Max En Jos - 21

Claus begon nu ook steeds harder te kreunen en riep “Ja, ik ga komen, o ja heerlijk ga vooral door Johan ik ga Remco zo vol spuiten als nooit van te voren, nu niet stoppen” en met een gesmoorde kreet ontlaad hij zijn ballen en spuit een gigantische hoeveelheid jongensnectar in de darmen van Remco op het zelfde moment spuit ook Remco zijn pik leeg in de mond van Maarten.
Beiden jongens vallen naast elkaar op de dekens en moeten een hele tijd bijkomen van de inspanning die ze hebben geleverd en vooral van het spuiten, Claus had zelfs pijn aan zijn ballen.

Maarten bleef maar naar Remco zijn gaatje kijken waar nog steeds het sperma van Claus uit liep, hij was echt aan het staren en in gedachten verzonken.
Maar opeens werd hij uit zijn gedachten getrokken door de woorden “en nu zijn jullie aan de buurt” die uit Remco zijn mond kwam.
Ja zegt Claus “dat klopt, dus jongens ga maar naast elkaar op jullie rug liggen maar wel goed ontspannen. Dan zullen we jullie eens laten klaarkomen zoals nog nooit eerder”.
Door het wachten waren hun pikken weer klein en slap geworden, maar daar wisten Remco en Claus wel raad mee. Claus nam de pik van Johan in zijn mond en liet zijn tong goed te keer gaan, het zelfde deed Remco met de piemel van Maarten en beiden begonnen meteen te pijpen. De twee jongens lagen op hun rug met open gespreide benen, de voet van Johan speelde met Maarten zijn voet wat er voor zorgde dat beide jongens een tinteling door hun benen voelde gaan. Of wacht kwam het wel door de voet of kwam het soms door de tongen van Claus en Remco, wat het ook was de jongens moesten er van kreunen. Hierop legde Claus en Remco ieder een hand op de mond van de jongens om het te smoren, telkens als claus en Remco merkte dat de jongen bijna klaar kwamen stopte ze even tot de drang om te spuiten weg ebde. Dit spelletje herhaalde ze zeker vijf of zes keer, tot op het laatst beide jongens smeekte op te mogen klaar komen, hun ballen stonden als het ware op springen en begonnen pijnlijk te worden.
Claus keek Remco lachen aan en zei “volgens mij zijn ze er klaar voor, de eieren staan op springen”.
Nog even gingen ze met hun monden verder maar toen ze merkte dat de eikels dikker werden namen de handen het over. Met een flinke kreun kwamen de beide jongens bijna tegelijk klaar en spoten hun spermastaven het nectar in de lucht, het vloog ze hoog en ver dat het zelfs over de hoofden heen spoot en boven hun hoofd op de dekens neer kwam. De laatste straaltjes sperma kwamen bij de jongens op de borst en buik terecht, Maarten pakte het puntje van het deken waar hij op lag en begon Johan schoon te vegen. “Wat een verspilling van al dat heerlijks, Claus zou mij hebben schoon gelikt” lachte Remco.
Als Maarten klaar is gaat die liggen zodat nu Johan hem kon schoonmaken, maar Johan komt met zijn hoofd naar dat van Maarten die denkt een tongzoen te krijgen van hem. Net voordat Johan de lippen van Maarten raken zakt hij opeens naar beneden en begint het zaad op te likken, verbaasd kijkt Maarten hem aan en trekt een beetje een vies gezicht. Johan gaat gestaagd door en likt hem helemaal schoon, daarna geeft hij Maarten een flinke tongzoen en proeft die zijn eigen sperma wat hij in gedachten eigenlijk best wel lekker vond.
Na de tongzoen vraagt hij “En Maarten was dat nu zo vies”?
“Nee helemaal niet, ook al is dit de eerste keer dat ik mijn eigen sperma heb geproefd vind ik het echt jammer dat het nectar van jou verloren is gegaan” en geeft Johan opnieuw een vette kus.
“Troost je Maarten, ik heb nog genoeg nectar over voor jou en mij samen”.
“Zullen we maar weer eens terug gaan naar de anderen”? vraagt Claus.
“Ik vind het goed maar wil wel eerst horen of dit werkelijk de eerste keer is dat jullie je eigen sperma hebben geproefd”? vraagt Remco
“Ja, wij hebben elkaar wel gepijpt maar voordat er eentje tot spuiten kwam gingen we met de hand verder, wij dachten dat het vies was maar nu weten we dat het niet zo is maar die van Johan moet ik nog eerst proeven” glimlacht Maarten.
