De Zes Van Klas 6a - 25

Dis is de 25ste episode in een langer verhaal. Bart is een jonge leraar aan zesdejaars.

Maandagochtend. Na een moordend weekend terug naar school. De eerste volle week. Blij dat ik mijn zes gasten terug zag. Waren zij ook blij ? Meteen er in vliegen !

Het werd serieus werken. Ook in de andere twee klassen. Van de honderdtachtig lesdagen waren er reeds vier voorbij. Dus…
’s Middags zat ik aan tafel bij een andere nieuwe leraar. Op één september waren we met vijf nieuwe leraars begonnen op school, drie juffrouwen en twee mannen. De andere man, Raf, een kerel van één meter negentig en meer, blonde krullen op zijn langwerpig hoofd, een brede glimlach, en in mijn ogen echt toffe kerel. Een die ik wel eens zijn piemel wilde zien. Echt waar.
- Bart zeker ? begon hij het gesprek.
- Ja, en jij Raf ?
- Inderdaad. Jij, master in de wiskunde ?
- Juist. Zie je dat aan mij ?
- Nee, maar herinner het me nog van toen de directeur het vertelde.
Hij lachte.
- En jij bachelor Nederlandse ?
- Ja, vroeger noemden ze dat regent. Ik geef Nederlands en geschiedenis in het eerste jaar.
- Ik heb een extra zesde jaar voor mij. Zes leerlingen. Een luxe !
- Ik ben geen titularis, doch heb vier klassen van elk minstens twintig leerlingen.
- Ja, ik heb ook nog een zesde jaar van achttien en een vijfde jaar van eenentwintig leerlingen.

Even stilte.
- Waar woon je ergens ? herbegon ik het gesprek.
- Oostkamp bij Brugge. Ik kom met het openbaar vervoer. Nog geen auto. Eerst wat centjes verdienen. Mijn ma is weduwe en ik ben de oudste van vier. Fred is pas twaalf.
- Oei. Hoe lang is je pa al overleden ?
- Drie jaar… ja, nu drie jaar einde van deze maand. Leukemie.
- Ai…
Even stilte. Raf keek me aan.
- Jij woont hier vlakbij ?
- Ja, hier vlak naast de school.
- Een vraagje…
- Ja, zeg maar.
- Ik volg nog lessen Spaans in het volwassenenonderwijs, CVO, hier vlakbij.
- Ja, hier het hoekje om.
- Ja. Ik heb me hier laten inschrijven omdat ik van een neef gehoord heb dat ze hier echt degelijk onderwijs geven. Het probleem is, na negen uur kan ik niet meer op een deftige wijze via het openbaar vervoer thuis geraken. Ik had gedacht dat ik bij die neef zou kunnen gaan slapen op dinsdagavond, doch sinds er een baby is gaat dat ook niet meer.
- Ai, jammer.
- Ja, en morgen gaat de eerste les door. Van half zeven tot kwart voor tien. En ik dacht…
Hij zweeg.
Mijn hart klopte wat sneller. Als… Als…
- Ik weet niet…
Hij aarzelde.
- … ik weet niet of ik het vragen mag…
- Haha, Raf, of je eventuele bij mij kan overnachten ?
- Ja, je raadt het.

Miljaard zeg ! Kon het beter uitkomen ?
- Ja.. Ja… als je samen met mij het bed wil delen. Ik heb er maar één.
- Thuis slaap ik ook bij mijn broer in hetzelfde bed …
- Ja, dan is er geen probleem.
Ik zweeg even. Nu of nooit.
- Maar… Ik slaap al jaren zoals ik geboren ben…
Een kleine leugen. ik deed het pas een tweetal jaren. Maar…
Raf keek me aan.
- Ik ook, sinds mijn twaalfde.
- Echt ,
- Waarom niet ? Een mens is op zijn mooist wanneer hij puur natuur is. Bij ons thuis bestaan op dat vlak geen taboes.
- Oké, dan. Ik dacht, ja als dat een probleem was, dan…
- Nee, nee, Bart. Absoluut geen probleem….

Whaw ! Oef ! Amaai ! Prachtig ! Ik zou hem naakt zien ! Joepie !
- En, ging ik verder, je kan bij mij iets eten hoor, als je dat wenst.
- Dat zou leuk zijn.
- Oke.

Whaw ! Ik zou hem naakt zien ! Tedju, het zou nog een hele dag duren vooraleer….

’s Avonds zat ik naakt te werken . Nog een dag. nog vierentwintig uren. Nog…Duizenden seconden wachten.
Zoeken in internet naar grote lullen. Bij ‘unehistoiredemecs’ vond ik er in elk geval. Mens, wat een kanjer. En massa’s sperma. Wie zegde daar ook weer dat je ongeveer twee centiliter spuit. Hier in elk geval veel, veel meer.

