Met mijn slappe lul in de mond van een onbekende man, sta ik wat onwennig in de rij.

Gulzig zuigt hij de paarse kop uit mijn nauwe jasje. Zijn tong draait enkele keren rond de geribbelde rand van mijn eikel en drukt hem daarna tegen zijn gehemelte. Zuigend, sabberend en likkend verwend hij mijn halfslappe pik, die begint te groeien van de opwinding. De man hangt hulpeloos aan een katrol met zijn hoofd naar beneden, nog druipend van de urine die ik eerst op hem heb geplast, maar hij voelt zich kennelijk goed in zijn benarde situatie. Zonder dat ik hem dwing, zuigt hij als een kalf mijn halfslappe lul geheel naar binnen. Met mijn gekrulde swaffel in zijn mond, zit mijn eikel gekneld tussen zijn gehemelte en het achterste van zijn tong. De laatste vloeibare Gouden druppel dat mijn plasgaatje verlaat, loopt in zijn keel naar binnen.

Zijn mond is helemaal gevuld, met mijn dikke vlezige slurf. Juist wanneer ik mijn gekrulde lul wil terug trekken uit zijn mond, slikt hij mijn eikel in zijn keelholte naar binnen. Mijn pik ontspant zich als een veer en groeit in een snel tempo doorheen zijn keelholte. Mijn eikel verdikt en streelt de ribbels in zijn slokpijp. Door mijn mannelijk neuk instinkt, pers ik mijn eikel dieper in zijn keel.

“Pijp me man ,… ohooo kom op,…houuuu, … pijpen mijn dikke slurf, … Ja lekkere pijpslet dat je bent,… whooo… ik kommmmm”, kreun ik van genot en opwinding. De zaadleiders in mijn penislichaam spannen zich op, mijn eikel wordt harder en dikker en klemt zicht vast in zijn keel. Met grommend gebrul door de inspanningen, houd ik de druk in mijn onderbuik op. Het zaad uit mijn ballen wordt gemengd met het smeersel komende van mijn slijmklieren. Samen vullen ze mijn zaadleiders gesperd door de opgespannen bilnaadspier, dat uiterlijk wordt vertoond door mijn dicht genepen billen.

Als opgepropte magma in een vulkaankrater, wordt de druk te groot en laat me bij de laatste stevige stoot mijn spieren ontspannen. Met luid gebrul spuit ik mijn opgepropte teelbalenvocht in zijn keelpijp binnen. Heerlijk slikt hij mijn zaad naar binnen en stimuleert daarbij mijn eikel die een volgende golf klodders uit mijn eikelmondje laat spuiten. Mijn lichaam schokt door het orgasme en met korte stoten pers ik mijn laatste druppel geile witte flodders in zijn keel.

Mijn verslappende lul komt druipend uit zijn mond. De dikke witte druppels die nog uit mijn plasgaatje lopen worden door hem vakkundig opgelikt. Mijn slurf wordt proper door hem achter gelaten wanneer hij door een kleinere man verrolt wordt naar de man naast mij, die zijn lul al zelf heeft stijf gerukt.

Nog tot me bewust komen na de trance van het orgasme, besef ik in welke surrealistische situatie ik me bevindt. Verschillende mannen die in een rij naast elkaar staan, met hun broek tot op hun enkels of zelfs helemaal uit. Allen opgewonden en wachtend op een pijpbeurt, de ene met een klaarstaande stijve pik en de ander met een bescheiden hangende lul.

Met een pak schuldgevoelens stap ik naar de grote poort van de oude fabriekshal. Nog binnen, aan de poort staat een tent met een rugzak van een vermoedelijke rondtrekker opgesteld. Dat zou wel eens van de man kunnen zijn die ze nu van de katrol hebben afgehaald en op een werkbank aan het neuken zijn, zoals ik het in de verte nog kan zien. Hun klaarkomende gekreun is door de akoestiek van de fabriekshal nog duidelijk te horen. Het neukgeklets tegen “De Trekker” zijn billen maakt me alweer geil, maar de gedachte dat mijn vrouw thuis zit te wachten, bezorg mij wroeging en keer ik weer naar huis.

