Jesse - 6

[i[ Wow, bedankt voor de geweldige reacties op deel 5. En niet alleen de reacties, ook de gekregen cijfers! Man ik ben blij dat het verhaal jullie bevalt. Hopelijk genieten jullie ook van het volgende deel![/i]

Als een gek ben ik aan het fietsen, ik moet me echt haasten! Bezweet kom ik thuis aan en ren buitenom naar mijn slaapkamer. Snel werp ik een blik op de tijd. Tijd om te douchen heb ik eigenlijk niet maar het is wel zo fris dus ik besluit snel te douchen. Dan maar iets te laat denk ik bij mezelf.
Twintig minuten later zit ik in sportkleding met ingepakte sporttas weer op de fiets. Ja, ik had ook met mijn nieuwe auto kunnen gaan maar wil vanmiddag toch ook nog bier drinken! Wederom ga ik op mijn trappers staan en fiets als een malloot naar de korfbal.

Op de vereniging ga ik direct aan de slag, Praat gezellig met Jan en alleman terwijl ik help met het terras en daarna achter de bar. Uiteindelijk is het half elf als ik met een kop koffie en een pistoletje kaas aan de bar ga zitten. De eerste kinderen van de C1 zijn er al. Straks mag ik ze coachen en heb er zin in. Begin van de middag speel ik bij de A2 om daarna reserve te zitten bij de A1. Daarna spelen het tweede en eerste ook nog thuis! Daarna is het met zijn allen hier eten met aansluitend een pubquiz. Godzijdank heb ik me dit keer niet bemoeid met de organisatie en kan ik gewoon samen met mijn vrienden genieten van een biertje. Vandaag zijn de laatste wedstrijden van het veldseizoen en volgende week beginnen de trainingen in de zaal. Aangezien ik straks naar Oostenrijk ga heb ik wel al besloten niet mee te doen met de aankomende oefenwedstrijden en de daaropvolgende wedstrijden. Trainen ga ik natuurlijk wel al zal ik wel extra voorzichtig zijn om een blessure of zo te voorkomen want dat zou natuurlijk zonde zijn vlak voor mijn opleiding als skileraar.

‘Hey broertje!’ Ik kijk op vanuit mijn gedachtes en zie Max, één van de jongens van de C1. Ja, ook de kleine ettertjes noemen mij broertje. ‘Hey Max, zin in de wedstrijd?’ Enthousiast knikt hij. Ik sta op en volg hem naar buiten waar zowaar alle kinderen al klaar staan. Op het veld waar we zo spelen is het bijna rust, dus neem ik de kinderen mee zodat ze tijdens deze rust alvast een balletje kunnen schieten. Daarna neem ik ze mee naar een kleedkamer voor een praatje. Ik maak de opstellingen bekend en geef aan waar ik wil dat ze vandaag op letten. Ze luisteren allemaal aandachtig en kunnen bijna niet stil zitten van de spanning. Mijn natuurlijke evenwicht zorgt er wel voor dat ze stil blijven. Toch houd ik het kort en al snel lopen we weer buiten. Ik laat ze lekker warmlopen en zie dan Sander op me afkomen. ‘Hey broertje, je hebt dus gescoord gisteren?’
Ik lach naar hem. ‘Wil je het echt weten?’
Ook Sander begint te lachen en geeft een klap op mijn kont. ‘Hopelijk heb je hier geen last van tijdens je wedstrijd!.’
Hoofdschuddend lach ik. ‘Niet dat je het ook maar ene moer aangaat maar vooralsnog is mijn kont een uitgang en geen ingang.’
We lachen er samen om en dan richt ik mijn volle aandacht weer op de C1.

…

Terwijl ik mijn blaas leeg op het toilet veeg ik het zweet van mijn voorhoofd. De wedstrijd die ik zojuist speelde in de A2 was spannend. We moesten tegen de nummer 1 terwijl de A2 zelf op de 4e plaats staat. De wedstrijd hebben we zowaar gewonnen. Hoewel korfbal een teamsport is en de winst een teamprestatie was durf ik wel te zeggen dat we hebben gewonnen omdat ik speelde. Mijn schot zat vandaag erg mee waardoor ik er 7 heb gescoord. We waren natuurlijk allemaal superblij met de prestatie maar ik ergerde me dood aan Bas. Die stond natuurlijk vanaf de eerste minuut langs de kant en keek continu minachtend naar me. Buiten gehoorafstand van anderen wist hij me nog even mee te geven dat ik beter op mijn plaats was in de A2 volgens hem. Na de wedstrijd liep hij het veld op om in te schieten met de A1. Ik liep naar hem toe, snoof, en had gezegt dat ik zeker wist dat hij voor het eind van de wedstrijd gewisseld zou worden omdat hij het niveau niet zou aankunnen. Direct liep hij hard met zijn schouder tegen mij aan en had me daarna genegeerd.

