Mini - 96

Ik werd wakker door gekriebel in mijn gezicht en een paar lippen op de mijne. De lippen lieten even later los en produceerden de woorden: “Goedemorgen, schone slaper…” Ik opende mijn ogen en keek in de blauwe kijkers van Joline, vijftien centimeter bij me vandaan. “Hé schatje… goeiemorgen. Dát is lekker wakker worden.”
Ze glimlachte. “Heb je wel verdiend na gisteren. Heb je lekker geslapen?” Ik knikte. “Heerlijk. Jij ook?” Ze knikte. “Ik moest vannacht alleen Balou van me afslaan. Die zat met één poot al in m’n slipje.” Ik gaapte. “Zou ik ook doen als ik hem geweest was. Anderhalve week alleen en dan getuige zijn van twee vrijpartijen… Tja, en als Kees dan ligt te snurken…”

Joline snoof. “Jullie kerels zijn allemaal hetzelfde. Denken maar aan één ding: hoe kom ik zo snel mogelijk in het slipje van het meisje? Viespeuken.” Ik trok haar tegen me aan en draaide haar onder me. “Hé dame, ik heb daar een week over gedaan. Da’s best netjes. En Balou is nog veel netter: die heeft er járen over gedaan. Dus: niet alle kerels over één kam scheren!” Ik kuste haar zachtjes.
Toen ik losliet glimlachte Joline breed. “Wat lig jij te lachen?” Ze giebelde: “Als het aan mij had gelegen, Kees, was je de eerste avond al in m’n broekje gekomen…” Ik keek haar aan. “Op jouw bank?” Ze knikte. “Zeker weten. Of het op de bank zou zijn, weet ik niet, misschien wel in bed, maar ik wilde je toen al…”
Ze bloosde lichtjes. “Joline Boogers: regelmatig zeg jij: ‘Ik ben een net meisje.’ Nu ik dit weet, begin ik daar aan te twijfelen.” Ze trok me naar zich toe. “Ik bén een net meisje, Kees. Alleen bij jou ben ik een vreselijk erotische vrouw…”

Ze kuste me. Toen ze me losliet bleef ze me aankijken. In haar ogen zag ik even twijfel, maar die overwon ze blijkbaar. “Kees…?” “Wat is er, Joline?” Ze aarzelde even. “Wil je vanavond héél intensief met me vrijen, Kees? En me laten voelen dat ik helemaal van jou ben?” Ik keek haar aan: haar ogen waren nu verlangend. “Wil je dat écht?” Ze knikte. “Oké, dan doen we dat. Vanavond ben je van mij.” Ze kuste me. “Dank je wel… Zal ik nu koffie maken?” “Nog even niet. Hier blijven jij.”

Ik boog me over haar heen en likte haar lippen. “Ik hou van jou, Joline Boogers. Zul je dat niet vergeten?” Haar tong kwam me even tegemoet. “Nooit, Kees Jonkman. Wij zijn een team. Tot en met de bingo.” Ik schoot in de lach. “Ja. In Huize Levensavond.” Ze gniffelde en kwam overeind. “En nu: koffie. Daarna lekker ontbijten. Dan ga ik de was doen, jij maakt de buitenkant van de camper schoon, vult bij wat er bijgevuld moet worden en rond een uur of twaalf rijden we naar Malden, oké?”
Ze liep naar de keuken. “We hebben nog croissantjes, Kees… Ham en kaas er in?” “Lekker!” Een paar minuten later kwam ze terug met de koffie. “Croissantjes zijn over vijf minuten klaar.” “Lekker!” Ze keek me aan. “Wat is er zo lekker, Kees?” Ik tikte op haar billen. “Jij. In je mooie slipje en je dunne nachtpon. Ik zie je slipje, ik zie je tepels, je loopt prachtig, je krullen dansen om je mooie hoofd…”
“Gék!” lachte ze, terwijl ze naast me ging zitten. “Niks ‘gek’. Joline Boogers, je bent een prachtige vrouw. Of je nu naakt bent, in sexy lingerie, in trainingspak of in je werkkleding: je bent altijd de moeite van het nakijken waard. En dat doe ik dus ook regelmatig. Op het werk, hier thuis, waar we ook zijn: Ik kijk naar je.”
Ik gniffelde. “Nog nét niet kwijlend.” Ze trok een wenkbrauw op. “Er zijn plaatjes die ik liever niet voor me wil zien, Kees… Ga maar gauw koffie drinken, wie weet word je daar weer nuchter van.” We keken even naar het meest recente nieuws, tot de piep van de oven klonk. “Ga jij de croissants maar halen, Kees. Anders hebben we een nat bed…”
Ik gromde, hees mezelf overeind en liep naar de keuken. Toen ik terugkwam zat Joline te gniffelen. “Vertel op, dame…” Ze hikte: “Nu hebben we ook een nat bed…. Alleen op een ander plekje: onder mijn poesje. Ik zag een hele lekkere vent lopen…” Ik zuchtte en gaf Joline haar bord. “Hier. Eten. Goed voor je. En als je het niet lekker vind, kun je die broodjes nog altijd in je slipje stoppen. Absorberen goed.”
Een hele lange blik met een vies gezicht was mijn beloning. Tegen elkaar geleund zaten we lekker te smikkelen.

Een half uurtje later stonden we op. Ik trok oude kleren aan. “Wie weet moet ik nog wat sleutelen aan de camper, schat. Voor we weggaan trek ik wel wat netters aan.” Joline knikte. “Doe ik straks ook. Ik wil m’n collier om als we in Malden zijn. Jóuw collier.” Dat leverde haar een zoen op. “Hup, Kees, aan ’t werk. Maak die camper netjes.” Ik controleerde de olie en vulde iets bij. Rem- en koelvloeistof waren nog prima op peil, ruitensproeiervloeistof moest behoorlijk bijgevuld. Daarna reed ik naar de truck-wasstraat. Daar wilde men liever niet dat ik de camper doorheen haalde. “Hebben we minder goeie ervaringen mee, meneer. Maar we hebben wel een was-platform; daar kunt u ‘m inrijden en dan de bovenkant doen. De rest kan met de borstel.” Zo geschiedde. De bovenkant werd gesopt en afgespoeld, daarna reed ik ‘m uit het platform en kon ik de zijkanten, voor- en achterkant doen. Een uurtje later zag hij er weer netjes uit en reed ik naar het winkelcentrum. Daar gooide ik de tank helemaal vol en kocht ik een grote bos bloemen en een enorme doos chocolade en reed daarna naar huis. Ik controleerde nog eens alle kastjes, lades en opberg-randjes of we niets vergeten waren: op een paar kleine prullen na was hij leeg en schoon. Uit mijn garage vulde ik nog wat ducktape aan en een rolletje soldeer. Ik had behoorlijk wat soldeer gebruikt om de verlengkabel bij die boerderij in Frankrijk te herstellen. Toen liep ik naar boven: half twaalf.

