Hoi, welkom bij deel 12. Veel leesplezier!

Hijgend en puffend hang ik boven hem, langzaam glijdt mijn nog altijd stijve leuter uit hem. Ik kijk tussen ons in en zie dat Ralph ook is klaargekomen. Dan zie ik Ralph zijn blik. Huh, waarom kijkt hij zo?

Hij duwt me van hem af, vragend kijk ik hem aan. ‘Wie is Rick?’ vraagt hij.

‘Eh… Rick?’ nog steeds niet snappende wat hij nu bedoelt.

‘Je zei net “Rick” toen je klaar kwam.’

Ik schrik, mijn ogen worden groot en voel me rood aanlopen. Zei ik Rick? Schiet door me heen. Ralph draait zijn blik weg, zag ik het goed?, het leek alsof er tranen in zijn ogen stonden. Hij klimt van het bed. ‘Ik ga.’ Mompelt hij.

‘Nee, Ralph, wacht.’ Zeg ik terwijl ik ook van bed af wil maar mijn blik naar beneden schiet. Het volgespoten condoom hangt nog half om mijn iets wat verslapte lul. Terwijl ik het condoom eraf haal en er een knoop in leg is Ralph al de kamer uit. Ik haast me naar hem toe. Waar is hij? ‘Ralph?’ roep ik. Ik hoor gestommel uit de badkamer komen. Ik haast me erheen en zie dat Ralph zijn boxer heeft aangetrokken en de rest van zijn kleding bij elkaar heeft geraapt. Ik kijk naar hem en zie zijn zaad nog glinsteren op zijn buik.

‘Ik wil erlangs Jesse.’

Tevergeefs zoek ik zijn blik en stap uit de deuropening, hij loopt langs me richting de voordeur. ‘Ralph wacht…’

Hij schudt zijn hoofd en opent de voordeur. Ik kijk hem na terwijl hij zijn eigen appartement in verdwijnt. Hopeloos blijf ik staan en hoor opeens lawaai van beneden en besef dat ik naakt in de deuropening sta. Snel stap ik achteruit en duw de voordeur dicht. Ik voel me schuldig…

Compleet hulpeloos sta ik in mijn eigen gang. Wat moet ik doen?, wat kan ik doen?, wat heb ik gedaan? Maar vooral; waarom zei ik Rick tegen Ralph? Stomgeslagen loop ik naar de badkamer en stap onder de douche. De douche waar ik zojuist nog met Ralph onder stond, de douche waarin Ralph vroeg of hij mij mocht ontmaagden. Het warme water klettert over me heen maar ik kan hier nu niet van genieten. Ik draai de kraan uit en droog me half af. Naakt loop ik naar mijn keuken, wat nu? Ik weet niet wat ik moet doen!. Ja, ik wil praten met iemand, ik wil mijn verhaal kwijt, advies krijgen… Maar wie, ik ben hier maar alleen…

Bellen, ik kan bellen! Maar naar wie? Ik kan moeilijk Rick bellen om advies, ik kan moeilijk tegen hem zeggen dat ik zojuist zijn naam riep op het moment dat ik klaarkwam! Mijn vader of moeder ga ik dit natuurlijk ook niet vertellen. Sander dan…. Kan hij er wat mee? Nee, kan ook niet, ik kan toch niet zeggen dat ik Rick noemde tijdens de seks met Ralph!

Licht in paniek haast ik me naar mijn slaapkamer, ik trek kleding aan en zoek mijn telefoon. Ik stop hem in mijn broekzak en loop naar de deur. Ik pak mijn jas en ga naar buiten. Ik moet een frisse neus halen, even wandelen, even…

Eenmaal buiten is het al gaan schemeren, einde dag, het is behoorlijk fris. Zonder doel begin ik te wandelen en probeer mijn gedachtes op één rij te krijgen. Pff, ik voel me zo alleen hier!

Dan opeens begint mijn telefoon te trillen, ik haal hem tevoorschijn en zie dat Rick mij belt. Wegdrukken? Nee, opnemen!

‘Met Jesse?’ Ik klink hees en onzeker.

‘Hey Jesse, met Rick’

‘Hoi?’ zeg ik terug.

‘Luister Jesse!’ hij klinkt enthousiast ‘Ik weet de naam van je stalker!’