Ik ga naar het veld en neem plaats naast de andere reservespelers in de dug-out. Rick, ook een speler van de A2 zit naast me. Rick is een wat teruggetrokken jongen, hij is ongeveer 1.70 schat ik. Bruin half lang haar en draagt een bril. Hij is tenger maar wel razendsnel. Het is eigenlijk een beetje een nerd. Niet dat ik wat tegen hem heb of zo maar ja, ik krijg gewoon niet echt hoogte van hem of zo. Hij staat wel vaak met ons een biertje te drinken na wedstrijden maar is dan wel stil. Als hij wat zegt zijn het vaak wel droge opmerkingen waar ik altijd erg om moet lachen. Wat wel opmerkelijk is, maar overigens door iedereen is geaccepteerd, is dat hij nooit doucht na een training of wedstrijd op de vereniging. Eigenlijk heb ik hem dus ook nooit naakt gezien…

Ik sla hem op zijn knie. ‘Zo Rick, je hebt net goed gespeeld man. Hoeveel had je er nou gescoord? Drie ofzo?’
‘Dank je Jesse, het waren er vier.’ Zegt hij kalm terug. Dan werp ik een blik op het scorebord. De A1 staat achter met 4 doelpunten met nog 12 minuten op de klok (van de eerste helft). Zwijgend volg ik de wedstrijd en grinnik af en toe om onze coach die zich weer helemaal staat op te winden. Hoewel het jammer is dat ze achterstaan ben ik toch blij dat Bas nogal moeite heeft met zijn tegenstander. Hij komt amper goed vrij om een goed schot te lossen en onder de korf is zijn tegenstander hem ook de baas. Bas staat bij Chris in het vak en het is duidelijk dat hij zich ergert aan hem. Wanneer er nog 5 minuten te spelen zijn en Bas weer een doelpunt doorlaat slaat de coach uit frustratie tegen de zijkant van de dug-out.
‘Coach, als we deze wedstrijd willen winnen moet je zo snel mogelijk een wissel brengen in Chris zijn vak.’
Geërgerd kijkt de coach me aan. ‘Dat zou ik ook zeggen als ik jou was.’
Even schud ik mijn hoofd. ‘Je moet Rick inbrengen voor Bas.’ De coach kijkt me verwonderlijk aan en ik voel Rick zijn ogen op mij branden. ‘Rick is snel, is vandaag goed op schot en Bas kan zijn tegenstander niet aan.’ Vervolg ik snel.
De coach draait zich om, bestudeerd nogmaals het betreffende vak en plots draait hij om. ‘Rick, warmlopen.’ Zegt hij gedecideerd.
Ik kijk naar Rick, grijns en geef een knipoog. ‘Dit is je kans, pak hem.’ Duidelijk zie ik Rick slikken maar dan staat hij op en begint aan een warming up.

Tijdens de rust moet Rick mee voor een praatje in de bespreekruimte. Ondertussen sta ik met de andere reserves rustig een balletje te schieten. Op het moment dat ze weer de bespreekruimte uitkomen kijk ik nieuwsgierig toe. Bas zijn gezicht is rood en is duidelijk boos, ik grijns. Wanneer ze het veld opkomen loop ik naar Rick. Ik geef hem wat tips en aanwijzingen. Dan wenk ik Chris erbij en geef hem ook nog wat tips. Al snel fluit de scheidsrechter als teken dat iedereen zich weer moet opstellen. Op mijn gemak loop ik naar de dug-out en ga weer zitten. Bas is nergens te bekennen... In de eerste minuut rent Rick als een bezetene rond, ik grijns maar sta snel op en zodra de bal in het andere vak is wenk ik hem bij me. ‘Let op je tempo, wissel af, niet alles op zo’n hoog tempo, verras je tegenstander.’ Rick knikt maar rent weer terug het vak in want de bal komt eraan. Blijkbaar heeft hij geluisterd want hij doseert nu beter. Plots versnelt hij en maakt een mooie wijkbal, hij staat vrij en komt tot schot en BAM! Hij zit erin. Iedereen juicht en ik roep hem nog even bemoedigend na. Dan ga ik weer in de dug-out zitten.

