Door: James Oakwood
Datum: 04-01-2016 | Cijfer: 8.9 | Gelezen: 4516
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 13 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): 16 Jaar,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 13 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): 16 Jaar,
Vervolg op: Rosa - 2
Bedankt voor alle welbedoelde kritiek en complimenten! De opbouw van deze serie verhalen is langzaam. Ik wil een relatie van de grond op bouwen tussen Rosa en James, die zal standhouden tot het eind. Het spijt me als er niet genoeg erotica en actie inzit, maar zo wil ik het nu eenmaal geschreven hebben. Harde seks op 16 jaar kan in dit verhaal tot nu toe voor mij niet. Ik kan wel beloven dat er in de volgende delen zeker meer actie zal komen!
11 mei 1976
Vandaag is vrijdag. Vandaag is het de dag dat ik bij Rosa mee ga helpen in haar huis. Haar moeder is gescheiden en ze heeft een nieuw huis gekocht, waarin nog veel moet gebeuren. Blijkbaar is het werk enorm, want het lijstje aan dingen die moeten gebeuren lijkt oneindig. Maar Rosa en ik vormen een sterk team, dat hebben we al snel gemerkt. Met vol goede moed komen we na school bij haar huis aan.
Rosa en ik staan voor haar voordeur. Haar huis is een gezellig rijtjeshuis midden in de straat. Haar voortuin is klein, maar fleurig beplant. Ik zie paardenbloemen en vergeet-mij-nietjes. Waarschijnlijk nog van de vorige bewoner, want het lijkt me sterk dat haar moeder hier tijd voor heeft gehad. Een lage heg weergeeft de grens tussen de tuin en de stoep voor het huis. Ze zegt dat ze de buren nog niet goed kent, maar dat sommige wel hebben aangeboden samen iets te gaan drinken. Dit doet me denken aan het voorstel dat mijn moeder aan me heeft verteld om Rosa en haar moeder uit te nodigen voor 'een theetje of een koffietje'. "Roos, mij en mijn ma lijkt het leuk als jullie bij ons op visite komen. Soms kan het voor een nieuwe bewoner moeilijk zijn om mensen te leren kennen." "Geweldig", zegt ze, "volgens mij heeft mijn moeder daar wel zin in. Ze heet trouwens Rita, mijn moeder." "Rita", mompel ik om haar naam te onthouden. Rosa doet de deur open en de lucht van verf en schoonmaakmiddelen slaat me om de neus. Rosa lacht om het vieze gezicht dat ik trek.
Binnen kom ik Rita tegen. Ze is gekleed in een echt werktenue. Ze staat met de rug naar ons toe dozen uit te pakken met daarop de tekst 'keuken #2'. Binnen in het huis staat de radio lekker hard en ze merkt ons in het begin niet op. Rosa tikt haar schouder aan en ietwat geschrikt draait Rita om. Snel ziet ze dat wij het zijn. "Oh, kinderen, waarom schrik ik toch ook van jullie. Nou ja, ik ben blij jullie te zien." Ze ziet me en roept: "Hey James! Rosa heeft mij al zo veel over je verteld. Ik heb gehoord dat je een geweldige, charmante jongen bent." Ze knipoogt. "Zou Rosa over de zoen hebben verteld?" vraag ik me af. Ik kijk opzij en zie Rosa rood aanlopen. "Mám, ssstt, weet je nog?" "Vraag beantwoord", denk ik maar. In plaats van dat Rita doorverteld, geeft ze ons een paar klussen om te doen. Blijkbaar wil ze snel haar huis eigen maken en dat begrijp ik al te goed. Het witten van heel het plafond op de eerste verdieping, de trap in de olie zetten en helpen uitpakken van dozen. Klinkt gemakkelijk, maar veel.
