De Aangifte - 1

Vervolg op “One good turn deserves another”. Ik wil graag alle lezers van het eerste verhaal bedanken voor de positieve reacties en de uitgebrachte stemmen.

Biertje in mijn linkerhand, kommetje met nootjes op het bijzettafeltje, Cerberus aan mijn voeten en een goed boek binnen handbereik. Ik ben helemaal klaar voor een ontspannen avond thuis, rustig tv kijken. Volgens de gids zou er dinsdagavond niet echt iets de moeite van het kijken waard zijn, maar ik wou toch even langs de kanalen zappen.

Net als ik helemaal geïnstalleerd ben gaat de telefoon. Alsof de persoon aan de andere kant van de lijn heeft gewacht tot ik precies de juiste houding had gevonden, om daar vervolgens weer uit te moeten komen. Cerberus kijkt verstoord op van zijn slaapje aan mijn voeten. Zonder te kijken wie er nu weer belt neem ik op. “Hoi, met Martijn, stoor ik?” klinkt het aan de andere kant. “Jij, storen? Nooit” ik probeer mijn stem luchtig te laten klinken en mijn frustratie niet aan Martijn te laten blijken.

“Ik was vandaag bij het politiebureau, om aangifte te doen van wat die studenten mij geflikt hebben. Nu heb ik een afspraak met de één of andere agent om zaterdag mijn verhaal te doen en ze willen dat ik bewijzen en eventuele getuigen meeneem” legt Martijn uit. “Zou jij zaterdagochtend mee willen naar het politiebureau als getuige?” “Ik heb alleen van jou gehoord wat er is voorgevallen, waarom zouden ze mij willen spreken?” vraag ik aan Martijn. “Jij hebt me opgepikt bij de parkeerplaats en was daar getuige van dat ik daar in de buurt was en van het bier. Samen met de boeking en de uitdraai van mijn bankafschrift denken ze dat er een zaak in zit.”

“Kun je die afspraak niet naar vrijdag verzetten, dan zou ik namelijk je jasje terugbrengen en hoef ik niet 2x op en neer naar Eindhoven?” “Helaas, dat gaat niet, maar als je nou in de stad een hotel zoekt dan kunnen we die vrijdagavond wel gezellig samen stappen.” Het idee om met deze lekkere jongen, aan wie ik de afgelopen 2 dagen non-stop heb lopen denken, te gaan stappen in een stad waar niemand mij kent klinkt geweldig. “Vooruit, doen we. Ik ga een hotel zoeken en dan regelen we de details wel via whatsapp of iets dergelijks.”

Cerberus legt zijn kop op mijn schoot. Hij moet de opwinding in mijn stem gehoord hebben en is vast bang dat ik op ga staan en door het hele huis ga lopen, weg rustig avondje. Verdorie, ik kan helemaal niet in het eerste het beste hotel gaan zitten, dan zit mijn hond 2 dagen alleen. Bed&Breakfasts doen vaak minder moeilijk over huisdieren, als ik nou eens een goede B&B in de buurt van Eindhoven kan vinden waar Cerberus kan blijven. Hoewel het net na negenen is besluit ik toch maar om gelijk te bellen. De eerste zoekresultaten via Google zien er veelbelovend uit. Elk van die slaapplaatsen zou kunnen voldoen. De eerste blijkt vol te zitten en de tweede staat alleen huisdieren toe als het baasje er bij is. De derde is gelukkig wel raak, een mooie B&B met dierenpension.

