De Zes Van Klas 6a - 32

Dank voor de reacties. Die geven me een richtpunt voor het vervolg van het verhaal. “De Zes van klas 6A” vormt een boek dat hier in episoden verschijnt. Zoals in elk verhaal, en zoals in het echte leven, zijn er interessante en minder interessante perioden. Misschien verlang je in elk deel wilde seks, rimmen, pijpen, neuken en massa’s sperma. Dat is de inhoud van heel veel internetvideo’s, doch niet de inhoud van de werkelijkheid. Misschien vind je in mij verhaal niet datgene wat je zoekt. Er staan hier zeker nog veel verhalen waarin je wel je gading vindt. Dank in elk geval voor de goeie waarderingscijfers. En.. houd je niet in om een reactie te plaatsen !

Vrijdagavond. Negen uur. Ik dacht aan Jan, aan zijn verhaal. Ik dacht aan Lionel. Facebook inschakelen. Hé, Jan was on line. Had hij niet beloofd te studeren vanavond ?
Ik belde hem op.
- Hallo, met Jan.
- Jan, ik hier, je leraar wiskunde.
- Ha, meneer, goeien avond.
- Goeie avond, Jan. Je zit op je pc bezig ?
- E.. Ja…
- Ik dacht dat je nog wat zou studeren ?
- E.. Ja, maar…
- Jan, je bedriegt jezelf ! Portverdorie, man ! Je zit naar porno te kijken. Juist ?
- E.. Ja… ja… ik verveelde me.
- Ja, en dan porno kijken ! Wanneer ga je dan studeren ?
- Morgen …
- Morgen ? Ja, slapen tot ’s middags en…
Even stilte.
- Zeg, Jan, ben je er nog ?
- Ja, meneer.
- Goed, morgen om kwart voor negen ben je hier bij mij, met je boeken mee, je kan hier studeren tot kwart voor twaalf. Hoor je me goed ? Morgen kwart voor negen !
- Ja.. Ja meneer. Ik zal het doen.
- Het is je geraden ! En nu naar bed !
- Ja, meneer. Ja, meneer.
Gsm uitschakelen.
Oef ! Morgen zou hij terug bij mij komen. Mijn hart klopte wat sneller. Jan de hele voormiddag bij mij. Bart, jongen, afblijven hé ! Die jongen deed me iets, deed in mij iets wakker worden.

Tot rond elf uur zat ik naar leuke porno te zoeken en te kijken. 101videoboys. Weer enkele leuke filmpjes, zelfs eentje dat meer dan een uur duurde. Mens, wat konden die kerels spuiten ! Zouden ze geen pilletjes nemen of zo ? Hoe lang duurde de opname van zo’n film ? En hoeveel mensen waren met de opname bezig ? Dat moest wel leuk zijn, zo helemaal naakt, met twee, drie mannen die toekijken hoe je elkaar kust, zoent, likt, rukt, pijpt, neukt, op elkaar spuit. Hoeveel zouden die daarmee verdienen ?

Elf uur. Uitkleden. Naar de badkamer. Voor de grote spiegel mezelf rukken en spuiten in de lavabo. Doorspoelen. Het bed in duikelen.

Ik sliep slecht. Morgen kwam Jan terug. Mijn hart klopte sneller als hij bij mij was. Indien ik geen leraar was… of een leraar aan een andere school… Misschien kon ik hem af en toe op zaterdag bij mij laten komen om te studeren. Dan zag ik hem. Dan studeerde hij. Dan…
Ik sliep slecht. Dacht aan Lionel.
Om twee uur ’s nachts naar het toilet. Dan draaien en keren in bed. Lionel.. Jan.. Lionel… Jan…
Hé, Jan was er. In pyjama. Hij kwam zijn oefeningen tonen. Trok op niets. En nu ? Hij stond er bedremmeld bij. Hier jij ! Hij lag met zijn buik over mijn knieën. Ik kletste op zijn bolle billen. Zijn pyjama schoof naar beneden. Of trokken mijn handen die naar beneden ? Mijn ogen zagen die maagdelijke naakte billen van de knaap. Mijn ogen zagen de bilspleet van de knaap. Zijn benen schoven wat uit elkaar. Mijn ogen zagen een heel klein stukje…Ik…

Ik schoot wakker. Half zeven ! Mijn piemel stond zo stijf als nooit voorheen.
Naar het toilet. Naar de badkamer. Een douche nemen. Mijn sperma spoot weeral eens tegen de faiencetegels.
Naakt aan de ontbijttafel. Luisteren naar het nieuws op de radio. De krant lezen. Aankleden. Wachten op de komst van Jan.