Langzaam wordt het gat kleiner met de tegenstander al kost het ze veel moeite. Als er nog 8 minuten te spelen zijn maakt Chris een rare beweging waardoor hij door zijn enkel gaat. Hij kermt het uit van de pijn en direct kijk ik naar de coach. Hij knikt, ik weet genoeg. Snel trek ik mijn trainingspak uit en begin ik een snelle warming up terwijl de coach zich over Chris ontfermt. Al snel is het duidelijk dat Chris niet verder kan en de coach roept mijn naam. Ik wissel mijn inloopshirt voor mijn wedstrijdshirt terwijl Chris naar de kant wordt geholpen door de coach en Sander. Even later wordt de wedstrijd hervat en sta ik met Rick in de verdediging. Dana krijgt een vrije bal toegewezen en ze scoort hem, hierdoor wisselen we van vak en kom ik dus in de aanval. We staan gelijk, nog 3 minuten. Direct roep ik ons vak bij elkaar en straal rust uit. ‘Nu geen gekke dingen doen, we houden onze rust en zetten een goede aanval op. Ik ga naar de korf voor de rebound. Meiden, jullie nu even ondersteunend en Rick… Jij schieten. Niet de eerste de beste kans maar zoek een goed schot uit. Oké?’
We geven elkaar een high five en dan onderschept Sander de bal en komt deze onze kant uit. We positioneren ons direct goed en we spelen de bal rond.

Zodra ik onder de korf sta komt er een schot van Rick, deze mist doel maar gelukkig heb ik hem. We spelen weer open en zoeken naar de volgende kans. Dit maal schiet één van de dames en ook deze weet ik weer af te vangen. De heer van Rick is afgeleid, Rick loopt handig van hem weg en komt in een goede schotpositie. Ik gooi de bal strak naar hem toe en roep ‘SCHIET!’. Rick maakt een prachtig schot en ditmaal is die raak. We juichen hard en de coach gaat helemaal uit zijn dak. Het vak van Sander en de rest weet het dicht te houden en Sander weet opnieuw de bal te onderscheppen. Aan ons de taak om een hele lange aanval op te zetten. Want zo lang de tegenstander de bal niet heeft kunnen ze ook niet scoren.

Plots fluit de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd. We zijn allemaal uitgelaten want we hebben de wedstrijd gewonnen! We vliegen in elkaars armen alsof we kampioen zijn geworden…
Wanneer de rust is wederkeert lopen we het veld af richting de kantine. Net voordat ik de kantine inloop kijk ik opzij en zie Bas op zijn fiets springen en wegfietsen. Wat een loser! denk ik bij mezelf.

Na een tijdje zie ik mijn coach aan het veld staan waar het 2e hun wedstrijd speelt. Diegene waarmee hij stond te praten loopt net weg en snel ga ik naar hem toe. ‘We gaan je missen Jesse.’ Zegt hij gemeend zodra hij me ziet.
‘Ik ga jullie ook missen coach, maar ik denk dat jullie je wel redden in het zaalseizoen.’
De coach zucht luid.
‘Als ik jou was coach, zou ik Rick een goede kans geven. Laat hem oefenwedstrijden meedraaien. Ik denk dat hij beter in het team past dan Bas.’
‘Hm, Bas is veelzijdiger en dan voornamelijk fysiek sterker.’
‘Dat is waar…. Wacht even, niet weg gaan.’ Direct loop ik op een drafje naar de bar en kom even later terug met een pen en een bierviltje. De coach kijkt me vragend aan.
“Sander, Rick, Sanne & Brigit”. Daaronder schrijf ik “Chris, Mark, Dana & Claudia.”
Dan geef ik het viltje aan de coach. ‘Zo zou ik het het eens proberen.’ Dan draai ik me om en zoek de rest op.