Even omkleden, daarna de laatste kilometers, richting Malden. Eenmaal boven vond ik Joline al in een mooie blauwe rok en een witte trui met V-hals met rits. Ze had haar collier al om. “Staat prachtig, schat!” Mijn kleren lagen ook al klaar op bed: een nette blauwe broek en een witte coltrui. “Zo passen we een beetje bij elkaar, Kees.” We sloten af en stapten in de camper. “Zo… Het laatste stukje. Op naar Malden!” Joline keek me aan. “Rijden we op de terugweg even langs Amersfoort? Even dáár ook goeiendag zeggen…” Ik knikte. “Goed plan. Maar dan na vier uur, dan zijn Pa en Ma thuis. Ik bel Ma straks wel even.”
Een klein uurtje later stonden we voor de poort in Malden. Joline trok de rits van haar trui omhoog, zodat het een coltrui werd. Haar collier was nu onzichtbaar. “Voor het verrassingseffect…” Ik kon de camper meteen in de garage zetten: de deur stond al open. Rob Sr en Tony stonden al binnen te wachten. “Hoeven we niet buiten in de regen te staan, jongelui. Welkom terug!” We kregen een hartelijke begroeting en gaven hen de bos bloemen en de chocola. “Dat had niet gehoeven, jongens. We zijn blij dat jullie een fijne vakantie hebben gehad! Maar… jullie zijn wat vroeger terug dan gedacht… Het is nu woensdag; we verwachtten jullie pas vrijdag of zaterdag.”

Tony keek ons onderzoekend aan. Joline bloosde. “Kees moet maandagmorgen heel vroeg weg; een week naar Maleisië. En ik wilde nog een paar dagen lekker ontspannen met hem doorbrengen in ons eigen onderkomen.” Ze zweeg even en ging toen verder: “Met name in onze geluiddichte slaapkamer…” Rob schoot in de lach en Tony ook. “Oké… duidelijk. Koffie?” “Graag, Ma.” We liepen naar boven, naar de huiskamer.

Bovenaan de trap zat Bengel ons kwispelend op te wachten. Joline knielde even bij de hond, die helemaal uitgelaten was: ze kwispelde haar staart in alle hoeken. Daarna was het mijn beurt en ook ik kreeg een bijzonder enthousiaste begroeting. “Jongens, ga lekker zitten… We hebben al wat verhalen gehoord van Rob en Melissa, maar... Enfin, ik zal eerst koffie maken!” Tony verdween in de keuken. Rob Sr vroeg nog wat zaken over de camper en Joline vertelde trots dat zij hem, ook in Franse steden had gereden. Ik vulde aan: “En zonder problemen. Deze dame kan dat prima.” “Wat kan deze dame prima, Kees?” hoorde ik plots achter me. “Met een camper door Nederland, België en Frankrijk rijden. Niks mis mee.” Tony legde even een hand op Joline’s schouder. “Goed zo, meisje Boogers…”

Joline werd rood en ik schoot in een gierende lach. Tony en Rob keken me aan voor uitleg, maar ik wees bijna stikkend van het lachen naar Joline. Die keek verontwaardigd. “Verdorie… Ik had Kees verteld dat mijn Natuurkundeleraar op de NSG altijd die term gebruikte als hij mij aansprak. En daar moest meneer Jonkman natuurlijk op de meest rare momenten misbruik van maken… Kom uitgerekend jij met diezelfde uitspraak aan, Ma. Dank je wel. Dit ga ik nog lang horen, vrees ik… En Kees: hou op met dat stomme gehinnik!”
Ik trok mijn gezicht in de plooi. “Ja schat. Tuurlijk schat. Altijd tot je dienst, schat.” Joline haalde haar schouders op. “Krijg de pip…” Ze stak haar tong uit. Rob lachte. “Zo te horen zijn jullie wat dichter tot elkaar gekomen, deze vakantie…” Joline keek hem aan, nu serieus. “Ja Pa, dat zijn we inderdaad.” Hij knikte. “Dat hadden we al gehoord van Rob en Mel. En daar zijn we blij mee.” Tony knikte. “Ben ik het helemaal mee eens. Ik begreep dat er één moment van zware crisis was, maar dat jullie alle vier daar héél goed mee om zijn gegaan… Complimenten.”

Joline keek haar aan. “Heeft Rob dat verteld?” Tony schudde haar hoofd. “Nee. Melissa. Eergisteravond zijn ze hier geweest. En ze zat te janken toen ze vertelde wat ze naar jouw hoofd had geslingerd, Kees. Had ze het héél moeilijk mee.” Ik keek haar aan. “Heeft Mel ook verteld dat we, nadat Rob en Mel een stukkie waren gaan lopen, met z’n vieren een groepshug hebben gedaan? En dat we daarna een hele fijne avond gehad hebben en de volgende ochtend maar met moeite afscheid konden nemen? Want niet alleen Jo en ik zijn dichter tot elkaar gekomen; wij alle vier. En daar zijn wij hartstikke blij mee.”
Tony knikte. “Wij hadden zoiets begrepen. Goed zo, jongetje Jonkman.” Ze glimlachte en Joline schoot in de lach. “Zo. Eén – één.” Even was het stil, toen we onze koffie dronken. Rob keek naar Joline. “Zeg dochterlief… ben jij verkouden, hang je tegen een griepje aan of… Het is hier best warm en jij loopt met een coltrui aan!” Joline keek ondeugend. “Dat heeft zo z’n redenen, Pa…” Tony keek naar mij. “Heb jij onze dochter met een dikke zuigzoen opgezadeld, Kees?” Ik haalde m'n schouders op. “Vast wel. Ergens gedurende deze maanden. Maar dat is de reden niet, Tony.”

