Buiten was het donker en nat aan de rand van de jungle. Binnen was het warm en droog. Oude, zwakke feestverlichting en opbrandende kaarsen gaven weinig licht in de bijna net zo donkere hut die zich voordeed als rustplaats voor de vele reizigers, veelal toeristen. Die hoorden de regen van het woud kletteren op de dunne golfplaten van het etablissement genaamd: ‘A Cabana Vermelha’. Een rustplaats om bij te tanken voordat men weer het oerwoud inging of verder op reis. Niet meer dan zes vertrekken, een bar, een klein keukentje en een grotere ruimtere, met kleine krappe tafeltjes gelegen aan een bank die langs alle wanden doorliep, voorzien van losse, platte kussentjes. Een knusse bedoeling.
-
Aan één van die tafeltjes, gewapend met een boek over de plaatselijke fauna en flora en een hippe leesbril, zat één van die toeristen. Een Franse jongedame genaamd Myriam. Ze was erop uitgetrokken om de wijde wereld te gaan verkennen. En dat in haar eentje met haar 23 jaar. Tot nu toe had ze zich prima gehandhaafd. Ze was nu een week in Brazilië en in hoeverre de reis daar voorbij zou gaan, liet ze nog even in het midden. Ze had last van heimwee en ze sprak de taal ook niet. En men sprak hier haast geen Engels. In de stad wist ze zich nog wel te redden, maar hier was ze aangewezen op eventuele andere toeristen. Tot nu toe was ze veelal alleen met de lokalen. En dan voelde ze de eenzaamheid en miste ze haar thuis.
-
Des al niet te min was ze avontuurlijk aangelegd. Anders bega je zoiets niet. En het was haar ook nog niet heel moeilijk gemaakt. Ze kwam uit een vermogend gezin, reisde eerste klas af en logeerde de eerste paar nachten in een lux hotel net buiten Rio. Daar waar ze nu zat, was iets heel anders. Ze wilde graag de Amazone zien en de jungle, en belandde zo in een bus richting het binnenland. Daar kwam ze er al snel achter dat niet heel veel toeristen dat deden. De meesten bleven toch liever bij de zandstranden. Na een reis van acht uur, waarbij met elke stop haar medereizigers donkerder werden, voelde ze zich allerminst op haar gemak. Dit was ver weg van haar luxe leventje thuis.
-
Toch hield ze vol, en zo was ze hier al twee dagen. Bij aankomst had ze rust genomen en de dag erop had ze haar eerste excursie op zoek naar bedreigde dierensoorten ondernomen met een plaatselijke gids. Gewapend met een dure camera en hetzelfde boekje waar ze nu uit zat te lezen. De schoonheid van de omgeving bleef haar bij en liet haar wanen in een tropisch paradijs. Zo had ze dit land ook voorgesteld, eenmaal uit de kuststreek. Maar Brazilië was groot en ze wilde veel meer zien.
-
Ze was niet alleen voor de schoonheid van een ander land erop uit getrokken. Los van haar ouders en haar vertrouwde omgeving wilde ze ontdekken wie ze was en wie ze wilde zijn. Ze was net klaar met haar studie rechten en vond het belangrijk wat van de wereld te zien voordat ze straks vast zat in het werkende leven. Ze wilde met wijsheid terug komen. Want wat had ze nou geleerd in haar eigen landje waarbij alles voor haar geregeld was? Ondankbaar was ze niet, eerder bewust van haar bevoorrechte status. Hier zag ze mensen langs de weg lopen, omdat ze niets anders hadden om naar hun werk te gaan. Welke lessen ze daar uit wilde trekken, wist ze nog niet. Maar het relativeerde het een en ander en zo hoopte ze haar blik te verbreden, voor de rest van haar leven.
