Eiland Schoolkamp - 11

Terug lopend naar hun badlakens was het Karel die het even wat te veel werd. Ze hadden net enorm genoten in de duinen van de jonge felle jongenslijven. Wat geil. En hij had zich helemaal mee laten slepen. Eindelijk had hij Henk eens goed in de armen gehad. Wat een lijf ! Wat een pik. Hij proefde zijn zaad nog in zijn mond. Henk van wie hij nachten kon dromen en bij diens beeld hij zich vaak genoeg had afgetrokken. Henk met die prachtige strakke kont en harde billen. Henk zo gespierd zo sexy had hem letterlijk bij de kloten genomen. Hij had het initiatief genomen en hem gewoon gepakt! Zo ver had het nooit mogen komen. Hij had zichzelf tot de orden moeten roepen. Karel, Karel waar ben je mee bezig! Dit zijn je leerlingen! Maar nee, de driften en geilheid en alles nam de overhand behalve zijn gezonde verstand dat hem anders nooit in de steek liet. Zo maar je pik achterna lopen en anders niet. Robbert in verwarring door het ontdekken van de mannenliefde. Jan omdat hij met zijn seksuele gevoel uit de anonimiteit is gekomen, al is dat heel beperkt. En Karel omdat die vandaag meer voor Jan is gaan voelen en dan ook nog seks hebben met twee leerlingen die net hun ontluikende mannenliefde aan het ontdekken zijn. Waar is hij in godsnaam mee bezig! Dit is allemaal niets voor hem. hij die alles altijd zo rationeel kan bekijken en dan heel nuchter en objectief kan oordelen. Wat een kwaliteit zeggen ze dan ! Tja ze moesten eens weten. Seks hebben met een getrouwde collega en dan ook nog met twee leerlingen. Hoe fout kan het gaan met die objectiviteit en het zo goed kunnende relativerende decaan. ! Dus wel heel fout! Hij had echt de grens van het toelaatbare over schreden en niet zo’n beetje ook. Wat nu wat morgen en wat later. Nu moest hij ook al de boel op een rijtje zetten en de consequenties overzien. Karel de zoveelste vandaag. Jan in de misère, Robbert in het ongewisse en Henk die zijn toekomst niet zelf in handen heeft maar dat afhangt wat Robbert beslist. Een mooi stel met zijn vieren. Er was één positief punt en dat hun verbond dat ze net zo uitbundig gevierd hadden. Geilheid ten top waar ze allemaal deelgenoot van waren of ten prooi gevallen van hun lusten. Geef het maar een naam maar het was gebeurd. En niet punt uit… Maar wat nu! Dit alles raasde door zijn hoofd op weg van het water naar de duinen.

Kom Karel wij gaan vast naar het kamp, wat doen jullie jongens.

Wij komen straks. Dan valt het niet zo op. Zei ik. Ik zwaaide en liep samen met Henk het duin op. We ploften letterlijk neer op onze handdoeken. Henk keek me aan en het enigen wat die nog kon zeggen: Wat een dag. En hij sloeg de armen om mij heen en we bleven zo een hele tijd zitten. We hoefden niets te zeggen Er was zoveel gebeurd. Zoveel in één dag. We wilden nu even helmaal niets. Alleen bij elkaar zijn en vooral niet zeggen. Stilte die fantastische stilte. Zonder hoeven te praten en er alleen maar zijn. Ik voelde Henk zijn aanwezigheid als een rots in de branding, Een rots is nog te weinig gezegd. Bergen kan ik met hem verzetten, Ik omhelsde hem en drukte hem heel dicht tegen me aan. Het enige wat ik kon zeggen: Henk ik houd van je, Ik weet het bijna zeker. En Henk antwoordde: Lieverd neem de tijd. Ik houdt heel veel van jou en na vandaag heb ik daarin helemaal geen grenzen. Ik houd grenzeloos van je. En hij pakte me beet en onze lichamen waren een. Helemaal een. We lagen bij elkaar in één energie. En waren bijna een eenheid van liefde. Bijna al kwam het punt van zeker wel heel dicht bij. Ik dacht aan de dingen die het afgelopen uur gebeurd waren. Heel veel heel intens en niet allen voor mij. Voor ons alle vier en dat muisje zou nog wel eens een staartje kunnen krijgen.

