Jesse - 13

Het is weer een weekje verder en dus een nieuw deel. Nummer 13 alweer! Ik hoop dat dit deel net zo in de smaak valt als de vorige delen!

Kreunend word ik wakker van het geluid van mijn wekker. Met mijn hand zoek ik mijn telefoon en druk hem uit. Direct ga ik op de rand van mijn bed zitten. Mijn hoofd bonkt en voelt zwaar. ‘Pff, wordt het weer zo’n dag?’ kreun ik hardop.
Opeens gaat mijn wekker weer, ik pak mijn telefoon om hem uit te zetten maar dan zie ik dat het niet mijn wekker is maar dat Sander mij belt.
‘Morgen San’ kraam ik met een krakende stem uit.
‘Jes, jezus, neem je eindelijk op?’
‘Sorry.’
‘Ik dacht dat we vrienden waren broertje.’
‘He, wat? Hoe bedoel je.’
‘Wij hebben toch geen geheimen voor elkaar gast.’ Hij klinkt geïrriteerd en ik heb geen idee waar hij het over heeft en per slot van rekening moet ik überhaupt eerst nog echt wakker worden. Ik voel mij op mijn beurt geïrriteerd worden. ‘Jezus San, ik ben nog geen minuut wakker en nu ga je een beetje boos lopen doen terwijl ik geen idee heb waar je het over hebt.’
‘Rick.’ Zegt hij en blijft dan stil. Ik probeer te bedenken waar hij op doelt. ‘Wat “Rick”, is er iets met Rick?’
Sander zucht luid en vervolgt dan met een boze stem: ‘Gisteren kwam Rick, zichtbaar aangeslagen, te laat op training. Tijdens de training was hij er helemaal niet met zijn kop bij dus heb ik hem direct apart genomen na afloop. Hij vertelde me dat hij homo is Jes.’
Wow, hij is uit de kast gekomen bij Sander! ‘Hij vertelde me ook dat jij het al heel lang weet en dat jullie…’
‘O oké, eh wat wil je dat ik zeg Sander?’
‘Verdomme Jesse, waarom heb je nooit verteld dat hij homo is, we zijn toch vrienden!’
‘Sander, even serieus’, ik verhef mijn stem. ‘Het is toch niet aan mij om te vertellen dat hij homo is, dat is toch zijn zaak, zijn verhaal!’
‘Misschien, maar jij en Rick dan!’
‘Gast, ik snap echt niet waar je nou zo boos om bent. Ik kan moeilijk vertellen dat ik seks met Rick heb gehad, dan zou ik Rick daarmee gelijk moeten verraden!’ Het blijft stil van zijn kant en ik voel alleen nog maar meer woede opborrelen en bijna schreeuwend ga ik verder; ‘Weet je San, als JIJ dit niet kan begrijpen ben je gewoon een klootzak. Zoek het lekker uit!!!... Dag Sander.’ Woedend druk ik mijn telefoon uit smijt hem op bed en sta op, ik heb een aanzettende aandrang om te gaan pissen dus ik loop de gang in.

Vlak voordat ik bij het toilet ben wordt er op mijn voordeur gebonsd. Zwaar geïrriteerd draai ik me om, loop naar de voordeur en trek deze open. ‘Wat!’ roep ik. Voor me staat Sven die me even verbaast aankijkt en dan zijn blik opzichtig over mijn lichaam laat glijden. ‘Stoor ik?’ vraagt hij droog. Op dat moment besef ik me dat ik naakt voor hem sta en het schaamrood verschijnt op mijn wangen. Snel doe ik een hand voor mijn kruis. ‘Eh, Sven, ik eh.’ Stamel ik naar hem. Met een glimlach van oor tot oor vraagt Sven. ‘Kom je ontbijten? Ik heb jouw broodjes al opgehaald beneden.’
‘Eh ja, ik kom er zo aan.’
Lachend draait Sven zich om en terwijl ik achteruit stap en de door wil dicht doen draait Sven zich nog even om. ‘Trek je wel wat kleren aan?’
Lachend schud ik mijn hoofd en duw de deur dicht. Snel ga ik naar het toilet waar ik eindelijk mijn blaas kan legen, dan haast ik me opnieuw naar mijn slaapkamer. Douchen doen we vanavond wel weer bedenk ik me en ga me snel aankleden. Mijn woede naar Sander lijkt weer enigszins bekoelt te zijn.