-
Myriam was zelf ook geen onaangename verschijning, en paste hier prima in de dromerige omgeving. Iedere man zou dat kunnen beamen. De jonge meid was zich daar deels van bewust. Ze lette niet voor niets op haar eten en thuis was ze regelmatig in de sportschool te vinden. Aan aandacht geen tekort, aan intenties vaak wel. Ze oogde ook wat afstandelijk. Ze zat niet voor niets met een boek voor haar neus terwijl er meerdere gasten in dezelfde ruimte zaten. Men had haar al wel zien zitten. Mannen met hun partners moesten het stiekempjes doen. Het werkende personeel, bestaande uit twee jongens, hadden al uitgebreid naar haar zitten kijken. Echter had niemand nog indruk op haar gemaakt. Myriam was ook niet op zoek naar liefde, al erkende ze dat de kans altijd aanwezig was. Echter trok haar voorkeur niet snel uit naar donkere jongens, die je hier vooral zag, naast de toeristen die vaak al boven de vijftig waren. Des al niet te min waardeerde ze elke vorm van aandacht als erkenning, en was ze heus niet dom of blind. Wat dit betreft wist ze al goed wie ze was. Ze wist hoe men naar haar keek. En of het gecreëerde beeld correct was, maakte haar niet zo veel uit. Elke blik gaf haar goedkeuring. En hier had ze dat zeker nodig, onzeker dat de eenzaamheid haar gemaakt had.
-
Het onderkomen werd gerund door twee jongens uit de omgeving. De een hield zich vooral bezig met de boekhouding en de ander meer met de gastbeleving. Ciro was de gene waar van men het gezicht zag en hij was dus ook het gezicht van A Cabana Vermelha. Zijn kompaan en beste vriend Gaspar zag men haast nooit. Alleen als er problemen waren. De twee leefden hier en werkten 24 uur per dag, zeven dagen in de week. Veel bracht het niet op, maar het was beter dan niets. Werk voor jonge mannen lag niet voor de hand, zeker niet in deze streek. En de stad had wel gelonkt, maar het was Gaspar die Ciro op het laatste moment had overgehaald niet daar het geluk te gaan zoeken, waar drugs en criminaliteit op de loer liggen. Gaspar was wellicht de verstandigste van de twee. Ciro had de vlotte babbel.
-
Myriam had al even kort met Ciro staan praten, de dag dat ze hier aankwam. Hij sprak redelijk Engels, kon zich verstaanbaar maken. Wat hem ontbrak aan kennis, maakte hij meer dan goed met zijn charmes. Het was een open jongen die makkelijk babbelde. Zelfs als hij de taal niet meester was. Hij viel Myriam niet perse op. Maar ook op de derde ochtend kwam ze even bij hem buurten. Hij wist wat waar te doen was in deze omgeving. En daarnaast had ze problemen met de douche in haar kamer. Die leverde al sinds het begin geen warm water. Dat was er ook helemaal niet, maar dat stond niet in de brochure. Ciro had hier namelijk een oplossing voor waardoor hij er elke keer weer mee wegkwam. Alleen de Westerse klanten kwamen bij hem klagen.
-
,,Kom met mij.’’ zei hij haar nadat hij haar had gerust gesteld het op te lossen. Op aanvraag konden de klanten hier eten, maar dat stond niet heel hoog aangeschreven. Ook Myriam was voorbereid en had zelf voor eten gezorgd, en zou dat blijven doen. Daardoor waren de weinige gasten die ze hadden er al vroeg op uit. En Myriam was de enige nog aanwezig. Dus riep Ciro naar zijn kameraad of hij de zaak even in de gaten wilde houden. Dit in het Portugees en Myriam wachtte geduldig en nieuwsgierig af op wat ging komen. Ze zag een donkere jongen in een te groot overhemd met een grote bril tevoorschijn komen, en werd toen snel meegenomen door de donkere jongen die er toch wat atletischer bijliep. Verschil moest er wezen.
-
,,Had je al plannen?’’ vroeg hij haar terwijl ze naar buiten liepen. Myriam dacht dat hij meeging om te kijken wat het probleem was, maar nu stond ze opeens buiten. Van de grote groene bladeren drupte het water van de bui die een paar minuten geleden was overgetrokken. ,,Ik ken een plek, daar douchen de gasten.’’ zei hij haar vervolgens alleen onduidelijk. Iets wat op haar hoede volgde ze de jongen en daalden ze al snel af door dichte begroeiing.
