Deel 6 / Ruim 4 jaar later…

“Weet je wat het met jou is, Annemie,” zei Iris fel. “Jij sluit jezelf teveel op. Het zou goed voor je zijn als je wat meer onder de mensen zou komen in plaats van de hele tijd alleen thuis te zitten.”

Iris was mijn buurvrouw en ik had zojuist haar aanbod om samen een daguitstap naar de stad te maken afgewimpeld. Wellicht had ze zich daar niet aan verwacht en lag dat aan de basis van haar onverwacht vrijpostige opmerking.

“Jij hebt gemakkelijk praten, Iris,” reageerde ik bot. “Ik heb mijn man verloren, of weet je dat al niet meer? Ik ben daar nog lang niet overheen hoor. Ik mis Arie nog iedere dag.”

“Ik weet wat je bedoelt, Annemie,” zei ze met een zucht. “Ik mis Petra ook nog dagelijks.”

“Dat is…” stamelde ik verbaasd, “Iris… dit kun je niet menen. Dat is toch helemaal niet hetzelfde. Petra en jij zijn gewoon uit elkaar.”

“Gewoon!?” snoof ze. “Zo gewoon is dat echt niet. Oké, ik geef toe dat de omstandigheden niet te vergelijken zijn, maar raakpunten zijn er wel. Jij verloor jouw geliefde acht maanden geleden, ik de mijne drie maanden geleden. Allebei weten we intussen wat het betekent om alleen te zijn en allebei kennen we het gevoel van eenzaamheid. Dat betekent echter niet dat ik me daarbij neerleg en mezelf opsluit zoals jij dat doet. Ik kom tenminste nog het huis uit, ook al moet ik me daar soms toe dwingen.”

“Poeh..!” snoefde ik “Alsof ik mijn werk van thuis uit zou kunnen doen.”

Tegen het advies van mijn huisarts in was ik drie dagen na het overlijden van Arie alweer aan het werk gegaan. Les geven, voor de klas staan… Het was al jaren niet alleen mijn werk, het was mijn hobby… mijn passie. Met liefde en tomeloze inzet had ik me in de maanden na de dood van mijn man op mijn werk gestort. Ik zag ook geen andere mogelijkheid waarop ik anders zo snel weer zin en kleur zou kunnen geven aan mijn bestaan. De angst om te vereenzamen was er wel degelijk, maar het deugddoende begrip van het overgrote deel van mijn collega’s en het motiverende contact met mijn leerlingen zorgden ervoor dat ik tenminste overdag niet constant liep te piekeren. Ik deed wat ik graag deed en waar ik goed in was. Mijn dagen waren goed gevuld, maar de avonden en nachten duurden soms eindeloos. Door de lang aanslepende ziekte van Arie was mijn sociale leven helemaal in het slop geraakt. Er waren wel momenten waarin ik me realiseerde dat ik daar dringend wat aan moest doen, maar de motivatie om stappen in die richting te zetten bleef ver te zoeken.

Als ik eerlijk met mezelf was, dan had Iris ergens wel een punt, maar dan nog wilde ik dat naar haar toe niet toegeven. Ik nam me voor om haar stelling eens flink te weerleggen.

Haar droge snik snoerde me echter de mond. Ik begreep dat ook Iris haar portie verdriet kende. In weerwil van mijn eigen droefenis had ik daar nooit eerder bij stil gestaan. Schuldbewust legde ik mijn arm in een troostend gebaar om haar schouder en het volgende moment liet Iris haar tranen de vrije loop. Het gesprek dat volgde, nadat ze stopte met huilen, was voor ons allebei hartverwarmend. Ondanks de twaalf jaar leeftijdsverschil tussen ons voelde ik me meer dan ooit goed in het gezelschap van Iris. Allebei hadden we behoefte aan begrip en troost. Wat mezelf betrof deed het ontzettend veel deugd om eindelijk nog eens een luisterend oor te hebben voor datgene waar ik bij mijn vriendinnen al een tijdje niet meer mee aan hoefde te komen. Die lieten af en toe goed merken dat ze stilaan wel klaar waren met mijn grote verdriet. Ik had Arie’s dood immers toch lang op voorhand voelen aankomen, zeiden ze dan met een blik vol onbegrip.

Al een paar keer was het me opgevallen dat mijn knappe buurvrouw tijdens ons gesprek discreet haar blik over mijn lichaam liet glijden, maar ditmaal deed ze het allesbehalve subtiel. De glanzende fonkeling in die helderblauwe kijkers van haar was nieuw voor me. Een lichte rilling trok door me heen toen ik merkte hoe ze me als het ware met haar ogen zat uit te kleden. Vreemd, want volgens mijn eigen inschatting zag ik er in mijn afgewassen jeans, met daarboven een los zittende zomerse pullover allesbehalve verleidelijk uit. In ieder geval veel minder sexy dan Iris in haar zwarte, strak zittende legging onder een korte rode zomerjurk. Het paarse, tulen sjaaltje rond haar nek om de diepe decolleté een beetje te maskeren maakte het plaatje helemaal af. Mijn jongere buurvrouw zag er bijzonder appetijtelijk uit.

