Zomaar opgepakt tijdens een rondje boodschappen doen, beschuldigd van passieve hulp bij een overval. Ik zou op de uitkijk hebben gestaan… en dat terwijl ik als brave huisvrouw me nergens van bewust was. Het moest gaan om een persoonsverwisseling, maar de agenten die me van de straat plukten hadden geen oren naar mijn schreeuw van onschuld. Nadat ik, uit pure frustratie om zoveel onrecht, een van die uitslovers een klap in het gezicht gaf, werd ik in de boeien geslagen en naar het politiekantoor gebracht, waar ik gelijk al mijn persoonlijke spullen moest afgeven. Twee uur lang zat ik in een muf verhoorkamertje te wachten tot ik aan de beurt zou zijn.

Eindelijk hoorde ik achter me de deur opengaan, maar ik vertikte het om te kijken wie er binnenkwam. Een warm klinkende vrouwenstem zei dat ik die dag niet meer verhoord zou worden omdat alle rechercheurs met dienst werden weggeroepen. De vrouw zei een stagiaire te zijn, die de opdracht kreeg om me naar een cel te brengen waar ik de nacht zou moeten doorbrengen. Ze moest me vooraf wel eerst fouilleren.

“Dit kan niet waar zijn!”, schreeuwde ik uit, terwijl ik opsprong en me in haar richting draaide. “Dit alles is één grote vergissing! Is er hier dan niemand die… Zoë!?”

Ze antwoordde niet. Ik merkte zelfs geen teken van herkenning, maar ik herkende haar absoluut wel! In haar uniform leek de dochter van onze overburen nog mooier, nog eleganter… nog verleidelijker dan het beeld dat ik van haar had als ze in een zomers jurkje door de straat fietste . Verbouwereerd omdat ik uitgerekend haar hier tegen moest komen, verzette ik me niet toen ze haar handen naar me uitstrekte. Integendeel, ik registreerde elke beweging die ze maakte. De manier waarop ze me betastte was zelfs aangenaam te noemen. Eigenlijk was het nauwelijks te vatten wat ze bij me opriep. De vingers waarmee ze doorheen de stof van mijn T-shirt de inhoud van mijn bh onderzocht, bezorgden me direct een opgewonden gevoel. Of ik het wilde of niet, Zoë smoorde probleemloos mijn laatste restje verzet in de kiem. Ik had de grootste moeite om niet te gaan zuchten zodra haar handen langs de binnenkant van mijn dijen onder mijn rok gleden. Ik voelde me als was in haar handen en een rilling trok door mijn hele lichaam. Ik dreef bijna toen ze een hand over mijn slipje liet gaan, zelfzeker en vakkundig.

“Klaar!” zei ze even later met een glimlach. “Ik breng je nu naar je cel.”

Eigenlijk had ik moeten protesteren, aan thuis moeten denken, moeten vragen om een telefoontje te mogen doen… maar ik kwam tot niets. In werkelijkheid sjokte ik op trillende benen achter haar aan, gefascineerd kijkend naar haar wapperende haren en naar het opwindende, sierlijke wiegen van haar strakke, jonge heupen en billen. In het half jaar dat Zoë en haar ouders tegenover ons woonden had het mooie meisje al heel vaak mijn aandacht gevangen. Toch was het een schok voor me dat ik erover fantaseerde hoe lekker het niet zou zijn als zij die nacht bij me zou blijven. Vanuit het niets overviel me zomaar opeens het gevoel dat mijn gedwongen verblijf in de cel in dat geval alsnog een aangename ervaring zou kunnen worden, maar ja… Zoë gedroeg zich zo koeltjes en professioneel dat ik daar niet op hoefde te rekenen. Tegelijk was dat echter ook wel geruststellend. Fantaseren kan best leuk zijn, maar ik was nu eenmaal een keurig getrouwde vrouw en dat kon ik maar beter zo houden.

De harde metalen brits met de veel te dunne matras, het muf ruikende hoofdkussen en het schurende katoenen laken waren niet bevorderlijk voor een degelijke nachtrust. Om nog maar te zwijgen van mijn zorg om de ongerustheid van mijn man omdat ik die nacht niet thuis zou komen. Die zorg verdween echter snel naar de achtergrond toen na een hele tijd van onrustig woelen de celdeur zachtjes openging. In het flauwe schijnsel van het nachtlicht op de gang herkende ik de contouren van mijn buurmeisje meteen. Even zacht en langzaam ging de deur weer dicht en ik merkte dat ze op de tast de weg zocht. Aan haar schuifelende voetstappen kon ik afleiden dat ze stopte bij het hoofdeinde van de brits. Plots was haar hoofd dicht bij het mijne. Haar adem streelde mijn wangen terwijl ze me toefluisterde dat ze eerder op de avond het inwendig onderzoek was vergeten.

“Wat denk je wel van mij?” bitste ik verbouwereerd. “Zie ik er misschien uit als een drugskoerier of zo?” Ik wilde boos opveren maar 2 sterke handen hielden mijn schouders stevig op het bed gedrukt. “Ik wil naar huis! Mijn man weet niet waar ik ben!”

“Rustig, Brenda..! Ik heb jouw man gebeld. Bart weet dat je hier moet blijven tot je bent verhoord. Dat intern onderzoek is trouwens gewoon routine hoor. Je hebt echt niets te vrezen. Vrouwen onder elkaar, weet je wel. Ik ga je heus geen pijn doen.”

