Godinnen - 42

,,Ik denk dat ik het toch ga doen.’’ Zij ze ons. We liepen over straat richting huis nadat de dames zich na het eten nog even hadden opgetut, waar we alleen een ijsje zijn wezen halen. Ali was wat stil geweest. Maar ik ook. We hadden dan ook wat om over na te denken. Ook Manon was stil. Maar dat was een soort stil protest geweest omdat wij zo stil waren. Zo kende ik haar althans. Ali had het over het huis van de buurman. ,,Ik heb een vriend die dat soort zaken doet, en die ga ik maar weer eens bellen.’’ Zei ze ons toen verder nadat het even stil bleef. ,,Oh, een vriend?’’ Vroeg ik haar eerst met een glimlach en een knipoog. ,,Ja, Steven. Heb je die niet ontmoet dan?’’ Vroeg ze serieus terug. ,,Nee, ik heb nog geen enkele van je vrienden ontmoet.’’ Zei ik haar toen eerder wat sip overkwam dan de bedoeling was. Maar ze lachte erom. ,,Nee, dacht ook eigenlijk dat ik een hoop vrienden kwijt was door Sharon. Maar hier en daar krijg ik weer wat berichtjes van een aantal. En gelukkig maar. Pff, ondanks dat ze je laten zitten, mis je ze toch dan.’’ Ging ze zelf concluderend door. Ik wist niet of het gelukkig was dat ze weer van die mensen hoorde. Inderdaad mensen die haar hadden laten zitten. Maar als er eentje tussen zit die haar kan helpen met haar droom, dan houd ik me verder stil. ,,Ik vond het altijd wel moeilijk om je voor te stellen aan ze. Niet dat ik het niet wilde hoor, maar gewoon lastig. Allemaal andere mensen dan wij.’’ Zei ze toen wat vertwijfeld. ,,Anders dan ons, of dan mij?’’ Het was haar toontje die me het deed afvragen. ,,Nee… Je snapt wel wat ik bedoel.’’ Zei ze gelijk, blijvende in haar lach. Kijk, haar vrienden waren net als zij hoogopgeleid en met een goed betalende baan. Niet dat ik eerder dacht dat ze zich voor me schaamde, en dat doe ik nog steeds niet, maar na zo’n lange tijd samen had ik me al weleens afgevraagd wie die vrienden waren waar ze vaak mee op zaterdag ging stappen. Op dat hockeygala heeft ze me toen ook aan niemand voorgesteld verder. Raar, maar niet erg. Sterker nog, vind het eerder een compliment dat ze zich voor me zou schamen tegenover dat gespuis met veel geld. ,,Ik snap het.’’ Zei ik dan ook spelende alsof ik het erg vind. Manon kneep aan de andere kant in m’n hand. ,,Mijn vrienden heb je ook nooit ontmoet toch.’’ Zei ze zacht, en kwam zo voor Ali op. ,,Nee, inderdaad.’’ Zei ik dan ook alleen droog. ,,Geeft ook niets. Maar je kan best eerlijk tegen me zijn hoor.’’ Zei ik daarna ook nog eens. Maar met dat ik dit zei, wist ik wel wat het probleem was. Niet dat ze zich voor me schaamde, maar dat ze dat niet gezegd had. En nu klinkt het misschien wel ernstig, en natuurlijk is het niet leuk om te horen, maar ik ging me hier echt niet boos om maken. ,,Maar je gaat er dus voor?’’ Zei ik dan ook, nadat het aan weerskanten van mij even stil was. We liepen weer hand in hand, maar nu in het donker. Ali knikte alleen en ik zei haar nu gewoon dat dat een goed idee is. En dat was haar stille probleem van de avond geweest. Het huis. Ik heb er überhaupt niets over te zeggen, en na alles wat ze voor me gedaan heeft, wil ik haar alleen maar steunen nog in haar ambities.

Mijn stilte, op mijn beurt, van de avond was te danken aan haar zusjes. Ik haatte mezelf zowat omdat ik er niet meer uit had kunnen halen. En het was wel allemaal duidelijk en logisch dat het gegaan is zo als het gegaan is. Maar toch. Tel de factoren bij elkaar op en je hebt daar een prachtige orgie in het vooruitzicht liggen. Toch? Te mooi om waar te zijn. Misschien. Maar ik zou het niet zomaar opgeven. Alhoewel het geen prioriteit heeft, is het absoluut nog een doel om dat te bereiken. In ieder geval de drie zusjes samen. Al klinkt het vanuit een bepaald opzicht ook wel zorgwekkend dat dit door m’n hoofd ging op deze manier. En desondanks dat het nu weer goed was. Nu we weer met z’n drieën waren, kon ik het niet laten om hebberig te zijn. Jammer dat Sharon wat verder op in de straat woonde. Dan konden we dat er ook nog bij betrekken op een of andere manier. 3 landhuizen aan elkaar bouwen, dat zou pas een paradijs zijn. En dan komt Sharon natuurlijk wel weer hier wonen. Met haar lekkere nichtje erbij. Nodigt Manon haar vriendin uit, en de Danielle via Anne… De vriendinnen van Maddy erbij, en die van Sharon zelf ook wel misschien. En ik dan als enige jongen. Eens lekker bepalen wie nu wel en wie niet een godin is. ‘Whishfull Thinking’. Jammer dat Sharon niet dichterbij woonde dus. En eer dat de buurman weg is, en dat alles verbouwd is, zijn we toch wel een paar maanden verder, denk ik zo. Maanden die ik kon gebruiken om Anne en Maddy veel beter te leren kennen. Want dat ontbrak er ook zeker aan. Ik wist wie ze waren. En ik wist hoe lekker de seks met ze was geweest zover, maar als je het vergelijkt met wat ik heb en voel voor Ali en Manon, valt het bijna in het niets. Een verliefdheid is 1 ding. Maar ik zou er nu toch weer moeite mee hebben, zou ik tegen de twee zusjes moeten zeggen dat ik echt van ze hou. Als ik met 1 van hun ben, voel ik dat wel, maar van een afstandje, terwijl alles weer in een bepaald perspectief terugvalt, is het toch geheel anders. 1 op 1 wilde ik van ze houden, maar ik hield echt van Ali en Manon, dat was gewoon nog niet te vergelijk met wat ik voelde voor Maddy en Anne. En dus was dat een belangrijker doel wat ik mijzelf hier stelde.

