Haywood, Meisjeskostschool - 7

In de stafkamer was voor Van Patten, mij en de drie gasten een eenvoudig diner bereid. Naar mijn mening hadden de dames uit de keuken er zo ad hoc en naast hun verplichtingen ten overstaan van de leerlingen nog een knap smaakvol geheel van weten te maken – vanzelfsprekend nog zonder het hert. Dat nam niet weg dat ik voortdurend wenste dat het voorbij was. Kimmel leek wat verreisd en beperkte zich tot beleefdheden, waardoor de oude Brard en Leo Stutton het woord hadden. Brard was een stoffige verteller, Stutton een zelfverklaard gespreksleider met een donkere bariton die een unheimisch stemmend voorkomen met overdadige jovialiteit maskeerde. Een strontvervelende man. Misschien was het omdat ik zijn soort uit het veld kende – onbetrouwbaar en plots afhankelijk als werkelijk de pleuris uitbrak – dat ik op mijn hoede bleef, waar Van Patten, toch niet van mensenkennis gespeend, zich opzichtig liet charmeren. Misschien speelde ook zij de rol die van haar gevraagd werd. Stutton immers, was een man met geld, invloed en ‘een naam die al anderhalve eeuw terugging in de nieuwe wereld.’ Of dat was in ieder geval wat hij zelf allemaal vertelde, net als dat hij de bezittingen die zijn vader reeds met nog warme hand op hem had overgedaan, allemaal tot groot succes had overgenomen en uitgebreid. En dat hij zijn ‘helemaal niet zo beperkte ‘ invloed in de kringen van de gouverneur en in Washington had weten aan te wenden om de trein, die uit New Orleans reed, in de zéér nabije toekomst te laten stoppen op verscheidene plaatsen langs de Mississippi, waardoor onder meer deze school na de vervallen jaren weer tot gróte hoogte opgestuwd zou worden. Omdat ik Van Patten de goodwill van deze Stutton niet wilde ontnemen, onderbrak ik hem niet toen hij pochte over zijn verrichtingen in de oorlog, en over de aanvoer van goederen (nietwaar, kapitein) die hij en de zijnen naar deze streken hadden weten te garanderen op het moment dat ze in het noorden met meer dan dubbele budgetten de hoofdstad zelf nog niet van voedsel hadden kunnen voorzien. Over de slagen die wij bij gebrek aan munitie met de bajonet hadden gevoerd – en ten slotte verloren – zweeg ik maar.

Lang liet ik het na om hem tegen te spreken, maar ook om hem van al te veel bijval te voorzien. Een paaiende opmerking over mijn familie, immers toch ook van vele generaties zuiderlingen en van mensen die een zekere faam vergaard hadden, relativeerde ik met de visie dat het overgrote deel van de dames op deze school, toch absoluut een voorname instelling, immigrant was van niet veel meer dan een of twee generaties. De vriendschappelijk bedoelde, lovende opmerkingen over Tennessee, ‘waar ik toch ook vandaan kwam, net als deze voortreffelijke bourbon,’ nam ik in ontvangst, maar toen hij mij vervolgens bij wilde schenken om niet als enige veel te veel te drinken, hield ik hem af. Ik wilde, maar daarover zweeg ik, een zo helder mogelijk hoofd houden voor wat Anna vanavond voor mij in petto had. Ik zei hem maar dat ik ‘meer een wijndrinker was’. Ten slotte gooide hij het over een andere boeg en begon hij vijandelijk te prikken. Of ik de heren en dames een samenvatting kon geven van mijn ‘bouwkundige bevindingen betreffende het gebouw’. Kimmel moest hem vast en zeker op de hoogte gesteld hebben van mijn werkelijke werkzaamheden hier, maar hij drong aan op ‘details over fundering en waterhuishouding.’

Kimmel sprak haar reisgenoot overigens niet van aan op zijn drankgebruik. Misschien had hij meer macht over haar dan ik dacht, misschien vond ze het zijn eigen verantwoordelijkheid. Ik had haar, liever dan in dit gezelschap, vanavond één op één gesproken. Ze oogde nog altijd wat vermoeid, maar had zich, misschien in de wetenschap dat ze zich weldra zou bevinden in het bijzijn van zeker een tiental jonge vrouwen van aanzienlijk schoonheid, uitstekend verzorgd. Wat ze in leeftijd – ze was vierenveertig – niet meer goed kon maken, moest ze gedacht hebben, zou ze compenseren met een overdaad aan klasse en materieel. Ze droeg een luxe gladde groene jurk die haar schouders vrijliet; de lage hals had ze opgesierd met een duur kaliber gouden halsketting. Die ketting werd weerspiegeld door de bijpassende, ogenschijnlijk even dure speld waarmee ze haar nog altijd dikke, donkerblonde haren had opgestoken. En het geheel maakte dat ik haar goed onderhouden voorkomen toch weer aantrekkelijk begon te vinden: een oncomfortabel gevoel met mijn door mijn roodhaar opgejutte lichaam, dat vooral van onderen heel hard om seksuele ontlading schreeuwde. Kimmel voelde dat en reageerde haast onmerkbaar. Ze leek tevreden.

