Zondagochtend 23 oktober 2016 rond 10:00 uur werden Sjoerd en Mark ongeveer tegelijkertijd wakker. Sjoerd voelde de odol van Mark tegen zijn billen aandrukken. Mark werd wakker omdat Sjoerd zich uitrekte.

“Goedemorgen”, zeiden beiden tegelijkertijd tegen elkaar. Toen schoten ze in de lach. “Hé, ik lig nog bij jou in bed”, zei Mark enigszins verbaasd tegen Sjoerd. “Ja, inderdaad, dat is apart. De eerste keer dat we samen slapen en dit was niet eens afgesproken.”

Mark keek rond in de slaapkamer van Sjoerd en zag een stapeltje kleding, zijn toilettas en iets wat op een briefje leek op het bureau van Sjoerd liggen. Hij vergat spontaan dat hij een erectie had en met een tent in zijn boxer liep hij naar het bureau toe en pakte het briefje.

Lieve Mark,

En natuurlijk lieve Sjoerd. Goedemorgen! Lekker geslapen samen?

Gisteravond waren jullie beiden best wel moe en in Sjoerd zijn bed in elkaars armen in slaap gevallen.

Jullie lagen zo heerlijk en lief te slapen. Wij wilden jullie niet wakker maken en hebben jullie lekker laten liggen. Mamma en ik zijn naar huis gegaan. Je moeder heeft nog wat kleding en spullen gebracht, zodat je nog even bij Sjoerd kunt blijven. Uiterlijk rond lunchtijd willen we je graag weer thuis zien.

Liefs, pappa Gijs.

Sjoerd en Mark vonden het heel lief van de ouders van Mark. Maar ook van Bas en Rob, dat zij er niet moeilijk over deden dat ze nu ineens al samen sliepen. Misschien scheelde het wel, dat ze al sliepen en geen rare fratsen hadden uitgehaald.

Inmiddels is het zondagmiddag en al de halve dag voelt Sjoerd best wel wat onrust in zijn lijf. Vanavond rond 20:00 uur komen zijn mentor en de directeur langs. Hij is heel benieuwd naar wat zij te vertellen hebben. Ook vindt hij het best wel spannend, morgen weer naar school. Hoe zal dat gaan? Bas en Rob merken ook dat Sjoerd wat onrustiger dan normaal is.

’s Middags rond 16:00 uur kwam Mark nog even langs. Hij had zijn huiswerk af en mocht van zijn ouders nog even naar Sjoerd toe. Samen zaten ze op zijn slaapkamer en deden een spelletje op de Wii. Eigenlijk wilde Sjoerd overal vanaf zijn en gewoon zichzelf kunnen zijn. Hij begreep wel dat hij zelf een groot aandeel daarin had. Kortom, hoe anderen op hem zouden reageren en hoe hij het beste met hun reacties om kon gaan. Daarover sprak hij met Mark. Mark vertelde dat hij alleen bij zijn ouders, Sjoerd, Bas/Rob en zijn twee beste vrienden Jan en Bram uit de kast was. Verder wist nog niemand op school het. Al werd er wel eens een opmerking gemaakt met homo als negatieve lading erin. Tot nu toe wist Mark die altijd te pareren of negeren, maar hij wist ook dat het waarschijnlijk een kwestie van tijd was voordat er meer medeleerlingen of klasgenoten lucht kregen van zijn homoseksualiteit.

Samen schreven ze het een en ander voor Sjoerd op papier. Dit omdat hij zijn gedachten graag op een rijtje wilde hebben, alleen dan op papier. Dat gaf hem wat duidelijkheid en overzicht.

Later op de middag knuffelen, zoenen en tongzoenen Mark en Sjoerd heerlijk op het bed en hierbij gingen ze zo in elkaar op dat ze niet hoorden dat de slaapkamerdeur van Sjoerd zijn kamer openging.

Opeens hoorden ze gekuch…

Geschrokken stopten ze met zoenen. Beiden hadden hun T-shirts uitgedaan, maar hadden hun joggingbroeken en ondergoed nog wel aan. Beide jongens werden direct knalrood in hun gezicht.