Thuis was alles anders. Het was de koele buitenlucht op de donkere dijk die ervoor gezorgd had dat ik lekker kon nadenken. Twee mooie meiden hielden m’n hand vast en liepen rustig met me mee. Ik plofte op de bank en zag Ali aan haar buik voelen. Alsof ze dik was… Ik lachte er dan ook om. Ze zag er juist zo mooi uit. Beiden. Ze hadden zich helemaal netjes gemaakt, en alleen om even een ijsje te gaan halen met mij. Ze waren geen uur bezig geweest, maar ik vond het wel opvallend. Alleen voor mij deden ze dat, wilde ik geloven. En dat was misschien ook nog wel zo. ,,Hey, ik ga denk ik al naar bed.’’ Zei ze sip. Manon dan. En ze draaide zich meteen om en liep de gang in en de trap op. Ali liep er nog even achteraan. ,,Gaat het wel?’’ Vroeg ze dan ook. ,,Teveel gegeten denk ik.’’ Zei ze zo ongeloofwaardig als dat het maar waar was. Ik voelde al dat haar wat dwars zat, en nu wist ik het helemaal. En dat zei ik ook tegen Ali. ,,Moeten we niet naar haar toe gaan dan?’’ Vroeg ze me nog lichtelijk bezorgd. Ik schudde m’n hoofd al. ,,Laat haar maar even.’’ Ali keek even bedenkelijk, maar kwam toen toch naast me zitten. Een rok. Wit met zwartje horizontale strepen. Vanaf haar schouders tot halverwege haar dijen. Die dijen die zo mooi bruin en stak waren. De rok zo lekker strak rondom haar heupen en borsten en billen. Haar ogen groot en starende naar die van mij. Ze lachte toen ik haar aankeek. Het was onze manier om niet te veel aandacht te geven aan Manon. Of het eerlijk was tegenover haar, was een ander verhaal echter. Maar na zo’n dag als vandaag, verlangde ik onwijs naar Ali. Nu wel. En daar wilde ik eerlijk gezegd even niemand tussen laten komen. De tv stond uit, en voor de rest brandde er alleen via de keuken wat licht naar ons toe. Vanuit de voortuin uit. We zaten even wat te rusten. Ze lag tegen me aan en als snel gleden mijn vingers over haar nek heen, waarbij ze even zuchtte en zich leek te ontspannen. Haar jurkje had korte mouwtjes die strak om haar slanke armen stonden. Overal zat haar jurk strak, maar nergens zag ze er benauwd uit. Ik en Ali hadden al een tijdje niet meer gesport, maar al vanaf begin af aan had ik gezegd dat ze dat ook eigenlijk niet nodig had. Nu weet ik ondertussen ook wel dat er andere redenen waren waarom ze me toentertijd gevraagd had, maar dan nog. Ik vond het heerlijk om haar zo mooi te zien. Zo dichtbij en warm. Zo verdomd sexy. Haar zachte huid was eindeloos en mijn vingers dwaalden wat heen en weer naar haar schouders, waar haar strakke jurkje makkelijk toegaf en mijn vingers toeliet tussen haar huid en de zachte stof. De streepjes maakte het nog heerlijker dan elk ander strak jurkje wat ze ooit eerder aan heeft gehad. Iets met streepjes… ze sloeg haar hoofd langzaam achterover en ze keek me met haar grote bruine kijkers dromerig aan. Het weinige licht fonkelde in haar heldere ogen en ze lachte voorzichtig. Ik voelde me weer wat dichterbij Ali staan na vandaag. En ik voelde dat zij er wellicht wel het zelfde over dacht op dit moment. M’n hand gleed vanaf haar schouder plat naar haar borstbeen toe, en niet veel later naar haar borsten toe. Ze had helemaal geen bh aan, en mijn hand begon haar borst meteen zachtjes te kneden. Ze kuste me daarop direct. ‘’Wel zachtjes zijn, okay?’’ Fluisterde ze in m’n oor daarna, terwijl ze even zacht kreunde om dat ik haar tepel tussen m’n vingers liet glijden. ,,Zachtjes?’’ fluisterde ik vragend terug terwijl ik mijn open mond, met zijn lippen, langs haar voorhoofd liet gaan terwijl mijn hand onder haar strakke jurkje van borst wisselde, en ze weer een zacht zuchtje gaf. ‘’Wil niet dat Manon dit hoort.’’ Fluisterde ze daarop tot slot. Iets wat ik kon begrijpen. Even dacht ik aan Manon, maar toen Ali zich op haar knieën zette, en mij begon te kussen, zachtjes, was ik haar alweer vergeten.

Ze klom op m’n schoot en met haar handen hield ze mijn gezicht vast die ze met veel passie begon te kussen. Vooral waar m’n lippen zaten. M’n tong gleed naar buiten, of werd naar buiten getrokken door de hare, en we lieten onze lippen in het vervolg smakken. Mijn handen lagen kort op haar heupen en gleden omhoog naar haar borst toe, waar ik met stof en al de twee heerlijke borsten wist te grijpen en te masseren. Smachtend en zuchtend kuste ze me door terwijl ze haar handen naar mijn borst en verder lieten afglijden. Ze begon aan m’n shirtje te trekken en ze toonde zichzelf niet veel later mijn gespierde torso. Mijn handen gleden weer terug naar haar heupen en ik zag haar kort op me neer kijken, bijtende op haar lip, nadat ze het shirt over m’n hoofd had getrokken. Ze kon net zo van mij verlangen als ik van haar. En dat vond ik heerlijk om te zien. Haar vingers liet ze omhoog glijden over mij met reliëf gevormde lichaam, terwijl mijn handen naar beneden gleden over haar vlakken flanken naar haar goddelijke dijen. Ik trok haar korte jurkje iets omhoog en voelde dat ze daar ook geen ondergoed aanhad. Mijn vingers kropen over haar kont heen, en toen ik merkte dat daar geen bandje zat van iets wat op een slipje zou moeten lijken, voelde ik meteen aftastend met mijn vingertopje van m’n rechterhand, hoe verdomd nat ze wel niet was. Een druppel gleed langs m’n wijsvinger, en ik drukte vervolgens zachtjes m’n knokkels tussen haar lipjes. Ze reed zichzelf vervolgens heen en weer. Ze had al meer moeite om haar klanken laag te houden, en ze hield zich vast aan m’n schouders terwijl ze haar ogen sloot en ze liet bevangen door de aanrakingen tussen haar schaamlipjes die niet veel natter konden zijn. Ik boog iets voorover en keek over haar voorover gebogen heupen heen en trok haar jurkje nog wat hoger. Met twee handen gleed ik naar haar poesje toe en over haar billen heen. Ze leunde nu met haar lichaam tegen dat van mij aan en haar handen begaven zich gewoon ongecontroleerd zo hier en daar in de omgeving. In haar haar, over haar borsten, of op mijn schouders, knijpend. Mijn vingertoppen van m’n rechterhand gleden naar haar vulva toe en twee stuks wisten haar daar moeiteloos te penetreren, terwijl ik met de ander vooral haar clitje bleef stimuleren. Haar ronde kont was een waar genot om zo bloot voor me te zien, terwijl het heen en weer wiegde en zo ook de rest van haar lichaam liet mee deinen op het genot. Ik hoorde haar zo nu en dan smakken en keek weleens op om haar dan met een hand voor haar mond en gesloten ogen te zien kermen. Zachtjes natuurlijk. Ik trok haar jurkje tot over haar heupen heen en ze liet het allemaal toe. Ik liet me zakken. Plots. Zodat zij voorover viel met opwinding en moest leunen op de rugleuning van de bank. Ik gleed verder door totdat ik met mijn tong de plaats van mijn knokkels kon innemen. Haar zoete pruimpje was duidelijk te vinden, en haar reactie vervolgens, was meer dan hoorbaar voor iemand die boven al op bed zou liggen. Mijn knokkels gleden door naar haar vulva en mengde zich daar met de vingers van mijn andere hand. Ook bij deze hand liet ik twee vingers haar penetreren. Met twee handen kon ik een snel tempo houden waarbij de twee paar vingers elkaar snel afwisselde. Mijn tong gleed eindeloos en vooral snel over haar clitje heen. Ik keek achterover en zag haar met een verdrukt gezicht en beide handen op de leuning kreunen van genot. Ze was Manon al lang vergeten. En dat was misschien ook wel een doel van me geweest. ,,Niets stil! Gewoon hard kreunen als je vind dat ik m’n best doe!’’ Ging het door m’n hoofd.

