Uit De Kast? - 4

Met kloppend hart ging ik bij het huis van Roeland naar binnen. Zo was ik er jaren niet geweest en nu twee keer op één dag. Zouden ze daar wat door hebben? Esther had mij al met zo’n speciale blik aangekeken. Ik zou wel zien. Roelands moeder en Esther zaten tv te kijken.

‘Hallo David, wat leuk dat je er bent.’ Roelands moeder stond op en kwam naar me toe. ‘Jullie gaan vanavond het spel van je neef spelen heb ik vernomen van Roeland.’

Ik knikte. Esther zat ook in de kamer en zwaaide me gedag.

‘Roeland is boven op zijn kamer. Hier neem wat drinken mee.’ En ze stopte me een fles cola en twee glazen in de handen.

‘Je weet de weg hè?’

‘Gewoon boven en nog steeds op dezelfde kamer.’ grapte ik en liep naar boven.

De deur stond op een kier en ik zag Roeland achter de pc zitten. Hij hoorde me aankomen en keek me met twee zachte en oh, zo verliefde ogen aan.

Hij stond op en deed de deur achter me dicht. En pakte me van achter beet. Hij sloeg de armen om mijn middel en kuste me in mijn nek.

‘Dag schat, wat heb ik je al een hele tijd niet gezien.’

‘Ach, maar een paar uur.’ grinnikte ik.

‘Het leken wel eeuwen.’

Hij draaide me om nam de fles en glazen van me over en zette die op tafel. Hij nam me weer in zijn armen en onze lippen vonden elkaar weer. Zijn krachtige gespierde lichaam drukte hij stevig tegen me aan en ik voelde dat er bij hem in de broek al weer wat groeide. Ook mij liet die kus me niet onberoerd en even later stonden er twee dikke palen langs elkaar te wrijven tussen onze lichamen.

We werden plotseling gestoord door mijn mobiele.

‘Vast een berichtje van Erik.’ Ik las hem en keek Roeland aan.

‘Alles goed met Timo?’

Ik knikte en las het berichtje voor.

‘Met Timo alles onder controle. Kunnen Roeland en jij dinsdagavond vrij krijgen? Door Timo’s ongeluk kunnen we niet naar de musical Soldaat van Oranje. Dus hebben we twee kaartjes over. Een leuk cadeautje voor je examen. Kun je niet afslaan. Haha. Het is in Katwijk. Jullie kunnen mijn auto meenemen en bij mij blijven slapen.’

Ik keek Roeland aan. Zijn ogen glommen. ‘Dat meen je niet. Echt waar?!’

Ik knikte.

‘Maar zouden we wel vrij kunnen krijgen? Het is toch heel druk?’

‘Kom mee, naar beneden. Esther is in de kamer. Die is altijd een kei in het vinden van oplossingen.

Zo gingen we samen naar beneden. Ze waren allemaal heel enthousiast. En een dagje vrij moest toch wel kunnen!

Esther stond op. ‘Wacht maar even. Ik heb een idee. Even een paar telefoontjes plegen.’ Ze pakte haar telefoon, keek ons grijnzend aan en liep de kamer uit.

In het ziekenhuis keken Erik en Timo de broeder aan. Ze zagen dat deze totaal verbijsterd was van hetgeen Erik vertelde.

‘Ik was er getuige van.’ zei Erik met een grijns.

Broeder Martijn keek naar Timo en toen weer naar Erik en stamelde: ’Waarvan.’

‘Hoe jij eerst bij Timo de spanning van de ketel haalde en op aandringen van hem de hand aan jezelf legde.’

‘Dat kan niet. Wij waren alleen. De deur en het gordijn waren beide dicht.

‘Dat klopt. Daarom hadden jullie mij ook niet zien en horen aankomen. Jullie gingen helemaal op in jullie activiteit. Eerlijk gezegd zag ik door het raampje dat je bezig was. Alleen wist ik niet waarmee. Daarom kwam ik heel stilletjes binnen. Aan het bekende gekreun van Timo wist wat er gaande was. Ik had natuurlijk rechts om keer kunnen maken. Maar mijn nieuwsgierigheid won. Ik ben toen achter het bed gestaan en kon door een kier tussen de gordijnen alles volgen.’

Martijn keek hem met grote ogen aan. Zijn blik werd angstig. Wat had hij zich nu op de hals gehaald. Hij wilde iemand helpen, werd zelf, tegen zijn verwachting in ook super geil. En nu was dat allemaal gezien door deze blonde jonge man.

‘Dat kan niet. Dat is onmogelijk. We waren zo voorzichtig.’

‘Toch is het zo.’ zei Timo.

‘Hoe dan?’

