Felix - 18

Bedankt voor de mooie woorden bij het vorige deel, ik besef dat dit onderwerp niet direct op deze site moet daarom vond ik het wel spannend om het te schrijven.
Na dit deel zal er nog één volgen de laatste dus. Waarbij ik dit verhaal hoop mooi af te ronden.
Geniet van de laatste delen,

'Hey' ik kuch en blijf ongemakkelijk in de deuropening staan. Ik kijk naar hem en weet niet meer zo goed wat ik moet doen. Het is zijn broer die de stilte verbreekt en opstaat.
'Heey Rick, kom binnen.'
Ik stap naar voren en sluit de grote witte steriele ziekenhuis deur achter me dicht. Zijn bruine ogen zaken naar beneden als ik naar hem kijk en glimlach.
Nog steeds voel ik hoe mijn vingers trillen. Zijn broer komt op me af gelopen slaat een arm half om mijn schouder en zegt zacht 'ik laat jullie alleen.'
Ik knik naar hem 'bedankt.'
Hij glimlacht, ik voel een kneepje van hem in mijn schouder voordat hij zich om draait en naar zijn broer kijkt 'ik zie je vanavond Sam oké?'
Ik kijk hoe hij naar Sam loopt en hem een knuffel geeft. Zijn broer is een totaal anders dan Sam. Een ruige ruwe jongen die niets maar dan ook niet weg heeft van zijn jongere broer. Ik vond hem altijd een nou ja ... Hoe kun je hem het beste omschrijven "ongeïnteresseerde niets nut" maar zoals hij hier staat in zijn afgetrapte slordige kleding hem stevig omhelst en hem een kus op zijn voorhoofd geeft, waarschijnlijk voelt het zo om een grote broer te hebben. Eentje die zich ondanks alles om zijn jonger broer bekommert waarschijnlijk meer dan de ouders.
Ik draai me om en kijk hoe zijn broer de deur achter zich sluit voordat ik me opnieuw omdraai en hem aankijk. Zijn grote bruine ogen liggen diep verscholen in zijn bleke gelaat. Onrustig plukt hij aan zijn vingers.
Ik stap opnieuw dichterbij en ga achter zijn bed staan. "heey Sam... Ik euhm... Ben blij dat ik je zie' dat is alles wat eruit komt. Knullig.
In mijn hoofd had ik een heel ander verhaal klaar, maar het komt er niet echt uit. Wat moet je zeggen in deze situatie?
Moet je je een beschuldigend vingertje naar hem wijzen? Moet je doen alsof er niets gebeurd is? Nee natuurlijk niet.
"Sam' hij kijkt naar me op 'je hebt me laten schrikken Sam... Ik dacht echt dat ik je voorgoed kwijt was.'
Hij kijkt me aan. Ik glimlach wat ongemakkelijk ''man wat ben ik blij dat je hier zit.. Echt Sam.. Wat ben ik blij.' Ik wrijf met mijn hand een traan uit mijn gezicht. Een oprechte traan niet perse van verdiet maar van blijdschap.

Hij knikt 'het spijt me Rick... Het was nooit de bedoeling... Ik...nou ja ik had teveel.. Ik heb stomme dingen gedaan.. Ik, hij hakkelt met zijn woorden.
Ik pak een stoel van de muur en zet deze naast zijn bed voordat ik plaats neem. Ik kijk naar hem 'wil je erover praten Sam?
Hij schudt zijn hoofd zacht op en neer 'het was niet de bedoeling Rick .. Ik wilde jullie niet laten schrikken.' zijn hoofd went zich van me af als hij voorzichtig naar buiten kijkt.'
'Vind je het erg dat ik er ben? Vraag ik hem.
Hij lijkt me nu pas voor het eerst goed aan te kijken nadat ik hem de vraag stelde. Hij glimlacht voorzichtig en schudt zijn hoofd 'nee natuurlijk niet.'
'Weet je...' ik glimlach 'ik had eigenlijk een beer voor je gekocht je weet wel zo een met een hartje, totdat ik er achter kwam dat het wel heel kinderachtig zou zijn om je deze te geven.
Hij glimlacht 'en waar is deze nu dan? Ik haal mijn schouders op 'weggeven aan een jongentje die gevallen was, ik vond het wel een mooie troost beer voor hem.'
'Jammer ik had hem beste willen hebben.'
'Ik kan een ballon voor je kopen? Zeg maar welke?
Hij schudt lachend zijn hoofd. Hij blijft stil en we kijken elkaar opnieuw aan 'gaat het wel Sam.. Ik bedoel.. Vraag ik voorzichtig.
Hij haalt zijn schouders op 'ik denk het Rick.. Ik weet het eigenlijk niet.. Ik weet niet meer zo goed wat ik moet voelen en denken.'
'Krijg je hulp? Hij knikt.
Er klink een klop op de deur.
De deur word geopend, we kijken beide op. Een vrouw en een man stappen binnen. De vrouw blijkt een maatschappelijkwerkster te zijn. De man is een verpleegkundige die zo te zien zijn leeftijd nog niet zo lang mee loopt.
Hij loopt naar Sam gaat naast hem op zijn bed zitten en pakt zijn hand vast waarnaar hij een aantal dingen uitlegd. Ik luister zwijgend toe 'zal ik anders even gaan.. Vraag ik als ik mezelf bewust word van mijn aanwezigheid.
De jongen draait zich om en kijk me heel even aan voordat hij zich weer op Sam richt. 'Dat is aan Sam.'
Sam kijkt me snel aan ' nee hoor hij is een goede vriend dus.. Geen probleem.'
De jongen staat op en glimlacht 'nou prima hou je taai Sam, ik zie je straks oké' hij laat nu pas de hand van Sam los.
Ik kijk hoe hij samen met de vrouw langs me af loopt. Een lange slanke jongen met donkeren krullen, zijn gezicht staat vriendelijk als hij naar me kijkt en me begroet.

