Mini - 77

En om half zeven liep de wekker af. Nadat ik het ding een dreun had gegeven keek ik naast me. Joline was nog in dromenland; nog steeds met haar sexy onderjurkje aan. En onder mij voelde ik nog twee handdoeken. Hmm… Gisteravond wel héél snel in slaap gedonderd, na een lekkere vrijpartij.

Voorzichtig stond ik op en douchte me. Na de koude plens waren alle spinnewebben uit m’n hoofd. Eerst maar eens een bakje koffie voor ons maken. Joline zou wel eens wat commentaar kunnen hebben op de manier zoals we in slaap waren gevallen. Ik grinnikte inwendig. Kon ze er alvast aan wennen; in de camper zouden we ook niet na elke vrijpartij kunnen douchen… Even later liep ik met twee bekers koffie de slaapkamer in.

“Goedemorgen uwe schoonheid… Wat dacht u ervan om uw vakantie eens te beginnen met een kop koffie?” Er ontstond beweging onder het dekbed en Joline deed haar ogen open. “Goeiemorgen… Wat heb ik geslapen… Kan nog wel een paar uurtjes… KEES! Zijn wij zó gaan slapen?” Ze keek naar zichzelf: ze had nog steeds haar sexy onderjurkje aan. Ik lachte haar uit. “Lieve schat, er is geen reden tot paniek. We zijn met z’n tweeën en geloof me: Als jij nog langer dan twee minuten dit onderjurkje aanhoudt, bespring ik je. Je ziet er heerlijk uit, zo met je haren los, in deze sexy outfit.”
Ze keek niet blij. “Ik voel me aan alle kanten plakken… en de handdoekjes liggen nog in bed! Getver!” Ik kroop tegen haar aan. “Niks ‘getver’. Dat is het resultaat van onze liefde, wat je nu voelt en ruikt. Geniet ervan!” Ze schudde haar hoofd. “Dan is die liefde behoorlijk verschraald, Kees. Ik stink gewoon naar zweet en sex.” “Ja. Inderdaad. En wat is daar mis mee, mevrouw? Je zweet heb je gisteren geproduceerd tijdens je ritje op mijn bezemsteel. En de lucht van sex, ook al is dat sex van gisteren, is voldoende om mijn hormonen weer op hol te jagen.”