Het is sterker dan me zelf, telkens als ik de oude fabriek passeert, ben ik benieuwd om een kijkje te gaan nemen. Ik woon niet in de stad waar ik werk, maar in een dorpje wat verderop. Voor mijn nacht schift als security, neem ik de hoofdweg van mijn dorp naar de stad, waar de oude fabriek via een landweg langs staat. Regelmatig zie ik daar in de vooravond auto’s staan, maar nooit inde ochtenden. Het is dan ook gekend als een ontmoetingsplaats voor mannen. Ben er ook al regelmatig gaan kijken uit nieuwsgierigheid en de spanning in mijn broek, maar ga meestal niet verder dan wat gescharrel en als de gelegenheid hem voordoet een goede pijp beurt. Bij de hoeren moet ik daar al flink voor betalen en ik moet het wel toegeven, dat veel van hen wel weten hoe ze mijn pik lekker kunnen verwennen.

Achter dertig jaar huwelijk en twee kinderen grootgebracht te hebben, is de meeste spanning uit het relatie wel voorbij. Nu de kinderen het huis uit zijn, heb ik met mijn vrouw een rustig bestaan. Iets te rustig. Na al dat beffen om haar kutje te mogen neuken, had ik het wel liever wat wilder en spannender. Na een vlugge wip in bed, zat ik met honger naar meer. Alleen wist ik nog niet wat ik juist zocht. Van dat cruisen werd ik wel geil maar had nog niet het verhoopte avontuur gehad. Tot ik deze morgen de man aan de katrol zag hangen.

Eenmaal thuis gekomen lees ik nog vlug de krant en drink een kop thee voordat ik mijn bed opzoek. Op de regionale bladzijde, vallen mijn ogen op de titel.

“Onze oudste bewoner wordt 107 jaar, hij verteld over: Het mysterie van de Oude Fabriek”.

Mijn vrouw geeft mij nog vlug een afscheidskus, alvorens ze naar het kantoor vertrekt. Ze gaat overdag gaan werken, waardoor we elkaar nauwelijks zien. Wanneer ze de deur sluit roep ik haar nog een fijne werkdag toe en lees verder het artikel door.

“In het begin van de vorige eeuw kende onze streek de opkomst van de textielindustrie. Waarbij er verschillende textielbaronnen zich in de streken vestigde en zonderde zich af van de plaatselijke arme uitgebuite arbeiders. Ze gebruikte hen als economische slaven die hun fabrieken draaiend hielden. De fabrieks-ruïne, op de rand van onze stad is daar een stille getuigen van.”

Verder lees ik nog dat textielbaronnen de grootste vertegenwoordigers waren die het politieke beleid voerde in de stad en hoorde tot de beau-monde klasse. Eén van de textielbaronnen had na de eeuwwisseling een selecte mannenclub opgericht, die gewoon samen kwamen om een sigaar te roken en de politieke actualiteit volgde met de nodige sterke drank. Tijdens de eerste wereldoorlog hadden de Duitsers de fabriek gedeeltelijk ingenomen, om een deel van de textiel voor militaire doeleinde te gebruiken. De hogere officiers hadden de mannenclub overgenomen en zowaar hun eigen activiteiten en behoeftes deden die het daglicht niet mochten zien. De plaatselijke oude leden waren gebonden aan strikte geheimhouding.

Waarop de interviewer volgt, er waren wel geruchten dat ze feestjes hielden met vrouwen van plezier of dat ze zwarte magie beoefende.

“Waar rook is, is vuur.” Had de oude man Nikolaas geantwoord, maar ging daar niet verder op in. Voor de rest gaat het artikel nog over de daarop volgende tweede wereldoorlog, die mijn aandacht doe verslappen.

