Op vrijdag naar Schiphol. Inchecken. Wachten en dan het vliegtuig in. Ze zaten voorin. Eerste klas! Eerste klas? “Ja,” verklaarde Rob,” ik heb eerste klas tickets gekocht, want dan heb je namelijk veel meer beenruimte en dat leek me het beste voor jou.” Ankie zat bij het raampje. Rob naast haar. Ze greep zijn hand en zei zachtjes: “Je bent veel te goed voor me. Waaraan verdien ik dat?”

In Cannes stond een auto voor hen klaar. De chauffeur sprak even met Rob en Ankie bemerkte hoe vloeiend Frans hij sprak. Ze reden naar een huis. Het lag aan de overzijde van de strand boulevard tegen de helling aan. Een wit, niet al te groot huis. Eenmaal binnen merkte Ankie op dat het huis vrij leeg was. Alleen het noodzakelijkste was er. Terwijl Rob nog met de chauffeur sprak, keek Ankie rond. Vanuit een raam zag ze de boulevard, het strand en de Middellandse Zee. Rob kwam bij haar staan: “Een mooi uitzicht, hè?” Samen genoten ze van het uitzicht.

“Kom, ik leid je rond.”

Het huis telde naast de woonkamer, 3 andere kamers. De eerste kamer was leeg op een afgehaald bed na. In de tweede kamer stond een bureau. Op het bureau stond een laptop en een foto! Ankie pakte hem op. Het was een foto van Rob, die op het dek van een plezierjacht stond. “Mooie foto,” zei ze. Maar ze dacht: waarom staat er een foto van Rob op het bureau? De derde kamer was de slaapkamer. Een groot bed. Opgemaakt. Toen Ankie in de kasten keek, zag ze dat er kleding hing. Niet veel, maar toch. Ze ging op het bed zitten en vroeg: “Rob, waaom staat ere en foto van jou op het bureau? En van wie is die kleding?”

Rob ging bij haar zitten en pakte haar handen: “Omdat dit huis van mij is.”

“Van jou?”

“Ja, lieve Ankie, van mij.”

Ze was stil. Haar gedachten draaiden overuren. Dit huis, de tickets eerste klas, de therapist, zijn huis in Nederland, het zwembad, de prachtige tuin. Rob begreep haar gedachten.

“Wie ben je, Rob,” vroeg ze uiteindelijk.

“Ik ben Rob en ik hou van jou. Ik heb niets gezegd wat niet waar was, alleen….ik heb niet alles gezegd.”

“Wat bedoel je, lieve Rob?”

“Het bedrijf van mij loopt bijzonder goed, vooral dankzij mijn vader. Zo goed, dat ik wel wat op de bank heb staan. En daarvan heb ik dit huis gekocht en het huis in Nederland en….” Hij zweeg.

“En wat?”

“Omdat we ook nogal wat projekten in Amerika hebben, heb ik in Florida ook nog een optrekje.”

Ankie knikte bedachtzaam. Toen zei ze: “En jij hield dat voor mij verborgen. Jij wilde niet dat ik je om je geld zou kiezen.” Het kwartje was gevallen!

Nu knikte Rob en zei: “Ja, dat is het eigenlijk. Maar jij hebt meer dan eens bewezen dat je mij kiest om wie ik ben en niet om wat ik heb.”

Ankie draaide zich naar hem toe. Ze voelde een lichte pijnscheut en even vertrok haar gezicht. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lippen tegen de zijne. Er hoefde niets meer gezegd te worden. Ze kusten elkaar. Ze begrepen elkaar.

‘s Avonds maakten ze een wandelingetje over de boulevard. Ze aten en dronken wat. Ankie zag de prijzen, maar ze hoefde niets meer te zeggen. Ze was samen met een rijke man. Dat was iets wat ze nooit had kunnen dromen.

Ze gingen terug naar zijn huis. Op het balkon dronken ze nog koffie. Ankie voelde zich heel veilig en heel relaxed. Ze keek naar hem. Hij keek uit over de zee. En plotseling overviel haar een enorme behoeft om hem vast te houden. Ze stond op en ging op zijn schoot zitten. Haar arm om zijn hals. Ze drukte zich tegen hem aan. Het was geen behoefte aan sex, het was het verlangen naar geborgenheid. Stil keken ze samen naar de drukke boulevard en de vele plezierjachten die er lagen. Ze keken naar de ondergaande zon en het blauwe water. Ze streelde gedachtenloos zijn gezicht. Ze voelde de stoppels. Hij had zich niet geschoren. Het verlangen veranderde. Ze wilde in zijn armen liggen, Zijn sterke lichaam tegen zich aan voelen. Hoe anders was dit met haar ex-vriend. Toen hij opkeek, kuste ze hem. “Dank je wel, dank je wel voor alles wat je me gegeven hebt.” Rob glimlachte slechts. Hij had zijn grote liefde gevonden. Een vrouw die bij hem wilde zijn. Hij wist dat hij met haar gelukkig kon zijn en hij beloofde zichzelf alles te doen voor haar geluk.

Toen het donker werd, gingen ze naar binnen. Gearmd gingen ze naar binnen, want ze wilden elkaar niet loslaten. Ze douchten samen. Voor Ankie was het de eerste keer dat ze met een man douchte. Ze vond het heerlijk. Nog heerlijker was het toen hij haar waste. Nog nooit had een man dat gedaan. Voorzichtig waste hij haar zere heup. Uitgebreid waste hij haar kutje en aangename prikkels schoten door haar heen. Ze hield van hem. Ze wilde hem toebehoren. Naakt liepen ze de slaapkamer in. Hij ging naast haar liggen steunend op zijn ene arm.