Ze zwaaide haar benen uit bed. “Je houdt je hormonen maar even lekker in toom. Eerst mezelf even opfrissen, daarna koffie.” Ze trok haar onderjurkje over haar hoofd heen uit. “Hier! Laat je hormonen zich daar maar even op uitleven!” Ze gooide het jurkje naar me toe en giechelde. “Een zaadvlek meer of minder daarin maakt ook niet meer uit…”
“Nou ja zeg…” mopperde ik, “heb je je vriendin de avond ervoor dusdanig bevredigd dat ze binnen een minuut bewusteloos in slaap dondert, mag je jezelf de volgende ochtend in haar onderjurkje gaan bevredigen omdat mevrouw ‘zichzelf aan alle kanten voelt plakken en naar zweet en sex stinkt’. Ik ga nog een keer m’n best in bed doen, mevrouw Boogers!”
Ze liep naar me toe en tikte op mijn neus. “Lieve Kees. Eén van de dingen die ik bijzonder bij jou op prijs stel is het feit dat je me, na een lekkere vrijpartij, altijd even laat douchen en dat zelf ook doet. Gisteravond deden we dat niet en dat is niet fijn wakker worden voor dit meisje. En nu ga ik douchen; daarna ben ik weer mijn altijd vrolijke zelf.”
Ik pakte haar hand en trok haar naar me toe. “Niks ervan, schatje. Ik ga jou nú even lekker knuffelen, want je ziet er veel te sexy uit, zo in je naaktheid. En je ruikt heerlijk.” Ik trok haar met haar rug naar me toe en greep onder haar armen door naar haar borsten. Ze probeerde los te komen, maar ik hield haar vast en likte aan haar oor. “Je ruikt vreselijk sexy, Jolientje...”
Terwijl ik haar tepels streelde voelde ik haar weerstand afnemen. Ze ontspande en leunde tegen me aan. “Je bent een rotzak, Kees. Je weet dat ik….” De zin eindigde met een kreun toen ik zachtjes in haar tepels kneep. “Maar voor een rotzak heb je heerlijke handen… Ga door!”
Ik streelde langzaam haar naakte lichaam: langs haar schouders, de zijkant van haar borsten, haar heupen en langzaam over haar benen. Vanaf haar knieën weer terug naar boven en langzaam steeds verder naar binnen, tussen haar benen. Ze keek me even aan. “Kees… Ik zit hier te druipen… Liggen die handdoekjes nog op bed?” Ik keek en knikte. “Yes, beauty.” Ze kuste me. “Kleed je uit en kom in bed! En kijk niet zo triomfantelijk, maar laat me klaarkomen!”
Ze ging op haar knieën op het bed zitten en keek naar me toen ik me uitkleedde. “Neem me! Lekker achterlangs, ik ben er helemaal klaar voor!” Ik ging achter haar zitten en zonder iets te zeggen stootte ik in haar natte poes. Ze kwam iets overeind en ik hoorde een lange zucht. Ik greep haar weer bij haar borsten en begon te stoten. “Lekker… lekker hard en diep in je geile meisje! Ik wil je weer helemaal in me voelen, Kees… Zo diep.. AHHH…” Ze spreidde haar benen zo ver ze kon en ik kneep in haar tepels. Ze gromde en toen ik weer diep in haar gleed, duwde ze terug en schokte. “Nog een keer, Kees… Bijna er uit en dan in één keer er hard in! Ik wil je zo diep mogelijk in me hebben… Zo lekker…” Na een paar keer begon ze te schokken. “Ik kom… Lekker… Lekker geil klaarkomen, met jou diep in me…”
Ze huilde bijna. Haar poesje kneep zich samen en ik voelde haar vocht langs mijn paal naar buiten komen. “Ik ga spuiten, schat… Lekker diep in je spuiten…” Ze kreunde. “Doe het! Laat me het voelen!” Een seconde daarna was het zover en spoot ik in haar heerlijke warme poesje. Joline kreunde en gromde toen ze het voelde en drukte zich nóg verder tegen me aan. Na een paar minuten ontspande ze zich en viel bijna van mijn paal af op bed. Trillend lag ze bij te komen en ik streelde ondertussen haar rug en schouders.

Na een tijdje draaide ze zich om en keek me aan. “Wat ben jij een heerlijke minnaar… Ik ben ’s morgens vroeg nog nooit zó hevig klaargekomen!” Ze sloeg haar handen voor haar poesje en keek me aan. “Geef me nu dat onderjurkje eens snel, anders plas ik hier het hele bed onder…” Ze propte het kledingstuk tegen haar poesje en liep snel richting toilet. Ik riep haar achterna: “Een vlekje meer of minder maakte toch niet meer uit?”

“Rotzak!” kwam het lachende commentaar uit het toilet. Even later hoorde ik de douche stromen. Ik nam de koffie mee de badkamer in. “Wil de freule nog koffie?” Joline had haar haren nét afgespoeld en lachte. “Geef maar hier…” Met de douchekop in haar nek dronk ze haar koffie. “Zo, meteen het kopje omgespoeld… Scheelt weer afwas!” Ze liet de kraan lopen. “Hup, jij ook even onder de douche, vriend. Anders ruik jij in Malden nog steeds naar sex. En mijn moeder heeft een goeie neus.” Ik grinnikte. “Misschien eens iets om uit te proberen…”
“Heb het lef in je donder om te rotzooien met mijn moeder, piraat. Dan krijg je problemen met mijn pa én met mij, denk daar goed aan! Hup, onder de douche jij!” Ik zette mijn kopje weg en ging naast Joline onder de straal staan. “En nu, om te voorkomen dat je je nóg een keer aan mijn prachtige lichaam vergrijpt…” Ze draaide de warme kraan dicht en de koude vól open. “Hé, da’s gemeen, mevrouw Boogers! Ik heb me nog niet eens ingezeept!” “Je zeept je maar koud in, meneer. Dit is om te voorkomen dat jouw brandspuit weer zijn kop opsteekt.”
Ze stapte uit de douche en droogde zich af. Ik draaide de warme kraan weer wat open, zeepte me in en spoelde snel weer af. Toen nog een koude plens en even later stonden we ons aan te kleden. Joline giechelde. “Wat doen we met die handdoeken, Kees? We kunnen ze moeilijk hier laten liggen… De familie Kamer zou een hartverzakking kunnen krijgen.” “We nemen ze wel mee. In een vuilniszak. En wassen ze op een camping wel even.”

