2009 is voor mij een jaar dat ik nooit meer zal vergeten, aangestoken door de dating activiteiten van mijn collega heb ik in een onoverdacht moment gewoon gereageerd op een paar contactadvertenties om eens te zien wat er dan gebeurde. En zoals ik verwachte waren het, op 1 na, allemaal dames die wat wilde bijverdienen, maar om overklaarbare rede was ik toch wel nieuwsgierig geworden die ene waarbij het leek of dat zij serieus een keer wilde daten. Een beetje geschrokken van die reactie maar wel geinteresseerd door de leuke dame op de foto maar voorgesteld om eens te gaan lunchen. Twijfelend aan mijn eigen geestelijke gezondheid ben ik op pad gegaan en heb wel 30keer willen omkeren om alles maar snel weer te vergeten maar de nieuwsgierigheid won het en eenmaal aangekomen in de hal van een beetje verlaten winkelcentrum zag ik daar meteen degene met wie ik had afgesproken en twijfelde geen moment en liep op haar af. Benaderde haar van achteren en zie "Kom gaan we lunchen", ze keek om en een beetje verlegen maar ook brutaal keek ze diep in mijn ogen, dat was het moment waarop ik voelde dat het mis was. Verdronk in haar ogen en alles in me zij dat ik moest maken dat ik weg kwam omdat deze vrouw er niet een was die ik elke dag tegenkwam, het gevoel was daar en dus te laat om nog weg te komen. Tijdens de daarop volgende onvergetelijke lunch heb ik haar alleen maar geobserveerd, hoe ze bewoog, keek, zei, dronk, en haar broodje-gezond at en in mijn hoofd verzette zich alles tegen het steeds sterker wordende gevoel in mijn lijf dat hier een vrouw (zelfstandig, bescheiden, brutaal, grappig en heel mooi) tegenover me zat die in alles voldoet aan wat mij aantrekt in een vrouw. Na het eten nog even gepint en toen samen een rondje gelopen door het winkelcentrum, bij de tramhalte zij ze zullen we er vandoor gaan, wist niet goed wat ik daar mee moest maar had wel hetzelfde gevoel en in mijn hoofd was ik al met haar in verre landen. Zijn toen op de marktplaats nog even gaan roken en probeerde daar door wat verpakte vragen nog wat meer van haar te weten te komen dan alleen haar emailadres, maar het bleef van beide kanten toch een beetje een verlegen puber gesprek en werd dus niet veel wijzer maar het bevestigde wel mijn gevoel. Samen naar de parkeergarage gelopen terwijl we beide nog een beetje schuchter een paar grapjes probeerde te maken om het ijs wat verder te breken. Ik was inmiddels zo van mijn apropos dat ik het bij de kaartjes automaat niet voorelkaar kreeg om mijn geld/pinpas tijdig te vinden waardoor zij tot mijn verbazing snel mijn kaartje betaalde. Aangekomen bij haar auto werd ik overmand door een gevoel dat ik sinds 20 jaar, afgezien bij mijn eigen vrouw, niet meer had gevoeld en zoende haar waar zij en ik niet echt op voorbereidt waren maar ondanks dat was dit eerste fysieke contact om nooit meer te vergeten want ze voelde precies zo als ik mij voorstelde.

We reden weg uit de parkeergarage en het enige waar ik aan kon denken was, zou ik haar nu ooit nog wel zien want ik wist eigenlijk niets van haar en de terug weg naar huis was nog erger dan de heen weg, wilde eigenlijk steeds omkeren en achter haar aan rijden. Maar wist natuurlijk helemaal niet waar ze vandaan kwam en ben gelijk weer gaan emailen en kreeg weer antwoord en het leek erop of dat zij de ontmoeting net zo had ervaren als ik,...