Nog geen vijf minuten later loop ik het appartement binnen bij de drie jongens. Met een geweldig goede sfeer zitten we aan het ontbijt. Bijna wonderbaarlijk maar gisteren lijkt door iedereen te zijn vergeten. Wanneer ik na het ontbijt nog even naar mijn eigen appartement ga om me klaar te maken voor de skiles vandaag besef ik me dat Sven geen opmerking heeft gemaakt over hoe ik de deur voor hem open had gedaan.
Zodra ik klaar ben om te gaan pak ik mijn telefoon, eigenlijk wil ik nog met Rick bellen maar daar is simpelweg geen tijd meer voor. Ook zie ik dat Sander me heeft geappt maar ik heb geen zin om dat te gaan lezen, voordat hij mijn inmiddels goede humeur weet te verpesten. Op de gang tref ik de drie jongens aan. Sven en Kees lopen voor Ralph en mij de trap af. Ik pak toch weer even mijn telefoon en lees de appjes van Rick.
“Hey Jesse, sorry dat ik gister niet langer kon bellen, ben blij dat je het heb bijgelegd met Ralph. Sander weet sinds gisterenavond dat ik homo ben en dat wij een avontuurtje hebben beleefd. Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik het heb verteld maar hij drong zo aan! Ik hoopte eigenlijk nog even met je te kunnen bellen maar ik ben zo onderweg naar college en ik denk dat jij ook skiles moet geven? Kus, ik mis je”
Een warme gloed vult mijn lichaam, nogmaals lees ik de laatste paar woorden… “Ik mis je” Zucht, ik mis hem, ik verlang naar hem. Snel app ik hem terug: “Ben zelf onderweg om skiles te geven. Veel plezier op college en ik bel je wanneer het gaat.”
Even twijfel ik en dan stuur ik erachteraan.
“Mis jou ook!”
‘Jes!’
Ik schrik op van mijn mobiel en kijk vragend in de ogen van de mooie Ralph. Hij geeft een knipoog. ‘Waar zit jij met je gedachtes?’
Met een geforceerde glimlach wimpel ik het af. Stop mijn mobiel weg en meng me in de gesprekken met de drie jongens.

…

Wat een prachtige dag. De lucht is strak blauw, het zonnetje schijnt fel en het is windstil. Ook de kwaliteit van de sneeuw is geweldig. Niet dik, niet papperig en nergens een ijsplaat te vinden. Kortom de condities zijn geweldig. Zoals ik de jongens had beloofd zijn we bezig met een mooie tour. Uiteraard zijn we begonnen waar we altijd beginnen. Daarstraks waren we beland bij de dallift in Gerlos en inmiddels staan we bovenaan de piste boven Koningsleiten. Ook deze afdaling is machtig mooi en ik heb er zin in. Volgens mij de jongens ook al geeft Kees aan dat hij weer eens honger heeft. Op zich niet raar want het is al lunchtijd geweest. Ik geef aan dat we snel gaan stoppen en ski daarna vooruit. De bedoeling is dat de jongens mij in een treintje naar beneden volgen en goed op hun techniek letten. In de afgelopen dagen zijn de jongens qua techniek wel vooruit gegaan. Dat is maar goed ook want anders zou ik mijn werk immers niet goed doen! Al skiënd kijk ik af en toe even over mijn schouder, ze blijven netjes volgen. Normaal gesproken stop ik regelmatig op de piste maar nu trek ik even lekker een heel stuk door. Even die bovenbeentjes van die jongens laten afzien haha. Verderop zit wel een aardig tentje waar je redelijk goed kan eten dus ik besluit om zonder te stoppen daarheen te skiën.
Ietwat onverwacht houden de jongens het prima vol. Wanneer ik uiteindelijk stop bij het tentje komen de jongens aan. Kees en Ralph hebben een grimas op hun gezicht en zijn blij dat ik ben gestopt. Sven kijkt lachend naar de jongens en meldt even dat hij ze maar watjes vind. Even later gaan we al lachend bij het eettentje naar binnen.
Na de lunch lopen we weer naar buiten en klikken de ski’s weer aan. We gaan onze weg richting het dal vervolgen. Onderaan deze piste zit een gondel welke je weer helemaal naar boven brengt. Daarna zullen we onze weg weer richting Gerlos gaan vervolgen om uiteindelijk weer te eindigen waar we begonnen zijn. De lunch heeft ons allen goed gedaan en ik laat de les heel even voor wat het is en zeg tegen de jongens: ‘Ski maar naar beneden jongens, straks gaan we er weer echt tegenaan.’

