Jesse - 7

Zondagochtend, twee weken na het voorval met Marnix. Afgelopen nacht heb ik erg slecht geslapen maar desondanks zit ik vol met energie. Hardlopend door de bossen ben ik bezig met een van te voren uitgestippeld parcours van 10 kilometer. Al rennend probeer ik wat van mijn overtollige energie kwijt te raken en probeer tegelijkertijd mijn hoofd leeg te maken dus laat ik nog even de afgelopen twee weken de revue passeren.

Marnix had me nog gebeld toen ik in mijn auto onderweg naar huis zat maar ik had niet opgenomen. Eenmaal thuis had hij mij meerdere appjes gestuurd waarin hij dreigde mijn leven kapot te maken door overal rond te bazuinen dat ik seks met hem wilde. Ik reageerde door alleen een foto naar hem te sturen, de foto die hij een week eerder naar mij stuurde waarin hij compleet naakt met een stijve lul op staat en nog even mede gedeeld dat ik nog €200,- van hem krijg. Daarna heb ik niks meer van hem gehoord.

Joris, mijn collega van werk waarmee ik een spetterende nacht heb beleefd, heb ik nog wel mee gesproken. We hebben het erg gezellig op werk maar we hebben besloten er geen gevolg meer aan te geven. Hij wilde niet met een andere “top” naar bed. Of ik top of bottom ben weet ik nog niet maar Joris is zo groot geschapen dat ik bang ben dat ik uitscheur als hij mij ontmaagd.

Op de korfbal is de zaalcompetitie in volle gang. Doordeweeks train ik nog mee met de A-selectie maar wedstrijden speel ik niet aangezien ik donderdag vertrek naar Oostenrijk. De coach kon tijdens de oefenwedstrijden niet beslissen wie mijn vervanger zou worden. Gisteren werd de eerste competitiewedstrijd gespeeld waarin zowel Rick als Bas een helft hebben gespeeld. Uiteindelijk hebben ze gelijkgespeeld en na de wedstrijd heeft de coach het hele team apart genomen in een kleedkamer. Zelf zat ik te wachten in de kantine en was stiekem heel benieuwd wat er allemaal besproken werd. Uiteindelijk was het Sander die als eerste de kantine inkwam en duidelijk mij aan het zoeken was. Zodra hij mij in het vizier kreeg kwam hij naar me toe. “Daar had je echt bij moeten zijn!” had hij lachend gezegt. Natuurlijk werd ik nog nieuwsgieriger en toen bleek dat Rick in de A1 zit en niet Bas. Bas had gevloekt, was boos geworden en ten slotte, met tranen over zijn wangen lopend, ervandoor gegaan. Rick wist zich compleet geen houding te geven al kwam hij wel iets losser toen Bas verdwenen was en door iedereen werd gefeliciteerd. Uiteraard had ik zelf Rick willen feliciteren maar voordat ik de kans kreeg was hij naar huis wegens een familie aangelegenheid. Of zoiets…
De rest van de avond was gezellig en rond twaalven ben ik naar huis gegaan onder luid protest van de anderen aangezien dit mijn laatste zaterdagavond was! Maar ik had gewoon genoeg bier gedronken en wilde niet compleet dronken worden. Dus heb voet bij stuk gehouden en ben naar huis gegaan. Snel in mijn bed gedoken en daarna alleen maar liggen draaien.

Ik lag niet te draaien om Marnix, Joris of de korfbal maar wel om mijn stalker. (Ja, inmiddels noem ik hem een stalker.) De afgelopen twee weken heb ik nog eens 4 enveloppen van hem gehad, kreeg ik hem weer op de app, via een ander nummer welke ik direct heb geblokkeerd, en heb ik hem vaker zien rijden. Toch lijk ik er maar niet in te slagen om erachter te komen wie hij nou werkelijk is. Ik heb getwijfeld om alles te vertellen aan mijn ouders maar ik wil ze niet ongerust maken. Even heb ik ook getwijfeld om naar de politie te gaan maar volgens mij heeft dat weinig zin. Ik heb wel eens naar het programma “Gestalkt”op SBS 6 gekeken maar daaruit blijkt dat je eigenlijk nooit echt bij de politie terecht kan. Ik heb ten slotte alleen maar wat enveloppen en ik weet geeneens wie hij is! Ach, straks ben ik van december tot en met maart weg dus dan moet hij het wel opgeven… Toch?