Joline glimlachte en trok de rits van haar trui langzaam omlaag. Haar collier werd zichtbaar. Even was het stil. “Wauw…” zei Tony. “Dat is mooi…” hoorde ik Rob zeggen. Joline lachte breeduit. “Nee, hij heeft me hiermee niet omgekocht. Hij is netjes op z’n knieën gegaan en heeft me ten huwelijk gevraagd terwijl ik in een ouwe spijkerbroek, op gympen en een trui zat. Pas toen ik ‘Ja!’ had gezegd kwam hij hiermee op de proppen.” Tony stond op en omhelsde Joline. Rob trok mij naar zich toe. “Wij zijn hier héél blij mee, Kees.” Hij omhelsde me. “Welkom!” “Dank je wel… Pa.” Tony en Joline stonden nog steeds met de armen om elkaar heen. “Tony… Mag ik mijn dochter even knuffelen?”
Beide dames lieten elkaar los en Rob omhelsde Joline. Ik keek naar Tony: haar ogen waren vochtig. “Hé lieve Ma… Sta jij te janken?” Ze knikte en omhelsde me. “Ja. Dank je wel, Kees…” Ik duwde haar iets van me af. “Ma, het is normaal als de schoonzoon-in-spé tegen de aanstaande schoonouders ‘dank je wel’ zegt. Jij verwisselt de rollen.” Ze schudde haar hoofd. “Nee, om de bliksem niet. JIJ hebt Joline weer bij ons teruggebracht. Jij hebt haar tot twee keer toe tegen die klootzak beschermd. En nu neem jij haar onder je hoede. Dan mogen wij toch wel 'dank je wel' tegen jou zeggen?”
Ze trok me tegen zich aan, kuste me en zei: “Dank je wel, lieve Kees.” Ik kreeg het te kwaad en voelde mijn ogen ook branden. “Lieverd, jij óók dank je wel. Voor jullie dochter, maar ook voor jullie zelf…” Naast me hoorde ik Joline. “Even plaats maken, Kees. Groepshug.” Ik keek op, recht in de ogen van Rob. Ook die had rode ogen. “Kees, als jullie gaan trouwen raken wij geen dochter kwijt, maar krijgen we er een zoon bij.” “En zo is het!” zei Tony.
Even stonden we zo, toen lieten we elkaar zwijgend los. Joline en Tony waren in de weer met zakdoeken; Rob haalde wat keukenpapier op om zijn ogen af te vegen en gaf mij ook een vel. “Poehee… Dat was even heftig, mensen.” Tony keek ons aan. “Maar héél kostbaar, Ma”, zei Joline. Ik knikte. “Mee eens, schoonheid.” “En laat me nu die ketting eens zien, dochtertje van me…” Joline ging naast Tony zitten en deed het collier voorzichtig af. “Wat mooi… En heb jij die zonder Joline uitgezocht, Kees?” Ik grinnikte. “Niet verkeerd hé, voor een simpele techneut… Maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik hulp had.”
Ik vertelde het verhaal van de oplettende juwelier en hoe hij mij daarna, tijdens het bezoek met Joline, in de mangel had genomen. “Ik zweette peentjes, bang als ik was dat hij z’n mond voorbij zou praten of dat Joline iets zou merken! Ik kon de vent wel wurgen! In een kwartier tijd ben ik vijf kilo kwijtgeraakt. Pas toen ik de winkel uitliep gaf hij me een vette knipoog. Rare jongens, die Fransen…”

Tony en Rob lagen in een deuk van het lachen. “Prachtig! Zoiets verzin je niet…” Al kletsend vloog de tijd voorbij. “Blijven jullie eten Joline, of…” Ze schudde haar hoofd. “We willen ook nog even langs Amersfoort. Daar kunnen we na vieren terecht, dus als jullie het niet erg vinden laten we de camper hier en ruilen ‘m om voor een blauwe Volvo. Helaas geen comfortabel bed achterin…” Tony kneep haar ogen samen. “Zijn de steuntjes nog heel?” Ik legde mijn arm om haar heen. “Lieve Ma: ze hebben het behoorlijk zwaar gehad, deze dagen. Maar ze werkten perfect. Zelfs toen Jo, Mel, Rob en ik synchroon lagen te wippen. Overigens niet in die volgorde.”
Tony keek me aan. “Hebben jullie…?” Joline knikte. “Wij hebben naast elkaar de liefde gevierd. Mel en Rob in hun aan elkaar geritste slaapzakken, wij onder onze dekbedjes. En nee, we hebben dat niet stiekem gedaan. We hadden onze handen vol aan elkaar.” Ze giebelde. “En we hebben daarna vreselijk gelachen…” Tony en Rob keken elkaar aan en schudden het hoofd. “Oké, schat, geef het maar toe: we worden oud.” Ze lachten.

Even later, na een hartelijk afscheid reden we weg. Het was weer even wennen om in de Volvo te rijden: geen automaat en een stuk lager op de weg. Maar: rond half vijf reden we Amersfoort binnen. Met een ondeugende blik trok Joline de kraag van haar coltrui weer omhoog. Op de oprit stond ook de Golf van Rob. Toen ik de auto daar achter parkeerde ging de voordeur open en was Ma zichtbaar met achter haar Pa. Na een hartelijke begroeting liepen we naar binnen. In de hal hoorde ik een bekende roffel op de trap: Melissa kwam naar beneden. “Zó zit je in Frankrijk, en het volgend moment zie je elkaar in Amersfoort”, lachte ze. “Clara zit een paar dagen bij Ton, en ik had geen zin om in m’n uppie in Wageningen te zitten kniezen. Dus m’n heil gezocht in ‘Casa di Mama’. Hoi allebei!”