Rob stond voor hen en knipoogde.

“Als jullie klaar zijn met elkaar de liefde verklaren, dan wil ik vragen of Sjoerd beneden komt, het avondeten is bijna klaar en Mark, je moeder belde. Ook bij jullie is het avondeten bijna klaar.” Hierna verliet hij de slaapkamer en ging weer naar beneden.

De jongens kleedde zichzelf weer aan en kuste elkaar nog even flink, waarna ze naar beneden gingen en beiden gingen eten.

Mark ging ’s avonds tv kijken met zijn ouders. Hij wist dat Sjoerd vanavond bezoek kreeg en hij niet welkom was. Bovendien moest hij morgen weer gewoon naar school en wilde hij nog wat dingen voor school doorlezen.

Na het avondeten en de afwas drentelde Sjoerd onrustig door de woonkamer. Het was kwart voor acht en hij werd nu wel zenuwachtiger. Rob riep hem naar de keuken en vroeg hem om te gaan zitten. Hij gaf hem een glas water en vroeg hem dit op te drinken. In één teug dronk Sjoerd het water op. “Zo, nu ga je even naar mij luisteren vent. Want wij zien beiden dat je nu behoorlijk onrustig bent. Wij begrijpen dat het best spannend en bijzonder is dat je mentor en directeur bij je thuis op bezoek komen, maar we zijn er allemaal voor jou, om jou te steunen en te helpen.” Sjoerd knikte.

Bas legde uit dat er eigenlijk niet zo heel veel bijzonders ging plaatsvinden. Beiden mannen kwamen informeren en persoonlijk kijken naar hoe het met Sjoerd ging. Ook zou de directeur en zijn mentor nog wat zaken toelichten. Dit omdat zijn mentor afgelopen donderdagmiddag met zijn mentorklas gesproken had over Sjoerd en de situatie en de directeur omdat hij de baas van de school was en weer wat rust in de tent wilde, wat betreft alle geruchten. Kortom, daarvoor moest even afgestemd en gesproken worden.

Sjoerd voelde zich alweer wat rustiger worden. De directeur kende hij niet zo heel goed, maar voor zover hij wist was het een redelijke, slimme en aardige man. Ook zijn mentor was een prima man.

Bovendien, hij had geen negatieve dingen gedaan. Sterker nog, hij had helemaal geen schuld aan hoe deze situatie ontstaan was.

Om klokslag acht uur ’s avonds werd er aangebeld. De koffie en thee stond klaar en iedereen had nog even zijn tanden gepoetst.

Rob deed de deur open en Bas en Sjoerd zaten in de keuken toen Rob met zijn mentor Maarten Bakhuyzen en Directeur Dirk Halfweg binnen kwam lopen. Iedereen schudde elkaars handen en ging zitten.

“Zo”, begon Rob tegen iedereen en niemand in het bijzonder. “We zitten hier bij elkaar om de huidige situatie te bespreken van Sjoerd. Sjoerd woont hier nu sinds kort en in een korte tijd is er al veel gebeurd en op hem af gekomen. Ik en ook Bas willen Sjoerd een thuis bieden waar hij zich veilig, prettig en geliefd voelt. Het is natuurlijk geen standaardsituatie, wij zijn geen standaard gezin en het is ook wel onverwacht zo gelopen. Maar dat doet er niets aan af dat Sjoerd 100% welkom is en we hem samen helpen en willen opvoeden als ware hij ons eigen kind is.” Sjoerd voelde veel warmte en liefde door zijn lichaam stromen toen Rob deze woorden uitsprak. Bas zag dit en kneep even in Sjoerd zijn hand terwijl hij een knipoog gaf. Sjoerd merkte dat hij er eigenlijk ook best wel emotioneel door werd. De tranen prikten in zijn ooghoeken. Nu even sterk zijn, dacht hij. En gauw veegde hij twee tranen uit zijn ooghoeken, waarna hij glimlachte naar Rob.