…

Nog één kilometer, snel verhoog ik nog even mijn tempo. 200 meter voor het einde van het parcours stop ik en spring op naar dezelfde laaghangende tak als altijd en trek mezelf twaalf keer op. Daarna laat ik los en druk nog eens twintig keer op. Dan schiet ik overeind en sprint ik naar huis. In de voortuin stop ik met sprinten. Ik leg even mijn handen op mijn knieën en hijg uit. Zweet gutst van mijn voorhoofd. Na een minuutje doe ik nog even wat rek- en strekoefeningen. Plots hoor ik mijn moeder. ‘Jesse!, wil jij even naar de brievenbus lopen?’ Ik draai me om en steek mijn duim op en loop op een drafje naar de brievenbus. Daar haal ik de post uit en kijk nieuwsgierig door de post. Op één envelop staat met handschrift geschreven “Jesse Haring”, het handschrift komt me bekend voor, het is dezelfde als op de eerdere kaarten die ik heb gehad van “D”. Even twijfel ik maar besluit hem maar direct te openen. In de kaart die in de envelop zit vind ik tot mijn verbazing een briefje van €50,-. Dan lees ik de tekst. “Lieve Jesse, hoewel je me compleet negeert verlang ik nog steeds van je. Misschien denk je dat ik het niet meen? Om te laten zien dat ik het echt meen geef ik je hierbij wat geld. Er is meer als ik je zo kan overtuigen! Liefs D en tot snel!”
De emoties die in mij opkomen kan ik maar moeilijk onder woorden brengen, wat een lef! Wie denkt die “D” wel niet dat hij is! Diep in gedachten loop ik terug naar huis, ik loop naar binnen en wil aan de keukentafel, waar ik de post opgooi, gaan zitten. ‘Jesse!, niet met je bezwete lijf op die stoel!’
‘O, eh sorry mam.’ Ik loop naar de keuken, pak een theedoek en een glas water en loop terug naar de keukentafel. Ik leg de theedoek op een stoel en ga erop zitten. Ik lees de kaart van “D” nog een keer en weet niet wat ik moet doen. ‘Ik ga even naar het toilet Jes.’
‘Prima mam.’ Antwoord ik zacht.

Plots gaat de huistelefoon, ik sta op en zie dat het een onbekend nummer is. ‘Met Jesse Haring’
Een zware mannenstem hoor ik zeggen. ‘Hallo Jesse, fijn dat je opneemt. Heb je vandaag mijn kaart ontvangen?’
Heel even weet ik niks uit te brengen maar het blijft stil aan de andere kant van de lijn dus na een tiental seconden antwoord ik ijzig kalm. ‘Met wie spreek ik?’
‘Met Daddybear, wanneer kan ik je ophalen?’
‘Ophalen?, ik wil helemaal niks van je. Wie denk je wel niet dat je bent?’ Ik verbaas mezelf over het feit dat ik rustig en kalm klink terwijl ik bijna kook van woede.
‘Jij mag mij Daddybear noemen Jesse, maar nogmaals, hoe laat kan ik je ophalen?’ is zijn kalme antwoord.
‘Nogmaals, ik heb geen interesse.’
‘Haha, dat heb je wel, ik heb je wel zien kijken naar me.’
What the Fuck! Denk ik bij mezelf, ik heb naar hem gekeken? Wie is deze zieke geest?
‘Ik wil je geld niet en ik wil jou al helemaal niet!’ Mijn stem klinkt nu harder en wil ophangen maar dan hoor ik hem nog zeggen. ‘Ik heb je net zien hardlopen Jesse, ik word helemaal hard van jouw mooie lichaam. Ik sta om drie uur voor je huis. Tot straks!’
Nog voordat ik wat wil zeggen hangt hij op en staar ik naar de telefoon, opnieuw verzonken in gedachtes. Moet ik dit nu toch maar aan mijn moeder gaan vertellen? Als ik dat doe laat ze me nooit naar Oostenrijk gaan! Na een diepe zucht sta ik op, drink mijn glas in één teug leeg en met de envelop in mijn hand ga ik naar mijn badkamer. Even douchen zal mij goed doen.