Sven neemt direct de leiding en skiet weg met Kees op zijn hielen. Ralph kijkt me nog even vragend aan maar na een knikje begint hij ook te skiën. Plots voel ik mijn telefoon trillen en snel haal ik hem nog even tevoorschijn. Het is een appje van Joris, mijn ex-collega. “Hey Jesse, met mij gaat alles prima. Bevalt het een beetje in Oostenrijk? Ik heb net gekeken en er staat inderdaad een B. van Danter in het systeem. Die woont aan de Lisdodde 13. Waarom wil je dat weten?”
Snel app ik terug. “Het is hier geweldig, bedankt voor het opzoeken! Ik vertel je een andere keer wel waarom ik het nodig had. Als ik nog is wat voor jou kan doen hoor ik het wel!”
Snel berg ik mijn telefoon op en zoek de jongens. Hmm, die zijn al de bocht om denk ik. Snel trek ik mijn handschoen aan en ga ik op een moordend tempo naar beneden. Even razen!
Enigszins verbaasd het mij hoever die jongens al voor lopen. Bovenaan een lang recht stuk stop ik en kijk naar beneden. Daar zie ik ze staan, een stuk verderop netjes op een rijtje. Ze kijken naar boven en vragen zich waarschijnlijk af waar ik blijf. Snel steek ik een skistok omhoog en zwaai ermee. Ze zien me en snel begin ik weer te skiën. Wederom op een hoog tempo maar ik laat ze natuurlijk wel het beste van mijn kunnen zien. Eenmaal bij hun stop ik en ze kijken me lachend aan. ‘Wow, ik wou dat ik zo kon skiën.’ Zegt Ralph.
‘Veel oefenen en vooral goed naar mij luisteren.’ Antwoord ik lachend. Sven rolt even met zijn ogen en vraagt waar ze heen moeten. ‘Naar beneden.’ Zeg ik met een glimlach. Dan wijs ik naar beneden naar waar de gondel begint. ‘Die gondel, daar gaan we weer naar boven.’
‘Oké’ antwoord Kees en direct skiet hij weg. Ik laat Ralph en Sven weer voorgaan en volg ze op gepaste afstand.

Beneden bij de gondel doen we de ski’s uit. Het is behoorlijk rustig en we kunnen eigenlijk direct instappen. Ik ga ze voor en stap in. Ralph volgt me maar Sven en Kees blijven lachend staan. ‘Wij pakken de volgende gondel!’
Ik kijk Ralph vragend aan maar die haalt zijn schouders op. De deuren sluiten. ‘Enig idee waarom ze apart gaan zitten?’ vraag ik Ralph.
‘Nee, ze zaten wel te fluisteren net maar weet niet waar ze het over hadden.’
‘Ach, ik vind het niet erg om alleen met je te zijn hoor.’ Zeg ik grappend.
Ralph zucht zichtbaar. ‘Sorry Ralph.’ Ralph kijkt naar buiten. ‘Geeft niet Jesse’ mompelt hij.
Wederom voel ik mijn telefoon trillen en omdat ik niet weet wat ik nu tegen Ralph moet zeggen pak ik hem weer tevoorschijn. Ik zie dat Joris mij een foto heeft gestuurd. “Geen probleem, en ja, je kan wel wat voor me doen als je begrijpt wat ik bedoel.” Nou, de foto spreekt boekdelen. Het is een foto van Joris met alleen een boxershort aan. Zijn paal staat keihard en past amper nog in zijn boxer. Ik glimlach en dan hoor ik Ralph. ‘Leuk appje?’
Zonder erbij na te denken draai ik mijn telefoon om en laat hem de foto zien. Ralph kijkt verbaasd. ‘Is dat Rick?’
‘Nee, Joris. Is een ex-collega waarmee ik één keer seks heb gehad.’
‘En die stuurt foto’s?’
Nou, één foto. Hij heeft vanochtend iets voor me opgezocht en ik had hem bedankt en gezegt dat hij het maar moest vragen als ik hem een gunst kan verlenen.’
‘Ah, vandaar.’
‘Ja, ik weet het. Hij is een beetje gek… Hij heeft wel de grootste lul die ik ooit heb gezien.’
‘Echt?, Laat nog eens zien.’
Ik glimlach en open de foto opnieuw en geef mijn mobiel aan hem. Ik zie dat Ralph inzoomt. ’Ja, die is behoorlijk aan de maat.’ Is Ralph zijn conclusie.
We lachen allebei en dan geeft Ralph mij mijn telefoon terug. Plots komt de gondel slingerend tot stilstand. ‘What the fuck.’ Is zijn reactie.
‘We gaan zo heus wel weer verder.’ Zeg ik geruststellend.
Na een minuut of twee hangen we nog steeds stil. ‘Duurt wel lang vind ik.’
Ralph beaamt dat. ‘Jesse, mag ik je wat vragen?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Mag ik vanavond bij je slapen?’
‘Eh, slapen?’
Een zwoele grijns verschijnt op Ralph zijn gezicht. ‘Je snapt wel wat ik bedoel.’
Zucht. ‘Ralph, ik weet niet of dat nou zo verstandig is.’
Opeens staat Ralph op. ‘Ik weet je wel over te halen denk ik.’ Niet begrijpend kijk ik schuin omhoog. Plots komt de gondel in beweging waardoor Ralph zijn evenwicht verliest en half op me valt. Ik begin te lachen en heel even lacht hij mee. Zijn gezicht zit nu luttele centimeters voor mijn gezicht. Hij kijkt in mijn ogen, naar mijn mond en weer naar mijn ogen. Dan overbrugt hij de laatste centimeters en kust me op mijn mond. Verrast laat ik toe. Hij ziet dit als een soort toestemming en drukt opnieuw zijn lippen op de mijne. Zijn mond gaat open en ik voel zijn tong langs mijn lippen. Automatisch gaat mijn mond open en laat ik hem binnen. Hij zoent me rustig, passievol en dominant tegelijk. De zoen is heerlijk en ik laat me gaan. O, wat kan ik hier van genieten! De zoen duurt lang, pas wanneer de gondel zijn eindstation heeft bereikt verbreekt hij de zoen.
Licht hijgend kijk ik hem aan. Hij grijnst zelfverzekerd maar zegt niks. Zodra de deuren opengaan komt hij in beweging en stapt uit. Nog steeds verbouwereerd volg ik hem en pak mijn ski’s. Sven en Kees stappen druk pratend achter ons uit, vlak voor ze bij ons komen zegt Ralph precies hard genoeg dat alleen ik het kan horen: ‘Vanavond verder, Rick hoeft er niks van te weten…’

