Ingepakt in plastic fietst Karin door de stromende regen van haar werk naar huis. Ze heeft haast, Robbert moet die avond langer werken en de kinderen zijn nog op de naschoolse opvang. Maar ze wil eerst naar huis om iets droogs aan te trekken voor ze die gaat ophalen. De regen striemt in haar gezicht en onder de capuchon door kan ze nauwelijks de omgeving zien, net genoeg om niet onder een auto te komen.

Ze zet de fiets weg en als ze de deur naar het flatgebouw wil beetpakken, zwaait die wijd open. Ze loopt naar binnen en dan pas ziet ze degene die zo galant de deur voor haar open houdt. "Ik had je niet herkend, ik zie bijna niets door die regen", zegt ze tegen Jochem, en ze begint gelijk te stralen. Ze voelt de regen niet meer en er gaat een lichte siddering door haar lichaam. "Heb je het koud", vraagt hij en Karin begint te zowaar blozen, zodat het wit uit haar gezicht wat wegtrekt.

De Nieuwjaarsborrel ligt alweer maanden achter hen en sinds die tijd hebben ze elkaar maar sporadisch gezien, in de lift of op straat. Maar nu merkt ze ineens weer dat gevoel op dat ze begin januari ook had, toen ze hem zo ongeveer overmeesterde in de opslagruimte van het cafè. Haar hersenen zoeken koortsachtig naar de mogelijkheden die zich nu voordoen. Robbert is er voorlopig niet, maar de kinderen wachten op school. Ze heeft geen tijd, maar haar gevoelens en haar lichaam beginnen langzaam de overhand te krijgen op de rationele gedachtes.

Ze staan samen bij de lift te wachten en Jochem vraagt hoe het met haar is. Ze stamelt wat dat het wel redelijk gaat en dat ze het druk heeft, dat ze kinderen nog moet halen, dat ze nog moet koken en dat ze eigenlijk geen zin heeft om weer door de regen naar de opvang te moeten, omdat Robbert de auto mee heeft. "Ach, ik breng je wel even hoor, als je wilt", zegt hij, "of je neemt mijn auto mee". Weer strijden haar emotionele en rationele gedachtes tegen elkaar in haar hoofd.

Ze zegt dat ze eerst wat schone kleren aan wil trekken. Hij wacht wel even, zegt Jochem en hij wil uitstappen op zijn verdieping. "Loop maar even mee", hoort ze zichzelf zeggen om de situatie te redden, want duidelijk is nu wel dat haar emotie het heeft gewonnen. De deur schuift dicht en gaat weer open op de verdieping waar Karin woont. Ze gaat hem voor de flat binnen en vraagt of hij iets drinken wil, terwijl zij zich omkleedt. Maar Jochem hoeft niets en gaat op de bank zitten.

In de badkamer kleedt Karin zich in razend tempo uit. Ze pakt een handdoek en droogt de delen die nat geworden stevig af, ze kijkt in de spiegel en is niet ontevreden over haar lichaam. Vooral haar nog platte buik en de goed gevulde borsten en dijen doen haar goed. De aanblik van haar lijf maakt naar nog heter dan ze al is en snel slaat ze een badjas om zich heen en loopt naar de woonkamer.

Jochem zit op de bank en bladert in een tijdschrift dat op de salontafel ligt. Hij kijkt pas op als ze naast hem komt zitten en een arm op hem heen slaat. Ze drukt hem stevig tegen zich aan een duwt haar half geopende mond op de zijne. Haar tong baant zich een weg tussen zijn tanden door en likt zijn gehemelte en zijn tong met forse halen. Ze zuigt hard en wellustig en trekt intussen haar badjas open. Met haar andere hand probeert ze zijn overhemd op te maken, maar dan staat hij ineens op.

Jochem kijkt naar de naakte vrouw op de bank en weet zich niet goed raad met de situatie. Natuurlijk, ze ziet er weer heel goed uit en kijkt hem bijna bloeddorstig aan, maar de situatie overvalt hem een beetje. Hij doet het liever wat rustiger aan, gevoeliger, met meer tederheid en tact. "Schiet op", zegt Karin, "ik heb niet veel tijd en ik wil je snel en hard. Het is alweer veel te lang geleden". En ze begint zijn broek los te knopen. Binnen een paar seconden hangt die op zijn enkels en onder zijn overhemd door steekt zijn nog nauwelijks gezwollen lid naar voren. "Maak je geen zorgen, ik krijg hem wel hard", zegt Karin opgewonden.