Meteen realiseerde ik me dat ik voor het eerst sinds mijn man ziek werd op die manier naar een vrouw keek. Het maakte me onzeker en gespannen draaide ik mijn hoofd van haar weg. Blijkbaar had ze daarop gewacht, want het volgende moment voelde ik hoe ze naar me opschoof. Haar dij drukte tegen de mijne en zelfs door de stof van haar zomerse kledij en mijn jeans heen kon ik de warmte van haar huid voelen. Nog nerveuzer dan ik al was, begreep ik meteen dat opschuiven om terug een beetje afstand te nemen geen optie was, want ik zat al tegen de armleuning van de rotanbank aan. Plots voelde ik haar hand op mijn heup. Zacht strelend bewoog ze haar vingers heen en weer en toen ik meteen daarna haar warme adem in mijn nek voelde, dacht ik dat ik gek werd. Het niet mis te verstane gevoel dat ze bij me opriep kwam zo onverwacht dat het beangstigend aanvoelde. Dit kon absoluut niet, berispte ik mezelf. Ik was immers niet op zoek… Nee toch? Had ik haar uitnodiging om op haar terras een ‘bakje’ te komen doen maar niet aangenomen…

Als Arie me nu kon zien zitten, dan zou hij zich met zekerheid omdraaien in zijn graf. Mijn overleden man had het er destijds best moeilijk mee dat mijn vaginale droogheid de fysieke beleving van onze liefde in de weg bleef staan, maar nog moeilijker leek hij het te hebben met de komst van twee lesbische vrouwen in het huis naast het onze. Zelf zat ik daar om begrijpelijke redenen niet zo mee, zeker niet toen het al gauw duidelijk werd dat het vriendelijke en sympathieke meiden waren die iedereen in onze straat in hun waarde lieten, zichzelf nooit opdrongen en niemand iets in de weg legden. Alle andere buren accepteerden het ‘ongewone koppel’ moeiteloos, maar Arie niet. Hij was de enige in de straat die Petra en Iris koppig bleef negeren. Om een of andere reden had mijn man zich in het hoofd geprent dat de komst van die twee ‘potten,’ zoals Arie hen steevast bleef noemen, de waarde van onze ‘twee onder een kap’ woning flink naar omlaag haalde. Elke poging van mijn kant om hem van dat waanidee af te brengen was vergeefse moeite. Hoe meer ik aandrong, hoe meer hij van me eiste dat ik tegenover onze dichtste buren dezelfde houding zou aannemen als hij.

Ondanks dat hij weet had van mijn escapades met mijn oud leerlinge Maya en later met Chantal in Italië was dat tussen ons nooit een probleem geweest. Met dat lesbische stel in het huis naast het onze werd mijn occasionele behoefte naar een zacht vrouwenlichaam tegen het mijne plots veel minder aanvaardbaar voor hem, waardoor ik op den duur vanzelf dat onderwerp zorgvuldig vermeed. En toch, de enige noemenswaardige ruzie die Arie en ik in achttien jaar huwelijk hadden, ging uitgerekend over mijn omgang met onze buren. Op een zonnige zaterdag had ik het aangedurfd om over de haag een praatje te maken met Iris, nadat ik de was had opgehangen. Arie was ziedend van woede toen ik terug het huis binnenkwam. Zo kende ik hem helemaal niet. Zo wilde ik hem ook niet kennen en dat was de voornaamste reden dat ik Petra en Iris vanaf toen begon te ontlopen. Pas tijdens de laatste twee maanden voor Arie’s overlijden, toen hij omwille van zijn ziekte niet meer het bed uit kon, durfde ik het weer aan om af en toe enkele woorden met mijn buurvrouwen te wisselen als ze toevallig ook in de tuin waren. De laatste maanden, sinds Iris alleen was, babbelen we wat frequenter en vandaag was dat uitgedraaid op een uitnodiging om bij haar op het terras iets te komen drinken. Arie zou het beslist nooit goed hebben gevonden, besefte ik schuldbewust. Toch lag dat laatste niet aan dat bakje koffie, wist ik. Dat schuldgevoel was gebaseerd op het feit dat ik de zachte aanrakingen van Iris helemaal niet vervelend vond. Integendeel zelfs, al begreep ik niet dat mijn lichaam na een aantal seksloze jaren zo fel reageerde. Vooral dat laatste zadelde me op met het gevoel dat ik Arie, en tegelijk alles wat mijn man en ik ooit voor stonden zomaar zat te verloochenen.

De diepe zucht die me bij die laatste gedachte ontsnapte, ontging mijn jongere buurvrouw niet want het volgende moment haalde ze haar hand van mijn heup en tegelijkertijd schoof ze een stukje van me weg.

“Beter zo?” vroeg Iris, waarop ik reageerde door haar blozend aan te kijken.

“Het is echt wel warm hé,” zei ze glimlachend. “Zullen we binnen even wat afkoelen?”

Ik knikte, waarop zij mijn hand pakte en me voorging naar de keuken. Nadat ze een glaasje fris voor ons had ingeschonken leunden we naast elkaar tegen het koel aanvoelende muurtje dat de keuken van de woonkamer scheidde.

“Lekker hé?” verbrak Iris de stilte nadat we beiden een slokje namen.

“Absoluut,” zei ik zacht.

“Annemie …?” Er klonk duidelijk iets van aarzeling door in haar stem.

“Ja?”

“Ach,” zei ze zuchtend, “Ik kan maar beter eerlijk zijn tegen je. Mag ik?”

Ik knikte. Natuurlijk mocht ze dat en nieuwsgierig keek ik haar aan.