‘Hij beschreef jouw mannelijkheid precies zoals het was. Groot donker en heeeel sexy.’

‘Ik kan het nog moeilijk geloven.’

Erik vond de situatie komisch en legde nog even een kooltje op het vuur.

‘Weet je wat Martijn. We hoorden dat jij avonddienst hebt. Wanneer het straks even rustig is heb ik een verrassing voor je.’

‘Een verrassing?’

‘Vraag nu niets, maar kom straks na het eten even langs. Het duurt niet lang, maar dan zal je het begrijpen.’

Martijn gaf ons het eten. ‘Wil jij hem dan voeren? Dan ben ik eerder klaar.’ Ik knikte en hij verdween.

‘Wat bedoel je daarmee?’ vroeg Timo nieuwsgierig.

‘Had jij je laptop bij je toen je het ongeluk kreeg?’

‘Ja, die hebben ze in die kast gelegd. Hoezo?’

Erik gaf geen antwoord en liep naar de kast. Pakte de tas en haalde de laptop eruit.

‘Je hebt geluk dat die niet gejat is.’

‘Ik had hem ook om mijn schouders. Is die nog heel?’

‘Denk het wel. Deze kan wel tegen een stootje en jij hebt met je armen de klap opgevangen.’

Erik pakte de laptop en sloot hem aan. Alles deed het. Hij zocht in de tas een snoertje en ook dat was er.

‘Wat ben je van plan.’ vroeg Timo nieuwsgierig.

‘Let op. Hier komt de verrassing voor Martijn.’

Erik sloot zijn mobiele erop aan en zocht even. Timo kon het niet zien en kon zijn nieuwsgierigheid nauwelijks bedwingen.

Erik was klaar en keerde het beeldscherm naar Timo en ging zo goed en kwaad als het kon naast hem op bed zitten. Gaf hem een kus op de wang en zei:

‘Let op. Showtime.’ En drukte op de startknop.

Daar zagen ze tussen de gordijnen door het filmpje dat Erik van de zaadlozingen gemaakt had.

‘Wat ben jij een stiekemerd om ons zo te filmen. Hoe kom je op het idee?’

‘Dat was een impuls. Ik zag het en pakte vliegensvlug mijn mobiele en filmde. Het ging eigenlijk allemaal vanzelf. Het moest ook snel want jullie waren in een mum klaar.’

‘Ik was ook zo super geil en stond op knappen. Wat was hij lief voor me hè. Maar wat wil je met dat filmpje doen?’

‘Op facebook zetten.’ zei Erik met een grijns.

‘Als je dat maar laat.’ zei Timo met gote ogen en een overslaande stem. ‘Dat mag je ons niet aandoen.’

‘Geintje…. Denk je nu echt dat ik dat zou doen?’

‘Je hebt gelijk. Ik trap er weer mooi in. Maar waarvoor wou je het dan gebruiken.’

‘Dat weet ik nog niet precies. Ik wil het aan Martijn laten zien als bewijs en dan verwijderen. Het mag niet in verkeerde handen komen. Daarvoor lijkt het me een veel te lieve man.’

‘Dat is die zeker. En dat wil ik hem beslist niet aandoen.’

Opeens begonnen Timo’s ogen te glinsteren.

‘Wat nu,’ zei Erik terwijl hij zijn collega aan keek. Hij kende die blik maar al te goed. Als Timo zo keek had hij altijd weer een of ander super idee. ‘Weet jij wat?’

‘Ja, ik heb een idee. Hij zal natuurlijk vragen wat wij met dat filmpje van plan zijn. En dan heb ik een voorstel.’

‘Vertel.’

‘Nee, wacht jij nu ook maar even af. Jij doet dat stilletjes en dan weet ik zeker dat je dat andere ook leuk zult vinden. We gaan nu eerst eten. Anders wordt het koud. Jij mag me voeren. Hoe vind je dat?’

‘Heerlijk, ik had het anders liever gedaan onder andere omstandigheden en dan met aardbeien en slagroom.’

Timo lachte en tuitte de mond als een kus.

We aten samen ons eten. Er werd vaak geklaagd over het ziekenhuis eten, maar het was prima in orde. Zelfs met een toetje. Man wat wilde je nog meer.

Na het eten ging ik op mijn zij naast hem liggen en doezelden we samen een beetje in.

Bij Roeland thuis zaten we onder het genot van een kopje koffie in de kamer te praten met zijn ouders. Zijn vader was er ook bij gekomen en er was een gezellige sfeer. We waren benieuwd wat Esther nu weer aan het broddelen was, maar één ding was zeker. Ze was een kei in dingen te organiseren. Daarom was ze voor meneer Zehn een zeer waardevolle kracht.

Na een tijdje kwam ze glunderend de kamer binnen.