De bevrijdende uitnodiging naar de voorkamer kwam pas een goede anderhalf uur, toen Stutton al grotendeels dronken was en ik in zijn richting vijandig begon te worden. De wijn overigens, die ik nauwelijks meer dronk en zeker niet in het gerantsoeneerde Haywood, liet ook mij niet volledig onaangetast. De leerlingen in de voorkamer werden daar alleen maar aanlokkelijker van. Een van de eerste die ik uit de groep zocht, was Cateau. Ze droeg een jurk van donkermahonie fluweel onder nog donkerdere, steil langs het gezicht gekamde haren. Haar ogen, van een prachtig subtiel randje oogpotlood voorzien, dat hen nog dieper leek te maken, kruisten een ogenblik de mijne en reeds in dat korte moment leek ze in te zien dat ze als mijn geheime aanbidster verraden was. Natuurlijk wist zij ook: door Anna. Verrassing van de avond was een andere brunette, de al meerderjarige Iphis, vernoemd volgens eigen zeggen naar een personage uit Homerus’ Ilias. Ze was lang en had een scherp gezicht, met brede lach en puntige ogen, scherpe hoektanden ook die haar gelaat iets gemeens gaven, of iets beangstigends, op een verleidelijke manier, dat wel. Het was geen vriendelijk meisje, soms een beetje hooghartig zelfs en tot nu had ik haar eerder bijzonder dan echt mooi gevonden, maar vanavond had ze zich in het middelpunt van de belangstelling gezet met een lang satijnen zwarte jurk, voorzien van een diepe rug die de binnenzijden van haar ook gehoekte schouderbladen onbedekt liet. De voorzijde blouste, liet haar borsten vrij en liet ze daarmee volledig aan de verbeelding over. De strakke dunne stof tot op de enkel toonde een paar uitzonderlijk lange, slanke benen onder even strakke billen: hiervoor was juist weer weinig verbeelding nodig. Dat de normaalgesproken niet zo liberale Van Patten de kleding gedoogde, verbaasde mij, wat echter onverlet liet dat ik me plots fysiek heftig tot dit meisje aangetrokken voelde.

Diane droeg haar blauwe jurk weer, die met de strikken. Ze ontweek mijn blik: ongelofelijk was het dat het pas gisteravond, nog geen vierentwintig uur terug was dat ik dit meisje vree bij het kampvuur. Ook Anna, in het wit met de rode stiksels, hield zich afzijdig van me en veinsde opperste concentratie voor de viool. En voor het eerst in een week ontwaarde ik Lizzy weer, in donkergroen riblfuweel, lachende met haar vriendinnen. Nu ik mijn aandacht naar haar jaargenoten had verschoven, realiseerde ik me, had ik me al dagen niet of nauwelijks meer met mijn duisterdere, sadistische neigingen bezig gehouden, maar in mijn mild beschonken roes schoot weer een kort beeld door mijn geest van enkele tikken met de vlakke hand op haar naakte achterwerk; een beeld zo prikkelend dat ik mij herpakken moest.

Vrij snel na ons betreden van de zaal begon de muziek. Wederom was de samenstelling Duits getint: Schubert en Strauss, speelbare en toegankelijke sonates, gevolgd door een stuk Bach door Claire op het klavier. Na een hartelijk applaus openden ze wederom met Schubert, de jongste van de twee ditmaal : een kalme wals. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de voor het feest uitgedoste Iphis ten dans te vragen. Daarbij was ik Stutton, stomdronken en luidruchtig inmiddels, voor, tot zijn woede. Van Diane, op de hobo, zag ik ook iets van een jaloerse -of was het bezorgde -blik mijn kan op. Iphis danste achteloos en foutloos, ik leidde, maar technisch was ze mij de baas. Ik had mijn ene hand op haar heup, met de andere hield ik haar lange vingers in de lucht. Ze was het soort vrouw dat het heel goed door had dat haar lichaam, waar mijn hand op rustte en waar ik nu en dan tegenaan wiegde, opwindend op me overkwam; het soort vrouw dat vereerd was dat ik me tot haar aangetrokken voelde. Maar desondanks liet ze tegenover me niet het vuur in haar ogen zien dat ik soms bij haar op kon vangen als ze zich in het gezelschap van de andere studentes wel durfde te laten gaan. Haar onbewogen blik verveelde me eigenlijk en ik wist nu weer waarom ik dit toch ontzettend aanlokkelijke schepsel tot nu toe links had laten liggen. Ik besloot haar voor een later moment te bewaren en bedankte haar al na één ronde voor de dans.

