De Kotstudent - 3

Lukas was de eerste student aan wie ik een kamer in mijn huis verhuurde. In het vorig verhaal kon je lezen hoe dat verliep. Nu ging ik op zoek naar een nieuwe huurder.

Toen ik een sms’je kreeg van Willem met de vraag of de kamer nog vrij was, kreeg ik meteen de indruk dat deze kerel qua jovialiteit uit ander hout gesneden was dan de stugge Lukas. Willem was eveneens sportstudent maar kende Lukas niet. Hij zou die avond de kamer komen bekijken.

Ik was dit keer minder nerveus. Ik kon me ook niet voorstellen dat de zaken nog een keer zo uit de hand zouden lopen als het geval was geweest met mijn eerste huurder. Ik had zelfs al gehoopt dat een vrouwelijke kandidaat zich zou melden, wat een eventuele nieuwe obsessie zou verhinderen. Maar Willem was eerst en een klein stemmetje in mijn hoofd juichte daarom. Laat de volgende man maar komen, dacht ik zelfverzekerd.

Toen ik de deur opende voor Willem, sloeg mijn standvastigheid meteen overboord. De geblokte, struise reus van wel 2 meter die voor me stond, deed mijn knieën knikken. Vlezige lippen, een glimlach van hier tot ginder, twee wakkere ogen, stoppelbaard. Willem was al in de twintig en kwam een stuk mannelijker over dan wat ik verwacht had. Zijn schedel was kortgeschoren. De handdruk was stevig, indrukwekkend zelfs.

Ik was wel even van slag, maar meteen herstelde ik me. Willem was dan wel imposant, het contrast met Lukas was enorm en ik voelde geenszins flitsen van lust bij deze al te vlezige jongen. Terwijl ik hem een rondleiding gaf, polste ik naar zijn sportbezigheden. ‘Rugby’, was het niet eens zo verrassende antwoord. Voornamelijk, naast roeien, maar dat vroeg om specifieke accommodatie die de school niet kon bieden.

Willem reageerde goedlachs en enthousiast op de kamer en opnieuw viel me de volwassenheid op waarmee dat gebeurde. Wat een verschil die paar jaren in leeftijd maakten. Lukas was een verantwoordelijke student geweest, maar Willem gaf me een heel ander gevoel: dit zou een echter huurder zijn, niet zomaar een tiener voor wie het misschien allemaal niet veel uitmaakt. Terwijl hij met de handen in de zij nog wat stond rond te kijken in de kamer, staarde ik hem aan. Imposante man, maar iets te veel vlees naar mijn zin. Brede schouders, ferme billen, … Niet bepaald slank ook, en bovendien al lichtjes kalend. Te veel testosteron, dat had je toch bij vroeg kalende mannen?

Ik had verder een heel positieve indruk en de dagen daarop, na tot een akkoord gekomen te zijn, ondervond ik een zekere geruststelling. Aangezien Willem me fysiek niet veel zei, was een nieuwe obsessie uitgesloten en kon ik me focussen op mijn eigen leven. Ik keek er zelfs naar uit niet veel te maken te hebben met Willem.

De weken gingen voorbij en we hadden weinig contact. Toch begon hij bij elke kleine gelegenheid waarbij we elkaar zagen, een klein praatje. Joviaal was hij zeker, en charmant eigenlijk ook. Ik stelde vast dat zijn perfecte gebit – en dat voor een rugbyspeler! – en stevige lippen zijn mond bijzonder opvallend maakten. Ergens best aantrekkelijk zelfs. Ik ondervond ook dat hij bij elke ontmoeting wel erg dicht bij me kwam staan. Ik interpreteerde dat als een soort van psychologische handeling om zich zeker te voelen. Willem was immers een stuk groter dan ik en leek me dat subtiel duidelijk te willen maken. Maar ik voelde geen enkele drang om hem te kussen of wat dan ook. Toen ik hem op een keer een keiharde scheet hoorde laten door de vloer van mijn werkkamer heen, voelde ik fysiek eerder afkeer. Willem was ook bijzonder sociaal en vrienden en vriendinnen bleven nu en dan logeren, al hield ik dat allemaal niet echt bij natuurlijk. Een bepaald meisje had ik al iets vaker gezien en toen ik Willem op Facebook opzocht, kon ik afleiden dat het zijn vriendin was. Ik nam aan dat er zeker vrouwen waren die de spiermassa van Willem konden appreciëren.

