Een paar dagen later kreeg ik een briefje in de bus. Anoniem. "Ik heb van je genoten" stond er op. Ik rilde bij de gedachte dat een voor mij volslagen onbekende me had geobserveerd. Hoe is dat mogelijk? Ik had nog zo goed rond gekeken. Een gevoel van schaamte maakte zich van mij meester. Hopelijk was het geen bekende. Ik nam me voor niet meer zo openlijk mezelf te laten gaan.

Een week later kreeg ik weer een briefje. "Graag zie ik je zondag weer; zelfde tijd, zelfde plek". Nog steeds stond er geen naam onder. Mijn gedachten gingen terug naar die zondag twee weken geleden. Ik was vanwege het hete weer een stukje wezen fietsen. Toen ik bijna thuis was had ik een zandpad het bos in genomen. Aan het einde van het pad had ik in de verte een open plek in het bos gezien. Ik had mijn leesboek en het kleed (dat ik standaard op mijn tochten meeneem) gepakt en was het bos in getrokken. Het was daar heerlijk rustig; er kwam nooit iemand dacht ik toen nog. Ik had me languit in de zon op het kleed uitgestrekt en genoten van de rust en mijn omgeving. De zon had me opgewarmd. En ook het boek dat ik las "De godin van de jacht" van Heleen van Royen, had me opgewonden. Ik vond het lekker om mijn short en T-shirt uit te doen. In mijn slip en beha had ik me weer genietend op het kleed neer gevleid. Maar de hitte verdween niet. Ik voelde hoe de hitte bezit nam van mijn lichaam. Ik was op zoek naar meer. Ook het boek bracht me verder in die stemming en even later had ik ook mijn beha uitgedaan. Ik genoot van de koele wind rond mijn borsten en kon het niet laten om ze even aan te raken. De aanraking wond me nog meer op en zonder dat ik het zelf in de gaten had was mijn hand in mijn broekje gekropen en zat ik mezelf te bevredigen. Door de geilheid bevangen had ik overmoedig mijn slipje uitgetrokken. Liggend in de zon liet ik me helemaal gaan. Een, twee vingers drongen diep in mijn hongerige natte spleetje. Met mijn andere hand streelde ik mijn borsten. Toen ik met die hand ook mijn kleine knopje beroerde werd ik door een heerlijk orgasme overvallen. Zachtjes kreunend genoot ik van het gevoel, de warme zon en de natuurlijke omgeving. Het was een sensatie die ik daarna koesterde.

Nu had echter iemand me gezien. Wie was dat? Wat heeft hij of zij allemaal gezien? Vond ik het erg? Zou ik het weer doen als ik het geweten had? Allemaal vragen waar ik (nog) geen antwoord op wist. Ik hoefde er ook geen antwoord op te geven, totdat het tweede briefje kwam. Ik werd uitgedaagd. Als persoonlijkheid ben ik iemand die wel een uitdaging aandurft en ook niet zo snel opzij gaat voor een probleem, maar dit was toch wel van een andere orde. Wat zal ik doen? Ik had gelukkig nog tot zondag de tijd. De hele week had ik aan niets anders kunnen denken dan aan het briefje. Ook komend weekend waren de weersverwachtingen buitengewoon goed. Ik had sowieso zin om er lekker op uit te trekken. Ach dacht ik bij mezelf, op de terugweg kan ik natuurlijk altijd nog even een wandelingetje door het bos maken. Ik trok er weer op de fiets tussenuit en was ruim voor het bewuste tijdstip terug in het bos.