De deur gaat dicht en ik kijk Sam glimlachend aan 'wat een leuke jongen.' Hij glimlacht ' ja ik kan goed met hem praten, hij helpt me.. Nou ja ik hoef maar te vragen en hij staat voor me klaar... Hij luisterd naar me ondanks dat hij het druk heeft.
'Jaja, antwoord ik.
'Wat jaja Rick.
Ik kijk naar hem, ik kan wel snappen dat Sam opvalt, hij is en blijft een mooie jongen vooral door zijn mooie grote bruine ogen. Maar niet voor mij dat is meer dan duidelijk. Ik heb Felix en besef steeds meer dat alles klopt met hem.
Ik sta op 'ik ga Sam ik kom morgen weer terug, dan neem ik jeffrey mee als je dat goed vind ten minste ? hij staat te popelen om je te zien.'
Hij glimlacht en knikt ' ik vond het fijn om je te zien Rick.'
We nemen afscheid van elkaar de opluchting is groot. Hij is er nog niet dat besef ik donders goed, maar om hem hier te zien zitten en dat hij nog kan lachen doet me goed. Mijn schuldgevoel, de steen in mijn maag die daar de afgelopen week zat lijkt langzaam te verschuiven.
Op weg naar de lift loopt ik opnieuw langs de leuke verpleger van Sam. Hij ziet me en begroet me vriendelijk.

'Arme Sam, en nu? waar gaan ze hem heen sturen? toch niet terug naar huis hoop ik?' mijn moeder schept mijn bord vol met pasta.
Ik strooi er twee riante handjes vol met kaas op, en proef. 'Mmm lekker zeg! Ik zie Felix naar me kijken hij glimlacht. Ik hou mijn bestek omlaag en kijk hem aan 'jij gemaakt? Hij knikt.
Ik pak opnieuw een hap en praat met volle mond verder 'mam we kunnen hier niet zonder de kook kunsten van Felix dus ik stel voor dat hij hier nog een tijdje blijft.'
Mijn moeder zet de pan op tafel en gaat tegenover me zitten 'grapjas en niet met volle mond praten Rick.' We zitten met zijn drieën aan tafel mijn vader is voor zijn werk tijdelijk in het buitenland wat wel vaker gebeurd.
Mijn moeder en Felix kunnen het goed vinden samen. Ik had nooit gedacht zelf niet eens gehoopt dat alles zo op zijn plaats zou vallen. Mijn moeder lijkt zich geheel neer gelegd te hebben dat ze geen schoondochter meer heeft maar een knappe schoonzoon, zoals mijn moeder de aanwezigheid van Felix verwoord. En mijn vader.. Ja die lijkt het ook prima te vinden.
Mijn moeder neemt een hap en kijkt naar ons beide. 'Jullie weten dat Felix hier altijd welkom is... Ook om te koken, ze glimlacht. maar nog even over Sam waar gaan ze hem plaatsen? toch niet thuis...? Ik bedoel het lijkt me geen goed idee bij zo'n schoft van een vader.'
Ik kijk mijn moeder aan en haal mijn schouders op 'ik heb geen idee?
'Wat een schande zeg dat je je zo kunt misdragen in bijzijn van je zoon die net.. Nou ja je weet wat ik bedoel.'
Ik knik 'Ja het zo goed zijn voor Sam als hij daar weg is.. Ik bedoel bij zijn ouders dat zou hem veel meer rust geven.'
Mijn moeder neemt opnieuw een hap 'Hij kan ook hier blijven! Sam bedoel ik ..totdat hij iets heeft gevonden.'
Ik kijk mijn moeder aan en vanuit mijn moeder naar Felix die verbaast opkijkt. 'Eeuhm dat lijkt me geen goed idee mam, lief dat je zo aan hem denkt maar liever niet.'
'Het zou een goede oplossing kunnen zijn' gaat mijn moeder verder. Felix schuift ongemakkelijk op zijn stoel hij zegt niets en blijft naar zijn bord kijken.
Mijn moeder is een schat die voor iedereen klaar staat. Ze weet hoe moeilijk Sam het soms thuis heeft ze stond er twee jaar geleden zelf bij toen zijn vader compleet door het lint ging op school tijdens een gezamenlijke ouderavond.
Mijn moeder was degene die Sam naar huis bracht en hem geruststelde dat als er iets was hij haar kon bellen, ja ze zou hem halen en in huis nemen dat zou ze zeker doen.
Maar wat mijn moeder niet weet is alles wat er tussen mij, Felix en Sam is gebeurd. En dat het echt een slecht idee is om Sam hierheen te halen. Ook voor Sam zelf.