Ik had haar kutje al aardig opgerekt zo. Maar ze kreunde er alleen maar harder bij, en al was ik voorzichtig geweest, dan nog verwonderde het me hoe makkelijk ze m’n vier vingers haar gang lieten gaan daar. Ze zaten niet alle vier diep in haar, maar dan nog. Dit was in een vlaag tot me gekomen en ik probeerde het maar. En was dan ook blij te zien dat het haar zo goed beviel. Maar ik liet een paar vingers diep in haar zitten en draaiend en wrikkend liet ik haar nog net iets harder kreunen. Wat was ze toch geil, echt kletsnat. Dorst had ik al lang niet meer op deze manier, mocht ik dat gehad hebben. Dorst naar haar kletsnatte poesje misschien. Ik had een hand over, maar ik kon op deze manier niet bij haar borsten. Dan maar die andere kant op. Een kant met een duidelijke grens. Of misschien toch niet zo duidelijk meer. De laatste tijd niet in ieder geval. M’n vingers waren nog kletsnat toen ze haar strakke kontje en haar billen iets uit elkaar drukten. Glijdend over haar sterretje liet ik haar onveranderd hard kreunen en bewegen. Ze was al klaargekomen. Al lang. Maar ik liet het m’n spel niet beïnvloeden. Geil dat ze kreunde… maar mijn tong en vingers gingen onverminderd door. En nu was ze zo ver weg op het geile padje, dat ze zelfs harder leek te kreunen, toen ik met mijn vingertopjes toch echt haar sterretje zelf opzocht. Ik drukte er alleen wat op en speelde er mee, zonder haar ook maar op wat voor manier dan ook onder druk te zetten voor een stap verder. Ik had handen en monden te kort. Was Manon er toch maar bij. Kon zij haar borsten en tong bevredigen… Maar Ali leek niets te kort te komen op het moment. Ze veerde wat schokkend op en greep m’n hoofd stevig vast terwijl ze zich nog een keer hard tegen me aandrukte. Puffend en hijgend kwam ze eindelijk tot stilstand. Het zweet stond op haar hoofd en haar ogen draaide nog net niet weg. Maar mijn vingers gingen langzaam door. M’n tong niet. Ik bekeek haar even goed, en liet haar toch nog wel met een lekker gevoel zo. Ze liet m’n hoofd los en keek dromerig op me neer. Ze begon te glimlachen, maar dat eindigde al snel in een gulle lach vol ongeloof. Ze keek daarna kort achterover naar de hand die tussen haar billetjes zat. ,,Hmm…’’ Kwam er vervolgens alleen uit en ze keek me weer aan. ,,En ik maar denken dat je geen zin meer in me had.’’ Lachte ze vervolgens. Ik kon er om lachen, maar vroeg me toch af of ze zich dat vandaag echt had afgevraagd.

Maar het leek er niet toe te doen. Voorzichtig, en met trillende benen, zette ze haar knieën op de armleuning van de bank en liet ze haar torso langzaam over me heen zakken. Ze zei geen woord maar begon meteen aan m’n broek te sjorren. M’n riem was nog het moeilijkste, maar ze had het dan ook best zwaar. En dan in deze positie ook. Ze hing wat voorover en van de zijkant over me heen. Maar vond het wel wat hebben. Wat nonchalant, maar toch geil. Ze ritste m’n broek vervolgens open terwijl ze op haar ellenbogen leunde en begon m’n pik erbij te halen. Ook ik was wat nat. Een glimmende eikel verklapte het al. Ik was echt heel geil. Geil voor haar. Haar ene handje pakte de stam vast en trok hem overeind terwijl ze haar andere handje de eikel vastgreep en met behulp van m’n voorvocht wild over de eikel begon te draaien. M’n lichaam spande zich meteen aan en ik begon hard te zuchten en te kreunen. Vanuit deze hoek voelde haar mondje toch weer net iets anders op m’n pik. Maar haar mondje was net zo vochtig en nat als haar kutje, en nadat ze beiden handen had trekken over de schacht, liet ze moeiteloois de eikel haar geile mondje inglijden. En keer op keer kreunde ik als ik die lippen van haar over m’n eikel voelde glijden alsof het niets was. Maar stuiptrekkend lag ik klem onder haar, terwijl ik m’n handen strelend over haar buik en heupen liet gaan. Het was mijn beurt nu om verwend te worden. Zo simpel kon ik het wel stellen nu. Ik lag meer van de bank af dan op de bank, maar dat weerhield me niet precies zo te blijven liggen zodat zij vanaf de zijleuning met haar hemelse mondje mijn keiharde pik kon pijpen. Haar gepijp zorgde er juist voor dat ik zo kon blijven liggen. Spasmes schoten m’n benen in, vooral m’n tenen, en hielden me overeind op deze manier. Hijgend, proestend en smakkend lag ik daar onder haar m’n ogen te sperren van ongeloof. Godver, wat was ze ver gekomen al op dit gebied. Ongemak voelde ik niet meer. En ze wist volgens mij nu ook wel dat ze niet diep hoefde te gaan om mij te plezieren. In haar opzicht was dat juist andersom. Smakkend en met allerlei andere geluiden gleden haar handen en mond over mijn pik heen die steeds natter werd. Van haar speeksel dan wel te verstaan. En dat liet alles nog veel lekkerder over m’n pik glijden. En waar ik haar poesje en kontje nog bespeelde als een vorm van voorspel, ging Ali los op m’n lul totdat ik spoot. Ook zij was klaargekomen, maar ik verwachtte niet dat zij op mij hetzelfde zou leveren. Waarom precies wist ik niet, want ik kwam wel vaker dan 1 keer klaar in een sessie met haar, maar toch verwachtte ik het niet. En zelfs toen ik klaarkwam, ging ze gewoon door. Haar handen werden nog gladder en het ging opeens allemaal nog soepeler. Ik kon net onder haar door kijken en zag dikke slierten sperma haar mondje uitkruipen elke keer dat ze omhoog ging met die zwoele lippen en ik weer een stoot afscheidde. Ze slikte niet. Vond ik alleen maar geiler. Vooral omdat ze het zo op deze manier gebruikte. Wat een wijf! Met name omdat ze even later zichzelf draaide en voor me op de grond kwam zitten en dat geile bekkie gebruikte om alles helemaal schoon te likken. ZIJ! Ali dus. Ali likte m’n pik schoon… elk geil moment leek wel een persoonlijke overtreffende trap te zijn. Voor haar of voor mij. Voor beiden…