Mijn fiets zette in een stuk van de open plek vandaan op slot en voorzichtig maakte ik een omtrekkende beweging rond de plek. Ik was benieuwd wie ik daar zou aantreffen. Niemand te zien! Langer dan een half uur had ik zo zitten wachten bij de plek maar blijkbaar was de persoon niet op komen dagen. Ik kwam overeind en bedacht dat ik net zo goed nog even kon gaan liggen lezen. De vorige keer was me dat bijzonder goed bevallen, los van het laatste stuk dan. Ik liep naar mijn fiets en pakte mijn boek en het kleed. Ook nu strekte ik me weer uit op de grond en genoot van de heerlijke zon. Al snel werd ik loom en dacht terug aan de vorige keer. Zo moet hij me toen ook gezien hebben dacht ik bij mezelf en voelde het bloed sneller gaan stromen. Waar zou hij gestaan hebben? Ik keek rond en besloot dat hij achter de grote dikke kastanjeboom moet hebben gestaan. Nu ik wist waar hij had gestaan, bewoog ik me er ook naar. Ik vond het eigenlijk wel bijzonder opwindend om begluurd te worden, realiseerde ik me. De geilheid nam weer bezit van me. Ik trok mijn T-shirt en short uit. Zo aandachtig mogelijk observeerde ik de omgeving, maar zag niets. Ik trok mijn behaatje uit en verbeeldde me hoe hij naar me stond te turen. Met beide handen masseerde ik mijn borsten, waarvan de tepels hard overeind stonden. Nu kon en wilde ik niet meer terug. Zonder om me heen te kijken trok ik ook mijn slipje uit en begon mezelf net zoals de vorige keer uitgebreid te vingeren. Wat was dat toch heerlijk zo midden in de natuur. Ik voelde mijn orgasme aankomen en verhoogde het tempo. Uitdagend rondkijkend liet ik de uitbarsting over me heen komen. De ene tinteling na de ander trok door mijn lichaam. Hier lag ik, naakt in het bos. Mijn lichaam had een uitstraling van: wie pak me! Ik had gehoopt dat hij toch nog tevoorschijn zou komen en me terplekke zou nemen, maar er gebeurde helaas niets.

Na weer bij zinnen te zijn gekomen fietste ik terug naar huis en dook onder een hete douche. Toen ik een half uur later weer beneden kwam stak er een envelop in de brievenbus. Ik scheurde de envelop open en las: "Wat ben je toch een prachtige vrouw!" Even stond ik te trillen op mijn benen. Hoe was het mogelijk. Ik had de hele omgeving afgezocht maar niemand gevonden en nu bleek dat hij me weer had gezien. Wat moest hij wel niet van denken!

Een week later ontving ik nog weer een briefje van hem. Ik noem de onbekende maar hem omdat ik denk dat het een man is. In het briefje stond: "Vrijdagavond 22.00 uur in de kroeg "Het gouden paard". Trek je mooiste jurk aan. Ga om 22.15 uur naar het toilet." Wat was dit nu weer? Wat moest ik hier mee? De week vloog om. Zenuwachtig kwam ik vrijdag uit mijn werk. Wat zal ik doen, wat zal ik doen? Meestal besprak ik dit soort dingen met mijn vriendinnen, maar deze keer had ik dat niet gedaan. Eigenlijk schaamde ik me er een beetje voor. En trouwens het was iets van mezelf. Misschien dat ik ze het later nog wel eens zal vertellen. Wat zal ik doen? Ik was wel benieuwd naar hem en aangezien hij mij de vorige niet heeft aangeraakt kon ik hem waarschijnlijk wel vertrouwen, probeerde ik mezelf moed in te praten. Om acht besloot ik niet te gaan. Om negen uur besloot ik wel te gaan en ging nog snel even onder de douche. Ik zocht een mooi lingeriesetje uit en trok een luchtig zomers jurkje aan. Het was warm genoeg en het zou die nacht niet koeler dan 20 graden worden.