‘He, wie, hoezo?’ ik stamel.

Rick ratelt door maar ik hoor maar flarden. ‘Agent, de vriend van zijn broer, nummerbord, rijbewijs. Boris van Danter’

Plots is het even stil… ‘Jesse? Ben je er nog?’ galmt in mijn oor.

‘He, uh, ja Rick, ik ben er, het is alleen….’ Ik kom niet uit mijn woorden, mijn ogen lopen vol, brok in mijn keel.

‘Jesse, gaat het goed?’ Zijn enthousiasme is weg, hij klinkt bezorgd…

Ik schud nee, maar dat kan hij niet zien. ‘Nee, het gaat niet Rick.’ Plots begin ik huilen en al snikkend weet ik uit te brengen; ‘Rick, ik heb iets doms gedaan en ik heb Ralph gekwetst, ik voel me zo alleen, ik wil…’ Ik val stil en stop met lopen. Tranen lopen over mijn wangen en ik probeer mezelf tot rust te krijgen. Ondertussen hoor ik Rick wat zeggen, hij klinkt kalm en beheerst. ‘Jesse, hoor je me?’

Nog eenmaal snik ik, haal diep adem en hoor mezelf beheerst zeggen. ‘Nee, sorry wat zei je?’

‘Wat is je adres daar in Oostenrijk Jesse.’

‘Adres, hoezo?’

‘Dan kom ik er nu aan.’ Hij klinkt zeker van zichzelf.

Plots begin ik te lachen, ik kan het niet helpen. ‘Jesse?’ hij klinkt nog steeds bezorgd.

‘Rick, wacht heel even.’ Weet ik uit te brengen. Tien meter verderop staat een bankje waar ik heen loop. Ik ga zitten, leg mijn telefoon neer, zoek mijn sigaretten en steek er één op. Dan pak ik de telefoon die ik naast me heb liggen.

‘Rick?’ vraag ik beheerst

‘Ja?’

‘Sorry, ik ben rustig nu.’ Klink ik enigszins normaal?

‘Zo klinkt het niet Jesse.’ Nog steeds hoor ik de bezorgdheid in zijn stem.

‘Je hoeft niet te komen Rick, dat is echt gekkenwerk.’

‘Wat is er allemaal aan de hand Jes.’

Ik begin te praten, aan één stuk door. Eigenlijk vertel ik nu alles. Doordat we al contact hadden zal hij nu dingen voor de tweede keer horen maar daar hou ik geen rekening mee. Ik begin stomweg vanaf dag één in Oostenrijk. Ik vertel hem als mijn leven als skileraar, hoe erg ik geniet maar tevens ook alleen en eenzaam ben. Ik vertel hem van de twee meiden waarmee ik waardeloze seks heb gehad, ik vertel hem dat ik in een dip ging raken en dat mijn dip afgelopen weekend een dieptepunt had bereikt. Ik vertel hem dat ik nieuwe overburen heb gekregen, drie geweldige jongens waaronder Ralph. Ik vertel hem over de ontmoeting met Ralph, dat hij tot op het bot toe koud in het trappenhuis zat. Ik vertel dat ik hem mee naar binnen heb genomen en hem heb laten opwarmen. Dat het op maandag bleek dat ik deze week hun skileraar ben en dat Ralph homo bleek te zijn. Dat ik maandag geweldige seks met hem had en hij me vervolgens vertelde dat hij verliefd op me is. Dan vertel ik hem van vandaag, dat mijn vader belde met de mededeling dat er was ingebroken thuis en dat ze niet langskomen deze winter. Ik sluit af met het vertellen dat daarna Ralph weer voor mijn deur stond, dat we weer geweldige seks met hem had maar dat ik toen een andere naam riep terwijl ik klaar kwam, dat hij daarna snel was vertrokken en mij alleen achter liet…

Nu laat ik een stilte vallen. Ik kijk naar mijn vrije hand, mijn sigaret is inmiddels helemaal opgebrand zonder dat ik een haal heb genomen. Ik sta op en gooi de peuk in een afvalbak. Met de telefoon nog aan mijn oor vervolg ik mijn weg, richting het dorp. Ik heb honger…

‘Wow Jesse.’ Hoor ik opeens Rick in mijn oor.