Na het eerste trimester zag ik Willem enkele weken niet. Hij deed een korte buitenlandse stage en daarna was er vakantie. Ik bracht de feestdagen door met een knappe oudere man die ik al lang kende.

Het was half januari toen ik Willem aantrof in de gang op het gelijkvloers, naast de kelderdeur. Hij droeg een strakke, duur uitziende trui die zijn borstkas geweldig prononceerde, maar geen broek, dat viel natuurlijk meteen op. Een zwarte aansluitende boxer gelukkig wel. Maar toch zag ik vooral iets anders. Hij straalde meer dan tevoren, zag er nog robuuster uit, leek wat slanker in zijn gezicht, was gladgeschoren. Ook zijn hoofdhaar was ultrakort, waardoor zijn kaalheid amper zichtbaar was.

‘Willem, euh, wat zie jij er goed uit!’, flapte ik er spontaan maar gemeend uit. ‘Ook al heb je geen broek aan.’ Hij lachte en verklaarde een en ander. Hij was wat vermagerd op aandringen van zijn trainer en was door zijn lief in het nieuw gestoken. Ik luisterde beleefd en trachtte niet naar zijn kruis te staren, wat haast een automatisme was in de buurt van iemand in ondergoed. Zwart is echter niet het kleur dat veel prijsgeeft en bovendien was het niet erg licht in de hal.

Ik nam wel zijn gespierde dijen waar. Wat een joekels. Maar wat deed Willem bij de kelderdeur? ‘Ik zocht eerlijk gezegd een flesje wijn,’ bekende hij. ‘Manon en ik hebben het gezellig maar wilden wel wat drinken en de nachtwinkel was ons net wat ver. Wou niets stelen hoor, je zou de wijn zeker terugkrijgen’. Zijn verklaring bevatte geen spoortje schuld, waardoor ik hem meteen geloofde. Over de broek geen woord. ‘Ik ben niet zo’n kenner hoor, de wijn staat gewoon in de keuken. Kom maar mee, ik leen je een fles.’

Willem volgde me naar boven, intussen alweer taterend, ook toen hij de wijn al in handen had. Hij leek niet gehaast, evenmin gegeneerd dat hij er half ontkleed bij stond en ik verwees glimlachend naar Manon, die toch zat te wachten, niet? ‘Ze heeft me nog de hele avond hoor,’ grinnikte hij, terwijl hij snel even aan zijn kruis krabde. ‘Ik ga haar alle hoeken van de kamer laten zien.’ Nu lachte hij kameraadschappelijk hardop. Ik glimlachte nog steeds vriendelijk, maar enkele zaken hadden me op enkele seconden helemaal van de wijs gebracht. Dat Willem zo ongegeneerd verwees naar wat de avond zou brengen . Dat hij aan zijn ballen had gezeten. Dat die designertrui hem ongelooflijk goed stond. En vooral: dat hij binnen afzienbare tijd zou neuken en het hem niets leek te kunnen schelen dat ik dat wist.

Toen hij de kamer uit was, vocht ik tegen de verleiding om naar mijn werkkamer te gaan om mijn oor tegen de vloer te drukken. Ik zou niet opnieuw deze weg in slaan. Willem had me misschien even te pakken met zijn mannelijk gegrijns, maar ik wilde geen beeld krijgen van hoe hij en Manon zich in bed zouden amuseren. Meer zelfs, ik trok naar buiten, op café, en Willem verdween gelukkig uit mijn gedachten.

Op een weekend kort nadien, maakte ik de hal schoon. Willem hoorde zelf zijn kamer en badkamer te onderhouden, maar de trap en hal tussen de kamers, nam ik voor mijn rekening en dat deed ik bij voorkeur als de huurder afwezig was. Ik sprong echter een meter de lucht in toen tijdens het dweilen opeens de badkamerdeur openging. Willem was blijkbaar niet naar zijn ouders en had zich net gedoucht. Ik hapte naar adem toen ik hem aankeek. Hij stond voor me in al zijn glorie, de handdoek om zijn middel geslagen. Wat een borstkas. Ik slikte even. Geen afgetraind bovenlijf met sixpack, maar wel een massa geweldig geproportioneerd vlees. Spieren met een goede laag vlees over, schouders waar met gemak twee kinderen zouden kunnen op zitten, bovenarmen waar ik met mijn hand vast niet omheen kon, een gladde borstkas die er staalhard uitzag. Wow.