,,Is dit wel een goed idee?’’ vroeg ze hem nog. Hij was al bijna uit beeld en als ze terug keek, zag ze het pad niet meer terug tussen de begroeiing. Het kleine junglehotelletje lag langs de weg boven een afgrond. Het uitzicht uit de kamers was fenomenaal. Al vreesde Myriam elk gekraak wat ze hoorde. Tot nu toe was alles aan dit land een absolute droom en was het nog beter dan ze zich had kunnen voorstellen.
-
En daar ging Ciro nog wat aan toevoegen. Hijgend haalde ze hem weer in. Hij stond stil op een grote kale rots in het water. Voorover gebogen kwam ze op adem. Hij had al die tijd niets gezegd. En ook al had ze het water al horen vallen met dat ze hem bleef achtervolgen, kwam ze er pas achter toen ze zich uiteindelijk weer oprichtte. Midden in de jungle lag dit kleine verborgen meertje waar een bescheiden waterval van een rots afviel.
,,Hier kan je douchen.’’ zei hij haar alleen. ,,Het water is dan niet warm, maar een lekkerdere douche bestaat er niet.’’ Hij moest grijnzen om haar reactie. Een fantastische lach verscheen op haar gezicht en haar ogen fonkelden van de pracht en praal die de omgeving haar toonde.
-
,,Is het wel veilig? Geen piranha’s?’’ Meteen schoot Ciro in de lach en legde hij haar uit dat die niet voorkomen in dit deel van de Amazone. Snel volgde ze hem terwijl hij huppelend van rots naar rots sprong langs de kant van het water en onder de waterval zijn shirt uittrok. Hier schrok ze toch een beetje van en ze keerde haar gezicht af. Vanuit haar ooghoeken zag ze de slanke jongen die mooi gespierd was zonder echt breed te zijn. Hij zag haar wel wegkijken, maar negeerde het compleet en stapte onder het water. Vervolgens liet hij een oerkreet uit en met een duik sprong hij van de rots af en zo het water in. Myriam lachte er hardop om. Door het vallende water keek ze naar de jongen die haar plots een stuk meer aansprak. Dit was pas avontuur. Dit had ze gehoopt, dat ze ergens terecht zou komen wat zo onwaarschijnlijk bijzonder en mooi was. Dit was een pareltje van de Amazone en verstopt voor het grote publiek.
-
Alhoewel ze aarzelde, begon ze zich toch uit te kleden. Ze vond het spannend en kreeg al snel door dat de jongen naar haar keek. Ze draaide hem haar rug toe en ging onverstoord door. Ciro had al vanaf begin af aan een oogje gehad op dit mooie meisje uit het Westen. Elke man had dat na een eerste oogopslag op haar. Maar dit meisje was echt ongekend knap. Zo’n mooi meisje had hij zelden gezien. Dit was beter dan wat je op de stranden van Rio zag. Zulke schoonheid kende hij niet. En nog nooit had hij zich zo aangetrokken gevoeld tot een blank meisje.
-
Met een bescheiden kreetje, maar met goedkeuring van Ciro, sprong ook Myriam door het water van de waterval heen en landde ze met een bommetje in het meer. De lach had haar gezicht nooit meer verlaten. Een lach die haar zo kenmerkte, zo stralend en vol van geluk. En zo voelde ze zich ook. Het water was koud maar verfrissend en ze voelde het terug in heel haar lichaam. Wat een vrijheid en wat een leven. Het stel begon wat heen en weer te zwemmen en langs elkaar. Hij vroeg haar naar haar afkomst, sprak tot haar verbazing een paar woordjes Frans, en zij begon hem voorzichtig naar zijn leven te vragen. Gewoon een aangenaam gesprek tussen twee mooie individuen in hun ondergoed, in het frisse water van een dromerig meertje in de tropische jungle. Alsof het normaal was.
-
Enige aantrekking tot elkaar was al snel voelbaar. Ze moest toegeven de jongen knapper te vinden dan ze aanvankelijk dacht. Hij was niet breed, maar wel mooi gespierd. Vrij lang ook. En in zijn gezicht was hij best knap, dat wat ze misschien wel het belangrijkst vond als haar oog op een jongen viel. Dat hij een kleurtje had, maakte haar plots een stuk minder uit. Hij had het haar naar haar zin gemaakt en ook waar voor haar geld gegeven. Dat kon ze prima waarderen.
