De Zes Van Klas 6a - 70

Bart trekt met zijn zes leerlingen naar Parijs.

Lionel was er reeds tegen kwart over twee. Welgezind. spijts de dood van zijn vrouwtje en het kind dat ze verwachtten. Enkele dagen bij de jongens van 6A zou hem zeker ook goed doen.
Een voor een kwamen ze aan. Kwart voor drie, iedereen aanwezig, bagage in de ruime koffer en… en avant pour la France ! Het regende lichtjes. Daar hield ik niet van. Anders rustig van verkeer, spijts de krokusvakantie. Gelukkig, we hadden Parijs zelf niet nodig. Onze bestemming lag nIet zo ver van de autoroute A1 en er was eene afrit vlakbij.
Lionel zat naast mij. Hij had zijn tablet bij zich en volgde de weg via Google. Hij berekende via routeplanner de reistijd. Zo’n twee uur ongeveer, zonder vertragingen en dertien euro tol.
De jongens waren uitgelaten, zoals bengels zijn wanneer ze er samen op uit trekken.. Lachen, gekscheren.
We waren even voorbij Bapaume, waar de A1 samensmelt met de A2 die van Mons – Bergen komt. Pedro, die vlak achter mij zat, begon.
- Zeg, Chief, we gaan nu vijf dagen samen leven hé !
- Ja, natuurlijk, antwoordde ik.
- Wel, en we gaan ook samen slapen, hé.
- Er zijn drie slaapkamers, ja;
- En samen in de badkamer komen, hé !
- Ja, natuurlijk, en naakt hé, lachte ik.
- Ja.. ja.. Daar gaat het nu over.
- Hoe ? vroeg ik;
- Wel, we zijn met enkelen samen gekomen, gisteren. En.. als we nu eens ’s avonds en ’s ochtends gewoon in ons blootje zitten. We hebben elkaar al naakt gezien hé.
Waar haalden ze het ? Vier avonden en vier ochtenden samen in ons blootje. Zo leuk had ik het niet durven bedenken.
- Zeg, Pedro, meen je dat nu ?
- Natuurlijk, chief.
- Jullie zijn sloebers !
- Mag het ?
- Unaniem akkoord ? vroeg ik.
- Ja hoor !
Zes gillende stemmen !
- Hé, hé.. straks worden we tegen gehouden door de police Française voor lawaaihinder !
Lachen. Miljard ! Vanavond reeds samen naakt. Ook meer ??? Nee, nee, dat was nog een stap verder. Ik ging niet verder in op hun voorstel. De toekomst lachte me in elk geval toe. Naakt ! Naakt bij de zes van 6A.

Afrit Survilliers. Wat draaien en keren. Boulevard de la Riolette. Pedro had gezocht naar de betekenis van Riolette, en was terecht gekomen bij een hotelketen en een plaats in de Hautes Alpes.
Eindelijk de juiste boulevard gevonden. Bijna allemaal villa’s met groen om en rond. Nummer 890. Een vriendelijke dame deed open.
- Monsieur Debackèèr ?
- Oui, madame.
Een spraakwaterval ! Ik kon ze met moeite volgen. Nu ja, ze had het hele huis opgekuist en de frigo en voorraadkast gevuld. En ze gaf mij de sleutels.
- Merci, madame.
Oef !