Niet veel later stroomt het warme water over mijn naakte lichaam, ik verban die Daddybear uit mijn gedachtes en pak douchegel en begin mezelf te wassen. Ik sluit mijn ogen terwijl mijn handen bij mijn kruis blijven hangen. Ik denk aan Joris, aan ons seks partijtje in zijn bed en al snel ben ik keihard. Ik laat mijn voorhuid rustig heen en weer glijden over mijn eikel. Mijn andere hand gaat naar achteren en ik begin mijn kontje te masseren. Zachtjes kreun ik terwijl mijn wijsvinger steeds meer druk uitoefent op mijn ster. Ja, ik ga het doen, ik ga het proberen! Snel ga ik zitten en trek mijn knieën op. Terwijl mijn ene hand zich ontfermt over mijn harde knots glijden de vingers van mijn andere hand tussen mijn benen. Ik duw mijn wijsvinger in mijn kont en kreun. Even laat ik mezelf wennen voordat ik er een tweede vinger bij ga stoppen. Plotseling wordt er op de deur geklopt. ‘Jesse!, je hebt bezoek!!!’ roept mijn moeder vanaf de gang. Ik zucht, laat mijn vinger uit mijn kont glijden en sta op. ‘Ik kom eraan!’ roep ik terug en draai de kraan dicht. Wel neem ik even rustig de tijd om mezelf af te drogen zodat mijn lul normale proporties kan aannemen.
Wanneer ik helemaal droog ben wil ik mijn boxer pakken maar kom erachter dat ik deze niet mee heb genomen naar mijn badkamer. Dan sla ik maar mijn handdoek om mijn middel en loop naar mijn slaapkamer. Wanneer ik binnenloop kijk ik naar de rug van Rick! Hij kijkt naar buiten en heeft mij nog niet horen binnen komen. ‘Hey Rick!, wat brengt jou hier?’ zeg ik verbaasd. Rick draait zich om en kijkt me aan. ‘De fiets’ antwoord hij droog. Ik glimlach maar blijf hem vragend aankijken. Zijn blik glijdt over mijn hele lichaam. ‘Was het lekker?’ vraagt hij. Ik schrik van zijn woorden, heeft hij me net gehoord? ‘Wat bedoel je?’ vraag ik terug en probeer zo neutraal mogelijk te klinken. Een grijns verschijnt op zijn gezicht. ‘Hardlopen, je moeder vertelde dat je net terug was van een rondje hardlopen.’
‘O, eh ja, ging prima.’ Ik loop naar mijn kledingkast om een schone boxer te pakken. ‘Ik moest trouwens doorgeven dat je moeder weg is maar op tijd terug is om avondeten te maken.’
‘Shit!’ zeg ik, amper horend wat Rick me net vertelde.
‘Vind je het erg dat je moeder weg is?’
Ik kijk om mijn schouder en lach naar Rick. ‘Nee, maar ik heb geen schone boxers meer, liggen in de was.’ Dan kijk ik opnieuw mijn kledingkast in en pak een sportieve joggingbroek. ‘Dan maar zo.’ Mompel ik en laat de handdoek van mijn middel vallen. Terwijl ik mijn joggingbroek aantrek voel ik de ogen van Rick op mijn rug branden. Wanneer ik mijn broek aan heb pak ik een t-shirt en draai me om. Verschrikt draait Rick zich om, voelt hij zich betrapt? Of beeld ik me nu dingen in die er niet zijn?