Toen de gezamenlijke optredens ten einde leken te lopen en enkele studentes zich opmaakten voor solo-optredens en korte, meer lichtvoetige toegiften, begaf ik mij naar de andere kant van de ruimte, waar Kimmel zich ophield. Ze leunde met haar elleboog op het oude dressoir en keek alleen maar toe, leek het optreden dat ze tot nu toe gezien had goed te keuren. Kimmel was mooi als ze haar afstandelijke masker van zich afwierp en omdat ze dat maar zo zelden deed, besloot ik haar ermee te complimenteren. Dat was ze niet van me gewend: ze keek alleen maar even naar beneden en sprak met een flauw glimlachje een ‘Dank je wel.’En daarna een ‘je vermaakt je wel met de dames?’

Ik knikte en ging schuin naast haar staan. ‘Je compagnon, Stutton. Hij weet ook hoe hij zich vermaken moet.’

Kimmels uitdrukking veranderde niet. ‘Hij is een volwassen man.’ Zei ze alleen maar.

‘En een drinker.’ En omdat haar reactie uitbleef, voegde ik eraan toe: ‘Als je het mij toestaat, zou ik hem graag naar zijn vertrekken escorteren. Hij is ten slotte jouw genoot.’

Ze trok haar wenkbrauwen op en keek uit een ooghoek naar me. ‘Je zou je verkijken op zijn medewerkzaamheid. En bovendien: je zou naïef zijn om hem weg te sturen. Hij is niet mijn genoot, ik eerder de zijne. Hij heeft een heel groot financieel belang in deze school. En vele andere. En hij heeft alle reden om vanavond even te willen zien hoe het met zijn investering staat.

Ik volgde Stutton met mijn blik, die zich luid rondom Van Patten en nu ook rond Claire bewoog. ‘En misschien hoopt hij nog iets te snoepen te hebben?’

‘Niet doen. Afgunst staat je niet.’ Zei ze kortaf. ‘Het is een onaantrekkelijke eigenschap. En daarnaast, Leo is getrouwd en heeft vier kinderen. Dat meisje daar’ en ze wees naar Claire, ‘is maar een jaar ouder dan zijn oudste zoon en kent hij bovendien uit de jeugd via haar vader: Lamartin heet hij als ik me niet vergis. Een scheepsbouwer.

‘Lamartin… nee dat is Susan,’ verbeterde ik haar en ik wees susan aan. ‘De sopraan. Maar om op dat geld terug te komen: Ik dacht trouwens dat al deze meisjes goed schoolgeld betaalden. Ze zijn vrijwel allemaal van goeden huize, toch?’

‘Jawel. Maar ze leven op de pof, op een enkeling na. Het grootste deel is geheel of half wees, voor zover je zoiets half zijn kunt dan.’

‘Hoe bedoel je op de pof?’

‘ Dit is een dure opleiding. De meeste van de meisjes komen inderdaad uit rijke families, maar hun geld wordt, zolang ze geen achttien zijn, beheerd door een notaris of een of ander familielid. Het zijn uiteindelijk niet de studentes waaraan de school haar inkomen dankt, maar de alumni. En sommigen trouwen gewoon rijk, en betalen dan het schoolgeld in zijn geheel.’

‘Maar tot die tijd, wil je zeggen…’

‘Juist.’ En ze gebaart. ‘Zijn we afhankelijk van Leo Stutton. Hij runt een goudmijn trouwens.. Sommige van deze jonge vrouwen heeft meer geld dan hij of ik. Neem die jongste van Kaplan bijvoorbeeld: haar vader zou de school kunnen kopen zonder het geld te missen, maar dat wil hij natuurlijk pas doen als de toekomst van zijn dochter gegarandeerd is. Lamartin is er nog zo een, en die van Courtown, goed hebbe hun ziel, waren grof oud geld, Ierse adel. Zij trouwt bovendien van het jaar met een senator.’

