“Eindelijk”, fluister ik stilletjes wanneer ik die ochtend om 7u00 de sleutel in het slot van de voordeur steek. Een kleine bel weerklinkt wanneer ik de deur open en weer sluit. Vandaag gaat mijn winkel open, en ik ben er reuzetrots op.

Genietend kijk ik om me heen. Als een film passeren de voorbije 12 jaren in sneltempo voorbij mijn ogen. Toen ik afgestudeerd was op mijn 20ste had ik voor mezelf dat ik ooit mijn droom zou waarmaken. Twaalf jaar lang heb ik keihard gewerkt, tot soms zelfs drie baantjes op hetzelfde moment, om toch maar genoeg te kunnen sparen. Nu, op mijn 32ste, is het me eindelijk gelukt. Ik ben de trotse eigenares van mijn eigen boekenwinkel.

Boeken zijn namelijk de rode draad doorheen mijn leven. Boeken hebben me voornamelijk veel wijsheid bijgebracht, maar ze waren ook mijn steun en troost in moeilijke tijden. Boeken hebben me doen lachen, doel huilen en ja, ze hebben me ook al dikwijls opgewonden. Boeken zijn voor mij een verslaving. Boeken zijn mijn alles. Daarom wist ik al snel dat ik ooit mijn eigen boekenshop zou hebben. Maar ik wou geen gewone zoals je in elke winkelstraat wel kan terugvinden. Neen mijn shop zou anders zijn, en dat is zij ook geworden.

Ik snuif de vage muffe geur van de vintage meubelen die ik verzameld heb in. De grote hoge kasten, die ik in Engeland gevonden heb, zijn de blikvanger van mijn shop. In het begin van de jaren 1900 hebben ze nog in een apotheek te Londen gestaan. Ook de grote toonbank is een echt antiek stuk. Deze vond ik tijdens een uitverkoop in een klein Frans dorpje. Daar stond hij al sinds 1850 in het lokale stadhuis. Zelfs de verlichting is vintage, die heb ik op de kop kunnen tikken in Duitsland, waar ze tijdens de oorlogsjaren een bordeel verlicht hebben.

Ook mijn aanbod van boeken is terecht speciaal te noemen. Geen actuele fictie of 101 dieetboeken in mijn winkel. Neen, ik verkoop alleen de echte klassiekers die iedereen zou moeten gelezen hebben in zijn of haar leven. Waar ik wel een grote collectie van genomen heb zijn reisboeken, want dit is een andere passie van mezelf. Een groot stuk van mijn kleine shop heb ik dan ook gereserveerd voor allerhande reisinfo.

Ik ga nog snel met de stofvod over alle meubelstukken en bekijk mezelf dan eens goed in de grote spiegel aan de muur alvorens ik straks om 8u00 voor het eerst mijn winkel open. Speciaal voor deze opening heb ik mijn lucky gele bloemenjurkje aangetrokken. Dit kleedje accentueert mijn vrouwelijke vormen prachtig. Mijn peervormige borsten komen er mooi in uit en er zit een kleine speelse decolleté in. Het rokgedeelte komt net tot boven mijn knieën waardoor mijn iets te mollige dijen verborgen blijven. Mijn halflange natuurlijke rode haren komen licht krullend tot net op mijn schouders. En mijn voetjes zitten in mijn lievelings zwarte enkellaarsjes. “Ik ben er klaar voor”, pomp ik mezelf op en ik open de deur.

Het is ondertussen bijna middag en ik heb nog geen enkele klant gezien. Zelfs mijn vriendinnen die beloofd hadden om eens binnen te springen haken één na één af via een WhatsAppje. Ik hoop dat dit geen voorbode is voor wat komen zal, want dan zal ik binnen de drie maand failliet zijn, want al mijn spaargeld zit in deze droom. Maar plots ontwaak ik uit mijn doemdenken want voor het eerst hoor ik de belletjes boven de deur rinkelen en ik ben het niet die binnen stapt.