Met mijn t-shirt aantrekkend loop ik naar Rick die weer naar buiten staat te staren, ik ga naast hem staan en vraag hem: ‘Waar heb ik jou bezoek aan te danken?’
‘Ik wil je bedanken.’
‘Bedanken? Waarvoor?’
‘Nou, omdat ik dankzij jou in de A1 zit nu.’
‘Dat heb je aan jezelf te danken Rick.’
Hij schudt zijn hoofd. ‘Doordat jij ervoor zorgde dat ik mocht invallen zag de coach me pas echt, daarna heb jij in de afgelopen weken continu met mij getraind en heb je me beter gemaakt.’
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, plots draait Rick zijn hoofd en kijkt me recht in mijn ogen aan. ‘Dus bedankt.’
Ik lach het bedankje weg en zeg: ‘Wen er maar niet aan.’
‘Hoezo niet?’
‘Over vier maanden ben ik terug’ zeg ik speels en duw met mijn schouder tegen die van hem. Rick grijnst op zijn beurt. ‘Over vier maanden ben ik beter dan jij, dus dan zit jij in de A2’ en hij duwt mijn terug, iets harder dan ik net duwde.
‘Ik versla jou met mijn ogen dicht.’ Zeg ik terwijl ik snel mijn arm om zijn nek gooi en hem speels naar beneden trek. Rick lacht en probeert zich los te worstelen. Hij is een stuk sterker dan ik dacht en hij weet zich los te wurmen. We belanden in een stoeipartij en vallen op mijn bed. We stoeien door en proberen elkaar te overmeesteren. Maar verrassend genoeg heb ik heel veel moeite met die jongen, wie had dit verwacht! Tijdens het stoeien schuren onze lichamen over elkaar heen en plots voordat ik door heb wat er gebeurd heeft mij in een houdgreep. Met geen mogelijkheid kom ik los. ‘Haha, ik heb je’ roept Rick triomfantelijk en opeens laat hij me los. Verbaasd kijk ik waar hij naar kijkt en mijn ogen worden groot. Ik voel me rood aanlopen als ik zie dat er een enorme tent is ontstaan in mijn joggingbroek. De combinatie van geen ondergoed en de worsteling met, de toch wel knappe Rick, heeft mijn lul doen groeien.
’S So, sorry’ zeg ik hakkelend.
Rick kijkt me aan en zet zijn bril recht. Zonder wat te zeggen komt hij naast me liggen en dan liggen we zij aan zij op onze rug starend naar het plafond. Even is het muisstil en ik ben bang voor wat komen gaat.
‘Komt dat door mij?’ Hij klinkt rustig en kalm.
‘Ik weet niet, ik…’ Ik val stil, maar Rick blijft zwijgen en wacht totdat ik de juiste woorden heb gevonden. Ik besluit om alles op te biechten, uiteindelijk zal ik het toch aan iedereen moeten vertellen?
‘Rick, het komt niet persé door jou of zo maar ik weet niet of ik op jongens of meiden val... Tijd geleden ben ik gaan twijfelen en in de laatste weken heb ik dingen geprobeerd met jongens en ja, eh, dat was wel lekker.’ Het is weer even stil en snel voel ik in mijn kruis en leg mijn lul weer goed. Godzijdank is hij niet meer stijf.
‘Wow, Jesse een homo, dat had ik echt nooit verwacht.’ Wederom klinkt hij kalm en emotieloos. Pff, wat een ongemakkelijke reactie, snel sta ik op en zonder wat te zeggen loop ik opnieuw naar mijn kledingkast en pak een dikke trui en rommel achterin om een geheim pakje sigaretten te pakken. Ik voel dat Rick me volgt met zijn ogen maar ik vermijd zijn blik. Ik loop naar de buitendeur van mijn slaapkamer en stap naar buiten en steek een sigaret op. Ik inhaleer diep en ga dan zitten met mijn rug tegen de muur.

Even later gaat de deur open en stapt Rick naar buiten. Zwijgend gaat hij naast me zitten en na een minuut zegt hij droog. ‘Ik val vandaag van de ene verbazing in de andere.’
‘Hoezo?’
‘Ik wist niet dat je rookte.’
Glimlachend schud ik mijn hoofd. ‘Raar eigenlijk.’ Zeg ik dan.
Nu vraagt Rick op zijn beurt ‘Hoezo?’
‘We kennen elkaar al jaren Rick, maar eigenlijk ken ik je helemaal niet.’
‘Dat ligt denk ik aan mij Jesse. Ik bedoel, ik zie de korfbal als hobby maar jij lijkt er eerder mee getrouwd te zijn.’
Ik kijk opzij en Rick kijkt terug. We kijken elkaar zwijgend aan, weer valt me op dat hij best knap is. Ik druk mijn peuk uit. ‘Waarom ben jij niet zo betrokken bij de club eigenlijk? Ik bedoel je bent een toffe peer en je ligt goed in de groep.’
Rick draait zijn hoofd en kijk weer naar voren. ‘Omdat ik anders ben dan de rest.’
‘Anders?’
‘Nou, ik dacht dat ik de enige was. Maar dat blijkt nu niet zo te zijn.’
Niet begrijpend blijf ik naar hem kijken. Opeens valt het kwartje. ‘Ben jij homo?’
Rick knikt. ‘Ik weet het al heeeel lang.’
Wel honderd vragen komen in mij op maar ik weet niet waar ik moet beginnen.
‘Dit hou je wel voor je toch?’
‘Natuurlijk!’ zeg ik vlug. ‘Douche je daarom nooit na een training of wedstrijd?’
Rick grijnst. ‘Ik douche heus wel hoor.’
Lachend schud ik mijn hoofd en draai mijn blik ook weer naar voren.
‘Ik douche nooit met jullie omdat het zo gegroeid is. Ik was vroeger gewoon altijd bang om een stijve te krijgen. Nu zal dat niet meer zo snel gebeuren maar is het niet raar om dan nu wel opeens te gaan douchen met jullie? Daar komt trouwens bij dat ik ook een leven heb naast korfbal.’
Ik sla hem zacht op zijn been voor zijn opmerking en lachend kijkt hij me aan. We kijken elkaar diep in de ogen, dan kijk ik naar zijn mond en terug en voel de aandrang. Opeens verschijnt een glimlach op zijn gezicht. ‘Ik ga echt niet met je zoenen hoor.’
Ik voel me betrapt en loop rood aan. Rick lacht. ‘Je denkt toch niet dat ik een levende asbak ga tongen.’ Ik lach en sta op, ik reik hem een hand toe en hij pakt hem aan. Ik trek hem omhoog. ‘Kom we gaan naar binnen, mij te koud hier.’

