Mini - 159

Thuisgekomen keek ik op de klok: half vijf. Tijd genoeg om nog even boodschappen te doen. Uniform uit, ‘gewone kleren’ aan en richting supermarkt. Scheelde weer tijd… Eenmaal in de winkel staarden de aanbiedingen voor kerstmaaltijden me aan. Shit… Even rekenen leerde me dat er twee keuzes waren: of nú de kerstboodschappen doen, of zaterdag. Maar dan was het waarschijnlijk rete-druk. Dus nu.
Ik pakte een karretje en reed de winkel in. Even later stond ik te twijfelen. Tóch liflafjes tijdens Kerst? Nee. Ik koos voor 1e kerstdag voor goulash en op 2e kerstdag zouden we ‘normaal’ eten; er zat nog genoeg in de vriezer. Verder ging er brood, beleg, pasta, enfin, de gebruikelijke zaken voor een week eten in het karretje, aangevuld met een doos bonbons. Bij de slijter nog een paar flessen witte wijn en een fles Jägermeister. Een half uur later zat alles in de auto en reed ik richting huis.
Zo, nu een paar boterhammen smeren, en de ingrediënten voor de maaltijd na de loopgroep alvast klaar zetten. Om half zes ging de voordeur open en kwam Joline binnen. “Hoi schat!” hoorde ik uit de hal. “Dag schoonheid… U kunt meteen aanschuiven voor een lichte avondmaaltijd alvorens ik u ga afbeulen in het bos.” Ze kwam binnen en gaf me een zoen.

Ik zag dat ze ergens mee zat. “Hee…. Jij bent niet je vrolijke zelf, dame. What’s up?” Ze keek geërgerd. “Die dochter van Frits. Marion is vanmiddag nogal tegen haar tekeer gegaan en Angelique was ook niet vrolijk. Wát een over het paard getilde muts! Alle werkzaamheden die de dames haar vroegen te doen verprutste ze. ‘Te moeilijk’ ‘Snap ik niet’ ‘wat een onzin’… Overal commentaar op. Ze kostte An en Marion alleen maar tijd, in plaats dat ze klusjes voor hen opknapte. Hopeloos!”
Ik keek haar aan. “Hier, een glas melk en twee boterhammen. Lekker zitten en spui je gal maar eens, dan ben je het kwijt.” Ze dronk gedachteloos haar glas leeg, voor zich uit starend. “Dat heb ik net gedaan, Kees. Die knul is geen probleem; die doet prima werk bij Fred. Is ook in de lijn met zijn opleiding.
Maar Meike… Ik heb op een moment de neiging gehad om haar een draai om d’r oren te geven. “Ik studeer HAVO. Ben geen sloofje van jullie!” Dat ving ik vanmiddag in de gang op.” Ik lachte. “Volgens mij keek jij een aantal weken nogal verontrust toen ik het had over de opvoeding van de kinderen van Bach. Iets met ‘lél!’ een pets tegen hun kop en dan in het kolenhok opsluiten en zo…”
Joline moest tegen wil en dank lachen. “Hmmm… Ik kan me nu de vrouw van Bach voorstellen. Nou ja, An gaf haar gelukkig al een pittig weerwoord. Heel liefjes, maar met een nogal venijnig ondertoontje in haar stem…” Ik kauwde op mijn brood en zei toen: “En nu? Komen ze morgen weer?” Joline dacht even na. “Weet je: ik heb de neiging om Frits te bellen dat Freek wel, maar Meike niet meer welkom is. Maar dan zadel ik Frits z’n vrouw weer met een probleem op…”
Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Dat probleem hebben ze deels zelf veroorzaakt, schat. Jij hebt sowieso zijn vrouw vandaag ‘een vrije dag’ bezorgt zonder etterende pubers om zich heen… Maar goed, wat wil je morgen gaan doen? De een wel en de ander niet laten komen? Of zijn er nog andere opties?” Ze dacht even na en toen lichtten haar ogen op. “JA!! Ik heb ‘m, Kees! Heel gemeen, maar misschien effectief.”

