Mark De Buurjongen - 3

Nadat ik net terug kwam van de wc, voelde ik mijn mobiele telefoon in mijn zak trillen. Het was Rob, mijn man. Die was gisterochtend (maandag) al vroeg vertrokken en momenteel aan het werk aan de andere kant van het land. Hij werkt als projectmanager en soms heeft hij klussen ergens in het land. Soms kort, soms langer, dus dan blijft Rob daar overnachten. Rob en ik zijn inmiddels acht jaar samen, zeven jaar samenwonend en zes jaar getrouwd. Time flies when your having fun. Maar ik dwaal af van het verhaal.

Ik nam op, “dag lieverd”. “Dag schat”, zei Rob. “Ik heb goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws is dat er vertraging is opgetreden bij het project, dus ik moet langer blijven. (Rob zou woensdag of donderdag weer thuis komen). Maar het goede nieuws is dat ik waarschijnlijk vrijdagavond wel weer thuis kom.” “Dat is fijn om te horen. Ik heb momenteel Mark, onze buurjongen over de vloer.” Ik vertelde Rob in het kort hoe de situatie ontstaan was, sprak nog wat andere algemene dingen door en sloot het telefoongesprek af.

Teruggekomen in de woonkamer zag ik dat Mark ook net telefoon gekregen had. Aan het gesprek te horen was het zijn moeder Tania. Zij werkt als staffunctionaris op kantoor voor een of ander constructiebedrijf. Om Mark even zijn privacy te gunnen, begon ik de vaatwasser uit te ruimen in de keuken. Plotseling stond Mark enigszins bleek naast mij. “Mamma wil je even spreken. Ik heb verteld van de huissleutel en dat ik nu hier ben”. “Prima Mark, geef maar.” Ik nam zijn mobiele telefoon van Mark over. “Hoi Tania, hoe gaat het?”

“Hier gaat het goed, ik ben net klaar met werken.” Ik keek op de klok en zag dat het alweer rond half vijf was. “Mark heeft verteld van de huissleutel en dat hij kon douchen bij jullie. Heel fijn dat je hem kan opvangen. Maar daar bel ik niet voor. Gijs (mijn man), belde net dat het niet goed gaat met zijn tante Annie, welke in Amersfoort woont. Wij gaan daar dus nu meteen heen. Is het mogelijk dat Mark bij jullie blijft slapen enzo? Hij heeft herfstvakantie en ik zou zo snel niet weten waar hij terecht kan.” Ik gaf aan dat dit geen enkel probleem is, dat ik kleding genoeg heb die Mark vast wel past en dat Rob ook de rest van de week elders aan het werk is. “Maak je maar geen zorgen, ik zal prima voor hem zorgen. Ik heb de indruk dat hij een beetje aanspraak ook wel fijn vindt.” Ik knipoogde naar Mark, welke nog wat bleek zag, maar alweer een beetje minder angstig keek.

Na nog wat koetjes en kalfjes hing ik op en gaf ik de telefoon terug aan Mark. Hij keek opgelucht.

“Nou Mark, wat leuk dat je wat langer blijft. Hebben we wat aanspraak aan elkaar. Ik wil wel dat je doet alsof je thuis bent. Dus als je tv wil kijken of een spelletje wil spelen op de WI of computer, dan zeg je het maar. Ik heb ergens nog wel een luchtbed en beddengoed liggen. En kleding is ook geen probleem.

Er brak een lach op Mark zijn gezicht door. “Dankjewel Bas, ik vind het heel fijn bij je en dat ik wat langer mag blijven.” “Dat weet ik jongen, geen enkel probleem. Wat wil je eten vanavond? Of wil je in de pizzeria een pizza gaan eten?” “Pizza! Dat lijkt mij een goed idee. Mag dat?” “Natuurlijk jongen! Ik bepaal toch zelf wat we gaan eten knipoogde ik.” “Yes”, zei Mark. Hierop liep hij naar de woonkamer, pakte de afstandsbediening en zapte langs de kanalen.

Ondertussen ruimde ik de vaatwasser in en uit en rommelde ik nog wat verder in de keuken en bijkeuken. Ook liep ik even naar de wasmachine en droger. De wasmachine was klaar en een deel kon op het rekje en een deel in de droger. Toen ik Mark zijn ondergoed in mijn handen had, merkte ik dat het wat krap werd in mijn broek. Oh dit kan echt niet, dacht ik, maarja, bloed kruipt soms waar het heen kan. Ook wist ik dat mocht er iets gebeuren, dat niet tot problemen zou leiden tussen Rob en mij. Maar omdat ik geen problemen met de buren wilde. Want ja, beter een goede buur, dan een verre vriend! Besloot ik dat ik zelf geen gekke dingen zou ondernemen. Althans, niet uit mijzelf. Die jongen is ten slotte bijna twee keer zo jong als ik nu ben.

Weer beneden gekomen zag ik op de klok dat het rond etenstijd was. “Hoe laat eet je meestal Mark? Of hoe laat zou je een pizza willen eten? We kunnen pizza’s in het restaurant gaan eten, maar bestellen kan natuurlijk ook.”

Mark keek duidelijk twijfelend, dus ik vroeg of hij wel weg wilde. Dit bleek niet het geval. Begrijpelijk, want buiten goot het nog van de lucht. We besloten dus lekker gemakkelijk te doen en de pizza’s telefonisch te bestellen en te laten bezorgen. Mark wilde graag een pizza Hawaï en ik nam een pizza Quattro Formaggio. De bestelling had ik doorgebeld en afgesproken voor rond half zes.