Ze ons een zoen. “En Mel’s aanwezigheid heeft zo z’n voordelen, want nu hoef ik niet meer alleen af te wassen”, zei Pa droog. Mel keek hem smalend aan. “O guttegut… meneer moet zich even beklagen over zijn harde lot als echtgenoot.” Ze gaf hem een por in z’n ribben. “Je bent er maar wat blij mee dat je knapste dochter weer een paar dagen thuis is.” Ma gniffelde. “Het is wel weer even wennen… De gevatte opmerkingen vliegen als vanouds over tafel. Over tafel gesproken… Blijven jullie mee-eten?” “Als het kan… Graag Ma… Dat scheelt óns weer afwas.” Ze keek me aan. “Hé vriend: wij hebben nog geen afwasmachine, dus je helpt gewoon mee met afdrogen, zoals altijd, begrepen? En niet na het eten op je telefoon kijken en dan roepen: ‘Oh shit, ik heb nog een afspraak…’ want daar trap ik niet in, begrepen?”
Ik keek haar aan. “Lieve moeder van me: dat waren de tactieken van mijn zusjes. Mij heb je daar nooit op kunnen betrappen. Hooguit op het feit dat ik na het eten af en toe last had van acute stoelgang en me even terugtrok op het toilet.” Mel gniffelde. “En daar een uur bleef zitten… Heb jij daar nooit last van, Joline?” Die schudde het hoofd. “Nee. Als meneer hier zich terug moet trekken, doet hij dat maar. De afwas is geduldig….”

Ondertussen waren we in de kamer gaan zitten. Ma sprong overeind. “Oh, wat stom! We hebben jullie nog helemaal niet gefeliciteerd met jullie aanstaande bruiloft!” Ze vloog Joline om haar hals. “Gefeliciteerd lieverd, en heel fijn dat je ‘Ja’ hebt gezegd.” Ook Pa omhelsde haar, terwijl ik de armen van Ma om me heen voelde. “Wij zijn heel blij met jullie samen.” Joline keek guitig en trok de rits van haar trui omlaag. “En dit… dit is het bewijs ervan.” Het collier glansde op haar mooie huid en Pa en Ma waren even sprakeloos. “Wat mooi…” klonk er na een paar seconden. Even later werd er weer gelachen toen Joline droogjes het verhaal van het collier vertelde. Ma pakte ondertussen de aardappels en drukte mij een schaal met spruitjes in handen. “Zo, jij ook aan ’t werk. Kletsen kun je ook tijdens het doppen van spruitjes. Hoort ook bij de werkzaamheden als één-ster-Michelin-kok.”
Ze keek me spottend aan. “Want van die capaciteit is hier in huis nooit iets gebleken, zoon…” Joline nam het voor me op. “Chantal, mijn vriendje is culinair gezien echt wel goed, hoor. Gisteravond kwamen we best wel moe thuis. Hij ging boodschappen doen en kwam terug met een blik Suzi-Wan als avondmaaltijd. Daar vond ik natuurlijk het nodige van, maar meneer flikte het toch om binnen een half uur een prima rijsttafel te maken.” Melissa keek meewarig. “Tja… als je dat letterlijk neemt: in zo’n blik zit rijst én jullie hebben een tafel. Dus…”
Ik gooide een spruitje tegen haar hoofd. “Hé, niet zo, zussie! Pas op hé, je bent vandaag in je eentje!” Joline schudde haar hoofd. “Dat hoef je er niet nog een keer nadrukkelijk in te wrijven, Kees.” Ze giechelde. “Geen tweelingzus om bij uit te huilen, geen machinist om achter weg te duiken… Ik vind het maar zielig. Proest!” Mel begon melodramatisch te snikken. “Durven jullie wel? Lafaards, bruten… Wacht maar tot mijn vriendje terug is!”
Ik grinnikte. “Na 1 december heeft jouw vriendje het veel te druk, zussie. Hij wordt achter z’n vodden gezeten door ene Miranda. Haar bijnaam op de TU is: ‘Mrs. 40+’. En dat is niet vanwege haar leeftijd, want die heeft ze nog niet, maar vanwege het feit dat een werkstuk minimaal 40 pagina’s keiharde tekst moest bevatten om überhaupt goedgekeurd te worden. Geen foto’s, geen verwijzingen, geen voetnoten: nee: kale tekst. En geen prietpraat. Een uiterst veeleisende dame. Dus reken er op dat je vanaf 1 December een compleet uitgeputte vriend aan de deur aantreft…”
Ze keek me aan. “Als dat zo zou zijn, broertje, ga ik eens even met die dame praten. En haar kennis laten maken met wat rugby-technieken…” Ik stak een duim op. “Succes ermee!” De spruitjes waren ondertussen klaar en ik liep met Ma mee naar de keuken. Even later lagen de aardappelen en de spuiten in het kokende water en een stel gehaktballen te sissen in de bakpan. Ma begon, na een blik in de koelkast, te mopperen. “Verdorie, ik heb geen dessert…” “Heb je schep-ijs, Ma? En Bailey’s? Slagroom? Peper?” Een voor een kwamen de ingrediënten te voorschijn. “Mooi. Laat het toetje maar aan je chef-kok over.” Terug in de kamer hoorde ik nog net: “…gewoon doen, lieverd. Ik cijfer me wel een avondje weg.” uit Joline’s mond.

“Wát moet ze doen en hoezo cijfer jij je een avondje weg, Joline?” Joline keek me aan. “Mel en Claar zijn uitgenodigd op een feestje van hun studentenvereniging, aanstaande vrijdagavond. Ze mogen elk een introducee meenemen. Zojuist werd jij uitgenodigd door Mel.” Ik keek Mel aan. “Zonder jouw machinekamerbaas? Ga je dat wel leuk vinden?” Ze gniffelde en Joline ook. “Jouw vriendinnetje en je zus gaan op dat feestje even van rol wisselen, vriendje van me.” Ik trok m’n wenkbrauwen op. “Pardon?”