Rosa gaat naar boven en zegt dat ze iets gemakkelijks aan gaat trekken, iets dat vies mag worden. Mij in de keuken achterlatend bedenk ik me dat dit een prima moment is om Rita te vragen of ze een keer bij ons op de koffie wil komen. Ze reageert enthousiast op het idee en we spreken voorlopig af dat zij op dinsdagmiddag langskomen. Over vier dagen dus. Heerlijk vrolijk gaat ze verder met haar werk. In haar eentje de hele dag dozen uitpakken lijkt me ook niet leuk, dus ik besluit de rest van de doos met haar op te ruimen. Ik merk dat ze een heel rustige en gezellige vrouw is. Ze ziet er fit en gezond uit en neuriet mee met de muziek. Zodra heel de doos is leeggeruimd besluit ik dat Rosa genoeg tijd heeft gehad om omgekleed te kunnen zijn en ik loop de trap op.
"Rosa?" roep ik. "Hier!" hoor ik en ik zie een deur op de overloop opengaan. Ze steekt haar hoofd door de opening en roept: "Kom je nog, ik dacht dat je ondertussen weg was gegaan nadat je had gehoord wat we allemaal moeten doen." Een lok haren danst voor haar ogen en terwijl ik langs haar loop, steek ik die achter haar oor. "Merci." Ook in de gedeeltelijk geverfde werkkleding die ze nu aanheeft vind ik haar beeldschoon. Ze ziet me staren. "Mooi hè?" Ze draait een rondje. "Speciaal voor jou." Ik stap naar haar toe en leun naar voren voor een kus. Snel drukt ze haar lippen op die van mij. Voor mijn gevoel veel te snel verlaten haar lippen die van mij. Het voelt enorm bevrijdend wetend dat een zoen geven nu zomaar kan en zoveel kan betekenen voor twee personen. Ze merkt mijn blik op. "Heerlijk. Dat is net even de energieboost die ik nodig heb, lief." Zo is ze me gaan noemen, lief. Ik vind het wel wat hebben en als zij het leuk vind, prima zo. Ze pakt een van de twee stelen waaraan nog een verfroller moet worden bevestigd en gooit het naar me toe. Nep op tijd grijp ik hem uit de lucht. Samen beginnen we met het plafond schilderen.
Het schiet al op. We zijn bijna klaar met het verven van het plafond op de hele verdieping. Het is al ver in de middag en we beginnen speelser met elkaar om te gaan tijdens het schilderen. Ik heb al meerdere streken verf op mijn oude kleding gekregen. Natuurlijk heb ik achteraf een keertje wraak genomen. "Ik krijg het warm", zegt Rosa tegen me. Ze trekt totaal onverschillig haar sweater uit en pleurt deze op de grond. Alsof er niks aan de hand is, verft ze verder in haar bh. Ik kan het niet laten. Ik loop naar een stapel kwasten toe en pak daar een kleintje eruit. Ik loop terug naar mijn verfbak en doop mijn kwast erin. Witte klodders verf druipen langzaam ervan af. Ik loop met mijn kwast naar Rosa en trek een witte lange streep over haar rug wanneer ze even niet oplet. Ze geeft een hoge gil. "James! Dat is rete koud!" Na een poos roept haar moeder ineens van onder aan de trap of alles goed gaat. "Ja hoor!" roept Rosa terug terwijl ze mij geniepig aan kijkt. Behendig de rommel in de kamer ontwijkend rent ze naar dezelfde hoop kwasten, om wat ik denk, mij een koek van eigen deeg te geven. Ik wil mijn trui ook nog langer dan vandaag gebruiken en wil hem snel uittrekken. Hij blijft echter achter mijn kin vastzitten, terwijl mijn buik en rug nu helemaal ontbloot zijn. "Pak aan!" Ik voel een veel dikkere kwast dan die van mij over mijn buik gaan en een spoor achterlaten. Ik geef een ruk aan mijn trui en hij schiet eindelijk los. Verward en verbaasd kijk ik haar aan. Het doel om te verven verandert al snel in een schermgevecht met kwasten. Ergens in de strijd besluiten we onze broeken uit te trekken met als excuus dat er dan geen verf op kan komen. Het speelse gestoei nemen we geheel onserieus. Hoe langer het gevecht doorgaat, hoe meer we op echte schermers binnen te lijken met onze witte lijven.