Lachend ruimde ze samen de dekens op en verlieten het schuurtje om naar de anderen te gaan. Daar bij het zwembad aangekomen zagen ze dat José en Bern lagen te pitten Yvonne en Wim waren een tijdschrift aan het lezen.
Claus hield de andere tegen en fluisterde in hun oren “kom jongens met zijn alle een bommetje maken zodat ze lekker nat worden”.
Ze namen een flinke spurt en sprongen met hun vieren tegelijk het water in, het water spoot om hoog en kwam met een boogje op de slapers en lezers terecht die schreeuwde het uit van de schrik. Wij kwamen niet meer bij van het lachen, maar ook Rafael, Jos en Max lagen in een deuk toen ze het hadden gezien wat wij hadden gedaan. Wij de boosdoeners klommen uit het water en liepen lachen naar de harde werkers om te kijken of de barbecue al opschoot.
Remco vroeg met een schouderklopje op Rafael zijn schouder “en chef kok, kunnen we bijna barbecueën we krijgen al behoorlijk honger”?
“Voorlopig nog niet, we hebben geen houtskool, nog vlees en ook geen vuurkruiden, dus wordt het vanavond pizza of chinees” lacht de chef kok.
“He, wat jammer nou we hadden er echt op gehoopt, zeker na ons onderonsje in het schuurtje” zegt Claus.
“Dus jullie hebben jullie wel samen vermaakt als ik het goed begrijp”.
“Ja zeker zegt Johan en haalt zijn arm overdreven langs zijn lippen ik heb mijn toetje al gehad en Claus en Remco ook enkel Maarten houdt niet van eiwitrijke toetjes hij was bang dat het niet lekker zou zijn”.
Speels geeft Maarten Johan een klap op zijn hoofd “wacht maar ik ga dat allemaal inhalen, ik raad je dan ook aan om veel eieren te gaan eten en ook knolselderij dat schijnt goed te zijn voor je potentie en maak je veel nectar aan”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen, maar volgens mij zijn het allemaal fabeltjes wat dat aangaat”.
“Wat doen we, eten we hier of in het appartement en wat willen jullie eten chinees, pizza of toch maar patat”? wil Max weten.
Na wikken en wegen besluiten we terug te gaan naar het nog steeds ons zijnde appartement, want binnen kort zal het van Claus en Remco zijn en verkassen wij naar ons nieuw huis. Tijdens het aankleden en naar het appartement lopen zijn we er uit dat het een pizza-avond gaat worden. Wim besloot om nog even te bellen met zijn chef om te vragen of hij morgen een vrije dag kon opnemen, zijn chef had er geen probleem mee en zo konden ze nog een nachtje blijven. José was in haar nopjes en vroeg meteen aan Inn of ze weer mocht blijven slapen bij haar. Terug in het appartement gingen meteen weer de kleren uit en werd de tafel gedekt, tijdens het dekken van de tafel fluisterde Remco in het oor van Claus dat hij liever wat anders zou dekken.
Jos hoorde het echter toch en verkocht hem een tikje tegen zijn hoofd en zei “denk er aan dat er ook nog kindertjes bij zijn”.
“He, he, wat hoor ik daar kindertjes? wij zijn al bijna dertien hoor” zei Bern en stoot Jos aan met een knipoogje “daarbij weten wij al meer dan jij denkt Jos” valt José hem bij.
“Goh, je zou bijna zeggen dat jullie twee een tweeling zijn” lacht Jos.
“Een dom blondje ben jij eigenlijk niet of verf jij je haren, want we zijn inderdaad een tweeling uiterlijk van gezicht zijn we bijna het zelfde maar van onderen gelukkig niet” zei Bern.
Lachend neemt Max de bestelling op en belt daarna meteen met de pizzeria, die zei dat de bestelling over een uurtje werd bezorgd tevens maakte hij zijn excuus dat het wat langer ging duren dan normaal maar dit was wel een extra grote bestelling, met de woorden dat het niet erg was legde Max de hoorn neer. De jongeren kregen elk een glas frisdrank, de bijna zestienjarige kregen een blik bier en wij de volwassenen namen een heerlijke flinke bel gekoelde rosé tijdens het wachten op het eten. Na inderdaad een uurtje ging de bel en Bern rende meteen naar de deur, de waarschuwing van Yvonne dat hij naakt was kwam te laat en had hij al de deur geopend.