En opeens besefte ik dat Henk en ik de regie en de macht hadden om er een muizen staart of een rattenstaart van te maken. Maar daar wilde ik het nu niet over hebben. De zon verwarmde onze lichamen en ons zweet plakte onze lichamen aan elkaar. Op dit moment wilde ik niets anders en ook niets liever. Deze kanjer, deze prachtige jonge kerel waaraan alles gewoon perfect was hield van me. Ik hoopte dat gevoel ook te mogen beleven. Ik voelde dat ik al aardig op weg was. Maar toch!... Henk zijn arm drukte wat steviger en ik liet me even helemaal gaan gewoon bij Henk bij die kanjer en nu niet meer denken en zo droomde ik weg in een verstild dommelen. Twee jonge mannen verstrengeld in een duinpan. Twee jonge mannen aan het begin van…………….. we zullen zien.

Karel pakte zijn spullen bij elkaar. Wat kijk je nurks zei Jan. Klopt, weet je wel wat er net gebeurd is? Besef je wel welke risico’s we lopen. We hebben door onze geilheid en geef het maar een naam aan onze kop gek gemaakt. Jan, wij seksen met leerlingen. Weet je wel wat dat inhoudt? Jan keek mij aan. Ja Karel, zeker weet ik dat. Wanneer deze jonge mannen uit de bocht springen kunnen wij onze banen vaarwel zeggen. Jij alleen je baan en ik niet alleen mijn baan maar ook mijn huwelijk. Dacht je nu echt dat ik gek was. Nadat jij met Henk aan het vrijen was en ik met Robbert er achteraan ging gewoon mijn hormonen volgen d en niet mijn verstand totdat ik klaarkwam samen met jou afgetrokken door onze leerlingen met hun zaad in onze mond al vrijende. Karel ik ben ook niet gek en na al die geiligheid viel bijna in een enorm gat ik kon niets zeggen. Gelukkig zei Robbert: Kom mee de zee in en dat gaf een goede escape. Maar ik snap je helemaal. We zitten in een moeilijke situatie en dat allemaal in één dag en dat allemaal doordat we ons hebben laten leiden door onze geiligheid. Jij en ik, maar ook de beide jongens.

Maar een gevoel zegt me dat ik van de jongens niets te vrezen heb. Ik zit meer met mijn eigen gevoelens. Jij hebt iets bij mij wakker gemaakt wat mij verontrust Karel. Karel keek Jan helemaal verbouwereerd aan. Hoezo? Ik heb het gevoel dat ik meer voor je voel dan alleen maar een vriend. Ik ben eigenlijk een beetje verliefd op je. Nee Jan, dat verbeeld je je maar. Dat komt door deze dag vol seks en geiligheid.

Ik denk het niet Karel. Deze dag bevestigd iets in mij wat ik al een hele tijd voel. Kijk nu maar niet zo verschrikt kerel ik vraag je echt niet ten huwelijk maar ik wil mijn gevoelens naar jou toe wel even kenbaar maken. Maar Jan, Marjan en je gezin. Jan wuifde het weg en kwam naar Karel toe. Niet zeggen kom en terwijl de beide mannen omstrengeld aan het strand stonden laaiden de emoties bij Jan heel hoog op en stroomden de tranen vrijelijk over zijn wangen. Hij rook de heerlijke geur inde hals van Karel. Die wilde wat zeggen en Jan kon niets anders uitbrengen dan stttt, niets zeggen houd me vast heel stevig ik heb je nu nodig heel hard nodig….. even je voelen. Je man-zijn je betrokkenheid, je lichaam, je zijn. Ik heb je nu heel erg nodig Karel. En zo bleven de beide vrienden collega’s en minnaars een hele tijd staan in de stilte van het strand. Jan zocht de mond van Karel en een innige kus volgde terwijl de handen over hun zo bekende lijven gleden. Bekend maar nu met een nieuwe dimensie, een lijfelijke.

Kom, zei Karel na een tijdje, we gaan naar het kamp. We hebben gelukkig nog een paar dagen om daar samen over te praten en hoe we uit deze hele verwarde en gecompliceerde situatie moeten komen. Ze pakten beiden hun spullen en liepen naar de fietsen. Er werd geen woord meer gesproken. Twee mannen die vandaag twee anderen waren geworden. Wat een dag. Wat een belevenissen. Wat een gedoe en dat alleen maar door testosteron!

In de duinpan lagen nog steeds geheel dicht tegen elkaar aan de beide jongens. Wanneer je dit gezien had zou je glimlachend hebben gekeken. Wat een idyllisch tafereeltje, Wat een prachtig plaatje. Twee prachtige lijven, gekleurd door de zon innig in elkaar verstrengeld en dan in diepe rust.