Ze gniffelde ondeugend. “Freek moest in opdracht van Fred een paar keer bij mij op het bureau iets opzoeken… En ik weet het zeker: ik heb er een bewonderaar bij. Als hij bij me binnenkwam was hij uiterst beleefd en als ik ‘m iets vroeg kreeg hij telkens een kleur. Het jong is volgens mij zwaar verliefd op me. Morgen wil Fred dat hij alle computers nakijkt en schoonmaakt. Is dus redelijk zelfstandig bezig, los van Fred. Dat weet hij nog niet. Als ik ‘m die opdracht nou eens geef? Dan gaat hij super-enthousiast aan het werk. Hebben we geen last meer van. Hij moet natuurlijk wel een werkschemaatje opstellen, want we kunnen niet het hele netwerk platleggen…” Ik knikte. “Moet je wel even met Fred overleggen, denk ik. Maar dat meisje dan?” Joline keek gemeen. “Die knoop ik aan Gonnie en Denise vast. In de calculatie en de boekhouding is momenteel ook wat achterstand, en de dame heeft economie in haar vakkenpakket. Maar het grote pluspunt is: ze zit dan naast Fred. En dat werkt preventief tegen arrogante tut-hola’s…” Ik schoot in de lach. “Jij bent écht gemeen. Zo’n lief, onschuldig schoolkind koppelen aan de gorilla van DT…” Joline keek me aan. “Dat gaat werken, schat. Hebben we in het verleden gezien. Ik bel Fred.”

Ze griste haar telefoon uit haar tasje. Even later klonk Fred z’n bas uit de speaker. “Goede avond mevrouw mijn geliefde leidinggevende… Wat kan uw meest nederige dienaar voor u betekenen?” Joline zuchtte. “Fred, doe normaal. Ik wil je wat vragen.” Het was even stil, toen klonk zijn normale stem. “Sorry. Go ahead.”
“Heb jij Freek al ingelicht over zijn klus morgen?” “Ehh… Nee. Ik laat hem liefst in onzekerheid. Elke dag moet een nieuwe verrassing zijn.” Joline knipoogde naar me. “Mooi. Mag ik het hem morgen vertellen en ‘m daarna voor de detail-uitwerking naar jou verwijzen?”
Het was even stil. “Hou je er dan rekening mee dat het jong kwijlend naar je staat te kijken? Hij is tot over z’n oren verkikkerd op je.” Joline lachte. “Juist daarom. Succes gegarandeerd. Bovendien… Ik heb wel wat ervaring met heren die tot over hun oren verkikkerd op me zijn, hoor.” Fred grinnikte. “Volgens mij ken ik zo’n hopeloos type. Maar… is goed hoor, ik verwijs ‘m wel naar jou.” Joline knipoogde weer. “Dank je wel. En wat vind je ervan als het bureau naast je morgen wordt ingenomen door een nogal recalcitrante jongedame?”
Het was even stil. “Ga jij naast me werken? Lijkt me gezellig…” “Nee dwaas. Ik wil Meike naast jou zetten. Ze krijgt haar opdrachten van Gonnie, Denise of Erica, maar met jou naast zich kijkt ze wel uit om net zo’n grote bek op te zetten als tegen Marion.”
Er klonk een demonstratieve zucht. “Ja hoor. Het is weer zover. Weet je, ik ga opslag vragen bij Theo. Ik lijk potdomme wel medewerker van de reclassering.” “Dat zijn vijf push-ups, meneer van Laar. Morgenochtend vóór de koffie, in de hal.” “Ja, ’t is goed met je houten been. Ik ben in m’n eigen huis, daar mag ik zeggen wat ik wil.”
Op de achtergrond hoorden we de stem van Wilma. “Niks ervan Fredje. Je gaat je zo meteen hier al een paar keer opdrukken!”
Joline lachte en riep: “Dank je wel, Wilma! Maar Fred, even serieus: het is een vraag. Wil jij als het nodig is, weer voor grommende beer spelen?” “Tuurlijk Joline. Als ik het An en Marion wat makkelijker maak… Die twee hebben het vandaag aardig voor hun kiezen gehad, hoorde ik. Dat tutje tem ik wel. Genoeg ervaring ermee.” “Je bent een schat, Fred. Ik ga je morgen zoenen.”
“Ehh… Doe maar niet. Dan gaat Kees over de jank en pleegt Freek zelfmoord. Tot morgen!” “Tot morgen Fred. Fijne avond.” Ze verbrak de verbinding.