Na het ontbijt laadden we de Volvo vol met alle spullen, keken het appartement nog even na of alles écht dicht zat, namen afscheid van de familie Kamer en reden Veldhoven uit. “Zo… Op naar ‘La belle France’. Allons enfants de la patrie and those kind of things…” Joline keek me aan en glimlachte. “Ik hoef niet te vragen of je er zin in hebt… Je zit met een enorme grijns op je gezicht.” “Ik heb er ook zin in schat. Dit is een nieuwe ervaring voor me. Mijn vorige vakanties waren, hoewel best wel leuk en mooi, zeker ’s avond best wel eenzaam. Dan zat ik voor m’n tentje met een goed boek, maar keek ondertussen ook naar het volk wat langsliep op de camping. Soms had je dan wel eens vluchtig contact of een gesprekje, héél af en toe mondde zo’n gesprek uit in een gezellige avond, maar altijd ging ik alleen m’n slaapzak weer in. Ik denk dat dat nu wel anders zal zijn. In ieder geval het hoofdstuk ‘slaapzak ingaan’. En jouw persoonlijkheid heeft waarschijnlijk een mega aantrekkingskracht op de mannelijke bevolking van de diverse campings.”

Joline snoof. “Jaja… Net als Herr Schmid, op die camping in Duitsland. De ouwe snoepert…” Ik legde een hand op haar been. “Laat zo’n man ook eens genieten… Overigens: heb ik al gezegd dat je er in een spijkerbroek en coltrui er óók goed uitziet?” Ze glimlachte. “Nee, nog niet.” “Joline Boogers: je ziet er in spijkerbroek en coltrui óók heerlijk uit. En aangezien de lucht van geile sex nog een beetje om je heen hangt…” “Kees!” Ze keek me kwaad aan. “De lucht van geile sex heb ik grondig van me afgespoeld, denk daar goed aan!” Ik keek onschuldig. “Dan heb je wel een héle opwindende deodorant opgedaan, meisje…”
Ze zuchtte.
“Het is dat we nu met 120 kilometer per uur over de snelweg rijden en jij aan het stuur zit, anders had je nu een pets om je oren gekregen. Ik ben in de leer geweest bij mijn moeder, dus pas op! En met mijn deodorant is helemaal niks mis; die is nog steeds exact dezelfde als ik al jaren gebruik.” “Ik zal het vanavond inspecteren, schat…” Ze glimlachte. “Zorg jij nou maar dat de steuntjes vanavond onder de camper zijn uitgedraaid. Misschien inspecteer ik dan wel iets anders.” “Hmmm…. Dat klinkt veelbelovend! Vertel!”

Ze schudde het hoofd. “Nee, dan doe ik vanavond wel, op de plaats van bestemming. Anders denk jij aan hele andere dingen terwijl je die haarspeldbochten neemt.” Ik keek onschuldig. “Dan rij jij toch? Kan ik me concentreren op jouw inspecties…” Joline schudde gedecideerd haar hoofd. “Oh nee. Ik ga vandaag rustig de kunst bij je afkijken. En misschien morgen, op de autosnelweg eens een stukje rijden. Deze dame gaat voorlopig geen haarspeldbochten nemen.”
Al kibbelend en plagend kwamen we in Malden aan. Toen we bovenop de heuvel stopten, zagen we de camper al buiten staan. Tony, Rob en Bengel stonden ons al op te wachten. Na een knuffel, een hand en een aai zei Tony: “Zo vakantievierders… Koffie om de vakantie mee te beginnen?” We knikten. “Lekker, Tony. Het was best vroeg opstaan, zo op een vakantiedag.” Rob liep naar binnen om koffie te zetten en tot mijn verbazing zei Joline droogjes: “Ja, het was vroeg opstaan… meneer hier moest toen nog laten merken dat hij van me hield.” Ik keek haar stomverwonderd aan en Tony gniffelde. “Ach gut… en dat vond jij natuurlijk héél vervelend, dochtertje van me?”