Op Google ga ik opzoek naar meer historische informatie over de oude fabriek, maar daar is er niet veel over te vinden. Er is wel een site van de stad die verwijst naar link over de architectuur van oude gebouwen. Dus ook over de oude fabriek, die meer een historische waarde heeft, als overblijfsel van opkomende industrialisatie. Met extra aandacht voor de oude stoom installatie die de weefgetouwen aandreven met een netwerk van assenstelsel en riemen door de fabriek heen. Ook verwijs men naar enkel duvelse afbeeldingen in klein tegels met reliëf op de muur in een oude vergaderzaal op het verdiep, waarvan er enkele te bezichtigen zijn in het volksmuseum van de stad.

Het is tijd om mijn bedje in te gaan en neem het verhaal van de oude man Nikolaas in mijn nachtdromen mee.

Na het avondmaal, samen met mijn vrouw, vertrek ik wat vroeger met de fiets naar mijn werk. Aan mijn vrouw vertel ik als smoes dat ik nog eerst een rondje ga rijden voor de sport om daarna naar de werkplek door te rijden. Het is wel de bedoeling om de fabriek nog eens te bezoeken voor zijn historische waarde, maak ik me zelf wijs.

Om de Oude Fabriek te bereiken moet ik eerst een veldweg oprijden. Enkele auto’s staan aan de rand van de veldweg bij de fabriek. In de bosjes achter de fabriek lopen enkele mannen rond. Bij het binnenstappen in de grote poort staat de tent van deze ochtend nog steeds opgesteld. Benieuwd kijk ik in de tent die leeg is. Alleen een slaapzak met daarop een rugzak doe me vermoeden dat De Trekker nog in de buurt is. Het is een zweem van spermageur die me weer aan de lekkere pijpbeurt van de deze morgen doet denken. Benieuwd ga ik naar achter, waar de actie met hem aan de katrol had voltrokken. De natte plekken op de betonnen vloer en de geur van plas is daar een stille getuige van. Met alweer een stijve pik in mijn broek stap ik langs de overblijfsels van een kleedkamer met de gemeenschappelijke douches, naar een gang met toegang tot de lokalen met oude verroeste bureelmeubilair.

Op het einde van de gang stap ik voorzichtig op een trap naar de tweede etage. Op de trappenhal boven, stuit ik op een dubbele metalen deur, met grote klinknagels die bedekt zijn met een dikke laag roestwerende verf. De deur staat op een kier, waarop ik hem scheurend en piepend kan openduwen. De binnenzijde van de deur is bekleed geweest met donkere rode fluwelenstof met knopen, waarvan de vulling kapot geknaagd is door muizen of ratten. De stuk geslagen hoge ramen, verlicht een brede lange zaal. Dit moet vast en zeker de oude vergaderzaal zijn waarover men het had op de site.

De plafond is met profiel moluren versierd en vertoond daardoor een feestelijk uiterlijk, alsof het een kleine balzaal was geweest. Schoffelend door de bladeren van de bomen die binnen gewaaid zijn stuit ik ook hier op opengescheurde zakjes van condooms die mij het geilste doet vermoeden. Aan de zijwanden staan nog enkele oude gietijzeren radiatoren, verbonden met een dikke stalen buis. Achteraan een verhoogde vloer met een half afgebroken brede schouw. Het is mij niet duidelijk of er op de sokkel een kachel heeft gestaan of was het een open haard die ze uitgebroken hadden. Het is hier donkerder door dat er alleen maar vooraan bij de deur, ramen zijn. Ondertussen begint ook de avondduister in te treden. Tegen het plafon zijn de reliëf tegels aan de muur ingewerkt, met afbeeldingen die door de intredende duisternis niet duidelijk zichtbaar zijn. Het lijkt wel schilden, met symbolische tekens en figuren die naar belangrijk iemand kan verwijzen.