Opgewonden toog ik naar de kroeg in het dorp. Het moest iemand uit de omgeving zijn, dacht ik onderweg. In het café keek ik rond maar zag niemand die op me zat te wachten. Ik bestelde een drankje en ging aan een tafeltje bij het raam zitten; in afwachting van wat er zou gaan gebeuren. Gelukkig zaten er geen bekenden in de kroeg. Ik kwam er eigenlijk zelden en ging meestal in de grote stad uit. Er gebeurde niets. Om 22.15 uur ging ik zoals was gevraagd naar het toilet, maar ook daar merkte ik niets bijzonders. Toen ik terug kwam lag er echter een briefje op de tafel waar ik zat. Ik maakte het open en las: "Ga naar het toilet en doe daar je beha en slipje uit. Stop de spullen in de prullenbak in het gangetje. Blijf nog ten minste een half uur in de kroeg en wandel dan rustig door het plantsoen naar huis!" Shit, wat moet ik doen. Het angstzweet brak me uit. Ik keek rond maar zag niemand die me observeerde. Ik bleef voor me uitstaren en twijfelde wat ik zou doen. Na een half uur had ik mijn besluit genomen. Als ik niets zou doen was het een verloren avond en anders, wie weet. Ik stond op en liep opnieuw naar het toilet. In het toilet ontdeed ik me van mijn beha en slipje en trok mijn jurkje weer aan. Ik had er geen rekening mee gehouden dat ik er niets onder zou dragen en voor mijn gevoel kon je er behoorlijk doorheen kijken. De stof gleed tegen mijn prikkelende borsten en verhoogde de opwinding nog meer. Ik voelde mijn tepels verstijven. Ik was nog nooit zonder ondergoed de straat op geweest en nu zat ik zomaar zonder slipje in een kroeg. Ik rilde van opwinding. Het deed me toch wel wat. Ik stapte uit het toilet en deponeerde mijn beha en slipje in de prullenbak. Om me heen loerend liep ik terug het café in en ging weer aan het tafeltje zitten. Nadrukkelijk hield ik de deur naar het toilet in de gaten, maar inmiddels was het behoorlijk druk geworden en liepen er talloze mannen in en uit. Ik voelde me wel opgelaten zo zonder ondergoed en ik moest ook nog afrekenen aan de bar. Ik stond op en had het gevoel dat iedereen wist dat ik niets onder mijn jurkje aan had. Snel rekende ik af en liep naar buiten. De schemer begon in te vallen. Een koele wind blies onder mijn jurkje. Goh, wat voelde het vrij om zo rond te lopen. Zouden veel vrouwen dat durven vroeg ik me af. Ik wandelde op mijn gemakje naar het plantsoen. Achter me hoorde ik voetstappen. Ik vertraagde en verwachtte dat de voetstappen dichterbij kwamen, maar ze gingen ook langzamer lopen. Hij liep dus achter me stelde ik vast.

Ik kwam bij het plantsoen aan. Dit vond ik wel een gevaarlijk stuk, want als er iets gebeurde kon niemand me zien. Ik besloot het er op te wagen en liep het parkje in. De opwinding en geilheid nam toe. Ik verwachtte dat hij dichterbij zou komen en me elk moment zou grijpen. Eigenlijk zou ik dat ook wel willen en ik voelde me vanonder steeds natter worden. In het midden van het parkje bleef ik zelfs staan. Het liefst had ik toen willen schreeuwen: waar blijf je nou, ik ben er klaar voor, pak me! Maar dat durfde ik toch niet. De voetstappen stonden ook stil. Ik liep weer verder en hoorde in de verte ook de stappen weer op gang komen. Zou ik het zelf moeten doen vroeg ik me af. Toen ik bijna bij het einde van het plantsoen was liet ik stiekem een hand onder mijn jurkje glijden en streek heel even langs mijn glibberige spleetje dat zo heerlijk vrij in de wind lag. Een zachte kreun ontsnapte uit mijn mond. Mijn verstand won het echter en ik liep verder. Er gebeurde helemaal niets. Teleurgesteld bereikte ik mijn huis. Ik keek nog eens om, maar zag niemand en stapte naar binnen. Ik liep naar de slaapkamer, trok mijn jurk uit en liet me op bed vallen. Vol verlangen begon ik mezelf te verwennen. In de spiegel zag ik een vrouw die er aan toe was om geneukt te worden. Binnen no time had ik mezelf naar een hoogtepunt gewerkt. Toch nog voldaan kwam ik bij en liep naar beneden. Er zat weer een briefje in de bus. Hij was er inderdaad geweest. Wat speelde hij voor spel met me? Ik rukte de envelop open en las: "Bravo meisje, je bent er bijna klaar voor!" en onderaan stond nog "PS. Wat ruik je lekker." Dat was alles. Waar klaar voor vroeg ik me af. Wat moest hij van me? Hij had nu ook al mijn ondergoed en vond dat blijkbaar opwindend. Zelf deed me dat ook wel iets. In gedachte zag ik hem staan in de kroeg. Behendig vist hij mijn beha en slipje uit de prullenbak en stap het toilet weer in. Daar snuift hij uitgebreid de lichaamsgeuren van mijn verlangende poesje op.

Genoten van het verhaal? Laat het even weten, binnenkort het vervolg.