Dienstplichtig soldaat Groenendijk dreigt gestraft te worden omdat de slaapzaal niet op orde is. Sergeant Bruning en korporaal Felix willen hem een lesje leren op deze bloedhete middag.[/i]

‘Ach toch, ik zou bijna vergeten dat we een trio zijn. Korporaal Felix wil ook meedoen natuurlijk. Felix, ook uit de kleren graag!'

Felix deed zijn bovenkleding uit, legde het netjes opgevouwen op het bureau. Begon zijn broek los te knopen. Hij had donker kroezend haar op zijn borst dat afdaalde via zijn navel naar de rand van een oogverblindende wit onderbroekje.

‘Korporaal Felix heeft een mooi tuigje aan, soldaat Groenendijk? Laat es zien Felix, ook even de koppel losmaken, ja!’

Felix’ koppel viel met een bons op zijn schoenen, trok de ruime broek mee.

Een strak elastieken slip lag over zijn geslacht, zijn heup was nauwelijks bedekt.

‘En nu draait korporaal Felix zich even om, kijk es naar zijn licht behaarde rug, Groenendijk, mooi nietwaar?’ Bruning streek liefkozend over Felix’ rug.

Groenendijk keek gefascineerd naar de donzige rug, afgezoomd met een fel wit elastiek en daaronder twee glanzend roze-witte billen. Een dun, voorgevormd elastieken bandje verdween in zijn bilspleet richting kruis.

‘Kijk’, zei Bruning opgewekt en liet zijn middelvinger omlaag glijden in Felix’ bilspeet, ‘de achterpartij is natuurlijk mooi glad geschoren, tot het gaatje, staat als het ware open voor iedereen, hè Felix? Je mag wel een beetje bukken, graag.’

Het klonk liefkozend en pesterig tegelijk. ‘Ach ja, zelfs majoor Harinxma weet er van, we hebben zulke heerlijk lange lunchpauzes in de officiersmess, dus als de heren officieren zich vervelen vinden ze in het zijkamertje van de mess altijd wel mannen zoals de korporaal Felix, die hun hele hebben en houwen ter beschikking stellen. En dan moet het wel een beetje snel en gladjes verlopen en moeten er geen haartjes in de weg zitten, nietwaar?

Je mag je weer omdraaien Felix en Groenendijk mag eens lekker op bed gaan liggen. Gewoon op je rug, hoofd op het kussen, vlak bij mijn onderlijf, graag.’

Groenendijk zweette nog steeds, keek naar de deur alsof hij zou kunnen wegkomen. ’Sorry, maar ik denk niet dat ik ….’

‘Tuurlijk kerel, denken moet je niet doen nu, gewoon doen, laat je verrassen, jongen en geniet ervan.’

Met een bliksemsnelle greep pakte Bruning de polsen van Groenendijk toen hij probeerde weg te duiken. ‘Hier jij, kereltje! Felix, pak vanonder uit zijn kast de riempjes even, wil je?’

De worsteling was kort maar hevig. Felix struikelde bijna over zijn broek die op zijn schoenen hing. Bruning was sterk en lenig, goed getraind. Groenendijk lag hulpeloos op zijn rug, de ene pols was vastgebonden aan de ene spijl, het andere riempje klemde de linkerpols aan de linker spijl van zijn hoofdeinde. ‘Zo, dit lijkt me iets comfortabeler voor je,’ zei Bruning met zachte stem en duwde het hoofdkussen onder Groenendijks hoofd. ‘En nou die benen stilhouden, niet trappen, anders moeten we die ook nog vastmaken. Kom er maar bij, Felix, kruip er tussen.’

Het mannetje met zijn kroesharen borst ging op bed zitten, duwde met een ruk Groenendijks benen uit elkaar en ging er tussen zitten. Hij legde zijn magere handen op Groenendijks heupen, pakte de flubberstof van de onderbroek vast.

‘Mooi zo’, zei Bruning, die zijn handen over Groenendijks borst liet strelen, zijn tepels ietsje kneep en masseerde. ‘Nou willen we dat moois van jou wel eens zien. Trek maar Felix. En niet te snel, hè maak er maar een mooie striptease van.’ Tergend langzaam trok Felix aan de randen van de onderbroek, terwijl Bruning begerig toekeek en zijn handen richting navel van Groenendijk liet glijden. Groenendijk liet het maar gebeuren, sloot zijn ogen, ontspande, want voelde dat weerstand bieden geen zin had. Hij begon zin te krijgen, dat strelen en kneden mocht toch wel doorgaan.

‘En je ruikt zo lekker’, gromde Bruning vlak bij zijn oor, ‘werklucht, zweetlucht, lucht van je kruis, want de hele dag niet gewassen zeker!’ Zijn tong likte zijn tepels, likte langs zijn buik naar zijn navel, draaide daar rondjes. ‘Heerlijk!’, gromde hij.