Ik bijt mijn kaken op elkaar en bal een vuist. Ik word boos maar weet niet waarom. Zonder wat te zeggen pak ik mijn ski’s en skistokken vast en loop naar de uitgang. Achter me hoor ik nog een verbaasde “huh? Jesse?” maar ik negeer het. Buiten zoek ik verwoed naar mijn sigaretten en steek er al snel één op.
‘Jesse, wat is er?’ vraagt Sven.
‘Niks, laat me even.’ Zeg ik iets te nors terug.
Ik dwing mijzelf tot rust te komen en haal een paar keer diep adem. Alle drie de jongens staan op een paar meter afstand van me druk te praten maar ik heb geen idee waar ze het over hebben. Op het moment dat mijn sigaret op is klik ik mijn ski’s onder mijn schoenen en glij naar de jongens.
‘Oké, we gaan weer. We pakken deze rode piste. Let op je houding, voorover leunen, licht door de knieën en skiën vanuit je heupen.’
Zonder op antwoord te wachten ski ik weg en ik hoor dat ze achter mij aan komen.
De rest van de skiles verloopt rustig. In de eerste afdaling na de gondel wist ik alle gedachtes uit mijn hoofd te verbannen en me weer te concentreren op het les geven.

Om 16:00 staan we boven de laatste piste. Nog één laatste afdaling en dan op naar de après-ski. Pff, ik ben wel toe aan een biertje. ‘Jongens, de les is eigenlijk al afgelopen dus eh, biertje?’
‘Oh ja graag!’ roept Kees. ‘Man, wat een dag ik ben kapot!.’
‘Laatste afdaling dus doe jullie ding maar wees voorzichtig, jullie spieren zijn moe en dit is geen makkelijke afdaling. Dus rustig aan.’
‘Ja papa.’ Spot Sven en skiet weg, direct volgt Kees zijn voorbeeld en roept: “BIEEERRR!!!’
Lachend schud ik mijn hoofd en kijk vragend naar Ralph. Even lijkt het alsof hij wat wil zeggen, bedenkt zich dan en skiet de jongens achterna. Ook ik kom in beweging maar na tien meter stop ik weer. Ik schud mijn hoofd en trek mijn handschoen uit. Vervolgens pak ik mijn telefoon en open WhatsApp. Ik open de ongelezen appjes van Sander.
“Jesse, waarom hing je nou op?”
“Jesse? Waarom reageerde je zo?”
En een paar uur later: “Sorry Jesse, wil je me bellen?”
Nee, ik wil hem niet bellen. Wat wil hij nou eigenlijk?, is het terecht dat ik zo boos reageerde, is het terecht dat hij boos was dat ik mijn gedoe met Rick voor hem verborgen hield?
Ook Dana heeft me een berichtje gestuurd: “Hey Jesse, alles goed daar? Sander voelt zich kut, wil je even met hem bellen? Niet zeggen dat ik het je vraag hoor.”
Jemig, hoe moet ik nou weer reageren naar Dana? Weet zij meer?
Ook Rick heeft geappt: “College eindelijk voorbij, straks uit eten met mijn ouders, echt geen zin in… Vanavond nog even bellen?”
Rick laat me glimlachen en snel stuur ik terug: “Eten moet je toch, zeur niet haha. Ja, ik bel je na de après-ski.”
Terwijl ik mijn telefoon weer wegstop bedenk ik me dat ik mijn vader ook nog moet bellen. Snel begin ik te skiën, als ik beneden ben eerst mijn vader bellen. Daarna zie ik wel weer verder…

Het is een lange afdaling en ik ga best hard. Vlak voor het einde haal ik de jongens in en kijk hoe ze de laatste meters skiën. Zodra ze bij me zijn zie ik Kees verbeten kijken. Hij ziet mijn blik. ‘Ja lach maar, ik ben kapot!’ Ik lach hoofdschuddend naar hem. Ook Ralph ziet er moe uit. ‘Lukt het?’ vraag ik. Hij knikt. ‘Ik ben blij dat de dag erop zit… Qua skiën dan.’ Sven beaamt dat. ‘Kom, we gaan zo snel mogelijk een biertje scoren.’