“Weet je het zeker?”

“Ja, Iris,” zei ik, glimlachend om haar getreuzel. “Ik weet het zeker.”

“Vooruit dan… voor ik het niet meer durf,” antwoordde ze. “Al vanaf het moment dat je op het terras naast me kwam zitten, voel ik de behoefte om… om je lippen te proeven.”

Haar woorden sloegen in als een bom. Elke gewaarwording van eerder op het terras viel in het niets bij wat me nu overkwam. Ik voelde de kriebels letterlijk door mijn onderbuik razen en twee seconden later stond ook mijn geest in lichterlaaie. ‘Kus me dan!’ flitste het door mijn hoofd, al was ik wel nog net helder van geest genoeg om te beseffen dat er iets niet klopte. De gedachte dat ik zomaar uit het niets plots weer een vrouw zou willen zoenen deed me blozen. Ik probeerde nog wel om mijn hersens opnieuw de bovenhand te laten krijgen, maar het was een ongelijke strijd. Mijn gevoel was vele malen sterker dan mijn verstand.

“Denk je dat ik zo lekker smaak dan?” vroeg ik, tegelijk toch een beetje schrikkend van de uitnodiging die mijn woorden onbedoeld inhielden.

“Ik denk dat je heerlijk smaakt… je lippen, jouw tong, jouw… Annemie, ik ben er zeker van dat alles aan je bij me in de smaak zou vallen.”

Mijn hart ging razend tekeer toen Iris voor me kwam staan. Mijn ademhaling versnelde oncontroleerbaar op het moment dat ze langzaam voorover boog. Ik rook haar heerlijke geur en voelde haar zoete, warme adem op mijn huid. Het laatste restje zelfcontrole verliezend, rekte ik me uit om haar tegemoet te komen. Een siddering trok door mijn lijf toen onze lippen elkaar raakten en mijn lichaam reageerde ongezien heftig toen ze ook nog eens haar handen op mijn dijen legde. Ze kuste me teder maar vrij snel hield ze op om me even aan te kunnen kijken. De begeerte die ik in haar ogen las, gooide enerzijds al mijn natuurlijke remmingen overboord, maar zadelde me anderzijds met een nieuwe op. In vergelijking met Iris had ikzelf immers slechts wat occasionele ervaring met het minnespel tussen twee vrouwen, schoot het door mijn hoofd. Waar was ik in hemelsnaam aan begonnen? En toch… Mijn lichaam sprak overduidelijk een andere taal. Die taal van het veel te lang onderdrukte verlangen deden me al mijn moed bij elkaar schrapen.

“Vond je dat lekker?” vroeg Iris.

“Moet je dat nog vragen,” antwoordde ik schuchter.

Terwijl ik het zei, trok ik haar dichter naar me toe maar ze ontweek mijn poging om haar te kussen. Dat was iets wat ik niet verwachtte en ook niet begreep.

“Wil je nog wat drinken, Annemie?”

“Doe je nu plots alsof er niets gebeurd is?” vroeg ik geïrriteerd.

“Nee… Zeker niet… Maar we gingen naar binnen om af te koelen en dat is niet echt gelukt, zou ik denken.”

“Oh… dat? Nou, geef me dan nog maar een colaatje.”

“Goed, maar zullen we er dan even makkelijk bij gaan zitten in de woonkamer?” vroeg ze.

Nadat Iris onze glazen had bijgevuld nam ze naast me plaats op de bank en de volgende minuten namen we draad van het gesprek op het terras weer op. We praatten allebei vrijuit over ons wederzijds verdriet, over het eenzaam zijn en over het onbegrip van de mensen om je heen waar je na verloop van tijd onvermijdelijk mee te maken kreeg. Dus ook voor mijn frustratie over het gebrek aan geduld en begrip vanwege sommige van mijn collega leerkrachten op school vond ik bij haar een klankbord. Iris was het luisterend oor dat ik al zo lang zocht en blijkbaar was dat andersom ook minstens voor een deel zo. Het gesprek had zo’n troostend effect op me dat ik het niet eens abnormaal vond toen Iris strak tegen mij aan kwam zitten. Op het moment dat ze mijn hand pakte en haar vingers tussen de mijne vlocht, leek ook dat er gewoon bij te horen. Zodra ze haar andere hand strelend over mijn dijbeen begon te bewegen, kwam echter ook dat ‘andere’ weer om de hoek kijken. Zeker toen ze haar hand naar de binnenkant van mijn dij bewoog en haar streling een intiemer karakter kreeg. Meteen begon er opnieuw een inwendig alarmbelletje te rinkelen. Ik ging zowaar aan het huiveren en dat ontging Iris niet. Ze keek me weliswaar lief maar tegelijk ook indringend aan en met lichtjes getuite lippen boog ze naar me toe. Onzeker over wat een nieuwe zoen van haar bij me teweeg zou kunnen brengen, draaide ik me van haar af. Ik trok mijn hand uit de hare en kruiste mijn armen in een afwerend gebaar voor mijn borst. Twee seconden later lag haar arm om mijn schouder en haar warme adem streelde mijn wang.

“Annemie...?” fluisterde ze, “vond je het zo erg om mij te kussen?”

“Nee,” fluisterde ik terug, zonder dat ik haar aan durfde kijken. “Het… het is alleen zo dat het gevoel dat ik daarbij heb me een beetje overrompelt. Ik heb nu eenmaal niet zo vaak iets gehad met een vrouw...”