Dat laatste feit, de termijn en vooral dat het blijkbaar ook al bij Kimmel bekend was, deed me weer zeer. ‘mja…’ zei ik alleen maar en ik begreep direct dat ik betrapt was:

‘Ach kom! Je wilt toch niet zeggen dat die meisjes je zo snel zo week hebben gekregen? Cóurtown?... Hemel, ik dacht dat het die kleine spriet van vanmiddag was, met dat poppige gezichtje. Mejuffrouw Tomsen.’

‘Zo klein is ze toch niet?’vroeg ik, een beetje beduimeld, en ik keek naar Diane, die, als ik haar zo zag, inderdaad met haar smalle bouw eerder lang oogde dan het werkelijk was: op Lizzy, waar ze mee praatte, had ze maar een centimeter of acht, tien misschien. ‘Maar ja, misschien heb je gelijk. Hoewel, onder de dames heb ik me trouwens ook niet echt populair gemaakt hoor, zeker de eerste twee weken niet.’

‘Maar toch…’ En ze keek me diep in de ogen. ‘Je oogt verliefd als een kleine schooljongen. Dat verbaast me van je, weet je dat? Ik stuurde je hier juist naar toe omdat je meedogenloos kon wezen. Omdat je je onafhankelijk van iedereen en alle kritiek bewoog en omdat je een egoïstische minnaar kon zijn.’ Ze hield op mijn verontwaardigde blik direct een hand verontschuldigend in de lucht, ‘Dat bedoel ik niet negatief, je neemt wat je hebben wilt en daar ben je heel beslist in, zo bedoel ik het. Ik zit trouwens ook niet te wachten op iemand die me eindeloos kushandjes toewuift…’

Wat me opviel, was dat ze in tegenwoordige tijd over ons sprak, alsof het allemaal nog bezig was. Agatha Kimmel maakte er geen gewoonte van zich zo bloot te geven en zeker niet als het om intimiteit ging. Ik zocht daarom naar de juiste woorden om haar intenties te peilen.

‘Ik kan me herinneren dat je mij hier naartoe stuurde met de opmerking dat ik in Mississippi wat verantwoordelijkheid kon gaan aanleren… wat precies bedoelde je daarmee?’

‘Daar bedoelde ik mee, dat je.. nou, precies wat ik zei…’ Ik merkte dat ik de vraag niet goed had gesteld, want ze raakte op een zijspoor. ‘Je liet je eerst door je vader van je eigen bedrijf sturen, daarna werd je in het leger eerst gelauwerd, daarna gedegradeerd.’

‘Niet gedegradeerd. Hudson had die volmacht niet.’

‘Een kwestie op papier. Wel en toen kwam je bij mij aanzetten, waar je in enkele weken de zaak hervormde, maar waar je je eigen kunnen onderschatte, waar je ’s nachts niet sliep en je je ondanks mij niet thuis voelde.’

‘Ondanks jou...? En wat deed jij, je stuurde mij de laan uit?’

‘Tja… Misschien een naïeve gedachte van me, dat je je herpakken zou in de binnenlanden, rust zou vinden te midden van een groep mooie jonge meisjes die juist je hoofd dol draaien.’

Ik piekerde even over wat ze nu aan het zeggen was. ‘Als het iets van een troost is, Agatha: ik kan met recht zeggen dat je nog altijd niet voor ze onder doet.’

Kimmel had door dat ik meende wat ik zei en keek van me weg, naar de grond. ‘Ik weet ook niet wat ik verwachtte dat ik aan zou treffen hier,’ zei ze toen. ‘Misschien hoopte ik dat je met een week of twee weer terug zou zijn, dat je op díe manier je verantwoordelijkheden nemen zou. Die positie in het bestuur, die ik je aangeboden had, die staat nog steeds open. We zouden een goed team vormen samen…’Ze zuchtte. ‘En nu ben ik moe. Van de reis, van de dag.’ Ze keek zorgelijk. ‘Ik ga het slaapvertrek opzoeken. Morgen zou ik graag die papieren inzien, die je me gestuurd had. Ik neem aan dat je kopieën bewaard hebt?’

Het duizelde mij inmiddels van dit gesprek en van de wijn. Ik knikte maar gewoon.