De volgende dagen vliegen voorbij terwijl ik mijn trip naar Best en Eindhoven plan. Als ik toch de nacht blijf kan ik zaterdagmiddag net zo goed wat leuks gaan doen in Brabant. Donderdagavond pak ik alvast 3 tassen in, de eerste is een eenvoudige schoudertas met checklists, mijn laptop en verder alles wat ik maar nodig kan hebben voor een bedrijfsbezoek. De tweede is voor de hond, ik wil niet hebben dat hij in dat pension andere brokken krijgt dan hier. Tot slot de derde voor mijzelf, inclusief het jasje van Martijn. Ik zou bijna zo stom zijn geweest om het te laten hangen. Had hij het nog niet terug. Martijn en ik wisselden wat ideeën uit over hoe laat we elkaar morgen zouden zien. Hij had eerst nog 2 klanten die hij moest bezoeken, maar verwachtte rond half elf wel klaar te zijn. Dan zouden we vanaf het stationsplein wel zien waar we uiteindelijk terecht kwamen.

’s Morgens om 5 uur ging de wekker. Nou was ik vroeger wel vaker om 5 uur wakker, maar dan dook ik daarna pas mijn nest in. Als ik op tijd wou komen vandaag moest ik uiterlijk om 6 uur de deur uit en hopen dat er geen file zou staan. Terwijl de koffie doorloopt maak ik snel een rondje met Cerberus. De tassen had ik de vorige avond al op de achterbank gezet en het navigatiesysteem had al instructies gehad waar ik moest zijn.

Met een mok koffie in de bekerhouder en een thermosfles op de bijrijdersstoel zet ik koers naar het zuiden. De gedachte dat die koffie nu op de plek ligt waar vorige week nog die hunk had gezeten doet mijn gedachten afdwalen. De afgelopen week had ik vaak aan Martijn gedacht, en elke avond voor het slapen gaan zag ik hem voor me. Die azuurblauwe ogen, een brede kaaklijn en die blonde lokken, heerlijk om bij weg te dromen. Om nog maar te zwijgen over zijn glimlach, een lach zo ontwapenend dat zelfs de Paus er zijn celibaat voor zou heroverwegen. Tot slot, achter die rij met stralend witte tanden, een tong die precies wist hoe je elke man ten noorden van de Zuidpool het ultieme genot moest schenken.

Door mijn dagdromen kreeg ik het voor mekaar om de afslag te missen. Het navigatiesysteem start een herberekening en in plaats van om kwart over zeven al bij de B&B te zijn ben ik er waarschijnlijk pas tegen 8 uur. Niet snugger, maar goed, het is niet anders.

De eigenaresse van de B&B en het hondenpension is bijzonder aardig. Mijn eigen weekendtas mag ik alvast laten staan, de tas met spullen voor Cerberus wordt meegenomen naar de kennel. Daar blijkt de hond van de eigenaars al te zitten. Een schitterende golden retriever, als je niet beter wist zou je denken dat hun hond en de mijne uit hetzelfde nest waren gekomen. Er zitten nog wat andere honden die allemaal aanslaan op het moment dat mijn hond begint te blaffen. Een korte ruk aan de riem en Cerberus stopt met blaffen om zijn speelkameraadjes voor die dag te begroeten. Ik regel met de eigenaresse dat ik vanmiddag laat in de middag terug ben om in te checken en de hond uit te laten.

Met ferme pas stap ik een half uur later over het Raadhuisplein in Best, op zoek naar mijn afspraak die ochtend. Uit mijn vooronderzoek bleek al dat het een zeer kleine winkel betrof, met een vrij donker interieur. Dit zou een makkie worden vandaag, checklist invullen, gesprekje met de eigenaar en dan hup, standaard advies nummer zoveel op de computer tevoorschijn halen. Zoek en vervang de naam van de winkel en de rekening kon er gelijk achteraan. Standaard gevalletje van bedrijfsblindheid, iedereen had dit kunnen zien maar de eigenaar betaalt er liever fors voor om het te horen.

Ik besteed de hele ochtend aan het observeren van de winkel, het opmeten van bepaalde zaken en voor de volledigheid neem ik nog een paar foto’s. De klantvriendelijkheid is uitstekend, of dit speciaal is omdat ik in de zaak aanwezig ben of dat het altijd zo gaat is natuurlijk maar de vraag. Rond het middaguur weet ik genoeg en besluit om nog even bij de rest van de winkels in de Hoofdstraat binnen te lopen om navraag te doen over mijn cliënt.