-
Ciro merkte dit nauwelijks aan haar op. Ze keek hem liever niet aan en wilde ook niet de indruk wekken dat ze hem leuk vond. Ciro zelf ging er heel anders mee om. Hij had haar ogen al een paar keer voelen kijken en hij zelf deed geen enkele moeite om haar niet de indruk te geven dat hij haar wel zag zitten. Hij zou gek zijn, vond hij haar niet aantrekkelijk. Ze had mooi, lang, weelderig haar wat nu op haar schouders en rug plakte. Haar mooie hals werd zo goed zichtbaar en dat met het engelengezichtje erbovenop. Maar toen hij haar naar wat ondieper water leidde, kon hij haar pas echt goed aanschouwen. Ze stond even op terwijl hij laag in het water bleef zitten. Een prachtig slank lichaam rees uit het water alsof ze de godin van het woud zelf was. Lange benen, stevig en slank, een mooie platte buik, en ronde maar niet te grote borsten. En dat in niets meer dan ondergoed. Mooi en stevig, donkerblauw ondergoed waardoor ze ook met vertrouwen zich durfde te laten zien.
-
Voor hem lag dat wat anders. Zijn boxershorts waren oud en dun. Liever stond hij niet op. Het plakte tegen zijn lichaam en alhoewel zij zich niet hoefde te schamen voor wat hij voor haar voelde, wilde hij dat nog niet aan haar laten zien, bang dat ze zou schrikken in plaats van gecharmeerd te zijn. Dit viel Myriam op. Hij werd wat minder zelfverzekerd, en alhoewel ze niet wist hoe dat kwam, werd zij er juist wat zekerder door. Hoe stiller hij werd, des te meer ze de behoefte had hem uit te dagen wel die vlotte babbel van hem te gebruiken. En al snel kwam ze naast hem te zitten in het water, tegen de rand, tegenover de waterval. Hier lagen rotsen onderwater en tegen de kant aan, alsof het gemaakt wat om in plaats te nemen.
-
,,Alles wel goed?’’ vroeg ze hem toen toch maar met enige voorzichtigheid. ,,Ik heb toch niets verkeerds gezegd?’’ Zojuist had ze hem nog uitgedaagd tot een salto, wat zij wel kon en ook deed. Hij blief liever in het water zitten. Hij keek haar even bedenkelijk aan.
,,Ik vind je heel knap.’’ zei hij haar plots. Ze keek er van op en liep rood aan. ,,Echt heel erg knap.’’ herhaalde hij het nog een keer fluisterend. Myriam slikte en keek hem met grote ogen.
,,Oh ja?’’ vroeg ze hem niets vermoedend en hij knikte. Maar hij vond haar wel meer dan knap.
,,En als ik ga staan, dan zie je dat.’’ voegde hij er wat gegeneerd aan toe. Hier schrok ze wel even van.
,,Oh…’’ wist ze alleen uit te brengen. Maar het schrok haar niet echt af. Ze glimlachte er al snel om. Andere jongens hadden misschien meteen hun kans gegrepen en niet eens de tijd genomen haar van te voren in te lichten. Ciro bleek een gevoelige en voorzichtige kant te hebben en dat stond haar wel aan.
-
Haar eerste reactie was goed. Ze zat nog steeds naast hem in het water. En dit gaf hem vertrouwen. De dag was nog jong en wie weet hoe het ging verlopen. Zij had immers geen plannen. En zij vond het ook niet vervelend om de dag zo te beginnen. Ook niet toen ze hem zag naderen en hij niet veel later zijn lippen op de hare drukte. Even bevroor ze en kuste ze ook niet terug. Hij was bang dat ze dit niet zou willen. Ciro zette echter door en legde ook een hand op haar kin. Myriam nam diep adem en voelde de opwinding door haar lichaam stromen. Zijn lippen waren zacht en warm en ze moest ze wel beantwoorden. Niet alleen met haar eigen lippen, maar ook met haar tong. Ciro had geen moment nodig, en tongde meteen terug, nu hij wist dat ze wel wilde. Hij leunde iets over haar heen, bleef haar vasthouden, en zo lag het stel daar zoenend in het water, afgesloten van de mensenwereld.