'Dat ga je zeker toch niet doen?' ik kijk vanuit de spiegel van de badkamer Felix aan die achter me is komen staan. 'Je bedoelt Sam hier heen halen?
Ik zet de kraan uit en klop mijn handen boven de wastafel af. 'Zou je het erg vinden? Vraag ik Felix. Ik draai mezelf om en leun tegen de wastafel aan.
'Wat denk je zelf Rick? Zijn blauwe ogen kijken me recht aan.
'Nee natuurlijk niet het lijkt me geen slim idee om hem hier om me heen te hebben, maar ik gun hem de situatie thuis ook niet vooral niet voor zijn herstel, hij is mijn vriend Felix die ik bijna voorgoed kwijt was.'
Hij knikt 'nee dan is het goed' zijn wrange bijna onzekeren glimlach trekt weg.
'En als ik het wel zou willen Felix? Al is het maar voor een tijdje. Waar zou je bang voor zijn? Hij kijkt me aan en zegt niets.
'Nou? Zijn hoofd draait van me weg.
'Er is niets tussen ons Felix, ja ik ben één keer met hem naar bed geweest ik was dronken en gebroken door jou afwijzing dat had ik toch al tegen je gezegd, je hoeft niet bang te zijn.. Ik vind je super leuk Felix ik flikker je echt niet aan de kant.. Ik weet dat je daar bang voor bent, maar dat gaat niet gebeuren nu niet en nooit niet. Niet door Sam... niet door Jenny door niemand,ik vind je geweldig waarom zou ik zo iets moois wat wij nu samen hebben weg willen gooien?
Ik pak zijn hand vast met mijn beide handen en trek zacht aan zijn vingers. Hij kijkt naar me 'Ik heb zin in je!
Ik moet lachen 'We zitten in een serieus gesprek Felix en het enigste wat jij kunt denken is dat je zin in me hebt.'
Zijn vingers strelen tussen mijn vingers in. Hij glimlacht 'dat krijg je ervan als je dagen lang met een lekker jongen in een te klein bed ligt.
Ergens voel ik me schuldig dat ik al die tijd weinig zin in sex had mijn hoofd stond er niet naar. Nu hij zo voor me staat en aangeeft dat hij zin in me heeft voel ik een kriebel door mijn buik trekken.