Bij een herenmodezaak kijk ik even of ze nog overhemden in mijn maat hebben. Zoals gebruikelijk hebben ze die niet, maar willen ze me maar wat graag helpen door ze te bestellen. Ik sla het aanbod af en koop ter compensatie maar een lange stropdas, niet dat ik die nodig had maar het voelt niet goed om een winkel binnen te lopen, 3 overhemden te passen, de verkoper te laten zoeken en vervolgens zonder aanschaf het pand weer te verlaten.

De lunchroom aan het eind van de straat adverteert enthousiast met Wifi, precies wat ik nodig heb. Ik bestel een kom soep, een broodje met van alles en nog wat en een kopje thee. Vervolgens pak ik mijn laptop erbij en begin aan het door de klant zo verlangde rapport. Tijdens het eten werk ik rustig verder aan het invullen van de gegevens, upload wat foto’s. Ideaal dit soort werkplekken. Als alles rond 3 uur klaar is mail ik het hele rapport naar kantoor. De secretaresse zal het nog even nalopen op spelfouten en voorzien van een mooie kaft. Klant blij, werkgever blij en ik ben blij omdat ik straks weer lekker naar Martijn kan kijken.

Ik rij terug naar de B&B. Cerberus, die het geluid van mijn auto natuurlijk niet voor het eerst hoort komt kwispelend bij het hek van de kennel kijken of ik het echt ben. De B&B houder wil net beginnen aan één van de drie wandelrondjes die hij elke dag met de honden maakt. Ik lijn Cerberus aan en loop een rondje met hem mee. Hij vraagt mij naar mijn plannen voor dit weekend. Vanavond lekker uit eten en dan het nachtleven van Eindhoven in, morgen wat cultureel verantwoords en dan zondagochtend bijtijds op huis aan. Ik besluit om de aangifte maar even achterwege te laten, dat gaat niemand verder iets aan. “Als het uitgaan nou succesvol blijkt te zijn, bel dan even, dan leg ik vast een paar condooms voor je klaar op de kamer” zegt de man terwijl hij mij plagerig tegen de ribben stoot. Uit goed fatsoen lach ik mee.

Rond etenstijd vraag ik of de eigenaresse een tafeltje voor één persoon in een pizzeria wil reserveren rond een uur of 8 en daarna om een taxi te bellen. Terwijl dit allemaal geregeld wordt stap ik nog snel even onder de douche, trek wat vlottere kleding aan dan de kleren die ik vanochtend droeg en haal voor de zekerheid nog even een scheermes over mijn gezicht. Ik speel met de gedachte om mijn ballen ook te scheren, maar besluit het toch niet te doen. Als het fout gaat, of ontzettend blijkt te jeuken zal ik daar de hele avond last van hebben. Vanavond is voor Martijn en mij, daar wil ik geen onnodige irritaties bij hebben.

In de pizzeria bestel ik na lang aarzelen een pasta met verse munt. Ik was even vergeten dat ik mijn tanden niet tussentijds kon poetsen. Om de avond niet al te hard te verstieren door een knoflookadem besluit ik elke truc uit het boekje te gebruiken. Naast weinig knoflook eten, veel groene kruiden en als dessert een kop koffie moet ik er maar het beste van hopen. Het eten is zalig en rond 10 uur vraag ik om de rekening.