‘Het is gelukt! En meer dan dat! Jullie hebben tot vrijdagmiddag één uur vrij.’

Roeland stond op en omhelsde zijn zus. Hij keek mij blij verrast aan en naar zijn zus: ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’

‘Luister, ik heb Otto gebeld. Die had mij gezegd als er eens inval nodig was wilde hij wel inspringen. Alleen op de avond of weekend wanneer hij vrij was en er echt nood was. Ik heb hem het verhaal verteld en hij vond het heel leuk voor jou te kunnen doen. Hij zei: ‘Dat is dan mijn cadeautje voor Roeland en David van mij en ik verdien er ook wat extra’s mee. Hij kan direct na werktijd.’ Toen heb ik men. Zehn gebeld en hem het verhaal gedaan en tevens het aanbod van Otto en dat ik tot hij komt de bar zal draaien. Hij kwam zelf met het voorstel van tot vrijdag. Toen heb ik Otto weer gebeld en die vond het heerlijk om zijn oude baantje weer een paar avonden te doen. Dus Lieve broer en David. Maak er was moois van.’

Roeland gaf zijn zus een stevige knuffel en keek haar heel even indringend aan. Ze bloosde. ‘Jij heel veel plezier met Otto zuslief!’ Ik kon natuurlijk niet achter blijven. Tijdens de knuffel fluisterde Esther in mijn oor: ‘Maak er een paar mooie dagen van.’ En ze keek mij heel betekenisvol aan.

‘Maar ik moet er eerst nog met mijn ouders over hebben, die weten nog van niets. En ik weet niet of we zo lang bij Erik kunnen blijven, maar ik denk dat dat geen probleem is.’

Roelands moeder stond op en zei: ‘Ga eerst dan samen naar jouw huis en bespreek daar alles. Dat moet je niet via de telefoon doen. En bel dan ook Erik, dan kunnen we alles gaan organiseren. Ik wil jullie wel naar de trein brengen en vrijdagmorgen weer ophalen.’

‘Fijn mam, je bent een schat. Kom David, dan gaan we naar jouw huis.’

We gingen eerst naar boven om de boel af te sluiten en Roeland wilde even een andere broek aan doen. Hij had nauwelijks de slaapkamer deur achter zich gesloten of we vielen elkaar in de armen. Een heftige tongzoen volgde. Ik voelde zijn paal in zijn short stijf worden. Ik deed die naar beneden en nam hem even in mijn mond. Roeland pakte me onder de armen en hees me weer naar boven. ‘Straks, anders heb ik mijn kruit al weer verschoten.’

‘Jij maakt anders wel heel snel weer wat aan.’ grinnikte ik. En weer zoenden we elkaar. Al mijn twijfel was nu op dit moment weg. Ik genoot van deze mooie vent. Mijn vriendje. Heerlijk. Roeland deed een andere broek aan en samen gingen we naar mijn huis.

Mijn ouders waren natuurlijk helemaal verbaasd en mijn zus stinkend jaloers dat Roeland mee mocht en zij niet. Maar ze vonden het heel fijn voor ons en zeker een buitenkansje.

We wilden bellen maar kregen geen gehoor. Daarom stuurde ik Erik een app en een berichtje en hoopten dat die in het ziekenhuis zou overkomen.

‘Wij mogen komen en langer dan één dag. We hoeven pas vrijdagmiddag weer te werken. Kunnen we die nachten dan bij jou blijven? Dan kunnen we overdag naar zee. Wil je zo gauw je dit leest mij bellen? Je neef David.’

Nu maar wachten wat het antwoord van Erik zou zijn. We gingen op de bank zitten en zaten wat onwennig naast elkaar. Wat voelde dat gek. Je zit naast je vriendje en niemand weet dat. We probeerden dan ook zoveel mogelijk ‘gewoon’ te doen.

Gelukkig waren mijn ouders erg geïnteresseerd in alles wat met mijn nieuwe baan had te maken en ze vroegen Roeland ook het hemd van het lijf. Op die manier kreeg ik natuurlijk ook veel informatie. Dat doodde de wachttijd op een heel plezierige manier.

Erik schrok wakker van het signaal dat er een appje was binnen gekomen. Dat had hij vergeten uit te zetten. De telefoon wel maar de berichtjes niet.

Hij keek. Van David. Hij las het en er kwam een glimlach op zijn gezicht.

‘Van David?’ vroeg Timo.

‘Ja.’ En hij liet het Timo lezen.

‘Fijn man, ik ben blij dat die kaartjes goed terecht komen. Maar wat bedoelen ze tot vrijdag vrij en met een dagje naar zee?’

‘Ik denk dat ik een paar daagjes twee logé’s heb. Ik zal direct bellen, dan weten we het zeker en kan ik wat regelen.’