…

Na de pubquiz, welke mijn clubje triomfantelijk heeft verloren, ga ik licht aangeschoten huiswaarts. Rick, wie nogal lang is gebleven voor zijn doen, vertrekt tegelijkertijd met mij. Uit zijn lichaamstaal lijkt het alsof hij wat wil zeggen maar toch zwijgt hij. Lang heeft hij niet want hij moet een hele andere kant op als ik straks. Na drie minuten komen we op de plek waar hij rechts moet en ik links ga. ‘Nou Rick, ik zie je dinsdag bij trainen weer!.’ Ik steek ondertussen mijn hand al op als afscheid en wil afslaan. ‘Jesse, wacht.’ Direct rem ik en als we beiden zijn gestopt kijk ik hem vragen aan. ‘Bedankt voor vanmiddag, als jij niks had gezegt had ik nooit ingevallen vandaag.’ Hij zegt het zacht, lijkt wel alsof hij bang is voor mijn antwoord. Maar ik begin te lachen. ‘Rick, je hoeft me nu niet te bedanken, dat kan je beter binnenkort doen.’
‘Hoezo?’
Ik geef hem een knipoog. ‘Daar kom je nog wel achter.’ Dan stap ik weer op en fiets weg. Nog één keer kijk ik over mijn schouder. ‘Tot dinsdag!’
‘Tot dinsdag Jesse!’ roept hij terug.

…

Zondagmiddag, ik ben klaar met werk. Het was een saaie dag met weinig klanten. Joris had zich ziek gemeld dus helaas was hij er ook niet. In gedachten verzonken loop ik naar mijn nieuwe Volvo en neem plaats. De envelop welke ik in mijn hand heb gooi ik op de bijrijdersstoel. De derde alweer, die vent heeft het dus nog niet opgegeven. “Ik verlang naar je en weet dat je over mij droomt. Kusjes D”
Ik rij de parkeerplaats af en rij richting huis. Plots komt er een auto van links maar die geeft me wel voorrang. Ik rij rustig door en de auto rijdt achter me aan. De auto blijft opmerkelijk lang achter me rijden, zo lang dat het op gaat vallen. Door de duisternis en de koplampen van de auto kan ik niet zien wie erin rijdt. Het is volgens mij een grijze Ford Focus. Achtervolgt hij mij? Niet veel later kom ik thuis aan. Zodra het kan rem ik af en druk ik op de knop van de afstandsbediening zodat het hek opengaat. De Ford was ook langzamer gaan rijden maar hij geeft weer gas en gaat me voorbij. Ik kijk hem na en schud mijn hoofd. ‘Het zal wel niks zijn.’

Eenmaal binnen kijk ik op mijn telefoon. Wat ik zie verbaasd me! Ik heb een berichtje van Marnix. “Hey Jesse, hoe is het?” Even twijfel ik wat ik moet doen. Moet ik nu doodleuk gaan terug appen nadat hij weet ik het hoe lang niet van zich laat horen en ik hem heb zien tongen met een meid! Ik plof neer op de bank en kijk opnieuw naar mijn telefoon en ik besluit te doen alsof mijn neus bloed. ‘Hey Marnix, goed, net gewerkt. En met jou?? Lang niks van je gehoord.”
Direct appt hij terug. “Ja, ook goed met mij. Ik wilde alles op een rijtje zetten. Sorry”
“Oké” app ik kort.
“Zullen we binnenkort wat gaan doen samen?”
‘Hm, ik moet werken komende week”
“En zondag dan? Moet je volgende week zondag werken?”
“Nee”
“Zullen we dan zondag wat gaan doen?”
“Wat heb je in gedachte?”
“Nou, ik wil nog even gaan shoppen, heb echt wat nieuwe broeken nodig.”
Pff, denk ik bij mezelf. Heeft hij daar dan geld voor? En heb ik hier wel zin in? Toch ben ik wel nieuwsgierig of hij gaat opbiechten van die ene meid.
“Ik denk dat ik niks anders te doen heb dan. We houden wel contact oké?”
“Is goed.” krijg ik terug.
Ik kan het nog altijd afzeggen. Ik sta op en ga naar mijn slaapkamer, eerst douchen…