“Zo. Ook geregeld. An en Marion morgen een beetje rust. En Frits z’n vrouw ook.” We aten rustig verder en tijdens het eten vertelde ik Joline het verloop en de uitslag van de rechtszaak. Ze keek vergenoegd. “Mooi. Da’s de volgende klap in zijn gezicht die Floris krijgt. En er gaan nóg meer volgen. En ik zou me zwaar moeten vergissen of die zijn harder.” Ik knikte. “Bedreiging, huisvredebreuk en poging tot doodslag wegen wat zwaarder dan aanranding en een mislukt knokpartijtje bij een studentenvereniging. Overigens: meneer had een beste pleister op zijn gezicht en hij liep wat moeilijk. Onze schoten hebben ook ‘indruk’ gemaakt. Joline snoof. “Eigen schuld. Heb ik geen medelijden mee.”

Ik keek op m’n horloge. “Kom schat. Omkleden, dan kan ik je met wederzijdse toestemming afbeulen in het bos. Het goede nieuws is dat je fitnessbeul de komende twee weken vrij heeft.” Joline stond op en ginnegapte. “Da’s bijzonder jammer voor die fitnessbeul.” Ik keek haar aan. “Oh? Hoezo?” Ze maakte de rits van haar rokje los. “Dan ziet hij dit niet…”
Langzaam gleed haar rok omlaag en stond ze voor me: rokje op haar voeten en haar prachtige, lange benen zichtbaar vanaf haar pumps tot haar sierlijke slipje. Ik keek genietend naar haar. “Schat, ik ga nú de loopgroep appen dat de training vandaag niet doorgaat…” Ze tikte op mijn neus. “Niks daarvan. Jij kleed je om in trainingspak, net als ik en we gaan er tegenaan. En daarna lekker eten!” Ik grinnikte. “Goed schat. Natuurlijk schat. Hard lopen, schat.” Een grom klonk.

Een halfuur later stonden we op het trimparcours de leden van het loopgroepje op te wachten. Ik besteedde wat meer aandacht aan een goeie warming-up. Het was waterkoud en te lang stilstaan sloeg meteen op je benen. Daarna begon de feitelijke training: een intervalloop van vijf kilometer, afwisselend sprint en een rustig looppasje. Het gevolg was dat men wél flink afgebeuld werd, maar niet dusdanig dat de lopers helemaal óp waren. De stukken dribbelpas gaf hen de gelegenheid om enigszins te herstellen.
Na de cooling down, een uurtje later nam ik afscheid. “Mensen, dit was de laatste training voor dit jaar. Volgende week ligt bijna iedereen op apegapen van een copieus kerstdiner; de week daarna hebben jullie geleefd op een dieet van oliebollen, appelflappen en champagne; in die toestand wil ik jullie niet door het bos jagen. We zien elkaar weer op de tweede dinsdagavond in het nieuwe jaar! Of een week later als jullie nog vakantie hebben. Fijne feestdagen allemaal!”