Mel legde een en ander uit. “De laatste paar weken werden zowel Claar als ik op de universiteit nogal lastig gevallen door een paar lieden uit het tweede leerjaar. Dezelfde waarover Claar je vertelde tijdens ons weekend met de camper. Deze week liep het een tikje verder uit de klauwen bij Claar. We kunnen de zaak laten escaleren en naar de decaan gaan, maar Claar en ik vonden dat haar luitenant en mijn machinekamerbaas de zaak ook wel konden regelen. Maar ja… Mijn machinekamerbaas zit op zee… Dus stelde Jo voor dat zij een avondje thuis bleef en jij je een avondje voor gaat doen als ‘het vriendje van’. Wat dacht je ervan?” Ik keek van de een naar de ander. “Wat zijn jullie een stelletje…”
Joline schudde haar hoofd. “Nee Kees, dit is serieus. Ze zitten er best mee, maar om de zaak op het spits te drijven… Daarvoor missen ze bewijs. Het beste is om die lieden te laten merken dat degene die één poot naar de tweeling uitsteekt te maken gaat krijgen met twee hele boze mannetjesputters.” Ze kneep haar ogen samen. “En daar heb jij wel ervaring mee…” Ze giebelde meisjesachtig. “En wie weet: zitten er nog een paar praktijklessen tongzoenen in… Heb ik er ook nog voordeel van.”

Ik schudde mijn hoofd. “Wat zijn jullie slecht. Jullie zijn zó slecht dat je niet eens kunt dienen als slecht voorbeeld. Hoe staan Ton en Rob in de wedstrijd?” “Zij weten het nog niet. Althans: Ton gaat wel mee, maar weet nog niet dat jij gedurende een avond ‘Rob’ gaat heten. En Rob weet nog van niks.” Ik dacht even na. “Prima. Dan wil ik eerst van Rob horen hoe hij er over denkt, voordat ik mijn zusje tongzoenlessen ga geven. En ik wil uitgebreid met deze blonde schoonheid…” ik trok Joline aan haar staart… “converseren hoe zij er over denkt. Voor die tijd geef ik geen uitsluitsel.” “Doen we vanavond wel, Kees. En anders moet Ton de complete tweeling in de gaten houden.” Ik grinnikte. “Ja, dat is best wel een uitdaging. Ik weet er alles van.”
Een giftige blik van Mel was mijn beloning. “Zussie, ik wil het best doen, maar alleen als Rob er 100% achter staat. En mijn blonde furie ook.” Ze knikte. “Snap ik. Bij voorbaat: dank je wel.” Pa had de hele conversatie aangehoord en zuchtte. “Vroeger was ík meegegaan en had betrokken snuiters iets over hun familie verteld. Maar ja…” Mel stond op en aaide hem over zijn hoofd. “Lief van je, Pa. Maar laat de jongere generatie het nu maar opknappen.” Ze gaf hem een zoen. Er schoot mij iets te binnen.
“Mel… Die vrouwelijke studiegenoot van jullie, waar ik die aanvaring mee had tijdens de housewarming van jullie flat… Is die erbij?” Mel schudde haar hoofd. “Is aan het begin van dit studiejaar niet meer teruggekomen. Reden onbekend.” “Mooi. Hebben we daar geen last van.” Even later, tijdens het eten legden we het hele verhaal voor aan Ma. “Niet de eerste keer dat je je zusjes uit de nesten moet halen, Kees…” Ze reageerde nuchter. “Ik heb nu al medelijden met het knulletje wat jullie te na komt, Mel… Of je nu Ton, Rob of Kees tegenover hebt staan, je hebt iets uit te leggen.” “Dat is de bedoeling ook, Ma. Wij willen rust om te kunnen studeren en niet steeds moeten controleren of er kereltjes aan de deur van de flat staan.”

Na het eten ging Melissa naar haar kamer. “Even skypen met mijn liefje.” Ze keek me aan. “En vragen of ik hem voor één avond in mag ruilen tegen Kees.” En ze verdween naar boven. Ik keek naar Joline. “En jij schat? Hoe denk jij er over?” “Heel nuchter, Kees. Je zussen hebben ergens last van; jij kunt het oplossen. Doe dat dan ook.” Ze giebelde. “En als Mel jou tongzoenlessen gaat geven, heb ik er misschien ook lol van. En anders Rob.” Daarna keek ze weer serieus. Ik knikte. “Ik wil het doen, maar op één voorwaarde: Rob moet er 100% achter staan. Zo niet, moet Mel overwegen om thuis te blijven. Ik wil geen gelazer met Rob.” Ma knikte. “Gelijk heb je, Kees. Wat ik begreep is dat jullie tijdens deze vakantie heel dicht tot elkaar zijn gekomen; dat moet je niet op het spel zetten.” En nuchter als ze was, vervolgde ze met: “Koffie?” We knikten.

In de hal riep Ma: “Mel… Koffie?” “Graag Ma! En schenk voor Rob een digitaal bakje in…” We grinnikten, Rob’s koffieverslaving kennende. Toen Ma met de koffie binnenkwam, hoorden we Melissa’s voeten op de trap naar beneden. “Groeten van mijn liefje, allemaal! Hij vaart nu onder de Azoren. Windkracht zes, behoorlijke zeegang en hij heeft vannacht weinig geslapen. Eén of andere pomp had het begeven en die moest gemaakt worden. Hij verlangde terug naar het bedje in de camper, zei hij.” “Zei hij ook met wie? Met jou alleen of met ons vieren?” Melissa haalde de schouders op. “Waarschijnlijk maakt hem dat momenteel niet zo veel uit. Hij kan nu geen koffie in z’n hut zetten. Dat maakt hem sacherijnig.” “Maar… heb je het ook gehad over jullie wisseltruc?” Ze knikte. “Was voor hem klip en klaar. ‘Gewoon doen! Die klus vertrouw ik Kees wel toe’, was zijn commentaar. Gevolgd door: ‘Als hij je dan een paar keer moet zoenen, ach… Dan weet hij ook eens wat ik moet doorstaan.’ De rotzak.” Ze lachte. “De rest van onze conversatie zal ik jullie besparen.” “Lijkt me een héél goed plan…” zei Ma droog.
Ik keek Joline aan. “Nou… jullie hebben het weer voor elkaar hoor. Bedankt. En wat ga jij doen als ik met mijn zusje sta te klefbekken?” Joline keek me één seconde doordringend aan. “Kees Jonkman, jij gaat je netjes gedragen, begrepen? Alsof jullie pas een week verkering hebben en nog in de verkenningsfase zitten, denk er aan!” Ik trok een wenkbrauw op. “Mag ik je er even aan helpen herinneren dat jij, binnen een week nadat we onze liefde aan elkaar hadden verklaard, wakker werd in mijn bed? Dus die ‘verkenningsfase’ van jou… Ach, laat ook maar.”
“Wij zijn een uitzondering, Kees. En wat ik ga doen die avond? Waarschijnlijk op netflix de hele avond “The bold and the beautiful” kijken of zo.” Ma schudde haar hoofd. “Niks ervan. Jullie komen samen hierheen, Kees en Mel vertrekken van hieruit richting Wageningen en jullie komen daarna hier weer terug en slapen hier. Jij gaat niet in je uppie zitten kniezen in Veldhoven, Joline. En dat geldt ook wanneer Kees in Maleisië is: als je wilt, kun je hier slapen. Veldhoven-Gorinchem scheelt niet zoveel met Amersfoort-Gorinchem.” Joline stond op en liep naar haar toe. “Dank je wel, Ma. Da’s lief.” Ma lachte. “Jij bent ook lief voor Mel, door je vent even uit te lenen.”
“En Joline: als Kees in Maleisië is, kun je ook een paar nachtjes in Wageningen slapen, hoor.” Melissa lachte gemeen naar mij. “Dan hebben we alsnog die meidenavond met laffe mixdrankjes!” Ik stond op en trok Joline overeind. “Voordat jullie met nóg meer schandalige voorstellen komen: ik neem deze mooie vrouw mee naar Veldhoven. Wij hadden het plan om, voordat ik naar Maleisië ging, nog een paar rustige avonden samen door te brengen. Eén is er nu al door onze neus geboord.” Melissa keek me aan. “Dank je wel, Kees. Voor die avond. Ik hoop dat het helpt.”