Stipt om kwart voor negen belde Jan aan.
- Kom d’r in, Jan.
Hij had zijn rugzak bij zich. Hij was anders gekleed dan in klas, sportiever. Wat een kerel ! Zo groot voor zijn leeftijd. En een mooie bos blond haar. Machtig !
Na een korte babbel, liet ik hem aan de grote tafel plaats nemen om te studeren.
- Je moet werken, hé !
- Ja, meneer.
- Héhé, als je hier bent, dan mag je ‘Bart’ zeggen, op school blijf ik ‘meneer’.
- Ja, meneer…. Eh… Bart.
- Wat heb je mee om te studeren ,
- Fysica en Duits. We hebben maandag een toets.
- Oke, goed, begin er maar aan.
Ik liet hem alleen en ging in mijn bureau werken voor school.
Gek, ik zat hier nu met een leerling bij mij thuis. Een knaap van zestien en een half. Een puber waarbij ik mijn stoutste dromen zou willen uitwerken. Een bengel die mijn hart een maat sneller deed kloppen. Jammer dat het nu geen zevenentwintig graden was binnen. Dan zou ik Jan in short ontvangen hebben en misschien zou hij ook een kort broekje aan hebben gehad. Dan zag ik zijn blote dijen. Misschien daagde ik wel uit en trok ik mijn hemdje uit, in bloot bovenlijf. Nu amper tweeëntiwntig graden, te fris voor dat alles.
Kwart over tien.
- Hé, Jan, hoe gaat het ?
- Goed, meneer… E… Bart.
- Even pauzeren ?
- Ja, Bart.
We namen in de zetels plaats.
- Drink je iets ?
- Water ?
We dronken iets en praatten wat.
- Ik heb vannacht wakker gelegen en nagedacht, zegde Jan.
- En ?
- Ik zou liever niet meer gaan naar die club.
Ik keek Jan aan.
- Is dat echt ?
- Ja… ik word er gewoon gebruikt door de anderen en dat is niet altijd leuk. Ik moet pijpen en slikken en ze doen me spuiten en dan begint een andere. Ik ben de jongste en Ruben geeft mij aan hen als speelgoed.
Ik zweeg.
- Wat denkt u, meneer ?
- Ja, wat denk ik ? Ik zou ook niet meer gaan. Je kan seks op een leukere manier beleven. Denk je niet dat Ruben misbruik maakt van jou omdat je veel alleen zit ?
Jan knikte.
- Oké, en je wil er van af ?
- Ja, echt, ja.
- Wel, telefoneer naar Ruben, en zeg het hem.
- Ik durf niet.
- Doe het ! Ik ben nu bij jou.
- Wil je me helepen ?
- Honderd procent.
Jan nam zijn gsm en belde Ruben op.

- Met Ruben.
- Ruben, Jan hier.
- Ha, kleine pijper, welk goed nieuws ?
- Ruben, ik ga niet meer gaan naar het clubje.
- Wat ? Ben je zot ? En je wordt er zo vertroeteld.
Jan keek me aan. Ik knikte.
- Nee, Jan, ik heb nagedacht, ik ben te jong, ik ga niet meer.
- Je moet gaan, Jan. Je moet ! Als je niet meer gaat, dan.. dan, vertel ik het aan je pa.
Jan keek me hulpeloos aan. Ik nam de gsm uit zijn handen.
- Zeg eens, meneer Ruben, luister goed hé ! Ik ben de leraar van Jan. En als je hem nog een keer mee neemt of nog een keer aanraakt, dan vertel ik het aan de politie. Jij bent er twintig, Jan amper zestien. Seks met minderjarigen is strafbaar. Hoor je dat goed ? Strafbaar !
Ik had alles in één trek door gezegd. Ruben zweeg.
- Goed gehoord, meneer Ruben ? Gedaan is gedaan. hoor je me goed ?
- Maar… maar… ik meende het zo niet… Jan ging vrijwillig mee…
- Vrijwillig ? Jij hebt hem overgehaald. Jij hebt hem naakt aan de anderen over geleverd ! Je hoort het hé ! Gedaan ! Fini ! Schluss !
Ik sloot het gesprek af.