Onderweg naar huis sloeg Joline haar arm om me heen. “Hé lekker! Twee weken niet ‘dom lopen’ en de hele volgende week vrij! Ik heb er zin in, Kees. Nog drie dagen even doorbijten en dan…” Ik keek haar aan. “Ja… En dan? Wát dan, mevrouw Boogers?” Ze keek ondeugend. “Elke avond stomende sex! En de volgende ochtend weer. En wie weet, ergens halverwege de dag nog een lekker vluggertje!” Ik zuchtte diep. “Ik denk dat ik de vakantie maar in Amersfoort doorbreng. Dit klinkt als een Noord-Koreaans strafkamp.” Een stomp was mijn beloning.
“Lopen meneertje! Rap terug naar huis. En vooruit, ik zal soepel voor je zijn: we gebruiken de lift.” Ik keek Joline aan; een spottend trekje lag op haar gezicht. “Zeg mevrouw...Volgens ben ík hier de trainer hoor.” Ze bleef spottend kijken. “Vast. Maar als jij roept dat we met de trap gaan, lig ik vervolgens weer met kramp in mijn kuiten op de bank. En het vervolg erop. Heb ik even geen zin in.” Eenmaal in de benedenhal van het complex liep ze inderdaad naar de lift en eenmaal boven meteen door naar de badkamer.
“Ik ga eerst even in bad opwarmen, Kees. Ik ben door en door koud. Wacht nog maar even met koken.” Ik zag dat ze het meende en knikte. “Oké schat. Jij lekker rustig badderen, dan ga ik even douchen. Over een uurtje eten?” Ze knikte. “Lekker. Dank je wel.” Ik douchte snel, trok een schoon trainingspak aan en daarna gaf ik Joline een snelle zoen op haar neus. Ze lag al in bad. “Ik roep je wel als het nog een kwartiertje duurt voor we gaan eten.”

Ik kroop op de bank; even het nieuws van half acht kijken. Om acht uur zou ik beginnen met koken. Zover kwam het niet; kwart voor acht hoorde ik een noodkreet uit de badkamer. “Kéés!!” Het klonk serieus. Ik liep de badkamer in. Joline lag met een pijnlijk gezicht in bad en hield haar linkervoet vast. “Toch kramp?” Ze knikte. “En niet zo zuinig ook… Verdomme! Sta niet zo stom te grijnzen, Kees Jonkman en help me!” Ik pakte haar voet en gaf tegendruk. Langzaam kon ze zich ontspannen en liet haar been weer in het water zakken.
“Ohhh…. Dat was heftig! Dank je wel, Kees.” Ik kon er niets aan doen, maar schoot in de lach. “Wát?” snauwde Joline. “Meestal zeg je dat na andere activiteiten, schatje. Vrijwel letterlijk dezelfde tekst…” Ze greep onder water een spons en gooide die tegen me aan. Mijn trainingspak was meteen kletsnat. “Zo. Nou mag jij meedoen aan een ‘Miss wet T-shirt verkiezing’. Rotzak.” Ik keek haar aan. “Dan ook maar helemaal, schatje…” Ik liet me in bad vallen, half bovenop haar. Een grote plens water vloog over de rand van het bad.

“Kéés! Gék!!” “Zo. Nu wij eventjes. Wat zei jij net tegen je redder? Hoorde ik ‘Rotzak’ en ‘Gek’? Een beetje dankbaarheid kost niets, meisje Boogers.” Ze keek me aan. “Als jij met stomme opmerkingen komt, krijg je dat te horen, meneer Jonkman.” Toen lachte ze. “Dank je wel Kees. Fijn dat je me van m’n kramp verlost hebt.”
Ze gaf me een natte zoen. “Graag gedaan Jolientje. Altijd fijn om aan jouw mooie voetjes te zitten prutsen.” “Prutsen of niet: het hielp wel. Lief. En nu mijn bad uit. Uitkleden, afdrogen, aankleden en koken. Jolientje heeft trek.” Ik gaf haar nog een zoen op haar neus. “Kom je ook zo? Het eten is over vijf en twintig minuten klaar.” Ze knikte.