Slapen en dromen van een reuzenlul vlak voor mijn gezicht. Een bloedrode eikel, opgezwollen met open gapend pisgat. Wakker worden met een erectie – een odol.

Die dinsdagochtend scheen de zon reeds van zeer vroeg in al haar glorie. Het werd zeker een prachtige septemberdag, zoals de weerman op de tv beloofd had. . En die avond kwam Raf slapen !
Toen ik mijn huis verliet zag ik de leerlingen aankomen. Héhé, de meisjes in fleurige kleedjes en het merendeel van de jongens in korte broek. Jammer, sommigen in zo’n broek tot aan de knieën in plaats dat hun dijen voor meer dan de helft bloot waren, zoals het bij een echte korte broek hoort.
Ook de zes hadden elk een korte broek aan. Leuk om ze te zien binnen komen in de klas. Vooral Mario was prachtig gekleed. Een grijs hemd en een donkerblauw broekje dat amper de helft van zijn dijen bedekte. Witte sokken en sandaaltjes. Lionel droeg een jeansbroek die tot bijna aan zijn knieën reikte. Dat vond ik minder leuk.
- Goeie morgen, Chief.
- Goeie morgen, boys. Jullie verwachten blijkbaar zomers weer.
- De weerman heeft het toch beloofd.
- Inderdaad. Zeg, Mario, dit leuke kostuumpje…
- Komt uit Davao, chef. Dat was daar ons schooluniform. Vind je het mooi ?
- Ja, zeker.
- Dat zouden ze hier ook moeten invoeren, zegde Lionel.
- Ja, voegde Luc er aan toe.
- Misschien, beaamde ik.
- Wat vindt U het mooist ? wilde Pedro weten.
- Ik ? antwoordde ik. een korte broek moet kort zijn. Jammer, Lionel, die van jou is te lang. Een korte broek moet de jongensdijen tot hun recht laten komen. Nee, jammer hoor, maar die lange shorts, niet voor mij. Nu ja, dat is discussie voor een andere keer. Nu gaan we ons het volgende uurtje verdiepen in limieten. Oke ?

Wanneer je echt door werkt, dan is een lesuur zo om. Ook die dag. Eerste uur in mijn klas, tweede uur in de klas 6W, derde uur terug in mijn klas, wetenschappen.

’s Middags bij Raf aan tafel. Afspreken. Na de school zou hij bij mij komen. Ik zou zorgen voor wat eten, brood met allerlei lekkere dingen bij. Dan zou Raf naar de Spaanse les gaan en tegen tien uur terug bij mij komen.
Namiddag, eerst les in klas 6W en daarna in klas 5W. Enkele vragen over de opdracht die ik hen de week voordien gegeven had, het maken van een resumé van alles van wiskunde die ze in de vorige jaren geleerd hadden.
- Dat is een hele karwei, hoor, wierp een meisje op.
- Inderdaad… Dat bewijst dat jullie al veel, heel veel van wiskundegeleerd hebben, en dat het hoog tijd wordt dat je er een overzicht van hebt.
In het vijfde jaar zat een kerel, Joris, met een kort broekje aan dat echt kort was. Zelf was hij flink uit de kluiten gewassen, zestien jaar, zeker één meter tachtig en meer, met prachtige dijen. Mijn ogen loerden er tijdens de les af en toe naar. En in mijn fantasie…
Nee, Bart jongen, nee, nee, nee…

Laatste lesuur vrij. Wat praten met andere leraars.
Wachten tot na de lessen. Met Raf naar mijn huis.
Wat praten. Tegen kwart voor zes eten. En om kwart over zes vertrok Raf.
Oef ! Ik alleen tot tien uur. Dan kwam hij terug. Dan zouden we samen slapen. Zou ik hem naakt zien ? Hij zegde dat hij naakt sliep. Ik ook.
Waar was ik nu weer aan begonnen ?

Ik werkte wat. Vond twee leuke oefeningen voor de vijfdejaars. Oke, mee geven als taak en dan twee dagen later dezelfde oefeningen als test.
Vanaf half tien wat tv kijken. Niet veel zaaks. Wat zappen.
Wachten. Een beetje zenuwachtig. Echt waar. Straks… straks… Hoe zou dat aflopen die avond ? Wait and see…
Tien uur, Raf was er. Hij vertelde een en ander over de eerste les Spaans. We dronken een glas water. Tegen elf uur naar bed.
Gewoon doen. Gewoon doen, flitste het doorheen mijn hoofd. Op de slaapkamer. Hemd uit, sokken uit, broek uit, slipje uit. Naakt. Poedelnaakt ! Zo ging ik naar de badkamer om mijn tanden te wassen. Raf volgde. Eveneens naakt, poedelnaakt. Mijn ogen zochten. Wat een figuur ! Wat een penis ! Wat een ballen ! Ik kreeg er half en half een erectie door.
Ik draaide me om naar hem. Raf keek me aan.
- Amaai zeg, begon ik, doe jij veel aan sport ? Zo’n spieren !
- Vroeger turnde ik. Nu af en toe fitnessen.
- Ha, je kunt het zien hoor, zo’n body.
Over zijn lul, nee, geen opmerkingen.