In plaats dat ze afstand van me nam, bracht ze haar hand onder mijn kin en dwong me om haar aan te kijken. Meteen daarop wurmde ze haar vingers opnieuw tussen de mijne.

“Annemie, je mag me vertrouwen. We hoeven niets te overhaasten en ik beloof je dat ik heel teder voor je zal zijn.”

Ik wist dat ze het meende en ik wilde haar wel geloven, maar de twijfel bleef. Was ik na al die tijd wel klaar voor deze stap. De signalen die mijn lichaam uitstuurde waren duidelijk, maar wat met de morele bezwaren in mijn hoofd? Terwijl ik het begin van een afweging maakte, schoot me nog iets anders te binnen.

“Iris, ben je niet bang dat ik veel te oud voor je ben? Mijn lichaam is niet meer...”

Wat ik verder ook had willen zeggen, door een vinger op mijn lippen te drukken, legde ze me het zwijgen op.

“Nee, Annemie,” zei ze, begeleid door een warme glimlach. “Zit daar maar niet over in want ik val juist op iets rijpere vrouwen.”

Direct daarna begon ze mijn nek te zoenen en ze liet haar hand strelend langs mijn arm naar omhoog gaan, tot in mijn haar. Mijn eerdere, opgewonden gevoelens waren meteen weer helemaal terug. Nog heftiger dan voordien zelfs, waardoor ik er niet toe kwam om haar nogmaals af te weren op het moment dat ze me probeerde te kussen. In plaats daarvan ging ik gelijk met haar mee in de tederste en - misschien juist daardoor - de meest opwindende tongzoen die ik ooit beleefde. Allesbehalve opdringerig maar zo intens dat ik me wat graag door haar liet leiden. Ze mocht dan wel twaalf jaar jonger zijn dan ik, wat zoenen betrof kon ik nog heel wat van haar leren. En leren deed ik… schaamteloos aapte ik haar na.

Terwijl de opwinding steeds meer bezit van me nam, voelde het ongelooflijk lekker aan hoe ze mijn arm, mijn nek en mijn haren streelde en dus volgde ik al snel haar voorbeeld. Ik volgde haar voorbeeld, tot het moment waarop ze haar vingers schijnbaar achteloos rond mijn pols plooide om vervolgens mijn hand mee te nemen tot op haar borst. Een schok ging door me heen bij het besef dat ik voor het eerst in vier jaar de borst van een andere vrouw betastte... Gek genoeg voelde het helemaal niet onprettig aan. Zelfs door de rode stof van haar jurk en haar bh heen voelde ik dat haar borst vol en warm aanvoelde en dat haar malse heuvel heel wat veerkrachtiger was dan die van mij. Plots legde ze haar hand boven op de mijne. De druk die ze op mijn vingers uitoefende was onmogelijk verkeerd te begrijpen. Ze wilde dat ik haar borst steviger aanpakte. Zodra ik dat deed, maakte ze een einde aan onze kus en Iris zuchtte even. Het volgende moment leunde ze met haar voorhoofd tegen dat van mij. Meteen daarna werd ook mijn rechterborst stevig onder handen genomen en was het mijn beurt voor een ongecontroleerde diepe zucht. Het ontlokte Iris een warme glimlach en in weerwil van mijn oncontroleerbaar groeiende opwinding glimlachte ik schuchter terug.

Tijdens het rondje intiem zoenen dat er op volgde, streelden we elkaar overal waar we maar bij konden. De verwondering over waar ik mee bezig was, maar vooral wat voor een effect dat op me had, verdween meer en meer naar de achtergrond om plaats te maken voor een soort passioneel genieten wat ik na zo’n lange periode zonder ook maar de minste intimiteit niet meer voor mogelijk had gehouden.

“Kom mee,” zei Iris na een tijdje. Ze sprong recht, hielp mij opstaan en trok me mee naar de hal.

Beneden aan de trap was mijn twijfel daar plots weer. Zodra Iris haar voet op de onderste trede zette, liet ik haar hand los. Ik realiseerde me wat er zou volgen als ik nu met haar mee naar boven ging, maar wilde of kon ik dat wel? Zoenen en strelen, dat tot daar aan toe, maar zou ik in staat zijn om seks te hebben met een vrouw die bij wijze van spreken haar hele leven niet anders had gekend dan de vrouwenliefde?

Hoe lekker en vertrouwd het intieme onderonsje van daarnet op de bank ook aanvoelde, deze stap schrok me toch wel af. Ik probeerde mezelf voor te houden dat de lesbische liefde van alle tijden was en dat ontelbare vrouwen me hierin waren voorgegaan. Ik dacht aan mijn eigen ervaringen met Maya en Chantal, maar de geruststelling waar ik naar op zoek was, die kwam niet. Het besef dat ik met mijn voorgeschiedenis als bijna honderd procent hetero vrouw geen partij zou zijn voor een ervaren lesbienne als Iris, was ook niet bepaald gunstig voor mijn besluitvaardigheid en zelfvertrouwen.

“Annemie..?”