Twintig meter verder, aan de overkant, een leuke villa, volledig met hoge heg omringd. Parkeren op de oprit. Uitstappen. Bagage meenemen. Binnen gaan. Een machtig leuke woning ! Grote living. Grote keuken. Studeerkamer. Boven drie slaapkamers, een met een tweepersoonsbed en twee kamers met een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed. Luxueuze badkamer met ligbad en inloopdouche en dubbele lavabo.
- Amaai zeg, liet Willem zich ontvallen.
De kamers waren snel verdeeld. Luc en Arnold samen. Willem en Mario samen. En ik deelde een kamer met Pedro en Lionel.
- Oke boys, wat verfrissen en we nemen het vanavond op ons gemakske hé !
- Yes sir !
- Héhé !
De boys waren duidelijk in hun schik. Ik met Pedro en Lionel op de kamer. In geen tellen stond Pedro in zijn blootste blootje. Mens wat een lichaam, atletisch, gespierd, mooi. Lionel kleedde zich ook meteen uit. Hij bekeek zijn klasmakker;
- Amaai, Pedro, zo’n lijf wil ik ook wel hoor;.
Lionel mocht anders ook wel gezien worden. Prachtige kerel. Bijna negentien, ook een echte adonis. Ze liepen naar de badkamer. Ik hoorde lachen. Ik kleedde me ook uit, helemaal. Zou ik ? Ja ! Gewoon doen, alsof alles gewoon is. Was het wel zo gewoon dat we hier ’s avonds en ’s ochtends in ons blootje zouden zitten? Ja, de zes van klas 6A vormden een groep. Een echte groep. Ik was hun leider, hun chief. Was samen naakt dan abnormaal ? Of toch gewoon nudisme. zonder meer. zonder bijbedoelingen ?
Ik naakt naar de badkamer. Ze stonden er alle zes. Naakt. Pietje poedel naakt ! Pedro en Lionel in de inloopdouche. Arnold en Luc rechtop in het ligbad. Ze wreven elkaars rug. Willem en Mario keken toe. Ze praatten. Over Pedro zijn lichaam. Over Arnold zijn donkere huidskleur. Geen een had een erectie, niemand ! En ook niemand die iets speciaals zegde toen ik binnenkwam. Ze gingen gewoon hun gang, alsof het de meest doodgewone zaak van de wereld was. Misschien was het wel zo doodnormaal, samen naakt te zijn. . Ik ging aan een van de lavabo’s zijn gezicht en hals en armen verfrissen.
- Chief, wanneer eten we ?
- Zeven uur ?
- Moeten we de tafel gaan dekken en kijken wat er te eten valt ?
Mario en Willem verdwenen, naar beneden, naar de keuken. Naakt zoals ze waren. Ook de anderen gingen naar de keuken. Allen naakt. Ik volgde. Gezellige bedoening in de keuken. Pedro had pizza’s gevonden. Lionel en Mario dekten de tafel. Arnold haalde frisdrank uit de berging.
Terwijl de pizza’s opwarmden in de oven, zaten we rond de grote tafel. Allen in ons blootje, pietje poedel naakt ! Niemand die er een opmerking over maakte. Praten over het mooie huis, over onze voorbije rit. Alles zeer gezellig.
De pizza’s smaakten en verdwenen als sneeuw voor de zon in de zeven hongerige magen. Wie had dat kunnen bedenken dat ik hier naakt zou zitten bij mijn zes boys ! En dat ik geen veto had gesteld tegen hun leuke voorstel. Naak ! Naakt ! Zalig !

Samen in de living, in de zetels. Eerst handdoeken gehaald. Naakt ? Dan zit je op een handdoek. Je weet maar nooit ! Ik zat tussen Arnold en Willem. Gezellig dicht tegen elkaar.
- Voilà, hier zitten we nu, begon ik het gesprek;
- Ja, hé ! antwoordde Lionel.
- Zoals god ons heeft laten geboren komen.
Ze lachten.
- Ja, zegde Pedro. We zijn nu al vijf maanden een groep. Maar echt kennen we elkaar nog niet hé.
- Hoe bedoel je ? vroeg Mario;
- Wel ja, we zitten hier nu naakt. Als we nu eens ons een voor een door de anderen lieten bekijken, allez, je weet wel…
- Dat we eens ons pietje en holleke showen ? wilde Luc weten.
- Ja, waarom niet ?
Ze keken elkaar aan. Mijn hart was wat sneller gaan kloppen. En groeide mijn penis daar niet een beetje ? De jongens gingen akkoord.
- Als we eens in een kringetje gingen staan, stelde Pedro voor.
Hij keek me aan.
- Zeg, Chief, doe je ook mee ?
- Natuurlijk boy ! zie je me hier al alleen zitten en mezelf opvreten?
Ze lachten. Allen in een kring. Het merendeel had nog een mooie slappe lul. Enkel bij Luc en ook bij mij was die wat stijver geworden. Pedro had de leiding. Onze lul omvatten met een hand? De voorhuid naar achteren schuiven. Onze penissen groeiden meteen. Onze eikels showen. Mooie eikels. Mario had een spits toelopende lullekop. Pedro had een mooi pisgaatje, net als dat van mij. Elkaar bekijken. Opmerkingen maken. Met zeven keiharde penissen staan. Lachen. Dan onze ballenzak omklemmen. Grote en kleinere teelballen.
- Worden er nu zaadcellen gemaakt ? vroeg Mario;
- Zeker, antwoordde ik, enkele honderden met minuut !
- En je voelt daar niets van ?
- Nee, maar ze zijn er.
Pedro ging op zijn rug liggen en trok zijn knieën tot tegen zijn borst. Iedereen keek vol aandacht naar zijn anussterretje. Met zijn vingers trok Pedro dat hollegaatje wat open. Bewonderende opmerkingen.
Een voor een op zijn rug. Ik als laatste. Gek ! Ik genoot er van dat zijn mijn kontgaatje zagen; iets wat ik zelf nog nooit met mijn blote oog gezien had.