Na een uitgebreide douche waarin ik alles weer netjes heb geschoren en vervolgens wat makkelijke kleren heb aangedaan pak ik mijn telefoon. Marnix heeft een afbeelding gestuurd staat er op mijn scherm. Ik ontgrendel het scherm en open de chat. Ik klik op de foto en zie een knalrode boxershort met de contouren van zijn stijve pik duidelijk zichtbaar. Direct voel ik het bloed stromen naar mijn eigen lul en tik snel. “hm lekker. Heb je nog meer foto’s?” Direct krijg ik nog een foto. Wederom zijn stijve leuter in zijn boxer maar nu ook het ontbloten bovenlijf en zijn gezicht erboven. Dit verbaasd me want hij was toch zo schuw? Ik besluit hem te testen. “Hm, nog lekkerder! Als je deze foto ook nog zonder boxer hebt sta ik niet meer voor mezelf in.” Direct krijg ik nog een foto die precies voldoet aan mijn vraag. Hij helemaal naakt, inclusief gezicht en zijn stijve leutertje. “Pff, ik kan niet wachten tot zondag!” app ik maar en berg mijn telefoon weer op.

…

Zondag, het was een week zoals normaal. Gewoon werken en korfballen. Joris had een flinke griep te pakken en die heb ik dus de hele week niet gezien. Tot mijn verbazing heb ik trouwens geen nieuw kaartje gehad van die vent. Zou hij het eindelijk hebben opgegeven? Gisteren hadden we een korfbalvrije zaterdag. Heb heerlijk geluierd en ben al gaan inventariseren of ik nog dingen moet kopen voor mijn aankomende avontuur in Oostenrijk. Eigenlijk heb ik alles al behalve een zonnebril. Mijn huidige zonnebril is aan vervanging toe aangezien de pootjes helemaal lam zijn. Straks ga ik naar de stad waar ik heb afgesproken met Marnix. Hij moest nog een bezoek aan zijn oma plegen dus we hebben gewoon daar afgesproken. Ik twijfel of ik hem moet aanspreken op het feit dat ik hem heb zien staan zoenen met een meisje. Ach, zelf heb ik natuurlijk die nacht seks gehad met Joris, ik vraag me af of ik dat had gedaan als ik hem niet had gezien….

Ik stap in mijn prachtige auto waar ik steeds blijer van word. Hij rijdt heerlijk! Heel de week ben ik er al mee naar mijn werk gegaan, eigenlijk tegen mijn principes aangezien ik ook prima kan gaan fietsen. Maar het regent al de hele week en waarom zou je jezelf nat laten regenen als je ook met de auto kan? Maar goed, echt lekker weer om te gaan shoppen is het nog steeds niet maar ik heb een paraplu bij me dus het komt wel goed. Na vijf minuten rijden valt het me plotseling op dat die grijze Ford weer achter me zit. Waar komt die opeens vandaan? Ik test hem door af te slaan, ja, hij volgt me. Een benauwend gevoel besluipt me. Ik geef extra gas en sla weer een nieuwe weg in. Hij blijft me volgen. Wat moet ik doen? Terug op de N-weg rij ik 80. Verderop is een klein inhammetje waar je kan staan als je pech hebt. Zo laat mogelijk rem ik hard af en stuur mijn auto handig het inhammetje in. Er is maar plaats voor één auto dus die Ford is genoodzaakt door te rijden. Hij passeert en ik kijk opzij. Oude man, grijze haren, hij komt me bekend voor maar ik kon het niet goed zien. Zodra er een gaatje is vervolg ik mijn weg.

Gespannen vervolg ik mijn weg, volgens mij heb ik hem afgeschud. Ik kom bij de parkeergarage en rij naar binnen. Nadat ik mijn auto heb geparkeerd stap ik uit en kijk rustig om me heen. Geen spoor van die Ford. Ik besluit naar de uitgang te lopen en kijk ondertussen op mijn telefoon. Nog geen bericht van Marnix. Ik loop alvast naar het tentje waar we een paar weken geleden ook koffie heb gedronken. Zodra ik binnenloop lijkt het hier wel verlaten zo rustig als het is. Ook Marnix is er nog niet. Nadat ik mijn jas heb uitgedaan en aan een tafeltje ben gaan zitten pak ik mijn telefoon tevoorschijn om Marnix een berichtje te sturen. Precies op dat moment komt hij binnen en ziet me direct zitten. Hij lacht naar me en komt op me af. Ik kan het niet helpen, ik was gewoon vergeten hoe mooi hij kan zijn, die prachtige glimlach, ik smelt bijna weg. Al snel zitten beide heerlijk aan een bakje koffie en praten over koetjes en kalfjes. Het lijkt gewoon alsof ik hem al jaren ken. Nu besef ik me weer waarom hij mijn hart op hol heeft laten slaan. Na nog een tweede bak koffie oppert hij om toch maar eens te gaan shoppen omdat hij echt nieuwe broeken nodig heeft. De ober komt al snel en vraagt of we apart af rekenen of alles samen. ‘Alles samen alstublieft’ zegt Marnix en kijkt daarna mij aan. Automatisch pak ik mijn bankpasje tevoorschijn en reken af. Terwijl we onze jassen aantrekken en onze paraplu’s pakken om het weer buiten te trotseren besef ik me opeens dat ik weer betaald heb…