‘Wel, goede nacht dan’, zei ze, gaf me een kus op de wang. Ze oogde inderdaad doodop. Beschaamd ook over haar openheid, leek het wel. Ik keek haar na toen ze vertrok en bedacht me hoe ze ‘naar haar slaapvertrek’ had gezegd, niet ‘slapen.’ Verwachtte ze dat ik achter haar aan zou gaan? De verleiding was groot: ik besefte dat ik haar lichaam had gemist, haar vagina die me verwelkomde, warm, diep, haar geoefende bewegingen en de ruwe, geile woorden waarmee ze me om meer kon vragen tijdens de seks. En: ze had in tegenwoordige tijd over ons gesproken.

Ik keek de kamer rond en zag dat velen net als Agatha vertrokken waren. Anna ook, voor wie ik me beloofd had te bewaren. Agatha voor twaalven en Anna en haar verrassing erna, dat zou nooit lukken, als de eerste me al niet zou dwingen bij haar te blijven. We hadden soms meermalen achter elkaar, hele nachten kunnen vrijen en in deze toestand zou een bezoek, vreesde ik, gelijk staan aan een langdurige belofte.

Mijn mijmeringen werden gelukkig onderbroken door de blik van Van Patten, die mij met haar ogen om hulp leek te vragen met Stutton. De man had nu Iphis op zijn been, aan wie hij luid lachend verhalen vertelde, maar die er niet meer geheel voor haar lol leek te zitten. Claire keek een beetje verschrikt toe. Ik twijfelde niet en stapte op het stel af. ‘Iphis, Claire,’ zei ik, ‘de avond loopt voor mij ten einde, vrees ik. Mag ik de eer om jullie naar jullie zaal te escorteren?’

Stutton legde een hand op Iphis been en gaf antwoord voor haar. ‘kapitein!’ zei hij. ‘Doe met ons mee, wees geen spelbreker! We vermaken ons reuzegoed! Toch dames?’

‘Stutton,’ begon ik

‘Léo. Je mag Leo zeggen, kerel.’ En hij tilde Iphis op, zette haar naast zich neer en stak zijn hand naar me uit. Hij stonk naar Bourbon en zijn hand voelde klef. Sterk, dat wel, maar lauw bezweet.

‘Leo dan.’ Ik lachte vriendelijk. ‘Ik denk dat het ook voor jou tijd is om op te gaan ruimen.’

Stutton dacht daar heel anders over en sloeg een arm om Iphis heen, trok haar tegen zich aan. Ze zocht naar mij om hulp. ‘Ónzin,’ riep hij. ‘De dames en ik gaan nog wat dansen.’ En hij wankelde nu naar Claire toe, tikte haar tegen de bil.

‘Stutton,’zei ik dwingender, van binnen kokend om iemand die aan Claire durfde zitten, ‘Ik geloof dat je de gastvrijheid een beetje overschat hebt.’

Stutton maakte zich groot, en werd agressief. ‘Ah’ en hij stootte me van voren tegen mijn schouder. ‘Natuurlijk. Ik moet mijn plek kennen. Het zijn natuurlijk wel jóuw dames he, deze. Er is er natuurlijk maar één die vrij neuken mag hier.’

‘Laatste waarschuwing, houd je stil en maak dat je wegkomt.’

Nu begon hij te bulderen. ‘Heb jij enig idee, Sergeant, waardeloze kutsergeant, tegen wie je het hebt? Ik ben je meerdere. Dit is mijn tent, je werkt voor míj. Ik betaal je. Heb je dat begrepen’ En hij sloeg Iphis weer onder het achterwerk, dit keer hard, een beweging waarbij hij mij uitdagend aan bleef kijken.

‘Is dat werkelijk?’ vroeg ik. En toen: het was eruit voor ik het door had. ‘Dan mag je dit…’ en ik weerde zijn arm af om hem uit balans te krijgen, pakte hem stevig achter de nek en sloeg hem met een waanzinnige slinger uit de heup met zijn voorhoofd tegen de spiegel aan de wand aan. ‘… als mijn ontslagbrief beschouwen,’ maakte ik mijn in af. Het glas kletterde aan alle kanten naast hem op de grond, hijzelf viel ertussen, een klein stroompje bloed liep van zijn voorhoofd.

‘Je bent gek, man. Stamelde Stutton. Dit gaat je kosten.’

‘Ga je roes uitslapen.’ En ik wendde me tot de twee meisjes, die er wat geschrokken bij stonden. ‘Zijn jullie in orde?’ Iphis knikte, Claire keek eerder vereerd. Ik gaf Van Patten een hoofdknik en liep een stuk met de vernederde Stutton mee, opdat hij echt de zaal verlaten zou.