“Zo, zo jij hebt het nogal warm geloof ik” zei de bezorger lachend.
“Nou, nu niet meer echt, dit kostuum bevalt me prima het is erg luchtig maar komt U verder mijn ouders verwachten U al”.
“Laat dat U maar weg, zeg maar gewoon Giovanni anders voel ik me al zo oud en daarbij ben ik pas net twintig jaar” glimlacht hij.
Als hij eenmaal binnen was kreeg hij toch nog wel even de schrik van zijn leven, in de keuken trof hij nog meer naakte mensen aan volwassene, maar ook jongeren.
Stamelend zegt hij “mijn chef heeft me opdracht gegeven om deze fles rosé wijn als een schadevergoeding te geven omdat jullie zo lang moesten wachten op de pizza’s”.
“Bedank je chef namens ons, maar vertel me eens wat de rekening is dadelijk zijn de pizza’s koud” lacht Max en sorry dat wij er zo bij lopen het is nogal warm de laatste dagen maar dat zal jou ook wel zijn op gevallen hé.
“Ja nu U dat zo zegt, ik dacht al wat het was, maar bedankt nu weet ik wat het is” de rekening is vijf en veertig euro meneer.
“Hier heb je vijfenvijftig euro, maar de fooi is voor jou zelf hé beschouw het als een extraatje voor de schrik dat wij er zo bij lopen”.
“Dank U meneer, bij een volgende bestelling vraagt U maar naar Giovanni als bezorger” ik kom dan graag terug en niet enkel voor de fooi hoor.
“We zullen er aan denken heb jij toevallig een visitekaartje van jezelf voor ons “?
Giovanni grijpt naar zijn portemonnee en vist er een kaartje uit en overhandig die aan Max, maar Claus vraagt er ook eentje met de woorden “binnen kort wonen wij twee hier in dit appartement en wijst gelijk naar Remco”.
Hij kijkt verwonderd naar de twee jongens, vervolgens kijkt hij naar Max en Jos en vraagt “en U dan, blijft U hier niet wonen”?
“Nee, wij verhuizen naar hier tegenover, dat huis wat een stukje verder naar achter ligt hebben we gekocht” zegt Jos.
“O dat huis met dat mooi zwembad in de tuin bedoeld U”.
“Giovanni je gaat me nu toch niet vertellen dat jij daar ook stiekem gaat zwemmen hè”?
“Nee, maar mijn broertje heeft het me verteld en ook dat hij daar vaker ging zwemmen met zijn vriendjes, om te voorkomen dat mijn ouders erachter zouden komen gingen ze in hun blootje zwemmen”.
“Dat verhaal hebben we de laatste tijd vaker gehoord van de buurtjeugd, daarom hebben wij besloten om het bij een hittegolf voor de buurt open te stellen er zijn wel een paar regels aan verbonden”.
“Dus klopt het toch wat hij vertelde, ik wilde het eerst niet geloven toen hij dat zei. Hij had het erover dat er uitsluitend naakt mocht worden gezwommen en onder toezicht van een van de ouders”.
“Dat klopt inderdaad Giovanni, maar nu gaan we eerst eten voordat het koud word”.
“Ga gerust U gang, ik moet sowieso maken dat ik op de zaak kom anders begint mijn Pa te zaniken waar ik zolang blijf”.
“Oké dus de chef is je Pa als ik het goed begrijp, vandaar dat jij zo een mooie naam hebt. Ja dat is een mooiere naam dan die van mijn broertje Pedro, maar eet rustig verder ik weet waar de deur is en kom er wel uit”.
Nadat hij afscheid had genomen aten we heerlijk de pizza’s op er bleef totaal niets over, Yvonne zei “een ding is zeker verhongeren zullen onze jongens zeker niet”.
“Wees maar gerust Mam, die Giovanni zal zeker nog wel eens komen, maar het word niet zo dat hij de deur hier gaat plat lopen. Want Inn gaat ons leren koken en Rafael zal haar helpen” zegt Claus.
Lachend werd het bestek in de vaatwasser gedaan, borden hadden we niet gebruikt want we hadden gewoon uit de doos gegeten en de glazen hadden we nog nodig want de avond was nog niet voorbij. Het werd weer een gezellige avond fris en alcohol vloeide er rijkelijk maar het bleef wel binnen de perken hoor er werd op die verdere avond niemand dronken of aangeschoten.
