat te kreunen en tegen mijn kruis te wrijven met haar onderlijf. Ik vind het wel tijd om eens te zien wat er in die hipster zit.

Dat ze opgewonden is kan ik al wel zien aan de natte plek in haar broekje. Ik haak een vinger aan beide zijden van het broekje en trek het uiterst langzaam naar beneden alsof ik mezelf nog net iets langer in spanning wil houden. Er is geen haartje of stoppeltje te bekennen op haar buik. Ik geef er een kus op en voel alleen maar

gladde huid. Wat me ook opvalt is dat er geen enkele aftekening van een bikini zichtbaar is. Of ze komt helemaal niet in de zon òf ze zont naakt. Ik trek het broekje verder naar beneden en de bovenkant van haar kut wordt zichtbaar. Haar clit steekt duidelijk zichtbaar tussen haar lippen uit als een kleine eikel.

Als ik het broekje nog verder naar beneden doe komen er een stal hele grote binnenste schaamlippen tevoorschijn. Ze steken zeker een centimeter of twee naar buiten. Jesus nog aan toe, dat had ik niet verwacht en het maakt me super opgewonden. Terwijl ik het broekje verder over haar benen naar beneden schuif zet ik mijn mond tegen haar kut aan en zuig de lippen in mijn mond. Meteen proef ik hoe opgewonden ze zelf ook is. Met mijn tong probeer ik tussen de schaamlippen te komen, wat pas na een paar pogingen lukt. Ze smaakt heerlijk fris. Ik hoor haar opnieuw luid kreunen als ik dat doe. Nu al weet ik dat ik de nacht van mijn leven ga hebben met deze vrouw. Het broekje ligt aan haar voeten en ze stapt er zelf uit om meteen daarna haar voeten een stuk uit elkaar te zetten om mij de ruimte te geven.