Naar haar opkijkend, zag ik hoe Iris vanaf de derde traptrede mijn getreuzel gadesloeg. Wat zij wilde lag overduidelijk verscholen in de blik waarmee ze me aankeek. Ik kreeg geen woord over mijn lippen, maar mijn schouders ophalen lukte me nog net. Tegelijk merkte ik echter ook dat ze geen rekening had gehouden met een nieuwe aarzeling van mijn kant en dat ze bij zichzelf afwoog hoe ze daarmee om moest gaan. Een korte maar beladen stilte volgde, waarin we elkaar alleen maar aankeken, elk bezig met onze eigen gedachten, tot Iris een besluit leek te nemen. Ze knoopte haar sjaaltje los en liet het haast achteloos vallen. Ze glimlachte toen het dunne stofje al dwarrelend op mijn rechtervoet neerkwam. Daarna draaide ze zich om en langzaam maar zelfbewust liep ze de trap verder op. Bij elke stap schoof ze haar rode jurkje een klein beetje naar omhoog, mij bij elke trede die ze nam een stukje meer tonend van haar strak zittende legging. Uiteindelijk kreeg ik ook een stukje huid boven de legging te zien. Gefascineerd staarde ik naar de gebruinde huid van haar rug, maar evengoed viel mij het sierlijke wiegen van haar heupen en billen op. Het was zo’n verleidelijk beeld dat ik een nieuwe huivering over mijn rug voelde gaan. Eenmaal boven draaide ze zich naar me om. Met de linkerarm gestrekt naar omhoog leunde ze languit tegen de muur aan en met de gekromde wijsvinger van haar andere hand gaf ze me een niet mis te verstaan teken. Een duidelijke uitnodiging om haar te volgen, maar wilde ik dat wel? Blijkbaar merkte ze dat ik nog steeds in twijfel stond, want de glimlach die ze me toestuurde vlak voor ze om de hoek verdween, was de warmste glimlach die ik ooit zag. Nog eenmaal verscheen haar hand in beeld en weer was daar die uitnodigende beweging van haar wijsvinger. Wat mij over de streep haalde, dat weet ik niet precies, maar ondanks dat ik enigszins een idee had wat mij boven te wachten stond, besloot ik haar te volgen. Ik raapte het sjaaltje van Iris op en hing het om mijn nek. Toch voelde het alsof ik lood in mijn schoenen had terwijl ik langzaam de trap opklom.

Eenmaal boven speelde mijn kennis van de ‘twee onder één kap’ woning in mijn voordeel. Hoewel de indeling van Iris bovenverdieping helemaal tegengesteld was aan die van mij, vond ik moeiteloos de weg naar de grote slaapkamer. De deur stond op een kiertje en gelijk besloop me een nieuwe aarzeling. Zou ik aankloppen of alsnog weggaan? Het was een vraag die ik niet hoefde te beantwoorden want plots zwaaide de deur open en daar stond Iris breed glimlachend voor me. In een flits zag ik dat ze niet de moeite genomen had om haar jurkje te fatsoeneren want die hing nog opgerold ter hoogte van haar navel. Het volgende moment greep Iris de beide eindjes van het sjaaltje om mijn nek vast en trok me op die manier de kamer in.

Ze weerde mijn handen af en omarmde me. Ze trok me strak tegen zich aan voor een warme knuffel. Schuchter omhelsde ik haar en betrapte mezelf erop dat ik niets durfde te zeggen. Van dat soort schuchterheid had Iris alvast geen last, want behoedzaam legde ze mijn hand op haar hart. Eerst bovenop haar kleding maar enkele tellen later nam ze mijn hand mee onder haar jurkje naar precies hetzelfde plekje. Het voelde zo intiem. Haast te intiem, zodat ik spontaan mijn hand weg wilde halen maar ik durfde niet bewegen, ook al omdat Iris intussen mijn andere hand op haar buik legde. Pas toen ze me bemoedigend toelachte durfde ik mijn handen bewegen. Hoewel ik ze slechts een heel klein beetje heen en weer bewoog op haar huid, voelde het fantastisch. Ik voelde dan ook zo ontzettend veel… ook bij mezelf. Het ontging Iris niet.

“Doe maar,” fluisterde ze.

Hoewel ik nog steeds niet wist wat te zeggen, maakten haar woorden mij wat rustiger en al gauw lagen allebei mijn handen op haar borsten. Dat was intussen vertrouwd terrein en doorheen haar bh streelde ik zacht haar malse rondingen. Ik wilde vooral teder overkomen, al liet Iris duidelijk zien dat ze evengoed genoot toen ik even later haar tepels toch maar zachtjes kneedde.

Ik kreeg er zowaar romantische gevoelens bij en tegelijk voelde ik me behoorlijk opgewonden. Een combinatie waarvan ik niet zo best wist hoe ik daarmee om moet gaan. Zo’ n intieme verbondenheid met een vrouw had ik nog nooit gevoeld, niet bij Maya en ook niet bij Chantal. Plots voelde ik hoe ze bijna ongemerkt mijn truitje uittrok. Ze ging niet ongeduldig, haastig of doelgericht tewerk zoals Arie dat in het verleden altijd placht te doen, maar zo subtiel dat het iets ongelooflijks sensueel in zich droeg. Toen ik in mijn bh tegenover haar stond, voelde ik hoe de onderhuidse vlinders mij abnormaal opwarmden, en dat terwijl Iris mijn huid nog nauwelijks had aangeraakt.