Felix kneedde door de stof van zijn vuile broekje zijn pik, zijn ballen, tot onder naar zijn gat kwamen zijn vingertjes. Groenendijk voelde de erectie opkomen, Felix greep nu in zijn broek, trok zijn voorhuid op en neer.

‘Hoor hem hijgen, Felix, zie hem zweten, ruik zijn geilheid Felix,’ gromde Bruning, ’laat zijn pik zien….nu!’

Met een ruk trok Felix de stof omlaag, je hoorde het even scheuren. Groenendijks paal sprong omhoog, uit de voorhuid duwde de eikel zich omhoog, een aparte geur verspreidend, die Bruning en Felix diep opsnoven. ‘Lekker ventje, heerlijke pik’ zei Felix. Hij pakte Groenendijks penis stevig vast tot onder aan zijn ballen, hield zijn mond er boven en liet wat speeksel uit zijn mond druppelen op de eikel.

Bruning stond met zijn ene hand in zijn eigen onderbroek, en met zijn andere hand op de buik van Groenendijk. ‘Pijp em, Felix, pijp em lekker lang en langzaam, kom op!’

Groenendijk sloot zijn ogen. De handen van Bruning gleden teder, bijna trillend over zijn schouders, bovenarmen, hals, wangen, oren. Over zijn borst en tepels, die hij zachtjes kneep over het dons dat bij zijn navel begon en roodharig kroezend rond zijn geslacht krulde. Zacht, eindeloos zacht gleden de lippen van de Felix over de top van zijn eikel, de tong likte er langs, omlaag langs de schacht van zijn tamp tot aan zijn rossig behaarde ballen.

Zijn adem stokte toen Felix krachtig zoog en trok, hij kromp ineen toen Bruning zachtjes in zijn tepel beet, in zijn oorlel hapte. Door zijn bijna gesloten oogleden keek hij in het kruis van Felix waar onder het elastische wit een dikke gezwollen paal lag. Instinctief wilde hij zijn handen naar Felix’ hoofd brengen om hem te laten stoppen, maar zijn polsen zaten stevig gebonden. ‘Stoppen, even stoppen, wacht, wacht’, zei hij schor.

‘Stop, stop, Felix, laat Groenendijk even bijkomen. Weet je wat , nou mag hij even deze kant op kijken. Kijk maar even hier, omlaag, ha,ha. O jee, dat gaat moeilijk zeker, hè? Felix, maak even zijn rechterpols los, wil je. Maak dat riempje maar vast om zijn linker enkel. Niet te strak, want Groenendijk, je wilt toch wel een beetje kunnen bewegen, nietwaar? En die hand mag je gebruiken om…..? Nou, wat denk je?’

Soldaat Groenendijk keek opzij. Het lijf van sergeant Bruning was gebruind, glad, geen haartje was er te zien, ook niet rond zijn navel. Glad tot aan zijn koppelriem, die nu weer werd losgemaakt.

Hij keek hoe Bruning de bovenste knoop van zijn broek losmaakte, en nog één en nog één.

‘Ja, zo’n lekkere ouderwetse doorknoopbroek is spannend, jongen. Spannend om de heup en een beetje losjes in je kruis. Het moet wel een beetje de ruimte hebben, nietwaar? Tja, Groenendijk, als sergeant heb ik niet altijd die ruime groene legeronderbroek aan hoor, ha! Want als ik in de zon lig, en dat doe ik graag en vaak, dan heb ik heel weinig aan hoor. Kijk maar, kijk zie je, ik laat hem nou ietsje zakken, zie je wel, nog hartstikke bruin ben ik’

Bruning duwde de stof nog verder omlaag. Zijn onderbuik bleef bruin en glad, het eerste schaamhaar was gereduceerd tot een soort stoppeltjes. Tot waar de schacht van zijn pik moest beginnen was zijn huid diepbruin.

Bruning draaide zich om, duwde zijn broek omlaag tot zijn bilspleet begon. ‘Zie, ook bruin, weet je, maar nu komt het hoor!’ Terwijl hij met zijn rug naar Groenendijk stond, duwde hij zijn legeronderbroek omlaag, totdat net bij het begin van zijn bilspleet een helwitte driehoek begon, die zijn harde billen omspande.

‘Weet je, naakt zonnen is zó ordinair, ik ben toch zeker geen nicht, ha!’ En onverhoeds draaide hij zich om, ook zijn pik en ballen waren wit, spierwit, glad geschoren en witte lijnen gaven de vorm van het slipje aan, dat hij ongetwijfeld droeg als hij ging zonnen.