Ik kleedde me wéér uit en legde mijn druipende kleren over het droogrek. “Even uit laten druipen; straks gooi ik het wel in de centrifuge. Overigens: voor het eten mag je jezelf vijf keer opdrukken.” Ze keek vragend. “Ik citeer: ‘En niet te zuinig ook… verdomme.’ Need I say more?” “Je blijft een hork, Kees Jonkman. Geen enkel mededogen voor een vrouw in nood.”
Ik gaf haar een luchtkusje, liep de slaapkamer in en trok een nette broek aan. Overhemd, stropdas, colbert… Joline even verrassen. Vervolgens de keuken in. Aardappelen, witlof, een braadworstje… Ik begon, zittend aan de bar, de aardappelen te schillen. Bijna klaar hoorde ik de slaapkamerdeur opengaan en hakjes naar me toe komen. Twee handen gleden over mijn ogen en Joline’s parfum vulde mijn neus. “Hmmm…. Dat ruikt lekker meisje.” Ik voelde haar tegen me aan. “Jij bent ook lekker meneer in je nette colbert. Ik zag wat je aandeed, dus heb ik ook maar wat passends aangetrokken.” Ze liet haar handen van mijn ogen glijden en ik draaide me om. Ze had haar sexy rode, lange jurk aan, pumps er onder en haar haren in een mooie staart. “Joline Boogers, als jij morgen zó naar DT gaat, moet er gedweild worden op alle plaatsen waar vriendje Freek heeft gelopen.”

Ze gniffelde. “Dat zal best… Maar deze outfit draag ik alleen hier. Voor mijn liefste fittnessbeul, fysiotherapeut, chefkok, ridder en minnaar.” Ze omhelsde me. “Dank je wel Kees, dat je me hielp om die kramp uit m’n kuiten te halen.” “Ik kan de mooie benen van mijn jonkvrouw toch niet verkrampt laten zijn? Da’s zonde.” Ik hoorde zachtjes in mijn oor: “Als jij die aardappels nu eens in de koelkast legt, en die witlof en dat vlees erbij… Dan pakken we een paar boterhammen met salade, Irish Coffe erbij en duiken we vroeg de koffer in…”
Ik draaide mijn hoofd en keek in twee hele ondeugende ogen. “Joline Boogers, dit valt onder de noemer ‘oneerbare voorstellen’. Je staat me gewoon te verleiden. Maar je hebt geluk: ik heb absoluut geen ruggengraat, dus…” Ik spoelde de aardappelen even af, zette ze in een bakje in de koelkast. De witlof ook en het vlees ging erbij. Joline had ondertussen het brood en de salade gepakt en ik maakte een lekkere Irish Coffee. Naast elkaar aan de bar gezeten zaten we even later lekker te eten. “Dit is minstens net zo lekker, Kees. Scheelt ook veel werk en afwas.”
Ik keek haar aan; ze nam juist een slok koffie. “Jaja, dat zal wel. Toen je op kamer woonde, bestond jouw diner dan ook uit Irish Coffee?” Ze schoot in de lach. “Nou ja zeg… Ondanks een royale toelage van Pa en Ma kon ik me geen Whiskey veroorloven, hoor. Bovendien zou die waarschijnlijk heel snel verdwenen zijn, mede dankzij in ieder geval één van mijn huisgenoten. Die dame had een reputatie hoog te houden op het gebied van drank.” Gniffelend aten we verder tot de boterhammen op waren. “Héhé… Lekker! Weer eens wat anders dan de warme hap ’s avonds. Ik ben nu ten minste opgewarmd, Kees.”
“Zal ik nóg een Irish Coffee maken, schat?” Ze schudde haar hoofd. “Nee. Dan kun je me in bed dragen. En waarom zou je?” Met een gemeen lachje zei ik: “Misschien is het wel nodig om je zo meteen te ontsmetten van lichaamsvreemde stoffen, meisje…” Joline humde nadrukkelijk. “Jij denkt hete, alcoholhoudende vloeistoffen in mijn poesje te kunnen gieten, meneertje? Dat dacht ik niet, ben jij gek.” Ze trok me naar zich toe. “Stop met die gekke gedachten van je. Loop je afsluitrondje en kom dan mee naar de slaapkamer. Lekker de liefde vieren en dan heerlijk in slaap vallen. Dan zijn we morgen weer fris en fruitig.”