Henk werd wakker. Hij voelde het zware slapende lichaam van Robbert tegen zich aan en glimlachte. Wat heerlijk en wat rook die lekker. Zijn hoofd lag ook precies in de hals en hij ervaarde de reuk van Robbert. Geen bloem kon lekkerder ruiken. Hij wilde zo wel uren blijven liggen. Wat was er de afgelopen 24 uur veel gebeurd. Gebeurtenissen die hoe dan een grote invloed zouden hebben op het verloop van zijn leven. De liefdesverklaring naar en van Robbert. De steeds grotere toenadering van zijn kant. Hij kon heel goed begrijpen dat Robbert de tijd moest hebben. Die kreeg hij van hem helemaal, maar hij hoopte wel dat er tijdens het stil houden genoeg gelegenheid was om Robbert ook te laten zien dat hij echt van hem hield. Niet alleen maar lichamelijk maar juist vanuit zijn hart. En een warm gevoel van echte liefde doorstroomde zijn lichaam. Het beste bewijs van zijn liefde was nu zich houden aan de afspraak van Robbert. Hoe moeilijk hij dat ook vond hij zal dat zeker doen. Het moeilijkste vond hij om er niet met Irma over te mogen spreken. Maar ook naar haar zou hij zich stilhouden. Dat was meer een bewijs van zijn kant voor zijn liefde. Hij streelde het lichaam en gaf een zachte kus. Hé Robbie, wakker worden lieverd, we moeten naar het kamp.

Ik kwam van een heel verre droom waarin liefde een grote rol speelde en hoorde mijn naam Robbie. Zo noemde mijn oma mij altijd. Opeens besefte ik dat ik tegen Henk aan lag met mijn neus in zijn haar en zijn warme lijf tegen mij aan. Ik geloof dat ik in slaap ben gevallen.

Ik weet het wel zeker. Ik gaf hem een kusje maakte me los uit de omhelzing en rekte me uit. Henk, jij noemde me Robbie, wat lief. Hoezo!? Dat was het koosnaampje van mijn oma voor mij. Ja, voor jou wil ik Robbie zijn. En ik gaf hem een innige kus die ontvangen werd als een geschenk uit de hemel. Je hebt gelijk. We moeten terug. Zouden Jan en Karel er al zijn? Die hebben zich aardig in de nesten gewerkt. Nou zij niet alleen. Hoezo Deelgenoot zijn geeft ook verantwoordelijkheid. Dat klopt, maar dat kunnen wij wel aan. We zijn geen roddelaars van het zeilkamp. Nee, maar de minnaars van het eiland! Ik blijf nog even naakt lopen en doe mijn short bij de strandovergang aan. Ik ook Heerlijk die warme zon nog even tegen mijn blote lijf. Het water was laag en het strand leek een eindeloze vlakte met zo her en der wat achtergebleven zeewater in de warme poeltjes. We genoten beide zienderogen. We hoefden niets te zeggen, maar ervaarden dit als een cadeautje van moeder natuur.

In het kamp waren wij de laatsten die binnenkwamen. Allen zaten ze al bij elkaar en er werden ervaringen uitgewisseld over de invulling van de vrije dag. Die hebben geslapen in de duinen zei Irma. Robbert wat ben je verkleurd! Ja ik zal straks eens goed in de spiegel kijken. We hebben een zalige stranddag gehad gewandeld, gezwommen, gezond en vooral genoten van het prachtige strand. En jullie dan, vertel! En zo werden allemaal hun belevenissen verteld.

En jullie dan: dit was richting onze kampleiding. Ik heb heerlijk genoten van de stilte om een boek te lezen en daarna ben ik bezig te gaan om deze maaltijd voor te bereiden.

En Karel en Jan dan. Ook al gekleurde koppen van de zon. Wij zijn sportief geweest en hebben een wandeling naar het eindpunt gemaakt en weer terug. We hebben naar de natuur op zijn mooist gezien en ervaren. En nu helpen we Lucia met haar verantwoorde maaltijd, want zij vond dat het nodig tijd werd voor de vitamientjes. Kom we gaan eten. Daar was niets mis mee. Iedereen had reuze honger en Lucia had haar best gedaan. Tijdens de maaltijd was het ongewoon stil. Henk wat ben je stil, zei Babette. Dat zijn we helemaal van jou niet gewend. Het eten van Lucia smaakt zo lekker dat ik nergens anders aandacht voor heb. Grapte hij terug. Zijn blik bleef even hangen bij Irma die hem met een frons aankeek.

