Soldatensex - 1

Begin jaren 90 was er nog dienstplicht. Een sterke-mannen-wereld met kazernes, slaapzalen, douches. Onderofficieren hadden macht en soldaten moesten gewoon doen wat de order was. Op allerlei gebied. Ook na werktijd, als je de pech had ver van huis te zijn gelegerd. Maar militaire dienst was ook de tijd om eindeloos nieuwe ervaringen op te doen. Avonden en nachten en stille werkplekken met luizenbaantjes. Wat kun je dan uitvreten? Precies!

Dit is het eerste deel. Het verhaal ‘seks in de kazerne’ (2 van de 5 delen op deze site begin februari) was niet goed: namen klopten niet en na deel 1 stond deel 3 op de site. Na tips heb ik het aangepast. Dus nu de herkansing: geniet er van!

Bekaf was hij van het werk, dat vandaag tegenviel. De warmte en dat het langer duurde en zwaarder was dan verwacht. De nieuwe rekruten, die liepen te balen, te zieken en te zeiken. Ze waren niet vooruit te branden, dus het was hard werken. Wie luistert er naar een gewone soldaat Groenendijk?

Zijn werktenue plakte op zijn lijf, de zak met vuile plunje was zwaar. Morgen zou hij het dumpen in de wasserij.

Onder de luifel bij de slagboom stonden vier militairen. In afwachting van de aflossing van de wacht? Beetje vroeg, dacht hij nog.

‘Warm gehad, soldaat Groenendijk?’ Sergeant Bruning, mouwen van zijn overhemd netjes opgerold en vastgeknoopt, grijnsde hem toe. Korporaal Felix stond aan zijn zijde, zelfde overhemdje, met de vouw van het strijken nog te zien; bijna altijd hadden ze samen dienst: wie dat zo uitkiende?

‘Best wel, nieuwe opkomst hè, allemaal onhandige ventjes, en een paar stoere jochies uit de stad erbij,’ zei Groenendijk.

‘Even liggen, straks lekker eten, Indische rijsttafel staat op het menu, maar eerst even lekker douchen, zeker?’

Groenendijk knikte, mat en vermoeid.

Hij kloste de trappen op van het oude kazerne gebouw. Zijn hand vond de sleutel boven op de richel, maakte de slaapzaal open. Zes britsen, zes stalen kasten, zes stoelen, twee bureaus, die hij beiden in bezit had genomen, om zijn eigen hoek te maken. Hij was de enige immers, die hier sliep, nou ja oké, soms nog een maatje en soms, donderdagavond, een paar die waren stappen.

Hij rukte de lange veters los, schopte de legerkisten uit, stapte uit de bezwete werkplunje, trok het hoofdkussen onder zich en ging languit op zijn rug liggen op de lakens van zijn stalen bed. De middagzon brandde op de vensters met de kleine ruitjes. Alleen de slobberige legeronderbroek had hij aan. Hij sloot zijn ogen.

Het bonken van twee paar schoenen op de overloop trok zijn aandacht. Daar ging de deur open en stonden ze al op zaal. Sergeant Bruning en korporaal Felix. Hij veerde overeind, stond naast zijn bed, wilde in de houding gaan staan. Ziet er vast heel lullig uit, dacht hij nog.

Bruning wuifde het weg.

‘Waar wij voor komen, Groenendijk. Had ik je beneden meteen willen zeggen, maar wij hebben bij de controle van deze middag ontdekt dat de inrichting van deze slaapzaal bepaald niet meer overeenkomt met de voorschriften, zoals bekend aan elke soldaat.’

Bruning gaf een schop tegen het bureau, zodat het lampje omtuimelde, greep twee van de drie stoelen en parkeerde die netjes naast twee lege, strak opgemaakte bedden. Met zijn laars schoof hij een grote pluk stof voor zich uit. ‘En dagelijks vegen komt er ook niet van, zo te zien!’ Hij duwde een bureau naar zijn compagnon. ‘Korporaal Felix zet hem even terug op zijn plaats.’

Groenendijk schoot haastig toe, wilde een la open trekken. ‘Dat regel je straks maar, vriend. Twee bureaus, drie stoelen voor één soldaat lijkt me wat verwarrend, nietwaar?’