“Zus, als één van die lui ook maar één vinger naar je uitsteekt…” Joline greep in. “Ik heb nú al medelijden met dat joch. Hoe laat moeten we hier zijn, Mel?” “Het feest start om negen uur. Als we nu eens hier eten? Dan kunnen we rustig aan doen en op tijd vertrekken, zo rond een uur of acht. Spreken we dat met Ton en Claar af, oké?” Ik knikte. “Prima. Dresscode?” Mel begon te lachen. “Cocktail.” Ik begon langzaam te grijnzen. “Wát heb jij op je lever, Kees?” “Ik heb nog wel een uiterst net blauw maatpak. Daar past mijn veteranenspeld prima op. Heb jij een mooie cocktailjurk zonder dat die vreselijk afsteekt bij blauw?” Mel knikte, samen met Ma. “De jurk die ik droeg tijdens het feest toen wij onze propodeuse gehaald hadden. Lichtblauw met gouden accenten.” Ma knikte waarderend. “Da’s een prachtige jurk, liefje.” “En dat blauwe pak van Kees is ook mooi…” zei Joline. “Is dat dat pak wat je droeg toen jullie hier voor het eerst samen kwamen? Ja, dat is een mooi pak. Doen!” Joline gniffelde. “Samen met Claar en Ton stelen jullie de show, dat weet ik zeker.” Ik knuffelde haar. “Wij moeten ook eens samen de show stelen, schoonheid.”

Ze keek me guitig aan. “Als je terug bent uit Maleisië, Kees. Dansles.” Ik zakte demonstratief een beetje in elkaar. “Kák…” Het leverde me een por in m’n ribben op. “Heb ik nog hele leuke jurkjes voor liggen, schat… en nu: afscheid nemen; we moeten nog even sturen.”
Even later reden we de Stichtse Rotonde over en vroeg ik aan Joline: “Heb jij er echt geen moeite mee, schat?” Ze streelde mijn bovenbeen. “Kees, na vanavond… Al kom jij Julia Roberts tegen, ga je haar niet inruilen voor mij. Read my lips: na vanavond weet je dat ik de meest sensuele vrouw ben die je ooit tegen zal komen.” Ik keek even opzij: Joline zat me met een zelfverzekerde, oogverblindende glimlach aan te kijken. “I’ll read your lips on a daily basis, madam. And I like it. Maarre… Julia Roberts is nu niet meer de spetter die ze ooit was, toen ze de film ‘Pretty woman’ opnam. Dus die ruil is uiterst onwaarschijnlijk.” Ze bleef lachen. “Ik ben zeker van m’n zaak, vriendje van me. Watch me.” Ik streelde even over een lang, sexy been. “Ik kan je helaas nu niet al te lang bekijken, schoonheid, anders vliegen we met 120 kilometer per uur de berm in. Maar dat zal ik thuis wel compenseren.” Ze bromde zachtjes. “Hou jij je hand maar waar hij nu is, Kees Jonkman. Dat voelt prima. Thuis mag je het nog véél uitgebreider doen.” Ze trok haar benen wat op en legde ze naar links, zodat ik er beter bij kon. “Ik zal je nu al te veel afleiden.” Op haar gezicht weer die glimlach.

Gelukkig was het redelijk rustig op de weg en konden we lekker doorrijden. Rond half negen reed ik de auto de garagebox in. Ik wilde uitstappen maar Joline legde haar hand op mjn arm. “Kees: zo meteen wil ik samen met jou een lekker glas wijn drinken. Daarna ga ik de slaapkamer in. Een kwartier daarna mag jij binnenkomen. Ik wacht dan op je, oké?” Ik knikte. “Lijkt me een heerlijk plan, schoonheid.” Ze giechelde. “Ik leg het zeil wel op het bed. Zullen we nodig hebben.” Een half uur en een glas wijn later stond ze op van de bank. “Kees, het kwartier gaat nú in. Tot zo.” Ze kuste me en liep de slaapkamer in. Een kwartier later, na m’n veiligheidsrondje, liep ik haar achterna. De slaapkamer was schemerig. Joline lag op haar buik op bed te lezen: een dun, wit topje aan, een kort plissérokje, bruine panty en rode pumps. Ze keek me niet aan. “Kleed je uit, Kees en kom naast me liggen.” Geen samenzweerderige blik, geen knipoog? Alleen dit korte bevel? Hmmm… Ik deed wat Joline vroeg. Toen ik naast haar kwam, schoof ze het boek iets naar me toe. “Meelezen.”