Het leek het begin te zijn van een avondje op de bank, die met de minuut beter zou worden. Maar ze stond in de deur. En ik keek wat verschrikt naar haar op, en op haar beurt keek Ali verschrikt door mij over haar schouders. ,,Boeit het jullie dan niets…’’ Zei ze alleen wat moedeloos. Manon stond in de deur en keek neer op ons met pijn in haar ogen. ,,Manon, kom op. Wat is er nou?’’ Ik hoorde m’n eigen vraag en betrapte mezelf erop dat ik haar niet eens serieus nam nu. Maar m’n pik was nog hard, en Ali zat nog voor me. Nog wel. Ze wilde opstaan, maar Manon hield haar tegen. ,,Nee, laat maar!’’ zei ze toen echt boos. Zo boos, dat ik er zelfs van moest slikken. En waar kwam dit nu eigenlijk vandaan?! ,,Manon, wacht…’’ Riep Ali nog, maar Manon smeet de voordeur dicht en was zo op de late avond naar buiten gelopen. ,,Laat mij maar.’’ Zei ik Ali met ernst. En toen ze naar me omkeek, knikte ze naar me. Ze keek nog even spijtig naar m’n harde pik, maar zij wist ook wel dat dit blijkbaar iets was. ,,Wees lief voor haar. Ik denk dat ik weet waar dit over gaat.’’ Gaf ze me alleen mee. Maar ik hoorde het amper. Ik kleedde me aan en snelde de deur uit. Op straat keek ik naar rechts en naar links, maar ik zag niets. ,,Tyfus…’’ Mompelde ik alleen. In de verte kwam een auto de bocht om gereden en het licht van de koplampen weergaven de schaduw weer van een meisje wat met haar armen over elkaar stevig doorstapte. Ik moest naar rechts dus en begon te rennen. De auto passeerde me en het was weer donker. Maar ik hoorde haar stappen nu. Er stonden hier maar weinig lantaarnpalen, maar ik zag haar zelfs al. ,,Manon! Wacht. Alsjeblieft.’’ Riep ik naar haar. En ze stopte. Hijgend arriveerde ik nam ik even de tijd om op adem te komen. Niet alleen van het rennen natuurlijk, dat ik zo aan het hijgen was nu. Ze stond met haar armen nog over elkaar. Boos te wezen zoals alleen een klein kind dat kan. ,,Wat is er?’’ Vroeg ik haar toen. Ze zuchtte even moedeloos, maar behield haar woede. Ja, ze keek woedend naar me. ,,Sorry, zo bedoelde ik het niet.’’ Zei ik dan ook maar gelijk. ,,We moeten praten.’’ Zei ze toen. En toen stonden we daar op straat in het donker. Helemaal alleen voor het gevoel. En om het nog dramatischer te maken, begon het zelfs even te regenen. Niet even, maar lang zelfs. En hard. We stonden vlak bij de bocht waar ik me al eerder schuil had gehouden, en wees haar daar op. Konden we even alleen zijn en toch nog praten.

,,Hou je van me?’’ vroeg ze me meteen, nadat we plaats hadden genomen. ,,Ja, dat weet je. Kom op.’’ Zei ik wat nonchalant. ,,Nee, echt. Hou je echt van me?’’ ik draaide even met m’n ogen, wat ik ook niet had moeten doen, en zag haar daarna weer boos wegkijken. ,,Luister als dit om net gaat, met mij en Ali, en de seks…’’ ,,Nee!’’ zei ze toen fel, en ik viel stil en deinsde zelfs terug. ,,Jezus, Denzel… Dat weet jij toch. Godverdomme.’’ Sprak ze zich vrij fel en duidelijk uit. ,,Man, je hoeft het me maar te vragen en ik doe alles voor je. Waar je maar wilt. Dat weet je toch. Het gaat niet om de seks. Het gaat niet eens om Ali.’’ Zei ze er gelijk maar bij, omdat ik daar wel op doelde. ,,Wat dan wel?’’ vroeg ik haar licht moedeloos op mijn beurt. Ze zweeg even. Ik pakte haar hand. We waren beiden aardig nat geregend en onder de boom op het bankje zaten we ook niet helemaal uit de regen. Een dikke druppel landen op haar hoofd toen ze me vervolgens aan keek. ,,Hou je van me?’’ vroeg ze nog een keer, maar nu zo diepzinnig als ze maar kon. Ik slikte en knikte. ,,Ja, ontzettend veel. Al zo lang.’’ Zei ik haar gemeend terug. Het deed haar zuchten en wegkijken. ,,Denk je nog wel eens aan vroeger?’’ Vroeg ze me toen. ,,Regelmatig.’’ Zei ik weer wat nonchalant. Ze lachte er even flauw om, maar bleef wegkijken. ,,Weet je nog dat ik vroeger m’n borsten wilde vergroten?’’ zei ze toen plots. Iets wat ik nog wel wist. Iets waar ik eigenlijk nooit aan terug dacht. Maar ik schoot voorzichtig in de lach. ,,Ja, dat weet ik nog wel. Onbegrijpelijk.’’ Zei ik haar alleen. En toen zuchtte ze helemaal hard. En het was niet de regen, maar haar ogen die haar wangen nat maakten vervolgens. ,,Manon? Wat is er nou?’’ Ik raakte een beetje in de war. Ze snikte en keek met druilerig aan. ,,Ik heb dinsdag m’n tweede afspraak met de chirurg.’’ Snikte ze. De grond zakte weg onder m’n voeten. Dit kon niet waar zijn… en misschien denk je van, ja nou en, toch lekker grote tieten. Maar daar ging dit helemaal niet om. Dit was een verhaal wat heel oud was. Wat ze me eens vertelde nadat ze me gedumpt had en voordat we ruzie kregen. Het was in een tijd waarin ik ook niet helemaal lekker in m’n vel zat. Dat dat door haar kwam, heb ik haar nooit verteld, maar in die periode konden we elkaar wel vinden op dat gebied. En zo vertelde ik haar dat ik een dwangmatige sporter was geworden, en zij dat ze zielsongelukkig was omdat ze zulke klein borsten heeft. Ik was vroeger dik, en ik dacht dat ik als ik maar ‘fit’ zou zijn, ik wel een leuk meisje kon scoren. Het had verdacht veel weg van anorexia, maar dat leek me weer een stap verder. Feit was wel dat ik op een gegeven moment nog maar iets van 60kg woog. Iets wat haar sloopte toen. Want ik dacht dat ik nog dik was, terwijl ik mezelf bijna de vernieling in fietste met dat in het achterhoofd. Op mijn beurt brak ik door haar doordat ze zichzelf zo lelijk vond vanwege haar kleine borsten. En dit zat echt heel diep. Zowel bij haar als bij mij. Ik had nooit door kunnen dringen tot haar. Ze was juist zo mooi. Zo perfect. Maar ze werd dan ook als vuil behandeld door haar toenmalige vriendje. En ik kon er niet bij dat ik haar er niet van kon overtuigen dat ze echt niet een operatie nodig had om zichzelf goed te voelen. Ik droomde ervan haar vriend te zijn en haar te waarderen en te koesteren voor wie ze was. Van top tot teen. En dat was toen mijn frustratie met deze kwestie. Toen was ze nog minderjarig, dus kon het niet. En opgelucht was ik tot de dag van vandaag dat ze dat nooit gedaan heeft ook. Maar ze was 21 ondertussen.