Terwijl ik via de pinautomaat naar het station loop hoor ik mijn naam achter me roepen. Martijn blijkt vanaf dezelfde kant te komen. “Hé Martijn, hoe was het?” vraag ik ter begroeting. “Veel van hetzelfde. Mijn eerste bezoek zie ik ongeveer elke 2 weken, hij wil dan een uurtje gemasseerd worden met een happy ending.” “Mijn tweede van vanavond had wel een paar aparte verzoeken. Hij wou graag geblinddoekt worden om vervolgens gepijpt te worden. Vlak voordat hij klaarkwam riep hij nog iets van, ‘is het een vogel, is het een vliegtuig, nee het is sperma-man’, nou ja ieder zijn eigen ding. Heb je mijn jasje bij je?” “Dat heb ik bewust laten liggen vanavond, leek me zo ongemakkelijk bij het uitgaan.” “Zit wat in” zegt Martijn terwijl hij mijn arm pakt. “Kom mee, ik weet een zeer leuke kroeg waar we volop kunnen gaan genieten.” De aanraking van Martijn zorgt er weer voor dat mijn gedachten afdwalen naar vorige week, naar die geweldige sessie. Martijn voert me mee in zuidelijke richting, de Dommel over, om uiteindelijk op de Stratumsedijk halt te houden. “Hier is het. Mijn favoriete kroeg.”zegt Martijn.

We betreden het pand en ik zie gelijk dat het aantal vrouwen in de zaal praktisch verwaarloosbaar is. Martijn wordt gelijk door meerdere mannen begroet. Aan de bar aangekomen bestel ik een speciaal biertje en vertel Martijn over mijn bedrijfsbezoek van die ochtend. Na een tweede en een derde biertje beginnen we allebei redelijk los te komen en komt het gesprek op afgelopen zondag. Martijn zegt dat hij sindsdien dingen heeft bijgeleerd die hij graag een zou willen toepassen. Dan wordt ons gesprek abrupt onderbroken. “Martijn, het loopt niet zo lekker vanavond” zegt de barman, “Zou jij het biljart willen gebruiken om de mensen dorstig te maken?” “Tuurlijk Eric, voor jou altijd” zegt Martijn. “Hoeveel staat er van ons?” Eric kijkt even in de computer en noemt een bedrag rond de €25. “Ok, geef mij een fles massageolie, je spuitbus ‘spray ‘m up’, doe mijn vriend nog een biertje en zet een streep door de rekening.” “Deal, ik ga het voor je pakken.” zegt Eric. “Wat doet dat?” vraag ik met een verbaasde blik in mijn ogen. Martijn kijkt mij aan met zijn blauwe ogen en zijn lippen vormen 1 woord. ‘Erectie’ lijkt hij uit te beelden. Martijn trekt zijn broek naar voren en sprayt een beetje van het goedje in zijn onderbroek. Met de fles olie in zijn hand loopt hij naar het biljart toe.

De barman wisselt de muziek, draait wat lampen bij en de show kan beginnen. Martijn begint sexy te dansen, de bult in zijn broek begint met de minuut duidelijker zichtbaar te worden. De verzamelde menigte roept de nodige schunnige opmerkingen naar Martijn, hij beantwoordt er een paar met opmerkingen waar zelfs mijn oren van gaan klapperen. Langzaam knoopt Martijn zijn overhemd los. Beetje bij beetje komt zijn brede borstkas in beeld, dan een deel van zijn sixpack. Een blik op zijn navel en het overhemd belandt op het biljart. Hij draait zich om en spant de spieren op zijn rug, zijn welgevormde schouderbladen en zijn rugwervels duidelijk zichtbaar onder zijn huid. Zelfs zonder spray begint mijn lid te kloppen in mijn broek. “Hij is schitterend hè” hoor ik Eric tegen me zeggen. Met moeite kijk ik net lang genoeg weg om Eric even aan te kijken. “Ja dat is hij zeker.” “Waar kennen jullie elkaar eigenlijk van?” vraagt Eric door. Deze vraag had ik niet verwacht, kan ik de waarheid vertellen, moet ik een leugentje om bestwil verzinnen?