Joline bloosde. “Ik zie het al. Niks mis met jullie.” Ze knuffelde ons samen. “Mafketels. Ik hou van jullie. Net als van die andere twee stellen. Minstens net zo gestoord als jullie…” Rob kwam om de hoek van het huis met een blad koffie. “Hé, da’s niet eerlijk! Ik koffie maken en jullie staan gezellig te knuffelen!” Hij zette het blad neer en kroop tussen Tony en Joline in. “Sorry Kees…” Ik grinnikte. “Ik snap het Rob. Liever twee knappe vrouwen knuffelen dan je nog ongeschoren schoonzoon. Het zij je vergeven.” “Je knuffelt mij straks maar weer, Rob”, zei Tony, “als we deze vakantievierders hebben uitgezwaaid.”

Na de koffie belaadden we de camper en daarna mocht ik de Volvo in de garage rijden. “Zonde als die buiten staat te verpieteren, Kees. Er is plaats genoeg!” Na nog wat goede raad van Rob stapten we in en reden we weg. De eerste paar kilometer was even wennen. De camper was natuurlijk groter dan de Volvo, maar ook een behoorlijk stuk hoger. En dat merkte ik als ik een vrachtwagen passeerde: dan voelde je een zwieper. Verder was het een automaat, iets wat ook moest wennen en de cruisecontrol werkte iets anders dan ik gewend was. En ik miste het zicht in de binnenspiegel. Als ik daarin keek, zag ik de achterwand van de camper en het bed. Er zat wel een camera achterop, maar die werkte alleen als de versnelling in de achteruit stond. Al met al viel het wel mee, maar reed het toch anders. Joline vroeg een aantal dingen over de besturing en zei op een gegeven moment: “Ik denk dat ik het wel door heb. Gewoon kalm aan doen, wennen aan de breedte en aan het feit dat je de ruimte moet nemen als je auto’s inhaalt.” “Ja, want er steekt nog anderhalve meter camper achter de achteras uit.” Ik keek even schalks. “Dat zal de reden voor dat gepiep ’s avonds wel zijn…Iets met gewicht voorbij het steunpunt. Natuurkundig makkelijk te verklaren.”

Op een parkeerplaats vlak voor de Roertunnels stopte ik. “Dame… jouw beurt.” Joline keek me twijfelend aan. “Kees, ik vind het nog een beetje te vroeg om nu al te rijden.” Ik gniffelde. “Wie had het over rijden? Het is jouw beurt om koffie te maken…” Joline keek me misprijzend aan. “Wat ben je ook een vrouw-onvriendelijke hork. Eerst mij vanmorgen zo ongeveer aanranden en nu weer zo’n opmerking… Het valt me mee dat ik nog niet met een ketting aan het keukenblok vastzit. Weet je: als jij zo’n zin in koffie hebt: zet het maar lekker zelf. En maak voor mij maar thee. En een beetje rap graag.”

Ze draaide haar stoel om en ging demonstratief met haar armen over elkaar zitten kijken hoe ik opstond en water en melk opzette. Met een kop koffie en thee liep ik naar haar toe en overhandigde Joline de kop thee. “Alsjeblieft schat.” “Dank je wel, lieverd. Wat fijn dat je zo spontaan thee voor me maakt..” Haar ogen stonden spottend. “Ik weet m’n plaats weer, mevrouw. Neem me mijn vrijpostigheid niet kwalijk. Mag ik uw charmante gezelschap de door mij gemaakte koffie nuttigen?” “Dat mag. Mits je de koekjestrommel uit het kastje boven het gootsteentje haalt en deze voor mij open het tafeltje zet.” Ze knipoogde. “Misschien zal ik vanavond dan genadig voor je zijn en mag je naast me slapen in plaats van in de blote buitenlucht. Want nóg zo’n rot-opmerking over koffie zetten, Kees Jonkman, en je slaapt buiten, begrepen?”

Ik boog me naar haar toe. “Dat is bluf, Jolientje. En áls ik al buiten slaap, kom jij er gezellig bij liggen. In je hele saaie bruine slaapzak.” Ze bromde. “Dat zullen we nog wel eens zien, lastpak.” Ze gaf me een zoen en sloeg haar armen om me heen. “Wil je écht dat ik zo meteen ga rijden?” Ik knikte. “Dat kun je best. ’t Is even wennen aan de lengte en de breedte, maar voor de rest… Jij rijdt in de Volvo ook prima, dus waarom hierin niet?” Even later klom Joline achter het stuur, stelde stuur, stoel en spiegels af en we reden verder. En dat deed ze prima: beheerst, goed anticiperend op het overig verkeer en vér vooruit kijkend. “Toch wel lekker, zo’n automaat, hoor”, zei ze op een gegeven moment. “Beide handen aan het stuur houden en met de cruise control aan hoef je alleen maar te sturen. En te kijken, natuurlijk.”