De warme gloed die me overspoelde toen zij op haar beurt haar hand op mijn hart legde, was zondermeer sensationeel te noemen. Doorheen de dunne stof van mijn bh voelde ik de warmte van haar hand op het moment dat ze mijn borst omsloot. In weerwil van wat we even voordien in de woonkamer deden was het allemaal zo nieuw en onverwacht heerlijk dat ik nauwelijks durfde ademen. Bijna ondraaglijk werd het pas toen ze mijn tepel heel geraffineerd streelde. Iris kuste me zacht, maar met gesloten lippen. Ik zoende haar terug en stond versteld van mezelf dat ik mijn lippen nu wel een beetje durfde openen. Meteen deed zij het ook. Bij een volgende kus al wat meer zelfs en eventjes voelde ik haar tong over mijn lippen glijden. Toen ik haar handeling bij de derde zoen kopieerde, kuste ze me pas voluit en vol overgave ging ik met haar mee in een geduldig opgebouwde tongzoen.

Het figuurlijke waarschuwende stemmetje in mijn hoofd dat me zei dat ik ‘niet zo was’ negeerde ik ditmaal moeiteloos. Ik genoot immers intens van het zoenen met Iris en tegelijk voelde ik mezelf mooi en sexy. Ik voelde me voor het eerst sinds tijden bemind en het leek alsof niets dat mocht verstoren.

Al zoenend schuifelden we behoedzaam in de richting van het bed. Voor mij leek het alsof we er naartoe zweefden en de zachte landing op de wollen sprei versterkte dat gevoel alleen maar. We stopten met zoenen, maar onze aandacht bleef hoe dan ook op elkaar gericht. Iris begon mij teder en heel doelgericht te strelen. Ik haar ook, maar tegelijk besefte ik dat mijn inlevingsvermogen me hier in de steek liet. Nu we eenmaal op haar bed lagen had ik best wel een idee waaraan ik me mocht verwachten, maar helemaal niet over hetgeen Iris van mij verwachte. Dat besef deed me eventjes verkrampen, iets wat mijn beminnelijke buurvrouwtje meteen opmerkte.

“Nerveus?” vroeg ze.

“Hmm… best wel,” antwoordde ik naar waarheid.

“Nergens voor nodig, Annemie. Vertrouw maar op je gevoel, dan kom je al een heel eind. Als je jezelf ervoor openstelt en je wilt het, dan zul je zien dat het vanzelf goed komt.”

“Nou… ik wil dit wel, Iris, maar ik vrees dat je me toch zal moeten helpen... Wil jij me leiden?”

“Natuurlijk, schat. Vertrouw maar op mij en onthoudt vooral dat we op elk ogenblik kunnen ophouden als jij je ergens niet goed bij voelt. Zullen we dat afspreken?”

“Euh…ja.”

“Mooi zo. Draai jij dan eerst maar eens op je buik, dan beginnen we met een lekkere massage.”

“Voelt dit goed?” vroeg Iris op het moment dat ze haar vingers langs de lijn van mijn ruggengraat op en neer liet glijden.

“Hmm…” mompelde ik. Het voelde héél goed, evengoed als de manier waarop ze de voorbije twee minuten mijn schouders onder handen had genomen. Nog even gingen haar vingers op en neer over mijn lage rug, maar dan voelde ik haar handen plots niet meer. Omdat ik me een beetje opdrukte en omkeek, zag ik nog net dat ze haar legging uittrok.

“Als je het niet erg vindt dan maak ik het voor mezelf wat comfortabeler,” zei ze, waarna ook haar jurkje en bh uitgingen. Voor het eerst zag ik haar borsten en dat was even slikken. Niet zozeer omwille van hun schoonheid, wel omdat het tot me doordrong wat voor een ongelooflijk effect die aanblik op me had. Ontkennen was zinloos, want het opgewonden gevoel dat me overviel, had ik sinds mijn Italiaanse avontuur met Chantal niet meer ervaren. De aanvankelijke schroom was in mijn hoofd ergens nog wel aanwezig, maar veel minder prominent dan toen ik de trap opliep. De herinnering aan die stomende nacht met Chantal had een heilzaam effect op me en een diepe zucht ontsnapte me op het moment dat ik mijn hoofd weer op het bed liet rusten. Ja… ik wilde dit echt.

Iris ging over me heen zitten en begon opnieuw te strelen, ditmaal vanaf mijn nek. Haar vingers volgden de bandjes van mijn bh en gleden langzaam weer naar boven. Wat later woelden haar vingers door mijn haar. Toen ik me wat oprichtte en op mijn ellebogen ging leunen, zoende ze mijn nek en sabbelde op mijn oorlel. Daarna bewoog ze al zoenend en likkend over mijn rug naar omlaag. Haar warme adem streelde mijn rug. Ze kwam terug omhoog en kuste mijn nek aan de andere kant, terwijl een hand zacht over mijn rechterborst gleed. Zodra ik mijn hoofd in haar richting draaide, kuste ze me vol op de lippen. Ik bewoog mijn vingers door haar haren, wat voor Iris het sein was om mijn rechterborst wat steviger onder handen te nemen. Toen ik een nieuwe zucht slaakte, trok ze me bij de schouders op, tot ik op mijn handen steunde. Ik voelde haar frutselen aan de sluiting van mijn bh. Behulpzaam tilde ik even later een voor een mijn armen op en weldra gooide Iris mijn bovenstukje achteloos naast het bed. Het volgende moment lagen mijn borsten in haar handpalmen. Zacht strelen werd afgewisseld met stevig kneden, terwijl ik haar nieuwe kus in deze ietwat moeilijke houding zo goed mogelijk beantwoordde.