Op dat moment word ik gered door Martijn. Hij heeft net zijn broek losgeknoopt en de contouren van zijn kontje beginnen zichtbaar te worden door de stof van zijn onderbroek heen. Oh was is het toch een mooie jongen. Zijn broek vliegt uit en de verzamelde mannen beginnen te jubelen. De fles massageolie komt tevoorschijn en Martijn begint zijn spieren net zo lang in te smeren tot elk stukje van zijn huid glimt. “De eerste die een rondje geeft mag mijn onderbroek uittrekken” roept Martijn door de zaal. Als een ware wedloop rennen enkele mannen naar de bel om de eer van het eerste rondje. Uit een reflex bedenk ik me dat ik dat ook wel zou willen, en het toeval wil dat ik naast de bel zit. Ik strek mijn hand uit en laat de bel luid door de zaal galmen. Een oorverdovend gejuich barst los.

Terwijl de barman druk bezig is om voor iedereen te tappen loop ik richting Martijn. Zijn eikel komt al een klein eindje onder het elastiek van zijn onderbroek vandaan. Met twee handen begin ik over de stof van zijn onderbroek te strelen. Ik voel de stevige bilpartij van Martijn onder mijn handen. “Broek uit! Broek uit!” galmt het door de zaal. Ik besluit het publiek te geven wat ze willen en trek in een vlotte beweging de onderbroek van Martijn tot op zijn enkels. Hiervoor moet ik iets voorover buigen en Martijns eikel aait langs mijn wang. Ik dacht dat ik gek werd van opwinding! Het liefst zou ik die piemel tot aan de ballen in mijn mond hebben genomen maar wonder boven wonder weet ik mezelf te beheersen.

Een kwartiertje later staan we weer aan de bar. Martijn en ik zijn het middelpunt van de belangstelling. Alle drankjes die ik net heb weggeven bij het rondje worden één voor één weer aan Martijn en mij aangeboden. Rond een uur of 1 vind ik het wel weer welletjes en vraag de barman een taxi voor mij te bellen. Terug naar het B&B. Martijn en ik nemen afscheid en spreken morgen om 9 uur af voor het politiebureau.

Terug op mijn kamer laat ik de gebeurtenissen van die avond nog een keer de revue passeren. Ik besluit om Martijns website maar eens op te zoeken. Deze jongen is goud waard en ik ben benieuwd wat zijn tarieven zijn. Op de website aangekomen ben ik teleurgesteld, elke hobbyprogrammeur had een betere website in elkaar kunnen draaien. Het enige wat er stond was een prijslijstje, Stripper €50/uur, escort €150/uur (alles is bespreekbaar, niet alles is mogelijk), reiskostenvergoeding noodzakelijk en ten slotte wat contactgegevens. Hier moet een keer wat aan gebeuren. De kleine zwart-wit foto is nou ook niet bepaald representatief. Ik besluit te kijken of er betere foto’s van Martijn op internet staan. Een handvol foto’s van hem in een zwemslip trekken mijn aandacht. Ik sla de hand aan mezelf en na een heerlijk orgasme val ik in slaap.

De volgende ochtend om 7 uur merk ik dat mijn dromen ook erotisch genoeg waren. Er zit een extra vlek in mijn onderbroek. Na een snelle douche kleed ik me aan voor een dagje toeristisch Eindhoven. Ik wil de schijn wel ophouden bij de B&B eigenaren. Het jasje van Martijn neem ik mee en vertrek richting de stad.

Om 10 voor 9 sta ik voor het politiebureau te wachten tot Martijn zich laat zien. Ik lees de woorden boven het politiebureau nog eens, 'Vigilat ut quiescant' en probeer me te herinneren wat ze ook maar weer betekenen. Als Martijn aan komt lopen zie ik dat hij vannacht slecht geslapen heeft. Hij heeft een schoudertas bij zich en een plastic tasje in zijn hand. Waarschijnlijk de bewijsstukken waarom werd gevraagd. We lopen het politiebureau binnen en Martijn meldt ons aan. De agente had ons al verwacht en laat ons gelijk doorlopen. Eerst moet Martijn in zijn eentje naar binnen dan word ik binnen geroepen en Martijn de kamer uitgestuurd. “Dus u hebt Martijn opgepikt?” “Ja” “Waar?” “Op de parkeerplaats bij het recreatiegebied Kievitsveld, zondagmiddag rond een uur of 3, kan ook een half uurtje later zijn geweest” antwoord ik. “Hoe was hij er toen aan toe?” Ik vertel haar over onze ontmoeting, de autorit, dat ik hem heb laten douchen en zijn kleren heb gewassen en vervolgens hem op de trein heb gezet terug naar Eindhoven.