- Voilà, en als hij nog eens tegen jou erover begint, dan verwittig je mij maar. En misschien doe je er best aan je pa in te lichten over wat die Ruben wil doen met jou.
- Mijn pa ?
- Ja, waarom niet ?
- Nee, zeg, nee, liever niet.
- Oke, oke. Je bent bang hé !
Jan knikte;
- Bon, als die Ruben nog eens iets zegt, laat het me weten.
- Dank je.
- Voor we verder werken, blijf je eten ? Witloof in ham, met kaassaus.
- O, ja… mijn ma kon dat goed klaar maken.
- Het zijn er die mijn ma klaar gemaakt heeft Dus, je blijft ?
- Mag ik ?
- Natuurlijk ! .

Ik terug naar mijn werkkamer. Gelukt ! Ik had de jongen nog wat langer bij mij. Hoe kon ik hem nog meer bij mij krijgen ? Echt, ik genoot van zijn aanwezigheid. En ik voelde dat ik stilaan zijn vertrouwen won, meer en meer.

’s Middags samen in de keuken. Wat kon die Jan eten zeg ! Hij genoot er echt van. Hij was ook plots heel openhartig geworden.
- Hoe zou ik er aan moeten beginnen om mijn pa over die club te vertellen ?
- Gewoon zeggen dat je eens mee gegaan hebt met Ruben en dat je er niet meer van houdt om nog te gaan.
Ik keek Jan aan.
- Een vraagje ! Zie je jouw pa soms naakt ?
- Ja, in de badkamer.
- Helemaal naakt ?
- Ja.
- Dan zou ik er hem dan over praten.
- Oké, zal ik doen.
- En vanavond met Toby naar de film ?
- Ja.
- Slapen jullie soms bij elkaar ,
- Ja, vanavond ook, Toby blijft bij mij slapen.
- Dan zien jullie elkaar ook naakt ?
- Ja, natuurlijk.
- En seks met elkaar ?
- Nee… Ja… We liggen dan naast elkaar en elk rukt zichzelf en als we spuiten dan lachen we.
- Doch jullie hebben elkaar nog nooit gerukt of zo ?
- Nee, echt nog nooit.
- Weet Toby van die club ?
- Nee.. Nee… Niemand weet daar van.

Jan vertrok rond half twee. Niet nadat hij me bedankt had voor het eten en de babbel die we samen hadden.
- Tot maandag Jan.
- Tot maandag Bart… Eh.. Meneer.
- Deugniet !
Ik klopte op zijn schouder !
- Je weet, als er iets is, je mag altijd mijn hulp inroepen.

Jan fietste weg. Ik zat alleen.
Ik dacht aan die Jan. Wat pubers allemaal mee kunnen maken. Benieuwd of mijn aanpak zou lonen. En die Toby. Leuke kerel. Ik zag ze zo voor mij, Jan en Toby, allebei naakt, de hand aan zichzelf slaand. Puberspelletje.

Zaterdagnamiddag. Jan terug naar huis. Zat alleen. Wilde er eens uit. Trainingspak aan, fiets uit de garage en ik maakte een vrij grote rit, in een grote lus tot aan de Kemmelberg en terug. Nergens gestopt. Bezweet terug thuis. Uitkleden en naar de badkamer.
Ik stond daar, naakt. Bekeek mezelf. Slappe piemel. Normaal na zo’n inspanning ? Zouden de wielrenners ook een slappe hebben na een koers van meer dan tweehonderd kilometer ? Zou Jan… ?
Een goeie douche. Kamerjas aan. Nog wat op internet surfen. Oeps, leuke pijpfilmpjes met veel spuitend sperma.

Mijn gsm rinkelde zijn deuntje.
- Goeie middag, Bart luistert.
- Hé, Bart, oom Antoon hier !
- Hé, nonkel ! Wat een verrassing.
Kort gesprek. Oom Antoon vroeg of ik op zondag even op bezoek ging.
- Tegen elf uur of zo. Een aperitiefke en een schelle van de zeuge….