Even later liep ik de slaapkamer in en werd opgewacht door een glimlachende Joline. Op het bed lagen een stel handdoeken. “Ik denk dat u mij nog een tijdje moet masseren, meneer. Uw heerlijke handen over mijn benen…” “Ga dan maar lekker liggen, meisje. Kussentje onder je voetjes? Schoentjes uit?” Ze ging op haar buik liggen en boog haar benen als antwoord. Ik deed haar pumps uit en zette die naast het bed. “Mooie voetjes, meisje. Die ga ik eens verwennen…” Joline huiverde toen ik zachtjes met één vinger over haar voetzool streelde. “Daar ga ik van genieten meneer. U kunt dat zo goed.” Langzaam streelde ik haar voeten, masseerde haar tenen en kuste ze. Haar onderbenen waren zichtbaar: slank, prachtig van vorm en uiterst sexy in haar panty. Vanaf haar voeten gleden mijn handen af en toe over haar kuiten. “Heerlijk, meneer. U doet dat zo fijn!”

Joline lag met haar handen onder haar hoofd op haar buik te genieten. Af en toe wiebelde ze met haar heupen en ik wist dat dat een teken was dat ze opgewonden werd. “Leg je benen maar weer neer, meisje. Tijd om je bovenbenen te masseren.” Ze fluisterde: “Meneer… Ik weet dat het niet hoort, maar… mijn billen zijn ook stijf. Wilt u die ook masseren?” Ik boog me naar haar toe. “Dat mag een masseur niet, meisje. Is niet netjes. Maar… als jij er zo’n behoefte aan hebt, wil ik het wel voor je doen. Maar denk er aan: dat blijft ons geheimpje, hé?” Ze knikte. “Ik zal tegen niemand wat zeggen meneer. Ons geheimpje.”
Ik gaf een zoen op haar wang. “Goed zo. Dan ga ik nu beginnen bij je knieholten. De pezen daar hebben ook klappen gehad van al dat harde lopen.” Ze zuchtte. “Lekker… Doe maar!” Langzaam streelde ik naar boven, haar jurk iets naar boven schuivend, tot halverwege haar bovenbenen. Met mijn vingertoppen streelde ik haar knieholtes.
“Je benen wat meer uit elkaar, meisje. Ik moet ook de binnenkant van je benen meenemen, anders helpt het niet.” “O, meneer…”fluisterde ze zachtjes, toen ik even over de binnenkant van haar bovenbenen streelde. “Lekker!” “Je hebt prachtige benen, meisje. Die zou ik wel helemaal willen zien… Zo sexy, in die mooie panty.” “Het voelt ook heel sexy, meneer… Ik voel kriebels bij mijn poesje als u tussen mijn benen streelt.” Ik tilde haar jurk iets op en keek naar Joline’s lange bovenbenen.
“Prachtig, meisje… Ik zou wel…”Ik zweeg en snoof. “Ik ruik dat je opgewonden bent, meisje. Is jouw poesje misschien een beetje vochtig?”Joline kreunde, maar zei niets. Ik liet mijn handen heel langzaam over haar benen richting haar billen glijden en zei: “Nogmaals: is jouw poesje vochtig? Antwoorden, meisje of…” Joline hijgde nu zachtjes. “Meneer, u maakt me zo opgewonden! Ik kan er niets aan doen! Het is zo lekker…” Ik schoof haar jurk nu tot boven haar billen. “Zó… Dat is een sexy slipje, meisje… Dat ziet er wel erg opwindend uit!” Ze had een zwart-nylon slipje over haar panty aangetrokken.
“En waarom over je panty heen, meisje?” Het was even stil en ik gaf een tik op een bil. “Nou??” “Een panty voelt zo lekker op mijn kale poesje, meneer.” Ik streelde nu tussen haar benen, langzaam vanaf haar billen omlaag richting haar poesje. Nog steeds over haar slipje; ik wist dat Joline dat heel opwindend vond. “En vanaf wanneer weet je dat al, meisje?”
Joline zuchtte en draaide met haar heupen om mijn hand goed te voelen. “De eerste keer dat ik een panty aanhad… In de tweede klas van de middelbare school... voor het klassefeest. Ma vond dat het te koud was voor blote benen en kocht een aantal panty’s voor me. En ik trok eerst de panty aan en toen pas m’n slipje… Ahhhh…. “ Ik streelde nu zachtjes over haar poesje, onder haar dunne slipje. De stof van haar panty scheidde mijn vingers van haar huid.
“En toen, meisje?”Joline kreunde. “Toen voelde ik hetzelfde als nu, meneer. Die dunne stof over mijn lipjes… en over mijn clitje… Lekker!” “En ben je zó naar je klassefeest gegaan?” Ze schudde haar hoofd zachtjes. “Nee meneer. Want Ma zag het en zei dat je eerst je slipje aan moest trekken en dan pas je panty. Ik vond het jammer… Maar na het feest…” Ze giechelde.