Even later zitten we met een biertje in de woonkamer, we praten gezellig. Rick verteld over zichzelf, dat hij nog twee oudere broers heeft en mede daarom behendig is in stoeien. Ook verteld hij dat hij jaren op Judo heeft gezeten en weet ik wat nog meer. Hij verteld over zijn homo zijn, nooit een relatie gehad of zo maar wel heeft geflikflooid met een vriend van school. Na een paar keer flikflooien belanden ze met regelmaat bij elkaar in bed. Inmiddels heeft die vriend een vaste relatie.
Ik vertel hem over Marnix en wat hij mij flikte. Ik vertel over Joris en waarom dat eenmalig is geweest. Het is gewoon echt gezellig en de tijd vliegt voorbij. Op een gegeven moment kijk ik naar de klok en zie dat het kwart over twee is en dat die Daddybear straks komt. ‘Shit’ zeg ik opeens. Rick kijkt me vragend aan. Even kijk ik hem aan en vertel dan van de kaarten die ik van een mysterieuze “D” heb gehad. Dat ik vandaag opeens op de huistelefoon ben gebeld en dat hij zei dat hij om drie uur mij zou “ophalen”.
Rick hoort mij bijna ademloos aan en vraagt of ik die kaarten nog heb. Ik knik en besluit ze te laten zien. Nadat ik ze van mijn kamer heb gehaald en ze aan hem heb laten lezen is zijn conclusie: “Je hebt een stalker”

‘Wat moet ik doen denk jij?’ Rick kijkt bedenkelijk en zegt dan serieus; ‘Je moet hier mee oppassen hoor.’
‘Wat zou jij doen als je mij was?’
Even denkt Rick na. ‘Bewijs verzamelen, erachter komen wie het is, totdat je genoeg hebt om aangifte te doen.’ Ik schud mijn hoofd en tover een glimlach tevoorschijn. ‘Straks ben ik toch vier maanden weg, hij zal me heus niet naar Oostenrijk volgen.’
Rick kijkt naar de klok en ik volg zijn blik. Kwart voor drie…
‘Ik weet wat, kom, we gaan naar buiten.’

Vijf minuten later staan we bij het hek en nog geen spoor van mijn stalker, Rick heeft voorgesteld dat hij zich verdekt opstelt en alles filmt met zijn mobiel. Ik moet gewoon proberen om zoveel mogelijk informatie uit die vent te halen en hopelijk weten we bewijs te vinden. Snel neemt hij plaats achter een boom met wat grote struiken en check ik of ik hij niet teveel opvalt. Dan kijk ik op mijn horloge, nog twee minuten. Ik begin toch wat zenuwachtig te worden en kijk de straat in. In de verte, ik schat 200 meter zie ik een auto deze kant oprijden, snel draai ik me om. ‘Daar komt hij!’

