Mini - 95

Een half uurtje later zaten we onderuitgezakt op de bank. “Ik neem alles terug over Suzi Wan, Kees. Het was heerlijk.” Ze knuffelde me. “En nu ga ik mijn broertje eens bellen. Ik ben benieuwd!”
Ze zette de telefoon op de speaker en ik hoorde: “Hé zussie! Goed dat je belt; ik was van plan om jullie zo meteen te bellen! Hoe is’t? Nog steeds in Frankrijk?”
Joline keek me aan en knipoogde. “Nee. We zitten thuis, op de bank.”
“Wát? Is er iets ergs gebeurd?” Ze gniffelde. “Nee hoor. Maar vanochtend begon ik toch wel héél erg te verlangen naar ons eigen, comfortabele bedje in Veldhoven.” Ze liet een pauze vallen. “En een heerlijke geluiddichte slaapkamer.”
Melissa schoot op de achtergrond in de lach en Rob grinnikte. “Ik heb er beeld bij, zussie. En geluid. Vanavond gaan wij daar ook nog een keertje van genieten.” “Mooi. Maar waarom wilde jij ons bellen, Rob?”
“Om jullie mede te delen dat ik per 1 december een andere baan heb. Als plaatsvervangend teamleider bij een of andere toko in Gorinchem…”
Joline gilde het uit. “Joepiééé’!!! Gefeliciteerd, broertje! In welk team?” “In het team van ene Miranda. Die gaat op dezelfde datum beginnen.” Ik brak in. “Dan bof jij even, Rob… Ik ken haar. Mede-docent van me geweest op de TH. Briljant mens. Bijna net zo goed als ik.”
Ik hoorde Melissa op de achtergrond nadrukkelijk kuchen en Rob vervolgde: “We hebben elkaar vandaag even via de telefoon gesproken. Leuk gesprek gehad. Overigens ook met Theo. Mooie vent.” “Waarom denk je dat wij zo’n plezier hebben in ons werk, Rob?” “Ik heb er nu een beetje beeld bij. Leuk bedrijf, DT. Oh, en jullie moeten de groeten hebben van zowel jullie receptioniste… Angelique, heet ze, geloof ik? En haar tegenpool Fred. Maar jongelui, ik ga jullie verder niet lastig vallen; dit was mijn nieuwtje en ik ben er blij mee. En die rooie duivel hier naast me ook. En nu gaan wij gebruik maken van onze bijna geluiddichte slaapkamer, als jullie het niet erg vinden. Die dame hier naast me zit mij, terwijl ik met jullie aan het praten ben, grofstoffelijk te verleiden met …”
We hoorden wat gekraak en toen de stem van Melissa. “Ik heb z’n telefoon maar even afgepakt, want hij is in staat om te vertellen wat ik nu aan heb.” “Of juist niet meer aan heb!”, hoorden we Rob roepen. “Dát dus. Heb ik geen zin in. Vul het verhaaltje zelf aan en kleur de plaatjes, zou ik zeggen. Ik neem van de week nog wel contact op!” “Geniet ervan, zusje. En Rob: behouden vaart!” Even was het stil. “Gaat lukken, Kees. Doei!”

En de verbinding was weg. We keken elkaar aan. “Sodemieters… DT wordt op deze manier écht een familiebedrijf…” Ik stond op en pakte mijn laptop. “Even de mail checken. Theo kennende heeft hij dit ook op de mail gezet.” In Outlook stonden 96 nieuwe berichten. Ik selecteerde op ‘Theo’. Drie berichten. Twee van vorige week en eentje van vandaag. Aan ‘all users DT’.
“Beste collega’s, met ingang van 01-12 gaat ons nieuwe ontwerpteam starten. Miranda hadden we een tijdje geleden al aangenomen, maar vandaag heb ik haar plaatsvervangend teamleider binnengehaald. Rob Boogers.
Voor het geval jullie de achternaam bekend voorkomt: ja, een broer van Joline. Nu nog 1e machinist op een containerschip, straks dus plaatsvervanger van het team van Miranda. Een mooie aanvulling voor ons. Ondertussen zijn we nog steeds op zoek naar nieuwe ingenieurs; het nieuwe team wordt gevuld door ouwe rotten uit de andere teams, maar die moeten wel opgevolgd worden.
Dus… Kijk eens in je netwerk of je mogelijke kandidaten kent. Jullie kennen de functie-eisen, maar het belangrijkste is: ze moeten in de cultuur van ons bedrijf passen. Hard werken, teamspirit en een goed gevoel voor humor. Groet, Theo.”