Hij trekt me tegen hem aan. We zoenen met elkaar. Ik voel zijn hand mijn broek in glijden. Ik trek deze eruit 'niet nu Felix mijn moeder is beneden' fluister ik.
Hij glimlacht en mompelt voordat hij me in mijn nek begint te zoenen 'nou en? We doen zachtjes.'
Hij stopt hij kijkt me aan 'doe de deur dicht Rick anders doe ik het.
Hij ziet hoe ik twijfel en neemt het hef al snel in eigen handen, hij loopt naar de deur en trekt deze dicht gaat opnieuw voor me staan en trekt in één beweging mijn broek open.
Terwijl hij dit doet fluisterd hij zacht 'je moeder is beneden Rick aan de strijk dus... '' voordat ik nog iets wil zeggen zakt hij af naar mijn boxer. In een tempo haalt hij mijn slappe lul er uit en duwt deze helemaal in zijn mond. Ik pak de wastafel achter me vast en kreun zacht. Mijn lul word in een mum van tijd hard. Dat is wat deze jongen met me doet. Hij pijpt me zoals hij dit kan plagend soms tergend langzaam waarbij je alleen nog maar kunt hopen dat hij doorblijft gaan omdat je zo fucking geil van hem word, helemaal als hij je daarbij blijft aankijken met zijn prachtige ogen. Hij weet dat ik dit geil vind en verloren ben als hij dit doet.
Zijn tong likt over de stam richting mijn bloot liggende eikel. Hij spuugt en likt met zijn tong de spuug uit over mijn lul. Hij pakt met één hand mijn lul stevig vast en blijft voorzichtig likkend met zijn tong rond gaan.
Ineens lijkt het hem genoeg te worden hij duwt mijn lul onverwacht in één keer naar binnen en begint diep te zuigen. Met zijn ogen op mijn gericht. Binnen een mum van tijd voel ik mijn ballen strak trekken en spuit ik zijn mond hijgend vol. Een korte explosie van geilheid.
Ik krijg weinig kans om uit te hijgen als ik zie hoe hij zijn broek en boxer in een vloeiende beweging omlaag trekt.
Hij trekt me naar beneden opent met zijn hand mijn mond en duwt in één haal zijn lul naar binnen die knetterhard is.
Ongeduldig begint hij diep te stoten. Ik krijg weinig kans om zelf actie te onder nemen. Hij hijgt zacht, hij is beregeil lijkt het. Ik voel zijn lul mijn mond neuken, echt lang duurt deze explosie niet. 'Fuck man Rick' hij haalt zijn lul uit mijn mond en kijkt naar me 'open je mond!
Ik doe wat hij me vraagt. Ik open mijn mond sluit half mijn ogen en wacht op zijn zaad. Hij rukt hard over zijn lul. Zijn warme sperma beland half in mijn mond en half op mijn gezicht. 'Verder open die mond' hijgt hij. Ik voel de laatste druppels op mijn uitgestoken tong vallen die hij uit zijn druppende lul lijkt te persen. Ik proef zijn opwinding, zijn smaak.
Hij hijgt harder dan dat de bedoeling is.
'Rick, waar ben je? Haar stem klinkt dichter bij dan dat ik zo willen.
'Fuckkk, mijn moeder' ik kijk Felix aan die alleen maar staat te lachen. 'Ik zei verdomme toch dat dit geen goed idee was' ik sjor in een razend tempo mijn broek omhoog waarbij mijn boxer ergens in het midden blijft steken.
Ik pak snel een handdoek en poets de zaad druppels van mijn gezicht. Half vallend over mijn voeten open ik de badkamer deur. Mijn moeder kijkt me aan 'telefoon voor je' ze reikt mijn telefoon aan die ik beneden had laten liggen. Ze kijkt de badkamer in en ziet hoe Felix zijn broek vast knoopt.
Het is nu voor mijn moeder geheel duidelijk wat we aan het doen waren, met een rode gelaats kleur pak ik ongemakkelijk mijn telefoon aan.

Hij houdt mijn hand vast. Samen lopen we achter Jeffrey en Maurits het schoolplein af.Het is grappig hoewel Jeffrey duidelijk liet merken Maurits een enorme eikel te vinden lijken ze elkaar helemaal gevonden te hebben.
De sarcastische soms arrogante zwarte humor van Maurist lijkt bijna een geheel te vormen met de zelf spot humor van Jeffrey.
Lachend lopen ze samen voorop. Het lijkt beter te klikken tussen die twee, dan tussen mij en Maurits. Hoewel ik ontzettend waardeer wat hij voor me de afgelopen dagen heeft gedaan. Blijft het niet geheel vlekkeloos tussen ons lopen.
Het zijn de laatste weken voor onze examens, waarnaar onze wegen gaan scheiden. Beide gaan we als alles goed is studeren.
Felix geneeskunde en ik wil rechten gaan studeren waarschijnlijk ook in ander steden.
Dus ook de wegen tussen mij en felix gaan gescheiden worden, we weten nog niet goed hoe we deze wegen met elkaar samen laten lopen. Maar dat we er samen gaan uitkomen dat is zeker.
Vanmiddag ga ik samen met Jeffrey, Sam ophalen uit het ziekenhuis. Hij gaat zolang naar zijn broer,die inmiddels samen met zijn vriendin woont. Of dit de beste oplossing is? Weet ik niet? Alles beter dan thuis.
Op school is behalve de leraren niemand op de hoogte van Sam zijn situatie. Hij verdient een nieuwe start en dat zal moeilijk gaan als de hele school weet van zijn situatie. Hij zal geen examens gaan afleggen.
Hij krijgt externe hulp, hij komt in een traject terecht waarin hij begeleid word de komende periode. Dat is goed, hij moet gewoon beter worden zodat we de oude Sam weer beetje voor beetje terug krijgen.
Pas als er iets gebeurd waarop je geen invloed hebt en iemand daardoor bijna kwijtraakt besef je pas hoe belangrijk de mensen om je heen zijn.
Het kan me niets meer schelen als ik samen met Felix hand en hand loop. Iedereen mag weten dat ik bij hem hoor. Zelfs het gefluister om me heen en soms toch nog de afkeurende blikken. Het raakt me minder. Hij is belangrijk voor mij.