Martijn werd erbij geroepen. “Dus voor mijn beeld dat ik het goed begrijp” begint de agente “klopt het dat dit is gebeurd?”

Martijn krijgt het verzoek van een damesdispuut van een studentenvereniging om te komen optreden voor een jarige. Van 22 tot 2 biertappen, om het half uur een kledingstuk uit en vanaf middernacht naakt biertappen en een lapdance voor de jarige. Verdere verzoeken waren, stoppelbaardje van ongeveer een week, anaalballen om door de jarige ingebracht te worden en als toegift een schuifelnummer met één van de aanwezigen.

Om 5 over 12 komt er een tiental mannen binnen die Martijn beetpakken. “Zo een beetje onze dames opgeilen en dan zeker allemaal bij ze langs” zei de leider van het stel. “We zullen je eens een lesje leren dat je niet snel zult vergeten.”

Zowel de dames als de heren leken zwaar aangeschoten.

Martijn werd naakt op zijn knieën gedwongen, zijn armen werden door 2 studenten vast gehouden. De grootste van het stel knoopte zijn broek los, liet die op de grond zakken, haalde zijn pik tevoorschijn en zei “als ik ook maar 1 tand voel dan kun je de rest hier van de vloer rapen als wij met je klaar zijn. Nu doe je je mond open en doe je wat wij zeggen begrepen?”

Martijn knikte angstig en opende zijn mond. De jongen sjorde kort aan zijn lul om hem hard genoeg te krijgen en propte hem in Martijns mond.

Martijn had hier totaal geen zin in en liet de piemel rustig in zijn mond liggen. Dit stond de jongen blijkbaar niet aan en die greep Martijn bij zijn haren. Met grof geweld ragde de jongen zijn lul diep in Martijns keel. Dit had niks meer met orale seks te maken, dit was het begin van een brute verkrachting. Toen de jongen zijn zaad in Martijns mond had gespoten werden er 4 biertjes gehaald. Martijns hoofd werd achterover getrokken en hij kreeg 3 bier recht in zijn gezicht en mond.

“Goed spoelen, we willen die vieze spermatroep niet in ons neukbekkie” werd er gezegd.

De volgende jongen had inmiddels zijn broek al naar beneden en herhaalde de behandeling. Na een paar ferme stoten begint de jongen te kreunen. "Dit moeten we vaker doen jongens, zijn keel is echt lekker strak."

De jongen verhoogt het tempo en slaat nu regelmatig met zijn ballen tegen Martijns kin. Vlak voor hij komt roept hij “Abacus, abacus, ik ga komen, jouw beurt”

“Korte vraag” begin ik, “zei de jongen abacus of abactis?” “Wat maakt dat uit?” vraagt Martijn. “Nou een abacus is een telraam, abactis is het Latijnse woord voor secretaris.” “Het zou best wel eens abactis geweest kunnen zijn” zegt Martijn. We zien de agente een aantekening maken in de aangifte. “Laten we verder gaan” zegt de agente

Toen kreeg je weer 3 glazen bier over je heen en nam de Abacus of Abactis het over. Hij had de grootste lul van het hele stel zei Martijn. Deze kwam tot diep achter in Martijns keel en hij kreeg kokhalsneigingen. Toen hij paars aan begon te lopen werd er iets gas teruggenomen zodat Martijn op adem kon komen, om daarna nog harder in zijn keel geneukt te worden. Hij kwam klaar in Martijns mond, die alles moest doorslikken.