-
Myriam was heus niet preuts. Niet dat ze zo los was om zomaar met een vreemde in de jungle meer te doen dan zoenen. Maar aan de andere kant was er niemand om haar te veroordelen, en zou niemand weten wat hier kan gebeuren. Niemand die zou weten hoe dit jonge meisje zichzelf zou kunnen vinden op dit gebied. En voor Ciro was dit heus niet de eerste die hij hier mee naartoe had genomen. En alhoewel ervaren, nam hij het nooit te licht op. Hij kon er ook van genieten. Dit was geen wedstrijdje, niet zomaar een flirt. Zo vaak kwam er niet zoiets moois voorbij.
-
Ze legde haar hand op zijn borst, net boven het water. Daarna liet ze zich verder achterover drukken, en zijn andere hand vond haar heup. Hij wilde veel verder gaan dan dit, dat wel.
,,Je maakt me zo geil.’’ fluisterde hij in haar oor. De blikken troffen elkaar weer en van opwinding drukte Myriam haar lippen op elkaar. Heel voorzichtig zakte haar hand af naar onder de watergrens, gevolgd door haar blik. Het water was kristalhelder en ze had al lang gezien dat de dunne stof van zijn boxershorts weinig weerstand bood tegen zijn mannelijkheid. En zijn mannelijkheid had bedekt al flink indruk gemaakt. Afwachtend bleven ze elkaar aankijken. Haar hand toucheerde zachtjes het harde en huiverend begonnen ze elkaar weer te zoenen. De tongen trokken dieper elkaars mond in, zij vergreep zich aan de harde van Ciro en hij legde zijn handen op haar borsten en masseerde ze uit haar bh.
-
Myriam had nog nooit zoiets hards gevoeld, wat zo groot was. En dat door haar, dacht ze. Ze voelde zich gevleid en de opwinding maakte zich al snel meester van haar. Ze greep de harde stang stevig vast. Haar hand paste er niet eens helemaal omheen. Ze voelde de warmte door de stof heen trekken, en hoe hij in haar mond hijgde met dat ze met gevoel haar hand over de hele afstand liet wrijven. Het water hielp hierbij. Bij haar zelf kriebelde het ook al flink in haar buik. Met gevoel masseerde hij haar borsten en hij had ook al vrij snel haar bh weggetrokken en zijn mond naar haar tepels gebracht. Dit tussen het zoenen door. Haar prachtige borsten in zijn zwarte handen, zijn dikke tong op haar tepels of in haar mond. En onderwijl voelde ze zijn harde af en toe sputteren en begreep ze dat hij vast veel meer wilde. Maar hij niet alleen meer.
-
Hij draaide zich verder over haar heen. De zoen werd nauwelijks meer verbroken met dat hij tussen haar benen kwam te liggen. Haar ogen hadden wel even groot gekeken naar het donkere schepsel wat haar in zijn macht had gekregen. Ciro kwam tussen haar benen te liggen en met beide handen moest ze zich aan zijn rug vasthouden, wilde ze niet kopje onder gaan. Hij steunde op gestrekte armen en duwde haar benen uit elkaar. Beiden hadden ze nog hun ondergoed aan, maar dat weerhield het stel er niet van puur genot te ervaren met dat hij langzaam heen en weer begon te bewegen vanuit zijn heupen. Hij had z’n stijve even snel naar voren gericht en wist dat het niet lang zou duren voordat die zijn broekje zou ontschieten. Myriam was wel wat nerveus met het voelen van zo’n ‘grote’ tegen haar sensualiteit. Maar onder water wreef het overheerlijk tegen haar heuveltje aan. En niet veel later voelde ze iets heets tegen haar buik drukken. Even stopte ze hem en zag ze dat de eikel niet meer bedekt was. Groter dan ze ooit gezien of gehad had, en dit wond haar enorm op. Ze begon hem daarna dan ook weer snel te kussen en hij mocht doorgaan en wreef zijn heerlijke harde met gevoel tegen haar nog bedekte vrouwelijkheid aan. Het genieten mocht doorgaan.