Ik keek naar Joline. “Lachen… Dit mailtje zal wel wat rumoer hebben veroorzaakt.” Joline keek me aan. “Dat houdt wéér een premie voor jou in, meneer de headhunter…” Ik haalde m’n schouders op. “Boejuh… Hebben wij daar behoefte aan?” Joline knipoogde. “Die uiterst kostbare bruidsjurk zal toch érgens van betaald moeten worden, meneertje…”
Ik rolde met m’n ogen en streelde haar jurk. “Ik vind deze ook wel aardig als bruidsjurk, hoor…” Joline ging rechtop zitten. “Meneer Jonkman, ik wens in een mooie, nieuwe, witte bruidsjurk te trouwen, denk daar goed aan!” Ik pakte haar handen tussen de mijne en kuste haar. “Lieve schat… Denk jij nou écht dat er ook maar iemand gelooft dat jij als maagd het huwelijk ingaat? Want dat is toch de symboliek van zo’n witte jurk? Dan vind ik deze rode kleur véél toepasselijker. Rood staat symbool voor erotiek, passie, vurige sex…”

Joline probeerde haar handen los te maken. Haar ogen spóten vuur. “Meneer Jonkman, zodra jij mijn handen loslaat krijg je een enorme klap in je gezicht van je aanstaande bruid…” Ik lachte haar uit. “Reden temeer om je handen vast te houden, lekker ding van me…”Ze gromde terwijl ik haar kuste en ze beet op mijn lip. Hard. “Hé, da’s niet aardig!” Ik liet haar los en pakte mijn lip beet. Een seconde daarna kreeg ik ook nog een klap tegen m’n oor. “Zo. Die had je verdiend, rotzak. Jij was zojuist ook niet zo aardig.”

Nu lachte ze mij uit. “En die witte jurk gaat er komen. Mét het Franse collier.” Ik mopperde: “Ik weet nog helemaal niet of die jurk er wel gaat komen. Meestal komt de aap pas uit de mouw als de jongelui getrouwd zijn, maar mijn aanstaande bruid begint me nu al te slaan. Wellicht heroverweeg ik mijn aanzoek wel.”

Joline trok me naar zich toe, haar ogen waren dichtbij. “Jij heroverweegt helemaal niks, mannetje. Jij gaat zo meteen bij Jolientje op bed liggen en met Jolientje lekker vrijen. Jolientje zal je dan laten merken dat ‘rood’ inderdaad symbool staat voor passie, erotiek en stomende sex. En daarna ben je zo beduusd dat je voor het altaar alleen maar kan zeggen ‘Ja, ik wil’. En daarna alleen maar: ‘Is goed schat. Je hebt gelijk, schat. Zal ik doen, schat.’ Begrepen? Ik zal je nu een zoentje op de au-plaats geven.”
Ze kuste me en likte over mijn lip. “Kees! Je bloed écht! Ik proef het. Sorry…” Ik grinnikte. “Een bloedende lip gaat snel over hoor. Een bloedend ego daarentegen…”
Joline keek me aan. “Da’s wel eens goed voor jou. Soms is jouw ego véél te groot. Maar… met een bloedende lip ga jij mijn poesje niet verwennen, vriend. Iets teveel kans op infectie. Zoenen is prima, maar geen uitstapjes naar mijn poesje. Anders heb je volgende week een koortslip of zoiets en moet ik het gaan uitleggen.” Ze stond op en pakte een papieren zakdoekje. “Hier, deppen.”