Terug naar de slaapkamer.
- Welke kant kies je ? vroeg ik?
- Rechts ? Thuis slaap ik ook rechts bij Jempi.
- Oké, ik dan links.
Op bed, ik links, Raf rechts.
- Jempi is je broer ?
- Ja. Hij zit in zijn vijfde jaar Latijn-Wiskunde bij de Jozefienen;
- Jozefienen ?
- Ja, in de Noordzandstraat in Brugge.
- Die straat ken ik, meer niet.
- Degelijke school hoor, vrij streng.
- En jullie slapen samen in één bed ?
- Al heel ons leven, vanaf dat Jempi vier was.
- En al veel gerollebold in bed? lachte ik.
- Nee zeg ! Ma is nogal streng. Moet ook hé ! Ja, al eens geworsteld en zo, maar ’s avonds moest het rustig en stil zijn.
- Ja, ik ben alleen thuis. Geen broers om tegen te vechten.
We lachten.
- Ik heb ook een zus, Hilde. Toffe meid, veertien.
- Die ziet je ook naakt ?
Oef, ik had het onderwerp naakt aangesneden.
- Ja, natuurlijk. Geen taboes hoor. tijdens de vakantie zijn we voor twee weken naar Domaine de Lauzon geweest, een naturistencamping in Frankrijk.
- Echt ?
- Ja, al het vijfde jaar na elkaar. Leuke camping in de Provence.
- En loop je daar dan de hele tijd in je blootje ?
- Natuurlijk ! Heerlijk ! Zwemmen, volleybal spelen, petanque. Daar is de hele dag wel iets te doen. Natuurlijk, als je de camping verlaat, kleren aan hé !
Raf lachte.
- Een domme vraag… krijg je daar dan geen erectie ?. Allé met al die blote meisjes.
- Nee hoor. Ja, soms toch en als je jongeheer al eens in opstand komt… haha, hang er een handdoek voor, denk aan een ouwe trut, en dat gaat vanzelf weer weg.
We lachten.

We praatten nog een tijdje. Dan licht uit, op mijn rechter zij, slapen.
Hoe lang was het al geleden dat ik nog met een andere bij mij in bed lag te slapen ? Ha, bij oom Antoon. Maar ja, dat was geen jonge gast.

Woensdagochtend. Vroeg wakker. Raf ook. Naar het toilet. Elk apart natuurlijk. Dan naast elkaar in de badkamer. Mijn ogen tastten Raf zijn lichaam af. Ook zijn kontje. Dan zijn borst en buik. Zijn penis en ballenzak. Raf bekeek mij.
- Hoe oud ben jij juist ?
- Ik ? Bijna twintig.
- En al een master in de wiskunde…
- Ja… Blijkbaar kon ik dat.
- Ik ben er eenentwintig. Jij de jongste leraar van de school ?
- Ik denk het.
- Een les geven aan…
- Aan jongens die amper jonger zijn dan ik zelf. De oudste is amper vijf, zes maanden jonger dan ik ben.
- Mens zeg…

Samen ontbijten. Samen naar school. Mooi zomers weer. De leerlingen op hun zomers. Meisjes in luchtig kleedje, jongens in korte broek. Het merendeel toch. Ook Lionel had een korter broekje aan dan de dag voordien. . Het stond hem beeldig. Ik zag zijn machtige dijen in al hun glorie.
- Goeie morgen, boys.
- Goeie morgen chief.
- Zijn er vragen ?
Geen vragen. Oke, da gaan we maar verder met limieten en afgeleiden.