Na elke “skullfuck” , zoals Martijn het noemde, kreeg hij 3 glazen bier over zich heen. Met uitzondering van de laatste. 10 mannen, 27 glazen bier en naar schatting 4 uur verder, hebben ze Martijn naakt opgesloten in de bezemkast.

De volgende ochtend hebben ze Martijn bevrijd uit zijn situatie en gaven ze hem een boterham met kaas. Na de eerste hap besefte Martijn dat ze geen boter hadden gebruikt, maar dat ze zo vriendelijk waren geweest om een tweede lading zaad te doneren voor zijn ontbijt.

Vervolgens werd Martijn voorover op tafel gedrukt, werden zijn benen gespreid en werden de anaalballen met kracht in zijn anus geduwd. Martijn krijste het uit van de pijn, niks zorgvuldig inbrengen, alles in één keer met volle kracht.

Zijn kleren werden naar hem toegegooid. Martijn moest zich aankleden, dan zouden ze hem naar het station brengen.

In de auto werd Martijn duidelijk gemaakt dat als hij aangifte zou doen dat wel eens het laatste zou zijn wat hij zou doen in zijn leven.

Op de parkeerplaats werd Martijn uit de auto getrapt. Werden er nog even 5 blikjes bier geschud en over hem leeggespoten.

En toen kwam u in beeld om hem een lift te geven”.

“Dat klopt volledig” zegt Martijn. Mijn bloed begint te koken, Martijn had wel een deel verteld van wat er die avond en nacht was gebeurd, maar dat was maar het topje van de ijsberg. Het liefst zou ik naar dat dispuut rijden om die jongens eens goed de waarheid te zeggen.

“En dit zijn de bewijsstukken?” vraagt de agente “Kleding die u die avond droeg, bankafschrift van de betaling, tweede bankafschrift van een extraatje dat ze u hebben gestuurd omdat ze zich schuldig voelden. De anaalballen die werden ingebracht en tot slot jullie handtekeningen dat jullie naar eer en geweten dit hebben verteld.” We krabbelen onze handtekeningen op de nodige plaatsen. “Nou dan denk ik dat we een zaak hebben. Als die bedreiging echt ernstig wordt moet u direct 112 bellen, dan komen we er aan.” "Nog een laatste vraag, dat zit me al de hele ochtend dwars, wat betekent "Vigilat ut quiescant' ook maar wee." vraag ik. "Hij waakt, opdat zij rusten" zegt de agente "En dat doen we."

Martijn en ik lopen naar buiten. “Dit is echt veel erger dan wat je mij vertelde” zeg ik, nog steeds een beetje trillend van woede. “Je was die dag zo aardig voor me, ik wou je niet belasten met te veel informatie” zegt Martijn. Vervolgens kijkt hij me aan met zijn azuurblauwe ogen en zegt “Ik heb weinig zin om de rest van de dag alleen door te brengen, heb je zin om samen wat te gaan doen?” “Jij mag kiezen, om wat je allemaal hebt meegemaakt” zeg ik terwijl ik Martijn bemoedigend op de schouder klop. “Nou dan gaan we naar de sauna, zien we daar wel wat er gebeurd.” “Kijk maar uit, straks bel ik je op of je als escortjongen bij mij in de B&B langs wil komen.” Martijn kijkt mij geil aan en zegt "Voor jou is er vast wel wat aan de prijs te doen."

Geweldig, een hele middag naar dat schitterende lichaam kijken, lekker gemasseerd worden en wie weet wat nog meer.

Bedankt voor het lezen, stem en laat vooral een reactie achter. Als er een deel 3 komt (en dat komt er als ik genoeg inspiratie heb en jullie meer van mij willen lezen) zal dat geen onvrijwillige seks meer bevatten.