Ik knikte. “Klopt, alleen als het heuvelachtig wordt, schakel ik liever zelf. Mijn ervaring met automaten is dat ze toch nét een iets andere versnelling preferen dan ik. Als je in z’n drie een helling op rijdt en plotseing moet je versnellen, schakel ik liever terug in z’n twee. Dan heb je plotseling meer power.” Joline grinnikte. “Het blijft natuurlijk een machine. Daar heb jij meer mee dan ik…” Ze keek me snel aan en ik moest lachen. “Muts. Voor straf mag je het hele eind naar de camping rijden. Inclusief haarspeldbochten.” Ze haalde haar schouders op. “Eitje toch? Dan kook jij vanavond… En je wast af. Met het ondertussen beroemde ‘goede sopje van Kees’. Dan maak ik daarna koffie.”
Een tijdje later zei de navigatie dat we van de snelweg af moesten. Een tweebaansweg volgde, daarna een dorpje en toen een vrij smalle weg tussen twee velden richting een bos. Op de navigatie waren de haarspeldbochten al te zien. “Je kunt het. Gewoon rustig aan, als er tegenliggers komen wel aan de kant, maar niet met je wielen in de berm. En bij de bochten rekening houden met je dikke kont.” Ze giebelde. “Dit is de eerste keer dat je het hebt over mijn dikke kont, en ik kan je niet eens een dreun geven.” “Tja… jammer hé?”

Na de laatste scherpe bocht kregen we de camping in zicht en zette Joline de camper op de parkeerplaats tegenover de ingang. “Zo, meneer. Afgeleverd op de plaats van bestemming… Nog vragen?” Ze keek triomfantelijk. “Je rijdt prima, schat. Morgen ga ik slapen als je rijdt.” Ik gaf haar een welgemeende zoen. “Ik ga ons even inschrijven.” We kregen een passantenplekje; niet al te ver van de ingang, maar niet in een looproute. Terwijl we naar binnen reden keek ik even naar links: er zat nog water in het zwembad. Mooi voor morgenochtend. En misschien wel vanavond. Met de camper op z’n plaats was het even prutsen om het ding waterpas te krijgen, maar met de steunen achter kon dat prima geregeld worden. Rob had een waterpas in het aanrecht gebouwd die zowel in de breedte als in de lengte de stand aangaf.

Een half uurtje daarna ging ik koken, terwijl Joline lekker nog even buiten zat te lezen. Qua temperatuur kon het prima: het was nét geen twintig graden. Wel moest de buitenlamp aan, want het schemerde al behoorlijk. Met het eten op moest er afgewassen worden; toen ik terugkwam van het afwassen had Joline koffie gezet en buiten, onder de luifel en in het licht van de buitenlamp zaten we lekker te lezen. Rond een uur of tien zei Joline: “Kees… Zullen we dat zwembadje nog even bezoeken? Ik zweet nog steeds van het autorijden. Lekker even poedelen, daarna douchen en andere kleren aan.” Ze knipoogde. “Jouw lumberjackshirts liggen bovenop in je weekendtas…”
Ik boog me naar haar toe. “Je bent een onverzadigbaar sexbeest, Joline Boogers!” Ze giechelde als een jong meisje. “Tja… dit meisje is met een knappe vent op vakantie, onder moeders vleugels uit…” Joline keek op haar horloge. “Hoewel… het is al over tienen. Als wij dan lawaai liggen te maken in het zwembad, zal men dat niet zo op prijs stellen. Het is hier écht doodstil.” Ik luisterde even bewust: behalve een verlate koekoek was er inderdaad niets te horen. Joline nam een besluit. “We slaan het zwembadje vanavond over en gaan we straks alleen douchen.”

“Hé lieve schat… Doen we dat vóór of ná…” Ze keek me misprijzend aan. “Heb je niet goed opgelet vanmorgen? Ik heb geen zin om over veertien dagen de camper in Malden de garage in te rijden en me dan bij mijn ouders te moeten excuseren voor de enigszins muffe lucht die achterin hangt, begrepen?” Ik moest lachen. “Dat houdt dus wel in dat je in nogal aanstootgevend tenue over deze en andere campings moet lopen… Ik weet niet of de vrouwelijke gemeenschap alhier daar wel zo’n prijs op stelt. De mannelijke gemeenschap wél natuurlijk…” Joline snoof minachtend. “Ik doe er wel een lange badjas overheen. Ik ben een net meisje. Schenk jij maar eens een borrel in, dan doe je ook eens wat nuttigs.”