Karel nam direct de regie over en vertelde wat de planning voor vanavond was. We zouden naar de vuurtoren gaan en wanneer het donker was de toren beklimmen en dan genieten van het nachtelijke uitzicht. Morgen stond er een Robbentocht op het programma en daarbij waren we een fiks aantal uren op zee. Daarna konden we even gaan winkelen. Na het eten gingen we ons eerst douchen. We stonden met alle jongens weer in het douchelokaal. Ik keek de anderen aan en merkte dat ik toch op een andere manier naar hen keek. Natuurlijk werd het weer een dolle boel. Het water spatte alle kanten op. Wat ben jij lekker bruin, zei Tim tegen Henk en jij hebt ook een verkleurde kont naar mij. Hebben jullie in je nakie gelopen? Alle blikken waren nu gericht op onze billen. Ja, zei Henk dat doe ik altijd en hier was het strand groot genoeg en geen mensen. Het was me nog nooit zo opgevallen maar ik vind dat best mooi. Ik geloof dat ik ook met mijn billen in de zon gaat. Nou dan mag je wel factot 100 op doen Tim, want je billen zijn melkwit. En meteen werden de kleuren van de billen naast elkaar gehouden. We hadden de grootste pret.

Jan en Karel kwamen ook binnen. Is er nog plaats heren of moeten wij naar de hokjes. Nee hoor plek genoeg we gaan er wel weer samen onder zei Evert. Dat vindt Arnaut lekker en hij kroop bij Arnaut onder de straal. Hier is ook nog een plekkie zei Wim terwijl hij bij Tim ging staan. Jan en Karel gingen onder de douches. Loop jij ook altijd naakt Karel, zei Tim. Wij hadden net vergelijkend waren onderzoek van onze billen en Henk was de bruinste winnaar maar volgens mij zijn die van jou bruiner. Ga eens naast elkaar staan met de billen naar ons toe. Ik zag een kleine terughoudendheid bij Karel, maar om alles toch zo gewoon mogelijk te laten lijken gingen ze naast elkaar staan. Henk won en zei dan ben ik billenkampioen.

Maar de andere kanten van de jongens vond ik veel mooier. En ik ging ze nu ook anders bekijken. Hoe zouden allemaal in stijve positie zijn dacht ik. Maar gauw aan wat anders denken want mijn lul zakte al aardig vol bloed. En ik was niet de enige de meesten hadden hem net iets voller dan gewoonlijk. Dit werd precair.

Ik ga vast afdrogen en in een mum waren we allemaal aan het drogen. Ik dacht dat iedereen bij zichzelf wel bepaalde spanning voelde opkomen en om stijfheid te voorkomen was afdrogen en aankleden de beste remedie.

Ik zag Evert ook naar mijn pik kijken net iets langer dan normaal waaruit meer dan gewone belangstelling bleek. Ik kreeg het er benauwd van en ging met de handdoek om me heen naar de tent. Henk kwam achter me aan en deed de tent dicht. Hé billenkoning kom eens hier fluisterde ik. Ik vind je billen ook mooi maar de andere kant veel lekkerder en pakte hem bij zijn leuter die daar spontaan op reageerde. Sttt zei Henk dat de anderen ons niet horen. Ik hield de vinger voor mijn lippen en nam de zalige pik in mijn mond en begon te zuigen. Nu jij, zei Henk. Ik kan dan wel billen koning zijn maar dan ben jij pikkenkoning. Heb je het gezien Jij hebt de grootste van allemaal. Zag je hoe Evert naar je keek? Maar die heeft dan ook maar een heel kleintje en die van jou zag er onder de douche lekker vol uit. Kom hier dan wil ik die pik wel eens verwennen en zo lagen we heel stil elkaar even te pijpen. Ik wil niet komen ik wil vannacht weer daar ruim de tijd voor nemen zei ik en ging rechtop zitten en nam Henk zijn hoofd tussen mijn handen en drukte een kus op zijn lippen.

Hé zijn jullie klaar? We willen zo gaan of is er iets mis. De bezorgde stem van Irma haalde ons weer in de realiteit.

Nee niets aan de hand, we komen eraan maar we kunnen onze spullen niet vinden. Maak er dan ook niet zo rommeltje van! Tot zo wij lopen al naar de fietsen.

We deden gauw onze kleren aan en snelden die kant op. Robbert wat ben jij vandaag verkleurd Je hebt een heel rode kop zei Babette. Tja, ze moest eens weten. We stapten op onze fietsen en reden richting de vuurtoren. Dat was nog een hele trap. Eigenlijk had ik veel liever met Henk in de tent gelegen. Gewoon even liggen en verder helemaal niets. De nacht kon voor mij niet snel genoeg komen. De tweede nacht met Henk,en wat had ik veel te verwerken.