Het was een erotische roman, en ze zat midden in een sex-scene. De twee geliefden waren er blijkbaar achter gekomen dat ze beiden wel SM-gevoelens hadden. Het verhaal was vanuit de vrouwelijk hoofdpersoon geschreven en werd nogal expliciet verteld wat ze voelde: eerst kriebels in haar poesje als ‘hij’ weer eens dominant optrad, tot en met een spuitend orgasme als ‘hij’, na haar vastgebonden te hebben, zichzelf over haar heen ontlaadde. Wat er daarna gebeurde werd niet beschreven; het verhaal ging de volgende ochtend verder. Tijdens het lezen van de SM-scenes hoorde ik Joline’s ademhaling versnellen. Ze wreef met haar heupen, teken dat ze het wel spannend vond. Het volgende hoofstuk begon wat zwak, maar naarmate het verhaal zich meer naar de avond verplaatste, werd het weer pikanter. De schrijfster moest zich eerst in sexy lingerie omkleden, werd vervolgens op bed vastgebonden en lang met een vibrator bewerkt, tot ze uiteindelijk klaar kwam. Daarna kreeg ze klappen omdat ze was klaargekomen zonder toestemming. Dat werkte ook niet echt om haar rustig te krijgen, dus werd de vibrator weer aangezet. Ze kwam na een paar minuten weer klaar, maar het apparaat werd niet van haar poesje gehaald: integendeel. De man in het verhaal drukte het ding afwisseling op haar clit, in haar poes, in haar mond en in haar achterwerk. Hij vouwde haar dubbel en met de vib in haar achterwerk neukte hij haar uiteindelijk, tot ze samen klaarkwamen. Op dat punt sloeg Joline het boek dicht en keek me aan.
“Kees… Dát vind ik vreselijk opwindend… Machteloos op bed liggen. Tot in het oneindige klaarkomen, met m’n benen wijd en jij die alles met me kan doen…” Haar ogen waren donker van verlangen. “Doe het met me, Kees! Bind me vast, voel me, betast me… kom over me heen klaar, neuk me in elk gaatje wat je wil…” Ze glimlachte even. “Eén ding benoemt de schrijfster niet: mooie kousen en panty’s. Maar dat kunnen wij zelf wel invullen, denk ik…” Ze spreidde haar benen, terwijl ze nog op haar buik lag en ik rook haar. Ik gaf een tik tussen haar benen. “Je bent een stout, geil meisje. Sta op, kleed je uit en trek dat geile korte onderjurkje aan. En mooie schoentjes met hoge hakken. En ga dan voor het raam staan, met je gezicht naar het raam toe.”
Ze keek me aan. “Graag… meneer.” Ik schoof een stoel voor het raam en legde er een handdoek achter.

Toen ze omgekleed was, wees ik op de stoel. “Ga over de rugleuning hangen. Met je benen uit elkaar.” Ik pakte een aantal panty’s uit haar lade en bond haar voeten aan de stoel vast. Vervolgens drukte ik haar voorover, zodat haar gezicht bijna op de zitting terecht kwam, en bond haar handen vast. “Zo, meisje… Zo kan ik je ten minste straffen voor het lezen van dergelijke verhaaltjes. Winden die verhaaltjes je zo op?” “Ja meneer…” “En wát is er zo spannend aan?” “Dat ze niet weet hoe ze gestraft wordt, meneer. Telkens komen de klappen uit een andere hoek en telkens wordt ze na zo’n klap vreselijk geil…” “Ben jij ook zo geil, nu?” Joline knikte zachtjes. “Voel maar, meneer…”
Mijn hand gleed tussen haar benen, langzaam steeds hoger tot ik haar poesje voelde, door haar panty heen. Ze was kletsnat! “Waar ligt jouw vibrator, meisje?” “In m’n nachtkastje, meneer… Bovenste lade….” “Hmm misschien wel een ideetje om die eens te gebruiken. Maar eerst zorgen dat je niets kan zien.” Ik pakte een zwarte panty en bond die over haar ogen. Meteen daarna greep ik tussen haar benen. “Je staat nog steeds te druipen, meisje!” “Sorry meneer… Maar ik kan er niets aan doen! Ik ben zo geil geworden… Van dat boek maar ook van wat u nu doet…” Ze kreunde toen ik stevig over haar klitje wreef. “Vind je dat lekker, een panty rechtstreeks op je clit?” Een kreun volgde. “En wat vind je hiervan?” Ik kneep, door haar onderjurk, in een harde tepel.
“Heerlijk, meneer…” “En dit?” Mijn hand gleed in haar panty en meteen gleed mijn wijsvinger in haar natte poes. Ze begon meteen te bewegen. “Lekker… Méér!” Een tweede vinger ging in haar poes en ik tastte naar haar G-spot. “Ohhh…. Meneer… Lekker! Zó lekker… Ga door!” Meteen haalde ik mijn vingers uit haar poesje en sloeg hard tussen haar benen. Joline schokte. “Jij hebt niets te bevelen, meisje; jij hebt je te onderwerpen, begrepen?” Ze kreunde en zachtjes zei ze: “Ja meneer…” Ik pakte de vibrator. “Ik denk dat ik deze eens ga gebruiken. Kijken of je daar óók zo op reageert. Maar denk er aan: ik heb dan allebei m’n handen vrij…” Ik zette de vibrator aan, trok haar panty omlaag en zette het ding op haar clit.

Joline begon te schudden. “Ohhhh….. Zo geil meneer…” Ik kantelde hem iets en liet het ding in haar poesje glijden. Toen hij er bijna compleet in zat, draaide ik de knop een paar klikken sneller. Toen trok ik haar panty omhoog, zodat de vibrator niet uit haar poesje kon glijden. “Zo. Eens kijken of je hier tegen kunt. Denk eraan: niet klaarkomen zonder mijn toestemming! Doe je dat wel krijg je straf.” Joline hijgde. “Zó moeilijk, meneer.. Dit…ding…gaat….zó lekker….” Ik kneep in haar beide tepels en rolde ze tussen duim en wijsvinger. Joline hield het een minuut vol en toen kwam ze schuddend klaar. Ik hield een hand onder haar poesje: een grote golf vocht sijpelde door haar panty! Een andere hand erbij: die werd ook kletsnat. Ze hijgde en kreunde. “Zó geil…. Ohhhh…. Ik kan het niet stoppen! Lekker….” Met mijn natte handen gleed ik over haar borsten en weer kneep ik in haar tepels. Ze gilde nu! “Ohh… Laat dat ding stoppen…. Ik word gek! Het begint weer…. Weer….zo….nat…”