Ik streelde haar over haar clit. “Volgens mij hou jij iets achter, meisje. Vertel!” Ze bleef giechelen, wat over ging in hijgen toen ik haar wat intensiever vingerde. “Ohh… dát is fijn… Wilt u daarmee doorgaan meneer?” “Alleen als je vertelt wat er na het feest gebeurde! Anders stop ik met verwennen.” Ze tilde haar heupen iets op.
“Alstublieft meneer… Wilt u doorgaan? Het is zo lekker… nat! U maakt me zo geil…” “Vertellen! Wat gebeurde er na het feest?” Joline hijgde. “Thuis nog even vertelt hoe leuk het was en toen ging ik naar m’n kamer… Deed ik m’n panty uit en toen mijn slipje. En toen m’n panty weer aangedaan… en voor de eerste keer écht mezelf bevredigd… M’n kutje lekker gevingerd, door m’n panty heen… Ahhh…Zó lekker… Nog steeds… Ik ga klaarkomen! Meneer! U vingert me heerlijk! Ik…”
Ze schokte en wreef zich tegen mjn hand aan. Met één vinger gleed ik tussen haar lipjes en masseerde haar klitje zachtjes. “Lekker, meisje?” Een gesmoord “Jaaaahhh…” was Joline’s reactie. Ze schokte en haar poesje werd nat. “En werd je toen ook zo nat, meisje?” “Nee… het was heerlijk, maar zo nat als nu werd ik niet… Dat kwam… ohhh… pas later… Ik kom nóg een keer, meneer!” “Kom op me liggen, meisje. Ik wil dat klaarkomende poesje van jou nog meer verwennen!” Ze kwam overeind, haar ogen ontweken de mijne. “Mag ik u laten klaarkomen, meneer? Dat lijkt me ook geil…” “En hoe wil je dat doen?” Ze giebelde. “Uw harde paal in mijn handen… Heb ik wel eens gezien op filmpjes, meneer. En dan komt u toch ook klaar?”
Ik knikte. “Ja. Maar dan krijg jij alles over je heen… Of wil je dat ik in je mooie, natte poesje klaar kom?” Joline schudde haar hoofd. “Nee meneer… Dat lijkt me een beetje eng. Bovendien moet ik dan m’n panty uitdoen en dat wil ik niet. Is veel te lekker.” “Dan kom ik lekker naast je liggen, lief meisje. Dan streel ik jouw poesje, en jij mijn harde paal en komen we lekker tegen elkaar klaar, oké?” Ze keek me ondeugend aan en fluisterde: “Heerlijk… Ik ga u ook verwennen, meneer. Net zoals u mij deed!”

We gingen lepeltje-lepeltje tegen elkaar aanliggen. Joline pakte haar jurk bij elkaar en legde de zachte stof om mijn paal heen. “Ik ga u lekker verwennen, meneer… Kom maar lekker dicht tegen Jolientje aan. En wilt u mijn poesje weer strelen? Onder mijn slipje, op mijn panty?” Ik gromde: “Niets liever, Jolientje…” Ze wreef met haar billen tegen mijn paal aan en ik betastte haar tussen haar benen. “Je hebt een heerlijk nat kutje, Jolientje…” Ze hijgde: “Ik voel uw grote paal tussen mijn billen… Ook lekker!” Ik trok haar jurk tussen ons weg. “Ik wil voelen of die panty echt zo’n lekker gevoel geeft… Ik wil lekker tussen je billen klaarkomen… Tegen je panty spuiten… Je nog natter maken… Je bent zo’n lekker geil meisje, Jolientje.”