Even later zei ik: “Even serieus schat… Je had het net over ‘een altaar’. Wil jij ook in de kerk trouwen?” Ze fronsde haar wenkbrauwen. “Zei ik dat? Oh, dat floepte er dan ondoordacht uit… In de kerk trouwen… Kees, dat is wel héél schijnheilig hé? Wij zijn geen van beiden praktiserend lid van een kerk of geloofsgemeenschap.” “Nee. En ik wil niet in een kerk trouwen alleen voor de mooie foto’s.” Joline knikte. “Ik ook niet. Zijn we het daar over eens.” We leunden tegen elkaar aan. “En wanneer had mijn meisje willen trouwen?” Er klonk een brom naast me. “Hmmmm…. Begin van de zomer, Kees. Mooi symbolisch. Alles nieuw, vers, fris… Ergens eind Mei, begin juni of zo.”
Ik knikte. Da’s goed. Moeten we alleen niet te lang wachten met het vaststellen van de datum én de bekendmaking ervan. Agenda’s lopen snel vol. En rekening houden met een eventuele missie van Ton. Want onze getuigen moeten wel kunnen natuurlijk…” Joline grinnikte. “En ik moet, samen met Ma, een mooie bruidsjurk uitzoeken. Kost ook tijd.” Ik keek haar aan. “Wil je dat echt?” Ze knikte. “Ja Kees. In sommige dingen ben ik heel traditioneel. Ik ga samen met Ma een bruidsjurk uitzoeken. Met Claar en Mel erbij. Dat zijn meidendingen. En jij gaat een pak uitzoeken met jouw Ma. En denk eraan: geen jaquet. Gewoon een mooi pak. Ik wil dat je jezelf bent op die dag, geen pinguin.”
Ik schoot in de lach. “Ik in jaquet… Nog in geen 200 jaar, schat. Dan liever een spijkerbroek en lumberjackshirt.” Joline keek afkeurend. “Da’s nou ook weer niet de bedoeling. Ik wil trots kunnen zijn mijn bruidegom. Een mooi pak.” Ze kuste me. “Met je veteranenspeld er op. Want die hoort bij jou.” Ik was verrast. “Meen je dat?” Joline knikte. “Ja. Maakt onderdeel uit van wie je bent.” Ik knuffelde haar. “Ik ben blij dat je dat zegt, schat… Maar: nogmaals: ik wil een intiem feest. Geen enorme knalparty.” Joline grinnikte. “Ik ook niet." Ze pakte een notitieblok van mijn bureau en begon te schrijven. "Onze families, jouw en mijn team van DT, Theo en z’n vrouw, een paar schoolvriendinnen en studiegenoten van mij, onze buren natuurlijk… en er schieten me nog wel wat namen naar binnen. En bij jou?”
Ik dacht even na. “Families en DT had je al, een paar studiegenoten van mij, een paar collega-docenten uit Eindhoven, ons hardloopgroepje natuurlijk, mijn groep uit Afghanistan, mijn groepscommandant uit Bosnië…” ik zweeg even en Joline keek me aan. “Waar zit jij over te denken, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Stomme gedachte. Laat maar.”
“Jij hebt niet zo vaak ‘stomme gedachten’, Kees Jonkman. Voor de draad ermee.” Ik keek Joline aan. “De weduwe van mijn loopmaatje uit Afghanistan en haar kinderen. Maar dat is wel raar om hen uit te nodigen, vind je niet?” Joline dacht na. “Ben je er wel eens geweest?” Ik knikte. Een paar keer keer. Eén keer vlak nadat ik terug was gekomen. Héél emotioneel. En een keertje een paar maanden later. Toen was het gezellig. Hebben we over hem kunnen praten zonder al teveel verdriet; alleen maar mooie herinneringen gedeeld. De laatste keer was ruim een jaar geleden.” Ik voelde een hand op mijn arm. “Dan stel ik voor dat we daar binnenkort eens samen heengaan. En haar polsen of ze er zin in heeft.” Ik knikte. “Goed plan. Doen we.” “Nou, de rest van de mensen schieten ons in de loop van de tijd wel te binnen, denk ik”, zei Joline en vervolgde:
“Wat dacht u ervan om onze trouw-voorbereidingen eens af te sluiten met datgene waar een trouwdag meestal mee wordt afgesloten?” Haar ogen stonden ondeugend. “Oh, wacht even, er schieten me nog een paar mensen te binnen!” zei ik. “Jouw natuurkundeleraar en Mevrouw van der Wal. De laatste speciaal om Ton te plagen…” Joline schoot in de lach. “Jaja… Zodra zij binnenkomt, zijn we een getuige kwijt. En mijn natuurkundeleraar? Waarom?” “Dan kan hij er aan wennen dat jij niet meer ‘meisje Boogers’ bent, maar meisje Jonkman’…” Een stomp was mijn beloning. “Rotzak. Speciaal voor jou zal ik dan mevrouw Zoomers op het lijstje zetten, oké? Zal ik Holtinge dan meteen ook maar uitnodigen? Nu we toch bezig zijn…” Samen grinnikten we even.