‘Ja! BIEEERRR!’ roept Kees weer.
‘Ik ga even mijn spullen opbergen hier en moet dan nog even bellen. Ik zoek jullie zo op.’

Na mijn spullen opgeborgen te hebben en mijn sportschoenen aangetrokken te hebben haal ik wederom mijn telefoon tevoorschijn en bel naar mijn vader. Geen gehoor… Voor een momentje twijfel ik maar besluit dan Dana te bellen. Nadat de telefoon twee keer overgaat klinkt er en enthousiaste Dana.
‘Broertje!, wat leuk om weer eens van je toe horen! Hoe is het?’
Terwijl een grote glimlach op mijn gezicht verschijnt door haar vrolijke stem antwoord ik: ‘Zusje! Heerlijk geskied vandaag dus wat dat betreft niks te klagen! Hoe is het met mijn favoriete meisje?’ Na deze vraag begint ze, zoals alleen Dana dat kan, enthousiast te ratelen. Er is bijna geen woord tussen te krijgen en geen touw aan vast te knopen. Ik heb zelfs rustig de tijd om een sigaret tevoorschijn te halen en deze op te steken. ‘Maar Jesse, heb je Sander al gebeld?’ klinkt er opeens door de telefoon.
‘Nee, nog niet. Hij deed zo raar vanochtend, ik snap hem echt niet.’ Het gebeurd niet vaak maar het lijkt alsof Dana nadenkt. ‘Hij voelde zich volgens mij gekwetst.’
‘Maar waarom dan?’
‘Omdat jullie altijd alles delen en nu moest hij van Rick horen dat…’
‘Ja, maar dat is toch niet mijn zaak om aan hem te vertellen!’ val ik haar in de rede.
‘Dat heb ik hem ook gezegd broertje, maar je weet hoe die is.’
‘Jawel…’
‘Je bent toch niet boos op hem?’
‘Een beetje denk ik.’ Antwoord ik oprecht.
‘Bel hem gewoon, doe het voor mij oké?’
Ik zucht hoorbaar. ‘Misschien vanavond, eerst ga ik naar de après-ski hier.’
‘O, je maakt me nu zo jaloers! Hebben ze daar een goede après-ski?’
‘Helemaal top zusje, je zou er bij moeten zijn!’
‘Ik kan niet wachten!’ roept ze enthousiast terug.
‘Huh?, Hoe bedoel je?’
‘O ehh, gewoon, bij wijze van spreken. Broertje, ik moet gaan. Bel Sander oké?
Nog voordat ik wat kan zeggen verbreekt ze de verbinding. Verbijsterd kijk ik naar mijn telefoon. Maar nog voordat ik kan bedenken wat ze nou bedoelde met “Ik kan niet wachten” piept mijn telefoon. Ik kijk en zie een bericht van een onbekend nummer binnenkomen op WhatsApp. Ik open het bericht en lees: “Hoi knappert, ik tel de dagen dat je weer terug bent. Kan eigenlijk niet wachten tot ik je weer zie. Groetjes D.” Zucht, hij houdt wel vol. Weer negeren en blokkeren? Schijnt niet te werken. Waarom ook niet. “Je bent wel een volhouder… Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik geen interesse heb?” Zodra ik het stuur zie ik twee blauwe vinkjes. Direct krijg ik terug: “Jij bent het waard om voor te vechten. Kijk:” Daarna volgt een foto van een kalender, 1 april is omcirkelt en de afgelopen dagen staat een kruis doorheen. Een misselijkmakend gevoel vult mijn lichaam. “Denk je dat ik dan terug ben?”
“Haha, dat weet ik zeker. Ik heb zo mijn bronnen…”
“Ik heb de kaarten en berichten die je hebt gestuurd bewaard. Ook zal ik jou blijven aangeven dat ik geen interesse heb. Wanneer ik terug ben stap ik met zoveel mogelijk bewijs naar de politie.”
Zonder op antwoord te wachten stop ik mijn telefoon weg. Ik laat hem deze dag niet verpesten, ik ga de jongens opzoeken.