"Je hebt gewonnen, waardige strijdster Roos. Ik geef me over." Ik maak een diepe buiging en gooi vervolgens mijn kwast op een hoop afval. Roos kijkt me aan in haar ondergoed. "Wat is mijn prijs?" vraagt ze gespeeld. "Een knuffel van mij", verzin ik terplekke. We staan een goede vijf meter van elkaar en ze komt rennend op me af. Ze springt in mijn armen. Onze natte lichamen plakken aan elkaar. Ze giechelt en ik moet ook lachen om de situatie. We geven elkaar kusjes op plekjes die nog niet onderzitten met verf. Dan besef ik me iets prachtigs. Ik sta hier, samen met Rosa, in een onafgemaakte kamer. In deze stille kamer horen we het verkeer langsrijden. Mensen die lopen langs en weten niet wat er zich hier afspeelt. Twee personen vormen samen een. We voelen ons onscheidbaar. Ze heeft haar gezicht in mijn nek gelegd. Ik ben degene die de stilte doorbreekt. "We kennen elkaar maar drie dagen en toch, toch voelt dit zo juist. Ik ben blijer dan dat ik ooit geweest ben, bij jou. Ik wil graag dat jij dat weet. Ik wil je iets vragen, lieve Roos." Ik haal diep adem en verzamel moed. "Ik houd van j..." Ze onderbrak me. "Beloof me dit, James. Beloof me dat je altijd bij me zal blijven. Ik ben zo gehecht aan je geraakt deze drie dagen. Beloof je dat aan me, alsjeblieft. "Haar fonkelende ogen kijken in die van mij. Ik krijg tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. In de omhelzing kijkt ze me aan en ik zie bij haar een traan over haar wang waggelen. We beseffen het nog niet, maar op dit moment is er een band tussen ons ontstaan die later bijna alles kon doorstaan. Ik fluister in haar oor: "Ik blijf bij je."
Als ik nu terugkijk op dit moment. Als ik terugkijk op deze pure onschuld die wij hier hadden mogen ervaren, dan heb ik zoveel spijt dat ik me niet aan de belofte heb kunnen houden. Ik denk graag dat je over me waakt, schatje. Ik houd van je Rosa. En ik mis je. Wacht je op me?
Rita staat onder aan de trap en roept iets naar boven. "Kinderen, ik ben even naar de supermarkt. Eten halen voor vanavond. Blijf je eten, James?" Hoe graag ik dat ook zo willen, ik laat haar weten dat mijn ouders mij vanavond thuis verwachten en ze anders ongerust zouden worden. "Is goed jongen. Enorm fijn dat je er was! Roos, wil jij dan alvast de boel opruimen en alles klaar zetten voor de maaltijd?" "Ja, mama." "Tot zo dan! Tot dinsdagmiddag, James. Nog bedankt voor het uitnodigen!" De voordeur gaat open en slaat even later weer dicht. "Jezus, wat hebben we er een rommel van gemaakt", merk ik op. We lachen. We wassen ons omstebeurt in de badkamer zo goed en kwaad als het maar kan, zo bescheiden zijn we nog wel. Als we na een klein halfuurtje er relatief presenteerbaar uitzien nemen we in de hal afscheid van elkaar. Op onze eigen manier laten we elkaar weten dat we het vandaag fantastisch hadden. Ik strijk langs haar zij en rust mijn hand op haar kont en masseer deze. "Zo moeten we vaker afscheid nemen", zeg ik. "Doen we, lekker ding", zegt ze beslist, terwijl ze knijpt in mijn bil. Ook al hebben we niet alles afgekregen en was het hard werken, we weten dat we veel zijn opgeschoten. Niet alleen in het huis, maar ook met elkaar. We zoenen kort en ik vertrek. Terwijl ik begin met fietsen, kijk ik nog een keer achterom. Ik zie Rosa me uitzwaaien en ik kan het niet helpen haar te zien in haar slipje en bh, compleet onder het verf. Ik besef me al te goed dat ik een gelukkig jochie ben.