“Kom, ridder, we gaan naar bed. Dit lijstje laten we hier op de kast liggen; als er aanvullingen zijn, kunnen we die er meteen op zetten, oké?” Ik knikte. “Mooi. Loop jij je veiligheidsrondje maar, dan leg ik wat klaar in de slaapkamer. Morgen kunnen we een beetje uitslapen.” Ze kuste me even. “En dus kunnen we vanavond het wat later maken…” Een paar minuten later liep ik de slaapkamer in. Het was er schemerig; Joline had één lampje aangedaan. Ze lag op bed en keek me aan. “Kleed je uit en kom hier, Kees. Ik wil met je vrijen.” “Ja schat. Goed schat. Zoals je wil, schat…”
Ze fronste. “Als dat jouw reactie is op een erotisch verzoek van je vriendinnetje… Ik weet niet of die witte bruidsjurk er dan komt, vriendje van me. Dit klinkt wel héél plichtmatig!” Ik gleed even later naast haar en kuste haar. “Met mijn vriendinnetje vrijen is nooit plichtmatig. Dat is altijd een avontuur waarvan ik nooit weet waar en hoe het eindigt.” Ik kuste haar en voelde twee warme armen om mijn nek. “Dank je wel. Dank je wel dat we weer hier zijn. In onze eigen luxe vakantiewoning. Op het bed waar we de eerste keer onze liefde hebben gevierd. En dat gaan we nu weer doen…”
Haar ogen keken me van vlakbij aan: warm, lief en veelbelovend. Haar hand gleed over mijn boxer en toen er in. Ze streelde mijn paal. “Doe je boxer uit, Kees en ga tussen mijn benen zitten. Ik wil dat je me bekijkt als ik mezelf streel en ik wil jou bekijken…” Even later zat ik naakt tussen haar opgetrokken benen. Haar handen gleden over haar poesje. Ze had geen panty aan, maar rode nylons. “Kijk naar me! Ik lig mezelf te bevredigen terwijl ik naar jou kijk, Kees… Heerlijk!”
Haar vingers gingen steeds sneller over haar clit en in haar poes en ze werd nat. Haar ogen gingen dicht en toen kwam Joline klaar: Ze spoot over haar handen heen en schokte hevig. “Lekker… Lekker klaarkomen met jou vlak voor me… Even liet ik haar uitrazen, en toen boog ik voorover. “Ik wil je, Joline Boogers. Ik wil jouw lekkere natte poesje. Ik ga bij je naar binnen.”