En nu was ze m’n vriendin. En nog steeds was ze ontevreden over haar borsten. Toegegeven; groot waren ze niet. Maar ik heb daar nog nooit over geklaagd. Sterker nog, het maakte haar in wijze nog perfecter. Want ze was gewoon perfect! In alles. Bijna in alles… ik hield m’n handen voor m’n hoofd en schudde fanatiek. Want dit kon NIET waar zijn. Ik kon haar dus ook niet gelukkig maken. Het is misschien egoïstisch om het gelijk zo op mezelf te betrekken en haar daar zo te laten zitten, maar voor mij was dit zo ontzettend pijnlijk. Maar dat zou ze nooit kunnen begrijpen. Net als dat ik haar niet kon begrijpen. ,,Dus je gaat het doen?’’ Vroeg ik haar uiteindelijk. Ik hoorde haar zuchten en toen m’n gezicht naar haar toe draaide, knikte ze. Ik schudde weer met m’n hoofd. ,,Je bent niet goed!’’ riep ik luid naar haar. Gemeend en hatelijk. ,,Wie laat zichzelf nou opereren als je helemaal gezond bent?! Weet je wel wat voor risico’s daar aan vast zitten?’’ ik stond op en wilde gelijk weglopen. Dat ik zo tegen haar uitviel, brak mezelf in tweeën. Weer was ik egoïstisch. En dat tegenover die lieve zachtaardige Manon. Want zo zag ik haar nog wel. ,,Je weet niet wat het is!’’ riep ze me toe. Net zo fel. Ik draaide me om en zag haar in wanhoop naar me kijken. ,,Ik sta soms voor de spiegel… en dan moet ik gewoon huilen.’’ Zei ze daarna zacht. Ik sloot m’n ogen en probeerde het van me af te zetten. ,,Maar het is goed om te weten dat je echt van me houdt.’’ Zei ze toen cynisch. En dat viel best wel verkeerd. Dus liep ik weg. Ik was geen kei in dit soort situaties. En helemaal niet met haar. Ik probeerde mezelf te overtuigen dat het mijn goed recht was geweest om zo tegen haar te doen. Want wie doet nou zoiets? Maar wie maakte hier een ongelukkig meisje nog ongelukkiger? Ik dus… ik liep dan ook terug. ,,Luister. Je moet doen wat je moet doen.’’ Begon ik argeloos. Ze zat daar nog, en ik zag haar nog huilen. ,,Maar je hebt gelijk. Ik hou blijkbaar niet genoeg van je om je gelukkig te maken in welk opzicht dan ook. En als een operatie dat wel kan, moet je daar maar voor kiezen.’’ Zei ik nog wel wat fel. En heel onaardig natuurlijk. Het kwam ook helemaal uit het niets. Echt helemaal! Maar ze moest dus kiezen van me. Het is niet dat ik iets tegen nepborsten heb. Maakte de porno vaak een stuk geiler. Of in ieder geval het meisje… maar bij haar?? Ik had dus echt gefaald. Zo zag ik het. Ik kon haar niet eens laten zien hoe hoog ik haar had zitten. Hoe veel ik van haar hield, en hoe mooi ik haar wel niet vond. En dit gevoel kende ik maar al te goed. Alsof we 4 jaar terug in de tijd waren gegaan. En daar schrok ik misschien nog wel het meest van. Nooit gedacht dat ik zoveel onbegrip en twijfel zou voelen als toen. Toen die hele periode, bedoel ik dan. Ik dacht echt dat ze van mij was, en dat ik van haar was. De seks deed er inderdaad niet eens toe. Maar blijkbaar kon ik haar niet het gevoel geven, waar ze naar verlangde. En ik was, en ben, er van overtuigd dat ik dat haar wel zou moeten kunnen geven.