Na een tijdje rolde Iris naast me en nadat ik op mijn zij naar haar toedraaide, hapte ze toe op mijn linkertepel. Ze zoog en likte ongelooflijk zacht en lekker. Een beetje zoals ik me dat van Chantal herinnerde, maar in ieder geval heel anders dan Arie dat vroeger altijd deed. Het voelde zo intens en goed dat ik me al gauw kreunend van genot op mijn rug draaide. Meteen was mijn andere borst ten prooi aan haar mond, terwijl ze de eerste flink begon te kneden. Toen ik haar aarzelend streelde, keek ze me met bemoedigend glimlachje aan en vervolgens bracht ze haar hoofd tussen mijn tieten. Ze gleed schuin over me heen en haar lippen vonden de mijne. Speelse kusjes gingen al snel over in een heuse tongzoen en voor het eerst raakten haar borsten de mijne.

Al kussend knielde ze tussen mijn benen en drukte haar tong in mijn navel.

“Oh Iris… ik weet niet wat ik voel en nog minder hoe ik het moet beschrijven,” lispelde ik rillend.

“Dat is oké,” glimlachte ze. “Zeg maar niets, Annemie. Ik zal lief voor je zijn.”

Terwijl ze opnieuw mijn navel likte, haakten haar vingers achter de riem van mijn jeans. Ze trok de broek zo laag mogelijk en drukte een kusje op het stukje vrijgekomen huid, om vervolgens al zoenend en likkend terug op te klimmen naar mijn borsten. Haar lippen op mijn tepels voelden zoveel heftiger aan dan voordien, waardoor ik vanzelf begon te hijgen. Opnieuw kuste ze zich een weg naar omlaag, maar plots was haar rechterhand bij mijn mond en sabbelde ik als vanzelfsprekend op haar vingers.

Dan zette ze zich rechtop. Iris maakte mijn riem los en vroeg me allerliefst aankijkend of ik er klaar voor was.

“Ja,” zei ik met een zucht, in het besef dat ik er meer dan klaar voor was.

“Mooi,” zei ze, meteen aan mijn broek frunnikend. “Dan kan die jeans nu wel uit.”

Ik had haar gevraagd dat zij de leiding zou nemen en dat deed ze. Iris pakte mijn rechterbeen op, likte mijn voet en drukte strelende kusjes op de buitenkant van mijn been. Het voelde zo goed dat ik mijn bekken vanzelf kantelde, waarna Iris tedere kusjes drukte tot op mijn bips. Niet voor lang echter, want met haar hand tussen mijn benen dwong ze me terug op mijn rug, zodat ze kussend en likkend verder kon opklimmen in de richting van mijn schoot. Zover kwam het echter niet. Plots tilde ze mijn andere been op en begon dat te likken vanaf mijn knie, helemaal tot in mijn lies, waar haar strelende tong de lijn van mijn slipje volgde.

“Oh god,” lispelde ik opgewonden toen ze haar lippen doorheen mijn bijna doorzichtige broekje op mijn pubis drukte.

Iris keek me even aan, waarna ze haar lippen en tong verplaatste naar mijn navel. Haar vingers streelden mijn buik langs de bovenkant van mijn slipje, terwijl haar lippen intussen de lijn van mijn getrimde schaamhaar volgden, maar net niet tot… daar. Ik begreep dat Iris de spanning wilde opbouwen en net toen ik besloot om me daar dan maar bij neer te leggen, haakten haar vingers achter mijn slipje. Het volgende moment ging het onverbiddelijk uit.

Direct schoven haar handen onder mijn opgetrokken benen door en haar armen omklemden mijn billen. Haar tong likte beurtelings mijn liezen, waarbij ze plagerig mijn heetste plekje oversloeg. Toen ze uiteindelijk toch over mijn schaamlippen likte en daarna over mijn clit, snoof ik van verlangen en verloor elke controle. Weldra lag ik te kronkelen van genot.

Haar handen namen mijn dijen stevig vast en vanaf dan ging ze pas goed aan het zuigen en likken. Mijn bekken kwam vanzelf los van het bed op het moment waarop ik haar tong mijn vagina voelde binnendringen. Van tussen mijn benen keek ze naar me op. Geen reactie van mijn kant ontging haar en plots liet een intens hete prikkel mijn hele lijf sidderen.

“Oh ja… Daar!” gilde ik.

Iris neukte me vanaf dan met haar tong en alsof een innerlijke kracht mijn doen en laten overnam, wipte ik verwoed en hitsig mee in haar cadans. Ondanks mijn hijgerig aandoende ademhaling ving ik de smakkende en soppende geluidjes op die door de kamer leken te rollen.

“Oh Iris… Niet stoppen!” gromde ik hees. Ruim vier jaren van geheelonthouding werden onverbiddelijk weggevaagd in een moment van opperste verrukking.

“Dat is wel het laatste wat ik in gedachten heb, schat,” lispelde Iris tussen twee likjes door.