Ze schuift haar badjas helemaal uit en duwt Jochem op de bank. Ze gaat op haar hurken voor hem zitten en begint hem met grote snelheid stevig te pijpen. Langzaam schuift Jochem zijn overhemd uit en leunt achterover. De situatie lijkt hem onvermijdelijk en hij besluit er dan maar van te genieten. Zijn pik zwelt helemaal op in haar mond en geroutineerde manier van zuigen maakt binnen korte tijd behoorlijk geil. Als ze merkt dat zijn lul op oorlogssterkte is gekomen, trekt ze haar mond terug en gaat ze op hem zitten.

Zijn stijve pik glijdt nu moeiteloos haar natte spleetje binnen en ze wipt hard op en neer om die paal zo diep mogelijk in haar te voelen. Haar bovenlichaam drukt ze tegen hem aan, zodat haar borsten mee glijden over zijn borst in het ritme van haar bewegingen. Haar harde tepels schuren langs zijn tepeltjes en haar hoofd ligt naast zijn hals en zuigt daar rode vlekken. Ze voelt haar orgasme snel naderbij komen en verhoogt het tempo. Ze, hijgt, ze kreunt, ze slaakt hoge kreetjes en dan volgt een hele lange piepende zucht en komt ze tot een overheerlijk orgasme.

Heel even blijft ze stevig tegen hem aan gedrukt zitten, maar dan wil ze doorgaan, omdat ze merkt dat Jochem nog lang niet aan bevrediging toe is.

Dan ineens gaat de ringtone van haar mobiele telefoon en van schrik schuift ze van hem af. Ze kruipt in de richting van de gang en wriemelt de telefoon uit haar jaszak. Ze kijkt op de display en ziet dat het Robbert is. De eerste opwelling is het ding uit te zetten, maar dan drukt ze toch snel op de ontvangknop.

Jochem kijkt achterom waar Karin zich bevindt en hoort haar in de telefoon mompelen. "Hallo schat, waar ben je... Ik? Thuis, ik wilde wat schone kleren aan doen en dan de kinderen halen... Oh, okay ja. Maar kan jij er dan niet even langs rijden, dan hoef ik er niet meer uit in de regen?...

Ja, jajaja, bedankt vast... Okay, ja... Hoe lang?... Prima, tot zo. Kusje.

Als ze opgehangen heeft en terug kruipt naar de bank, ziet ze Jochem verbaasd kijken. Zijn pik hangt een beetje slap over de rand van de bank. Robbert komt toch eerder thuis zegt ze en snel begint ze uit te rekenen hoeveel tijd ze nog hebben. "Om het spannend te maken", lacht ze cryptisch naar hem en ze pakt zijn pik weer beet en begint die op sterkte te brengen, hetgeen niet veel tijd in beslag neemt. Als de paal weer stevig overeind staat gaat ze achterover op de bank liggen met haar benen ver uit elkaar. "Nu jij", zegt ze haastig, "we hebben alles bij elkaar nog een minuut of tien".

Die opmerking zorgt er niet voor dat zijn enthousiasme toeneemt, maar voor hem gaapt er een wijd opengesperde, drijfnatte opening. Hij klimt op de bank, schuift zijn kloppende eikel tegen haar kutje en schuift die naar binnen. Karin duwt naar onderlichaam omhoog en beweegt ritmisch mee met zijn snelle harde stoten. Zelf is ze nog steeds niet voldoende bevredigd en ze voelt de trillingen weer opkomen in haar lichaam. Ze gaat sneller bewegen, zodat Jochem het tempo nauwelijks bij kan houden. Ze begint weer te steunen en te hijgen nog voordat Jochem zijn ballen kan legen komt ze weer klaar.

Snel stoot hij door tussen de samentrekkende schaamlippen en op het moment dat zij alles los laat en ligt na te hijgen, ontlaadt hij zich. Met een schuin oog kijkt Karin naar de klok. "Je moet snel weg", zegt ze nerveus, "hij kan zo komen". Ze pakt haar badjas en loopt naar de badkamer. Jochem trekt zijn kleren aan en gaat richting voordeur, schiet nog even de baskamer in, geeft haar een snelle maar stevige zoen op haar mond en schuifelt dan de galerij op. Hij besluit de trap te nemen en dat is maar goed ook, want als hij een verdieping lager is, hoort hij in het trappenhuis een lift open gaan en kinderstemmen.

Robbert komt het huis binnen en hoort dat de douche aan staat. Hij kijkt even om de deur van de badkamer en ziet dat Karin net bezig is de shampoo van zich af te spoelen. "Lekker hê zo'n warme douche als je nat bent", zegt hij. "Heerlijk", zegt Karin en gelukkig ziet hij niet dat ze vuurrood aanloopt, want nat was ze zeker.

(Dit verhaal is geschreven op herhaald verzoek van een trouwe lezer, die graag nog iets spannends over Karin wilde lezen en het is een vervolg op de eerste drie Karin verhalen).