Wanneer ik de schouw verder inspecteer val mijn oog op een verkleuring aan de zijkant. Door de versterkende duisternis kan ik niets zien, maar door het reliëf, voel ik een puntige figuur, alsof het een vijfhoekige ster is, daarrond een cirkel met kleine figuren op de hoogte van elke sterpunt. Aan de andere kant van de schouw is de tegel verwijderd.

Het word te donker om nog te blijven en ga vlug naar beneden. Wanneer ik weer in de grote fabriekshal kom is er al duidelijk actie in de omgeving van de stoomketels. Een oudere man staat de pik af te zuigen van een jonger iemand. Wanneer ik dichterbij kom stopt de man met pijpen en wenkt om dichterbij te komen. De jongeman steunt tegen de ketel met zijn blote kont naar achter gericht.

“Lik zijn jongenskontje” moedigt de oudere man mij aan. Op mijn knieën zit ik voor een spierwit haarloos kontje dat opengetrokken wordt door de oudere man. Zijn sterretje ruikt fris jeugdig en is maagdelijk rozig gekleurd.

Ondertussen zit mijn pik al helemaal hard in mijn broek gespannen en ook al heb ik nog nooit een jongenskontje geneukt, kan ik het me al goed voor te stellen hoe mijn pik zijn gaatje zal opensperren. Door de opgewondenheid begin ik zijn sterretje met mijn volle natte tong te likken, waarop de jongen kreunt. Verbaasd vraag ik hem “vindt je het lekker”. Hij zegt niets, het is de oudere man die mij al rukkend aan zijn pik, antwoord. “Ohoouw, … en of hij het lekker vindt,… hij is er klaar voor…”. De ouder man maakt mijn broek los en trekt hem naar beneden. Gulzig begint hij mijn opgewonden natte paarse eikel te likken en stelt hem dan weer recht. Hij kijkt me aan, “jij ook…” verduidelijk hij en kijkt van mijn pik naar het jongenskontje over en weer.

Met mijn stijve pik tussen zijn bilnaad, duw ik mijn kruis met mijn krullende schaamhaar tegen zijn billen. Zachtjes duwt ook hij zijn kontje naar achter. “Kom op man,… neukt dat jongens kontje” moedigt de oudere man mij aan, terwijl hij zich stevig staat af te rukken. Ik laat mijn heupen wat doorzakken, zodat mijn gladde natte eikel voor zijn sterretje glijd. Door mijn geil mannen smeersel, wordt zijn gaatje lekker nat.

Met mijn harde, dikke paddenstoel voor zijn nauwe gaatje, kan ik me bijna niet voorstellen dat hij er in kan. Zachtjes neuk ik zijn bilspleet en duw daarbij mijn eikel tegen zijn sterretje aan. De jongeman zou mijn zoon wel kunnen zijn en door mijn beschermende vader instinkt, durf ik niet door te duwen, uit schrik om hem pijn te doen. Daarin tegen duwt de jongeman zijn kontje harder tegen mijn kruis. Zonder het goed te beseffen flopt mijn eikel achter zijn sluitsperen en houd mijn knots in zijn jongensgrotje vast. Door zijn stevige sluitspieren is het nog alleen mogelijk om mijn pik dieper in zijn jongenskutje naar binnen te duwen. Het vel van mijn penis word door de wrijving met zijn anus naar achter getrokken, waarbij mijn eikel nog alleen maar omringd wordt door zijn zacht soppig jongenskutje. Bij elke stoot kreunt hij zachtjes. Is het van genot of pijn, is voor mij niet duidelijk, waardoor ik het rustig aan doet.