Alsof ze het nodig vond om haar woorden extra kracht bij te zetten, schoof ze in een vlotte beweging een vinger bij me naar binnen en gelijk voelde ik de intensiteit van mijn genot toenemen. Al gauw was er geen houden meer aan en seconden later was ik ten prooi aan een intens heftige stuip die me oncontroleerbaar deed sidderen en me kreunend over de kling joeg. Mijn sappen vloeiden rijkelijk, maar ook dan bleef ze mijn poes teisteren. Een nieuwe, hete kramp zorgde voor een gelukzalige verrukking, maar dan ging het licht uit.

“Hey…” De stralende glimlach waarmee Iris me aankeek was het eerste wat ik zag toen ik uit mijn orgastische roes ontwaakte. Ze lag naast me uitgestrekt, dicht tegen me aan.

“Hey,” antwoordde ik, zuchtend bij de zoete herinnering aan wat ik dank zij haar zojuist beleefde.

“En… tevreden?” vroeg ze, haar armen uitnodigend naar me uitstrekkend.

“Tevreden is veel te zwak uitgedrukt,” zei ik oprecht en wat graag kroop ik in haar armen. Met een arm onder haar en de andere rondom haar middel trok ik haar nog strakker tegen me aan. “Iris, het was geweldig. Dankjewel.”

“Graag gedaan, Annemie,” lachte ze, waarna ze haar wang op de mijne legde en in een zachte streling haar mond in de richting van de mijne bewoog.

Onze zoen was intiem en teder. In navolging van Iris, fladderden ook mijn vingers al gauw over haar heerlijke, jonge lichaam. We streelden elkaar waar we maar bij konden en toen zij haar bekken een beetje achterwaarts bewoog, kwam er ruimte vrij om elkaar ook ‘daar’ te strelen. Zo goed als gelijktijdig vlinderden we in de richting van elkanders intiemste plekje. Mijn vingers gleden enigszins aarzelend over haar warm en poezelig aanvoelende schaamlippen. Voorzichtig verkende ik de vochtige toegang tot haar vagina en zonder dat ik ook maar enige druk uitoefende, voelde ik haar lipjes wijken voor mijn vingers.

Ondertussen deed Iris bij mij precies hetzelfde, waarbij het me verraste hoe vanzelfsprekend mijn lichaam haar toeliet. In mijn beleving voelde het zelfs aan alsof mijn kutje haar vinger naar binnen zoog.

Onze kus werd hartstochtelijker. Ik liet me totaal gaan en terwijl mijn duim boterzacht over haar knopje gleed, glibberde mijn wijsvinger vanzelf haar heet aanvoelende schede in.

Op het moment dat Iris kreunend haar ogen sloot, was ik eventjes bang dat ik haar pijn deed, maar dan zag ik de roodroze gloed die van haar wangen afstraalde. Een warme blos, niet van pijn maar van genot, begreep ik toen een nieuw kreuntje over haar lippen rolde. Het stelde me gerust, waardoor ik niet langer aarzelde om door te gaan. Zij trouwens ook niet en beetje bij beetje gingen we steeds meer in elkaar op. Met simultane, tedere beweginkjes jutten we elkaar verder op, waarbij het aanvoelde alsof we samensmolten en een eenheid vormden.

In de verte voelde ik een wervelende climax aan komen stuiven. Het overviel me niet zo plotseling als de eerste keer, maar het kwam geleidelijk aanrollen. Ook ik sloot mijn ogen, luisterend naar mijn lichaam. Een warme gloed, met de minuut prettiger, overspoelde me en ging uiteindelijk over in een bruisend verlangen naar het uiteindelijke moment van bevrijding. Net toen ik het niet langer kon tegenhouden, voelde ik haar kutje rondom mijn vingers verkrampen. Iris kwam gelijktijdig met mij klaar en samen gingen we kopje onder in een wervelende roes van zoete extase. Een zinderende smeltkroes van hete prikkels sidderde door onze lichamen en we klampten ons aan elkaar vast. Net zo lang tot we allebei weer tot rust kwamen.

Nagenietend, dicht tegen elkaar aan liggend, nam Iris mijn hand in de hare en met een vinger van haar vrije hand streelde ze over mijn lippen. Een klein en teder gebaar slechts, maar mijn gemoed schoot vol. Ik besefte plots dat mijn zoveel jongere buurvrouw mij de voorbije anderhalf uur een allesomvattend troostmoment liet beleven waar ik al zo lang nood aan had. Een zacht kneepje in mijn hand volstond om mijn oogsluizen te openen en het volgende moment rolden de tranen over mijn wangen.

“Hé,” fluisterde ze lief, “was het zo erg?”

“Nee!” stootte ik snikkend uit. “Het was fantastisch… Dankjewel, Iris.”

“Jij ook, Annemie. In jouw armen vergat ik al mijn verdriet.”

Met een krop in de keel kon ik enkel beamen dat ik het net zo had ervaren. “Iris, ik had er geen idee van dat de troost waar ik naar op zoek was zo dichtbij te vinden zou zijn,” voegde ik eraan toe.

“Nou, mijn liefelijke buurvrouw,” giechelde ze, “in dat geval wil ik met veel plezier nog heel vaak jouw troostmeisje zijn!”

Meteen de daad bij het woord voegend rolde ze boven op mij en terwijl ze me meenam in een tedere, intieme zoen, maakte ze met haar zachte dij de nodige ruimte tussen mijn benen. Met haar fluweelzachte, warme huid wist ze in een soort slome body massage elk gevoelig plekje van mijn lichaam te raken en met iedere tedere liefkozing groeide

het verlangen naar een nieuw moment van ultiem genot…