Ik zucht en kijk op mijn telefoon. 'Kom op Jeffrey we hadden afgesproken dat we hem om drie uur op zouden halen. Het is inmiddels al kwart voor drie.
Geërgerd kijk ik naar hem. Hij is zijn auto sleutel kwijt wat niet nieuw is. Sinds een week is hij trotse eigennaar van een rijbewijs en een auto waar hij zelf hard voor gespaard heeft. Inmiddels is hij dagelijks zijn sleutel kwijt lijkt het.
'Hebbes' hij gritst de steutel onder een kussen van de bank vandaan. Samen stappen we de auto in en jahoor als we dan uiteindelijk het terrein op rijden is er geen enkele parkeerplaats leeg. Waardoor we de auto ergens in de wijk droppen. Ik kan er slecht tegen als we niet optijd zijn. Ik had Jeffrey al gezegd dat we eerder moesten aan rijden. Maar nee hij had tijd zat.
Ik app Sam dat we onderweg zijn maar lichte vertraging hebben.
Uiteindelijk na ruim twintig minuten gelopen te hebben zijn we eindelijk bij de ingang van het ziekenhuis. Ik loop op snelle passen door de gangen. Omdat ik er van baal dat we ruim een half uur later zijn waardoor ik met het snelle lopen de tijd probeer te compenseren. Tot ergenis van Jeffrey die aangeeft dat we toch al te laat zijn dus wat maken die vijf minuten extra dan nog uit.
Met twee tassen vol kleding zit hij op bed te wachten. Hij zit niet alleen die leuke verpleger zit bij hem. Ze zijn druk in gesprek.
Hij merkt niet eens op dat we binnen komen.
'Hij zit al met volle smart op jullie te wachten' zegt de jongen die ons wel opmerkt.
Ik glimlach en kijk van Sam naar de jonge met de donkere krullen. 'Dat zal wel meevallen' hoor ik Jeffrey antwoorden als ook hij door krijgt dat Sam het jammer lijkt te vinden dat we hem storen in zijn onder onsje.
'Nou dan ga ik maar met deze twee laat komers mee' de jongen reikt Sam zijn tassen aan. 'Bedankt Thijs voor alles.' de jongen knikt 'hou je taai Sam.'

Met zijn drieën lopen we de ziekenhuis gangen door. 'Bedankt voor alles Thijs' hoor ik Jeffrey herhalen. 'Volgens mij deed Thijs dit maar al te graag.'
Sam glimlacht 'hij is een verpleegkundige dat is zijn werk.'
'Nee ja natuurlijk' Jeffrey kijkt me met een knipoog aan.
'Hij was wel erg leuk toch? Die Thijs jammer dat je weg bent' antwoord ik erachter aan.
Sam glimlacht 'ja jammer maar ach.. Ik heb zijn nummer dus.'
Beide kijken we Sam aan 'Jij hebt zijn nummer? Vraag ik
Hij haalt zijn schouders op 'in geval van nood.'
'Mm ja natuurlijk.. Antwoord ik.
Sam grijnst voor het eerst oprecht, Jeffrey legt zijn arm om hem heen 'zeg maar waar wil je heen? Ik en Rick staan voor nu geheel tot je beschikking.'
We stappen naar buiten en ik zie Sam twijfelend kijken 'ik eehm.. Ik geloof niet dat ik nu onder de mensen wil zijn.. Ik wil graag naar mijn broer sorry.'
Ik leg nu ook mijn arm om zijn schouder heen en trek hem naar me toe 'geen sorry Sam, we brengen je naar je broer als je wilt blijven we en als je alleen wil zijn komen we morgen weer terug geen probleem oké?
Hij knikt bijna opgelucht.
Onder een warm zonnetje lopen we met zijn drieën naar de auto. Het leven ziet er ineens een stuk mooier uur dan ruim een week geleden.