Willem lachte, om mijn geschrokken reactie, en als gewoonlijk leek hij zich nergens voor te generen en had hij geen haast om de gang over te steken naar zijn kamer. Hij bleef in de deuropening staan en verklaarde waarom hij dit weekend hier was gebleven. Ik herinner me amper wat hij zei, zo gefascineerd was ik door zijn lichaam. Het werd er niet minder benauwend om dat Willem zelfs een stap dichter kwam en als gewoonlijk wat naar beneden keek om met me te praten. Ik voelde me onnozel, met de trekker en emmer in de handen.

Ik staarde naar de borstkas en liet mijn blik zakken. De handdoek zat stevig om de heupen van Willem maar er tekende zich ontegensprekelijk een interessante vorm af tussen zijn benen. Die jongen moest behoorlijk geschapen zijn. Ik droomde haast weg maar toen werd het plots benauwend. Willem was gestopt met praten en staarde me zelfzeker en nieuwsgierig aan, wist ook meteen waar ik naar keek. Toen gingen zijn handen naar de handdoek en begon er iets te knetteren in mijn hoofd. Willem was geenszins mijn type maar ik was duidelijk blind geweest voor de goddelijkheid die zich al die tijd onder mijn dak bevond. En wat waren die handen van plan? De handdoek werd met een vlugge handbeweging losgemaakt, viel op de grond en onthulde een ferme, dikke, slappe lul en twee laaghangende ballen. Geen haartje te bekennen. Ik hapte naar adem en voor ik ook maar enige reactie kon tonen, begon Willem te lachen en stapte hij door. ‘Dat stukje is al schoongemaakt hoor,‘ spotte hij. Hij stapte de badkamer binnen en bood me enkel nog een blik op twee gigantische, glimmende rugbybillen. De handdoek bleef liggen.

Het spreekt voor zich dat ik na deze bizarre vertoning onmiddellijk aan het masturberen sloeg. Amper boven had ik mijn broek al uit en begon ik aan mijn lul te rukken, het beeld van Willem’s klokkenspel trachtend vast te houden. Wat een vertoning! Ik spoot mijn lading over mijn buik.

Nadien trachtte ik dit alles te bevatten. Wat was de bedoeling geweest? Gewoon wat lollig doen? Of wilde Willem me treiteren? Wat ik dan toch wel wat respectloos zou vinden. Was hij misschien niet zo breeddenkend of sympathiek als ik gedacht had? Dacht hij dat ik stond te gluren? Ik voelde me alleszins beschaamd, ook al had ik zelf niets veroorzaakt.

Kort na de middag kreeg ik een sms’je van Willem. ‘Was stom grapje deze voormiddag. Wou je niet verleiden of zo, sorry’. Hmm, dat apprecieerde ik wel, al wist ik niet hoe luchtig het bedoeld was. Het klonk immers ook wat alsof mij verleiden een valabele optie was. Alsof Willem niet heel erg hetero was. Maar misschien wel nieuwsgierig? Ik stuurde enkel een kort; ‘is ok hoor, geen zorg’.

Ik vervloekte Willem omdat hij me liet piekeren. Ik vond die namiddag echter mijn focus terug op het tuinieren en nam me voor wat afstand te houden de komende tijd. Intussen zou ik het beeld van die stevige, bengelende pik koesteren. Toen ik echter na het onkruid wieden mijn telefoon terug vast nam, had ik drie berichten van Willem gekregen. ‘Je zal wel al wat gewend zijn toch?’ was het eerste, meteen gevolgd door: ‘was niet de bedoeling indruk te maken. Was maar voor de lol’. En tenslotte: ‘heeft het de schoonmaak plezanter gemaakt?’.