Toen boog hij zich naar haar toe. Zijn lippen beroerde haar lippen. Kleine kusjes volgden. Zachtjes zei hij: “Ankie, ik hou van je.” Voor ze kon antwoorden was zijn mond al weer op de hare. De begeerte sloeg toe. Hij kuste haar hals en likte haar oorlel. Haar tepels waren gezwollen. Zijn lippen streken er over heen. Hij zoog op haar tepel. Zijn tong ging door het dal tussen haar borsten. Hij liefkoosde haar borsten en kuste opnieuw haar lippen. Hij vond zijn weg naar beneden. Hij likte haar navel. Heel voorzichtig streelde hij haar zere heup. Maar er was geen pijn meer. Ankie voelde geen pijn meer, want liefde laat soms alle pijn verdwijnen. Langzaam bracht hij zijn gezicht naar haar kutje. Hij rook haar en het wond hem alleen nog maar meer op. Toen hij voorzichtig haar schaamlippen spreidde, zag hij hoe nat ze was. Het puntje van zijn tong beroerde haar klitje. Een schokje ging door haar heen. Hij kuste de binnenkanten van haar dijen en zijn hand streelde haar benen. Terug naar haar kutje. Rob ging languit tussen haar benen liggen. Een hand speelde met haar borsten, de ander bracht hij naar haar gezicht. Ze pakte zijn hand en zoog op zijn vingers. Eenmaal keek hij op en zei: “Ik heb nog nooit zo erg naar een vrouw verlangd. Ik hou van je.”

Toen Ankie dit hoorde brandden er tranen in haar ogen. Ze vond het zo geweldig om niet alleen te horen, maar ook tot in het diepst van haar vezels te voelen hoe hij naar haar verlangde. “Ik wil altijd bij je blijven. Ik hou zo ontzettend veel van je.”

Langzaam kwam hij weer omhoog. Hij wilde in haar zijn. Ankie probeerde haar benen verder te spreiden, maar dat ging nog niet. “Ga op je rug liggen,” zei ze. Toen ging ze languit op hem liggen. Ze hoefde haar benen nu slechts lichtjes te spreiden. Hij duwde zich in haar. Ze was zo nat en zo warm.

Ankie voelde zijn harde pik in haar. Ze bewoog haar lichaam zodat ze hem diep in zich voelde. Toen keken ze elkaar aan. Ankie’s gezicht vlakboven de zijne. Ze bewogen niet. Ze lagen stil en keken diep in elkaars ogen. Toen kuste ze hem. Hun tongen vonden elkaar. De sfeer was zo erotisch. Hun monden lieten elkaar los. Weer keken ze elkaar diep in de ogen. Ankies maakte voorzichtig draaiende bewegingen met haar onderlichaam. Ze voelde geen pijn. Zachtjes ging ze door. Ineens was daar een orgasme. Spontaan. Ze kneep haar ogen dicht. Het was als een golf die plotseling over het strand rolde. Onverwacht. Zo was haar orgasme. Rob bleef stil liggen en toen Ankie weer tot rust gekomen was en ze haar hoofd naast zijn hoofd had gelegd, zei hij: “Je bent van mij. Ik zal er altijd voor je zijn. Je bent zo geweldig, zo lief. Ik hou van je.”

Voorzichtig bewoog hij zich in haar. Bewust van het feit dat hij haar pijn kon doen. Maar dat gebeurde niet. Heel zachtjes bewoog hij zich in haar. Hij voelde zijn pik harder worden. Hij voelde hoe Ankie haar kutspieren samentrok alsof ze hem wilde melken. “Ik kom bijna,” zei hij. Ankie bracht haar gezicht weer boven de zijne. “Kom maar, liefste, kom maar.” Toen vulde hij haar met zijn zaad. Ankie keek in zijn gezicht toen hij klaar kwam.

Lange tijd bleven ze zo liggen. Toen zij eindelijk voorzichtig van hem afging, druipte zaaddruppels op het bed. Het was geen wilde sex. Het kon geen wilde sex zijn. Maar sex zo liefdevol had Ankie nog nooit ervaren.

De dagen die kwamen waren verrukkelijk. Niet eens omdat ze veel deden, maar vooral omdat ze samen waren. Aan het eind van het weekend moest er wel gesproken worden.

Rob vroeg haar of zij bij hem wilde komen wonen. Natuurlijk wilde ze dat.

Eenmaal weer thuis regelde Rob een verhuisbedrijf. Ankie mocht er uiteraard wel bij zijn, maar het sjouwen deden de mannen. Veel van haar spulletjes verdwenen in ‘haar’ studiekamer en wat ze echt niet meer kon gebruiken, ging naar de Kringloper. Rob was veel bij haar. Slechts af en toe had hij een vergadering. Ankie wist dat dat dan met de CEO van zijn bedrijf was. Haar heup was volkomen genezen. Plagend had ze gezegd: “Rob, we kunnen nu alle standjes weer doen.” Vaak waren ze in hun paradijsje. Dan genoten ze van de prachtige natuur en zwommen er. Ook ‘s winters ja, want het bad had verwarming.

Rob gaf haar alle ruimte om te studeren. Hij gaf haar een kamer. “Jouw studiekamer,” zei hij., “maar niet jouw slaapkamer.”

Hij bracht haar met de auto naar college. Terug nam ze meestal een taxi, omdat de eindtijden nooit echt bekend waren.

Rob en Ankie waren gelukkig met elkaar. Hun liefde groeide. Hun band werd steviger.

Ooit kreeg een pizzeria een telefoontje. Het was Ankie die de pizza ging bezorgen. Ze moest achterom. Ze zag een zwembad, een tuin en een man. En daarmee begon haar geluk!