Morgen gaan we naar Hannah's feest. Morgen wil ik haar wilde kant ontdekken.
Morgen wordt mooi.
-----
Graag een eerlijke beoordeling. Advies, raad en reacties zijn altijd gewenst ;) Plus heb ik al gezegd dat je er geweldig uitziet vandaag?
-----
11 mei 1976
Vandaag is vrijdag. Vandaag is het de dag dat ik bij Rosa mee ga helpen in haar huis. Haar moeder is gescheiden en ze heeft een nieuw huis gekocht, waarin nog veel moet gebeuren. Blijkbaar is het werk enorm, want het lijstje aan dingen die moeten gebeuren lijkt oneindig. Maar Rosa en ik vormen een sterk team, dat hebben we al snel gemerkt. Met vol goede moed komen we na school bij haar huis aan.
Rosa en ik staan voor haar voordeur. Haar huis is een gezellig rijtjeshuis midden in de straat. Haar voortuin is klein, maar fleurig beplant. Ik zie paardenbloemen en vergeet-mij-nietjes. Waarschijnlijk nog van de vorige bewoner, want het lijkt me sterk dat haar moeder hier tijd voor heeft gehad. Een lage heg weergeeft de grens tussen de tuin en de stoep voor het huis. Ze zegt dat ze de buren nog niet goed kent, maar dat sommige wel hebben aangeboden samen iets te gaan drinken. Dit doet me denken aan het voorstel dat mijn moeder aan me heeft verteld om Rosa en haar moeder uit te nodigen voor 'een theetje of een koffietje'. "Roos, mij en mijn ma lijkt het leuk als jullie bij ons op visite komen. Soms kan het voor een nieuwe bewoner moeilijk zijn om mensen te leren kennen." "Geweldig", zegt ze, "volgens mij heeft mijn moeder daar wel zin in. Ze heet trouwens Rita, mijn moeder." "Rita", mompel ik om haar naam te onthouden. Rosa doet de deur open en de lucht van verf en schoonmaakmiddelen slaat me om de neus. Rosa lacht om het vieze gezicht dat ik trek.
Binnen kom ik Rita tegen. Ze is gekleed in een echt werktenue. Ze staat met de rug naar ons toe dozen uit te pakken met daarop de tekst 'keuken #2'. Binnen in het huis staat de radio lekker hard en ze merkt ons in het begin niet op. Rosa tikt haar schouder aan en ietwat geschrikt draait Rita om. Snel ziet ze dat wij het zijn. "Oh, kinderen, waarom schrik ik toch ook van jullie. Nou ja, ik ben blij jullie te zien." Ze ziet me en roept: "Hey James! Rosa heeft mij al zo veel over je verteld. Ik heb gehoord dat je een geweldige, charmante jongen bent." Ze knipoogt. "Zou Rosa over de zoen hebben verteld?" vraag ik me af. Ik kijk opzij en zie Rosa rood aanlopen. "Mám, ssstt, weet je nog?" "Vraag beantwoord", denk ik maar. In plaats van dat Rita doorverteld, geeft ze ons een paar klussen om te doen. Blijkbaar wil ze snel haar huis eigen maken en dat begrijp ik al te goed. Het witten van heel het plafond op de eerste verdieping, de trap in de olie zetten en helpen uitpakken van dozen. Klinkt gemakkelijk, maar veel.
Rosa gaat naar boven en zegt dat ze iets gemakkelijks aan gaat trekken, iets dat vies mag worden. Mij in de keuken achterlatend bedenk ik me dat dit een prima moment is om Rita te vragen of ze een keer bij ons op de koffie wil komen. Ze reageert enthousiast op het idee en we spreken voorlopig af dat zij op dinsdagmiddag langskomen. Over vier dagen dus. Heerlijk vrolijk gaat ze verder met haar werk. In haar eentje de hele dag dozen uitpakken lijkt me ook niet leuk, dus ik besluit de rest van de doos met haar op te ruimen. Ik merk dat ze een heel rustige en gezellige vrouw is. Ze ziet er fit en gezond uit en neuriet mee met de muziek. Zodra heel de doos is leeggeruimd besluit ik dat Rosa genoeg tijd heeft gehad om omgekleed te kunnen zijn en ik loop de trap op.