Ik struinde nog en tijdje verdwaasd en richtingloos door de school rond. Het gesprek met Kimmel had me verward. Ze wilde me dus nog steeds, of liever gezegd: ze had me sowieso ooit echt gewild. De uitval jegens Stutton had me veel minder verward, maar ik kon niet ontkennen dat het goed voelde en dat het de gevoelens van opwinding waar ik de hele avond al last van had alleen maar aanvuurde. Zijn dreigementen konden me gestolen worden: hij had immers niets óm me mee te bedreigen. Mijn ontslag was twijfelachtig, maar verontrustte me toch.

Toen ik voorbij de gastenvleugel kwam, overdacht ik toch kort de mogelijkheid om bij Kimmel binnen te stappen. Mijn hoofd was wispelturig de laatste dagen. Maar zodra ik mijn ogen sloot en me Kimmel voor me probeerde te zien, zag ik eerst alleen Diane bij het kampvuur, Diane met haar blonde opgestoken haren en haar ontwapenende gezicht en zag ik daarna Anna met haar onpeilbare blik, haar doordringende vragen en haar verrassingen. Ik besloot, niet voor de eerste keer en ook niet voor de laatste voor Anna te kiezen en liep de hal door, de trap op en nog een, naar de ouderejaars jongensslaapkamer, waar ze me wachten zou.

Ik ging niet zelf naar binnen, maar klopte aan de deur. Heel lange secondes gingen voorbij tot hij half werd geopend door een Anna in niets dan een dunne, witte nachtjapon. In het licht van een olielamp ergens uit de kamer, zag ik hoe haar haren los hingen en hoe één bandje van haar japon van de schouder geslagen was, die daardoor bloot werd gelaten. Haar lichaam kon ik door de stof heen zien schijnen.

‘Je bent vroeg.’ Zei ze. Ze leunde tegen de deurpost met gestrekte arm en stond op één been, had de andere blote voet met de teentjes om haar kuit heen gekruld. ‘Hé, je colbert is stuk!’

Ik keek naar beneden en zag dat inderdaad mijn revers aan een zijde los was gekomen. ‘Ja… een klein schermutselingetje met die Stutton, vrees ik.’

Ze keek me aan, met het hoofd iets scheef, grinnikte. ‘Je ruikt naar wijn.’ En voordat ik kon reageren stapte ze naar voren, duwde me iets naar terug de gang in en keek opzichtig links en rechts van me, alsof er iemand achter me aan zou zijn gekomen. ‘Heb je gewonnen?’

‘Wat?’

‘Het gevécht!’

‘Oh, zo. Ja. Natuurlijk. Of ja, gevecht, hij…’

Maar ze luisterde niet, of onderbrak me in ieder geval: ‘Oke, je mag binnen komen. Maar…,’ en hierbij hield ze me aan mijn colbert vast, weer staande op één voet, ‘Nou ja, er is niet echt een maar, maar Diane en ik hebben dit wel eens eerder gedaan, een béétje, maar nu is ze wel zenuwachtig omdat jij er bij bent.’

‘Diane is hier?’ Ik wist niet waarom ik verbaasd was eigenlijk, Anna had het met haar eerdere woorden bijna aangekondigd. Ze knikte dan ook alleen met een verwachtingsvolle blik en een hoekje van haar tong tussen haar tanden. ‘kom,’ zei ze en trok me de kamer in.

Diane en Anna hadden aandacht besteed aan de verlichting, die beheerst was en sfeervol. Een drietal lampen stond op gepaste afstand aan alle zijden van even zoveel tegen strak elkaar aan geschoven jongensbedden. Op het midden ervan zat Diane, ook in japon, met haar knieën onder de stof tegen zich aan getrokken. Haar kleine, blote voetjes had ze over elkaar heen geslagen en ze glimlachte en bloosde. ‘Hoi’, zei ze alleen maar, heel zachtjes. Anna ondertussen, deed de deur achter me dicht en ging naast haar op het bed zitten. Ze keek me aan. ‘Blijf je daar staan?’ Weer met die ogen vol verwachting. ‘Hier, kom zitten. Wel eerst kleren uit.’ Ze sprak alsof het de normaalste zaak van de wereld was, alsof ik precies zou moeten weten wat te doen. Ik had geen flauw benul, maar ik begon wel mijn hemd los te knopen. Langzaam eerst, maar toen Anna met haar vlakke hand nog eens op het bed klopte, maakte ik vaart. Ik was al stijf en ik voelde vooral Diane naar me kijken toen ik mijn broek naar beneden schoof. Ze had me gevoeld, maar gezíen nog nauwelijks. Ik ging voorzichtig naast hen zitten.

