“Binnen 300 meter rechtsaf, daarna bestemming bereikt”, zegt de vrouwelijke stem van mijn gps app op mijn iPhone. Ik rij nog een kleine honderd meter verder en parkeer mijn auto op de eerste vrije plaats van een zijstraat. Wanneer ik mijn contactsleutel omdraai, en de motor abrupt tot stilstand komt, hoor ik pas hoe hard mijn knieën aan het knikken zijn. Tot tweemaal toe heb ik het afgelopen kwartier mijn auto aan de kant gezet en bijna rechtsomkeer gemaakt. Maar de nieuwsgierigheid won het telkens van de angst. Ik wou deze avond, deze nacht, uitkijken en zien wat er zou gebeuren.

Met harde tikken slaat de kleine hak van mijn enkellaarsjes genadeloos op de overduidelijke pas aangelegde tegels van het voetpad. Ik kijk op de gevels van de Dorpstraat en zie dat ik pas aan huisnummer 13 ben. Vastberaden, maar nog steeds op flanellen benen, stap ik verder. Ik ontwijk de lichtbundels van de straatlantarens, precies alsof ik iets te verbergen heb. Maar lang zou ik me niet meer kunnen wegsteken. Ik sta voor huisnummer 47.

Ik neem de gevel in me op en zie dat het een klein appartementsgebouw is met slechts twee verdiepen. Het gelijkvloers bestaat uit enkel deze voordeur en een garagepoort. Ik zie ook maar twee deurbellen en op de eerste staat 'Charlotte' geschreven in sierlijke letters. Op de tweede staat niets. Hier sta ik dan, zoals met zegt op het point-of-no-return. De volgende seconden zullen een groot deel van mijn leven beslissen. Zal ik mezelf herontdekken door op deze bel te drukken, of zal ik het verlangen, wat me naar hier gebracht heeft, onderdrukken en terugkeren vanwaar ik kwam. Secondelang sta ik ik dubio wat ik zou doen. Mijn benen knikken en het angstzweet loopt langs mijn rug. “Kom nu maar gewoon binnen”, hoor ik plots Charlotte's stem door de intercom en met een luid zoemgeluid waait de voordeur voor me open.

Ze had me dus al die tijd al in de gaten. Nu kan ik echt niet meer terug. Ik loop de gang door en aan het einde begint de trap, die ik langzaamaan beklim. Wanneer ik op het eerste verdiep arriveer zwaait een deur open. “Dag Isolde”, hoor ik Charlotte's warme stem zeggen, “kom binnen”. Ik zie haar nog niet maar doe wat ze vraagt.

“Ik ben blij dat je gekomen bent”, zegt Charlotte en ik knik zachtjes om aan te tonen dat ik dit ook ben. Ik weet echter niet wat te zeggen. Ik herken trouwens amper de dame die nu voor me staat als diegene die in de winkel was. Ze had niet meer die chique gotische kledij aan, maar was nu zeer casual en huiselijk gekleed. Maar één ding had haar huidige kledij wel gemeen met deze van afgelopen middag. Ze was super sexy.

Charlotte droeg lange witte sokken die tot net boven haar knieën kwamen. Er stond een motief van een doodshoofd op in het roze. Ze droeg ook een blauw zilver shirt van vermoedelijk één of ander Amerikaans football team. Ik ben niet thuis in deze wereld dus ik heb geen flauw idee wie of wat die Cowboys zijn. Haar lange zwarte haren met roze accenten draagt ze nu speels in een pony. Het enige kledingstuk dat vermoedelijk nog hetzelfde is als deze middag is haar knalroze hipster. Vanmiddag kon ik reeds een klein boordje ervan waarnemen toen ze zich bukte, doch het shirt is net niet lang genoeg waardoor ik het felgekleurde stuk textiel nu quasi volledig kan zien. Ik merkte nu ook nog meer tattoos op dan deze middag. Haar prachtige slanke lichaam stond er bijna volledig vol mee. Enkel haar romp had nog geheimen voor mij.

“Maak het je maar gemakkelijk”, zegt Charlotte wanneer ze me in de woonkamer leidt. Een zoete geur van rozen wierook maakt zich meester van mijn zintuigen. De dimmer heeft gezorgd dat de verlichting een intieme schijn heeft aangenomen en tientallen kaarsjes zorgen op strategische plaatsen voor dat extra licht accent. Op de salontafel zie ik een fles rode wijn staan met twee grote glazen. Net zoals deze middag zorgt Charlotte gewoon met haar aanwezigheid ervoor dat ik me onmiddellijk op mijn gemak voel. Wederom krijg ik de gewaarwording alsof ik deze vrouw al jaren ken. Ik zak lichtjes door mijn knieën en maak de rits van mijn enkellaarsjes open. Eén voor één stap ik uit de leren schoenen en blootvoets voel ik nu de zachtheid van haar donkerrode tapijt. “Ga maar zitten”, zegt Charlotte en ze wijst naar de grote driezitbank, “dan schenk ik een glaasje voor ons uit”.