“Neuken man,… Neuk zijn kontje harder,… je zal hem heus geen pijn doen” beveel de oudere man me en rukt nog heviger aan zijn pik, terwijl hij het op het kontje van de jongeman richt. Zijn lichaam schokt met hevige spastische trekken en begin harder te kreunen. Hij komt dichterbij op de tippen van zijn tenen, met zijn pik in de aanslag, boven het kontje van de jongeman, om met leeuwen gebrul zijn lading zaad op het jongenskontje spuit. In verschillende golven na elkaar komt hij klaar en door de grote hoeveelheid druipt het van de jongeman zijn billen af en loopt het tussen de bilnaad. Het kwakje kutsmeerolie kletteren tussen mijn ballen en de billen van de jongeman. De geur van de kwak sperma maakt me wilder en begin de jongeman heviger te neuken. Ik trek aan zijn heupen om mijn pik dieper in hem binnen te rammen. Hij brult het uit van god weet wat, maar het deer mij niet. Het enig wat nu telt, is de drang om mijn nakomelingen in zijn kontje te persen.

De oudere man is vertrokken en kan me daardoor beter concentreren op de jongeman die door mijn gebonk harder kreunt. Mijn eikel zit diep in hem en zwelt op door het vacuüm gezuig van zijn darmen. In het tegenlicht van de poort zie ik het silhouet van een man staan die ons begluurt, maar het kan mij niet meer deren, want mijn zaad stroomt al door mijn zaadleiders heen. Mijn hoofd wordt ijler en het orgasme doet me brullend klaarkomen. Met hoge druk spuit ik mijn witten drek in zijn darmen naar binnen. Ook de jongeman kreunt hevig, alsof hij mijn zaad voelt binnen stromen en spontaan spuit hij zijn jongenspapje, uit zijn halfslappe zwierende zwaffelzweep naar achter tegen mijn benen.

Het lukt niet meteen om mijn dikke eikel uit zijn kontje terug te trekken. Zijn opgespannen sluitspieren houden mijn paarse knots in zijn grotje vast. Door al dat spannend gebeuren ben ik de tijd uit het oog verloren en ben al te laat om mijn schift te beginnen. Ik trek zijn billen open om mijn lul geleidelijk uit zijn gaatje te trekken. Hij begin zachtjes te grommen wanneer zijn sluitspieren mijn eikel loslaat en flopt samen met mijn geile lichaamsvocht uit zijn kontje. Mijn dikke witte klodders lopen langs zijn benen naar beneden.

Haastig stap ik uit de fabriek, tijdens dat ik mijn broeksriem nog dicht gesp. Het is vandaag de tweede maal dat ik mijn voortplantingsgereedschap op mannen heb uitgewerkt. De eerste maal dat ik met een man had gefoefeld deed raar, maar bij herhaling begon de gewenning te komen. Deze ochtend had ik nog schuld gevoelens, maar dat is nu niet het geval. Integendeel, mijn eerste neukbeurt met een man is een openbaring. Het was dat wild geneuk, die stevige stoot tegen zijn kont, dat ik nodig had. Met een brede glimlach rijd ik dan ook gehaast op mijn fiets naar de firma.

Mijn collega’s lachen wanneer ik gehaast en bezweet de kleedkamer binnenstormt.

“Overslapen, Marco of kon je niet van je vrouw af geraken.” Lacht de éne.

De andere pest me dan weer, “Je wordt al een dagje ouder, he…, dan gaat het al wat trager, is het niet Marco.”

Ze moesten eens weten.

De nacht shift verloopt rustig, gewoon de dagelijkse ronde langs de bedrijven die bij ons klant zijn. Voldoende tijd om terug te denken aan mijn avontuur, maar ook aan de tegels in de oude vergaderzaal. Kan het niet beschrijven maar iets trekt mijn interesse in de geschiedenis van de oude fabriek en dan voornamelijk in de tegel op de schouw. De stervormige figuur, is mij niet onbekend, maar kan het niet meer thuis brengen van waar.

Eénmaal thuis gekomen spreek ik met mijn vrouw af dat ik na mijn slaapje een bezoek aan het volksmuseum ga brengen.