Ze boog zich naar me toe. “En daarna gaan we douchen. En slapen. Vanavond hoef ik nog niet zo nodig allerlei sexuele excapades uit te voeren… Dat doen we wel in het buitenland, oké?” Ik knikte. “Is goed. Vanavond gewoon lekker slapen, even wennen aan dit bedje. ten slotte moesten de medewerkers van mijn zaadfabriekjes en gisteren en vanochtend even overwerken. En die hebben ook recht op een rustig weekend.” Joline glimlachte lief. “Een compleet weekend? Ik weet niet of dit management het daarmee eens is…” Ik trok haar even naar me toe en kuste haar. “Je bent het liefste lid van het managementsteam. Voor zo’n aardige CEO hebben de medewerkers morgenavond misschien wel tijd.” Een half uurtje later, de borrel was op, liepen we naar de douches. Die waren prima: harde straal en lekker warm. Eenmaal weer in de camper gingen de gordijntjes dicht en pakte Joline haar bikini en mijn zwembroek. “Alvast voor morgenochtend!” zei ze, gemeen lachend. “Jouw meest populaire ochtensport.” Ik gromde.

Toen we in bed lagen wipte ze even op en neer. “Test van de steuntjes…” Er was niets te horen van de vering. “Mooi. Dan nu lekker slapen… Ik ben best wel moe. Waarvan weet ik eigenlijk niet.” Ik knuffelde haar even. “Dat zal wel van die activiteit van vanochtend zijn geweest… En als je moe bent, gaan we nu lekker slapen. In een camper, op weg naar Frankrijk.” Ik kroop tegen haar aan. “Welterusten, vakantievrouw.” Joline giebelde. “Welterusten, vakantieman…”

De volgende morgen werd ik gewekt door een wel heel enthousiaste haan. Een haan? Toen ik m’n ogen open deed keek ik tegen het plafond van de camper aan. Oh ja… camper… zuid Limburg… vakantie! Een blik op mijn horloge leerde dat het half acht was; buiten was het licht, maar de zon was nog niet op. De lucht was helder en het beloofde een mooie dag te worden. Joline draaide zich om en bromde: “Heb jij je buks meegenomen, Kees? Zo ja: schiet die haan even neer... Zou een boel herrie schelen.” Ik boog over haar heen. “Geniet nou eens van de natuur, schat…” “Jaja, pas als ik wakker ben. Moet ik ’s ochtend niet meteen mee geconfronteerd te worden.” Ze draaide zich naar me om. “Goedemorgen Kees… Lekker geslapen?” Ik knikte. “Prima. Maar nu eerst even het toilet opzoeken. Daarna ochtensport. Doe je mee?” “Toilet? Na jou. Zwemmen: ja. Lekker.” Even later liepen we in zwemtenue met badjas er overheen over een camping waar, behalve de haan, nog niets levends zicht- of hoorbaar was. Het zwembad was een badje van 10 bij 5 meter en iets meer dan een meter diep. Leuk om met de kinderen in te spetteren, niet echt geschikt om baantjes te trekken. Nou ja, de bedoeling was ook om even lekker wakker te worden. Staand op de rand keken we elkaar even aan en lieten ons in het water vallen. Het ‘wakker worden’ lukte prima: het water was behoorlijk koud! Boven gekomen mopperde ik: “Ik dacht dat ook hier de zon redelijk geschenen had… Volgens mij gooien ze ’s avond een kliko met ijsklontjes in dit badje!” Joline leek er weinig last van te hebben: die begon ijverig baantjes te zwemmen. “Kom op Kees! Bewegen!”