Dirk de directeur nam nu even het woord. Hij legde uit dat binnen de directie en ook binnen het team met ongeloof en verdriet kennis genomen was van Sjoerd zijn situatie. Hij betreurde dat de school hier eerder niet op gereageerd had of voldoende zicht op had. Daarom bood hij zijn welgemeende excuses aan naar Sjoerd. Terwijl hij dit zei, keek hij Sjoerd indringend aan. Sjoerd knikte en bedankte hem voor zijn woorden.

“Ik verwijt jullie niks. Zelf heb ik het lange tijd verborgen weten te houden, maar het is fijn om te weten dat ik nu veel meer steun heb. Ook is mijn vader”…Sjoerd zweeg even…”mijn vader inmiddels ook veroordeeld. Ik wil nu graag verder met mijn leven en hoef niet zo nodig in het middelpunt van de belangstelling te staan.” Waarmee hij doelde op de opening van morgenochtend.

Maarten, zijn mentor, ging hierop verder in. Hij legde uit dat hij ook geruchten en verhalen van collega’s en leerlingen ontvangen had en dat hij afgelopen donderdagmiddag tijdens het mentoruur alleen maar over deze situatie had gesproken. “De klas was geschokt, verbaasd en ook best wel opgewonden toen ze via Bertus en Jannus vernamen dat Sjoerd door zijn vader ernstig mishandeld was en in het ziekenhuis terecht kwam. Daarnaast is ter sprake gekomen dat Sjoerd mogelijk homo is. Ik zeg, mogelijk, want ik heb hierin geen uitsluitsel gegeven. Ik vindt dat dat iets is wat je zelf moet doen. Ik zeg moet, maar je moet natuurlijk niets. Het gaat een ander dan je familie en misschien wat vrienden eigenlijk niets aan wat je seksuele voorkeur is. Voor mij persoonlijk, maar ook voor ons als team van je middelbare school maakt het niets uit. Wij accepteren alle leerlingen, hoe verschillend en bijzonder zoals ze zijn. Dat maakt jullie nou juist zo leuk om mee te maken. Ook heb ik dit punt heel erg duidelijk gemaakt naar je klas. Verreweg de meeste reageerden neutraal of zelfs positief toen besproken werd dat je inderdaad mogelijk homo bent. Sommige leerlingen, gelukkig weinig en alleen enkele jongens, reageerden afwijzend. Ook daarover heb ik indringend gesproken met hen en duidelijk gemaakt hoe moeilijk het is om als homoseksueel door een middelbare school te moeten gaan. Zelf ben ik het niet, maar mijn jongere broer wel en ik heb van dichtbij meegemaakt hoe moeilijk dat is of kan zijn. De klas was doodstil toen ik dit vertelde en reageerden allemaal positief toen ik aangaf dat ik het heel erg belangrijk vindt dat iedereen, hoe verschillend ook, met elkaar door één en dezelfde deur kan gaan. Iedereen is ten slotte mens. Ook de jongens die eerst negatief of afwijzend reageerden draaiden hierna een beetje bij denk ik. Hoop ik ten minste. Ik kan mij voorstellen dat sommige jongens het wat eng en lastig om mee om te gaan vinden, maar ik heb ze verzekerd dat zelfs al ben jij homo Sjoerd, je hun heus niet direct zou bespringen. Hierop moest iedereen hard lachen en dit gaf gelijk een betere sfeer.” Sjoerd glimlachte ook bij het idee dat zijn mentor het voor hem had opgenomen en duidelijk had gemaakt dat hij geen gedonder accepteerde binnen zijn mentorklas. Kortom, hij zal vast veel vragen krijgen, maar met zijn klas zal het waarschijnlijk wel loslopen. Nu de rest van de school nog, dacht hij.