Ik grijns, ik voel me opgelucht nu ik mijn hele verhaal heb gedaan. ‘Bedankt voor het luisteren Rick.’

Dan begint Rick te praten, hij probeert me verder te kalmeren en benadrukt dat hij ervan baalt dat hij ruim 1000 kilometer verder zit. Hij geeft aan dat ik meer contact moet zoeken met mijn collega’s want die blijven daar immers ook lang. Ik weet dat hij gelijk heeft en misschien moet ik inderdaad gewoon meer tijd in hun steken.

‘Maar wat moet ik nu doen met Ralph? Hoe kan ik het goedmaken met hem?’

‘Eh, weet ik niet Jesse, ik bedoel, ik heb nog nooit een andere naam geroepen tijdens de seks…’ De manier waarop hij het zegt laat me lachen, eigenlijk zie ik nu wel de humor ervan in. ‘Ja, behoorlijk dom eigenlijk he.’

‘Ben je verliefd op die Ralph?’

‘Nee, hij is leuk, knap en goed in bed maar nee, ik ben niet verliefd.’

‘En hij wel op jou?’

‘Dat zei hij van wel ja.’

‘Probeer een gesprek met hem aan te gaan, bied je excuses aan maar zeg ook dat je niet verliefd op hem bent. Het doet hem misschien pijn maar het is wel zo eerlijk.’

Ik zucht luid en Rick kan het horen.

‘Wiens naam riep je eigenlijk?’ vraagt Rick opeens.

‘Maakt dat uit?’ Ik schrik van mijn eigen toon.

‘Eh, nee, maar misschien betekend die meer voor je dan je denkt. En misschien moet je ook met diegene praten?’

‘Ik praat er al mee.’ Weer een schrikreactie, dit keer niet de toon maar de woordkeuze. Shit, waarom zeg ik dat nou.

Even blijft Rick stil. Secondes die wel minuten lijken te duren. Met een ingehouden adem wacht ik op een reactie.

‘Ik mis jou ook…’ klinkt er opeens, zijn stem is zacht, onzeker maar hij zegt het echt. Opnieuw krijg ik een brok in mijn keel en zoek een uitweg. Snel besluit ik van onderwerp te veranderen. ‘Eh, die naam? Je zei dat je achter de naam van mijn stalker bent gekomen?’

‘Eh ja,’ ik hoor de opluchting in zijn stem, ‘Boris van Danter. Dat is de naam van de eigenaar van de auto waarin je stalker zat.’

‘Boris van Danter’ herhaal ik hardop. ‘De naam zegt me niks. Weet je een adres?’

‘Nee, alleen de naam. Die agent mag niet zomaar van alles gaan opzoeken en vertellen, eigenlijk ging hij hiermee al te ver.’

‘Hmm, jammer.’ Antwoord ik licht teleurgesteld.

‘Shit, Jesse, ik moet gaan. Mijn training begint zo.’

‘Is het al zo laat? Nou hang op en rennen. Ik wil niet dat je door mij te laat komt.’

Snel zeggen we gedag en dan hangt hij op. Nog even kijk ik naar mijn telefoon en dan om me heen. Verbaasd zie ik dat ik inmiddels in het dorpje ben, vlakbij een eettent. Ik besluit hier wat te gaan eten…

Tijdens het eten denk ik niet meer aan Ralph of aan Rick, ik denk aan Boris van Danter. Zou dat de echte naam van Daddybear, mijn stalker, zijn? Hoe ga ik daar achter komen?

Plots krijg ik een idee. Mijn stalker is natuurlijk vaste klant in de Karwei. Als hij ooit wat heeft besteld staat zijn naam en dus waarschijnlijk ook zijn adres in het systeem! Snel pak ik mijn telefoon en zoek Joris op. Joris, mijn collega waarmee ik een leuke nacht mee heb gehad.

Ik stuur een appje: “Hey Joris! Alles goed met je? Zou je wat voor me willen doen? Wil je op werk in het systeem zoeken naar een klant, Boris van Danter. Kan je kijken of er staat waar hij woont? Je zou me er echt een grote gunst mee verlenen!”

Terwijl ik weer verder ga met mijn eten denk ik weer aan Rick, hij mist me!