Toen keek hij naar de wand met naaktfoto’s boven het bureau, naast de kast. ‘Nou, nou, bij de meeste van onze jongens zien we dit fraais aan de binnenkant van de kast. Tsjonge, jonge, dat ziet er gezond uit. En van alles wat hè, kom es kijken Felix, dit zul jij ook erg leuk vinden, echt heeele mooie kerels zijn dit!’

Hij trok de andere deur van Groenendijk stalen kast open.

‘Ziet er redelijk netjes uit, moet ik zeggen, maar ….. wat hebben we hier?’

Onder uit de kast trok hij de sokken en het ondergoed eruit. ‘Mooie boekjes, kerel, ook van alles wat, mannetjes, vrouwtjes, standjes. Prachtig! Die mogen we vast wel eens een avondje mee in de wacht nemen, nietwaar? Je krijgt ze terug hoor, zonder vlekken, ha, ha!’

Felix en Bruning keken ze snel door, gretig en gniffelend.

‘Tsja, er is nu wel een probleem, Groenendijk. Een ernstig probleem mag ik wel zeggen. Volgens mijn rapportage is dit al eens eerder gebeurd: complete verbouwing van deze kamer en…’

‘… ik ben de enige die hier slaapt en woont!’ zei hij snel.

‘Ach hoor toch eens, soldaat Groenendijk praat! Maar beste kerel, ik was nog niet uitgesproken. Dit is de derde keer. En ik heb zo’n vermoeden, dat er een disciplinaire maatregel kan volgen van onze majoor Harinxma. De majoor zal u zeker een weekeind binnen houden en laten wacht lopen. Heb je een vriendin?’

Groenendijk haalde zijn schouders op. ‘Zal ze niet fijn vinden, als ze je twee weken lang niet vast kan houden, niet?’ Groenendijk keek naar het gelige plafond.

‘Dus wij hebben een ernstig probleem. Niet rapporteren of een rapportje onder het bureaublad leggen is bijna onmogelijk, want als getuige heb ik hier korporaal Felix naast mij. Vanavond, na het avondeten herstel je alles in de oorspronkelijke toestand enne...’

Groenendijk baalde, was woest, maar ook gelaten. Het zweet droop langs zijn lijf. Bruning gaf een knikje naar Felix, die naar de deur liep en hem afsloot.

'...we kunnen natuurlijk iets afspreken, dat een en ander niet wordt doorgegeven, maar dan hoort daar natuurlijk wel een stukje discipline bij, een beetje basisopleiding, niet waar Felix?' Die knikte ijverig, Groenendijk keek in verwarring van de een naar de ander. 'Dus...' Bruning hield het boekje met felle foto's vanachter zijn rug omhoog. 'Heb je wel een beetje praktijkervaring?'

Met zijn knie duwde hij Groenendijk tegen de rand van het bed.

'Wat vind je mooier, vrouwen of mannen?' Bruning knoopte zijn overhemd los, legde hem over een stoel, trok zijn singlet over zijn hoofd, legde die er overheen.

Gebruind bovenlijf, glanzend gespierde borst, tepels die vooruitstaken.

'Allebei zeker, hè, heb je helemaal gelijk in, jongen. We hebben niet altijd een wijf bij de hand, maar wel ons eigen gereedschap nietwaar? Dus hoor eens, kerel, wij gaan wat spelletjes samen doen, misschien wel nieuw voor jou, maar waar jij zeker van gaat leren en vast wel heel veel van gaat genieten.

Maar mondje dicht, wij zeggen niets aan de majoor over de zooi op deze zaal. Felix! Ga even naar beneden, naar de wacht en meld dat wij een half uur, drie kwartier de ronde maken. Daarna naar de wasruimte, onderstel schoonmaken en terugkomen. O ja, en neem een tuigje mee, doe maar een zwarte, zo`n leren weet je wel. Ik zal je even uitlaten.’

Hij deed de deur achter Felix dicht en draaide hem op slot.

‘Ziezo, zijn we even onder ons, Groenendijk. Ha!’ Zijn laarzen klosten over de houten vloer.

'Rukken? Aftrekken? Doe je toch wel elke dag zeker, met zulke mooie plaatjes? Is heel gezond, jongen. Moet de productie een beetje op peil houden!' Groenendijk bromde wat.