Stipt om 17:30 uur werd er aangebeld. Mark zei, “ik doe wel even open.” Mark rende naar de voordeur en deed open. “Heej Sjoerd, moet je pizza’s bezorgen?!” Ik hoorde niet goed wat de jongens verder bespraken, maar al gauw kwam Mark met Sjoerd in zijn kielzog naar de keuken.

“Dag meneer”, zei Sjoerd. “Zeg maar Bas hoor Sjoerd. Zo oud ben ik nog niet.” En ik knipoogde naar hem. Hij kreeg lichtelijk een kleur op zijn wangen.

“Wat krijg je van mij? Vroeg ik. “€20,50 euro, dat is inclusief bezorgkosten, welke €2,50 is, Men…eh Bas”, zei Sjoerd. Ik pakte mijn portemonnee en zag dat ik niet gepast geld had, maar nog wel €25,-. Ik gaf deze aan Sjoerd en zei dat hij het wisselgeld mocht houden. “Tjonge, dank u wel Bas. De meeste mensen zijn niet zo gul meer met fooien tegenwoordig.”

“Volgens mij kennen jullie elkaar al, klopt dat?”, vroeg ik. Beide jongens knikten gelijktijdig. Mark en Sjoerd bleken goede vrienden op de basisschool te zijn geweest, maar elkaar na de basisschool elkaar een beetje uit het oog verloren te zijn. Sjoerd gaf aan dat hij om 21:00 uur ongeveer klaar was. Hij keek een beetje somber, dus ik vroeg wat er scheelde. Sjoerd ontweek een beetje mijn blik en mompelde iets over thuis en ik ving de woorden niet zo gezellig, ouders en ruzie op. “Waarom kom je na afloop van je werk niet gewoon gezellig hier langs. Mark blijft slapen en dan kunnen jullie gezellig bijpraten of we kijken een film.” Sjoerd keek meteen blij en enigszins opgelucht. “Mag dat echt Bas?”, vroeg Mark. “Tuurlijk, waarom niet, dat is toch gezellig?! Je weet waar je moet zijn.”, zei ik mijn woord richtend tot Sjoerd. “Kom maar gelijk achterom, dan staat je fiets of scooter veiliger. Mark, laat jij die jongen even uit, dan kunnen we eten, want anders worden de pizza’s koud.”

Nadat Mark Sjoerd uitgelaten had en we de pizza’s opgegeten hadden hielp Mark bij het opruimen.

Na het avondeten ruimde we de spullen op, wasten we de glazen af en zette ik thee. De thee was precies op tijd klaar en toen de tune van het Journaal klonk. Mark en ik plofte op de bank en keken het Journaal. Nadat dit afgelopen was, zette ik het geluid uit. Ik kon aan Mark namelijk zien dat hij toch wel een beetje vermoeid was en langzaam zakte zijn ogen dicht. Stilletjes ruimde ik de spullen op en ging even naar de wc. Ook zocht ik het luchtbed, de pomp en wat beddengoed op. Ik pompte het luchtbed op en maakte het bed op. Dan hoefde dat straks niet meer.

Toen ik weer beneden kwam en de keuken in liep, trok Sjoerd net de achterdeur open. “Ssst, want Mark is in slaap gevallen. Geef je jas maar aan mij”, zei ik. Terwijl ik Sjoerd zijn jas ophing in de gang, hoorde ik Sjoerd zachtjes praten. Blijkbaar was Mark weer wakker geworden.

Ik pakte chips en frisdrank en nam dat mee naar de woonkamer. Daar waren de jongens geanimeerd aan het praten. Ik schonk drinken in en gaf de zak chips. Ik had al snel door dat ik de jongens het beste even lekker samen hun gang kon laten gaan. Ik ging wat verder om de hoek, maar nog steeds in de woonkamer met een tijdschrift in de luie leunstoel zitten. Het tijdschrift had ik al een paar dagen in huis liggen, maar ik was er nog niet aan toe gekomen om het te lezen. Na ongeveer een uur besloot ik mijn gezicht weer eens te laten zien. Ik schonk nog wat drinken bij en raakte met de jongens in gesprek. Toen ik weer op de klok keek zag ik dat het al half twaalf was. Ik zag Mark en Sjoerd bijna tegelijkertijd gapen, dus ik zei, “volgens mij is het een mooie tijd om af te sluiten. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben best wel moe.” Sjoerd beaamde dit, ook omdat hij een deel van de middag en avond gewerkt had.

Sjoerd en Mark namen afscheid van elkaar en spraken af dat ze vanaf nu contact zouden houden.

Nadat Sjoerd weg was, ik de poort en de buitendeuren op slot gedaan had en de glazen en lege chips zak opgeruimd had, liepen we naar boven. Daar kregen we een vervelende verrassing, ten minste dat dacht ik. Het luchtbed bleek lek te zijn. Omdat ik geen alternatief had zei ik, “dan moet je maar bij mij in bed slapen. ten minste, als je dat geen probleem vindt?”, knipoogde ik. Mark dacht even na en zei dat hij dit geen probleem vond. “Wel zo gezellig”. Ik gaf hem een pyjama van mij en nadat we om de beurt onze tanden gepoetst hadden (Mark kreeg een nieuwe tandenborstel), naar de wc geweest waren gingen we in bed liggen. Ik had toevallig vanmorgen het bed verschoond. Nog voor ik welterusten gezegd had hoorde ik al dat Mark half sliep. Hij was snel vertrokken, net als ik.

’s Ochtends om ongeveer 09:30 uur werd ik langzaam wakker. Mark lag dicht tegen mij aan en ik voelde duidelijk een verharding tegen mijn billen aan drukken. Hmmm heerlijk, Mark heeft duidelijk een odol, dacht ik. Echt een gezonde, Hollandse jongen dus.