Een volgend orgasme overviel haar en ik hoorde haar geil op de grond druipen. “Je komt verdorie wéér klaar! Da’s twee keer zonder toestemming, meisje!” Ik trok haar panty omlaag, haalde de vibrator uit haar poesje en hield die voor haar mond. “Aflikken!” Ze hield haar mond dicht en schudde haar hoofd. “Aflikken, zei ik!” Ik hield haar neus dicht, zodat haar mond wel open moest. Ze likte nu het ding sensueel af. Terwijl ze daarmee bezig was, kreeg ze een harde tik op haar billen. “Niet goed! Helemaal buiten je mond aflikken. Alleen met je tong! Opnieuw!” Ze deed het en terwijl ze ermee bezig was, betastte ik haar poesje weer. Ze was nog steeds kletsnat.
“Ik denk dat ik je zo maar eens lekker ga neuken. Je kutje is er nat genoeg voor, meisje!” Ze draaide haar hoofd naar me toe. “Graag… meneer… Ik wil uw harde pik diep in me voelen…” Ik trok haar panty stuk. “Je hebt lekkere geile benen, meisje, zo in je panty op die naaldhakken… En lekkere geile tietjes, met harde tepeltjes… Daar geil ik op… op zo’n lekker jong ding! Ik ga je nu neuken, en als je het lekker doet, mag je straks nog een keer.” Ik zette mijn paal voor haar gladde, natte poesje en drong in haar door. Ze hijgde en kreunde. Ik greep om haar heen en betastte haar clit met de ene hand en een borst met de andere. “Ik ga je lekker volspuiten! Lekker diep in dat nauwe kutje van je!” Joline begon terug te stoten. “Ohhhh…. Zo lekker hard en dik, die geile pik van u in m’n jonge poesje… Ik kom alweer… klaar!”

Ze werd inderdaad weer kletsnat: we maakte een lekker geil, soppend geluid terwijl we neukten. Het duurde niet lang of ik voelde mijn zaad bijna omhoog komen. “Ik spuit je lekkere kutje vol, meisje!” “Doe het dan! Spuit het kutje van je teefje vol! Geef me alles wat je hebt… Geef het aan je lekkere geile teefje... Zeg het dan!” “
Ze daagde me uit en terwijl ik de eerste straal in haar spoot zei ik in haar oor: “Lekker teefje, hier komt de eerste lading… En de tweede voor mijn sletje… De derde… en de vierde! Allemaal voor een lekker geil sletje!” Joline gromde en bokte. “Kun je wel… een jong meisje ver…krachten…. Ohhh!” Maar haar poesje vertelde me een heel ander verhaal: Ze kneep met haar spiertjes en kneep mij compleet uit. Toen ik uit haar gleed, deed ik haar blinddoek af. Na wat knipperen keken haar ogen me aan en zei ze zachtjes: “Kees… Wat was dit geil… Ik heb genoten… Maar je mag me nu losmaken. Even uitrekken.” Ze keek me aan. “Please?”

Ik keek naar haar. “Oké. Maar eerst een zoen. Van mijn lekkere sletje.” Haar ogen lichtten op. “Ik krijg alweer jeuk in m’n poesje als je dat zegt…” Ik kuste haar, terwijl ze nog voorover over de stoel gebogen stond. Toen maakte ik haar handen los en daarna haar benen. Joline rekte zich uit en ik masseerde haar. “Kom. Ik wil je op bed nog een keer verwennen! En daarna lekker in slaap vallen! Liggen jij. Ik ga je weer hard maken en dan wil ik je proeven…” Ik ging naakt op bed liggen. Joline trok een lange nylon nachtpon aan, ging op me zitten en boog zich voorover. “Geniet maar lekker van je geile meisje…” Toen voelde ik haar lippen rond mijn paal en haar tong. Al snel kwam er weer leven in de brouwerij en werd ik hard. Ze zoog en likte, deed heerlijke dingen met mijn paal. En ik genoot onder haar natte onderjurkje en haar nachtpon van haar gladde poesje.

Ik trok haar schaamlipjes open en likte het rose binnenste van haar poesje. Toen haar clit. Ze huiverde en liet me even los. “Heerlijk… Ik ga weer klaarkomen als je zo doorgaat!” Ik zoog aan haar clit en even later voelde ik dat Joline niet ver van een orgasme af zat. “Ik wil je neuken”, zei ik, “Jij bovenop!” Ze kwam overeind, draaide zich om en kwam met gespreide benen op me zitten. “Neuk me, Kees! Neuk je geile teefje en zeg het!” Ze zakte over me heen en keek me aan. “Zeg het!” Ze begon me te berijden. “Je bent mijn teefje… Mijn geile sletje. Lekker nat en geil…” Terwijl ik het zei, kwam ze klaar. Schokkend liet ze zich zover mogelijk op mijn paal zakken en kneep. “Kéés! Heerlijk! Spuit in mijn geile, natte kut!” Ze liet zich op me zakken, kuste me hevig en keek me daarna verlangend aan. “Ik ben jouw hoer... Zeg het!” Ik keek haar twijfelend aan en ze knikte. “Jouw geile hoertje…” Ik voelde mijn ballen koken en een nieuwe lading sperma opkomen. “Joline, je bent mijn geile hoertje… Ik ga mijn teefje lekker volspuiten… Het komt! Zó geil, sletje van me…” Ik spoot diep in haar hete kutje en ze tongde me weer heftig, haar tong diep in mijn mond. Haar vocht voelde ik over mijn benen lopen en ze gromde laag. “Heerlijk… lekker wéér klaarkomen, met jouw harde pik in me…” Toen zakte ze in elkaar, lag slap op me. Ik streelde haar. “Je bent geweldig, schat. Ik hou van je.” Een brom was haar antwoord. Ze gleed langzaam van me af. “Nu heerlijk tegen elkaar liggen en slapen, Kees. Douchen komt morgen wel…” Ze kuste me en was binnen een paar seconden diep in slaap. Bij mij duurde het ook niet zo lang…