Eerst gaan we opzoek naar een nieuwe zonnebril voor mij. Aangezien het niet echt de tijd van het jaar is om een zonnebril te kopen is het even zoeken maar uiteindelijk heb ik een mooie zwarte zonnebril gevonden waarvan ook Marnix vindt dat hij me prachtig staat. Even later lopen we een H&M binnen. ‘Hier boven is de mannen afdeling.’ Zegt Marnix tegen me. Naast elkaar gaan we op de roltrap staan. ‘Er is geen kip hier.’ Zeg ik zinloos tegen Marnix. ‘Lekker toch, loopt er ten minste niemand in de weg.’ Nog even kijkt hij om zich heen en opeens voel ik zijn hand op mijn kont en hij knijpt er zacht in. ‘Ik heb over je gedroomd.’ Fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach even naar hem maar doe zelf niks. Plots haalt hij zijn hand weg omdat hij iemand ziet. We lachen even en beginnen dan de zoektocht naar een leuke outfit voor Marnix. Gezellig kletsend zoeken we het één en ander uit. Nadat we een aantal broeken, shirtjes en truien hebben gevonden gaan we op zoek naar de paskamers. ‘Hierachter, daar is het altijd rustig.’
‘Alsof hier zo druk is.’ Zeg ik wijzend naar 10 meter verderop.
‘Kom nou maar.’ Zegt hij met een mysterieuze glimlach op zijn gezicht.
Al sjouwend lopen we naar de pashokjes achterin en inderdaad, er is hier niemand anders. Marnix pakt het achterste hokje en ik geef alle kleren die ik voor hem draag aan. Dan draai ik me om en ga zitten op een stoel.
Even later stapt hij in een setje uit het pashokje en ik schud mijn hoofd. ‘Dat had ik anders voorgesteld.’
‘Ja, inderdaad.’ Beaamd hij en loopt het hokje weer in.
Het volgende setje staat hem prachtig en ik steek mijn duim op. Hij lacht en gaat het hokje weer in. Zo gaat het wel even door want we hebben echt veel. Uiteindelijk is de keuze gevallen op 3 broeken, 3 shirts en 1 trui.

Terwijl ik nog steeds wacht hoor ik Marnix opeens vanuit het hokje. ‘Jesse, kan je even helpen?’ Niets vermoedend sta ik op en loop naar hem toe, ik schuif het gordijn opzij en Marnix heeft enkel een boxershort aan, dezelfde rode boxershort als op de foto’s die hij vorige week stuurde. Hij pakt me bij mijn arm en trekt me het hokje in. Direct kussen zijn lippen de mijne en voel ik zijn tong binnendringen. Compleet verrast laat ik hem toe en we raken verstrengeld in een tongzoen. Hm, wat zoent hij toch heerlijk. Zachtjes komt er een kreun uit mijn mond waardoor Marnix direct de zoen verbreekt. ‘sst’
Ik glimlach en kus hem opnieuw, ik sla mijn armen om zijn middel en druk hem tegen mij aan. Met één hand ga ik onder de rand van zijn boxer en kneed zijn bil. Al zoenend verplaats ik mijn hand naar voren en pak zijn harde besneden lul vast en trek hem zacht af. Plots stopt hij met zoenen, nee niet stoppen denk ik bij mezelf, ik wil je tong! Maar Marnix zakt door zijn knieën en met grote ogen kijk ik toe hoe hij aan mijn riem en broek zit te pulken. Al snel heeft hij alles los en trekt in één keer mijn broek en boxer naar beneden. Mijn fier overeind staande lul schiet tevoorschijn en direct pakt hij hem vast. Even kijkt hij me aan, zijn blik is geil maar tegelijkertijd lijkt het alsof hij twijfelt, dan kijkt hij naar mijn lul en plots omsluiten zijn lippen mijn eikel. Ik zoek steun tegen de muur van het pashokje, mijn benen worden week van het genot. Jemig, als dit zijn eerste keer is hoe doet hij het dan als hij ervaren is!. Zijn tong bewerkt mijn eikel vliegensvlug terwijl hij me aftrekt en met mijn ballen speelt. Veel sneller dan ik zou willen voel ik mijn orgasme opborrelen en geef snel aan dat ik ga komen. Direct stopt hij en gaat weer staan. We zoenen opnieuw maar nu kort. ‘Kom, we gaan afrekenen en dan naar huis! Ik wil je!’
Enigszins teleurgesteld trek ik mijn broek omhoog. Hij heeft gelijk, dat weet ik, maar toch…