“Goed, kan je dan ook nog even wat boodschappen doen”, en komt met lijstje af, van wat we nodig hebben. Ze vraagt nog niet eens voor wat ik naar het museum wil gaan. Zo leven we al een tijdje naast elkaar.

Eerst stap ik het museum binnen. Na wat rondlopen tussen de uitstalkasten met verschillende oude voorwerpen, kom ik bij het gedeelte van de industriële geschiedenis van de stad, met verschillende voorwerpen die de plaatselijk industrie maakte. Daarnaast ook veel oude foto’s van de arbeiders en enkele van de industriële bezitters. Op een kaart zijn de fabrieken geografisch met een nummer weergegeven. Op de legende staan er naast de nummer de bedrijfsnamen met hun datum van in gebruik name en einde van de productie of overname. Naast het nummer van de Oude Fabriek staat bij de eigenaar “Onbekend”.

De Oude fabriek is nog de enige die overgebleven is en wel om een specifieke bizarre juridische rede. Namelijk, de oorspronkelijke eigenaar heeft officieel nog geen afstand van gedaan en de eigendoms-akte is zoek. Daardoor kan het kadaster niet uitmaken van wie de eigendom is. Men wacht gewoon nog op de verjaring dat de eigendom automatisch naar de gemeente gaat, wanneer de eigenaar zich niet meld en dat is in 2030. Honderd jaar nadat de fabriek zijn activiteiten heeft beëindigd en de textielbaron van de wereldbol is verdwenen. De plotse verdwijning van de baronfamilie zou te maken gehad hebben met de duistere feestjes van de mannenclub, die in de fabriek werden georganiseerd.

In de uitstalkast daarnaast lig de reliëf muurtegel, die uit de schouw is gehaald. De reliëf tekening is gelijkaardig met wat ik voelde een omgekeerde vijfpuntige ster met aan elke punt een symbool. Even krijg ik een koude rilling over mij, want plots flits er een herinnering van uit mijn jeugdjaren door mijn hoofd, dat met de tekening te maken heeft, maar kan de context en het gebeuren niet meer voor de geest houden.

De historici van dit museum die de research hebben gedaan bij de plaatselijk oudere bevolking, zijn er ook niet veel slimmer van geworden. De éne heeft het over geruchten van zwarte magie en dat de familie is wegtrokken, de andere spreken over ernstige ongelukken die in de fabriek gebeurt zijn met kinderen die achter de weefgetouwen de klossen moesten opruimen. Enkelingen spreken van een vloek, zijn er verdacht stil over en houden het potje liever gesloten. Alleen weten ze wel te vertellen dat het symbool op de tegel de Zegel van Baphomet, dateren van 1896 en verwijst naar het satanisme.

Wanneer ik nog vlug de boodschappen doe voor de sluitingstijd van de winkels, laat het gevoel mij niet los, dat ik kreeg bij het zien van de reliëf tegel. De honger naar meer informatie is niet te stillen en wil weten wat mijn gevoel te maken heeft met het symbool. Voordat ik naar huis rijd, beslis ik nog het verzorgingshuis binnen te stappen waar de oude man Nikolaas verblijft. Aan de balie vraag ik aan de administratiemedewerker of het mogelijk is om Nikolaas te spreken. Als ze me vraagt wat mijn verband is, antwoord ik haar met een smoes “een vriend”. “Mag ik uw paspoort”, vraagt ze mij koel en belt een medewerker op die mij meeneemt naar een publiek ruimte. “Klaas, er is een vriend van u, die je komt bezoeken”, spreekt ze wat harder in zijn oor.