Ik voelde het tussen haar benen nog natter worden en ze begon te trillen. “Ik ben… ik ben uw geile… meisje, meneer… uw lekkere…” Ze zweeg en ik kneep in haar linkertepel. “Zég het! Wat ben je?” Héél zachtjes hoorde ik: “Sletje…” “Ik verstond je niet. Harder!” Ik kneep weer. “Ahhh…. Wat lekker! Ik kom klaar… Ik ben uw natte sletje, meneer! U maakt me zo geil… en nat…” Ze spoot over mijn hand, haar hele lichaam trilde. “Je bent inderdaad een lekker geil meisje, Jolientje. Met een heerlijk nat kutje… Ik ga zo meteen ook klaarkomen! Jou lekker nat maken…”
Ze draaide zich op haar rug en spreidde haar benen zo ver mogelijk. “Spuit het over me heen! Ik wil je zien klaarkomen! Lekker over Jolientje heen spuiten! Zó geil…” Ik ging op m’n knieën tussen haar benen zitten en bekeek haar, terwijl ik mezelf aftrok: een prachtige, geile vrouw, haar vingers heftig heen en weer gaand in haar mooie poesje, benen zo ver mogelijk gespreid en haar mond open.
“Geef het aan me! Spuit over je geile Jolientje heen!” Ik kwam klaar… En hoe! De eerste straal tegen haar poesje aan, de rest over haar geile lichaam. Haar mooie rode jurk kreeg de volle laag. En Joline? Kwam ook hevig klaar: haar geil spoot over mijn benen, dwars door haar panty heen. Even later boog ik me over haar heen. “Wat ben jij een vreselijk geil meisje…” Ik kuste haar; haar tongetje drong in mijn mond en ze sloeg haar armen om mijn nek.

“En wat ben jij een vreselijk geile masseur…” Ze keek ondeugend. “En mijn jeugdzonden uit me trekken… Heerlijk! Met jouw vingers over mijn geile poesje… Je zou zó bij de politie kunnen gaan werken als ondervrager van vrouwelijke boefjes… Succes gegarandeerd!” Ik trok een gezicht. “Nee zeg… Met een beetje pech krijg ik dan types als mevrouw de Rooij in mijn ondervragingsruimte… Dank je wel!” Joline giebelde. “Die had best ‘een fraai onderstel’, zoals je zelf zei…”
Ik keek haar aan. “Ja. Maar als ik haar moet verhoren over haar jeugdzonden, ben ik over een half jaar nog niet klaar, vrees ik.” Joline schaterde en hikte: “Maar zij wél… zeker honderd keer, met jouw ondervragingstechnieken!” Ik gromde. “Ik dacht het niet, mevrouw. Denk maar niet dat ik die mevrouw net zo ga ondervragen als ik jou heb ondervraagd. Mocht ze willen!” Ze zoende me zachtjes. “Nee, doe maar niet. Je mag mij ‘ondervragen’… “Telkens weer…”
Ze pakte mijn hand, legde die op haar natte poesje en keek me aan. “Nóg een keer, Kees… Lekker zachtjes over m’n panty…” Ze likte in mijn oor. “Mijn geile, natte panty…” Ze pakte mijn paal en streelde zachtjes. “Dan ga ik jou…” “Dat lijkt me heerlijk, schat. Lekker elkaar nóg een keer verwennen…” “Kom maar lekker tegen mijn rug aan liggen. Met je heerlijke paal tegen mijn billen…”
Ze streelde mij en ik haar, terwijl we heerlijk lepeltje-lepeltje tegen elkaar aan lagen. Na vijf minuten voelde ik dat Joline in slaap was gevallen en ik gniffelde inwendig. Dat zou morgenochtend wel weer een gilletje opleveren… Nou ja, de douche is geduldig. Even later voelde ik mezelf ook wegzakken…