Rafael stootte op een gegeven moment met zijn blikje tegen de rand van het salontafeltje stond op en vroeg even om aandacht “beste mensen als alles goed blijft gaan kunnen Max en Jos op het einde van de week overgaan naar hun nieuw huis”.
“Hoera riepen Claus en Remco, eindelijk het rijk voor ons alleen” lachte ze beiden en maakte een vreugdedansje hierbij wipte hun slappe piemeltjes flink op en neer.
“Ho, ho niet zo snel, zolang het opknappen van jullie kamers zitten jullie twee nog wel met mij opgescheept” lacht Rafael.
“Hé en waar slaap jij dan” wil Claus meteen weten.
“In de logeerkamer zolang ik daar nog niets hoef te doen en daarna op de bank ik ben er nu toch al ondertussen aangewend of heeft er daar iemand problemen mee”? zegt Rafael op zijn beurt.
“Och eigenlijk niet Rafael, als je maar wel goed doorwerkt” en gelijk dook Remco weg zodat Rafael niet gelijk bij hem kon komen.
Rafael maakte een vuist en bedreigde Remco er lachend mee.
“Moet er eigenlijk nog veel gebeuren in ons huis Rafael”?
“Het is nu nog alleen maar wat afwerk klussen, een stopcontactje hier en daar en nog twee kamers moeten voorzien worden van plinten. Dus al met al valt het reuzen mee, gelukkig hadden de voorgangers nog net alles opnieuw behangen en ge verft”.
“Dus kan ik voor donderdag proberen om mensen bij elkaar te krijgen, natuurlijk helpen Jos en Ik je bij die afwerkingen nu we nog vrij schoolvakantie hebben”.
“Ja, als jullie meehelpen moet het lukken, jullie de plinten en ik doe de stopcontacten. Natuurlijk kom ik van tijd tot tijd wel even kijken of jullie ook wel goed doorwerken en niet liggen te flikvlooien met elkaar” en geeft ons een knipoogje.
“Nou ja zeg, waar zie je ons voor aan”? zeg Ik verontwaardigd.
“Nou als je het me direct op de man afvraagt, dan zie ik jullie als twee lieve jongens maar die niet van elkaar af kunnen blijven en dat zelfs niet overdag als er gewerkt moet worden”.
Jos kijkt even rond en ziet dat Claus het dichtste bij de koelkast zit en zegt “Claus jongeman doe nog even een rondje voor alle, met uitzondering van die meneer daar en wijst naar Rafael” en hij moet lachen om het gezicht wat Rafael trekt.
Inn staat op en kijkt naar José en zegt “kom meid wat denk je het is laat genoeg, morgen is het weer vroeg dag voor ons beiden”.
“Ja je hebt gelijk, maar mijn glas limonade mag ik toch nog even uit drinken hé”.
Bern loopt naar de slaapkamer en komt met twee badjassen terug en geeft ze aan José en Inn, zodat ze dadelijk niet extra hun kleren aan moeten trekken voor die paar meters naar haar appartement. De kleren zouden we via het balkon aanreiken, dat was de beste oplossing voor dit moment. Ook Yvonne en Wim maakte het niet te laat, ze hadden het te druk morgenvroeg met het inpakken van de tassen en rugzakken van de kinderen. Natuurlijk bleven Claus en Remco weer hier om ook mee te helpen, zeker straks bij het verhuizen van onze spullen naar het toekomstige woonhuis van ons beide. De volgende morgen was Rafael al op tijd naar zijn tijdelijk werkplek, want hij wilde dat het zo snel mogelijk klaar zou zijn. Tegen Jos (die hij tegen kwam toen Jos even een plasje moest doen ) had hij gezegd dat als zij later in morgen ook zouden komen ze maar wat brood en wat te drinken mee moesten nemen hij zou dan later in de morgen ontbijten. Zo gezegd zo gedaan, na afscheid te hebben genomen van Yvonne, Wim en de twee kinderen begonnen ze met hun vieren herstel met hun vijven ( want Inn was er ook bij ) de eerste lichte verhuisdozen over te brengen naar het huis, Inn had een goed gevulde picknickmandje meegenomen waar voor Rafael een thermoskan en wat belegde broodjes in zaten.
Onderweg werden ze meteen aangehouden door de plaatselijke oud ijzer handelaar “goedendag jongens, is het zover dat jullie gaan verhuizen”?