,,Doe me dit niet aan?’’ huilde ze. Ik slikte en gunde haar geen blik. Ik voelde me een klootzak, maar mijn hart was weer eens uit een gescheurd. Door een illusie die ik mezelf opgelegd had. Maar ik gaf haar de schuld. Het was ook altijd haar schuld. Ik had vrienden vroeger die zich oprecht afvroegen wat ik in haar zag, als ik het over haar had. Maar dat kon ik nooit aan ze uitleggen. Want ik wist dat ze me toen niet goed behandelde. Maar zij wisten niet hoeveel ik van haar hield. Nu zie ik hun niet meer, en haar weer wel. Vooralsnog. Zwijgend liepen we terug. Drijfnat stonden we in de hal, waar Ali ons tegemoet kwam. Het waren twee uitersten geweest vanavond. ,,Ik pak m’n spullen. Dan ga ik meteen.’’ Zei Manon alleen. ,,wat?’’ vroeg Ali zich gelijk verbaasd af. ,,Dat lijkt me het beste.’’ Zei ik toen alleen. En Ali’s ogen werden nog groter van verbazing. ,,Wacht, ho. Wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd?’’ Vroeg ze zich af terwijl ze Manon probeerde tegen te houden om naar boven te gaan. ,,Nee, laat haar.’’ Zei ik streng tegen Ali. Als ik het goed speelde (niet dus) zou ik met allebei ruzie krijgen vanavond. Maar Manon duwde Ali ook vrij fel van zich af, en daarbij brak al het verzet in Ali. Ik liep de kamer in, waar Ali me nog eens vroeg wat er aan de hand was. Ik wilde het er eigenlijk niet over hebben. ,,Ze neemt niet van die ballonnen hoor.’’ Zei ze alleen. Ali wist het dus al, en ik keek haar daarop ook op aan. ,,Hadden het erover gehad vorig weekend.’’ Zei ze toen aarzelend. ,,En dat vind je okay?!’’ Vroeg ik haar fel. Boven was gerommel te horen en hier en daar een harde klap. Want zo uitte Manon haar frustraties. De laatste keer dat ik op haar kamer was, waren nog steeds de gaten in de muur bedekt met posters… Maar Ali vond het dus okay. ,,Ja, als ze dat wilt. Ik kan er ook niet echt iets van zeggen, aangezien ik wel dat geluk gehad heb.’’ Zei ze toen, wat me ook boos maakte. ,,Het gaat niet om de grootte, maar om het risico van een operatie…’’ Zuchtte ik moedeloos uit. Maar Ali trok met haar wenkbrauwen. ,,Yeah, right.’’ Merkte ze op. ,,Ik kan haar niet gelukkig maken.’’ Zuchtte ik toen maar eerlijk. ,,Ik ben een fucking loser!’’ riep ik hard uit. Het gerommel stopte boven toen.

Maar ze was gewoon weg. Ik had het zo ontzettend verprutst. In plaats van een dialoog te beginnen, ging ik schreeuwen. Maar ze had me dan ook compleet verrast. Dit verzin je toch niet. En alhoewel ik wel wat meer twijfelde over of ik gelijk had, ja of nee, voelde ik me niet goed. Heel de nacht had ik buiten gezeten in de tuin. Alleen. Ali was boos op me geworden. Heel boos. Nog bozer dan ik op Manon was geworden. Ali wist het al en ze had me er niet over moeten vertellen. Dat hoefde ik ook weer niet. En ik was dan ook niet boos op haar. Maar zij wel op mij omdat ik ervoor gezorgd had dat Manon nu weg was. En Ali gaf meer om Manon dan ik me tot nu toe had kunnen voorstellen. Ze was er echt kapot van. En dat was mijn schuld. ,,We hadden haar kunnen steunen. Kunnen helpen.’’ Was het laatste wat ze me moedeloos had toegeroepen. Maar ik dacht alleen maar aan mezelf. Ik was gewoon zo bang dat ik me weer 20 zou voelen. Dat ik weer een ventje was. De regen en de kou konden me niet deren. Ik was ook veel te bang om naar binnen te gaan. Had Ali nog nooit zo gezien. Ik wist niet eens hoe ik moest beginnen met m’n excuses aan te bieden. Aan Ali dan. Manon niet. Had daar gewoon geen zin in. Ik had mezelf opgeblazen en maakte het allemaal veel erger dan het was. Maar nog een keer: wie verzint dit nou. En ik voelde het echt zo. Ik wilde haar zo graag gelukkig maken. Had ik dan niet genoeg mijn best gedaan? Was Ali te veel mijn #1 geweest? Als ik er aan terug denk was ik de laatste tijd vaker met Manon samen dan met Ali. Vaker intiem ook. Maar als Ali er dan bij was, ging ik misschien wel meer voor haar…? Dat Manon zich daardoor onzeker gevoeld zou hebben. Maar ik wist dat dit niet iets was wat door ons kwam. Dit probleem speelde zich al langer af. Een probleem in opzichte van dat ik het er niet mee eens was dan. Zoals gezegd: vroeger voelde Manon zich al zo onzeker hierom. En toen was het voor haar nog niet eens nieuw. Nog voordat ik haar kende, voelde ze zichzelf zo ontzettend lelijk dat dit de oplossing moest zijn. Zo herinnerde ik het me dan, dat ze dat ooit eens gezegd heeft. Ik brak er letterlijk m’n hoofd nog over. Wat zou haar toch echt overkomen zijn dat ze zo’n beeld van zichzelf kan creëren .

En dan Ali. De gehele zondag zei ze niets tegen me. Werd echt compleet genegeerd. En dat nam ik haar niet eens kwalijk. Zonderde me af zelfs. Manon liet niets van zich horen, en ik op mijn beurt ook niet. Ik hoopte nog altijd dat het allemaal niet door zou gaan op 1 of andere manier. Of misschien droomde ik weer eens. Maar helaas. Dat laatste was het niet. Er gingen zowaar dagen snel voorbij. Dagen waarin ik vaak alleen aan het water zat. Zielig te wezen… kon ik mezelf ook nog gaan haten. Het was woensdag. Vier hele dag heeft ze niets tegen me gezegd. Helemaal niets. Ik had het al wel geprobeerd. Heel voorzichtig. ,,Kunnen we praten?’’ vroeg ik dan. Ze negeerde me dan, en ik wist genoeg. Ik wilde geduldig blijven. Werd wel argwanend omdat ze in korte tijd al 2 keer met die Peter had afgesproken, en ik me kwetsbaar en onzeker voelde door het hele complete weekend. Maar Ali zou me niet bedriegen. Toch? Nee! Zie je, ik maak mezelf dan echt gek. Maar woensdag avond zocht zij mij op. Ik was uit verveling weer aan de auto begonnen. Was echt zo’n verloren projectje. ,,Hoe gaat het met je?’’ hoorde ik opeens stoïcijns achter me vandaan komen terwijl ik roest aan het weg schuren was onder de motorkap. Ik keek haar hoopvol aan, maar zag haar nog boos zijn op mij. ,,Goed.’’ Zei ik alleen aarzelend. Ze hield toen snel een telefoon aan haar oor en herhaalde mij. Toen draaide ze zich weer om en liep ze weg. Ik haastte me haar achterna. ,,Wie… Met wie ben je aan het bellen?’’ vroeg ik haar vanachter de schuurdeur, terwijl Ali het zwembad voorbij liep. Maar ze stopte wel. ,,Wacht even hoor.’’ Zei ze dan, en ze keek me weer zo aan. Ik werd er klein van. ,,Manon.’’ Zei ze alleen. Ik durfde haar daarna niet eens meer aan te kijken. Ik voelde me nog schuldiger nu. ,,Hoe gaat het met haar?’’ vroeg ik zachtjes. Ze bood me de telefoon aan. Maar die weigerde ik. ,,Hij wil je niet spreken.’’ Zei Ali toen maar bitchy tegen Manon. gemeen, maar de waarheid. En Ali liep weer weg. Maddy had me vandaag twee keer gevraagd later in deze week wat te doen. Maar ik hield er serieus rekening mee dat ik een hoop verpest had. Voorgoed. En dat ik Maddy ook maar beter niet kon zien. Dat heb ik haar niet verteld, maar het geeft wel aan hoe duister de gedachten in mijn hoofd waren op het moment. Ik had echt het gevoel dat ik alles verspeeld had uit eigen frustratie over iets wat me eigenlijk niets aan gaat. ,,En?’’ vroeg ik alleen. Ali zat even in de studeerkamer te werken en gaf me zowaar een opmerkelijke blik. ,,Ze had vanochtend een bloedtest, en daar is niets geks uit gekomen.’’ Zei ze me alleen droog, en ze werkte weer verder. ,,Oh…’’ Zei ik toen, en liet de afgelopen eenzamen dagen nog even door m’n hoofd gaan. Ik wist ondertussen dat ik fout zat… Dat ik een teringlijer ben. En niets meer. ,,Gelukkig maar.’’ Zei ik dan ook zacht, en nog voordat Ali me aan kon kijken op die voor haar toch verassende woorden, draaide ik me weg de gang op. Ik miste Manon enorm. En Ali had zo veel gelijk. We hadden haar moeten steunen nu. Ze was thuis bij haar ouders. Die vonden het blijkbaar maar goed. Maar ja, dat was dan ook wel een aparte familie. En ik ging nu weer naar zolder, waar ik de laatste nachten ook heb doorgebracht. Maar Ali had in ieder geval weer wat tegen me gezegd. En ik heb hopelijk laten zien dat het bij mij ook allemaal wat bekoeld is geraakt.