Directeur Dirk nam weer het woord en keek daarbij specifiek naar Sjoerd. “Vanaf maandag, morgen begint de techniekweek. Die start om 10:00 uur en ervoor waren bijna alle klassen nog vrij. Bijna alle, want zijn mentor Maarten heeft met zijn mentorleerlingen afgesproken dat iedereen en ook Sjoerd ’s ochtends gewoon om 8:30 uur op school komen en samen met mij, de directeur, je mentor en als je dat wil ook in het bijzijn van Rob en Bas, met je klas zou spreken. Dat zou de mogelijke spanningen en vragen een beetje kunnen breken. Daarna zal ik de techniekweek openen en in mijn openingspraatje ook nog kort aan je willen refereren. Als jij dat ook goed vond ten minste. Het doel ervan was een stukje onduidelijkheid wegnemen en voorkomen dat er veel vragen gesteld werden in de periode erna. Nadeel kon zijn dat als openbaar bekend werd dat je homo bent, dit ook gevolgen kon hebben in de contacten die je met andere leerlingen binnen de school hebt. Maar ik verzeker je, we zitten hier bovenop en willen ervoor zorgen dat jij 100% jezelf kunt zijn, zonder gedoe, gepest of andere rare dingen. We begrijpen dat je misschien liever niet uit de kast komt, maar beide opties hebben voor- en nadelen. Misschien moet je er even over nadenken.”

Hierop was het even stil en Rob schonk koffie en thee bij, terwijl Sjoerd nadacht. Hij stond even op en liep naar de woonkamer. Daar stond hij zwijgend voor het grote raam na te denken. Opeens voelde hij twee sterke handen op zijn schouders. Het was Bas. Samen gingen ze even op de bank zitten.

“Wat vindt je van de voorstellen van de directeur? Dus, wat zegt je gevoel dat je wilt en moet doen?”

“Ik hoef niet zo nodig in het middelpunt van de belangstelling te staan en liever niet nu al bekend staan als die homo, maar ik begrijp ook wel dat nu binnen de school al duidelijk is dat ik inderdaad in elkaar geslagen ben, waarbij het inderdaad ook zo is dat ik homo ben. Kortom, ik kan ook alles proberen te negeren, maar dan zouden veel leerlingen continu of heel veel, vooral negatieve, aandacht aan mij en mijn eventuele homoseksualiteit besteden door steeds vervelende en irritante vragen en opmerkingen te stellen. Kortom, ik kan er ook voor kiezen om dan maar direct gebruik van de mogelijkheid te maken en volledig uit de kast te komen. Dan heb ik dat ook maar in één keer gehad. Nadeel ervan kan zijn dat ik ineens op negatieve manier aandacht zou kunnen krijgen van medeleerlingen, omdat bekend is dat ik homo ben.

Ik kies er dus liever voor om morgenochtend mijn coming-out te beleven. Dan maar even door de zure appel heen bijten. Mijn leraren, directeur, mentor en mentorklas staan zoals het er nu naar uit ziet achter mij en zullen mij steunen.”

Hij keerde met Bas terug naar de keukentafel en vertelde wat hij zojuist ook aan Bas verteld had opnieuw. Hij sprak af dat hij inderdaad morgenochtend met Bas en Rob naar zijn mentorklas zou gaan. Dan zou iedereen elkaar kunnen zien, vragen kunnen stellen en hij uitleg kunnen geven, waarna de directeur zijn woordje zou doen. Aan het eind daarvan zou hij Sjoerd zelf uitnodigen op het podium om zijn verhaal te vertellen. Sjoerd vond het een reuze-eng idee, maar hij wist dat dit de beste manier was. Hij had vanmiddag met Mark al het een en ander op papier gezet. Niet eens zo zeer voor morgen, maar meer omdat hij zijn gedachten op een rijtje wilde hebben. Zodat hij niet verlegen was om een antwoord, wanneer hij een vraag kreeg. Rob moest na de bijeenkomst van Sjoerd zijn mentorklas wel meteen naar zijn werk, maar Bas zou ook aanwezig zijn in de aula en na afloop zou Sjoerd samen met hem en de directeur nog even bijpraten, waarna de lessen voor Sjoerd weer gewoon zouden beginnen. Tot slot spraken ze af dat wanneer Sjoerd merkte dat hij hulp nodig had, om wat voor reden dan ook, hij daarvoor direct naar zijn mentor of de directeur kon gaan.

Na afloop zaten Sjoerd, Bas en Rob nog even op de bank en bespraken het gesprek van vanavond. Sjoerd was tevreden en benieuwd naar hoe het de volgende dag zou verlopen. Hij pakte zijn schoolspullen voor morgen, legde zijn kleding klaar en toen was het tijd om naar bed te gaan.