Geregeld. op zondag naar oom Antoon. Prettig vooruitzicht. En zo verging de tijd wat sneller.
Rond elven naar bed. Slapen als een marmot.
Zondagochtend vroeg wakker. douchen, scheren, aankleden, naar de bakkerij boterkoeken halen, en een halve kilo pralines voor oom Antoon.
Tegen tien uur vertrekken.
Nonkelto ontving me zoals altijd, met meer dan vriendelijkheid.
- Wel, wel, onze professor…
- Hoi, nonkel !
Omhelzingen en handdruk.
Het werd een leuke dag. Leuk ?
Na het middagmaal…
- Bart, ik moet je iets zeggen.
Ik had nonkelto nog nooit zo ernstig gezien.
- Leuk ?
- Nee… Minder leuk.
- Oei…
- Ik ben deze week voor een dag in de kliniek geweest. Hartkloppingen.
- Oeie… toch niet erg ?
- Nee… nee, niet echt. Maar…
Oom Antoon vertelde wat er gebeurd was. Zoals bijna elke week was hij op maandagmiddag gaan kaarten met de gepensioneerdenbond. en plots begon hij te beven en voelde hij zijn hart geweldig kloppen. Hij ging even naar het toilet en liep eens buiten en het ging over. Na de kaartnamiddag trok hij naar zijn dokter. Zijn hart sloeg rond de honderd per minuut. Dinsdag naar de kliniek. allerlei onderzoeken. Niets speciaals gevonden. doch, ja… het kan nog gebeuren;
- Ik slik nu elke dag twee pillekes…

Oom Antoon zweeg even.
- Ja, Bart, ja… Niet goed hé !
- Maar nonkel toch !
- Nee, Bart, ik maak me zorgen. Helaba, niets vertellen aan je ma hé !
- Nee, nee…
- Wel Bart, indien er iets gebeurt met mij, wel, alles is voor jou.
- Maar…
- Zwijg even !
Oom Antoon keek me doordringend aan.
- Bart, jongen, je weet, ik heb een boontje voor jou.. Sssttt… Zwijg even. Ik heb altijd goed geboerd. De gouden jaren gekend. De hoeve met al het land erbij dat is mijn eigendom. Helemaal van mij alleen. De grond verhuur ik nu en de gebouwen, je kent ze zo goed als ik, hier die mooi verbouwde woning, een grote garage, een oude schuur waar iets moois van gemaakt kan worden, doch nu wonen er nog kippen in. Wel, dat wordt allemaal jouw eigendom. Dat staat zo beschreven in mijn testament bij de notaris. Jaja, je ma krijgt ook iets hoor ! Ik heb een heel pak waardebonnen, die zijn voor haar. Mijn spaarboekjes voor jou.
- Maar, nonkel toch.. Je denkt toch niet aan sterven ?
- Je weet nooit, Bart, je weet nooit.
We trokken samen naar buiten, naar de prachtige garage, naar de grote schuur – een stofferige boel – achter het woonhuis.
- Weet je nog, dat ik je hier heb leren zwemmen ?
- Ja, en dat ik dan hier met Tom mocht zwemmen…
- Ja, hé, en je liep de hele dag in je blootje… hahaha…
Ik dacht aan Tom, aan wat hij me verteld had.
- Hij is verleden week bij mij geweest. Hij moest naar een begrafenis en kwam even goeie dag zeggen.
- Ja, hij had je telefoonnummer gevraagd.
Terug in het woonhuis. Koffie drinken. Nog wat praten. Over vroeger. Over de streek.
Ik vertrok rond vijf uur.
- Nonkel, niet te veel zwarte ideeën hé !
- Nee, nee, jongen… ik let wel op hoor.

Nonkel Antoon… Ik mocht er niet aan denken dat er iets kon gebeuren met hem. Hij woonde daar zo alleen, en een heel eind van ons af.
Ik maakte een omweg naar ma en pa. Wat was ma blij mij te zien. Ze maakte croque-monsieurs klaar. Lekker ! zoals vroeger toen ik klein was.
Nee, geen woord over de gezondheid van oom Antoon.
Het was over negen uur toen ik thuis kwam. Alleen. Met zoveel zaken in mijn hoofd. Ja,.. Lionel… nonkelto…

Wat zou de week mij brengen ?
Nog even de pc inschakelen. Zes e-mailberichten. Van de zes van klas 6A. Ja, ze kwamen alle zes, op vrijdagavond, samen met hun ouders. Ook Luc, van wie de ouders gescheiden waren, bracht zijn pa en ma mee. Oef ! Dat werd in elk geval een succes. Nog even nadenken over wat er te bespreken viel en hoe ik ze allemaal in mijn living binnen kreeg.