“Goeiemiddag”, zeg ik vriendelijk tegen de dame die mijn winkel binnenloopt. “Hoi hoi”, zegt ze vriendelijk terug. De vrouw, die ik zo eind de twintig schat, loopt onmiddellijk naar het rek waar 'Klassiekers' boven hangt. Ik zie onmiddellijk dat het een speciale dame moet zijn, want het is zeker iemand die opvalt op straat. Ze draagt een zwarte jurk waarin een soort van corset verweven zit. Het doet me een beetje aan die gothicas denken die je een tiental jaar geleden overal zag lopen. Het rokgedeelte van de jurk was redelijk kort want toen ze zich een beetje voorover boog kon ik, door de panty in netstof, de boord van een felroze hipster zien. Ook in haar lange zwarte haren zaten er enkele felroze accenten en rond haar polsen droeg ze van die brede zwarte leren banden met van die metalen noppen op. Door de visnetstof van haar panties kon ik zien dat haar linkerbeen vol met tattoos stond. Maar ook op de andere stukken huid zag ik diverse deeltjes van felgekleurde tekeningen. Deze dame hield duidelijk van roos en zwart. Zelfs haar sneakers hadden die 2 kleuren in zich verwerkt.

“Je hebt een prachtige winkel”, zegt de dame en ik schrik want ik besef plots dat ik haar zit aan te staren. “Euh dank u”, stotter ik. Ze keek aandachtig naar alle titels in het rek en haalde er toen één bepaald exemplaar uit. “Oh je hebt mijn lievelingsboek ook”, zegt ze en ik stap vanachter mijn toonbank om deze klant te assisteren. In haar handen houdt ze Madame Bovary van Gustave Flaubert. Het boek uit 1856 wordt aanzien als het meesterwerk van deze auteur maar ook als één van de allereerste erotische romans. “Het is inderdaad een klassieker”, zeg ik wanneer ik zie welk boek ze vast heeft. “Tijdens het lezen van dit boek heb ik ooit mijn eerste echte orgasme beleefd”, biecht de onbekende dame schaamteloos op. “Euh”, stotter ik, “het is inderdaad nogal erotisch”, herpak ik me. De dame moet lachen.

“Winden boeken jou dan niet op... Isolde”, vraagt ze zonder blikken of blozen. Ik schrik want deze onbekende vrouw kent mijn naam. Ze ziet hoe ik geschrokken ben en plotseling voel ik een zachte por op mijn linkerborst. Met haar vinger duwt ze voorzichtig op het naamplaatje dat daar hangt. “Juist ja”, zeg ik al lachend nu. “Ik ben Charlotte”, stelt ze zich voor en ze steekt haar hand uit. Ik neem die vast en schud haar de hand, die verbazingwekkend zacht aan voelt. “Heb je nog erotische lectuur”, vraagt Charlotte. Ik knik enthousiast van ja.

Het volgende kwartier neem ik Charlotte mee op een reis door mijn winkel. Ik laat haar wel onmiddellijk blijkt dat je bij mij geen commerciële brol genre 50 tinten zal vinden, maar wel echte literatuur en poëzie. Gelukkig is erotiek ook een rode draad in de literaire geschiedenis. Charlotte is razend enthousiast en ik kan tot haar grote verwondering enkele klassiekers laten zien die ze nog niet kende. Na amper 15 minuten voelt het alsof ik deze vrouw al jaren ken. Ik had niet gedacht dat ik na amper enkele uren op mijn eerste openingsdag reeds iemand zou gevonden hebben die zo gefascineerd is door boeken zoals ik.