Een paar minuten later komen we bij de kassa, nog snel geeft hij me een knipoog en geeft dan de kleren aan de verkoopster. Terwijl we rustig staan te wachten hoe ze de anti diefstal dingen eraf haal (geen idee hoe die dingen echt heten) en de kleren netjes opvouwt en in een tas stopt valt het mij op dat Marnix een beetje om zich heen staat te kijken. De verkoopster kijkt naar Marnix en zegt dan. ‘Bij elkaar is het €322.96 meneer. Wilt u pinnen?’
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is kijkt Marnix me aan en dan naar de pinautomaat en weer terug. Nog steeds maakt hij geen aanstalten om zijn bankpasje te pakken. Verwacht hij nou dat ik betaal? Mijn mond gaat iets open, ik wil wat zeggen maar ik kom niet op de juiste woorden. De verkoopster kijkt verbaast van Marnix naar mij en weer terug. Ik schraap mijn keel en kijk de verkoopster aan. ‘Zijn kleren, hij betaald.’ Dan draai ik me om en loop weg. ‘Jesse, wacht!’ roept Marnix en ik kijk om. ‘Wil jij betalen voor me?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Waarom zou ik?’
Plots krijgt Marnix een woeste blik in zijn ogen maar hij zegt niks. Hij draait zich om naar de verkoopster. ‘Mijn excuses mevrouw, er is een misverstand.’
‘Dat snap ik.’ Zegt de verkoopster behoorlijk geïrriteerd terug.
What The Fuck overkomt me denk ik. Ik voel een woede in mij opkomen die ik nog nooit eerder heb gevoeld. Ik bal mijn vuisten en voel mijn eigen nagels priemen in mijn handpalm. Om mezelf in de hand te houden loop ik weg, naar de roltrap en ga lopend naar beneden. Zonder mijn paraplu op te zetten loop ik de stromende regen in en draai me om. Ik wacht op Marnix.

Even later komt hij naar buiten met een boze blik. ‘Waarom betaalde je niet?’ Zijn toon is boos. Even bijt ik op mijn tanden. ‘Waarom zou ik in godsnaam meer dan €300,- aan kleding voor jou kopen?’
‘Je wil toch seks?’ zegt hij net te hard waardoor een passant verbaasd omkijkt maar wel doorloopt. Op dat moment beginnen de kwartjes te vallen, hij wil niet mij, hij wil mijn geld! Tot nu toe heb ik alles voor hem betaald en hem zelfs geld geleend! Ik snuif, geef hem een minachtende blik. ‘Als hoer ben jij echt geen €300,- waard. Maximaal €10,-‘
Marnix stapt op me af en geeft me een duw met twee handen, maar om mij omver te krijgen is dat bij lange na niet genoeg dus direct duw ik hem en hij vliegt een paar stappen achteruit. Onmiddellijk komt er een beveiliger van de H&M tussen ons in staan. ‘Ophouden!’
Ik herpak me, kijk naar de beveiliger. ‘Mijn excuses meneer, ik ga al weg.’
Ik raap mijn paraplu op van de grond, klap hem open en loop zonder om te kijken met de paraplu boven mijn hoofd weg.

[i]Genoten van dit deel? Ik hoop het wel. Volgende week deel 7!! Laat je nog een reactie achter?[/]