Het was al snel duidelijk dat de meisjes net zo graag seks met elkaar wilden als met mij, of misschien wel liever. Anna trok de japon over haar hoofd uit en toonde haar prachtige lichaam; wendde daarna zich direct tot haar vriendin. Ze kuste haar op de mond en streelde haar, over haar heupen en langs haar middel en buik, met een nieuwsgierigheid alsof ze eindelijk de ruimte had om onbeschaamd aan haar te voelen. Diane onderging vooral de aanrakingen, reageerde door zich op nieuwe plekken te laten betasten en door zich meer beschikbaar te maken. Ik zag dat ze van Anna’s vingers genoot. Toen ten slotte Anna zich ophief, Dianes japon uittrok, met de benen uiteen op diens schoot ging zitten, haar nog vuriger op de mond kuste en daarbij kleine wiegende bewegingen van onderlijf tegen onderlijf maakte, was dat het mooiste en meest zinnenprikkelende was ik ooit gezien had.

Anna gooide Diane achterover en werd enerzijds wilder, bleef anderzijds met diezelfde tederheid haar lichaam verkennen. Ze zoende haar in de hals, langs de schouder, onder de oksels en over de arm, peilde haar reacties en bewoog haar mond en handen weer verder om nieuwe plekjes te ontdekken. Ze hield geen stuk huid onbespeeld en Diane kronkelde, kreunde en genoot van de aandacht, schokte steeds frequenter en trok hard haar rug hol en stootte een kreet uit toen Anna voor het eerst met haar tong tussen haar schaamlippen likte. En nog een kreet, toen Anna doorlikte, sneller nu en met één vinger in haar, de andere hand zachtjes op de zijkant van haar ribbenkast, een duim over haar kleine borst. Ik vergat alles behalve te kijken, tot het moment waarop het pulseren van Dianes bovenlichaam onbeheerst door bleef gaan en ze haar knieën hoog hield, zo wijd als ze kon uit elkaar om Anna ruimte te geven, wild inademend en met elke volle long een hese uithaal van haar stem. Hier trok Anna zich plots terug en maakte ruimte voor me, zei:

‘vlug, doe het. Ga in haar.’

Zo snel als ik kon, zonder iemand aan te stoten, ging ik laag op mijn knieën tussen Dianes benen zitten en zette ik mijn penis tegen de ingang van haar vagina aan. Ik pakte haar vlak boven haar slanke heupen vast en duwde mij rustig, maar met kracht naar binnen. Ze was opener, gladder dan ik me haar herinnerde, tot ik halverwege was, waar ze plots twee handen op het bed sloeg, zich moervast om me heen trok en een ‘oh God, oooww!’ uitstootte en weer met weggedraaide ogen begon te rillen en schokken. Ze leek haas bezeten zoals ze daar van genot stuurloos tekeer ging: het was een waanzinnig opwindend gezicht. Ik stootte door, tot diep en weer daarna tot ver naar buiten. Plots nam ze een felle teug lucht naar binnen, trok haar hoofd achterover en hield haar adem vast met haar mond open, terwijl ik eerst haar vagina iets natter voelde worden en ik daarna zelfs een klein beetje warm vocht over mijn penis naar buiten voelde lopen. De volgende stoten gebeurde iets ongekends: een grote golf warm vocht stuwde om mijn penis heen naar buiten, liep langs mijn balzak en over haar billen naar beneden. En nog één, en bij iedere warme golf liet ze en beetje lucht uit haar keel ontsnappen, met een ontsteld, maar verheerlijkt geluid.