Ik graai in de zak van mijn joggingbroek om de €50,- te pakken en besef me opnieuw dat ik geen boxer aan heb. Ik kijk naar beneden en mijn lul tekent zich, ondanks dat hij slap is, aardig af. Ik kijk opnieuw naar de naderende grijze auto. Dat moet hem zijn. Een angstig gevoel komt in me op en ik haal even diep adem. De auto mindert vaart en even later komt hij naast me tot stilstand. De man achter het stuur herken ik direct. Hij is een vaste klant bij de Karwei en ik heb hem al vaak geholpen! Omdat ik stoïcijns stil blijf staan gaat het raampje van de auto open. Ik buk iets en kijk door de passagierskant naar binnen. ‘Stap in Jesse.’ Zegt de man gedecideerd terwijl een hand in zijn kruis grijpt. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, ik wilde weten wie je was maar ik wil niks van of met je.’
De blik van de man veranderd, hij krijgt een boze uitdrukking. ‘Jij bent hier, ik ben hier, ik weet dat je wilt en ik wil je nog betalen ook!’
De angst verdwijnt uit mijn lichaam en maakt plaats voor woede. In mijn hand zit zijn “aanbetaling” welke ik door het openstaande raampje gooi. ‘Ik hoef en wil je geld niet, net zo min als ik jou wil. Dus flikker een eind op!’
‘Zo makkelijk kom je niet van me af jongen!’ Hij klinkt eng, een rilling loopt over mijn rug. ‘Rot op!’ is het enige wat ik uit kan brengen. De blik van de man veranderd en plots klinkt hij weer kalm. ‘Ik krijg altijd wat ik wil, misschien niet nu maar zeker binnenkort.’ Na deze woorden gaat het raampje omhoog. Hij blijft me indringend aankijken terwijl hij zijn auto in zijn één zet en vervolgens wegrijd. Ik blijf hem nastaren en draai me om. Mijn hele lichaam trilt van spanning. Ik schrik van Rick als hij opeens tevoorschijn komt.
Rick kijkt bezorgd naar me. ‘Jesse, gaat het?’ Ik staar naar Rick, niet wetende wat ik moet zeggen. ‘Gast, je lijkt wel een spook.’ Hij stapt op me af en omhelst meen ik pak hem ook vast. Langzaam kom mijn harstlag weer tot rust. Na een minuut of twee maak ik me los. ‘Wat een klootzak.’
‘Dat is nog zacht uitgedrukt Jesse, maar ik heb alles op film. Alleen kan je die vent niet horen denk ik.’

Zwijgend lopen we terug naar huis, ik vraag me af wat ik nu moet doen. Terwijl we een nieuw biertje hebben gepakt en deze rustig drinken in de woonkamer bekijken we het filmpje. De man komt herkenbaar in beeld. Helaas kan je niet horen wat hij zegt dus ik kan weinig met het filmpje. We komen tot de conclusie dat we het filmpje moeten bewaren maar dat dit nog niet genoeg bewijs is.
Rick probeert me weer een beetje op te vrolijken en vraagt of ik nog moet werken voor ik naar Oostenrijk ga en of ik dinsdag nog kom trainen.
‘Morgen is mijn laatste werkdag, ik werk tot 18.00. Dinsdag kom ik niet trainen want dan ga ik uit eten met mijn ouders. Woensdag heb ik nog afgesproken met Sander en Dana en donderdagochtend ga ik rijden.’
‘Dus na vandaag zie ik je vier maanden niet meer?’ vraagt Rick op een zielige toon. Ik kijk naar hem en zie dat hij het speelt. Ik grijns maar weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Na vandaag lijkt het wel alsof, pff…. Ja, ik ga hem missen. ‘Ja, ik zal je vier maanden niet zien… Maar ik zal wel aan je denken!’ zeg ik er lachend achteraan.

We drinken nog even gezellig maar dan zegt Rick dat hij moet gaan. Iets wat teleurgesteld, wat ik niet laat merken, loop ik met hem mee naar buiten, richting zijn fiets. Hij draait hem van slot en voordat hij opstapt wil hij nog wat zeggen maar blijkbaar bedenkt hij zich. ‘Wacht..’ zeg ik snel en stap op hem af. Ik omhels hem stevig en fluister “Bedankt” in zijn oor. Hij maakt zich van los en glimlacht naar me. Vanachter zijn bril geeft hij een knipoog, stapt op zijn fiets en fietst weg…

Einde deel 7, misschien voor sommige te weinig seks maar ik kan je beloven dat in de volgende delen er weer genoeg seks zal zijn. Rick en Jesse, jammer dat ze elkaar nu pas leren kennen, of zou er toch nog iets gaan gebeuren tussen deze twee jongens? Ik hoor graag wat jij ervan vindt of waar je op hoopt! Laat je een reactie achter?