“Je woont hier prachtig”, zijn de eerste woorden die ik over mijn lippen krijg wanneer Charlotte de fles rode wijn neemt en de twee glazen tot één derde met het karmijnrode vocht vult. “Dank je, da's lief”, zeg ze en ze overhandigt mij een glas. “Waar zullen we op toasten”, vraag ik alvorens ik de rand aan mijn lippen plaats. “Op boeken”, zegt Charlotte, “want die hebben ons samen gebracht”. “Op boeken”, zeg ik speels en ik hef mijn glas op. Zachtjes tikt ze haar glas tegen het mijne terwijl we diep in elkaars ogen kijken. “Op boeken”, fluistert Charlotte stilletjes en gefascineerd kijk ik diep in haar helder groene irissen.

Tot mijn grote verbazing komt Charlotte niet naast me zitten maar neemt ze plaats in de relaxzetel die aan de andere kant van de salontafel staat. “Ik wil voor je lezen”, zegt ze plots. Dit had ik totaal niet verwacht. Ze schuift diep in de eenpersoons zetel en kruist haar benen. Wanneer de twee lange witte sokken over elkaar wrijven merk ik een kleine volk van statische elektriciteit. Naast haar staat een klein tafeltje en daar ligt een boek op. “Laat je gaan”, zeg ik tegen Charlotte en ik trek mijn benen naast me op om mezelf een comfortabele houding te geven in de grote sofa. “Ken je deze”, vraagt ze mij af en vanzelfsprekend herken ik het boek onmiddellijk. “Lady Chatterley's Lover van DH Lawrence uit 1928”, zeg ik alwetend en Charlotte knikt instemmend.

Het was een schandaalboek toen het uitgegeven werd omdat het niet alleen een overspel relatie tussen een rijke vrouw en haar jachtopziener beschreef, maar ook de beschreven seksscènes waren zeer expliciet en gedetailleerd voor die tijd. Toch werd het één van de grootste klassiekers in het genre, en vanzelfsprekend had ik hem ook in mijn boekenshop liggen. “Je kent inderdaad je erotische klassiekers”, zeg ik al lachend tegen Charlotte. “Ik heb je toch verteld dat ik ze nodig heb”, zei Charlotte en ik knik instemmend. Ondertussen had ik inderdaad al door wat erotische literatuur voor deze vrouw betekende.

Ik nam het grote glas rode wijn in mijn handen en vleide me nu halflings neer op de grote bank. Mijn gele bloemenjurkje gleed iets naar boven door deze beweging waardoor mijn mollige dijen een beetje zichtbaar werden. Charlotte had dit in de gaten en een ondeugende glimlach verscheen op haar gezicht. Langzaam draaide ze de dikke kaft en de eerste schutbladen over en ze begon voor te lezen.

Ik hing letterlijk aan haar lippen. De intonatie en zwoelheid in haar stem terwijl ze me aan het voorlezen was, maakte een beest in me wakker. Ze hypnotiseerde me met haar stemgeluiden en naarmate de tekst die ze voorlas erotischer werd, had ik meer en meer moeite om het beest in mij aan de ketting te houden. Ik had geen besef van tijd meer omdat ik zo gefascineerd aan het luisteren was, maar toen gebeurde het. Charlotte was aan de eerste seksscène in het boek gekomen. Mijn grote schaamlippen waren al geruime tijd opgezwollen door de serene passie waarmee ze voorlas, maar nu voelde ik het ook warm en vochtig worden in mijn slipje. Ik probeerde ongezien mijn dijen over elkaar te wrijven om me enige vorm van verlichting te geven, maar dit lukte maar amper.

Maar ook Charlotte had het moeilijk merkte ik. Tussen elke twee zinnen door keek ze me streng aan en ik wist dat ze doorhad hoe ik me nu voelde. Ondertussen had ze haar twee benen ook ontkruist en minuut na minuut gingen haar dijen meer en meer open. Terwijl de expliciete scène in het boek het hoogtepunt aan het bereiken was, merkte ik dat Charlotte nu met compleet gespreide benen voor me zat. Ik zag nu hoe ook haar schaamlippen gezwollen waren en zich aftekenden in de overduidelijk natte stof van haar knalroze hipster.

Charlotte las onverstoord verder, en ik kon nu niet anders meer dan mijn ogen in haar kruis priemen. Ik keek naar de aftekening van haar gespleten perzik in de hipster waardoor ik niet doorhad dat ze haar hand had laten zakken. Plotselings zag ik hoe ze met twee vingers over haar broekje wreef. Ik stond bloedgeil.

Woord na woord bleef ze zwoel uitspreken, en ik werd compleet gek. Haar stem had een verborgen passie in me opgewekt en haar wrijvingen over haar natte broekje hadden de ketting van het beest in mijn lijf kapot gerukt. “Laat je gaan Isolde” hoor ik plots Charlotte zwoel zeggen tussen twee zinnen door. Ze staarde me nu keihard aan en zweeg enkele seconden. Ik hield het niet meer uit. Ik opende mijn benen waardoor mijn gele bloemenjurkje nu volledig omhoog schoot. Mijn witte slipje was doorweekt en je kon mijn licht behaarde poesje doorheen de natte stof waarnemen. Langzaam liet ik mijn hand zakken tot ik net zoals Charlotte, mijn vingers op de natte stof had liggen...