Terug neerzitten.
- Dat was leuk, merkte Luc op.
Dat was de aanzet van een leuke conversatie.
- Een voorlichtingsles zoals we er nooit een kregen.
- Ja, in de biologieles was alles zeer ernstig met beelden en zo, doch niet echt praktisch.
- Ja, als we over de geslachtsorganen les kregen, waarom mochten we dan niet tonen ?
- Ja, dat was wel leuk geweest, allen in ons blootje en elkaar zien zoals wij elkaar hier zien, en vaststellen dat er grote en kleine bij zijn.
- Ja, en dat een erectie heel normaal is.
- Je ziet dat ook bij sporters hé. Verleden weke nog bij het schoonspringen voor mannen. Die kerel stond daar op de springplank en heel zijn slipje bolde vooruit.
- Toch normaal !
- Op de duur word je dat gewoon hoor.
- Ja, daar straks hadden wij ook geen stijve, toen we aan het eten waren en zo.
- Nee… en kijk, we hebben weer allen een min of meer slappe penis.
- Leider Marc gaf ons zeer realistische voorlichting toen we aspi werden bij de chiro, dat is vanaf zestien, zegde Arnold.
- Ha, vertel eens.
- Wel ja, we waren met drie nieuwe aspi’s en we gingen op weekend naar zee, met leider Marc mee.
- Hoe oud was die ?
- Dertig of zo, hij was hoofdleider.
- En wat deden jullie daar dan ?
- Wel ja, hij gaf les over het leider zijn en hoe met kinderen om te gaan en op zaterdagavond gaf hij sekspelletjes. We moesten ons uitkleden en elkaar rukken en pijpen en hem ook rukken en pijpen.
- Ook neuken ?
- Ja, dat was dan op zondag. Marc deed het voor met een van de aspi’s en dan moesten zij elkaar neuken, terwijl de anderen keken.
- Amaai zeg !
- Dan was die Marc in feite een pedofiel of zo ?
- Waarschijnlijk wel.
- En moesten jullie ook aftrekken ? vroeg Mario;
- Ja, zeker !
Even stilte.
- Iedereen rukt wel eens, onderbrak Lionel de stilte.
- Ja.. ja, antwoordde ik, maar daar wordt niet veel over gesproken.
- Mogen we daar morgen eens over spreken ? vroeg Pedro;
- Mij goed hoor, besliste ik. Nu wordt het tijd om naar bed te gaan.

Nog een ‘goeie avond’ wensen, en naar de slaapkamers. Ik met Pedro en Lionel alleen. Pedro en ik hadden al eens elkaars sperma geslikt.
Eerst plasje maken. Met Mario samen in het toilet. Onze urinestraal in de pot mikken. Lachen. Penis afschudden en elk naar zijnslaapkamer.
Pedro en Lionel stonden langs weerszijden van het tweepersoonsbed, elk met een kanjer van een erectie.
- Héhé, wat hapert er ? vroeg ik, inwendig verheugd met wat ik zag.
- Ja, wat denk je ? vroeg Lionel. zie ons hier nu staan..
- Blijkbaar zijn jullie meer dan gezond, lachte ik.
- Ja, moet je die van jou eens zien !
Inderdaad, mijn sjarlewietje was ook enorm bijgekomen de laatste minuut, bereikte zelf meer dan volwassen afmetingen.
- Blijkbaar voelen we alle drie hetzelfde, merkte Pedro op.
- Ja.. Ja, antwoordde ik.
- Hoe lossen we dat op ? vroeg Pedro.
- Rukken ? stelde Lionel voor.
- Of…, aarzelde ik.
- … neuken ? vroeg Lionel.
Neuken, het woord was er uit. Pedro en Lionel. Ook ik, hun leraar ? Amper wat ouder dan zij.
Het was vlug geregeld. Ik ging op het bed neerknielen, hoofd om laag, kont omhoog. Lionel achter mij, spuwde even tegen mijn kontgat en boorde zijn spies er doorheen. Lionel ging over mijn rug heen liggen, zijn hoofd naast het mijne. Hij slaakte een gil toen de vleespaal van Pedro zijn kontje boorde. Ik slaakte een klein gilletje toen de hand van Lionel onder mij mijn penis omklemde en mijn ballen kneedde. Lionel bewoog op en neer. Pedro bewoog op en neer. Lionel kreunde. Ik kreunde en zuchtte. Pedro hijgde zwaar. Hoe lang ? Niet lang. Ik spoot en voelde hoe het zaad van Lionel in mijn darm spoot.
- Aaahhh…
Ik wist dat Pedro ook spoot. Ik viel neer op mijn buik, Lionel en Pedro boven mij.
We liepen gedrieën naar de badkamer om ons even te wassen. Net toen we in alle stilte de badkamer verlieten kwamen Mario en Willem ook binnen. Met slappe, natte slappe lullen. We lachten elkaar aan. Dus, zij ook !