Na het eten besluit ik om weer naar huis lopen, even twijfel ik nog of ik met de taxi ga maar ik denk dat de wandeling me goed zou doen. Ik moet immers ook nog bedenken wat ik met de situatie met Ralph aan moet. Ik wil met hem praten, maar wil hij ook met mij praten? Morgen moet ik hem en zijn vrienden weer skiles geven…

Eenmaal aan het wandelen probeer ik te bedenken hoe ik dit moet gaan aanpakken. Ik verzin allerlei smoezen maar besef me tegelijkertijd ook dat ik gewoon eerlijk moet zijn. Is het wel verstandig om nu vanavond hem al aan te spreken? Op zich weinig keus denk ik aangezien ik hem morgen weer les moet geven… Pff, waarom is dit zo moeilijk.

Met lood in mijn schoenen loop ik de trap op. De drang om zo stilletjes mogelijk mijn eigen appartement in te gaan is groot. Ik verman me, en stap naar de voordeur van hun appartement. Ik klop en wacht. Na een seconde of tien gaat de deur open en verschijnt Sven in de deuropening. Zodra hij me ziet krijgt hij een boze blik, het is ook duidelijk dat hij alcohol op heeft.

‘Wat kom je in godsnaam hier doen! Flikker op naar je eigen appartement!’ schreeuwt Sven.

Snel hef ik mijn hand op. ‘Sorry Sven, ik begrijp je reactie maar alsjeblieft. Mag ik heel even Ralph spreken?’

Sven stapt agressief een stap vooruit. ‘Jongen, ik weet niet wat je heb geflikt maar Ralph is mijn vriend en je denkt toch niet dat ik je hem nog verder de put in helpt!’

Ik deins een stap achteruit, tranen vullen mijn ogen en met een smekende stem; ‘Sven, alsjeblieft. Voor mijn part blijf je erbij als ik maar even met hem mag praten.’

Sven, die duidelijk mijn waterige ogen ziet lijkt te bedaren en kijkt even bedenkelijk. ‘Wacht hier.’ Zegt hij kortaf, draait om, loopt het appartement in en gooit de deur voor mijn neus dicht. Onzeker wacht ik voor de gesloten deur. Even hoor ik stemmen, het lijkt op een behoorlijke woordenwisseling maar ik kan niet verstaan wat er echt wordt gezegd.

Na een minuutje gaat plots de deur open en Sven verschijnt weer. Hij stapt opzij en houdt de deur voor me open. ‘Keuken…’ zegt hij kortaf.

Ik knik en stap langs hem heen. Met Sven op mijn hielen loop ik naar de keuken en zie Ralph ineengedoken aan de keukentafel zitten. Ik stap naar hem toe. ‘Ralph?...’

Ik krijg geen antwoord, ik kijk over mijn schouder en zie Sven met zijn armen over elkaar in de deuropening staan. Opnieuw richt ik mijn aandacht op Ralph en neem dan ook plaats aan de keukentafel.

‘Ralph, echt het spijt me zo. Ik had het zelf geeneens door in eerste instantie.’

Ralph kijkt op, tranen in zijn ogen. ‘Je hebt me gewoon gebruikt!’

‘Nee Ralph, echt niet. Je bent echt een toffe gast en leuk en…’

‘Maar waarom roep je dan Rick!’ schreeuwt hij plots terwijl hij opstaat. Ik sla mijn ogen neer, durf niet naar hem te kijken. ‘Wat kan ik doen om je het te laten begrijpen?’ mompel ik met een schorre keel. Zonder wat te zeggen draait Ralph zich om, loopt naar de balkondeur en staart naar buiten. Ik sta op, zet een paar stappen naar hem maar blijf op gepaste afstand.

‘Ralph, ik wist niet dat Rick…’ Zucht. ‘Rick is een vriend van thuis, voordat ik naar hier ging heb ik seks met hem gehad. Gewoon voor eenmalig, zo hadden we het afgesproken. Maar nu, ik mis hem. Blijkbaar mis ik hem meer dan ik dacht.’

‘Dus toen dacht je gewoon mij even te neuken alsof het niks voorstelt?’ Hij klinkt verdrietig en blijft voor zich uitstaren.

‘Nee Ralph, verdomme, nee, het was meer dan dat.’