“Ik word geil van boeken”, bekent Charlotte plots zonder blikken of blozen, “ik heb ze nodig om klaar te komen”. Ik weet niet wat zeggen. Deze vrouw doet iets met mij wat ik nog nooit in mijn leven meegemaakt heb. De voorbije minuten minuten met Charlotte hebben ervoor gezorgd dat mijn grote schaamlippen opgezwollen zijn en hoe een vochtige warmte zich meester heeft gemaakt van de binnenkant van mijn slipje. Nooit had ik gedacht dat ik ooit stoute gedachten zou hebben over een andere vrouw, maar de passie en geilheid hoe ze over boeken praat, maakt me gek.

“Ik begrijp je”, zeg ik na enkele seconden pijnlijke stilte. Charlotte moet lachen. Met drie nieuwe boeken onder haar arm lopen we samen naar de toonbank waar ik de rekening voor haar opmaak. “Dat is dan 69,99 euro aub”, zeg ik haar vriendelijk. Ze haalt een briefje van honderd uit een klein zakje van haar jurk en overhandigt het aan mij. “Heb je interesse in een klantenkaart”, vraag ik haar en ik schuif een klein formuliertje naar voor waar ze haar gegevens op kan invullen. “Ooh graag”, zegt Charlotte, “ik zal hier zeker nog terugkomen”. “Dat is lief”, zeg ik tegen haar. Omdat ik mezelf geen houding kan geven speel ik met mijn halflange rode haren. Charlotte moet lachen en begint dan het formulier in te vullen.

“Aub”, zegt ze en ze overhandigt mij het formulier. Ik neem het aan, leg het aan de kant en geef Charlotte nu haar wisselgeld. De boeken heb ik ondertussen in een tasje gestoken en geef het haar. “Tot snel”, zegt ze met een knipoog en ik zie haar heupwiegend de winkel verlaten. “Tot de volgende”, zeg ik lief en ik kan het echt niet laten om naar haar kontje te kijken. Wat gebeurt er toch met mij. Ik val niet op vrouwen. Waarom doet deze dame dan zo'n zaken met mij.

Het wordt zes uur 's avonds en ik besluit om de winkel te sluiten. Veel klanten heb ik niet gezien doch ik mag niet klagen over de verkoop. Elke klant die binnen kwam heeft wel iets gekocht. Wanneer ik mijn kassa tel overtreft het zelfs wat ik voor ogen had, misschien dat deze winkel toch potentieel zal hebben. Maar Charlotte, mijn eerste klant, blijft toch door mijn hoofd spoken. Ik neem vervolgens de formulieren voor de klantenkaarten en wil deze invoeren in het programma dat ik hiervoor speciaal aangekocht heb. Het eerste formulier is dit van Charlotte. Ik zie onmiddellijk dat ze er iets extra op geschreven heeft. “Je hebt nu mijn nummer, bel me als je over je stoute gedachten van daarnet wil praten”, staat erop geschreven. Ik schrik me rot. Charlotte had duidelijk gezien dat ik niet enkel aan boeken dacht daarnet.

Het schrik effect heeft ervoor gezorgd dat een siddering doorheen mijn lijf blijft gieren. Ik neem de formulieren, steek ze in mijn rugzak en verlaat de winkel. Allerlei gedachten spoken door mijn hoofd. Op automatische piloot loop ik naar de parking waar mijn wagen staat. Ik betaal mijn ticket, neem de trap en zoek naar plaats D90. Ik stap in mijn wagen en blijf er verstard zitten. Ik voel voor de tweede keer die dag hoe mijn schaamlippen gezwollen staan, alsook de vochtigheid van mijn slipje. Ik haal de formulieren terug uit mijn rugzak en neem mijn smartphone. Ik toets een nummer in. “Hallo met Charlotte”, hoor ik een gekende stem aan de andere kant van de lijn. Secondenlang kan ik niets zeggen tot Charlotte zegt: “Dorpsstraat 47, eerste verdiep Isolde...”. Zonder iets te zeggen haak ik in, ik start mijn motor en stel mijn gps in op de Dorpsstraat 47.