Ze keek me aan. “Neem me, Kees.” Ze pakte mijn paal en zette die voor de ingang. “In één keer… Hard en diep! Néém me!” Ik stootte in haar en Joline kreunde. “Kees… Zo hard… Heerlijk! Neuk me! Neuk me diep!” Ik ging langzaam een stukje uit haar en weer hard er in. Joline hijgde. “Zó geil… Ik voel je helemaal in me komen… Diep in m’n lekkere natte poesje…” Ze sloeg nu ook haar benen om me heen. “Joline… kus me! Kus me als ik klaar kom!” “Ik kom zo ook, Kees… Ben er bijna…” Ze hief haar mond naar me op. “Kom! Lekker diep in me klaarkomen… Geef me alles!”
Toen kusten we elkaar: tongen over elkaar heen, lichamen ineengestrengeld, heerlijke gevoelens… Ik kwam diep in haar klaar; Joline twee seconden later. Ik voelde haar knijpen en kletsnat worden. Haar tong drong diep in mijn mond en eiste de mijne op. Heel langzaam werd de passie minder. We kusten elkaar nog steeds, onze lichamen waren nog steeds één en we genoten van een heerlijk voldaan gevoel. Na een paar minuten gleed ik uit Joline en lagen we naast elkaar. Ze streelde mijn gezicht en ik keek in twee liefdevolle, blauwe ogen.
“Kees Jonkman… Ik hou van je. Elke keer als wij met elkaar vrijen, weet jij er een heerlijk feest van te maken.” Ik knipoogde. “Nou, Joline Bogers, dat komt goed uit: ik hou ook van jou. En vrijen met jou is ook een feest voor mij. Niet alleen omdat je een prachtige vrouw bent, maar omdat ik weet dat je van me houdt. Omdat jij mijn wensen kent en vervult, en ik de jouwe probeer te vervullen…”

Ze glimlachte. “Niet ‘probeer te vervullen’, Kees… Je vervult ze. En niet alleen in bed. Overal.” Ze glimlachte weer. “Anders hadden we nu ergens in Luxemburg in een camper gelegen… En nu liggen we lekker in ons eigen bedje. Op mijn verzoek. Dank je wel.” Ze kuste me. Langzaam likte haar tong over mijn lippen. “Heb je nog last van mijn beet?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee hoor. Ik kan wel wat hebben.” Een langdurige knuffel volgde.
Na een paar minuten rekte Joline zich uit. “Wat dacht je ervan, Kees? Even lekker douchen, pyamaatje aan en lekker slapen?” “Goed plan, schoonheid.” We ruimden het bed op en gingen de douche in. Joline draaide zich met haar rug naar me toe en leunde tegen me aan. “Zeep mij maar eens lekker in, ridder…” Ik grinnikte en duwde mijn bekken tegen haar billen aan. “Wil je gewoon schuim of ‘het sopje van Kees’? Ze draaide haar hoofd een beetje naar me toe. “Ik denk dat het sopje van Kees een beetje op is. Dus doe maar gewoon badschuim, schat.”
Ik zeepte haar in. “Langzaam over mijn borsten, Kees… lang…zaam…” Haar tepels kwamen overeind en Joline sloot even haar ogen. “Lekker…” fluisterde ze. “Zal ik je haren wassen, schat?” Ze keek me aan. “Wil je dat doen?” “Het lijkt me heerlijk… Tot nu toe deed je het altijd zelf, maar…” Ze gaf me de fles shampoo. “Doe maar eens. Ik geef je wel aanwijzingen.” Even later stond ik Joline’s haren te wassen. En daarna uit te spoelen. En weer in te soppen, nu met conditioner. En wéér uit te spoelen. En vervolgens te kammen. We genoten er allebei van. “Zó intiem, Kees… Dat mag je vaker doen.” Ze kuste me. “En nu: geen koud water, wel er uit. Afdrogen en lekker in bed.”

En toen we daar tien minuten later in lagen: “Kees…” “Hmm??” “Morgenochtend hebben we lekker de tijd hé?” “Ja… één uur in Malden, toch?” “Mooi… Misschien nog wel tijd voor lekkere spelletjes…” Ik hoorde een giechel naast me. Balou de teddybeer moest zich er weer mee bemoeien.”Jolientje, kun jij Kees niet een beetje met rust laten?” “Balou, bemoei jij je nou maar met Teddybeerzaken. Daar heb je het druk genoeg mee.” Balou bromde terug: “Nou, ik heb hier anderhalve week in m’n eentje naar een leeg bed zitten staren. Vroeger knuffelden we nog wel eens, maar tegenwoordig…” Joline stond op, pakte Balou uit z’n stoel en trok hem het bed in. “Kom maar hoor jochie…” Het antwoord van Balou was twijfelachtig en liet merken dat hij de laatste tijd wel wat levenservaring had opgedaan. “Je hebt lekkere tieten, Jolientje…” “Smerig beest! Hou je poten thuis….” Een giebel volgde. Daarna was het snel stil in de slaapkamer….