“Ja, maar de echte verhuizing is eigenlijk pas ingepland voor donderdag en vrijdag” antwoordde Max.
“Jullie weten waar ik woon hé, dus als het zware spul aan de beurt is kom ik wel helpen met mijn vrachtwagentje die heeft een laadklep dat is makkelijker met de wasmachine en zo”.
“Bedankt hoor, dat zou inderdaad een uitkost zijn”.
Vol goede moed liepen ze verder, ondertussen vertellende over van alles en nog wat. Inn was de enige die een hand vrij had en opende de voordeur voor ons, schijnbaar had Rafael de tuinpoort achter zich afgesloten.
Eenmaal binnen zei Claus “nu begrijpen we ook waarom je de poort op slot heb gedaan, naaktloper die daar je bent”.
“Vinden jullie dat gek? kijk eens op de thermometer hou warm het al is hier in huis” verdedigde hij zich.
“Goh Max, hadden we dezer dagen toch maar die airco meegenomen” schaterde Jos het uit.
Rafael slaat zich zelf voor het hoofd en zegt “Jeetje daar heb ik helemaal niet aan gedacht, hoe dom kan een mens zijn”.
“Ja dat weet ik ook niet, meteen zette Max de airco op volle toeren aan” gelukkig hadden we hem de zelfde dag dat we hem hadden gekocht nog buiten laten draaien omdat men waarschuwde dat de eerste keer mogelijk een lichte rookontwikkeling en wat stank kon ontstaan.
Of het nu inbeeld was of niet maar het leek erop dat je het al meteen merkte, Claus en Remco maakte aanstalten om zich uit te kleden maar Jos hield ze tegen door te zeggen “Kom op jongens wacht daar nog even mee, wij moeten nog een paar keer op en neer lopen of willen jullie dat in je blootje gaan doen? daar zullen de buurtbewoners blij mee zijn”.
“Ja en anders de politie en het wijk krantje wel, ik zie het morgen al in het blaadje staan onder de slogan ( NIEUWE BEWONERS IN ONZE WIJK, TEVENS NIEUW KLEDERDRACHT IN GEVOERD ) en dan gelijk met een leuke foto van jullie beiden in adamskostuum toegevoegd lacht Inn.
Met een toch wel beschaamd rood hoofd staakte ze hun verdere uitkleed partijtje, Claus wilde nog wat zeggen maar Remco stootte hem aan en legde een vinger op Claus zijn lippen.
“Ik had liever iets anders tegen of tussen mijn lippen” grijnst Claus.
Nu was het Inn die Claus een tikje tegen zijn hoofd gaf en zei “let op je woorden jongentje, dadelijk spoel ik je mond met zeepsop”.
“Wat heb ik nou weer verkeerd gezegd, een boterham met pindakaas is toch niet verkeerd” verdedigd hij zich.
Iedereen bulderde het uit om dat smoesje van hem, nadat we waren uit gelachen liepen wij terug om de volgende lading over te dragen naar ons nieuw onderkomen. Bij het speelveld annex hangplekje voor de jeugd waar we langs moesten lopen werden we opnieuw aangesproken dit keer door de stiekeme zwemmers.
“Hoi, zijn jullie al aan het verhuizen, kunnen wij misschien met iets helpen”? vroegen ze bijna tegelijk.
“Nu op het moment nog niet, maar voor donderdag en vrijdag nemen we graag jullie hulp aan”.
Wacht even Max “misschien kunnen ze wat in de achtertuin opruimen en links en rechts wat snoeien, als ze dat willen doen heet dat natuurlijk” en gelijk kijkt Jos de jongeren aan.
“Natuurlijk willen we dat doen voor jullie en als we later aan het zwemmen zijn maken we het zwembad ook zuiver wanneer dat nodig is” hoe zegt men altijd voor wat hoort wat toch jongens?
“Jaaaaa, werd er eenstemmig gejuicht wij gaan er voor”. De ( leider ) stelde meteen voor dat iedereen thuis tuinspullen ging ophalen en over een half uur bij Max en Jos zijn huis te verzamelen.