Groenendijk keek met grote ogen naar de zware ballen en de slappe lange pik, die met schokjes omhoog kwam. Hij hoorde Bruning snuivend adem halen, steeds sneller. Ook zijn eigen adem ging sneller toen hij zag hoe Brunings eikel zich liet zien en een stukje voorhuid opzij duwde.

‘Ziezo Groenendijk, ja! Da’s een mooi stukje lijf van mij, vind je niet? Je ene hand is vrij, hè, dat hebben wij voor je geregeld. Gebruik hem maar, want je weet vast wel hoe je moet aftrekken. Doe je immers elke dag toch? Drie keer per dag, denk ik wel met je geile donder, toch? Kom op Groenendijk, trek me af, of moet ik je door jou laten pijpen? Kom op!’ Groenendijk haalde diep adem, klemde toen zijn hand om de hete lul, pompte stevig op en neer, trok de voorhuid flink omlaag zodat de eikel zich blauwpaars spande.

‘Ho, ho, een beetje voorzichtig, schatje, met een beetje meer liefde graag. Niet te hard trekken. Het mag wel snel, maar niet zo hard omlaag rukken, ja?’

Bruning stond nu ontspannen rechtop, zijn ogen gesloten, rustig ademend, terwijl Groenendijk hem probeerde tevreden te stellen. ‘Is het… doe ik het zo goed?’ zei hij schor.

‘Prima zo, Groenendijk, maar stop nu maar even. Ik zie, ik voel gewoon dat je me nu zou willen pijpen, maar dat doen we nog niet. We laten je nog even hunkeren. Lekker hè? Luister schat, vanmorgen ben ik al klaar gekomen in een ander Groenendijkje, nou wil ik m’n zaad weer eens kwijt in de korporaal Felix, anders wordt-ie jaloers, ha, ha!’

Bruning legde nu al zijn kleren af, zelfs zijn voeten waren diepbruin en zijn gespierde wielrenkuiten glad geschoren.

‘We gaan jouw riempjes losmaken, dan ga je op je bed aan het hoofdeind zitten, ja goed zo! En Felix gaat lekker verder met jou pijpen, maar denk erom dat je niet klaar komt. Dat mag je ons allebei samen laten zien. Straks dus, hè? Dus Felix hou hem in de gaten als je Groenendijk bewerkt. En niet in zijn kontje prikken, want daar zit nog allemaal haar, ja? En Felix, steek je gat omhoog, dan kan ik er zo in glijden.’

Bruning smeerde zijn pik en de gat van Felix in. Hij ging op zijn knieën achter Felix zitten, ook op het bed.

Toen gingen ze los. Groenendijk pakte het hoofd met volle zwarte haren van Felix en stuurde dat naar zijn pik. Die spuugde er op en liet zijn volle lippen stevig over zijn eikel zakken. Bruning pakte Felix’ heup vast en met zijn andere hand zette hij zijn harde pik tegen zijn kontgat. Met zijn duim trok hij een bil opzij. Bruinroze stond het gat open en met een korte duw zette hij zijn eikel vast. Zo bleef hij even aan Felix vastzitten en kreunde.

‘Ahgg! Heerlijk, heerlijk Felix. Hou hem nog even strak, heerlijk, ahggg! Maar hou je kont stil alsjeblieft.’

Felix bewoog toch, zijn hoofd ging nu flink op en neer en ondertussen keek hij omhoog naar Groenendijk. Die lag te genieten, met gesloten ogen. Hij hijgde, zijn borst ging snel op en neer. Maar hij mocht niet komen, niet klaarkomen, wist Felix, nu nog niet. Hij stopte even.

‘Ah nee!’ zei Groenendijk hartstochtelijk, ‘Nee! Niet stoppen nu, ga door Felix, ga door!’ Die ging nu voorzichtig verder, op en neer, op en neer, steeds dieper liet hij Groenendijks pik in zijn mond glijden, tot zijn keel. Snuivend haalde hij adem door zijn neus.

‘Komt-ie!’, zong Bruning en langzaam maar zeker liet hij zijn pik in Felix’ holletje glijden. ‘Komt-ie, komt-ie, komt-ie!’ Het ging net zo makkelijk als gisteren, dacht hij, maar o, het was weer net zo lekker. ‘Oeh!’ klonk zijn geluid. ‘Oeh!’ als van een aap.

Felix liet een zacht hoog kreetje horen, dat hem enorm opgeilde en ook Groenendijk werd daar opgewonden van. Het bed piepte en kraakte op het ritme van de stoten van Bruning. Langzame, diepe halen gaf hij, zijn eikel floepte nog net niet uit de anus van Felix en dan liet hij hem weer diep en stevig indalen.