"Rosa?" roep ik. "Hier!" hoor ik en ik zie een deur op de overloop opengaan. Ze steekt haar hoofd door de opening en roept: "Kom je nog, ik dacht dat je ondertussen weg was gegaan nadat je had gehoord wat we allemaal moeten doen." Een lok haren danst voor haar ogen en terwijl ik langs haar loop, steek ik die achter haar oor. "Merci." Ook in de gedeeltelijk geverfde werkkleding die ze nu aanheeft vind ik haar beeldschoon. Ze ziet me staren. "Mooi hè?" Ze draait een rondje. "Speciaal voor jou." Ik stap naar haar toe en leun naar voren voor een kus. Snel drukt ze haar lippen op die van mij. Voor mijn gevoel veel te snel verlaten haar lippen die van mij. Het voelt enorm bevrijdend wetend dat een zoen geven nu zomaar kan en zoveel kan betekenen voor twee personen. Ze merkt mijn blik op. "Heerlijk. Dat is net even de energieboost die ik nodig heb, lief." Zo is ze me gaan noemen, lief. Ik vind het wel wat hebben en als zij het leuk vind, prima zo. Ze pakt een van de twee stelen waaraan nog een verfroller moet worden bevestigd en gooit het naar me toe. Nep op tijd grijp ik hem uit de lucht. Samen beginnen we met het plafond schilderen.
Het schiet al op. We zijn bijna klaar met het verven van het plafond op de hele verdieping. Het is al ver in de middag en we beginnen speelser met elkaar om te gaan tijdens het schilderen. Ik heb al meerdere streken verf op mijn oude kleding gekregen. Natuurlijk heb ik achteraf een keertje wraak genomen. "Ik krijg het warm", zegt Rosa tegen me. Ze trekt totaal onverschillig haar sweater uit en pleurt deze op de grond. Alsof er niks aan de hand is, verft ze verder in haar bh. Ik kan het niet laten. Ik loop naar een stapel kwasten toe en pak daar een kleintje eruit. Ik loop terug naar mijn verfbak en doop mijn kwast erin. Witte klodders verf druipen langzaam ervan af. Ik loop met mijn kwast naar Rosa en trek een witte lange streep over haar rug wanneer ze even niet oplet. Ze geeft een hoge gil. "James! Dat is rete koud!" Na een poos roept haar moeder ineens van onder aan de trap of alles goed gaat. "Ja hoor!" roept Rosa terug terwijl ze mij geniepig aan kijkt. Behendig de rommel in de kamer ontwijkend rent ze naar dezelfde hoop kwasten, om wat ik denk, mij een koek van eigen deeg te geven. Ik wil mijn trui ook nog langer dan vandaag gebruiken en wil hem snel uittrekken. Hij blijft echter achter mijn kin vastzitten, terwijl mijn buik en rug nu helemaal ontbloot zijn. "Pak aan!" Ik voel een veel dikkere kwast dan die van mij over mijn buik gaan en een spoor achterlaten. Ik geef een ruk aan mijn trui en hij schiet eindelijk los. Verward en verbaasd kijk ik haar aan. Het doel om te verven verandert al snel in een schermgevecht met kwasten. Ergens in de strijd besluiten we onze broeken uit te trekken met als excuus dat er dan geen verf op kan komen. Het speelse gestoei nemen we geheel onserieus. Hoe langer het gevecht doorgaat, hoe meer we op echte schermers binnen te lijken met onze witte lijven.