Hij stond weer voor hem, klikte zijn koppelriem los, die met broek en al op zijn laarzen plofte. Een ruime groene legeronderbroek kwam te voorschijn.

'Zie je? Ik heb ook zo'n onderbroek. Lekker luchtig, lekker ruim. Je weet wel, hij moet lekker vrij kunnen hangen, zeker met die warmte.

En ik heb hem nét gewassen, zo schoon als wat, helemaal paraat als een echte militair, zoals je zult merken. En Felix die zal jou zo even lekker pijpen als je wilt. Ben je er klaar voor?'

'Ik wil niet, ik..'

'Groenendijk, dat zeggen ze allemaal, als ze het voor 't eerst doen, maar ondertussen, na een paar keer lusten ze er wel pap van, ze willen niet anders, jongen. Da's met wijven zo, maar ook met lekkere jonge jongens zoals jij. Wacht maar tot Felix jou gaat verwennen. Maar nou eerst even bij mij, ja.'

Hij drukte hem met zijn sterke handen op zijn schouder, wilde hem laten zitten op bed, voelde de weerstand van Groenendijk. 'Och jochie toch, het is toch allemaal een beetje onwennig voor jou, nietwaar? Vertel me, had je nou een vriendin of niet?' Hij schudde zijn hoofd, voelde hoe Bruning hem omhoogtrok, hem omarmde en tegen zich aandrukte. Zijn warme droge handen gleden over zijn schouders, zijn rug, zijn heupen, die hij opeens tegen zich aandrukte. Groenendijk voelde de harde paal in zijn kruis. De hand van Bruning gleed in zijn onderbroek, een vinger gleed tussen zijn billen.

'Kom, zuig eerst maar eens lekker aan mijn tits, deze tepels,' en Bruning drukte zijn mond tegen zijn vlezige borst. 'Je mag een heel klein beetje bijten, vind ik lekker.'

Groenendijk nam de tepel tussen zijn lippen, hapte er zachtjes in, voelde met zijn tong kleine stoppeltjes er omheen. Bruning had blijkbaar borsthaartjes weggeschoren.

‘Hmmm, lekker doe je dat! Kom es hier!’ gromde Bruning en nam zijn hoofd tussen zijn handen. Groenendijk voelde hoe Brunings snor tegen zijn bovenlip borstelde, hoe een stevige tong zijn mond openduwde. Dwingend draaide de tong rond in zijn mond. ‘Laat mij ook jouw tong proeven, jongen!’ zei hij snel, draaide zijn hoofd opzij en begon weer met tongzoenen.

‘En jij rookt niet, dat proef ik. Goed zo, helemaal correct zo. Fris en fruitig, jong gezond vlees, daar hou ik van.’ Nog even hield hij hem in de houdgreep, drukte hem toen weer op bed.

‘Zo! En nou zitten en ga maar even proeven van mijn fris, gezonde vlees, ja!’

Groenendijks hoofd werd richting onderbroek van de Bruning gedrukt, maar die liet opeens los. Ze hoorden voetstappen op de trap. Bruning stapte uit zijn kleren en maakte de deur open. Felix kwam binnen, het zweet op zijn voorhoofd.

‘Ach toch, ik zou bijna vergeten dat we een trio zijn. Korporaal Felix wil ook meedoen natuurlijk. Felix, ook uit de kleren graag!'

Felix deed zijn bovenkleding uit, legde het netjes opgevouwen op het bureau. Begon zijn broek los te knopen. Hij had donker kroezend haar op zijn borst dat afdaalde via zijn navel naar de rand van een oogverblindende wit onderbroekje.

‘Felix heeft een mooi tuigje aan, Groenendijk. Laat es zien Felix, ook even de koppel losmaken, ja!’

Felix’ koppel viel met een bons op zijn schoenen, trok de ruime broek mee.

Een strak elastieken slip lag over zijn geslacht, zijn heup was nauwelijks bedekt.

‘En nu draait korporaal Felix zich even om, kijk es naar zijn licht behaarde rug, Groenendijk, mooi nietwaar?’ Bruning streek liefkozend over Felix’ rug.

Groenendijk keek gefascineerd naar de donzige rug, afgezoomd met een fel wit elastiek en daaronder twee glanzend roze-witte billen. Een dun, voorgevormd elastieken bandje verdween in zijn bilspleet richting kruis.