Beste Vriend - 1

Ik vind dit echt misschien wel het engste wat ik ooit heb gedaan aangezien schrijven nou niet mijn sterkste kant is, dus... don't shot me. Maar ik dacht van ik heb overal kritiek op en zeg wat ik denk, maar ja ik heb nooit zelf een verhaal geschreven en kan dus ook niet weten hoe moeilijk het is. Dus ik dacht ik ga het gewoon een keer doen. Stel dat het tegenvalt dan blijft dit verhaal bij dit ene deel... maar stel het gaat goed dan kan het een serie worden waaraan ik wekelijks bijschrijf en waarvan wekelijks dus nieuwe delen komen!! Dat gezegd hebbende kunnen we verder naar het verhaal BESTE VRIEND – 1.

Ik ben Harry, een jongen van 17 jaar oud, gespierd en 175cm lang. Ik word vaak bekeken door de meiden al doet me dat niks. Ik weet namelijk al vanaf mijn tiende dat ik op jongens val. Ik heb er nooit echt een probleem van gemaakt omdat ik het voor mezelf hield tot vorig jaar. Vorig jaar durfde ik mijn moeder in vertrouwen te nemen en heb haar alles verteld over die ene jongen waar het allemaal mee begon (maybe ga ik daar nog bij een ander verhaal verder op in) tot aan de jongen waar dit verhaal om gaat oftewel de liefde van me leven (?).

Ik leerde Ross kennen toen we in klas 3 zaten van het middelbaar onderwijs. We waren allebei 16 jaar op dat moment (allebei blijven zitten, hij in klas 3 en ik in klas 2) waardoor we nu bij elkaar in de klas kwamen. Ross was een knappe jongen om te zien, 178cm lang, gespierd, blauwe ogen waar je zo in verdrinkt en een prachtige witte lach. We waren vanaf moment één beste vrienden en dat kon iedereen merken want stil waren we niet. We lachten, we praatten hard en we maakten grapjes over iedereen en alles, wat ook vreugde opleverde bij de leraren maar niet heus... Maar goed, ik begon al heel snel hele andere gevoelens voor Ross te krijgen dan alleen vriendschappelijke. Hij voelde niet als een vriend voor me, hij voelde ook niet als een broer voor me, maar hij maakte een gevoel bij me los dat NIEMAND ooit gelukt was. Dat maakte me in de war en ik wist niet wat ik er mee moest. Ik heb het aan de kant gezet en gewoon normaal gedaan voor zover dat kon. Niemand had het door.

En zo ging ik dan naar school en langzaam maar zeker ging ik meer afstand van Ross nemen omdat mijn liefde veel te groot aan het worden was. En daarmee begon het op te vallen dat er iets aan de hand was waarom ik afstand nam van mijn beste vriend. Ross vroeg er telkens naar wat er aan de hand was. maar ik zei dat er niks was. Hij vroeg het een paar keer in een paar weken tijd maar telkens antwoordde ik dat er niks was.

Ross was niet de enige die merkte dat er wat aan de hand was. Ook mijn moeder zag dat het niet al te best ging en vroeg wat er aan de hand was. Ik heb haar alles huilend verteld, van dat ik verliefd was op de meest heterojongen die ik maar ken, mijn eigen beste vriend. Ik vertelde haar ook dat hij merkte dat ik raar begon te doen. Mijn moeder gaf de liefste reactie ooit, ze zei "Jongen wees gewoon eerlijk tegen hem, als hij echt jouw beste vriend is boeit het hem niet dat je gay bent. Ik denk zelfs dat hij het helemaal niet erg vindt dat je op hem verliefd bent..." Ik wist niet wat mijn moeder met dat laatste zinnetje bedoelde, maar goed ik zei dat ik het aardig vond van haar en ben naar mijn kamer gegaan.

Boven op mijn kamer heb ik zitten nadenken wat ze met dat zinnetje bedoelde 'Ik denk dat hij het geeneens erg vindt dat je op hem verliefd bent'' maar ik kreeg geen zinnig idee wat ze er mee bedoelde... Dus liet ik het gaan en ging Netflix kijken.

De volgende dag was het donderdag... een van de kutste en overbodigste dagen in een week. Die dag had ik 60 minutenrooster op school dus de lessen gingen snel voorbij. Om 8 uur kwam ik de klas vrolijk binnenlopen en ging wel gewoon naast Ross zitten, die zoals gewoonlijk weer met zijn telefoon zat te kloten. Ik ging snel zitten en gaf hem een klein duwtje waardoor hij bijna zijn telefoon liet vallen. ''Jezus man moet dit?'' vroeg hij half lachend, waarop ik antwoordde “Ja man je zag me geeneens''. Ross wou net wat zeggen en toen begon onze leraar wiskunde weer gezellig wat uit te leggen... Onder de uitleg voelde ik opeens Ross zijn hand op mijn been. Ik keek opzij maar Ross keek gewoon naar de leraar. Ik liet zijn hand daar liggen en luisterde ook verder, want wiskunde is een van de weinig vakken die ik leuk vind, ook al ben ik er totaal geen ster in. Op een gegeven moment ging de hand van Ross hoger en hoger, zo hoog dat die bijna tegen mijn eikel aan lag. Weer keek ik opzij en weer keek Ross gewoon onschuldig voor zich uit. En weer liet ik het rusten en deed er niks mee. Op een gegeven moment ging Ross met zijn hand weer een stuk omhoog waardoor nu zijn hand vol op mijn kruis lag...

Jezus wat was dit moeilijk. Echt respect voor de mensen die d’r effe meer dan 10 delen uitflikkeren alsof het niks is like wtf. Ik vond het wel leuk om te doen maar nogmaals ik ben mijn draai aan het proberen te vinden. Waarschijnlijk lees ik dit morgen of overmorgen en denk dan jezus moest dit... En dan denk ik misschien van oké ik zou het toch anders doen en dat soort shit. Heb je nog een tip laat me het dan please weten en vertel me wat ik beter kan doen... Geef ook effe een cijfer, net zo leuk. En ja, ik hoop dat het bevalt. Zo ja tot deel 2 dan en zo nee dan oké, dan hou ik mijn bek en lees ik gewoon lekker verder de verhalen hier, zonder overal kritiek op te hebben, LOL.