-
En haar laten genieten kon hij. Hij wilde natuurlijk naar binnen met dat ding, maar wist ook wel dat dat niet zomaar ging. Op den duur, ook wat vermoeid na het continue droogneuken, tilde hij haar op en legde hij haar boven water op één van de rotsen langs de kant. Haar benen bleven gespreid en hij bleef er tussen zitten. Maar nu niet met zijn middel, maar met zijn gezicht. Zonder tegenstribbelen had hij haar slipje uit mogen trekken en een geschoren poesje met gezwollen lipjes kwam tevoorschijn. Drijfnat, en niet van het water. Zijn tong en lippen drukte haar schaamlippen uit elkaar en hij deed zich tegoed aan haar sappen. Met open mond, grote ogen en vol ongeloof had ze het zien gebeuren en keek ze naar de jongen die nu weer leek op die vlotte babbelaar die ze had leren kennen. Alleen gebruikte hij z’n mond nu voor iets heel anders, al was hij er net zo goed in. Hij keek over haar goddelijke lichaam heen en zijn armen strekten zich naar haar borsten. Ook met zijn handen was hij al zo goed. Zijn tong likte van onder naar boven en weer terug, kriebelde haar klitje en probeerde haar vulva te penetreren. En dit alles onder het luide gekreun van Myriam die hier haar grootste avontuur tot nu toe beleefde. En misschien ook wel haar grootste orgasme. Tot nu toe.
-
Kussend op haar buik trok hij over haar heen en Myriam liet zich vervolgens tongen door de jongen die haar net had klaar gelikt. Dromerig keek ze langs hem heen naar het bladerdak terwijl Ciro haar nek likte en weer afzakte. Hij nam dezelfde weg terug en kuste haar klitje nog een laatste keer voordat hij op stond. Myriam kwam meteen overeind om de zwarte reus uit het water te zien reizen. Dat kon dubbelzinnig opgevat worden. Ze kwam erachter dat hij geen broekje meer droeg en voor haar steeg iets op wat haar stoutste dromen ver overtrof. Ze keek Ciro aan met grote ogen die daar toch wat trots stond en begeerlijk op haar neerkeek. Ze zakte af naar het randje van de rots en zonder twijfelen vonden haar handen het harde van zijn schacht en begon ze hem voorzichtig af te trekken. Haar ogen dwaalden tussen zijn penis en zijn gezicht, afwachtend op goedkeuring. Ze was dan wel niet preuts maar dit gevaarte had haar toch een beetje nerveus gemaakt. Al snel zag ze hem smakken met zijn lippen en puffen van genot. Haar aanrakingen, hoe voorzichtig ook, waren allemaal raak en met gevoel liet ze haar handen los van elkaar glijden over het hele eind. Ze voelde even aan zijn formidabele zak en ook zijn eikel kreeg geen aandacht te kort. Voor zover hij nog geiler kon worden, maakte ze hem dat en alhoewel ze het fijn vond dat ding te aanbidden met haar handen, dwaalden haar gedachtes al snel af naar wat er nog meer mogelijk is met zo’n formaat knuppel.
-
,,Zuig je?’’ vroeg hij haar echter op het moment dat ze zichzelf aan hem wilde aanbieden. Dit bracht haar niet van de wijs. Ze knikte, al was dat niet met zelfvertrouwen.
,,Hij is groot.’’ zei ze daarna dan ook. Hij zweeg en wachtte gewoon af. Ze had een prachtig gezichtje, en dat was volgens hem gemaakt om te pijpen. Dat wilde hij dus wel even zien. Vertwijfeld ging ze nog iets verder op de rand zitten en hij deed nu ook een paar stapjes dichterbij. Haar handen hielden het ding stevig vast en ze sloot haar ogen en ging er maar gewoon voor. Ze moest haar kaken flink strekken om haar lippen over zijn gloeiendhete eikel te krijgen. Maar vervolgens voelde het alsof dat ding smolt op haar tong, zo lekker vond ze het. Ze opende haar ogen, keek omhoog in zijn ogen, en vervolgens naar het eind voor haar. Nee, dat ging niet lukken. Maar met haar uiterste best wist ze nog wel wat meer in haar mond te krijgen. Al was het maar om een beetje indruk te maken, was het niet dat ze het zo ontzettend geil vond. Even moest ze kokhalzen, maar dat leek hij alleen maar goed te vinden. Haar handen vormden al snel een verlengstuk van haar mond en voorzichtig zoog ze de eikel af en liet ze Ciro nog harder kreunen dan zojuist.