,,Waarom ben je zo onzeker?’’ Vroeg ze me kalm. Het was alweer vrijdag. De tijd was nog noot zo snel gegaan. Ali was vrij, en kwam net uit bed. Ze had haar mooie japon nog aan en ik zat in het frisse zonnetje in de tuin en keek haar even gek aan. ,,Sorry?’’ ze zuchtte en stapte voorzichtig de tuin in en ging tegenover me zitten. Ze keek me even aan, en zweeg verder. En ik brak zowaar heel gemakkelijk. ,,Ja, weet ik veel…’’ zei ik wat ontmoedigd. Ik wist precies waar ze op doelde. Die conclusie had ik zelf ook al min of meer getrokken maar haar reactie was de bevestiging op het eigen vermoeden. Ik zuchtte. ,,Ik ben zo stom.’’ Zei ik alleen daarna nog. En toen zuchtte zei. ,,Luister je nog weleens naar die gospelshit?’’ vroeg ze met toen. Ik schoot erom in de lach. Zoals ze het ook zei… Ik keek haar aan, en zag haar ook even lachen. Alleen dat luchtte al enorm op. Wat was ik eenzaam geweest de afgelopen week. ,,Nee, niet echt meer.’’ Zei ik haar aangezien ze nog op een antwoord aan het wachten was. ,,Nou, ik wel.’’ Zei ze toen. Ali had een totaal andere smaak dan mij op dit gebied. Dus dit was wel even verassend. ,,Redemption.’’ Zei ze toen alleen, met een zwaarder opgezette stem. Ik moest er weer om lachen. ,,Hank Williams en Johnny Cash zingen toch alleen maar over vergeving, en weet ik veel wat…’’ Ging ze plat verder. En ik moest er nog altijd om lachen, waar ze het wel voor leek te doen. Ik knikte. ,,Ik ben niet gelovig.’’ Zei ik toen. Maar ik wist ook niet waar ze naartoe zou willen gaan met dit. ,,Dus je gelooft niet in God?’’ vroeg ze me toen. ,,Nee.’’ Zei ik alleen kort. ,,Jij wel dan?’’ vroeg ik spottend door. ,,Nee.’’ Zei ze toen net zo als ik. ,,Maar ja, wat wil je. Ik ben een god.’’ Lachte ze zelf nu wat harder. ,,Toch?’’ vroeg ze me toen. Ik knikte alleen even. ,,Jouw Godin, toch?’’ ,,Ja, dat ben je.’’ Zei ik toen met een brede glimlach. ,,Nou, dan geloof je dus wel. En waarom luister je dan niet gelijk naar die saaie zangers van je, En vraag je jouw god om vergiffenis?’’ ging ze door. En even voor de duidelijke orde, ze noemde zichzelf nu een god. Een godin. Wat niet onterecht was. Maar wel een beetje vreemd. Ik zuchtte. ,,Kan ik nog vergeven worden dan?’’ vroeg ik haar oprecht af. Ze stond op en kwam naast me zitten. ,,Denzel…’’ begon ze toen ook wat weemoediger. ,,Iedereen maakt fouten. Maar niet iedereen maakt ze goed.’’ Zei ze toen wijselijk.