Bang dat ze flauw zou vallen als ik haar nog langer op het hoogtepunt hield, trok ik mij ten slotte uit haar terug. Het ademen begon eindelijk weer, eerst met heel kleine haaltjes, daarna dieper, en daarna weer met overtuigende, hijgende teugen, alsof ze iets in te halen had. Ze begon weer hardop te lachen en ik keek, van onderen drijfnat van Dianes vocht, Anna aan, die hoog op haar knieën, de benen iets gespreid, alleen bewonderend toe had gekeken en nu giechelend applaudisseerde. Ik bedacht weer hoe geil ik Anna vond, met haar uitdagende blik en haar lange, plakkerig golvende haren, haar venusheuvel iets gezwollen leek wel, van opgewonden vruchtbaarheid. Ik had me lang genoeg ingehouden vandaag en ik twijfelde niet, kroop naar haar toe, greep haar bij de billen en rug en wierp me bovenop haar. Ik nam haar zonder terughoudendheid en zoende haar daarbij op de mond, waarbij ik merkte dat ik haar gepassioneerde kussen naar Diane toe probeerde na te doen. Ik gleed gemakkelijker in haar dan in Diane, al had Anna wederom die verrukkelijke terugstuwende bewegingen aan haar binnenste, die me over de hele lengte geweldig stimuleerden. Ruim voor ik te ver ging al, duwde Anna me naar achteren en zei me op mijn rug te gaan liggen. Ze ging met gespreide benen bovenop me zitten en liet zich over mijn penis heen glijden, eerst langzaam, toen agressiever. Ze kneep zich strak en ik moest me al vrij snel inhouden om niet in haar klaar te komen. Maar ze stokte, duwde me volledig naar de diepte, en bleef daar, strak tegen me aan, trok haar bovenlichaam achterover en haar benen wijd. Toen reikte ze met haar hand naar Diane toe, die ze aan de haren met het hoofd naar haar toe, toen naar beneden dwong, tegen haar vagina aan. Ik kon Dianes tong voelen tegen de aanhechting van mijn penis aan, likkend aan Anna op de plek waar ik in haar verdween, Ik kon mijzelf tot in de diepte van Anna voelen, die met haar vagina kneep en pulseerde, niet langer gestuurd nu, maar ongecontroleerd. Anna had haar ogen dicht en trok met haar schouders naar elkaar toe, nog altijd een hand geklauwd in Dianes haar. Ze begon te kreunen en ingetogen te vloeken. Een ‘ooh, fuck.’ En toen een ‘óóóh’ en daarna met haar dijen krachtig naar elkaar toe, Diane bijna plettend tussen haar sterke bovenbenen, een geweldig stuipen van haar lichaam en een drietal lange, woeste kreunen.

We hielden het nog tijden vol. Diane bereed me in dezelfde houding, daarna Anna weer en daarna nog eens Diane. Ik neukte Anna op haar rug en zoende onderwijl Diane, die haar kruis over het likkende hoofd van Anna heen had geslagen. Ik neukte Diane die op haar rug lag en stak mijzelf na elke stoot in Anna’s mond, die zich met haar lichaam plat over Diane heen had gelegd. Ik zag dat Anna van de smaak genoot, en er haast van de gedachte alleen opnieuw klaarkwam. Ik neukte de twee meisjes die op elkaar, in elkaar verstrengeld lagen en elkaar zoenden, deed het om en om, één, maximaal twee stoten per meisje. Diane, de strakste en Anna de warmere, welkomere. En toen de twee uiteindelijk allebei van hun orgasmes verzadigd leken, keerden ze zich naar mij toe, dwongen mij achterover te leunen en namen mij in hun mond. Ze zoenden elkaar met de top van mijn penis tussen hun tongen in: een wirwar van warme, vochtige bewegingen, onmogelijk bijna te duiden. Ze namen me diep in hun mond en speelden met hun tong, probeerden elkaar de loef af te steken alsof het een wedstrijd was: wie kon mij het diepst vermaken; wie kon mij laten komen. En uiteindelijk, toen ik kreunde ter aankondiging, gooide Anna Diane achterover op het bed en zei ze tegen mij: ‘Ik wil dat je het aan Diane geeft. Aan haar hele lijf.’ Ik kwam op mijn knieën boven Diane hangen, trok mij met woeste, razendsnelle halen over de hele lengte af en kon nog net, door wazige, zoemende ogen heen zien hoe mijn zaad, dat voelde of het uit mijn bovenbenen, knieën en bilspieren kwam, in enkele lange, bijna pijnlijk intense halen over Diane heen kwam, van haar tepel over haar buik naar haar vagina toe, daarna nog een lijn over haar buik en een laatste klodder op het smalle streepje haartjes boven haar vagina. Anna likte hebzuchtig het laatste beetje zaad van het topje van mijn penis af, dat tintelde in haar mond en eigenlijk voor het strelen van haar tong zelfs té overgevoelig was. Daarna stortte ik naar voren, half over Diane heen en ademde zwaar na, vlak bij haar oor. Anna kwam stilletjes aan de andere kant van haar liggen, legde een hand over haar borst, haar kleverige borst, en legde één been over het hare heen. Ze nam een laken met zicht mee, dat ze over ons heen trok, en zo vielen we, in het laatste licht van de olielampen, gedrieën in slaap.