Mirjam

De lichten van de zilverkleurige BMW geven de herfstmist een sinister karakter. Het is koud. Hooguit een graad of twee. De weg lijkt verlaten. Mirjam kijkt om zich heen. Ze staat in het volle licht van de koplampen. Haar hoge hakken zakken wat weg in het grind. Ze weet wat ze doen moet. De opdracht is simpel. “Ik ben toch echt alleen hier?” Er schieten ineens allerlei gedachten door haar hoofd. Ze is moeder van drie kinderen. Over een week wordt ze veertig jaar. Ze heeft een goed lopende reclamebureau. Ze is slim, zelfstandig en financieel onafhankelijk. “Hoe kom ik hier terecht?” Haar handen zoeken op haar rug naar de ritssluiting van haar jurk. Haar blik is gericht op de auto. Ze houdt even haar adem in. Dan schuift ze de rits naar beneden en met een sierlijke beweging valt de jurk op de grond.

In de auto is het aangenaam warm. Uit de speakers klinkt het Requiem van Mozart. Thomas zit achter het stuur. Hij ziet hoe Mirjam voor de auto gaat staan. Ze twijfelt. Thomas leest het in haar ogen. Dan ineens valt de jurk op de grond. Mirjam staat in het volle licht, naakt. Haar string en bh liggen nog op de achterbank. Thomas probeert haar lichaam zo goed mogelijk op te nemen. Slanke benen, beetje met de knieën naar binnen. Mooi strakke kuiten. Heerlijke ronde heupen en een bolle venusheuvel. Omdat ze met haar benen iets gespreid staat, kan Thomas haar grote schaamlippen zien. Het ringetje door haar clithood glimt in het licht van de autolampen.

Hoe lang staat ze hier al? Mirjam weet het niet. Geen gevoel meer voor tijd. De koude wind geselt haar lichaam. Ze trilt. Haar grote, stijve tepels beginnen pijn te doen. “Ze bevriezen toch niet?” Mirjam probeert haar gedachten op een rijtje te krijgen. Maar logisch denken lukt niet meer. Met haar handen in haar nek worden haar slappe borsten omhoog getild. Ze kijkt naar de auto. “Wat is hij daar aan het doen? Waarom duurt het zo lang?” Haar hoge hakken zakken steeds verder weg in het grind. Het gevoel in haar voeten is weg. De enige beschutting tegen de kou zijn haar zwarte hold-ups. Ze kan niet meer stoppen met trillen, probeert zich te focussen en sluit haar ogen. Zachtjes hoort ze de autodeur opengaan.

Thomas streelt Mirjams lichaam. Hij is achter haar gaan staan. Zijn handen liggen op haar heupen. Langzaam vinden ze hun weg naar haar borsten. De warmte doet bijna pijn op haar huid. “Vertel me wat je wilt”. Thomas fluistert het in haar oor. Zijn vingers vinden haar harde tepels. Ze zijn ijskoud. Hij draait ze rond tussen zijn duim en wijsvinger. Langzaam voert hij de druk op. Het gevoel in haar tepels is intens. Thomas knijpt nu zo hard als hij kan. Mirjam kreunt, huilt. “Vertel me wat je wilt”. Thomas spreekt nu duidelijk. Mirjam leunt tegen hem aan. Ze kan niet meer op haar benen staan en hangt in zijn sterke armen. Haar stem is gebroken en klinkt zacht. Maar met alle liefde die ze in zich heeft, hoort ze zichzelf antwoorden: “Mag ik uw slavin zijn, Meester? Alstublieft?”