Een kleine oude man, met zijn hoofd tussen zijn schouders gezakt, zit in een sofa, gericht naar een groot raam met uitzicht op de tuin. Naast de sofa staat een klein tafeltje waar een drinkbeker op staat met een mondstuk. De oude man geeft bevend en vertraagt me de hand. “Goede namiddag, Klaas”, begroet ik hem. Hij mompelt wat tussen zijn lippen, terwijl hij me verbaasd aanstaart. De verpleging tast in haar zak naar de pieper die ze afzet en zegt, “Ik laat jullie dan maar.”

“Mag ik er bij komen zitten”, vraag ik hem beleeft. Mompelend vraagt hij naar mijn naam en wie ik juist ben. “Ik ben Marco en woon in het dorpje Eel”, stel ik me voor. De man bekijkt me met zijn grijs behaarde wenkbrauwen bedenkelijk aan en vraag me nu verstaanbaarder, “wat breng je naar hier”. Als inleiding begin ik over het artikel in de krant van het interview en zijn komende verjaardag, waar ik hem meteen met feliciteert. Mompelend dankt hij mij daarvoor en draait zijn hoofd naar het grote raam. “Mooi weer vandaag” zegt hij en staart onbewogen door het raam. Uit respect deel ik zijn mening al was het al de hele dag aan het regen.

Voorzichtig vertel ik hem mijn interesse over de geschiedenis van de stad en dus ook over de Oude Fabriek. Wanneer ik hem vraag of hij me meer kan vertellen dan wat in het museum te vinden is, vraagt hij nog eens naar mijn naam en de reden van mijn bezoek, terwijl hij onbewogen als een godfather naar buiten blijft staren. Ik antwoord nu zonder rond de pot te draaien (rechtuit), “Marco, uit Eelt en ben geïnteresseerd achter het echte verhaal van de Oude Fabriek en de betekenis van de reliëf tegels”. De oude man Nikolaas vraagt mij kordaat, “Marco,… Marco wie”, hij neemt met zijn beide bevende handen mijn hooft vast en kijkt recht in mijn ogen. Wat ontgoocheld door zijn vergetelheid, antwoord ik hem geërgerd “Marco Brauwens, en ik ben afkomstig … van Ee…”, wil ik hem nog eens verduidelijken, maar zijn tranende ogen nemen mijn aandacht over. Hij blijft me aanstaren, als ware hij een geest in mij ziet. Een zalige warme glimlacht verschijnt op zijn gezicht, zijn oogleden vallen dicht en nijpen een traan weg, die over zijn wang bolt. Verder streelt hij mijn gezicht, als ware hij het liefelijk koestert. Daarbij gaat hij met een vinger over mijn bevochte lippen, om dan mijn hand te nemen en mijn vingers naar zijn lippen te leiden.

Ik ben wat ontdaan door zijn spontane intimiteit, waardoor ik mijn hand los ruk. Daarbij schrikt hij van mijn reactie en ontwaakt uit zijn dromerigheid. Een boze blik verschijnt op zijn gezicht, waarop ik vraag of het gaat. “Heb je dorst, … moet ik je nog wat water bren…” maar word onderbroken door zijn hevig geschreeuw naar de verpleging. “Ik wil NU, … Ik wil… naar mijn… KAMER”.

Nikolaas zwaait hysterisch met zijn armen rond en wanneer de verpleging hem probeer te bedaring, trekt hij zijn hemd los en ontbloot daardoor zijn borst. “Ga weg”, schreeuwt hij naar me. Ontredderd stel ik me recht, niet wetend of ik hem nog moet groeten staar ik hem aan. Een glinstering op zijn borst trekt mijn aandacht en weer flits me een herinnering door het hoofd met het beeld van mijn grootvader. Het is alsof ik weer in mijn kinderjaren word gekatapulteerd. De geluiden rond mij verstommen en het word ijl in mijn hoofd. Mijn spieren verslappen en alle beelden komen vertraagd binnen. In flitsen zie ik mijn grootvader voor mij zitten, die me verteld over de tweede oorlog en dan zie ik weer de oude man.

Plots ga bij mij het licht uit…