Ralph draait zich om, een traan loopt over zijn wang. ‘Ik ben verliefd op je Jesse.’

Die woorden breken me waardoor nu tranen over mijn wangen lopen. Ik zoek naar de juiste woorden. ‘Jij bent knap, lief, mooi, gezellig en ik dacht dat… Nee Ralph, ik ben niet verliefd op jou.’

Zwijgend kijken we elkaar aan, de stilte lijkt minuten te duren. Ik heb geeneens door dat Sven naast me is kom te staan. Hij legt een hand tussen mijn schouders en duwt me zacht richting Ralph. ‘Pak elkaar vast.’ Zegt hij kalm.

Ik laat me duwen en kom tegen Ralph aan te staan, direct sla ik mijn armen om hem heen en Ralph doet hetzelfde bij mij. Hij begraaft zijn gezicht in mijn schouder en begint te snikken. Kalmerend aai ik over zijn rug.

Na een minuut of twee neemt Sven weer het woord. ‘Nou stelletje dramaqueens, zo is het wel genoeg. Biertje?’

Van de opmerking van Sven krijg ik even een glimlach op mijn gezicht en laat Ralph los. Hij maakt zich ook los van mij en even kijken we elkaar in de ogen. ‘Het spijt me echt Ralph.’

Hij knikt even naar me en kijkt dan met rode ogen naar Sven. ‘Ja, doe maar een biertje.’

Sven heeft inmiddels al een paar biertjes open gemaakt en reikt er mij één aan. ‘Ik ben blij dat ik geen homo ben.’

Sven opent de balkondeur en stapt naar buiten. ‘Jesse kom, ik wil roken.’ Glimlachend schud ik mijn hoofd en stap naar buiten. Ik adem de heerlijke berglucht in en haal ondertussen mijn sigaretten tevoorschijn en geef hem er één. ‘Waar is Kees?’

‘Die slaapt.’ Antwoord Ralph die ook buiten is komen staan.

Al rokend staan we naast elkaar te genieten van het uitzicht. De hemel is helder waardoor je de sterren goed kan zien. Ralph wijst de lucht in. ‘Kijk daar, zie je de Kleine Beer? En daar de Draak’

‘Nee Ralph, en het interesseert me ook niks.’ Hoor ik Sven zeggen.

‘Het is in ieder geval wel mooi hier’ grinnik ik.

Nadat beide jongens dit hebben beaamd is het weer even stil. Ik ben blij dat ik mijn excuses aan heb geboden. Sven lijkt in ieder geval niet meer boos te zijn en ik hoop dat Ralph mij enigszins begrijpt. Wanneer de biertjes op zijn en Ralph nieuwe haalt valt het mij op dat ik Sven nog nooit zo lang stil heb meegemaakt. Op het moment dat Ralph terugkomt vraag ik aan Sven waarom hij zo stil is.

‘Ik probeer te bedenken of ik ooit een andere naam tijdens de seks heb geroepen.’ Antwoord hij droog. De manier waarop hij het zegt doet me grinniken, Ralph geeft hem een klap op zijn schouder. ‘Eikel’ voegt hij eraan toe.

Met zijn drieën beginnen we te lachen.

…

Veeels te laat kom ik terug in mijn eigen appartement. We hebben nog lang daar gestaan, niet veel gezegt maar het was een ontspannen sfeer. Nu ben ik moe, of liever gezegt; bekaf.

Snel maak ik mij klaar voor bed. Naar het toilet, tanden poetsen en uitkleden. Wanneer ik in bed lig zucht ik diep, pak mijn telefoon en zet mijn wekker. Ik zie gemiste oproepen van Rick en Sander. Ze hebben ook beide appjes gestuurd. Direct voel ik me schuldig naar Rick en besluit hem kort mee te delen dat ik bij de buren zat, het goed heb gemaakt met Ralph en bedank hem nogmaals voor het horen van mijn misères. Daarna app ik Sander dat ik hem morgen zal bellen. Niet veel later val ik in een diepe slaap.

Einde deel 12, wat vond jij ervan? Hoewel ik na de geweldige hoeveelheid reacties van vorige week bijna niet om nog een reactie durf te vragen doe ik het stiekem toch… Ik lees graag wat jij van dit deel vindt!