Het is maandag middag als ik na de les naar het kantoor van mijn mentor loop. Het is laat en heel veel zin heb ik al niet meer maar we hebben een afspraak. Eentje die we al een paar keen hebben moeten verplaatsen omdat het niet uitkwam. Ik heb niet veel andere keuze dan me naar haar kantoor te begeven terwijl de rest van de leerlingen het pand verlaat. Ook het grootste deel van de docenten gaat al richting huis. Ik wacht voor de deur tot ze naar me toekomt. Nadine opent de deur en vraagt me met haar mee te lopen, ze deelt haar kantoor met een aantal andere docenten en ze wil dit gesprek ergens anders voeren. Ik loop met haar mee naar een ander kantoor en onderweg daarheen praten we wat over de lessen van die dag en het weer. Nadine vraagt me te gaan zitten en vraagt me hoe het met me gaat vandaag. 'Wel oké...' 'Weet je dat zeker?' '...' Geen antwoord. Soms zegt de stilte genoeg.

We praten een hele tijd over school, de toekomst, dromen, onzekerheden en de ingewikkeldheden van het leven. De tijd vliegt voorbij en ik ben blij dat ik onze afspraak na ben gekomen. Nadine heeft ogen die door je heen kijken. Zij is iemand tegen wie je met geen mogelijkheid kan liegen. Bij wie dat ook niet hoeft. Ze heeft een soort rust over zich heen die niet veel mensen hebben. Ze is forser dan de gemiddelde vrouw van haar leeftijd maar dat maakt haar niet minder aantrekkelijk. Ze is niet de typische mooie vrouw maar ze heeft iets mysterieus om zich heen, iets waar ik mijn vinger nog niet op heb kunnen leggen.

Ik heb pas door hoe lang ik daar heb gezeten als het huiten donker begint te worden. Het is winter en ik moet nog naar huis fietsen. Ons gesprek loopt tegen het eind aan en we staan tegelijkertijd op. We lopen naar de deur en nemen afscheid. Nadine zegt 'volgens mij kan jij wel een knuffel gebruiken..' en ze omhelst me, net iets langer dan gepast is. In elke situatie, laat staan tussen een docent en een leerling. Als we elkaar loslaten heeft ze een andere blik in haar ogen... Ze heeft iets ontdeugends. Iets wat me eerder nog niet aan haar was opgevallen. 'Eigenlijk had ik deze knuffel nodig... Ik wilde de warmte van je lichaam voelen...'. Ik schrik als ze dit zegt. Ze weet dat ik biseksueel ben maar ik weet ook dat zij getrouwd is. Tegelijkertijd gaat een en vonk af tussen mijn benen. Honderd gedachten schieten er door mijn hoofd. Over wat ik met haar zou willen doen, hoe ik haar tegen de muur wil gooien en mijn lippen op de hare wil drukken om mijn tong een we te laten vinden rondom de hare. Hoe ik haar uit zou kleden en over het bureau heen zou verwennen tot ze schreeuwt van verlangen.

Maar nog meer gedachten zijn er over dat dit helemaal niet kan, niet mag. En daarom zeg ik haar 'Sorry Nadine, maar ik moet echt gaan..'. Ik loop de deur uit en stap met een rood hoofd op de fiets. Die avond kom ik thuis met een heel nat slipje. En voor ik iets anders doe geef ik toe aan mijn verlangen om mezelf even te verwennen bij de gedachte aan haar.

Een paar dagen later heb ik les van Nadine, ik ben laat en kom als laatste de les in, nét op tijd. Nadine geeft me een blik waarvan ik niet helemaal zeker ben wat die betekend. Aan het eind van de les wenst ze iedereen een fijn weekend en zegt ze mij nog even te willen spreken. Ik zeg tegen mijn vriendinnen dat ze maar vast naar huis moeten gaan, dat ik ze morgen wel weer ziel. Onrustig en verwachtingsvol blijf ik achter in het lokaal met Nadine. 'Ik wilde het nog even hebben over ons gesprek van maandag...' 'Ja..?' 'Ik vind het geen probleem om deze uren met je door te brengen en naar je te luisteren. Ik ben er voor je, dat weet je toch? Het enige is...' 'Ja..?' 'Ik wil er natuurlijk wel iets voor terug..' 'Oh... En dat is?' 'Ik denk niet dat ik die vraag nog hoef te beantwoorden.. En ik denk ook niet dat jij het als vervelend zou ervaren...'

De blik die ik maandag voor het eerst in haar ogen zag heeft ze nu weer, maar nog veel sterker. En ik geloof dat ik dezelfde blik in mijn ogen heb, misschien gemengd met onzekerheid en angst. Maar de lust en het verlangen overheerst deze keer. 'Helemaal niet, ik begrijp heet goed wat je bedoeld..' Ik loop naar haar toe, druk mijn lippen op die van haar en grijp met mijn handen naar haar billen. Ik merk dat ze schrikt en even verstijft maar er vervolgens vol voor gaat. Haar tong omwikkeld de mijne en ik rpeof haar speeksel in mijn mond. Ze is zachter dan ik had verwacht. Haar handen verdwijnen onder mijn trui en maken zich een weg naar mijn stijve tepels. In één beweging maakt ze de sluiting van mijn BH los terwijl haar andere hand met mijn stringetje speelt. Alles in mij verlangt naar meer. Ik trek de gulp van haar broek open en mijn hand baant zich een weg naar haar schaamlippen. Mijn vingers hoeven geen moeite te doen hun weg te vinden, ze glijden zo bij haar naar binnen. Terwijl onze lippen nog verbonden zijn slaakt ze een zucht... En dan draait ze mij om, tilt me op en zet me op haar bureau. Ze trekt mij trui over mijn hoofd uit en ontdoet me van al mijn kleding. Met volle overgave stort ze zich op mijn lichaam. Van mijn mond vind ze haar weg naar mijn oor, waar ze even in bijt en fluisterd 'Je bent van mij.. Ik heb hier zo lang op gewacht...'. Haar tong baant zich een weg naar mijn borsten, bespeelt mijn tepels terwijl haar hand zich vermaakt tussen mijn benen. Ik ben zo opgewonden dat het me moeite kost niet direct klaar te komen. Dat heeft Nadine wel door en ze laat me wachten. Ze kust me overal, iedere centimeter van mijn lichaam en vermijd bewust de delen die zo verlangen naar haar aanraking, naar haar natte tong en haar mooie lange vingers. Ik hou het niet meer en beveel haar om me te begeren. Ik verlang zo naar haar aanraking dat het pijn doet. Maar ze geeft nog niet toe. Ze zoent me weer, haar warme tong vind de mijne en ze fluisterd 'Het is mijn spelletje.. Jij hebt hier helemaal niks te zeggen..'. Ze zoent me lang en vurig, onze tongen dansen om elkaar heen als er op de deur word geklopt. 'Ik zou je maar snel aankleden, anders kom je heel snel in de problemen' zegt Nadine, die al haar kleren nog aan heeft en zich naar de deur begeeft... Ik heb me nog nooit zo snel aangekleed. Gelukkig ben ik op tijd. 'Dag meneer De Waal, kom binnen, Janina wilde net weggaan..'