…

Licht aangeschoten stap ik mijn appartement in. Sven, Kees en Ralph stappen tegelijkertijd door hun eigen voordeur. Het was weer super gezellig, het bier vloeide rijkelijk en er was geen gebrek aan shotjes. Toch heb ik wijselijk niet teveel shotjes genomen om enigszins nuchter te blijven en dat is nog aardig gelukt. Ralph bleef maar aan mijn zijde en af en toe voelde ik dat hij contact zocht met zijn hand. Elke keer weer heb ik zijn hand zacht weggeduwd in de hoop dat hij geen avances meer zou maken. Toch gaf hij niet op en steeds liet ik hem iets langer toe. Stiekem genoot ik van zijn aanrakingen buiten het beeld van de anderen. De zachte aaitjes over mijn hand, mijn kont en hij kneep zelfs even in mijn kruis! Hij probeerde me opgewonden te krijgen en het lukte hem behoorlijk. Steeds meer kreeg ik de behoefte om iets terug te doen of daar voor het oog van iedereen te zoenen. Maar gelukkig wist ik me in te houden. Gelukkig deed hij geen verdere avances in de terugreis naar het appartement al gaf hij me net wel een knipoog. Ik weet bijna 100% zeker dat hij straks bij mijn voordeur staat en ik twijfel. Laat ik hem dan binnen? Als ik hem binnenlaat zal het zeker op seks uitdraaien en ik twijfel. Rick zit in mijn hoofd, maar hij is hier niet en ik heb geen verkering met hem dus… Pff, is het de alcohol?

Ik schud mijn hoofd en loop naar mijn slaapkamer. Terwijl ik me helemaal uitkleed zodat ik even lekker kan douchen blijf ik twijfelen. Onderweg naar de badkamer zwiept mijn piemel zwaar heen en weer. Als het aan mijn pik ligt…. Maar ik weet dat ik met mijn hoofd moet denken! Nog voordat ik de badkamer inloop besluit ik eerst naar de keuken te lopen en de oven alvast aan te zetten. Straks ga ik als avondeten een simpele diepvries pizza eten. Eenmaal onder de douche stroomt het warme water over me heen. Van een goede warme douche word ik altijd ontspannen en krijg ik mijn hoofd helder. Na een minuut of tien heb ik wat betreft Ralph een beslissing genomen. Voldaan zet ik na de kraan dichtgedraaid te hebben de douche uit. Terwijl ik mij aan het afdrogen ben hoor ik geklop op mijn deur. Is dat Ralph al? Snel sla ik mijn handdoek om mijn middel en nog half nat loop ik naar de voordeur. Ik doe open en zie Ralph staan. Zijn ogen worden groot en hij bekijkt mijn naakte lijf, hij bijt op zijn onderlip en vraagt. ‘Mag ik binnenkomen?

Einde deel 13, Cliffhangertje! Ralph aan de deur, wat zal er gaan gebeuren? Ik hou het geheim tot volgende week maar ben zeker benieuwd naar wat jij denkt dat er gaat gebeuren!