Ik wist niet wat te denken. Het eerste bericht leek te alluderen dat ik al heel wat mannen in al hun glorie had gezien. Nu had ik wel al heel wat pikken in handen gehad, maar met welke arrogantie mocht Willem dat veronderstellen? Of bedoelde hij dat ik vanuit mijn ervaring als huisbaas wel wat capriolen gewend was en verwees hij niet rechtstreeks naar zijn pik? Het tweede bericht was al even protserig: Willem leek er van uit te gaan dat ik onder de indruk was. Dat had ik ook moeilijk kunnen verbergen natuurlijk. Maar misschien was het inderdaad maar een plagerij geweest en was hij zelf geschrokken van de gevolgen. De laatste vraag sloeg echter alles. Hoe uitdagend! Duidelijk ook een aanzet tot een verder gesprek. Maar het bericht was al anderhalf uur geleden verzonden en ik had dus niet gereageerd. Ik voelde enige opwinding en zelfs geilheid maar ik zou er niet in trappen, en al helemaal niet op initiatief van Willem. Ik zou zelf wel bepalen wat er zou gebeuren.

Die avond zakte ik in de zetel weg na twee glaasjes wijn en herlas ik de berichten nog een keer. Ik bleef de vleesworst voor me zien en in mijn hoofd werd Willem een lustobject dat enkel via zijn lichaam waarde had. Ik besloot alsnog te antwoorden op zijn laatste bericht. ‘Volgende keer wel je handdoek oprapen hoor…’. Tot mijn enorme verrassing kwam er al binnen de minuut een antwoord. ‘Dacht dat je die naar me toe zou brengen‘. Zo, meneer ging de ingeslagen weg verder met plagerige berichten. Uitdagend maar tegelijk luchtig genoeg zo dat ik vooral niet zou denken dat hij ergens op hoopte. Ik wist me te beheersen en stuurde niets meer terug. Ik lag echter amper enkele minuten in bed toen een volgende bericht binnen kwam. ‘Niet serieus nemen hoor, ben aan het lollen, zit op café’. Ik zag voor me hoe hij omringd was door zijn maten, die hij misschien wel alles verteld had. Wijselijk ging ik slapen zonder nog te reageren.

Na enkele weken kregen we enkele vroege, prachtige lentedagen en ik trok vaak ’s morgens met mijn koffie naar de tuin. Op een vrijdagochtend zat ik in een poging wat zon te vangen met mijn gezicht naar het huis gericht. Het raam van de kamer van Willem ging open en even later verscheen zijn naakte bovenlijf voor het raam, met een slaperig hoofd dat grimassen trok. ‘Kater’, verklaarde hij luid maar roestig, alvorens weer in de kamer te verdwijnen. Ik hoorde hem op zijn kenmerkende mannelijke wijze zijn keel schrapen, boeren en als wel vaker een gigantische scheet laten. Het kon Willem duidelijk niet schelen dat ik dat hoorde, als hij zich daar al bewust van was.

Even later verscheen hij in de tuin, met enkel zijn lichtblauwe, aansluitende boxershort aan. Die zat slordig om zijn heupen en verhulde amper de vorm van zijn lul. Heerlijk als een pik zich niet helemaal schikt naar de modellen uit catalogussen maar gewoon nonchalant in de broek zit. Willem slenterde door het natte gras, niet bepaald in mijn richting. ‘Zo warm is het nog niet hoor,’ merkte ik glimlachend op. Het was wellicht nog geen 10 graden. ‘Even de dauw zijn werk laten doen’, klonk het hees uit Willems keel terwijl hij nadrukkelijk door het gras stapte. ‘En effe een pis doen’, verklaarde hij meteen daarop terwijl naar de hoek van de tuin wandelde, uit mijn zicht. Ik was verbluft. Zou hij echt zomaar in de tuin pissen? Zou dat een gewoonte zijn? Kon het hem niet schelen wat ik daarvan zou vinden? En vooral, vond hij het geen issue dat ik op nog geen twee meter van hem mijn koffie zat te drinken? Ik draaide me om en keek uit op de rug van Willem, die de planten in de hoek ongegeneerd besproeide. Ik hoorde de straal klateren en nam het zicht in me op. Die brede rug, die fameuze billen, die mannelijke pose met na een halve minuut die nonchalante handeling van het schudden, waarop de pik weer in de broek verdween en Willem zich omdraaide. Zijn lul zat nu anders en er verschenen enkele vochtvlekken waar hij nog wat nadruppelde. Willem keek me recht in de ogen en verdween naar binnen.

Wat voor voorstelling was dit nu weer? Wat een lef had die kerel. Opnieuw vroeg ik me af of ik zijn gedrag als spottend of uitdagend moest zien. Wat dan ook, ik rukte me in de douche snel klaar, opgeladen door wat zich net had afgespeeld.