-
Even dacht ze dat ze het echt heel goed deed. Ciro trilde op zijn benen en moedigde haar steeds fanatieker aan gewoon door te gaan. Dit terwijl ze al flink kramp had in haar kaken. Het was toch niet de bedoeling dat hij al ging komen, dacht ze. En daarnaast zou ze dat nooit kunnen alleen met haar mond en handen. Dat dacht ze. Ciro legde zijn hand niet veel later op haar achterhoofd en smeekte haar nog even door te gaan. Myriam wilde ook helemaal niet stoppen, maar vergat maar even de vermoeidheid die het haar wel had gegeven, en ging gedreven door met handen en mond. Ze had al wat voorvocht mogen proeven en dat werd met elke teug die ze nam wat meer. Zijn pik was harder geworden en zijn eikel klopte op haar tong. Hij hijgde en siste van genot en drukte haar hoofdje nog wat venijniger op zijn lul. Totdat ze eigenlijk niet meer kon bewegen. Ze keek naar hem op. In haar ooghoeken zag ze zijn zak samentrekken en niet veel later schoot het zaad haar mond in. Hij brulde het uit als een beest in de jungle. Myriam liet zich alsnog verassen, met name door de hoeveelheid. Ze vergat te slikken. En al snel stikte ze en spuugde ze zijn lul met de losgelaten inhoud erbij uit. Dit tot nog meer goedkeuring van haar partner. Ciro zou niet zo snel klagen en vond het natuurlijk heerlijk om dit meisje te zien zitten met zijn zaad wat haar mond uitliep en een weg naar beneden vond over de rest van haar lichaam.
-
Voordat het zaad haar heuveltje had gevonden was ze tussen zijn benen in het water gaan zitten en waste ze zich snel schoon.
,,Had niet gedacht dat je zo goed was.’’ zei hij haar. Hij keek recht naar beneden, langs zijn slapper wordende lul, in de grote en tevreden ogen van Myriam.
,,Ik eerlijk gezegd ook niet.’’ lachte ze er nog om. Ze keek omhoog. Hij mocht haar een godin vinden, maar zij zag nu toch een god boven haar staan. En ze vond het heerlijk hoe het haar gegund werd haar eerbied aan hem en zijn geslacht te tonen. En al snel zei ze hem dat ze nog altijd geen verdere plannen had voor vandaag. Oftewel: als het aan haar lag, was dit niet het einde. Ciro grijnsde erom. Hij was ook helemaal niet van plan om het hierbij te laten. Hij had alleen even wat tijd nodig. Puffend nam hij plaats. Hij werd vanzelf wel weer hard. Maar het nam minder tijd in beslag toen Myriam hem vanuit het water besloot een handje te helpen. Een handje en een mondje. Zo opgewonden als nu was ze nog nooit geweest. En daardoor deed ze dingen die ze anders nooit zomaar zou doen.
-
Ze had speelsheid in haar ogen. Ze keek hem aan terwijl ze haar best deed dat ding weer net zo hard te krijgen. Dat gebeurde al snel. Ja, hij was wat groot voor haar, maar dat hield haar net niet tegen, dus waarom nu wel. En eerlijk gezegd vond het gewoon fijn om hem dit te geven. Haar mond en straks nog meer. Ook al was Ciro weer keihard, stopte hij Myriam niet. En ook Myriam vond het heerlijk om nog even op dat ding te kluiven. Het voelde zo groot en machtig aan en ze leek wel verslaafd. Alles aan deze ervaring sprak haar aan en zoiets had ze zich nooit kunnen voorstellen. Ze was in de jungle met een dromerige jongen die haar nu al zoveel genot had gegeven. Meer dan ze ooit eerder heeft gehad. Een jongen om over te schrijven, dacht ze. Niet dat ze het aan iemand wilde vertellen. Thuis mocht natuurlijk niemand hier iets van af weten. Hier overigens ook niet. Maar ze ging er vanuit dat Ciro discreet genoeg was en dit voor hem te houden. En dus gaf ze zich volledig aan hem over en minstens zo veel aan de opwinding die het stel meester gemaakt had.