Uit pure ellende begon ik ook te zwemmen en zowaar: na een paar minuten was de temperatuur enigszins draaglijk. “Ik begrijp weer waarom ik lopen en fietsen leukere sporten vind dan zwemmen…” Joline lachte. “Niet miepen, Kees. Nog vijf minuutjes doorzwemmen, daarna lekker warm douchen.” Ze zwom gestaag door, dus ik volgde maar weer. Joline was een echte waterrat: zij trok vier baantjes in de tijd dat ik er drie trok. Ik liet me op de bodem van het bad zakken en bekeek haar van onderen: een prachtig uitzicht! Haar slanke lichaam in een mooie bikini, haar uitwaaiende haren… Wat een vrouw!
Toen ze boven me zwom greep ze me bij de schouder en trok me naar boven. “Viespeuk! Zit jij stiekem onder water naar knappe vrouwen te kijken?” Haar ogen lachten. “Tja… Je moet toch wat? Prima uitzicht. Jammer dat ik geen duikflessen bij me heb. Dan had ik me hier uren kunnen vermaken.” “Kees Jonkman, je bent een vunzig mannetje. Het is dat we met z’n tweeën zijn, anders had ik er wat van gevonden! En nu: eruit! Lekker douchen. Warm!”
Ze hees zich op de kant en we liepen richting douches. Teruglopend naar de camper zei ik: “Volgens mij is de zee in Normandië warmer dan het zwembadje hier…” Joline keek me aan. “Dat gaan we over een paar dagen uitproberen. Heb ik zin in.” Eenmaal aangekleed en met het ontbijt voor ons zei ze: “En waar gaan we vandaag heen, geachte reisleider?” Ik had een paar avonden daarvoor al op de kaart gekeken. “Ik dacht om via Luik, Namen, Charleroi richting Arras te rijden en daar te overnachten. Dan hebben we België achter ons, en in Arras is het nodige te zien qua geschiedenis. Uit de eerste wereldoorlog.”

Joline keek bedachtzaam. “He meneer, even voor de duidelijkheid: ik wil deze vakantie niet van het ene oorlogsmuseum naar de andere begraafplaats gesleept worden he? Er moet wel tijd en ruimte zijn voor een terrasje, wat shoppen, wandelen, zwemmen en van de natuur genieten…” Ik grinnikte. “Het deeltje ‘van de natuur genieten’ krijg je elke avond, gratis. Als ik me uitkleed. En vooral daarna. Het hoofdstukje ‘zwemmen’ heb je voor deze vakantie al gedaan. Nou, vooruit, je mag nog een duik nemen op de stranden van Normandië, maar dan houdt het wel op. ‘Shoppen’ en ‘wandelen’ kan elke dag; ten slotte moeten we levensmiddelen inslaan. En voor een terrasje ben ik altijd te vinden. Dus… Wat zeur je?”

Een diepe zucht was het antwoord. “Je begrijpt wel wat ik bedoel, Kees.” Ik knipoogde. “Lieve schat, als jij ergens geen zin in hebt, moet je het gewoon zeggen. Dan gaan we iets anders doen.” Ze knikte. “Laten we dat maar afspreken. En dat geldt ook vice-versa.” Na het ontbijt ging Joline de zwemkleren even wassen en centrifugeren. Ik ruimde de camper op, waste af en borg alles weer ‘zeevast’ op. ten slotte zouden we vandaag wel eens een stukje kasseien tegen kunnen komen. Als laatste draaide ik de pootjes van de camper in. Van Rob had ik een goeie tip gekregen om dat niet te vergeten: de accuboormachine, die ik speciaal hiervoor had meegenomen, bovenop het dashboard leggen als de steuntjes uitgeklapt waren.

Toen Joline terug kwam waren we klaar voor vertrek. “Jij rijdt!”, zei ze vastbesloten, “die Belgische wegen vertrouw ik niet zo erg.” Rond tien uur reden we weg. Luik was zoals gewoonlijk een ramp om doorheen te komen, daarna ging het wel. Rond Namen was het tijd voor de lunch. Ik reed de snelweg af en draaide een bosperceeltje in. Daar, in alle rust, lunchten we. Joline kroop daarna tóch weer achter het stuur en rond vier uur stonden we op een kleine camping in de buurt van Arras. We reserveerden voor twee dagen. Joline parkeerde de camper achterin, tussen een paar hagen. Gniffelend zei ze: “Zo Kees… geen oogjes en oortjes in de nabijheid. Lekker rustig.” Ik luisterde even. “ Klopt. En ik hoor geen haan, da’s ook wel prettig.” “We gaan even winkelen”, zei Joline, “eten inslaan. En ik heb wel zin in een paar leuke franse kaasjes. Voor vanavond, bij de borrel. Weer eens iets anders dan een halfbelegen Goudse.” En met die gedachte liepen we naar de grote supermarkt, die we op weg naar de camping hadden gezien.