Ik sliep goed. Echt !
Wakkeer om kwart voor zeven. Maandagochtend. Opstaan, naar de badkamer, aankleden, naar de bakkerij in de zijstraat
. Sandwiches, Frans stokbrood en pistoleetjes. En… een pakje echte boerenboter uit Normandië. Terug in het huis. Ik hoorde lachen. Ik trok naar boven. Ze waren alle zes in de badkamer. Alle zes in hun pietje blootje. Douchen, wassen, gekscheren.
- Hé, goeie morgen, chief !
- Goeie morgen, boys !
- Hé, chief, trek maar die kleren weer uit hé, we moeten nog niet weg !
Ik naar de slaapkamer, kleren uit, allemaal ! Naar de keuken. Koffie zetten. Een voor een kwamen ze binnen gedrempeld. Samen aan het ontbijt. Heerlijk zo in ons nakie!
- Zeg, chief, wat was dat daar gisteravond ? vroeg Luc.
- Hoe ? Wat ?
- Wel ja, we hoorden jouw kreunen en zuchten.
- O, dat ??? Een lastige dag gehad hé…
- Ja, dan moet je jouw stoom even afblazen hé;
Ze lachten.

Na het ontbijt het plan van de dag bekijken. Aankleden. Naar het stationneke, zo’n driehonderd meter ver, zeven abonnementen komen voor vier dagen en… om kwart over negen stonden we in de Gare du Nord in Parijs !
Het werd een drukke dag. Champs Elisées, Place de la Concorde,Eifeltoren, Arc de Triomphe, en een boottocht op de Seine. ’s Middags in een Bar Tabac een lichte maaltijd. ’s Namiddags op de Place Vendôme een frisdrank. Tegen zes uur terug naar het station en om kwart voor zeven terug in onze woning. Niet vooraleer we aankopen hadden gedaan voor het avondeten en het ontbijt op dinsdag.

- Oef, mijn voeten, zuchtte Mario.
- Verfrissing ?
Hop, iedereen naar de slaapkamers, iedereen alles uit, naar de badkamer, lachen, gekscheren, naar de keuken. Pizza, lasagne, het smaakte. Afruimen en naar de living. We nestelden ons in de ruime zetels. Oef, een hele avond voor ons; de “zes van klas 6A” en ik, hun leraar.
Eerst vertellen over wat we die maandag gezien hadden. Parijs, de wereldstad, waar je nooit op uitgekeken bent.
Frisdrank uithalen. En…
- Mag ik iets vragen ? vroeg Pedro.
- Uiteraard.
- Wel, als we nu eens een voor een zouden vertellen hoe we begonnen zijn met masturberen en hoe oud we waren en zo.
- O, ja, riep Arnold uit.
- Iedereen akkoord ,
Iedereen akkoord. Als chief van de bende begon ik mijn verhaal. Over die keer in de tent op kamp. De boys luisterden, lachten. Een voor een deed zijn verhaal. Ja, sommigen waren er al vrij jong aan toe. Meestal op kamp met de jeugdbeweging. Luc had het geleerd van oudere buurjongen en Pedro geheel op zijn eigen door naar filmpjes te kijken op internet.
Vanuit de eerste keer dat ze sperma hadden, kwamen we tot hoe dikwijls ze wel masturbeerden. Bij iedereen masturbeerde op een bepaald moment quasi elke dag. Dat tempo verminderde wanneer ze zestien, zeventien werden. Maar iedereen deed het.
- Ook nog met anderen ? vroeg ik;
Pedro vertelde van zijn optreden in de Gypsys en gaf een kleine demonstratie, tot groot jolijt van de anderen. Iedereen had het ooit wel eens gedaan met een andere jongen. Lionel natuurlijk met zijn meisje. Pedro reeds met een aantal mannen, tegen betaling !
- Amaai zeg, liet Lionel zich ontvallen, word je daar rijk van ?
- Ik hoop het !
Lachen geblazen.