De hele woensdagochtend les. De drie klassen na elkaar. De tijd vloog zo voorbij. Woensdagnamiddag geen lessen.
’s Middags at ik thuis. Alleen. Niet zo leuk. Ik dacht aan de avond voordien, met Raf. Toffe gast. Nudist ! Alleen zitten eten. Dat zou het volgende jaar wel meer gebeuren. In de namiddag eerst wat werken. Dan mijn Adidas-sportbroekje aantrekken en een t-shirt, De fiets naar buiten en zo’n een uurtje in de omgeving te rijden. Prachtig zomers weer. Het stadje uit, tussen de velden. Een licht briesje kietelde mijn dijen. Leuk, zo met die dijen quasi helemaal bloot. Hé, hier fiets een leraar van het college hoor ! Zalig.
Tegen vier uur terug thuis. Schoenen en sokken uit, shirt uit, broekje uit, slipje uit. Zoals God me geschapen had aan mijn computer. Wat surfen op internet. Twee e-mails lezen. De lessen van donderdag nog even doornemen. Tweemaal wiskunde in mijn klas. Tegen half drie gedaan met werken. Op school althans. Het kon een leuke dag worden.

De vrijdag was een zware dag. Drie lessen in de voormiddag. Tijdens de pauze kwam Raf me opzoeken.
- Nogmaals bedankt voor jouw gastvrijheid.
- O, graag gedaan.
- Ik heb op de cursus een leuke gast ontmoet. Gisteravond nog getelefoneerd met hem. Vanaf volgende week ga ik bij hem slapen na de les. Maar nogmaals bedankt hoor.
- Oke, geen probleem hoor.

Jammer, ik zou Raf niet meer naakt zien. Jammer.
Vrijdagnamiddag eerste lesuur en dan laatste lesuur Actua in eigen klas. Op vrijdag had ik vier uur les in klas 6A, mijn klas. Van het goeie teveel.
Eerste lesuur in 6A.
- Goeie morgen, boys. Blije gezichten.
- En… is jullie resumé van de wiskunde van vorige jaren af ?
Ze diepten alle zes een stapel papieren uit hun tas. Ik ging van de een naar de andere en bekeek hun werk. Natuurlijk, bij de ene al beter dan bij de andere, doch allen prima werk afgeleverd. Pedro misschien het minste, doch toch een acht op tien waard.
- Wel, boys, ik ben trots op jullie! Proficiat. zo heb ik het graag ! Natuurlijk, nu moeten jullie deze resumé gebruiken hé, en kennen hé…
Ze glunderden. Ik ook. Er was zeker iets te doen met die gasten.

In klas 6W hadden ze ook alleen vrij goed werk geleverd. Mooie resumé’s, bij de meisjes al wat beter dan bij de jongens. Ik legde uit wat ze er nu moesten mee doen.
- En… kennen hé ! wiskunde is niet zoals geschiedenis, waarbij het van geen belang is wat Boduognat gedaan heeft om Napoleons periode te kennen. Wiskunde, daar steunt het een op het andere, en als het fundament begeeft, dan kun je gewoon niet weg. Twee, dat is één meer dan één, en drie is dan één meer dan twee, en zo verder en al de rest van de wiskunde steunt daar op.
Enkelen knikten. Uit beleefdheid ?

Vrijdagmiddag. Meneer Dewaele contacteerde me.
- Zeg, Bart… ’t is toch Bart hé ?
- Ja, en jij Eddy ?
- Juist ! Wel, Bart vanaf volgende week gaat er af en toe in de sportschool in Meulebeke een soort concours door tussen diverse scholen en klassen. Nu woensdag is het lopen, een soort aflossing met ploegen van zes deelnemers. En ik heb er tijdens de zwemles gisteren met de jongens van je klas over gesproken en ze zijn een en al enthousiasme. Ze willen zeker deelnemen. Probleem is, hoe daar geraken ? Met het openbaar vervoer van hier uit is dit bijna niet te doen. En iuk had zo gedacht als jij en ik elk met onze auto rijden dan…
- Momentje, momentje… ik heb een fmailiale wagen, Eddy, en ik kan ze alle zes meenemen.
- Echt ?
- Zeker.
- Dat zou prachtig zijn. Dan neem ik er nog drie mee van een andere klas en meneer Devroe ook. zo hebben we daar twee ploegen.
- Meneer Devroe ?
- Ja, leraar Frans in het derde jaar, zeer sportief, komt regelmatig helpen op het sportveld op woensdag.
- Oke. Wanneer vertrek je ?
- We moeten daar tegen twee uur zijn. Ik zal ze vanavond inschrijven.
- Oke, en ik spreek met mijn mannen af.
- Prachtig. Volgende week spreken we verder af.
- Okido !
Toffe gast, die sportleraar.
En.. woensdag mee met mijn zes leerlingen naar een sportwedstrijd. Ik zou ze zeker in hun sportbroekjes zien. En, misschien geraakte ik wel in de kleedkamers. Waarom niet hé ! Toch gemakkelijk zo’n familiale wagen ! Ik dacht aan de Landes. Die zes zouden nu wel geen nudisten zijn. Of toch een beetje ? Nee, nee, Bart ! Afblijven jongen ! Afblijven !