-
Echter was Ciro niet de enige die afwist van deze locatie. Geërgerd was Gaspar op zoek gegaan naar zijn kompaan. Er waren toch nog wat voorbijgangers geweest in het hotelletje, en hij vond het maar moeilijk aardig te blijven met dat het drukker werd. Dus had hij de boel nu even achtergelaten om zijn vriend te vertellen dat hij gemist werd. Iets wat Gaspar niet leuk vond om tegen hem te zeggen. Hij zocht rondom het hotel maar vond geen enkel spoor. Toen herinnerde hij zich weer met wie Ciro erop uit was gegaan, en kon hij maar op één plek zijn. Gaspar had helaas niet veel tijd om toe te kijken, toen hij z’n vriend vond aan de overkant van het water. Hij zag vanuit zijn positie dat mooie Franse meisje van de reservering bewegen vanuit haar nek en jaloers nam hij kort een moment om er van mee te genieten. Hij baalde enorm dat zoiets hem nooit was gelukt. Gefrustreerd liep hij de bosjes uit en riep hij zijn maat streng tot de orde.
-
,, Por um momento você iria embora! Eu sabia disso Você sabe como é ocupado?’’ riep hij hard in het Portugees. Wat zoiets betekende als: ‘’Even zou je weg zijn! Ik wist het. Weet je wel hoe druk het is?’’ Ciro was rustig overeind gekomen waar Myriam zich verschrikt had omgedraaid met haar armen voor haar borsten.
,,Rustig aan, vriend. Ik kom al. Geef ons nog even.’’ antwoordde hij wat laconiek, ook in zijn eigen taal. Myriam was ondertussen rood geworden en zwom snel naar de waterval waar ze zich achter kon verstoppen. Daar lagen gelukkig haar kleren nog en snel sprong ze uit het water. Dit was te zien voor beide heren al hield het vallende water het nog even spannend. Gaspar en Ciro maakten gebaren naar elkaar die erop wezen dat dit de zoveelste keer was dat Ciro zijn verantwoordelijkheden verzuimden.
,,Nou, kom op!’’
,,Relax. Je bent gewoon jaloers.’’ verweet Ciro hem simpel. Dat kon hij niet ontkennen en zou hij ook niet doen. ,,Wie weet is de volgende wel voor jou…’’ Ook dat had Gaspar al eerder gehoord. ,,Misschien wil zij wel? Maar ik eerst.’’ Het was maar goed dat Myriam geen Portugees verstond. Ciro was helemaal geen kwade jongen, maar zo in aanwezigheid van zijn vriend moest hij wat stoerder doen dan hij eigenlijk was. Gaspar hield hierna zijn mond en Ciro zwom vervolgens ook naar de waterval.
-
Daar vond hij een geschrokken Myriam die hij meten geruststelde.
,,Niets aan de hand.’’ zei hij enkel met een wat flauwe lach alsof er ook niets aan de hand was. Maar zij schaamde zich rot. Hij stapte zo uit het water, nog altijd met een harde, en grijnsde naar haar. ,,Volgende keer verder?’’ vroeg hij haar nonchalant met dat hij zich begon aan te kleden. Ze durfde geen antwoord te geven. Ze moest de twee volgen om de weg terug naar het hotel te vinden, en onderweg hoorden ze de heren dingen over haar denken. Ze had zich flink voor schut gezet door zich zo te laten gaan. Dat ging niet weer gebeuren. Boven bij het hotel waren nu wat meer mensen die haar verslagen zagen binnen druipen. En de rest van de dag verbleef ze in de openbare ruimte, waar zowel Ciro als Gaspar regelmatig te vinden waren. Blikken vonden haar en elke keer herinnerde het haar aan de fout die ze aan het maken was. Een fout die toch wel lekker was. En dat voelde ook fout. Op een goeie manier, al gaf ze dat liever niet toe. Maar de schaamte overwon op dit moment alles en ze zou vandaag geen woord tegen beide heren meer zeggen. Maar haar verblijf was hier nog niet voorbij. Ook dit hoorde bij het avontuur. Een avontuur was nog niet voorbij was.
-