- Nog verhalen ? vroeg ik.
- Mag ik ? vroeg Mario.
- Zeker.
- Wel…
Mario aarzelde.
- Zeg maar, drong ik aan.
- Wel… ik ben altijd intern geweest en de laatste twee jaar humaniora in een andere school…
- En dan nog een jaar op de Filippijnen ? vroeg Willem.
- Ja. Maar het gaat over dat eerste jaar in die andere school. Ik ga ze niet noemen, nee, liever niet. We hadden als intern elk onze eigen kamer. Veel internen waren er niet, zo’n vijftig of iets. De verantwoordelijke was meneer Debuck, maar we noemden hem den buldog, omwille van zijn gestalte en zijn atletische figuur. Die Buldog had iets tegen mij. Ik kon niets goeds doen voor hem. Hij had altijd wel een of andere opmerking te maken. Hij had ook lieve vriendjes, die alles mochten, zeemlappen noemden wij die. Zo ook Eddietje, een verwend nest, dat zag je zo. Nu ja, op een woensdagmiddag tijdens de sport achter de school hadden wij met enkelen Eddietje mee gelokt tot helemaal achteraan, en plots grepen ze hem met twee vast, duwden hem op zijn rug, trokken zijn broekje en slipje uit en ik masturbeerde hem. Je had hem moeten horen kermen ! en we dreigden dat we zijn kloten zouden aftrekken als hij het aan iemand durfde vertellen;
- Amaai, dat was durven, lachte Lionel;
- En heeft hij het aan iemand verteld ? vroeg ik;
- Ja, natuurlijk, aan de Buldog !
- Ai…
- Ja… ’s avonds had ik het al zitten ! Hij riep me apart en donderde als nooit voorheen en als straf mocht ik pas op zaterdagochtend naar huis in plaats van op vrijdagavond.
- En je moest dus je ouders verwittigen ? vroeg ik. Wat gaf je als reden ?
- Ja. Ik moest van de Buldog zeggen dat we gerookt hadden op het sportveld.
- Rookte je dan soms ?
- Ja, af en toe eens, nu niet meer. Nu ja, hé, ik moest die vrijdagavond heel alleen op het internaat blijven tot zaterdag. Rot ! Na de lessen moest ik overal het papier oprapen dat er lag en dan straf schrijven. Om half negen kwam de Buldog me halen en ik moest mee naar mijn kamertje. Uitkleden, zei hij en pyjamabroek aantrekken. Terwijl hij in het deurgat stond te kijken kleedde ik me uit, met mijn rug naar hem, en trok mijn pyjamabroek aan. Dan nam hij me mee, het hele gebouw door, achteraan waar ik nog nooit geweest was. Een trap op naar een soort oud klaslokaal. Er stonden tafels en stoelen en een zetel en een kast en tegen de muur hing een oud klimrek. De Buldog haalde polsbanden uit de kast en gespte die aan mij. Dan moest ik op het klimrek gaan staan, mijn handen aan de hoogste sport houden en hij maakte de polsbanden er aan vast, zodat ik aan dat klimrek geklonken stond. Dan verdween de Buldog e liet me alleen achter. Gelukkig kon ik mijn voeten op een van de sporten plaatsen zodat ik daar niet aan het rek moest hangen.
- En moest je daar de hele nacht blijven ? vroeg Pedro.
- Nee… Nee…
- Gelukkig, zuchtte Luc.
- Ja… wel na zo’n tien minuten of iets hoorde ik praten en de deur ging open de Buldog was daar terug met Eddietje, echt, en met nog twee jongens van het internaat, een zekere Carl en een zekere Franky, jongens van het laatste jaar. Ze hadden elk een soort trainingspak aan en ze bekeken me en ze lachten. De Buldog kwam voor mij staan. Hij had een soort gummi matrak in de hand, dun en zeker bijna een halve meter lang. Hij kletste daarmee op zijn hand. Nu gaan we even turnles geven, zegde hij. De drie stonden grinnikend naast de Buldog.