Nadat iedereen elkaar een box had gegeven konden wij ook lachend verder gaan met onze weg naar ons appartement. Snel nemen we weer ieder een doos en spoeden ons naar de overkant, bij de poort stonden reeds enkele van de jongens en meisjes op ons te wachten. In de verte zagen we dat ook de rest onderweg was naar hier, ondertussen hadden Claus en Remco de dozen op de grond gezet en verwelkomde de laatste van de groep. Max maakt de poort open en de hele bende rende gillend de tuin in en stortte ze zich met hun alle op het ontkruid en binnen enkele seconden vloog het onkruid door de lucht maar niet alleen dat vloog door de lucht ook verschillende kledingstukken vlogen er tussendoor door de lucht.
Lachend stoot Jos mij aan en zegt “wie goed doet wie goed ontmoet”.
Ik keek naar de groep jongeren en kon alleen maar tevreden knikken en moest me inhouden om het niet uit te proesten van het lachen. Binnen een paar minuten rende er een achttal jongeren naakt door de tuin, maar wat mij opviel was dat er goed werd doorgewerkt trots de hitte die er in de tuin rond hing en dacht bij mezelf dadelijk maar eerst wat te drinken organiseren voordat er dadelijk nog iemand van zijn stokje gaat want de temperatuur stond zeker al op de 35 graden.
Maar Inn was me al voor, ze kwam al met twee flessen frisdrank naar buiten gelopen ook had ze enkele glazen bij zich. Het duurde dan ook niet lang of ze werd omringd door de jongeren, ze zag dan ook bijna niet de kans om de glazen vol te schenken.
Eerst bekeken wij het tafereel op een afstandje en vroeg toen toch maar “ Inn, heb je hulp nodig”?
De meute keek opeens naar ons en al snel kwamen ze op ons afgelopen, meteen werd er aan onze kleren geplukt en zo kwam het dat wij vieren ook binnen enkele minuten in ons blootje stonden. Daarop werkte ze ons richting het zwembad en met een luide plons lagen we met z’n alle in het water ( Jos, Claus , Remco en natuurlijk ik zelf ook ) gevolgd door de jongens en meisjes zelfs Inn werd met haar kleren en al het water in gewerkt.
Rafael stond veilig in de deuropening te lachen om het hele gebeuren, ik hield het in de gaten en merkte dat Rafael enorm was veranderd in die paar weken dat we hem nu kende. Nadat wij lekker opgefrist en uitgestoeid waren klommen we een voor een uit het zwembad, Inn stond er letterlijk bij als een verzopen kat maar ze liet zich niet kennen en trok gewoon alle kleren uit de jongeren stond werkelijk met open mond toe te kijken want dat zij dat voor de ogen van hun deed hadden ze niet verwacht.
Inn zag dat ook en vroeg “wat is er aan de hand, hebben jullie nog nooit een volwassene vrouw naakt gezien”?
“Ik wel stammelde Tommy ( het haantje de voorste van het groepje ) maar geen toch eigenlijk een beetje vreemde, mijn ouders zie ik geregeld naakt in de badkamer, hoe het met de andere is gesteld weet ik natuurlijk niet”.
Van de een na de ander kreeg ze te horen dat de meeste inderdaad nog nooit ( of bijna nooit, omdat ze hun moeder per ongeluk naakt waren tegen gekomen in de douche ) een vrouw in levende lijve naakt hadden gezien.
“Nou, dan zou ik er maar aan gaan wennen als jullie hier vaker komen zwemmen. Want hier is het eigenlijk verplicht om naakt te zwemmen of lopen, ook als er straks een van jullie ouders bij zal zijn” lacht ze naar de meute.
“U bedoeld dat ook zij bloot moeten gaan”? vraagt Tommy.
“Ja natuurlijk, maar laat dat U maar achterwegen mijn naam is Inn en vertel het maar aan jullie ouders dat zij hier ook uit de kleren moet gaan als ze toezicht komen houden” zo weten ze waar ze aan toe zijn.
Lachend zegt er eentje uit de groep “ik ben benieuwd of ze daarmee akkoord zullen gaan, mijn ouders zijn nogal erg preuts als ik met mijn broertje eens samen naakt naar de douche lopen krijgen we de wind al van voren. Ik hoor ze nog die ene keer roepen van jongens trek in godsnaam een onderbroekje aan als jullie naar de douche lopen”.
De andere stemde er volmondig mee in, want ook de meeste van hun ouders waren zo op eentje na die zijn ouders waren juist het tegenovergestelde “wij mijn zusje en ik moeten perse ons op de slaapkamer uitkleden en dan pas naar de douche lopen, valse schaamte is helemaal verkeerd is de mening van hun ook als onze neefjes, nichtjes of vriendjes bij ons logeren”.