‘Ze noemde mijn naam en die van mijn man,’ gonsde het door mijn hoofd. ‘Ze heeft me dus toch herkend.’ Een vaststelling die volstond om gehoorzaam achterover te blijven liggen en weldra verdwenen haar handen van mijn schouders. Achter mij hoorde ik het geritsel van textiel dat werd uitgetrokken. Voor ik goed en wel besefte wat er gebeurde, vloog het laken al van me af. Twee tellen later trok Zoë mijn T-shirt op tot onder mijn kin en meteen daarna klauwden haar vingers stevig in het malse vlees van mijn borsten. Eerst wilde ik nog protesteren, maar toen ze over me heen boog en ik voelde hoe mijn rechter tepel door haar zachte lippen werd omsloten, smolt mijn protest als sneeuw voor de zon. Een onwillekeurig kreuntje ontsnapte me op het moment dat ze met haar lekker heet tongetje rondjes begon te draaien rond en over mijn snel hard wordende nippel. Plots voelde ik een van haar grote borsten, waar ik al zo vaak stiekem met bewondering naar keek tegen mijn wang aanwrijven.

Het tolde in mijn hoofd. Twintig jaar huwelijk, twintig jaren van monogaam heterobestaan kwamen plots op de helling te staan, alleen maar door wat tedere likjes en een zachte meisjesborst die mijn wang streelde.

“Geen woord hierover tegen Bart,” hoorde ik mezelf lispelen.

Nog verbaasd dat ik mezelf zo makkelijk gewonnen gaf, verzekerde ze me op fluistertoon dat mijn man het van haar beslist nooit zou horen. Daarmee haalde ze mijn laatste barrière onderuit en het was sterker dan mezelf toen ik haar borst met twee handen vastpakte en naar mijn mond leidde. Als een goede leerlinge volgde ik Zoë’s voorbeeld door haar harde puntje krachtig tussen mijn lippen te zuigen.

“Oh ja…” zei ze, gevolgd door een diepe zucht, waardoor ik wist dat het goed zat. Liggend op mijn rug en zij vanaf het hoofdeinde over me heen gebogen, likten, zoogden en streelden we elkanders borsten dat het een lieve lust was en tegelijkertijd werd het geile lustgevoel dat ze bij me opriep alsmaar sterker. Pas toen haar vingers na een lange tijd strelend over mijn buik naar omlaag gingen en onder de stof van mijn slipje schoven, dacht ik terug aan dat voorop gestelde inwendig onderzoek. Alhoewel, onderzoek…? Waarom ging ze dan zo nadrukkelijk op zoek naar mijn klitje en vooral… Waarom deed je er zoveel lekkers mee, eenmaal ze mijn knopje had gevonden? Maar ach, Wat kon mij het ook schelen. Op een onverklaarbare manier voelde ik me zo ontzettend op mijn gemak bij haar. Tegelijk was ik zo opgewonden en zo geil dat ze gewoonweg alles met me mocht doen. Ik denk dat Zoë mijn gedachtegang kon volgen, want ze reageerde door met haar handpalm zachtjes over mijn behoorlijk opgewonden vrouwelijkheid te strelen. Brandend van verlangen drukte ik mijn hete epicentrum tegen haar hand op, in de hoop dat ze me met penetrerende vingers tot de hare zou maken.

Ik hoorde haar zacht maar duidelijk grinniken om zoveel onverholen wellust, maar mij mijn zin geven, dat deed ze niet. Haar hand gleed over mijn lipjes naar omlaag en plots voelde ik een vingertop de kleine schubbetjes rond mijn sterretje verkennen. Ze deed dat echter zo opwindend en zo teder, dat ik er niet eens aan dacht om me te verzetten toen het topje van haar vinger de strijd aanging met mijn sluitspier. Ik dwong mezelf om me te ontspannen en dat lukte nog ook. Gelijk schoof een vingerkootje mijn donkere kanaal binnen. Ik zette me al schrap voor wat nog volgen zou, maar dan trok Zoë haar vinger onverwacht terug. Haar hand gleed opnieuw over mijn lipjes, ditmaal omhoog, mijn broekje weer uit.

“Wees lief voor me, Brenda. Dan ben ik lief voor jou…”

“Hmm”

“Mooi… Trek dat broekje dan maar uit en schuif een beetje op, dan kun jij me tegelijkertijd onderzoeken.”

Nauwelijks was ik klaar met wat ze me opdroeg, of daar schoof Zoë al naast me met dat lekkere lijf van haar.

Mijn stoutste intieme fantasieën werden werkelijkheid toen we elkaar innig omarmden. Zoveel zachte naaktheid, zoveel warmte, zoveel… vrouw. Zodra ze haar mond op de mijne drukte, gingen we helemaal op in een verzengende tongzoen. Een onwijs hete zoen waar we allebei ons verlangen naar elkaar in legden. Wat zoende ze lekker zeg, en ondertussen leidde ze mijn vingers tussen haar gespreide dijen. Haar lipjes voelden zacht als fluweel en tegelijk ook heel warm en vochtig.

“Doe maar,” zei Zoë, onze vurige kus eventjes onderbrekend, maar al gauw nam ze alweer bezit van mijn hele mond.

Plots was haar hand daar en wat ik al veel eerder wilde, gebeurde nu wel. Twee gretige vingers schoven moeiteloos mijn hunkerende grotje binnen. Voor mij het sein om ook haar te geven waar ze naar verlangde.

Een eerste warme rilling gierde door mijn hele lichaam op het moment dat ze haar vingers in een sloom tempo begon te bewegen. Tegelijk wist ik dat dit een nacht ging worden die me mijn verdere leven bij zou blijven. Wulps en kronkelend van verlangen, plooide ik mijn lijf strak tegen het hare. Veel sneller dan ik ooit kon vermoeden, joeg ze me de zevende hemel in. Een moment van extase zoals ik nooit eerder beleefde en tegelijk realiseerde ik me dat ik dit nachtje in de cel plots helemaal niet erg meer vond.