"Je hebt gewonnen, waardige strijdster Roos. Ik geef me over." Ik maak een diepe buiging en gooi vervolgens mijn kwast op een hoop afval. Roos kijkt me aan in haar ondergoed. "Wat is mijn prijs?" vraagt ze gespeeld. "Een knuffel van mij", verzin ik terplekke. We staan een goede vijf meter van elkaar en ze komt rennend op me af. Ze springt in mijn armen. Onze natte lichamen plakken aan elkaar. Ze giechelt en ik moet ook lachen om de situatie. We geven elkaar kusjes op plekjes die nog niet onderzitten met verf. Dan besef ik me iets prachtigs. Ik sta hier, samen met Rosa, in een onafgemaakte kamer. In deze stille kamer horen we het verkeer langsrijden. Mensen die lopen langs en weten niet wat er zich hier afspeelt. Twee personen vormen samen een. We voelen ons onscheidbaar. Ze heeft haar gezicht in mijn nek gelegd. Ik ben degene die de stilte doorbreekt. "We kennen elkaar maar drie dagen en toch, toch voelt dit zo juist. Ik ben blijer dan dat ik ooit geweest ben, bij jou. Ik wil graag dat jij dat weet. Ik wil je iets vragen, lieve Roos." Ik haal diep adem en verzamel moed. "Ik houd van j..." Ze onderbrak me. "Beloof me dit, James. Beloof me dat je altijd bij me zal blijven. Ik ben zo gehecht aan je geraakt deze drie dagen. Beloof je dat aan me, alsjeblieft. "Haar fonkelende ogen kijken in die van mij. Ik krijg tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel. In de omhelzing kijkt ze me aan en ik zie bij haar een traan over haar wang waggelen. We beseffen het nog niet, maar op dit moment is er een band tussen ons ontstaan die later bijna alles kon doorstaan. Ik fluister in haar oor: "Ik blijf bij je."
Als ik nu terugkijk op dit moment. Als ik terugkijk op deze pure onschuld die wij hier hadden mogen ervaren, dan heb ik zoveel spijt dat ik me niet aan de belofte heb kunnen houden. Ik denk graag dat je over me waakt, schatje. Ik houd van je Rosa. En ik mis je. Wacht je op me?
Rita staat onder aan de trap en roept iets naar boven. "Kinderen, ik ben even naar de supermarkt. Eten halen voor vanavond. Blijf je eten, James?" Hoe graag ik dat ook zo willen, ik laat haar weten dat mijn ouders mij vanavond thuis verwachten en ze anders ongerust zouden worden. "Is goed jongen. Enorm fijn dat je er was! Roos, wil jij dan alvast de boel opruimen en alles klaar zetten voor de maaltijd?" "Ja, mama." "Tot zo dan! Tot dinsdagmiddag, James. Nog bedankt voor het uitnodigen!" De voordeur gaat open en slaat even later weer dicht. "Jezus, wat hebben we er een rommel van gemaakt", merk ik op. We lachen. We wassen ons omstebeurt in de badkamer zo goed en kwaad als het maar kan, zo bescheiden zijn we nog wel. Als we na een klein halfuurtje er relatief presenteerbaar uitzien nemen we in de hal afscheid van elkaar. Op onze eigen manier laten we elkaar weten dat we het vandaag fantastisch hadden. Ik strijk langs haar zij en rust mijn hand op haar kont en masseer deze. "Zo moeten we vaker afscheid nemen", zeg ik. "Doen we, lekker ding", zegt ze beslist, terwijl ze knijpt in mijn bil. Ook al hebben we niet alles afgekregen en was het hard werken, we weten dat we veel zijn opgeschoten. Niet alleen in het huis, maar ook met elkaar. We zoenen kort en ik vertrek. Terwijl ik begin met fietsen, kijk ik nog een keer achterom. Ik zie Rosa me uitzwaaien en ik kan het niet helpen haar te zien in haar slipje en bh, compleet onder het verf. Ik besef me al te goed dat ik een gelukkig jochie ben.
Morgen gaan we naar Hannah's feest. Morgen wil ik haar wilde kant ontdekken.
Morgen wordt mooi.
-----
Graag een eerlijke beoordeling. Advies, raad en reacties zijn altijd gewenst ;) Plus heb ik al gezegd dat je er geweldig uitziet vandaag?
-----
Lees verder: Rosa - 4
Trefwoord(en): 16 Jaar,
Suggestie?
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10