Ze grabbelde in het haar zak van de japon, en haalde er een telefoon uit. Ze gaf hem aan mij. Ik zag haar naam al staan in het display. ,,Ze staat in de wacht.’’ Zei ze alleen en ze keek me hoopvol aan. Ik zou het juiste doen. Ik aarzelde nog wel, maar hield de telefoon van Ali bij m’n oor. Ali had alles weer eens tot de laatste detail gepland. ,,Manon?’’ Vroeg ik vervolgens. ,,Nee, staat nog in de wacht zeg ik toch.’’ Hoorde ik Ali gelijk flauw, en ze drukte hem uit de wacht vervolgens. Moest om mezelf lachen… ,,Manon?’’ vroeg ik toen weer. Maar ook nu bleef het even stil. ,,hey.’’ Hoorde ik toen alleen zacht. ,,Hey.’’ Zei ik dan ook alleen terug, en de twijfel keerde terug. ,,Het spijt me.’’ Zei ik toen snel. Ik hoorde haar zuchten. ,,Wil je open doen?’’ hoorde ik even later. Ik keek Ali even gek aan, maar die stond al te lachen, en liep naar de zijdeur van de tuin. ,,Kom deze kant op dan.’’ Zei ze wat speels. Ik keek verbaast om me heen, en zag Ali afwachten bij de tuindeur. ,,Hoe???’’ Ik begreep er niets van. ,,Ik ben niet dom.’’ Zei Ali alleen nog snel even, voordat Manon daar opeens de tuin in wandelde. Ik vergat hoe ik moest praten bij het zien van haar. Ze stond daar verlegen en keek angstig naar de grond. Ik was erg gemeen geweest tegen haar en dat was ze zo te zien nog niet vergeten. Ik stond snel op, maar bleef vervolgens lang staan wachten. ,,Ik…’’ begon ik te stotteren. ,,Nou, kom.’’ Zei Ali dan ook omdat ze het wachten zat was. Als twee downies stonden we daar maar. ,,Ik…’’ Begon ik weer. ,,Het spijt me.’’ Zei ik haar toen. Ze keek me nu aan. Angstig nog altijd. ,,Ik heb jullie beide iets aangedaan op deze manier. En dat was niet de bedoeling. Ik… Ik wist het gewoon even niet meer.’’ Manon drukte even aarzelend haar lippen tegen elkaar en toen keek ze me strak aan. ,,Het was nooit de bedoeling om het echt te laten doen.’’ Zei ze me toen bevend. Nu was ik de weg weer even kwijt. ,,Ik wilde gewoon weten of je echt van me hield.’’ Zei ze daarna nog zachter. ,,was mijn idee!’’ Zei Ali toen snel. Ik had m’n handen in vuisten veranderd en voelde me weer boos worden. ,,Wat is dat toch met die spelletjes van jou?’’ Vroeg ik Ali vervolgens geërgerd. Ali lachte het meteen weg. ,,Je moet niet zo zeuren, joh.’’ Zei ze dan ook alleen. Maar ik zag aan Manon dat ze zich had over laten halen in dit, zonder dat Ali wist hoe diep dit ooit bij haar had gezeten. ,,Ik weet dat het dom is. Maar ik vroeg me gewoon af hoe het nu echt zat tussen jullie.’’ Ging Ali verder. ,,En ik zie dat ik nog een lange weg heb te gaan.’’ Concludeerde ze toen zomaar. ,,Wacht ff…’’ Zei ik wat plat. ,,Wat?’’ maakte ik er toen maar gewoon simpel van. ,,Ons weekend… We hebben toen zoveel gepraat. Maar bijna alleen maar over jou. Ik had ook ergens het gevoel dat ik nooit aan Manon kon tippen, terwijl ik niet zag wat mij nou zoveel minder maakte als haar.’’ Legde ze zichzelf toen snel uit. Manon knikte erbij. ,,En ik had een beetje hetzelfde. Alleen dan over haar.’’ Zei zij. Mijn handen ontspanden zich. ,,Waarom…? Niet… Waarom op deze manier, en niet op een normale manier?’’ vroeg ik de twee en schoot er bij in de lach. Toegegeven; ik had voor Ali maar weinig ervaring met vrouwen, maar begon met steeds meer voor te stellen dat dit nou typisch iets is voor vrouwen. Om het dan zo moeilijk te doen. En dat zeg ik, iemand die zelf ook altijd moeilijk doet. En ergens snapte ik het nog steeds niet helemaal. Dat weekend was moeilijk geweest voor de twee, dat had Ali me al verteld. En nu weet ik dan misschien ook wel waarom. Het was nooit de bedoeling geweest dat die twee een lekker weekendje zouden gaan seksen. Maar het ging veel dieper dus. En daar vond Ali het waarschijnlijk ook niet leuk dat die vriendin van Manon erbij was geweest. En Manon waarschijnlijk wel. Want Ali kon best dominant en zo zijn.

Maar waar stond ik dan in dit? En Manon? Want dit ging blijkbaar meer om Ali. En Manon had zich laten gebruiken, naar mijn idee. Of niet…? Pff, wist ik veel. Blijkbaar niet genoeg. Maar ik had wel spijt van mijn reactie in eerste instantie. ,,Dus voor de duidelijkheid; geen borstvergroting?’’ Vroeg ik maar. Ze schoten beide in de lach. ,,Zoals je al zei: Wie laat zich nu opereren als je gezond bent?’’ Zei Manon toen zelf. En dat bewees toch wel dat ze van ver was gekomen. Maar dat kon alleen ik weten. Ik schudde met m’n hoofd. ,,Nooit meer dit. Op deze manier…’’ Zei ik ze maar. Beide gniffelden wat. ,,Ik was echt bang dat ik alles kwijt zou raken. En met alles bedoel ik jullie twee dan, he.’’ Ali gaf me toen snel een kus op de wang. ,,Sorry, Den.’’ Zei ze er lief na. Ik schudde weer met m’n hoofd. ,,Gaat een hele hoop blowjobs kosten, wil dit nog goed komen.’’ Zei ik toen maar met een knipoog, wat Ali uitdagend en Manon verlegen deed lachen. Ze waren gelukkig niet hetzelfde. ,,Mooi, miste je pik al namelijk.’’ Zei Ali dan ook. Ik gaf een laatste diepe zucht en pakte de koffer van Manon aan. Maar ze liep mee naar boven. ,,Ik was wel echt boos.’’ Zei ze me boven. Ali was er niet bij. ,,Ik ook.’’ Gaf ik zorgwekkend toe. ,,gelukkig maar.’’ Zei Manon toen alleen. ,,Zou het niet leuk gevonden hebben als je het zomaar goed zou vinden.’’ Ging ze verder. Maar ik vroeg me toch wat af. ,,Dit komt niet helemaal uit het niets, of wel? Is er een deel van je die dit toch zou willen?’’ Vroeg ik haar voor de zekerheid. Ze lachte naar me. ,,Toen ik Ali dit vertelde 2 weken terug wel. Heel kort maar. Maar toen ik er over vertelde, was het net of ik weer 17 was.’’ Lachte ze door. Net als ik; dacht zij dus ook zo bij het horen van het hele concept. ,,Heb een paar jaar terug al op de tafel gelegen.’’ Zei ze me toen. ,,Maar op het allerlaatste moment was ik er mee gestopt.’’ Zei ze me toen ernstig. Ik keek er sip van. ,,Was ik er toen maar voor je.’’ Kon ik alleen zeggen, alsof ik zo fantastisch was. Na afgelopen week zou ze vast anders over me denken. Maar dat deed ze niet. ,,Ja, was je er maar.’’ Zei ze weemoedig en ze lachte lief naar me. We waren haar koffer aan het uitpakken, en ze liet haar hemdje op bed vallen, om mij een kus te geven. ,,Nu ben je er toch.’’ Zei ze alleen, en ik pakte haar beet om haar net terug te kussen. ,,Luister de volgende keer niet naar Ali, als ze zo’n idee heeft.’’ Zei ik haar toen, en beide moesten we er om lachen. En beter ook maar. Nu konden we er om lachen. Vrij snel al, als je het mij vraagt. Maar het zien van Manon maakte al een hoop goed. Laat staan dat ze je kust als nooit te voren. En alhoewel alles goed leek te zijn, voelde het niet helemaal zo. Er was toch wat gebeurt. Maar door deze streek van Ali, wist ik wel weer wat meer over Manon. En wie had dat kunnen denken. Ik dacht Manon al zo goed te kennen, maar ze kan dus blijkbaar nog groeien en mij aangenaam verassen in de zin van dat haar jeugdzonden, haar jeugdzonden bleven. Iedereen wordt volwassen. Maar… Dit was gewoon een hele rare week. En een zeer belangrijke. Al snapte ik nog niet alles nu, ik wist wel dat dat nog zou komen.