Timo keek hem glimlachend aan. Erik wist wat hij dacht, maar hij was zo wijs niets te vragen.

De deur van de ziekenkamer ging open en er werd een kastje met een laptop naar binnen gereden door de bekende broeder. Maar hij was niet alleen. Met hem kwam een jonge arts mee. Hij kwam naar Timo toe en gaf hem een hand en stelde zich voor. En naar mij: ‘En u bent zijn vriend?’

Timo en ik keken elkaar aan en ik knikte. We lieten het maar zo.

‘Zo, nog steeds met de arm omhoog?’

‘Ja, zo u ziet dokter.’

‘Is er vandaag al iemand van het medisch team bij u geweest?’

‘Nee, alleen de zuster en deze broeder. Die mij overigens prima verzorgd hebben.’

‘Oké, ik zal u zeggen waarom ik dat zeg.’ Hij pakte de laptop en kwam naar het bed. We keken met z’n vieren naar het beeld. We zagen twee foto’s naast elkaar van de arm en van de hand. De arts wees aan en vertelde wat hij zag. ‘Ik wil u nog graag een paar dagen hier houden, maar dit ziet er allemaal prima uit. Dat ik u hier wil houden heeft niets met de breuken te maken, Dat heeft tijd nodig om te genezen. Maar u bent een tijd buiten het bewustzijn geweest. Ik wil dat er morgen een hersenscan wordt gemaakt opdat wij complicaties kunnen uitsluiten. Dan kunnen we woensdag of donderdag besluiten over weer naar huis gaan. Woont u samen?’

‘Nee, ik woon alleen en Erik is mijn collega en ook een goede vriend.’

De arts keek ons aan en kreeg een lichte blos op zijn wangen.

‘Neem me niet kwalijk, maar ik dacht dat jullie partners waren.’

‘Zijn we ook,’ zei Erik met een enorme grijns. ‘zakelijk en ook een stukje privé.’

‘Ik vraag het namelijk daarom dat u, wanneer u naar huis gaat dan niet alleen kunt zijn. Is er een vorm van hulp te realiseren?’

‘Daar moet ik dan over nadenken.’

‘Anders moet ik je maar een tijdje verzorgen. Daar valt zeker wel iets te organiseren dokter.’

‘Ja, ik ben hier ook heel serieus in. Hij zal de komende weken heel rustig aan moeten doen. Wat doet u voor een werk?’

‘Ik werk in de ICT branche.’

‘Oh vergeet maar dat u de komende twee weken lang achter het beeldscherm zit.’

‘Maar misschien valt het mee. Ik wil morgen eerst de scan afwachten.’

Hij gaf ons een hand en verdween weer samen met onze broeder.

‘Nou, dat weten we dan ook weer. Wil jij mij verzorgen Erik?’

‘Ja, natuurlijk. Denk je echt dat ik je nu alleen laat.’

‘Kom hier, dan krijg je een kus. Je bent een schat.’

Na een zachte intense tongzoen keken we elkaar een tijdje diep in de ogen. Beiden met de vraag: Waar brengt dit ons naar toe.

Erik verbrak de stilte. Ik zal mijn neef even bellen. Dan weet ik ook meer wat hun plannen zijn.

Ik nam direct op toen mijn mobiele ging. De anderen keken in de kamer mij verwachtingsvol aan. Ik legde Erik uit hoe Esther voor ons een paar vrije dagen had geregeld. Hij vroeg hoe lang en ik zei dat we vrijdag om 12 uur moesten beginnen. Ok vroeg Erik wanneer wij van plan waren te komen. Voor de gein zei ik: ’Nou als het kan vanavond al.’

‘Dat is dan voor elkaar. Neem de trein van half tien, dan kom ik jullie om half elf van het station ophalen.’

‘Ja, maar ik bedoelde het als een grapje.’

‘Of willen jullie vanavond niet komen?’

‘Jawel, wacht even. Ik zal even overleggen.’

En naar Roeland: ‘We kunnen vanavond al komen, dan haalt hij ons van het station. Mag dat pap, mam?’

Er werd ingestemd. Nu was het een kwestie van snel organiseren. Terwijl ik mijn spullen pakte racete Roeland naar huis om daar alles te regelen en even later kwam zijn moeder met hem voorrijden en waren we net op tijd voor de trein.

Het was rustig in de coupé. We gingen naast elkaar zitten en keken elkaar aan. Onze handen vonden elkaar en zo nu en dan gaven we elkaar een zacht kneepje gevolgd door een knipoog en een klein kusje. We hadden er allebei zin in. Wat zullen deze dagen brengen. Duidelijkheid? We zullen zien.