Maandag. Vrij mooi weer. Begin van de vierde week les.
Eerste lesuur. Mijn klas.
- Dank dat jullie allemaal willen komen, boys.
- En zal er bier zijn ?
- Ja, voor de papa’s… en ook melk voor…
- Hé, zèèèggg…
Lachen. Lionel lachte vrolijk mee. Nee, hij kon niet vermoeden dat ik hem straks zou enteren.
Tweede lesuur in klas 6W. Opvragen opgelegde taken.

Speeltijd.
Ik wachtte Lionel op.
- Lionel, kom eens.
Ik nam hem mee in het klaslokaal. Ik merkte dat hij zenuwachtig was. Ik wachtte even. Dan
- Proficiat, Lionel…
- E.. Waarmee, meneer ?
Hij zegde ‘meneer’.
- Wel, Lionel dat je papa wordt….
Boem, patat, vlak op de man af. hij werd eerst lijkbleek, dan hoogrood.
- E… E…
- Niet blij ?
- E…
Lionel schudde zijn hoofd.
- Kijk, Lionel, boy, goed luisteren hé…
Ik zweeg even. Dan
- Je bent een godverdomse grote steenezel. Hoor je mij ? Een ezel zo groot als de kerk !
Lionel boog het hoofd. Waar haalde ik de kracht, de durf, het lef om hem zo aan te spreken ? Ik was nog geen twee jaar ouder dan hij, en toch schoot ik tegen hem uit, boord eik hem als het ware de grond in. Waarom ?

- Kijk me aan !
Lionel gehoorzaamde. Ik reikte hem de hand.
- Ik heb mijn mening gezegd. Nu wil ik luisteren. En als ik kan, je ook helpen.
Lionel knikte.
- Voor wanneer wordt die baby verwacht ?
- Ergens in februari.
- En wat zeggen ze thuis ?
- Amaai, het heeft nogal gestoven zeg !
- Kan ik best geloven.
- Hoe oud is je vriendinnetje ?
- Even oud als ik. Daisy. Studeert nu eerste jaar verpleegster.
- Hoe zal dat verder gaan ?
- Onze ouders hebben beslist dat we vanaf Nieuwjaar nu eens een maand bij mij thuis dan een maand bij Daisy thuis zullen wonen en dat we onze studies moeten verder zetten.
- Jij wil burgerlijk studeren ?
Lionel knikte.
- Bon, ik verwittig straks de directeur, die moet dat weten. En, ik wil zo rap mogelijk met je ouders praten, als het kan vanavond nog. Weten de jongens van de klas het ?
- Nee, niemand.
- Oke. Ga nu maar !
Een ferme handdruk als afscheid.

Oef, ik had het gedaan. Nu afwachten.

Na de speeltijd, les in klas 5W. Jan en Toby zaten naast elkaar. Geen speciale reactie van Jan. Hij zag er goed uit.
Laatste lesuur van de ochtend, geen les. Naar de directeur. Ik vertelde hem uitvoerig over Jan, over Lionel en over mijn plan om de ouders van mijn leerlingen bij mij te ontvangen. De directeur luisterde aandachtig.
- Bart, man, je verbaast me nog elke dag. Je pakt het machtig aan ! Proficiat. Ga praten met de pa van Jan en volg hem. Jij kunt dat. Je bent jong, en blijkbaar luistert die jongen naar jou. Maak er opnieuw een flinke leerling van. Volg ook Lionel. Stuur hem tijdens de speeltijd deze namiddag eens. We moeten die jongen niet veroordelen, doch helpen, bijstaan zoveel we kunnen. En jouw bijeenkomst met de ouders, machtig Bart ! Het is natuurlijk een kleine groep leerlingen, elk met een welbepaald doel voor ogen.
Ik kreeg het fiat van de directeur.

Over de middag zocht ik Lionel op.
- De directeur weet er van. Hij wil eens met je spreken. Nee, geen schrik hoor, hij is een verstandig man en begrijpt de situatie. En vanavond vraag je aan je ouders wanneer ik eens langs mag komen.
- Dank je, meneer.